Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Witteroos

Witteroos

02-11-2009 om 12:44

Zwangerschap na bekkeninstabiliteit,

Hallo Allemaal,

Ik ben hier net op dit forum aangeland maar zag nog niets staan over mijn onderwerp.
Ik ben moeder van twee kinderen. 1 Meisje van 6 en 1 meisje van bijna 3 jaar. In mijn laatste zwangerschap heb ik bekkeninstabiliteit gekregen en na de bevalling ging het maar heel langzaam beter. Nu bijna 3 jaar verder heb ik er af en toe zomaar een dag last van na veel inspanning. Ik denk dat het altijd wel een zwakke plek zal blijven maar hoop dat het ooit helemaal over zal gaan.
Nu zou ik toch graag nog een keertje zwanger willen zijn en een derde kindje willen krijgen. Maar eigenlijk durf ik het niet. Ik ben namelijk bang dat ik straks weer van vooraf aan moet beginnen.
Nu ben ik wel erg benieuwd of er meerdere vrouwen zijn die hier ervaring mee hebben en of ze er wel voor gegaan zijn of niet.

Groetjes Nancy


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Mamvantwee

Mamvantwee

02-11-2009 om 13:33

Ik durf niet

Ik heb tijdens beide zwangerschappen heel veel last gehad van mijn bekken (en alles wat met banden vast hoort te zitten) en ik durf mede daardoor niet aan een derde kind te beginnen. Ik antwoord op de vraag of we niet nog een derde willen, altijd lachtend dat ik 'dan uit elkaar zou vallen', maar eigelijk meen ik dat ook.
De echte diagnose bi is nooit gesteld, omdat ik er nooit om gevraagd heb, maar pijn deed het wel en continu.

groet, Mamvantwee

Witteroos

Witteroos

02-11-2009 om 13:55

Meer pijn?

Hoi Mamavantwee,

Bedankt voor je reactie!
Jij verteld dat je beide zwangerschappen bekkenklachten hebt gehad. Is het nu helemaal over en was het beide tweede erger, minder of het zelfde als bij de eerste?
Ik kan me voorstellen dat je dat zegt. Het zal vast niet zomaar gebeuren. Ben je bang om er straks niet meer af te komen en in een rolstoel te belanden?

Bij mij is er eerst een verkeerde diagnose gesteld en daardoor en mocht ik bijna niets doen terwijl het juist goed is om in beweging te blijven. Bij die therapeut heb ik 10 weken gelopen tot hij zei dat hij me niet verder kon helpen. 3 dagen later kon ik niet meer lopen en moest ik naar de dokter die heeft mij toen doorverwezen naar een bekkenspecialist en met oefeningen en elke week mijn bekken recht zetten heb ik de rest van mijn zwangerschap doorgebracht. Ook met continue pijn.
Enfin de rest heb je al gelezen.
De eerste therapeut had gezegt dat het niet verstandig was. De tweede en laatste therapeut zei dat ik mijn kinderwens daarvoor niet weg moest drukken.
Nu lees je op veel site's dat bij een volgende zwangerschap je 90% kans hebt bekkeninstabiliteit wanneer je het al eens gehad hebt. Tja maar in hoe verre etc. dat weet je natuurlijk nooit. Ik ben druk aan het oefenen om mijn spieren sterker te krijgen en ben ook aan het afvallen.
Ik wil het dit jaar aankijken of ik het dan aan durf.
Het is vind ik een lastige beslissing.

Groetjes Nancy

Mamvantwee

Mamvantwee

02-11-2009 om 14:12

Meer en langer pijn

Bij de eerste zwangerschap kreeg ik rond de 6e maand last van pijn, ik kon moeilijker lopen, staan, trappenlopen, etc. Maar aangezien het de eerste was, kon ik nog wel rustig aandoen. Na de bevalling had ik eigenlijk nergens meer last van (behalve van een huilbaby).
Tijdens de twee zwangerschap had ik met 3 maanden al net zoveel pijn als aan het einde van de zwangerschap van de eerste. En dat werd nog een tandje erger: ik kon gewoon echt nooit slapen, alle houdingen deden pijn, niets hielp - tenminste, ik heb niet het ontdekt. Ik voelde mijn bekkendelen ook los van elkaar bewegen.

Mijn jongste is nu (net) 4, en nog heb ik regelmatig pijn, maar nu geconcentreerd rond mijn stuitje. Ik denk dat dat door de bevalling(en) komt, en niet zozeer op bi duidt. Maar hier kan ik wel mee leven.

Ik vind 2 kinderen ook wel genoeg hoor, al zou mijn man er wel meer willen. Ik wil alleen niet weer 9 maanden pijn, slapeloosheid en een verschrikkelijk humeur doorstaan...laat staan weer een niet-slapend kind, want dat kregen we er twee keer gratis bij!

Succes met je beslissing.

groet, Mamvantwee

Tijgeroog

Tijgeroog

02-11-2009 om 14:28

Goede fysiotherapeut

Een goede fysiotherapeut kan een hoop doen tegen bekkenklachten. Zelf heb ik er in de 2e zwangerschap veel last van gehad, maar door de therapie (oefeningen, bekken regelmatig recht laten zetten, tips over houdingen enzo) had ik er aan het eind van de zwangerschap al minder last van, ik hoefde toen ook niet meer wekelijks langs te komen.
Wij hebben geen wens voor een 3e kindje, maar volgens mijn fysiotherapeut was het prima mogelijk geweest, en daar vertrouw ik ook op. Maar ik zou het dan wel met haar begeleiding willen doen.
Mocht je in de buurt van Tilburg wonen kan ik je wel laten weten welke fysio ik heb.
Ook kun je eens op deze website kijken: http://www.bekkentherapie.nl/

Witteroos

Witteroos

02-11-2009 om 14:29

Bedankt

Allereerst heel erg bedankt voor het delen van jou ervaring. Bij mij begon het met 3,5 maand. Verder alles het zelfde, ik kon alleen wel slapen maar werdt vaak wakker van de pijn.
Het zou natuurlijk heel goed kunnen dat het van de bevallingen komt.
Het punt is dat ik het ook niet zo zie zitten om dat weer allemaal te moeten doorstaan.
De eerste (zonder bekkeninstabiliteit) was een heel rustig tevreden kind. De tweede (met BI) was een huilbaby, kon nooit lekker tevreden bij ons liggen (doet het pas sinds ze 2 is) en is vrij pittig mag ik wel zeggen. Tja of het daardoor komt?

Bedankt in iedergeval

Groetjes Nancy

Witteroos

Witteroos

02-11-2009 om 14:36

Fysio

Bedankt voor je reactie,

Bij de tweede therapeut ben ik goed behandeld alleen had ik de pech dat ik daarvoor een verkeerde diagnose en behandeling heb gekregen waardoor het tijdens de zwangerschap niet verbeterde.

Ik woon nu sinds 1,5 jaar in Noorwegen dus dat is een beetje moeilijk.
Ze hebben hier wel een fysio daar zou ik dan terecht komen maar of die ook weet hoe en wat?
Ik zal een gaan kijken op die website.

Groetjes nancy

Witteroos

Witteroos

02-11-2009 om 14:38

Durf je weer zwanger te raken na bekkeninstabiliteit?

Zijn er nog meer die mij hun ervaringen kunnen vertellen wat betreft een zwangerschap na eerder zwangerschap met bekkeninstabiliteit?
Graag zou ik jullie ervaringen lezen

Groeten Nancy

Bastet

Bastet

02-11-2009 om 15:05

Vier kinderen

Ik heb bij mijn eerste drie kinderen BI gehad,en het werd er iedere zwangerschap niet beter op.Na de derde bevalling heb ik ook lang last gehouden van mijn stuit.
Persoonlijk vond ik het na drie kinders mooi geweest,maar mijn jongste kwam gewoon..
Ik heb toen ook vrij veel last gehad,maar niet zo erg als ik had verwacht.Mijn bekken blijft een zwakke plek,vooral tijdens een menstruatie.
Groetjes,bastet

ayla

ayla

02-11-2009 om 16:03

Ik ook niet meer

Ik heb ook bij beide zwangerschappen BI gehad, ernstige BI. Bij de laatse zwangerschap heb ik zelfs in een rolstoel gezeten omdat ik echt bijna geen stap meer kon verzetten. Met krukken kon ik een beetje door de kamer hobbelen maar voor verder was ik aangewezen op een rolstoel. Ik durf het niet meer aan, mijn jongste is nu 2,5 en ik ben nog niet 100% klachtenvrij. Er zijn nog steeds bepaalde sporten die ik net kan en tijdens de menstruatie heb ik ook meer pijn. Heel jammer en ik zou het heel graag anders willen maar voor mij geen derde zwnagerschap

Jacoline29

Jacoline29

02-11-2009 om 18:07

3 is genoeg

Bij nr 2 problemen tijdens de zwangerschap gehad,fysio gehad.Bij de 3e echt BI gehad,bij een bekken therapeut terecht gekomen.Mag niet meer te zwaar tillen,dus terug in de verzorging mag niet meer,ben er ruim een jaar uit geweest,via reintergratie weer aan het werk.Heb nu nog klachten tijdens menstruatie,voornamelijk schaambeen en rug/stuitje.100% weg zal het niet worden,maar zolang het alleen bij de menstruatie klachten blijft vind ik het goed.Vind kleintjes erg leuk,maar wil echt geen risico meer lopen op BI.Bij ons is er een knoop ingelegd bij manlief.

Witteroos

Witteroos

02-11-2009 om 18:12

Conclusie toch klachten in een volgende zwangerschap?

Fijn dat er zo open over gepraat wordt.
Wat ik dus van iedereen begrijp is dat het zeker terug zal komen in een volgende zwangerschap.
In welke mate is natuurlijk verschillend en weet je niet van te voren.
Ik heb eens gekeken op die site die in een reactie stond van Tijgeroog. Heel erg bedankt nog voor de link! Er staat best wat in en een verhaal wat fijn is om te lezen. Nu kun je ook een boek kopen van de therapeut.
Heb je het ook gelezen tijgeroog, en is het wat?
Er wordt altijd zo overgepraat tegen mij dat het over moet gaan en dat het haast niet kan dat je er altijd last van blijft houden maar het tegendeel is waar. Er is ook bijna geen info te vinden over dit probleem vind ik. Of kunnen jullie me links geven?

Groetjes Nancy

Witteroos

Witteroos

02-11-2009 om 18:20

Wel of niet doen

Jacoline,

Wij hebben er eerst ook over nagedacht om er een knoop bij mijn man in te laten leggen. Maar eerst heb ik nog eens met mijn bekkentherapeut gebeld en hij zei dat ik mijn kinderwens niet moest onthouden al was het beter om nog een jaar te wachten. Nu zijn we 1,5 jaar verder en tot volgend jaar december ben ik beschermd. Dan wilden we beslissen wel of geen kind.
Aan de ene kant wil ik het heel graag maar aan de andere kant denk ik ook wil ik het risico lopen? We hebben nu twee gezonde kids en in zo verre ben ik ook gezond. Alleen kan ik het nog lang niet aan de kant zetten.
Daarom wel fijn om van anderen te horen hoe zij er overdenken en wat zij besloten hebben.
Tot nu toe heeft er nog niemand gereageerd die geen klachten had bij een volgende zwangerschap en tja dat maakt me een beetje huiverig....

Groetjes nancy

Tijgeroog

Tijgeroog

02-11-2009 om 19:57

En nu

Ik heb nu, na 2 jaar, nog steeds last van m'n bekken, het werd elke maand een beetje erger. Dus sinds een maand ga ik weer naar dezelfde fysio, en ik merk nu al duidelijk verschil. Er zit nu een menstruatie aan te komen, dus ik ben heel benieuwd hoe dat gaat worden.
Ik ben heel blij dat ik opnieuw naar de fysio ben gegaan, ik had me er eigenlijk al bij neergelegd dat ik hier last van zou blijven houden, en nu heb ik weer hoop dat ik klachtenvrij ga worden.
Ja, het boek heb ik zelf ook gelezen, ik heb het te leen gehad van de fysio. Ik vond het nuttig, er staat in beschreven wat er aan de hand is, en er staan nuttige tips in over hoe je je klachten kunt verminderen. Er staat ook een stuk in dat je aan de fysio kunt laten lezen, over behandeling, maar daar zal een fysiotherapeut in Noorwegen niet veel mee kunnen.
Ik geloof wel dat er heel veel verschil is tussen fysiotherapeuten, ik zou dus heel bewust op zoek gaan naar iemand die gespecialiseerd in bekkenklachten. Ik heb die van mij gevonden via de verloskundige.

Witteroos

Witteroos

02-11-2009 om 20:09

Balen

Bedankt voor de tip.
Mijn dochtertje van 3 ging gistermorgen ineens op mijn heup zitten toen ik in bed lag en voor ik het wist liet ze zich vallen. Nou je kunt natuurlijk nagaan dat ik door de grond ging! Ik heb nu een vage pijn en een verschrikkelijk stijf gevoel. Wel doe ik de oefeningen van mijn vorige fysiotherapeut blijf ik bewegen.
Ik hoop dat het snel weer over is...

Tja,voor andere fysiotherapeuten moet ik alsnel een 1 rijden.

Guinevere

Guinevere

02-11-2009 om 20:27

Renate

Hallo Renate (en welkom hier!), van mij een iets optimistischer verhaal. Ik heb 2 kinderen. Bij de eerste begonnen de klachten bij de 5e maand. Bij de tweede iets eerder. Ik heb die maanden erna schuifelend doorgebracht, wat een ellende. Heel af en toe had ik een goede dag en kon ik een wandelingetje maken, rondje om de kerk zeg maar. Maar ik had het buitengewone geluk dat de klachten gelijk met de baby's uit mijn lijf verdwenen. Ik kon onmiddelijk na de bevalling weer goed lopen en heb er dus ook geen klachten aan over gehouden. Een 3e neem ik niet maar dat heeft niets te maken met BI.

Sascha2

Sascha2

02-11-2009 om 20:35

Beetje positief

Ik ben een week geleden bevallen van mijn vierde kind. Bij de eerste zwangerschap geen bekkenklachten, bij de tweede enorm. Maar na de bevalling verdwenen de klachten binnen een paar dagen. Bij de derde wel last van mijn bekken, maar echt stukken minder. Het was hinderlijk, maar zeker niet te vergelijken met de klachten tijdens de tweede zwangerschap. En ook vrijwel direct na de bevalling pijnloos. En nu, bij de vierde, aan het einde van de zwangerschap veel pijn gehad en nu nog steeds. Ik schuifel door de kamer en kan nog geen pan tillen, laat staan mijn vier jonge kinderen. Maar de klachten ontstonden pas aan het einde van de vierde zwangerschap.
Tja, wie zal het zeggen, wat je kansen zijn. Ik denk dat je er maar op een manier achter zult komen . Maar hier dus een positief verhaal mbt een derde zwangerschap!

Jeanne

Jeanne

02-11-2009 om 21:22

Reactie

Ik heb tijdens mijn eerste zwangerschap vanaf een week of 20 veel last gehad van mijn bekken, door Mensendieck therapie was het allemaal wel draaglijk. Bij de tweede zwangerschap begon het met 8 weken al, weer veel pijn gehad, een andere Mensendieck therapeut kreeg mijn bekken wel weer redelijk in balans elke week, dus een paar dagen veel pijn en na de therapie ging het een paar dagen redelijk goed. Bij de derde begon het met 14 weken en verder ging het net zoals de tweede. Nu ben ik zwanger van de vierde en ik heb met 24 weken pas echt last gekregen, maar nog niet zo dat ik erg beperkt wordt in wat ik doe. Jongste is net 2 en moet nog veel getild worden, in bed, in de auto en zo. dat wordt wel moeilijker nu. Alleen de eerste keer heeft het lang geduurd na de zwangerschap voor ik hersteld was, de tweede en derde keer was het een paar weken voor de bevalling weer over. Tijdens mijn menstruatie heb ik altijd twee dagen veel pijn aan mijn schaambeen, maar verder heb ik geen last meer.

mee1977

mee1977

03-11-2009 om 08:54

Mijn verhaal

Bij de ouste bi die niet benoemd werd. Moest met 5 maanden stoppen met werken. Na de bevalling heb ik 2 dagen niet kunnen lopen. Omdat er geen aantekening van bi was, werd er tijdens de bevalling flink aan mijn bekken gehangen.
Bij de middelste werd het wel al snel benoemd en kwam ik bij de fysio die gespecialiceerd is in bekken terecht. Daar heb ik heel veel aangehad. Zeker omdat ik nog een kleintje thuis had. Tijdens de bevalling heeft niemand aan mijn benen lopen trekken en ik liep na de bevalling al snel weer in de ronden.
Wel al die jaren last gehouden tijdens menstruatie en wanneer ik te vaak op hakken liep.
Mijn kinderwens was groter dan de angst, dus vorig jaar hebben wij onze 3 dochter mogen krijgen. Maar die zwangerschap was lood en lood zwaar. Ik werkte maar 8 uur in de week, maar moest met 12 weken al minderen en met 15 weken helemaal stoppen met werken. Ik heb erg veel pij gehad, wat me uitputte en waar ik dus ook super chagerijnig van werd. Na de bevalling, heb ik maanden op mijn rug moeten slapen omdat ik anders mijn benen niet meer kon gebruiken. Ook kon ik op dag 3 na de bevalling weer bijna niet lopen, therapeut is toen aa bed gekomen om bekken weer recht te zetten. Na deze bevalling heeft het echt maanden geduurt eer ik weer een beetje goed op de been was. Eigenlijk ben ik pas 5 maanden (dochter bijna 1 jaar) weer redelijk goed te been, uiteraard wel last tijdens menstruatie, en als ik te vaak/lang op haken loop. Maar als ik te lang in 1 houding lig dan heb ik weer veel pijn aan schaambot. En wanneer ik minder goed naar mijn lichaam luister, dus toch even dit en even dat ook nog wil doen, dan kom ik 's avonds weer bijna de trap niet op.
Dus ja mijn kinderwens was groter dan de angst voor bi.. Maar mijn angst voor de bi en eventueel rolstoel zijn nu groter dan de wens voor een 4e. Ik had heel graag een 4de kindje gekregen. Maar deze laatste keer was het zo zwaar, en zeker na de bevalling had ik er een hard hoofd in of het allemaal wel goed zou komen. Dus ik heb mijn wens moeten opgeven. Met heel veel pijn in mijn hart. Maar voor mijn kinderen is het wel beter. De oudste twee hebben veel van mij moeten overnemen tijdens de zwangerschap (oudste twee zijn 7 e 9 jaar ouder dan baby) en mijn man heeft maanden naast zijn werk het huishouden op orde moeten houden.
Dus hier geen 4de. maar wel met veel verdriet.

Al zal ik nooit zeggen nooit, want jongste is nu bijna 1, en ik weet niet hoe ik er over een jaar of 3 over denk natuurlijk, nu is alles nog te vers, wie weet denk ik er dan anders over... Alhoewel..

Succes met je afwegingen.

Ook 4 kinderen

Ik had bij mijn eerste zwangerschap al last van BI maar dat was na de bevalling vrij snel weer zo goed als over dus een 2e durfde ik wel aan. Ook tijdens die zwangerschap weer veel pijn maar ook deze keer ging het redelijk snel weer een stuk beter na de bevalling.
Na de derde is het eigenlijk nooit meer goedgekomen, ik moest toen ook in het ziekenhuis bevallen omdat de vk alle mogelijke hulpmiddelen bij de hand wilde hebben mocht dat nodig zijn. Met 39 weken ben ik ingeleid, de vk zag het niet zitten om te lang door te laten lopen met een groot kind en BI.
Na de bevalling van de derde werd me heel sterk afgeraden om nog een keer zwanger te worden en omdat ik er zelf nog erg veel last van had besloten we dan ook dat het goed was zo. 3 gezonde kinderen tenslotte, dus we hadden niks te klagen.
En toen kwam, geheel onverwacht, nummer 4 toch. Ik schrok me suf toen ik zwanger bleek te zijn! De eerste 20 weken ging het redelijk goed, daarna kwam de BI weer in alle hevigheid terug. Ik heb de laatste maanden alleen maar kunnen liggen en zitten (en zelfs dat deed pijn), mijn man is de laatste 4 weken voor de bevalling thuis gebleven omdat ik het anders gewoon niet meer redde. Uiteindelijk ben ik ingeleid omdat het niet meer te dragen was, met 38 weken.

En nu is de jongste bijna 8 maanden en ik kan bijna alles weer normaal doen. Natuurlijk doen sommige dingen nog wel pijn en als we een dagje weg willen moet ik de dagen daarna niks plannen want dat lukt me dan toch niet. Maar de zorg voor de kinderen en het huishouden kan ik weer aan, met wat hulp van mijn man natuurlijk.

Witteroos

Witteroos

03-11-2009 om 11:31

Nogmaals bedankt!

Heel erg bedankt dat jullie het willen delen!
Het blijft natuurlijk een beslissing die ik zelf moet nemen maar door jullie reactie's en dat er ook postiefe reactie's zijn kan ik misschien beter de afweging maken.
Al zal het nog wel even duren voor ik de knoop doorhak. Nu wil ik eerst nog wat sterker worden als het kan.
Als ik het zo allemaal lees denk ik waarom toch een volgende zwangerschap terwijl de kans zo groot is om weer alles te moeten dragen! Maar net wat mee1977 zegt.
De kinderwens was groter dan de angst. Was dat bij iedereen zo?

ps ik heb even mijn naam veranderd

Sascha2

Sascha2

03-11-2009 om 12:27

Witteroos

Mijn kinderwens voor een derde was inderdaad groter dan de angst voor het verloop van de zwangerschap. Mijn tweede zwangerschap was er een vol complicaties. Niet alleen de bekkenklachten, maar ook vroegtijdige weeën en een angst voor een vroeggeboorte bij 27 weken. Daarna heb ik een ppd gekregen. En toch, na een jaar, wilden we het nog eens proberen. Wel met een grote angst in mijn achterhoofd, maar ook de rationele gedachte, dat er weliswaar een kans op herhaling van alle complicaties was, maar geen zekerheid dat het zich zou herhalen. Omdat de kinderwens groter was, zijn we voor een derde gegaan. Helaas, weer een complicatie van mogelijke vroeggeboorte en weer een ppd. De bekkenklachten waren echt stukken minder, zoals ik hierboven al schreef. Na de geboorte van de derde hebben we besloten om het bij drie kinderen te laten. Totdat de vierde zich spontaan aandiende (wat is dat toch met vierde kinderen? Ik lees vaak dat die onverwachts komen ). Natuurlijk was ik erg bang voor alle mogelijke complicaties, die zich weer zouden kunnen voordoen. Ook voor bekkenklachten en weer een ppd na afloop. Maar ja, het was inmiddels een voldongen feit en dus hebben we maar afgewacht hoe het zou gaan. En wat bleek? De eerste 30 weken zijn super verlopen! Geen complicaties (op wat bekende kwaaltjes na dan), wel wat meer last van mijn bekken maar niet in die zin, dat ik niets meer kon. Pas de laatste weken van de zwangerschap kon ik bijna niet meer lopen of tillen. En nu dus de nasleep van mijn bekkenklachten, ik kan nog vrij weinig en schuifel door de kamer heen. Oftewel: je weet gewoon echt niet hoe een volgende zwangerschap zal verlopen. Je kunt er geen peil op trekken.
Ik wens je alle wijsheid toe in de keuze die je zult maken!

Witteroos

Witteroos

03-11-2009 om 15:05

Sascha2

Heel erg bedankt voor je antwoord.
Ja ik las het ook al bij verschillenden met vierde kind.
Ik wens in ieder geval sterkte en heel veel beterschap toe! Loop je op dit moment ook nog bij een specialist? (kan even niet terugkijken
Dat is het hele punt. Je weet het niet van te voren maar het kan ook anders lopen dan je eigenlijk verwacht.
En misschien moet ik me daar maar aan vast houden...

Witteroos

Witteroos

03-11-2009 om 15:06

Verkeerde naam

sorry, staat ie er weer mijn naam

Minet

Minet

03-11-2009 om 23:18

Twee namen

Renate Nancy , je mag volgens de forumregels niet in 1 draadje onder verschillende namen posten. Dat maakt het nl. erg onduidelijk. Mail Forumbeheer even via het envelopje bovenaan deze rubriek, misschien willen zij even al jouw postings voorzien van de naam Witteroos.

Witteroos

Witteroos

04-11-2009 om 08:45

Minet

Minet bedankt voor de tip. Ik kan me voorstellen dat het nog al verwarrend is.

Jacoline29

Jacoline29

04-11-2009 om 10:33

Kinderwens v/d 3e

Beide(man en ik) hadden het gevoel dat het gezin nog niet compleet was.Ik ben toen een gesprek aangegaan met mijn huisarts,die vertelde mij dat de kans dat de BI weer terug zou komen,net zo groot was als een vrouw die voor het eerst zwanger zou worden,dus nog geen Bekken problemen heeft gehad.Daardoor heb ik het dus aangedurfd,wel weer BI gehad,dus nu echt gezegd nooit meer.

Het is al lang geleden maar toch reactie

Mijn kinderen zijn inmiddels 23 en 19 jaar oud, maar wil toch wel even reageren.
Bij de oudste kreeg in de laatste 4 weken last van mijn bekken, had tot 7,5 maand gewerkt als verpleegkundige. Klachten waren wel te doen en ik legde ze vooral uit als normaal horen bij een zwangerschap in de eindfase. Kreeg helaas wel een Postnatale depressie na dien (maar goed, daar gaat dit draadje niet over).
In de tweede zwangerschap ging het na 3 maanden mis, veel pijnklachten in schaambeen, stuit, rug. Tijdje met krukken gelopen, maar dit hield ik niet lang vol. Vanaf ongeveer 4,5 maand kwam er een ziekenhuisbed in de woonkamer, waar ik de rest van de zwangerschap overdag op lag. Liep alleen nog met krukken naar de wc en 's nachts op de billen naar boven omdat ik wel in mn eigen bed wilde slapen. kon niet draaien, alleen op mn rug liggen.
Na de bevalling heeft het 6 weken geduurd voordat ik zonder steun kon staan, tot die tijd kon ik ook mn zoon niet zelf in bad doen. Daarna nog weken met krukken gelopen, in huis voortbewogen op een kruk op wieltjes.
Nu 19 jaar later soms nog klachten, mn bij menstruatie en bep bewegingen. Moet bv niet proberen oom te gaan skeeleren of schaatsen.

WIj hebben na de tweede besloten zelf geen kinderen meer te krijgen. De impact op het hele gezin vonden we veel te groot.
Het gevoel dat ik eigenlijk best meer kinderen had willen hebben, heeft tot mn 40e met regelmaat de kop opgestoken. Maar ik heb geen spijt gehad van de beslissing niet meer zwanger te worden.
Wel hebben we een aantal pleegkinderen opgevangen, omdat we daarmee het gevoel 'over" te hebben konden invullen.

Sterkte met je besluit!

Witteroos

Witteroos

04-11-2009 om 17:15

Pijnstillers gekregen

Jacoline29 en incar ook erg bedankt voor jullie reactie.

Incar, lijkt me erg zeg! Terwijl het heel belangrijk is om te blijven bewegen inzekere mate.

Het lijkt me namelijk erg moeilijk om de kinderwens te negeren! Zelf sus je het waarschijnlijk heel de tijd met de gedachte dat het voor iedereen beter is om de "gok" niet te nemen!?

Wat ik eerder in dit lijntje vertelde dat ik weer last heel veel last heb van mijn heupen door een ongelukje.
Ik ben vandaag naar de dokter geweest. Best lastig om het dan allemaal in het noors uitteleggen.
Hij heeft me twee verschillende pijnstillers voor geschreven. Mijn man is ze nu aan het halen dus ik kan nog niet zeggen hoe ze heten. Ben ik namelijk vergeten.
Nu moet ik aankijken of dat werkt. Werken tegen de pijn zal het wel denk ik maar het gevaar daarvan is dat je meer gaat doen dan je zonder zou kunnen en dat het met pijnstillers niet overgaat dat weet iedereen.
Dus afwachten maar. Ik hoop dat het snel weer minder wordt want ik heb niet zo'n trek om nu weer er mee te zitten terwijl ik niet eens zwanger ben Hoe ironisch...
Bedankt wat sterkte heb ik wel nodig

mama van 3 meiden

mama van 3 meiden

05-11-2009 om 11:57

Witteroos, mijn ervaring

Hallo,
ik ben op dit moment uitgerekend van ons derde kindje, als het goed is weer een meisje. Bij onze eerste dochter geen bekkenklachten, bij onze 2e dochter wel, maar vooral na de bevalling pas echt pijn ontstaan. Onze 2e dochter is op bijna 2 jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van een hersentumor, waardoor ik mijn eigen lijf niet heel goed heb verzorgd in deze periode. Ons gevoel was wel dat we graag nog een kindje zouden willen krijgen, juist omdat we weten hoe kwetsbaar het leven is. ik ben dus in relatief slechte conditie zwanger geworden van ons derde kindje en heb nu veel last van bekkenklachten. Wel heb ik eindelijk een fijne therapeut gevonden, mensendieck. Door deze oefeningen is de pijn controleerbaar, maar rustig aan doen blijft belangrijk en de pijn, onbalans is nooit helemaal weg. Deze therapeute gaf aan dat het inderdaad belangrijk is om toch te blijven bewegen op een juiste manier, dus niet gaan waggelen. Ook je bil/been spieren moet ik blijven trainen mbv zo'n grote skippiebal tegen de deur. En kleine stukjes lopen, goed rechtop, buik inhoude, hoofd recht boven je lijf. Verder vind ik de oefening van mijn benen spreiden liggend op je rug heel prettig.
Ik ben wel heel benieuwd in hoeverre ik weer aansterk na de bevalling, wordt misschien nog vervolgd in een later draadje.....
Ik zou in jouw geval dus zorgen dat je goed fit bent en dat je je spieren regelmatig traint en dat je al in een vroeg stadium van je eventuele zwangerschap zwangerschapstraining oid volgt bij een fysio-centrum dat gespecialiseerd is in bekkenklachten.

Risama

Risama

05-11-2009 om 14:32

Hier wel goede ervaringen

In tegenstelling tot de meeste anderen ging het bij mij wel goed. Mijn eerste zwangerscahp ging prima, totdat dochterlief in 1 klap volledig indaalde met 33 weken. Tot aan haar geboorte 4 weken later kon ik alleen nog maar schuivelen. Na de bevalling was het over en dacht ik er niet meer aan. Tot de zwangerschap van nummer 2, al na een maand drie kreeg ik pijn. Pijn die erg veel leek op het gevoel de laatste weken van de zwangerschap van nummer 1. Een heel nare, pijnlijke zwangerschap volgde. Eindigde met krukken, eigenlijk niets meer kunnen en ik ben ingeleid op de uitgerekende datum omdat men het niet meer verantwoord vond me door te laten lopen ivm het steeds verder toenemende risico op blijvende invaliditeit. Na de bevalling heb ik nog wel een tijd gekwakkeld, maar na een jaar ging het echt wel weer aardig. Alleen tijdens mesntruatie en na lange autoritten kon ik nog weleen paar dagen ineens flinke pijn hebben. Toen ik 5 jaar later met mijn nieuwe partner opnieuw een kinderwens kreeg, ben ik zodra ik zwanger was naar de fysio gegaan. Die heeft me oefeningen gegegeven, bewegingsinstructies, rustinstructies en me vooral gerustgesteld. Het hoefde niet weer zo mis te gaan. En het ging wonderbaarlijk goed. 4 maanden na de geboorte van nummer 3 bleek ik zwanger van nummer 4 en ook die zwangerschap heb ik geen last van mijn bekken gehad en nu is nummer 5 op komst en verwacht ik eigenlijk geen problemen.

Waarom het bij de tweede zo misging? Ik vermoed dat enerzijds mijn gewicht ermee te maken had. Ik was die zwangerschap echt topzwaar en ben normaal gewoon van gewicht. Daarnaast heeft het in mijn geval misschien ook met mijn algehele gesteldheid te maken gehad. Ik zat ook gewoon heel slecht in mijn vel tijdens de tweede zwangerschap, was ongelukkig in mijn relatie, in mijn werk, in mijn lichaam en wellicht dat dat allemaal op elkaar ingewerkt heeft. Op een gegeven moment belandde ik natuurlijk ook in een negatief spiraal. Ik had pijn, kon bijna niet bewegen, werd dus nog zwaarder en nog ongelukkiger en ga zo maar door.....

Enfin, succes met je keuze. Ik vond het indertijd ook heel eng om voor die derde te gaan.

Risama

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.