Foodtruckfestival en avontuurlijk eetgedrag

prijsverschil?

Was de frietkraam misschien goedkoper?

Divers

Wellicht komen de mensen ook gewoon voor de sfeer en omdat ze er toch langs lopen. Bij ons in het park was er een festival met nederlandstalig muziek, heb ik een hekel aan maar omdat die herrie toch in de achtertuin te horen was ben ik erheen gegaan, leuke middag gehad want er werd van alles omheen georganiseerd en het was er lekker druk, ik kwam dus niet voor de muziek maar wel voor wat er omheen georganiseerd was.

Ikzelf zou niet gaan voor friet of hamburgers maar ik zit ook niet te wachten op een of ander ondefinieerbaar gerecht.

Misschien...

"wat de boer niet kent, vreet hij niet"?

Zonde. Ik hou wel van een beetje culinair experimenteren!

Off topic: "culinair uitgedaagd" is bij ons synoniem voor iemand met voedselallergie

"Als het goedkoop is, kan het niet goed zijn"

zoals Vance Packard al overtuigend aantoonde in de jaren 1950, in zijn "The hidden persuadors".

Bij het voer van het frietkraam "dan weet je tenminste wat je eet". De vraag is maar of dat ook werkelijk zo is. Ik weet in elk geval dat de meesten de frikadel zouden laten staan, als ze wèrkelijk wisten wat daar zoal ingeperst wordt. Idem dito voor nog wat andere waar.

"... Meer een soort angst dat als je niet oppast ze je een rat in je maag splitsen. (Letterlijk!! Haha)".

De term "rat" is voorbehouden aan de dieren van het genus Rattus, met als voornaamste vertegenwoordigers hier de zwarte en de bruine rat, Rattus rattus, resp. Rattus norvegicus.
Tal van andere knaagdieren worden onterecht bedacht met de term (en de sinistere reputatie) "rat", zoals de woelmuizen ("woelratten").

Om in de culinaire sfeer te blijven: wellicht de meest roemruchte hedendaagse "rat" in onze contreien is de "muskusrat", ook wel "bisamrat" of "waterrat" genoemd.
Het dier, een exoot afkomstig uit de VS, werd hier aanvankelijk gefokt omwille van de waardevolle pels. Ze werden bewust vrijgelaten in de natuur (door een omhooggevallen belzke, graaf dit-en-dat, natuurlijk) en ze wisten/weten zich hier min of meer te handhaven.
Ze worden genadeloos verdelgd omdat ze een uitgebreid gangenstelsel graven, waardoor waterkanten en dijken ondergraven worden.

Met ratten heeft het diertje, Ondatra zibethicus, absoluut niks te maken: het is veel meer verwant met konijnen dan met ratten, waarnaar de culinaire term "waterkonijn" ook verwijst.
"Waterkonijn" is een delicatesse. De smaak zit ergens tussen konijn en haas in.
Dezer dagen is het gerecht erg zeldzaam geworden: muskusratten werden destijds gevangen door "rattenvangers" die, bij wijze van zwarte bijverdienste, de karkassen verkochten aan restaurants.
Nu is dat niet meer mogelijk.
Tot voor een paar jaar kon je het nog degusteren in één welbepaald restaurant in een Vlaamse stad. Nu niet meer.

Ik snap je verbazing volledig

Als je naar zo'n Foodtruckfestival gaat, dan lijkt mij dat je niet voor de bekende friet en kroket gaat, maar om wat uit te proberen. Die patat kun je elke dag kopen, de hapjes bij zo'n festival over het algemeen niet of minder.

Ik zeg eerlijk dat ik het van horen zeggen heb, maar ik begrijp dat je bij toeristische oorden ook niet raar op moet kijken als je over de frieten van diverse Pieten valt. Waarom zou je een landelijk gerecht uitproberen als je ook bij Friet van Piet binnen kunt schuiven? En waarom zou je naar een lokaal tentje gaan als even verderop meegehost kan worden op Hollandse smartlappen? Dat is toch véél leuker?

Ik volg 'We zijn er bijna', een programma van reislustige ouderen die met hun caravan of camper met een groep door een land reizen. Ze zitten nu in Ierland. Wat staat er op tafel? Meegebrachte al gebakken gehaktballen, meegebrachte aardappelen en ik dénk dat dat heel erg Hollands is. Of nemen Fransen, Belgen, Duitsers ook een wagen vol 'eigen eten' mee? Mijn oom en tante bakten ze bruin, in mijn ogen, door zakjes gevriesdroogde stamppot mee te nemen voor hun vakantie aan het Lago Maggiore.

Kortom.. ik denk dat de patat op een foodtruckfestival inderdaad neerkomt op 'wat de boer niet kent'.

Pooh bear

Ik denk ook niet dat je met de verwachting dat je lekker voordelig kunt eten heen moet gaan. Tot die conclusie ben ik in ieder geval gekomen.

foodtruckfestival

Ik ben ook wel eens op een foodtruckfestival geweest. Gezellig en iedereen kan kiezen wat hij wil. Ik heb echter wel een andere ervaring dan jij. De gewone frietkraam ontbreekt. Wel is er zelfgemaakte, biologische friet, meestal ter plekke gesneden, voorgebakken en afgebakken. Erg lekker en heel anders dan van de normale frietwagen. Je moet wel even geduld hebben want het kan daardoor even duren. Ook de hamburger zoals jij die beschrijft ben ik daar niet tegen gekomen. Wel een die ter plekke gemaakt is, met knapperig brood en garnituur.
Hamburgers zijn nou eenmaal populair, vooral onder jongeren en bij alle leeftijden friet ook. Want veel waar voor je geld. Mijn dochter kijkt met haar vrienden wel vaak waar op (foodtruck)festivals ze het voordeligst uit zijn. Je kunt het geld maar eens uitgeven.
Mijn ervaring is ook dat dergelijke festivals niet voordelig zijn, vaak kleine hapjes voor toch nog een redelijk hoog bedrag. Ik heb me wel eens bekocht gevoeld dat ik 8 euro moest betalen voor een beetje couscous, 2 falafelballetjes en wat tomaat met koriander. Ik kijk dus nu wel wat je krijgt voor je geld en bestel dan pas wat.

"Wat staat er op tafel?

"Meegebrachte al gebakken gehaktballen, meegebrachte aardappelen en ik dénk dat dat heel erg Hollands is. Of nemen Fransen, Belgen, Duitsers ook een wagen vol 'eigen eten' mee?".

Is dat zo heel erg Hollands? Ik vraag het me af. Ik neem aan (hoop) dat dat maar een minderheid van "die 'Ollanders" betreft. In elk geval is het een van die stereotiepen waar wij Belgen ons vrolijk over maken.

En wat zou dat?

Niet iedereen is een fijnproever maar geniet wel van plekken waar mensen samenkomen.
Wat maakt het nou uit als iemand gruwelt van inktvis pootjes en gek is op een burger.
Het komt weer zo verheven over, net als: mijn kind snoept niet, die eey uit zichzelf ( de inmiddels vreselijk saaie) olijfjes en snoeptomaatjes.
Nou fijn, maar is dat zo belangrijk dan?

Kaaskopje

' Ik volg 'We zijn er bijna', een programma van reislustige ouderen die met hun caravan of camper met een groep door een land reizen. Ze zitten nu in Ierland. Wat staat er op tafel? Meegebrachte al gebakken gehaktballen, meegebrachte aardappelen en ik dénk dat dat heel erg Hollands is. Of nemen Fransen, Belgen, Duitsers ook een wagen vol 'eigen eten' mee? Mijn oom en tante bakten ze bruin, in mijn ogen, door zakjes gevriesdroogde stamppot mee te nemen voor hun vakantie aan het Lago Maggiore. '

Wat is hier in vredesnaam nu mis mee? De meeste mensen van de beoogde doelgroep komen met hun caravan Nederland niet eens uit en zij mogen wel bij de Appie hun aardappeltjes en gehaktbal kopen? Láát die mensen toch! Ze hebben een veel te grote caravan mee, rijden daarmee wel eventjes naar Ierland, hebben dus ruimte zat om hun eigen spulletjes mee te nemen en wat is er mis met 'Wat de boer niet kent...'? Ik heb ze toch ook al meermaals uit eten zien gaan en dat ze vis eten terwijl ze dat normaal niet doen dus zo Hollands zijn ze niet eens.

Overigens denk ik dat ze die aardappelen daar gewoon kopen...

Oja: denk jij nu werkelijk dat als Fransen in Nederland komen ze dan met z'n allen stamppot gaan eten?

Vis Triva

'en dat ze vis eten terwijl ze dat normaal niet doen'

Is vis zo buitennissig? Val ff van mijn stoel van verbazing.

'Wat is er mis met wat een boer niet kent vreet ie niet'

Is dat echt nog zo'n item? Dat vraag ik me dus af.

zucht

Doenja, het was een voorbeeld, een stel wat normaal geen vis eet nam dat toch, dat bewijst dus dat ze wel degelijk andere dingen eten dan normaal.

Ik begrijp jullie onbegrip gewoon niet, láát die mensen toch als ze dat fijn vinden. Er is een man alleen bij, is al zes jaar weduwnaar, kookt Hollandse pot maar is op zijn manier gelukkig in een caravan in Ierland. Zat mensen die Nederland niet eens uitkomen maar toch moet men afgeven op mensen die hun eigen eten meenemen naar het buitenland. Voor sommige mensen geeft het inkopen doen in een buitenlandse supermarkt veel onzekerheid en stress. Ze weten vooraf niet of ze kunnen krijgen wat ze willen. Nog steeds denk ik overigens dat die mensen gewoon naar de winkel gaan voor hun sperziebonen en aardappels en soms ook vlees en filmen ze natuurlijk nét die mensen die gehaktballen uit hun eigen vriezer eten.

en nogmaals

Doenja: denk jij ook dat die Fransen hier onze stamppot gaan eten?

friet

Nogmaals (aangezien je niet op reacties ingaat), op de festivals waar ik geweest ben, stond niet de gewone frietkraam maar juist het soort dat ik al eerder beschreef. Dus degenen die daar friet bestellen, bestellen dus geen standaardfriet. En de hamburgers bij een foodtruck zijn zeker geen standaardburgers. En hamburgers zijn, zeker onder jongeren, erg hip. Kun je een mooie foto van maken voor op snapchat. En de meesten komen niet zozeer voor het eten maar voor de gezelligheid en dan zijn verse bereide friet en hamburgers ideaal qua prijs/kwaliteit. Niks vervelender dat je veel betaalt voor weinig of iets eet voor veel wat jezelf veel lekkerder kunt maken. En als je maar foto's kan maken voor SM.
En laten we eerlijk zijn, veel mensen houden van friet.

Muskusrat

Aangezien mijn vader jarenlang aan het hoofd heeft gestaan van de Dienst Muskusrattenbestrijding, voel ik me toch geroepen om de ietwat louche sfeer waarmee Yvan deze beroepsgroep omringt af te zwakken.
Het zal best dat er illegale rattenvangers waren die hun vangst aan restaurants verkochten. Maar ook in Vlaanderen valt de muskusrattenbestrijding gewoon onder de (ik denk provinciale) overheid. Destijds heeft mijn vader ook veel in Vlaanderen gewerkt. Ik weet nog dat op last van de autoriteit aldaar de bordjes met "vangkooien niet verwijderen s.v.p." dienden te worden vervangen door "vangkooien niet verwijderen a.u.b.". Als gevolg daarvan hebben wij thuis nog een aantal van die "foute" bordjes.
Het is jammer dat het eten van de muskusrat nooit echt ingeburgerd is geraakt. Wel in België inderdaad, maar in Nederland is het nooit een succes geworden. Terwijl de smaak inderdaad prima is. Het is toch het idee denk ik dat je "rat" eet. En dat dat iets vies is.

restaurant

Om andere nationaleiteiten kennis te laten maken met je gerechten, is het handig dat restaurants deze op de menukaart zetten. Daar zit um de kneep; er zijn maar zeer weinig restaurants die stamppot op de menukaart hebben staan. Vind ik overigens niet zo verwonderlijk, want het is een visueel niet zo'n aantrekkelijk gerecht en qua smaak is er ook weinig aan te beleven. Als we het hebben over de stamppotten zoals ze in menig huishouden op de tafel hebben staan. Ik verbaas me ook altijd over het enthousiasme van een stamppot-buffet als er grote gezelschappen komen eten. Mij zou je er niet blij mee maken. Hoeveel Fransen zijn er elk jaar in Nederland te vinden voor vakantie? Ik zie zeer weinig andere nationaliteiten op de Nederlandse campings vertoeven (als voorbeeld, want daar kun je het makkelijk zien aan de kentekenplaten van de auto's). Nederland heeft ook niet zoveel aantrekkelijke culinaire tradities. Maar het ging mij ook niet om buitenlands eten, het ging me over verder kijken dan je comfortzone. Friet in een andere vorm, dat wordt door sommigen al als eng beschouwd. Iedereen mag dat, ik laat iedereen hoor, maak je niet druk. Ik vroeg het me alleen af. En ging er van uit dat we deze angst voor onbekend eten al heel lang achter ons gelaten hadden. Niet dus. Weer wat geleerd.
En Yvan had ook een hele goede (sorry als ik t niet goed samenvat): het is een misvatting te denken dat iemand als een horecaondernemer graag experimenteel met eten bezig is. Ook niet dus. Een horecaondernemer is bezig met geld verdienen, zoveel en zo snel mogelijk (en geef ze eens geen ongelijk). En waar kun je nou beter geld mee verdienen dan met eten wat iedereen lust en wat bekend en vertrouwd is? Het is niet voor niks dat Michelinsterren restaurants geen miljoenen bedrijven zijn. Ze bedienen een kleine markt. Lang niet iedereen durft het aan blijkbaar.
Ik zit er meer in het standje ' verbaas en verwonder u slechts'. Er is blijkbaar nog veel stress omtrent onbekend eten, dat had ik niet verwacht. Ik roep vaak het gezegde ' 60 miljoen people can't be wrong' als ik een beroemd frans (bijv. mag ook Italiaans of Spaans of Engels zijn, inwonertal aanpassen graag hhahaha)gerecht noem en Nederlandse vrienden me met opgetrokken wenkbrauwen aankijken.
Het is maar wat je gewend bent. Van de 40-ers zijn er die elke dag hollandse pot koken en gruwen van iets vreemds, en er zijn 40-ers die bijna nooit meer hollandse pot eten. Ik verbaas me gewoon over het verschil, dacht dat tegenwoordig de acceptatie ander eten veel hoger zou zijn. Ik heb het dan over wraps (vlees en groente, sausje), sate, zelf gerookte ham (oh help, zelf gerookt dan is het vast vies), garnalenkroketjes, nasi, etc. etc. De hiervoor genoemde inktvispootjes zijn niet iedereens ' cup-of-tea'. Dat begrijp ik ook wel. Die werden op het foodfestival ook niet aangeboden. Doet me trouwens denken in het jaar 2000 toen mijn toenmalige schoonouders voor het eerst naar Frankrijk op vakantie gingen (huisje geboekt) en ze me eerst uitgebreid gingen vragen of ze daar wel in restaurants konden gaan eten want alles werd daar toch in wijn gekookt? En hoe het toch moest als ze zelf eten gingen koken, want er lagen alleen maar vreemde dingen in de supermarkt?!?!? Ze konden maar niet geloven dat de hele groente afdeling er voor 99% bekend uit zag. En dat je bij de vleesvitrine echt wel de kippenpoot, het gehakt of de worstjes zou kunnen herkennen. Met de komst van de TV en internet in onze woonkamer zou je toch denken dat mensen opslaan wat ze zien. Niet dus, daar ben ik verbaasd over. Ik zeg niet dat iedereen andere dingen moet gaan eten. Ik zeg alleen dat ik dacht dat we wat tolleranter waren geworden richting niet typische hollandse kost.

Doenja

Je maakt eten wel erg belangrijk en ik vind het dan weer opvallend dat jij nu pas ontdekt dat jij het misschien wel interessant vindt , maar anderen niet. Ik vind het 'achter je laten' zoals jij het schrijft ook raar, alsof het een logische stap in de evolutie vindt. Het is maar eten --.
Gr Angela

groot

Je maakt het allemaal wel heel groot en haalt er wel heel veel bij.

precies

Wat maakt het uit, waar maak je je druk om, waarom verbaas je je erover? De ene mens houdt van sport, de ander niet, de een houdt van dingen proeven die hij/zij niet kent, de ander niet. De een is al gewend aan supermarkten in het buitenland en weet wat je daar kunt halen, de ander niet. Leven en laten leven (net zo ergerlijk als dat gedoe met die toon en de muziek) maar hier wel weer toepasbaar.

'En waar kun je nou beter geld mee verdienen dan met eten wat iedereen lust en wat bekend en vertrouwd is? Het is niet voor niks dat Michelinsterren restaurants geen miljoenen bedrijven zijn. Ze bedienen een kleine markt. Lang niet iedereen durft het aan blijkbaar.'

Hoe naïef... je vergeet de ellenlange wachtlijst om daar te eten en de prijzen. Ik zou daar heel graag willen eten, ze mogen mij alles voorzetten maar daar heb ik dat geld niet voor over. Sowieso wil ik niet ergens eten waar ik al 30 euro aan een maaltijd kwijt ben. Dat heb ik er niet voor over maar dat heeft niets te maken met niet willen proberen of niet aandurven.

Lonneke en Angela

Wat wil je dan? Ik kreeg het verwijt in #20 van Lonneke dat ik niet in ga op hetgeen er gezegd wordt. Doe ik dat, is het weer niet goed......

"Oja: denk jij nu werkelijk

"dat als Fransen in Nederland komen ze dan met z'n allen stamppot gaan eten?".

Eigenlijk zouden ze dat wel moeten doen: je leert een andere cultuur ook -en vooral- kennen via haar keuken.

Helaas is de menukaart van de restaurants (en zeker die van restaurants in toeristische streken) niet erg representatief voor de plaatselijke mainstreamkeuken. Het aanbod is nogal afhankelijk van de waan van de dag, die dan weer in het leven geroepen wordt door de PR-afdeling van deze of gene zelfstandigenorganisatie of overheidsinstelling ter promotie van-.

Dezer dagen is "the Belgian signature dish"... mosselen met frieten. Tja... Mosselen zijn even "Belgisch" als maatjes, tripes, pecorino en couscous, maar het verkoopt blijkbaar wel goed: kassa, kassa!
Goedkoop en makkelijk in de bereiding ook: ze worden gekookt en urenlang warm gehouden. Je kan net zo goed wat op het rubber van je reservewiel kauwen.
Dan heb ik het nog niet eens over (goedkope) schar, verpatst als (dure) Noordzeetong, gehakte biefstuk met de helft varkensvlees erin, "rivierkreeftjes" die eigenlijk diepgevroren scampi's zijn, truffelsaus met homeopatisch truffelaandeel en meer van die dingen...

Wellicht onze grootst schrijver ooit, Louis-Paul Boon, bracht in 1972 het boekje "Eten op zijn Vlaams" uit. Daarin pleitte hij, in zijn eigen onnavolgbare stijl, voor een authentieke, eerlijke en streekgebonden keuken. Die vind je niet in restaurants. Helaas.

olijfolie

Ik kan me nog wel herinneren toen we voor het eerst naar Italie op vakantie gingen (1978 ofzo) dat mijn ouders, en de vrienden van mijn ouders echt huiverden voor olijfolie, dat stond daar gewoon op tafel in een restaurant en ze waren er van overtuigd dat wij, hollanders, dat niet konden nemen, want dan zouden we direct diarree krijgen
Zo maf eigenlijk, mijn ouders gebruiken het nog steeds niet, maar dat komt denk ik ook omdat ze gewoon niet van koken houden, dus het prakje wordt verplicht gemaakt iedere dag, aardappelen, groente, vlees, gelukkig heb ik het niet van ze geerfd, want ik vind koken ontzettend leuk.

@ Dochter van mus...

Ook in B was en is de muskusrattenbestrijding provinciaal georganiseerd. Voor zover nog nodig: de dieren zijn erg zeldzaam geworden.
De provinciale diensten deden wel vaker een beroep op "amateur-rattenvangers". Dikwijls gepensioneerde boeren, die zo hun karig pensioentje wat aanvulden. Veel moet u zich daar niet bij voorstellen: een pakje roltabak per week, zoiets.

"Waterkonijn" was vooral gegeerd in de streek tussen Kortrijk en Gent. Muskusratten zijn strikte planteneters en voor die dieren waren de oevers van de Leie het paradijs: De leie, van oudsher de rivier waarin het vlas "geroot" werd, tientallen km² groentensoep, dus.

Het serveren van waterkonijn werd oogluikend toegestaan tot in februari 2000, toen, in de nasleep van de dioxinecrisis, het FAVV (Federaal Agentschap voor de veiligheid van de voedselketen) werd opgericht. In de talloze voedselstromen die integraal onder controle gebracht werden, was er geen plaats voor de muskusrat.

Er zijn wel wat vragen te stellen bij die "integrale ketenbewaking" van het FAVV: enkele jaren terug betaalde een ribbetjesrestaurant een miljonenboete aan de fiscus, omdat ze jarenlang ribben "in het zwart" aangekocht hadden. Hoe dat kan bij een ver doorgedreven "integrale ketenbewaking"? Goede vraag. Ik ben even nieuwsgierig als u naar het antwoord. Even nieuwsgierig als naar het antwoord waar al dat vlees van die noodslachtingen heen gaat... In de regel is daar administratief geen spoor meer van terug te vinden... Vreemd hè?

Jasmijn

Tja, als je iets hoort weet je niet altijd of dat klopt (olijfolie), mijn schoonmoeder kon ook met de meest onmogelijk fabeltjes op de proppen komen maar ja, neem het haar maar eens kwalijk. Je gaat op vakantie geen onderzoek doen of je wel of geen diarree krijgt van olijfolie, dat risico neem je niet.

Overigens kán het zijn dat je er niet aan gewend bent. 'Fabel – Van olijfolie krijg je buikloop/diarree.Feit – Decennia geleden kwam dit misschien nog wel eens voor, omdat we in onze contreien niet gewend waren aan het gebruik van olijfolie en ons lichaam hieraan moest wennen. De grootste veroorzakers waren echter het drinken van kraanwater, de ijsblokjes in frisdrank of ingrediënten die gewassen waren in kraanwater. Daarnaast speelde hoge temperaturen in het vakantieland en een ander soort eten ook een rol. Maar van een goede! Extra Vergine olijfolie kan je dit ongemak absoluut niet krijgen.'

Ik geloof dus best dat er mensen diarree krijgen en dat ze dat aan de olijfolie wijten, of dat nu echt het er niet aan gewend zijn was of iets anders weten we niet.

@ Doenja

"... er zijn maar zeer weinig restaurants die stamppot op de menukaart hebben staan. Vind ik overigens niet zo verwonderlijk, want het is een visueel niet zo'n aantrekkelijk gerecht en qua smaak is er ook weinig aan te beleven.".

Dat verwondert me nogal... In Vlaanderen staan aardappelstamppotten op de menukaart in zowel de goedkope taverne als in het sterrenrestaurant.
"Stoemp" wordt het hier genoemd (wortel-, kool-, prei-, ...) en het geldt als een van die voorbeelden van de synthese tussen eenvoud en culinaire kwaliteit.