Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Huis, Tuin en Keuken Huis, Tuin en Keuken

Huis, Tuin en Keuken

Een gegeven paard...

Hoi,

Ik wilde een even jullie mening polsen over het volgende. Ben benieuwd hoe jullie met dit soort dingen omgaan.

Broer woont ver weg in het buitenland met babydochter. Verhouding met schoonzusje/dochter is vrij problematisch, moet ik er eerlijkheidshalve bijzeggen. Mijn ouders gaan op bezoek, spenderen honderden euro's aan vliegtickets, benzine en parkeergeld en vullen ook nog eens de Senseopadvoorraad van broer aan), met een tas vol cadeautjes en kleertjes van de Hema, lekker Hollands. Ik, zus geef, ook nog een schattig vestje mee, dat ik zelf ook voor mijn dochtertje had gekocht (leuk voor de foto's en bovendien echt een prachtige kleur voor bij mij nichtjes ogen, lang gezocht tot ik het goede te pakken had) en waarvoor ik in de stromende regen na werktijd nog voor naar de winkel was gefietst om het samen met een liedjescd mee te geven.

Enfin mijn moeder had ook iets van drie setjes kleding mee gegeven. Baby heeft maat 74. Kleding had maat 74, voor de rest zat er wat in maat 86 bij, voor het najaar alvast.

Wat denk je? ALLE kleertjes zijn teruggekomen, want de maat was niet goed. Of het geruild kon worden.
Ze vonden het zonde om het in de kast te laten liggen totdat het paste, was het argument. Even gemeen, schoonzus heeft hier in september vorig jaar de halve winkel leeggekocht in maat 74, baby had toen nog 62.

Mijn vragen.

Hoe eerlijk ben je als je een cadeautje krijgt en het is blijkbaar niet wat je ervan verwacht had?

En hoe reageer jij als gever als ije emand een cadeautje geeft wat niet in de smaak valt.

Zijn cadeautjes gewoon cadeautjes of spelen ze een niet mis te verstande rol in het sociale verkeer en zoja de welke?

Even zo, die wel blij is met de kleertjes


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
MaximeM

MaximeM

21-01-2009 om 15:40

Beetje lullig wel ja

Hoi,

Ja dat zou ik ook niet leuk vinden. Maar jullie mochten wel dezelfde kleertjes dan weer terugsturen in de juiste maat? Dus ze vond de kleertjes zelf wel leuk? Ik kan alleen bedenken als argument dat als ze ze langer bewaart dat ze dan in de zomer met winterspul zit, of andersom... en dat zou zonde zijn. Ik heb eens een heel leuk kort tuinbroekje/overall gekregen voor mijn baby, énig ding. Alleen was veel te groot. Ik had nog niet zo'n idee van de maten enzo, maar mijn zoontje paste het pakje uiteindelijk zo rond januari. Tegen de tijd dat het zomer was en hij met blote benen kon, was het pakje al te klein...dat is dan wel jammer en zonde. Is er niet zoiets aan de hand?

mvg
Maxime

mama2005

mama2005

21-01-2009 om 15:46 Topicstarter

Even ter aanvulling

Even ter aanvulling, mijn dochter en nichtje schelen een dag in leeftijd enzzijn ongeveer even lang. dus we hadden goed nagedacht over wanneer ze welke kleding zou aan kunnen en dus geen topje voor de winter gekocht. Ok, een broekje was een zomerbroekje in maat 74 en daar heb je dus niks aan. Maar de rest was alles van pas gekomen. Dus eigenlijk kon het niet aan de maten hebben gelegen....

Hes@

Hes@

21-01-2009 om 16:42

Even bellen met je broer?

om te vragen wat er achterzit en of ze wel doorhebben dat jullie dit als kwetsend ervaren?

Misschien

Misschien vonden ze het niet zo mooi als jij?
Ik heb zelf toen mijn kinderen zo klein waren talloze kleertjes gekregen (o.a. van schoonmama) die ik werkelijk foeilelijk vond. Eigenlijk zonde, want ze hadden ze nauwelijks aan. Vind ik toch dat jouw broer en schoonzus het best tactisch hebben aangepakt. Eerlijk gezegd snap ik ook niet dat mensen altijd zo nodig babykleertjes willen geven. Die koop je als kersverse ouder zijnde toch het liefst zelf?

Gr. Poezie.

tonny

tonny

21-01-2009 om 20:06

'het is zaliger te geven dan te ontvangen'

'Hoe eerlijk ben je als je een cadeautje krijgt en het is blijkbaar niet wat je ervan verwacht had?'

Niet. Een cadeautje hoor je enthousiast in ontvangst te nemen. Alleen als je iets dubbel krijgt, kun je vragen of de gever de bon nog heeft en of je kunt ruilen voor iets anders. Laten merken dat je het helemaal niks vindt, vind ik een belediging.

'En hoe reageer jij als gever als je iemand een cadeautje geeft wat niet in de smaak valt.'

Als ik merk dat iemand mijn cadeau niet leuk vindt, bied ik aan het te ruilen. Het is dan dus míjn initiatief, als gever. Niet van de ontvanger. (maar dat was in de vraag van deze posting lastig, want de spulletjes waren meegegeven en de gever kon de reactie van de ontvanger niet zien!)

'Zijn cadeautjes gewoon cadeautjes of spelen ze een niet mis te verstande rol in het sociale verkeer en zoja de welke?'

Jazeker, cadeautjes spelen een rol in het sociale verkeer. Hoe precies, dat is verschillend per relatie. Denk maar eens aan relatiegeschenken. Daanaast is er ook nog heel wat over te zeggen. Denk ook aan het gezegde 'kleine geschenken onderhouden de vriendschap'.

Tonny (die het heel flauw vindt dat ze álles heeft teruggegeven; da's gewoon te gek. Tja en dat jij er zoveel moeite voor deed, met die regen en zo, dat kan je familie niet weten...)

ishtar

ishtar

21-01-2009 om 20:18

Poezie

ik vond het ook heel leuk om babykleertjes te krijgen. Zelfs de erg lelijke zelf gebreide kleertjes van mijn schoonmoeder. Die had ze nl met liefde gemaakt.
Net zoals mama2005 ze met liefde (of iig met zorg) heeft uitgezocht voor haar nichtje. Dan kan het behoorlijk kwetsend zijn als mensen de zorg/liefde/aandacht erachter niet zien.

Liefde

Zelf gemaakt is natuurlijk heel wat anders dan tassen vol in de uitverkoop gekocht. (En dan nog synthetisch ook) Een goed stuk handwerk kan ik erg waarderen.
Natuurlijk bedoelt ze het goed. Maar ik denk dat het wel zinvol is om je eerst te bedenken of je iemand er eigenlijk wel blij mee maakt. In dit geval en in mijn geval dus niet. En dat had best van tevoren gechecked kunnen worden. Dat doe ik nl. zelf ook. Is een kleine moeite, en voorkomt een hoop gekwetste gevoelens.

Gr. Poezie.

Mee laten uitzoeken?

Ik verwees mijn Chinese overbuuf laatst ook naar de hema met de boodschap dat alle nederlandse mama's daar de babyuitzet scoren. Maar zij bestelt het graag in haar thuisland en laat het dan verzenden. Prima toch?

Ik heb zelf goede ervaringen met de aanpak van mijn schoonmams, die zoekt iets uit en mailt me een foto of linkje. Of we kijken bijvoorbeeld samen bij kleertjes.com of de h&m en dan zegt ze, bestel maar, ik betaal. Ik kies dan altijd iets wat zij aanwijst, maar kan wel datgene nemen dat ik zelf ook leuk vind. Beetje samenwerken dus. Ik wil namelijk wel dat ze echt iets geeft dat ze zelf ook leuk vindt.

Ik heb zelf veek kleertjes tweedehands gekregen en soms is het leuk, soms niet, maar vaak valt er leuk mee te combineren. Ik geef zelf zelden kleertjes, alleen voor mijn neefjes als ik zeker weet dat ze het ook leuk vinden.

Maar kadootjes, die krijg je en daar moet je gewoon blij mee zijn. Het terugsturen naar het thuisland is schaamteloos vind ik. Je weet dan immers dat het niet erg handig te ruilen is. Wij krijgen ook regelmatig kadootjes van familie uit een niet nader te noemen land, die echt niet mijn smaak zijn, maar het komt toch uit een goed hart? Soms geef ik het zelf ook gewoon weg als ik weet dat een ander er erg blij mee zal zijn. Da's het voordeel als de gever ver weg zit, toch?

Ik zou alleen de volgende keer, om over en weer teleurstellingen te voorkomen, voorstellen om samen eens op een kleertjessite te kijken, dan zie je wat hun smaak is. En dan ook opmerken dat je het erg vervelend vindt om kleertjes weer mee naar huis te krijgen omdat ze niet goed zijn.

dynastie

dynastie

21-01-2009 om 22:00

Kun je niet maken

Wat jouw schoonzus heeft gedaan kan ze niet maken, dat is absoluut ongepast naar de gulle gever toe. Ik zou hier mijn conclusie uit trekken en niet gauw meer zoiets meebrengen, als het blijkbaar toch niet gewaardeerd wordt, simpel.

Marmar

Marmar

22-01-2009 om 03:34

Niet alles terug?

Hoi Mamma2005, ik begrijp eigenlijk uit je verhaal dat al de kleertjes wél zijn teruggegeven maar je cd-tje en de kadootjes van je moeder niet?
Als dat zo is, dan denk ik dat het gewoon onnadenkendheid van je schoonzus is om te denken dat de kleertjes (nog) geruild kunnen worden. Dat was wat ze wil? Misschien is het ook wel de gewoonte in het land waar ze vandaan komt om kadootjes te ruilen voor iets wat wel past (qua maat of smaak). Ik weet dat men dat bijvoorbeeld in Griekenland doet. Maar daar pakt men een kadootje ook niet gelijk uit, pas als het bezoek weer weg is. Bij het kadootje zit dan een kaartje zodat de ontvanger weet waar het evt. geruild kan worden.
Hoe denkt je moeder er overigens over, die kon de kleertjes weer helemaal terugsjouwen? En je broer, die heeft als vader toch ook wel een mening?
Ik vind dat in Nederland een kadootjes cultuur (of traditie) is die heel wat kan afwijken van wat er elders in de wereld gebeurd. Maar overal is men even gevoelig voor de eigen traditie en kadootjes etikette.
Wat voor klimaat wonen ze eigenlijk? (Want midden in de rimboe heb je ook als baby geen vestje nodig....

mammie2

mammie2

22-01-2009 om 06:58

Ik zou dit ook een klap in m'n gezicht vinden

maar die opmerking over culturele verschillen is wel goed. Misschien kun je toch je gevoelens aangeven bij je broer en polsen of er meer achter zit.

Mamam2005

Mamam2005

22-01-2009 om 13:08

Hoe het ging

Ok, ik zal nu vertellen hoe het gegaan is verder. Wilde eerst even weten hoe een ander bekeken werd.

Mijn broer woont in een koud land waar tact niet de eerste kwaliteit is, daar hadden we ook nog rekening mee gehouden, met de kou dan, het tactaspect waren we even vergeten. Ze hebben de kleertjes teruggegeven met de woorden dat de maat niet goed was. Dat was wat er letterlijk werd gezegd.

Dat was onzin, want mijn nichtje groeit er vanzelf in. Ik heb zelfs al een pjama in de la liggen die ik voor mijn dochtertje heb gekregen en die kan ze pas over 1 1/2 jaar aan. Zag gisteren pas dat er nog een genant duur prijskaartje aan hing...45 euri voor een pjamaa, echt wel een hele mooie...ben er ook echt blij mee, maar met het Zeemanjurkje van mijn schoonzusje ook... want zo schattig en met zorg uitgezocht.

Enfin toen ik hem erop aansprak dat ik het erg jammer vond dat ze het niet wilden bewaren totdat het paste, kwam de aap uit de mouw: wij willen niet iets aandoen voor de foto om het daarna weg te gooien. Ok, dus je vond het gewoon niet leuk? (even gemeen, hoe kun je hemakleertjes nou niet leuk vinden?) Ze waren gewoon eerlijk en calvinistisch, zo formuleerde hij het.

Prima, kan ik allemaal begrijpen, maar had op z'n minst bedankt voor de moeite. Dat hebben ze dus helemaal niet gedaan. EN bovendien als je ECHT eerlijk bent dan zeg je Oh ik vind het zo ontzettend lief dat jullie dit mee hebben genomen, maar mag ik het ruilen, want het is echt helemaal mijn smaak niet. Maar ga niet zeggen dat je zo ontzettend eerlijk bent vanwege de maat van de kleertjes

Enfin de bon was natuurlijk al lang weer kwijt, dus de kleertjes zijn nu bij mij. En moeder heeft gewoon geld gegeven. EN ik laat het ook wel uit mijn hoofd om voortaan nog kleertjes mee te geven.

Ze stellen bovendien nogal prijs op veel en dure merkkleding... dus ik denk dat daar ook nog wel een angel zat. En dank je wel zeggen zit er sowieso nietin. VOrig jaar kregen ze een kinderwagen van mijn ouders van 800 euro en zelfs daar hebben ze niet voor bedankt.
Enfin, ik zal jullie het gezeur besparen, maar de verhoudingen zijn sowieso al niet echt super.
Ik ga voortaan maar vooral leuke boekjes zodat ze tenminste ook NL leert, meegeven en het toch maar afbouwen met die cadeautjes. Aan mijn kinderen heeft mijn broer nog nooit gedacht. IN vijf jaar tijd heeft hij voor mijn kinderen een keer met kerst wat mee gebracht. En verder heeft mijn moeder hem er een keer op gewezen dat het toch wel leuk zou zijn als ze een keer een klein verjaardagscadeautje van mijn broer en zijn vriendin zouden krijgen.
Ach zo en nu genoeg gezeverd. Dat ellendige familiegezeur.
Mama2005

Ook buitenland

Ik woon ook buiten Nederland en heb in de loop van de jaren gemerkt dat "smaak" over de grens anders is. Ik heb het altijd moeilijk gevonden om hier leuke (kinder)kleding te vinden, maar dat is o zo moeilijk om te zeggen, want daarmee zeg je dus eigenlijk dat jij andermans (kinder)kleding niet leuk vind. Met tassen vol kwam ik terug uit Nederland. Mijn man en zoons kunnen hier inmiddels goed slagen, maar dochter en ik gaan nog steeds regelmatig in NL shoppen.
Even terugkomen op het gegeven paard: Het is wel goed dat het nu meteen uitgesproken is en je weet dat je geen kleertjes meer hoeft te geven, NL boekjes is leuk als je tenminste weet dat je broer ze gaat voorlezen !

MaximeM

MaximeM

22-01-2009 om 19:24

Lekker onduidelijk

Hoi,

Nou goed dat je het nog maar even gevraagd had. Ik begreep eruit dat de MAAT niet goed was, dat het daarom geruild moest worden. Ik zou misschien wel zo naief geweest zijn om ze dus later dezelfde kleertjes in een andere maat te geven. (alhoewel, ik zou ook pissig zijn en helemaal niets meer ruilen) Ik vind je broer niet duidelijk in zijn reactie in eerste instantie hoor. Daarna wel, nadat je uitdrukkelijk om uitleg hebt gevraagd. Ik zou niets meer meebrengen, hij brengt immers ook niets voor jullie mee.

Maxime

Aagje

Aagje

22-01-2009 om 23:21

Smaken in buitenland zijn inderdaad anders

Ik heb het zelf als ontvanger van diverse 'buitenlandse' pakjes meegemaakt... Heb vaak de 'met liefde uitgezochte pakjes' (en dat bedoel ik echt niet hatelijk) met opgetrokken wenkbrouwen bekeken.
Zowel stoffen, materialen, kleuren als modellen kunnen zo ontzettend anders zijn. En ook de opvattingen wat leuke jongens/cq. meisjespakjes zijn. Een jongenspakje bijvoorbeeld (diep donkerblauw met kleine witte konijntjes) met een wit kanten golvend kraagje en een kort poffend broekje afgezet met een wit randje???
Ook met 'bekende merken in het buitenland' had ik helemaal niks. Werd ik erop gewezen dat iets een heel 'goed/duur' merk was... maar ja... wat heb je daar in Nederland mee?
En ook raakten mensen wel 'ns in de war met de seizoenen (zeker als pakjes van het andere halfrond kwamen). Dus dan pasten ze in het verkeerde seizoen, of lagen zo lang in de kast dat ik tegen de tijd dat ze het aankonden het pakje al lang genoeg in mijn kast had zien liggen...
En ja, ik ben zelf een Hema fan.

Ik vind het eigenlijk wel goed dat jouw broer durft te zeggen dat hij ze niet mooi vind. (En dan eerst nog met een 'smoesje om bestwil' om je niet te kwetsen).
Ik liet het maar zo - en trok mijn schatjes zo af en toe de ontvangen pakjes -die het toch net niet waren- aan, om de familie niet voor het hoofd te stoten (en voor de foto). Maar eigenlijk vond ik het niks, mijn mooie baby in zo'n foeilelijk pakje. Ik kreeg er zowat schuldgevoelens (en een slecht humeur) van, dat ik zo ondankbaar was.

Bij veel kadootjes projecteert de gever zijn eigen wensen op de ontvanger. Dus vaak koop je iets wat je zelf helemaal prachtig vind en eigenlijk zelf zou willen krijgen. Is best wel schokkend soms te ervaren dat die behoefte bij de ontvanger kennelijk helemaal niet bestaat.

Zou verder mijn schouders erover op halen - en kadootjes - zeker voorlopig - tot een minimum beperken.

Even ano

Even ano

23-01-2009 om 10:44

Laat die boeken ook maar

Ik heb ook familie in een koud niet tactisch land (Canada).
De met zorg uitgezochte Nederlandse boekjes zaten 3 jaar later nog in het plasticfolie, de bandjes waarop ik de boeken heb zitten voorlezen zijn nog nooit beluisterd. 't Was helemaal niet nodig dat dat arme schaap Nederlands zou leren om contact met die gekke familie te kunnen onderhouden.

Stuur gewoon Sesamstraatzooi, dat valt vrijwel overal ter wereld goed.

Ik deed geen moeite meer

eerlijk, wat een vreemde reactie! Alles bij elkaar optellend zou ik me de moeite besparen, het wordt toch niet gewaardeerd. Stuur een leuke kaart met de verjaardagen en laat het daarbij, klaar.
´Have a happy period´, zoemt er steeds door mijn hoofd hahah, waarom dát nou is???

inge

inge

23-01-2009 om 16:23

Tja

Ik heb het nog sterker meegemaakt. Ik ben zelf zwanger en houd nu eenmaal van een wat klassiekere kledingstijl. Ik vind kleertjes van een bepaald merk echt enig, maar dat merk is best duur. Ik wacht dan altijd tot de uitverkoop en koop dat spul met 70% korting. Ik vind die prijzen soms echt bizar gewoon. Ik zou het ook echt vervelend vinden als mensen het volle bedrag zouden betalen voor zoiets omdat ik dat nu eemaal leuk vind.

Maar nu komt het. We hadden bij mijn ouders kortgeleden een gesprek over kleertjes. Mijn schoonzussen houden allebei erg van de kleding van H&M. Ik ben daar niet zo kapot van, maar ieder zijn eigen smaak toch?

Zo houd ik absoluut niet van kleding met bijv. Hello Kitty erop en meer van die fel gekleurde kleren voor baby's.

Nu vertelde een schoonzusje van mij tegen mijn moeder laatst dat ze een schattig Hello Kitty pakje had gezien bij de H&M voor mijn kindje en wat ze wilde kopen. Dit zei ze terwijl ze weet dat ik daar absoluut niet van houd. Mijn moeder probeerde haar nog tactisch uit te leggen dat ik daar niet zo van houd, maar dat wist mijn schoonzus zeker wel.

Ben ik dan ondankbaar dat ik het mijn kind niet zal aantrekken als ze het toch koopt? Ik vind het gewoon zonde van haar geld zo. Koop dan helemaal geen kleding dan. Dit vind ik gewoon raar.

Mijn moeder vond dat ik erg arrogant reageer nu en dat ik gewoon blij moet zijn met alles wat ik krijg. Dat is natuurlijk zo, maar als mensen nu weten dat ik ergens gewoon niet van houd en het dan toch kopen......
Overigens hebben zij een hekel aan de kledingstijl waar ik dus van houd en dat mag dan allemaal wel gezegd worden....

Het is echt niet zo dat ik alleen merkkleding leuk vind, maar ik houd nu eenmaal niet van de kleren die ze bij H&M verkopen. Ik vind het te schreeuwerig allemaal. Zo vind ik persoonlijk een spijkerpak voor een pasgeboren baby ook niet leuk wat mijn schoonzussen weer wel erg leuk vinden. Ik mag dus niet zeggen dat ik dat niet leuk vind.

Het is de manier waarop

Inge, ik vind dat je wel degelijk een eigen smaak mag hebben en ook eerlijk moet zijn in wat je wel en niet mooi vindt, maar de reactie van de familie waarover het hier gaat, dat is voor mij een reden om te zeggen: laat maar!

Maylise

Maylise

23-01-2009 om 18:11

Niet kunnen

Ik vind het absoluut niet kunnen zoals je broer reageerd. Dat gaat alle fatsoensnormen over. Bovendien heeft het met cultuursverschillen weinig te maken als je broer van oorsprong Nederlander is en dus best weet hoe dingen in NL gaan.
Overigens heb ik zelf van familie in het buitenland (en binnenlandse vrienden) ook wel eens kleding gekregen die niet echt mijn smaak was. Maar daar ga ik toch niks van zeggen? Het is toch lief dat ze er aan denken? Veel kleertjes deed ik eventueel met iets anders gecombineerd gewoon aan. Als ik het echt niet leuk vond dan deed ik het alleen binnenshuis aan. Ik heb twee keer of zo een dusdanig wanproduct gekregen dat ik het echt niet aandeed.
Maar ik ben ook niet zo moeilijk geloof ik. Zo zou het mij niet boeien van welk merk iets is en of het wel van een merk is. En als ik een shirtje met hello kitty zou krijgen wat hier boven genoemd werdt terwijl ik daar niks mee heb zou ik het gewoon aantrekken. Ik bedoel het is maar een shirtje met een kat er op. Misschien zou ik het zelf niet kopen maar hoe lelijk kan het zijn? Dat valt toch wel mee.
In het geval van de broer van de OP zou ik nooit meer wat geven. Behalve misschien aan kind zelf als het wat ouder was. Ik zou me erg beledigd voelen.

Maylise

mammie2

mammie2

24-01-2009 om 08:31

In ieder geval goed dat je het besproken hebt

hopelijk voel je je toch wat minder boos.

Kleding-kapsel-schoenen

Bovenstaande zaken hebben veel te maken met het uiten van je eigen identiteit. Moet je maar eens proberen om een puber jouw kledingkeuze op te leggen. Of hoe zou je het vinden als je van iemand een kappersbon hebt gekregen, die en passant even heeft doorgegeven aan de kapper hoe jouw haar moet zitten?
Een baby van een ander is niet van jou. (Dus niet jouw identiteit) Daarom snap ik ook niet dat je baby/kinderkleertjes aan een ander geeft omdat JIJ dat zo leuk vind. Heeft naar mijns inziens niets te maken met "komt uit een goed hart". De ontvanger vindt het niet leuk, en daar wordt jij boos over. En dat is in mijn ogen onterecht; de ontvanger zou ook heel boos op jou kunnen zijn omdat je niet eerst hebt gechecked of deze er wel mee eens is.

Gr. Poezie.

mama2005

mama2005

24-01-2009 om 10:52 Topicstarter

Poeheezie

Ja Poezie als je er zo tegenaan kijkt, dan had ik laaiend van woedend mijn kraamtijd vorig jaar kunnen meemaken. Na twee zoons kreeg ik een dochter....je wilt niet weten hoeveel kleertjes (En de andere cadeautjes waren allemaal poppen, ze is nu negen maanden en speelt alleen met autootjes van haar broers) ik heb gekregen en daar zaten heel veel dingen bij die ik zelf nooit gekocht zou hebben en die ik vanwege de moeite die mensen hadden gedaan, toch leuk vond.

Ik heb van mijn oma bijvooreeld echt afshuwelijk lelijke tinnen borden gekregen na de geboorte van mijn zoontjes met daarop hun geboortedag etc etc. Die staan bij mijn in de pronkkast, zo lelijk als de nacht, maar omdat mijn toen al 90 jarige oma er aan dacht (ze leeft inmiddels niet meer) ben ik zer zooooo blij mee.

En ik trek mijn de kind gewoon aanwat ik krijg hoor. Mijn dochter is geen modepop die ik alleen naar mijn eigen believen uitdos. Ik word helemaal kriegel van die babykledingkijkmijeenshipwezentoestand.

Mijn dochter is niet alleen van mij, maar ik deel haar ook met familie en vrienden. En als ze er maar lekker in kunnen kruipen, is voor mij het belangrijkste criterium.

Daarnaast heb ik gezegd dat mijn broer en schoonzus een voorkeur hebben voor merkkleding, maar ze komen ook in de Hema en de Hennes en slaan daar ook masssaal in hoor als ze in NL zijn.

Laat ik het zo zeggen. Voordat ze zelf kinderen hadden, hing hun huis vol met foto's van haar neefje en nichtje, en mijn kids kwamen nergens voor in beeld. Alle cadeautjes of herinneringen aan mijn broers tijd in NL zijn daar uitgebannen in huis. We hebben ze ooit een webcam gegeven, dat ding is een keer aangeweest en toen kwam mijn schoonzusje boos in beeld en daarna is het ding nooit meer aangeweest.

Als ik mijn broer 1 keer in de maand eens bel, dan moet ie na vijf minuten ophangen omdat zijn vriendin iets van hem wil.

Voordat mijn moeder afreisde heeft ze vier keer op een dag met hem aan de lijn gehangen. Ze wilde vragen naar de maten van de kleertjes.. het gesprek werd vier keer afgekapt om dat mijn broer zijn dochter moest oppakken/troosten/ verschonen, terwijl mijn schoonzusje ook thuis was. Enfin er is more to the story... en het is voor ons een strijd om het contact in stand te houden......en ja mijn broer is daar zelf vooral ook schuldig aan. De vraag is alleen hoe lang blijf je trekken aan een dood paard.

Ik vind het leuk hoe iedereen heeft gereageerd, zo zie je maar hoe verschillend er tegen dingen aan wordt gekeken.

mama2005

tonny

tonny

24-01-2009 om 11:46

Dit gaat richting relatieproblemen...

Wat is jullie ervaring: wie stuurt het meest in het onderhouden van sociale contacten, de man of de vrouw in huis?

tonny

dynastie

dynastie

24-01-2009 om 11:51

Houden van merkkleding?

Dus als iemand houdt van merkkleding mag je hem geen shirtje van de Hema geven? Dat zou nou nooit in me zijn opgekomen, het is toch geen manier van leven of zo? Kijk, een vegetariër zet je nooit vlees voor, zo simpel is het. Maar iemand die van merkkleding houdt nooit iets van de Hema geven, alsof hij een soort 'hematariër' is? Nogmaals, dat zou écht niet in me opkomen.

Ik vind de hele houding bijzonder kwetsend en ik zou ze nooit meer iets meegeven, los van of er meer speelt, cadeautjes moeten gewaardeerd worden en anders maar niet.

Komt goed uit!

Zij blij omdat ze geen spullen meer krijgen die ze niet willen hebben, jij blij omdat je geen spullen meer hoeft te geven. (Van wie moet dat eigenlijk? Van jezelf? En dat in de regen nog even kleertjes halen/ruilen, hebben ze daarom gevraagd?)
En denk je nou heus dat ze je met opzet willen kwetsen? Zoals ik al eerder zei: misschien kwets je hen wel door spullen te geven waarvan je had kunnen weten dat ze die niet willen hebben.

Gr. Poezie.

MaximeM

MaximeM

24-01-2009 om 14:37

Poezie

Nou Poezie, het lijkt er inderdaad op dat ze met opzet willen kwetsen, of je moet uit je zelf wel heel onnadenkend zijn (even alle voorvallen bij elkaar opgeteld) Uiteraard was het stukje dat ze in de regen de spulletjes heeft gekocht niet terzake doende, maar het beeld wel uit hoeveel moeite ze heeft gedaan om iets te kopen in de hoop dat het in de smaak valt bij haar broer en schoonzus.
En je schrijft "misschien kwets je hen wel door spullen te geven waarvan je had kunnen weten dat ze die niet willen hebben" ... maar hoe moet ze dat dan weten? Broer en schoonzus kopen zelf WEL spulletjes bij de Hema, dus hoe moest ze dan weten dat deze dingetjes niet oké waren? Nee, ik vind het behoorlijk onbeschoft van broer en schoonzus om de spullen linea recta mee terug te geven aan oma. Ik zou zelf niets meer kopen als het op deze manier gaat. De boodschap is duidelijk. Trouwens ik heb ook een broer en schoonzus die op deze manier met de familie omgaan. Haar familie is oké, die van ons mag ophoepelen, ze hebben geen behoefte aan ons, dat is letterlijk gezegd. Verder zie je het ook in het huis, alleen foto's van DIE kant van de familie, onze kant...goh wat lastig om vanaf te komen. Ik heb de hint inmiddels opgepakt, ik ga niet meer trekken aan een dood paard.

Maxime

dynastie

dynastie

24-01-2009 om 15:31

Poezie

"Zoals ik al eerder zei: misschien kwets je hen wel door spullen te geven waarvan je had kunnen weten dat ze die niet willen hebben. "

Nogmaals, houden van merkkleding is geen manier van leven. Een vegetariër een biefstukje voorzetten, dat is kwetsend, iemand van Oilily een vestje van de Hema geven niet! Het is geen levensovertuiging! Zeker niet als je zelf regelmatig bij de Hema of Hennes shopt. Als een vegetariër regelmatig kipfilet eet, zal ik me ook niet geroepen voelen per se een vleesvervanger in huis te halen als vervanging voor de kipfilet in mijn gerecht. Om maar even een vergelijking te trekken.

En van wie moet dat? Nou, van niemand. Maar ik kan me voorstellen dat je het leuk vindt om iets voor je nichtje te kopen en het leuk zou vinden als ook aan jouw kind gedacht wordt. Een beetje menselijkheid, onderhouden van de band en zo. Ik denk zelf wel dat het met opzet gebeurt. Een blind paard kan zien hoe kwetsend dit is en dat kleertjes na zoveel weken helemaal niet meer geruild kunnen worden. Dan maar hopen op een financiële bijdrage van opa en oma, toch? Slim, sluw, maar vooral verwerpelijk.

Goedbedoeld?

Goed bedoeld een oud vrouwtje een straat helpen oversteken. Maar misschien wilde ze helemaal niet naar de overkant?
Goedbedoeld iemand advies geven. Wil die persoon wel advies van jou?
Je schrijft:"Maar ik kan me voorstellen dat je het leuk vindt om iets voor je nichtje te kopen" tja, dat moet je zelf weten. Maar ga dan niet piepen als het niet gewaardeerd wordt. Daarbij schrijf je: "en het leuk zou vinden als ook aan jouw kind gedacht wordt" Dit heeft niets te maken met het onderwerp, dus irrelevant in deze. En dan nog als laatste: "Een blind paard kan zien hoe kwetsend dit is en dat kleertjes na zoveel weken helemaal niet meer geruild kunnen worden." Tja, en wiens schuld is dat? Bezint eer ge begint.

Gr. Poezie.

MaximeM

MaximeM

25-01-2009 om 10:36

Altair

Hoi,

Je hebt je punt gemaakt, maar daar gaat het in dit geval niet om. De broer en schoonzus kopen zelf wel bij hema, dus jouw voorbeeld is hierop niet van toepassing.

Maxime

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.