Niet meer welkom?

Dit zinnetje viel mij vooral op in je post: een notoire leugenaar.
Daaruit spreekt naar mijn idee zo weinig liefde en begrip voor je kind... Ik snap dat jij het gevoel hebt dat je alles voor je kinderen gedaan hebt, maar weet je, als ouder is het vanzelfsprekend dat je alles voor je kinderen doet. Jij hebt die verplichting want jij hebt die kinderen op de wereld gezet, maar je kinderen hebben 0 verplichtingen tegenover jou. Ik zet hieronder de wereldberoemde tekst van de profeet Kahlil Gibran over kinderen. Ik hoop dat je deze tekst eens goed wilt lezen en tot je door wil laten dringen wat hier gezegd wordt.
Vraag je kinderen met open vragen wat er aan de hand is. Vraag wat zij van jou nodig zouden hebben om het contact te herstellen. En begin niet over wat je allemaal voor ze gedaan en gelaten hebt. Het boeit ook niet waarom ze weer contact hebben met hun vader. Laat ze weten dat je blij bent voor ze! Ook hun vader is onderdeel van ze en van hun leven. Gun ze dat contact. 

Je kinderen zijn je kinderen niet.

Zij zijn de zonen en dochters van 's levens hunkering naar zichzelf.

Zij komen door je, maar zijn niet van je, en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.

Je mag hun geven van je liefde, maar niet van je gedachten, want zij hebben hun eigen gedachten.

Jij mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen, want

hun zielen toeven in het huis van morgen, dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.

Je mag proberen hun gelijke te worden, maar probeer niet hen aan je gelijk te maken.

Want het leven gaat niet terug, noch blijft het dralen bij gisteren.

Jullie zijn de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen worden weggeschoten.

De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige en hij buigt je met zijn kracht,

opdat zijn pijlen snel en ver zullen vliegen.

Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter een vreugde voor je zijn.

Want zoals hij de vliegende pijl liefheeft, zo mint hij ook de boog die standvastig is.

Jonagold schreef op 04-11-2025 om 21:14:

Dit zinnetje viel mij vooral op in je post: een notoire leugenaar.
Daaruit spreekt naar mijn idee zo weinig liefde en begrip voor je kind... Ik snap dat jij het gevoel hebt dat je alles voor je kinderen gedaan hebt, maar weet je, als ouder is het vanzelfsprekend dat je alles voor je kinderen doet. Jij hebt die verplichting want jij hebt die kinderen op de wereld gezet, maar je kinderen hebben 0 verplichtingen tegenover jou. Ik zet hieronder de wereldberoemde tekst van de profeet Kahlil Gibran over kinderen. Ik hoop dat je deze tekst eens goed wilt lezen en tot je door wil laten dringen wat hier gezegd wordt.
Vraag je kinderen met open vragen wat er aan de hand is. Vraag wat zij van jou nodig zouden hebben om het contact te herstellen. En begin niet over wat je allemaal voor ze gedaan en gelaten hebt. Het boeit ook niet waarom ze weer contact hebben met hun vader. Laat ze weten dat je blij bent voor ze! Ook hun vader is onderdeel van ze en van hun leven. Gun ze dat contact.

Je kinderen zijn je kinderen niet.

Zij zijn de zonen en dochters van 's levens hunkering naar zichzelf.

Zij komen door je, maar zijn niet van je, en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.

Je mag hun geven van je liefde, maar niet van je gedachten, want zij hebben hun eigen gedachten.

Jij mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen, want

hun zielen toeven in het huis van morgen, dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.

Je mag proberen hun gelijke te worden, maar probeer niet hen aan je gelijk te maken.

Want het leven gaat niet terug, noch blijft het dralen bij gisteren.

Jullie zijn de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen worden weggeschoten.

De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige en hij buigt je met zijn kracht,

opdat zijn pijlen snel en ver zullen vliegen.

Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter een vreugde voor je zijn.

Want zoals hij de vliegende pijl liefheeft, zo mint hij ook de boog die standvastig is.

ik wil een kleine correctie doen, verder heb je gelijk. Jibran Khalil Jibran was geen profeet, maar een Libanese dichter, schrijver, filosoof en kunstenaar.