Een gegeven paard...
Hoi,
Ik wilde een even jullie mening polsen over het volgende. Ben benieuwd hoe jullie met dit soort dingen omgaan.
Broer woont ver weg in het buitenland met babydochter. Verhouding met schoonzusje/dochter is vrij problematisch, moet ik er eerlijkheidshalve bijzeggen. Mijn ouders gaan op bezoek, spenderen honderden euro's aan vliegtickets, benzine en parkeergeld en vullen ook nog eens de Senseopadvoorraad van broer aan), met een tas vol cadeautjes en kleertjes van de Hema, lekker Hollands. Ik, zus geef, ook nog een schattig vestje mee, dat ik zelf ook voor mijn dochtertje had gekocht (leuk voor de foto's en bovendien echt een prachtige kleur voor bij mij nichtjes ogen, lang gezocht tot ik het goede te pakken had) en waarvoor ik in de stromende regen na werktijd nog voor naar de winkel was gefietst om het samen met een liedjescd mee te geven.
Enfin mijn moeder had ook iets van drie setjes kleding mee gegeven. Baby heeft maat 74. Kleding had maat 74, voor de rest zat er wat in maat 86 bij, voor het najaar alvast.
Wat denk je? ALLE kleertjes zijn teruggekomen, want de maat was niet goed. Of het geruild kon worden.
Ze vonden het zonde om het in de kast te laten liggen totdat het paste, was het argument. Even gemeen, schoonzus heeft hier in september vorig jaar de halve winkel leeggekocht in maat 74, baby had toen nog 62.
Mijn vragen.
Hoe eerlijk ben je als je een cadeautje krijgt en het is blijkbaar niet wat je ervan verwacht had?
En hoe reageer jij als gever als ije emand een cadeautje geeft wat niet in de smaak valt.
Zijn cadeautjes gewoon cadeautjes of spelen ze een niet mis te verstande rol in het sociale verkeer en zoja de welke?
Even zo, die wel blij is met de kleertjes
Nog niet met je eens altair 
"Ik houd veel van muziek, maar niet van Marco Borsato. Dat weten mijn vrienden. Mag ik dan niet wat teleurgesteld zijn als ik van een van hen toch een CD van Borsato krijg? En nee, het is geen " manier van leven" om niet van Borsato te houden. "
Dit vind ik toch een ander voorbeeld. Ik zie het meer als volgt: een cd van Marco Borsato geven aan iemand die dol is op de Engelse variant van Marco B. Daarmee is niet gezegd dat iemand niet van de Nederlandse variant van Marco B houdt. M.b.t. de kleding is dan de Engelse variant merkkleding en de Nederlandse variant Hema. Of je nu wel of niet weet dat iemand zelf bij Hema shopt, het is allebei kleding, daar houden ze wel van c.q. dat hebben ze wel gewoon nodig.
Zolang iemand niet heeft uitgesproken dat hij absoluut niet van merkloze kleding houdt, zie ik een 'ik draag graag merkkleding' niet als 'flikker op met je hemaspul'. Dat laatste is dus wel wat broerlief heeft gedaan. Naar mijn idee met de gedachte 'ik krijg vast geld, want ruilen kan niet zomaar'. En dat vind ik persoonlijk heel erg min. Cadeauwensen aangeven kan best, maar dat doe je niet door de goedbedoelende ander zijn 'Hemameuk' maar weer mee te geven op reis, dat is gewoon asociaal.
Hemameuk
"flikker op met je hemaspul, hemameuk, ik krijg vast geld, want ruilen kan niet zomaar"
Hm, nergens heb ik gelezen dat broer bovenstaande heeft gezegd. Ik vind het nogal "dramaqueen-achtig" om deze termen in dit verband te gebruiken. Broer heeft nl. in eerste instantie gezegd dat de maat niet goed was om zus niet te kwetsen. Toen zus verder zeurde kwam de aap uit de mouw: hij vond de kleertjes gewoon niet mooi. Tja, sinds wanneer is de vrijheid van meningsuiting verdwenen?
Gr. Poezie.
Klopt niet
De broer en schoonzus gaven aan dat ze de kleertjes weer mee terug gaven om te ruilen omdat de maat niet goed was. Ik zou daaruit begrepen hebben dat ik dan dus dezelfde kleertjes weer kon geven maar dan in de juiste maat. Heel erg onduidelijk dus als je eigenlijk bedoelt; "we vinden de kleertjes niet leuk, we hoeven ze niet" Ik vind dat Mama2005 nergens iemand gekwets heeft door kleertjes van de Hema te geven, broer en schoonzus kopen immers zelf ook kleertjes van de Hema. Mama 2005 is naar mijn mening nergens fout geweest. Wél zou het handig zijn geweest om de bonnetjes te bewaren om het te kunnen ruilen, want het kan natuurlijk best voorkomen dat er iets geruild moet worden. (verkeerde maat, of ze hebben het al) Maar gezien de rest van de verhalen die mama2005 heeft verteld (telefoongesprekken aldoor na 5 minuten afkappen enz) doet blijken dat er meer aan de hand is. Ik zou hier zelf niet zoveel energie meer insteken, ik vrees dat ze dan iedere keer weer de kous op de kop krijgen, er is bij alles wat je onderneemt wel kritiek te bedenken.
Maxime
Kan nergens hoor
Ik denk dat het eerder met de houding van je broer te maken heeft hoor. Ik ken eerlijk gezegd geen enkel land waar het sociaal acceptabel is om zo met geschenken om te gaan.
Dat zeg ik ook niet poezie
"Hm, nergens heb ik gelezen dat broer bovenstaande heeft gezegd."
Ik zeg helemaal niet dat hij dat heeft gezegd, maar dat is wel wat hij heeft gedaan he, hup, het hele zooitje mee geven zonder zelfs maar te bedanken voor de moeite.
"Tja, sinds wanneer is de vrijheid van meningsuiting verdwenen? "
Tja, ik heb niet zoveel met mensen die de vrijheid van meningsuiting misbruiken om asociaal gedrag goed te praten.
Mag ik ook even?
het komt horkerig en ondankbaar over, de actie van broer, maar het is wel duidelijk. Hij hoopt hiermee te voorkomen in de toekomst verblijd te worden met spulletjes die zijn/hun smaak niet zijn. Moet kunnen hoor.
Waarom laat je het niet gewoon rusten? Hij woont ver weg en heeft duidelijk geen behoefte. Relatie met schoonzus verloopt stroef. Laat ze toch. Het is niet leuk voor jou, maar liefde kun je niet dwingen.
Belangrijk is dat je er voor hem bent als hij naar jou toe komt. En die dag gaat komen, al is het over 20 jaar. Stuur af en toe een kaart, ten teken dat je er nog bent en aan hem denkt en aan zijn kindjes.
Hadden jullie als kind een goede band?
Klokje
Hoi
Ik heb een hoop zinnigs gelezen hier. Tja het is al jaren een pijnlijke toestand. En ja we hadden als kind een hele goede band. We waren maar met twee kinderen thuis en hebben lang in het buitenland gewoond. We waren een erg hecht gezin. Maar dingen veranderen.
Inmiddels heb ik ook mijn eigen gezin en dat draait super, ben gelukkig met mijn man en drie kids. Maar soms knaagt het. Bij mijn vriend thuis is het wel leuk en gezellig en bij ons nooit meer, al jaren niet, als we samen komen.
Ik heb geen zin om er over uit te wijden verder...word er altijd zo verdrietig van en ik schiet er toch geen zak mee op. Enfin, we hebben een fijne jeugd gehad, dat koester ik dan maar. En sta altijd voor hem klaar als dat nodig mocht zijn op een dag....
Dank voor de support en wil de draad hiermee sluiten
Mama2005
