Gedoe met kokende man....
Even onder pseudoniem, maar ik zit er echt mee...
Vroeger, toen ik niet werkte, en man wel, waren huishouden en koken vanzelfsprekend voornamelijk mijn ding. Slecht of niet, mast het is er toen ingeslopen dat ik eigenlijk ALTIJD kookte. Niet erg trouwens, want ik houd van koken, en van lekker eten.
Sinds een paar jaar werk ik weer, en het kost best wat moeite om die scheve balans in de huishoudelijk taken een klein beetje her te verdelen. Mede omdat man nog steeds meer dan full time werkt en ook veel en onregelmatig afwezig is. ( en deels misschien ook wel omdat het erg makkelijk was je ok veel dingen niet druk te hoeven maken..) ( en, eerlijk is eerlijk, vast ook deels omdat ik sommige dingen liever zelf doe. Beetje control freak, vast.)
Uiteindelijk heeft man beloofd dat hij in ieder geval elke week een keer zou koken. Omdat daar doordeweeks niet zoveel van terecht bleek te komen ( geen regelmaat, dus geen routine) werd het uiteindelijk de zaterdag. Zijn kookdag. Dat is nu een jaartje of zo het geval. Als hij er is op zaterdag, dan kookt hij.
Dat is natuurlijk best fijn, en ik snap,ook best dat hij daar graag waardering en komplimenten voor wil........
Die willen we ook best geven, maar......
Man is geen ervaren kok. Heeft weinig gevoel voor combineren van smaken, kruiden etc. Toch stort hij zich iedere zaterdag vol overgave op een voor hem volstrekt nieuw recept met zeer wisselende resultaten. Hij gaat meestal zeer creatief om met de ingrediënten waardoor er uitermate bijzondere versies ontstaan vsn iets wat in principe best lekker zou kunnen zijn. Zo had hij gisteren tomatensoep gemaakt, met verse tomaten en basilicum. Hij had alleen bedacht dat gehaktballetjes leuk waren, en omdat ie geen gehakt uit de vriezer had gehaald heeft hij de Indische borrelballen die ik van de markt had meegenomen in 4-en gesneden en in de soep gegooid. Daarna ontdekte hij dat de soep nog gestaafmixt moest worden, dus we aten Itomatensoep met Italiaanse basilicum touch en fijngemalen Indische borrelgehaktbalken. Hele interessante substantie. Hele bijzondere smaakcombi. Maar als we er iets van zeggen ....oei. Dat valt niet goed.
Op dezelfde manier vervangt hij in een salade met rauwe Parma ham en meloen de rauwe ham ( die niet in huis was) door tosti-schouderham die er toevallig nog lag, en de meloen ( die er ook niet was) door mango. Tja. Dat smaakte echt raar.
Daarnaast heeft ie een sterke voorkeur voor het maken van dingen die de kinderen niet lekker vinden. Ze eten bijna alles thuis. Maar (veel) mosterd vind niemand lekker. Witlof ook niet echt. Toch kookt man steeds weer dingen als witlofgratin in mosterdsaus....en verwacht dan blije gezichten.
We proberen hem af en toe met een grapje of een goed bedoelde tip een klein beetje bij te sturen, maar echt soepel gaat t niet. Hij vat alles al snel op als kritiek, hoe voorzichtig we het ook brengen,....
Het is natuurlijk geen zaak van leven en dood, maar wat kan ik doen om het voor ons allemaal iets leuker te maken dat man kookt? Ik dril de kinderen echt om een beetje om aardig te zijn. Ik kook zelf ook wel eens iets nieuws dat niet super uitvalt. Ik probeer man af en toe voorzichtig te hinten dat ie ook 5 of 6 lekkere recepten kan 'ownen' ' die hij langzaam steeds lekkerder leert maken.....ipv elke week als een dolle aan t experimenteren te slaan. Maar t werkt niet.....
Iemand tips? Volledig loslaten, fake complimenten uitdelen? Goed bedoelde tips blijven geven? Zijn kookbeurt afschaffen en vragen of ie niet liever iets anders oppikt in het huishouden? Er alleen maar heel hard om lachen? ( vriendin van oudste lag gisteren echt dubbel vh lachen aan tafel toen man bloedserieus vertelde dat die vage brokjes in de soep de fijngemalen Indische balletjes waren.....,)
Wat zouden jullie doen?
Besteklade
Sally MacLennane
" Ik dacht net nog bij mezelf: "Ben ik effe blij dat ik geen vent meer heb" 
"
Ik dacht juist: "ben ik blij dat ik een vriend heb die tijd op zichzelf heeft gewoond. " Die kan gewoon koken. En ook andere huishoudelijke taken, zoals de was, stofzuigen en bed verschonen. Het is tenslotte ook geen rocket science.
TS zou haar man moeten bijbrengen dat koken primair tot doel heeft dat de huigenoten gevoed worden en bij voorkeur met iets dat ze lekker vinden. Als hij dat kan, dan kan hij zich op het echte kookgebeuren storten.
Papa-box
Heeft je man soms een hekel aan boodschappen doen dat hij andere producten gebruikt dan in recept staan vermeld? Of heeft hij sowieso een hekel om te bedenken wat hij moet maken dat hij naast grijpt?
Misschien heeft hij behoefte aan wat meer begeleiding in de zin van, samen een recept uit de allerhande kiezen, jij de boodschappen meenemen naast je gebruikelijke boodschappen en de benodigde produkten in een soort Fresh-box papa-box een eigen plekje geven in de koelkast, tezamen met het uitgescheurde recept. Als een kant en klaar doe het zelf pakket in een van je koelbox laden.
Een dagje vlees en groeten in één la moet toch mogelijk zijn. De dag erna kan je die lege la weer vullen met je 'eigen' produkten.
Beetje in banen sturen zodat hij blijde gezichten ziet.
Kunst
Net als koken, is plannen ook een kunst.
Flanagan
Nou Flanagan, daar zou ik toch echt voor passen, hij is toch geen kleuter die alles voorgekauwd moet hebben? Veel mannen hebben de meest ingewikkelde banen in het bedrijfsleven maar koken of de was doen 'kunnen ze niet'.... dat gaat er bij mij niet in.
Deze man lijkt me super eigenwijs en zou moeten leren dat je alleen met recepten kan goochelen als je ervaren bent, eerder niet, en als hij het wél doet, dan denk ik dat de familie voortaan meteen maar moet weigeren het op te eten (als het echt niet te eten is) dan maar boos, maar wat jullie tot nu toe doen werkt toch ook niet.
Hoe dan ook
Succes vandaag Bestekla
Geen garantie
Dat een man die op zichzelf heeft gewoond kan koken. Ik heb er een die 3 jaar op zichzelf woonde voor hij mij leerde kennen en ook altijd voor zichzelf "kookte". Helaas heeft hij het kunstje geleerd van zijn moeder die er geen talent voor had en ook geen inzicht. Iemand die de boontjes al op heeft staan als de aardappelen nog geschild moeten worden. De boontjes dan gaar heeft, afgiet en weer opwarmt als de aardappelen gaar zijn. De rabarber met ruim water opzet om te voorkomen dat het aanbrand en er dan met een hoop suiker een soort limonade met draadjes van maakt, die je op moet eten met een vork, want dessertlepels komen pas op tafel als het toetje geserveerd word.
De eerste 9 jaar van onze relatie heb ik mijn best gedaan om hem wat basisvaardigheden bij te brengen, eerst alles snijden/schillen dan pas gaan koken. Sucadelappen hebben meer tijd nodig om te garen dan slavinken. Er is helaas maar een actie echt gelukt: Niet alle groenten worden gegeten met nootmuskaat (iets wat hij thuis geleerd had, overal ging nootmuskaat overheen). In het sporadische geval dat hij moet koken (als ik er echt te ziek voor ben) krijg ik gelukkig geen worteltjes met nootmuskaat meer.
Als ik nu alleen weg ben en man moet iets te eten maken dan maak ik meestal lasagne, dat hoeft dan alleen nog in de oven en hij kan eten met de kinderen en als ik dan later aanschuif, zoals vorige week, dan is er tenminste iets dat eetbaar is en lekker.
Ik weet niet wat het is maar al mijn tips, wijze raad, demonstraties, het blijft niet hangen hij valt toch terug in, thuis en tijdens zijn periode zelfstandig wonen, aangeleerde "vaardigheden" die op kookgebied niet al te succesvol zijn.
Tijdens onze kampeervakantie is de afspraak dat hij iedere week een keer voor de avondmaaltijd zorgt. Dat wordt dan meestal 2 keer uit eten en een keer afhaalpizza als er zo'n kar op de camping is/komt. Prima, iedereen blij.
@ Jasmijn, inderdaad een ingewikkelde baan die veel planning en flexibiliteit vraagt dat gaat prima. Veel lof tijdens de functioneringsgesprekken. Ik heb het opgegeven om uit te vlooien waarom hij op het werk wel kan plannen en tijdens eten koken niet.
Als ik iedere dag kook eten we meestal wel lekker en zitten we nooit achter een bord waar iets volstrekt oneetbaars op ligt. En als mijn eten dan eens niet zo goed lukt maak ik morgen weer een van mijn succes gegarandeerd gerechten om het goed te maken.
Belang
Het is waarschijnlijk gewoon egoïsme. Zelf vinden ze het prima om hun eigen brouwsels te eten, dus dan de rest ook maar. Ze hebben er geen belang bij om zich er meer in te bekwamen. Plus dat ze op deze manier hooguit een keer per week hoeven te koken.
gasten
misschien moet je gewoon elke zaterdag gasten uitnodigen, waarmee jij lekker aan de borrel gaat terwijl hij staat te zwoegen.
Tegen de tijd dat het op tafel komt en niemand geeft complimenten krijgt hij het wel door misschien?
gr Angela
Geen kleuters
Ik sta er toch wel een beetje van te kijken dat sommigen hier een man als een uit de kluiten gewassen kleuter lijken te zien. Kom op.Er is heus wel een middenweg tussen hulpeloze kluns en Bocuse/Ottolenghi.Iedereen kan koken.
Mijn man heeft er ook weinig aardigheid in en weinig gevoel voor. Van huis uit heeft hij het ook niet meegekregen, want bij mijn schoonmoeder was het vlees taai en de groente doorgekookte bremzoute snot. Waar schoonpa oprecht van smulde, want voor hem was macaroni al te buitenissig. En zij voegde zich daarin, terwijl ze bij mij zat te smullen. Toen we het huis uitruimden bleek dat ze wel drie mappen met uitgeknipte receptenknipsels had. Vergeeld, maar nooit gebruikt.
Toen hij nog aan de bak moest kookte man met de rode Wannee in de hand voor het basiswerk en de Allerhande voor wat spannenders. Die recepten volgde hij dan nauwgezet. Nu hebben we een taakverdeling uit het jaar Kruik. En het komt het erop neer dat ik bijna altijd kook,meestal met veel plezier, en wij bijna elke avond bovengemiddeld lekker en bijzonder eten (al zeg ik het zelf).
ALs man tien keer per jaar kookt is het veel. Patat of chinees wordt het dan heus niet. Hij zal ook niet gaan experimenteren met de voorraad in huis, hij pikt gewoon de ingredienten op van een van zijn beproefde succesnummers. Stamppot, carbonara of pannenkoeken, dat is het wel een beetje. En dat vind ik wel een beetje duffe,voorspelbare happen maar het smaakt verder iedereen prima.
Door dit draadje realiseerde ik me wel dat de papadagnasi in het vergeethoekje was geraakt. Die magtie binnenkort weer eens maken,brouw ik er wel de satesaus bij.
papadagnasi?
Ik moest 3 keer lezen voor ik hem door had papa-dag-nasi.
O ja...
had ik nog niet door, ik dacht aan een of ander cool Italiaans recept.
Win win
Zolang ik het goed vind dat hij niet hoeft te koken, omdat hij dat niet kan/wil/mag van de kinderen kan ik de kleuter uithangen met een lekke band of kapotte lamp. Dat wil en kan ik ook niet.
Van man moest ik dat fiets repareren zelf kunnen dus ik ging op zijn ATV dag morrend aan de slag, niet al te lang voor etenstijd. Komt man vragen wanneer we eten. Dus ik zeg als jij nu even kookt dan maak ik dit af en duwde "enthousiast" de band onder water om het lek te vinden.
Zegt man: zullen we allebei doen waar we goed in zijn? Dan komen we vanavond nog op tijd op de ouderavond. Problem solved!
allergie
voor zover ik weet heb ik geen voedselallergie, maar ik zou er acuut één ontwikkelen bij het idee van een papadaggerecht, al is het nasi.
Zoon
Volgens mij moet ik dit draadje aan mijn zoon laten lezen... hij vroeg zich af waarom hij moet leren koken 
Mijn man is ook geen culinair wonder, maar de basis dingen kan hij heel goed zonder kookboek. En voor de rest leest hij het recept door en zorgt dat alles klaar staat.
Zoon (17) ook wil40
Van de winter...Wij kwamen terug van vakantie en na al die buffetten had ik zon zin in boerenkoolstamppot...dus onderweg al aan zoon gevraagd of hij dat wilde maken. Dat was goed....appt ie terwijl wij onderweg v h vliegveld zijn met dochter die ons ophaalde. Mam. moesten daar nu aardappelen in?? Ja?? Ooo.... dan moet je die nog even koken,de boerenkool heb ik al gekookt. Hij moest weg, dat wisten we, maar ik moest wel even lachen hoor.
En daarom leer je dus koken zei ik .
Man kan gewoon aardappelen vlees en groenten maken en daarmee houdt t op. Omdat kinderen al ouder zijn koken die ook mee als ik moet werken tot laat.
even tegenwicht bieden
HIer een man die uitstekend kookt. Niet alleen dat, hij kookt ook dagelijks. Sinds ongeveer anderhalf jaar is het handig als ik ook 1 of 2 dagen per week kook, dus ik heb dat weer op moeten pakken.
Meestal maak ik dan ook zo'n recept uit Allerhande. Op zich ben ik helemaal niet slecht in koken, maar ik was er wel uit en bovendien moest ik mijn weg weer vinden in de keuken.
Dus nu kijk ik soms eerst in de koelkast of er iets op moet, dan zoek ik een recept uit en maak ik een boodschappenlijst. Soms met advies van mijn man als er iets bijzonders in moet of ik twijfel of we dat hebben. Ik kan ook zelf zoeken maar hij weet het sneller.
Hij kookt echt ontzettend lekker. Wel bijna altijd wat bijzonder (veelal Indiaas, soms écht Chinees, of Midden-Oosters etc). Daarbij ongeveer altijd vegetarisch sinds een jaar of 2 (tenzij dochter niet thuis is, dan meestal juist eens met vlees).
Zijn vader kookte ook wel eens, of in ieder geval hielp zijn vrouw met aardappels schillen enzo. Het was ook gewoon oud-Hollands eten natuurlijk, wat wil je, ze zijn de eerste helft van de jaren '20 geboren. Mijn man at als kind heus wel prima maar werd enthousiast met koken tijdens zijn studententijd en ook bij de reizen die volgden. En daar pluk ik nu de vruchten van
Overigens, mijn vader kookte vroeger thuis ook altijd. Mijn moeder ook, dat wel (ze waren gescheiden). Ik had ook stiefouders en mijn stiefvader kookte heel af en toe, vooral in het weekend, en dat deed hij prima. En nog, hoewel mijn moeder veel vaker kookt. Hij kon bijvoorbeeld heerlijke zelfgemaakte pizza maken (ook het deeg zelf). En goede soepen. Laatst bij een familie-bijeenkomst had hij (naast het eten van mijn moeder) een heerlijk tomatenbrood gemaakt, volgens een recept.
Mijn vader kookt ook heerlijk, veel meer intuïtief, die is volgens mij niet zo van de recepten. Mijn stiefmoeder kon het ook wel, maar deed het alsmaar minder en maakte op den duur vooral nog een salade voor ernaast, of gewoon niets. Mijn vader had het koken van zijn ouders geleerd en experimenteerde verder (op een goede manier). Van opa Egel uit Limburg leerde hij bijvoorbeeld om soms ontbijtkoek/peperkoek in sommige gerechten te verwerken, zoals in rodekool. Van zijn moeder asperges, en aspergesoep. En 'gewoon' eten. Mijn vader maakt verrukkelijke soepen, kruidenboters, gebraden vlees, etcetera.
Kortom. Jullie verhalen komen voor mij uit een andere wereld, waarvan ik wel weet dat 'ie bestaat, maar die ik zelden zelf heb ervaren.
Er naast grijpen.
Gelukkig vind mijn man het ook niet erg om te koken. Een vaste dag in de week gaat niet lukken, maar als hij kookt is, het wel met passie en dus lekker. Als er maar vlees bij zit...
Zoon vind koken ook geen punt. Dan wilt hij niet dat ik de boodschappen doe. Hij gaat liever zelf in de winkel rondkijken en dan wordt het een verrassing zoals fayita of penne ala bolognese of kip tandoori, wederom vlees. Na afloop kan je wel zien dat hij het aanrecht heeft gebruikt. Dat opruimen vind hij dan weer mijn taak want hij heeft al gekookt. Als hij later op zichzelf gaat wonen, zal hij wel leren dat opruimen er ook bij hoort.
Ik vind het niet erg als ik of een ander kook. Wat ik wel vervelend vind, is het misgrijpen van bepaalde produkten als ik zelf kook en dat produkt bewust uit de winkel had meegenomen en ontdek dat het produkt dan door een ander is verorderd zodat ik weer naar de winkel kan racen. Want dat er iets verdwenen is, ontdek je meestal pas als je misgrijpt en het eten al op het gas staat. Zo vind ik prei of spekblokjes de smaakmakers in een capucijnersschotel.
Vandaar ook het voorstel van een papa-box. Niet om man als een kleuter neer te zetten. Maar puur om zelf niet mis te grijpen.
stickertje
"Zolang ik het goed vind dat hij niet hoeft te koken, omdat hij dat niet kan/wil/mag van de kinderen kan ik de kleuter uithangen met een lekke band of kapotte lamp. Dat wil en kan ik ook niet."
Als je er gelukkig mee bent, vooral zo houden, maar aangezien er elke dag gekookt moet worden (of in elk geval elke dag gegeten) en een lekke band of kapotte lamp maar een paar keer per jaar voorkomt, wordt de verdeling wel tamelijk scheef.
Groeten,
Temet
Van huis uit meegekregen
Van Phryne: Het is waarschijnlijk gewoon egoïsme. Zelf vinden ze het prima om hun eigen brouwsels te eten, dus dan de rest ook maar. Ze hebben er geen belang bij om zich er meer in te bekwamen. Plus dat ze op deze manier hooguit een keer per week hoeven te koken.
Staat die 'ze' voor de mannen die eerder besproken zijn of voor mannen in het algemeen. Als het het laatste is protesteer ik. Ik ken meerdere mannen die er echt plezier in hebben om te koken en als dat plezier het een beetje laat afweten het toch doen en prima maaltijden op tafel kunnen zetten.
Ik kom een paar keer 'van huis uit meegekregen'-gerelateerde opmerkingen tegen en daar snap ik nu werkelijk niks van. Natuurlijk word je beïnvloed door hoe je moeder/vader/ouders gekookt hebben, maar je ontwikkelt jezelf toch ook zodra je je bed ergens anders hebt gezet? Als ik was blijven steken bij de kookkunsten van mijn moeder, dan hadden we echt wel lekker gegeten hoor, maar verder dan aardappels/groente/vlees of macaroni en nasi met een kruidenblokje zou het niet echt gekomen zijn vrees ik. Sausjes maken heb ik als kind voldoende gezien om dat zelf te kunnen maken. De Hollandse pot vraagt ook geen hogere school vaardigheid, dus dat lukte ook wel. Maar verder ben ik er juist wel trots op dat ik mezelf heb leren koken, want thuis mocht ik dat nooit. Pas twee maanden voor ik op kamers ging bedacht mijn moeder zich dat dat misschien toch wel handig geweest was en begon ze me dingen bij te brengen. Mijn ervaring is dat je meer leert door gewoon te doen en fouten te maken. De eerste keer dat ik sla maakte voor mijzelf, was het te zout en te peperig. Jammer, dat kon weg. De volgende poging was wel geslaagd. Waarom zouden mannen dat niet kunnen? Is het geen faalangst? Man had in het begin ook geen brede smaak. Wat de boer niet kent, nou dat dus. Maar dertig jaar later is daar niets meer van over en dat merk je ook aan wat hij zelf klaarmaakt.
Kaaskopje
De genoemde mannen natuurlijk. Die van mij kan prima koken, maar alleen van recept. Hij heeft een tijd gehello-fresht maar tegenwoordig koopt hij gewoon zelf in en gebruikt wel hun recepten. Het enige waar hij dan ook weer niet zo bedreven in is is jet vinden van alternatieven. Hij zal geen krokante kipschnitzel ergens indoen als er vis in moest, maar laatst had hij wel mango gekocht ipv avocado. Daar zit ook een pit in 
mannen die weinig koken
Het probleem is natuurlijk dat als je iets niet vaak doet je er ook geen handigheid in krijgt en als je dan ook weinig kritiek krijgt leer je er niks van.
Het probleem hier zit vooral in het feit dat deze man niet gewoon naar de winkel gaat met zijn recept, dat lijkt me makkelijk aan te passen: koop je ingrediënten zelf.
Dat stickertje dan weer een man heeft die niet begrijpt dat je niet eerst het ene moet koken en dan pas aan het andere beginnen is heus wel aan te leren maar ze zal wel weer overdrijven hier.
Mijn man doet de was, hangt het op en vouwt het op en verdeelt het over de wasmanden maar er gaan steeds twee dingen fout: de bedrijfsshirts van mij hebben een letter in de kraag, die van mijn zoon niet. Steeds gooide hij alle shirts in mijn wasmand en nu doet hij het precies andersom. Ook haalt hij de spijkerbroeken van onze zonen bij elkaar en die gooien gewoon zo'n broek in de kast en die komt dan onderaan de stapel te liggen.
Koken kan hij prima maar het gaat ook veel langzamer dan bij mij maar dat op tijd met alles klaar zijn lukt echt al heel lang.
Het is gewoon een kwestie van vaker doen en dan is 1x per week koken gewoon te weinig, wij koken toch ook zeker 5x per week?
Alles klaar
Het moeilijkste aan koken vind ik om alles tegelijk klaar te hebben. Vooral risotto is wat dat betreft een lastige, want dat kan wel 10 minuten schelen tot wanneer het gaar is.
Precies
Dat is ook het moeilijkste als je niet veel ervaring hebt met dat gerecht en dan heb ik het nog niet eens over fouten met teveel water, gas te laag of te hoog gezet, op verkeerde grote/kleine pit maar als je zo'n man dan meteen weer wegduwt zal hij het ook nooit leren maar je kunt hem wel belachelijk blijven maken op een forum.
Vaker koken
Triva: Het probleem is natuurlijk dat als je iets niet vaak doet je er ook geen handigheid in krijgt en als je dan ook weinig kritiek krijgt leer je er niks van.
Inderdaad. Ik heb ook een hele tijd amper gekookt en ik moest er vervolgens weer een beetje inkomen. Ik heb nu geen vast aantal kookdagen. Het is zoals het uitkomt. Deze week heb ik 'al' twee keer gekookt, dat is veel. voor een halve week. Daardoor kan ik ook concluderen dat weinig koken niet per se tot slecht koken hoeft te leiden, als je het maar met regelmaat blijft doen.
En ik zal vast een irritant mens zijn af en toe voor mijn man, maar als ik iets op te merken heb doe ik dat meestal ook. Ik probeer dat wel zo tactvol te brengen, maar goed kritiek is kritiek en niet altijd leuk. Omgekeerd ook, ik wil weten wat er mis is aan eten, zodat ik het de volgende keer beter kan doen. Gister hadden we voor het eerst een potje Marokkaanse gehakballensaus. Door het gehakt moest Ras el Hanout. Ik wist niet of er al zout door de kruiden zat, dus niet gedaan. Man vond de balletjes wat flauw, dus volgende keer gaat er een beetje zout in. (Ik vond het geheel trouwens voor herhaling vatbaar . De saus is een beetje pittig én zoetig.)
Wij hebben ook een tijdje Hello Fresh boxen gehad. Door die box word je min of meer gedwongen om eens buiten je 'comfortzone' te koken. Dat heeft bij ons echt gewerkt. Helaas is het wel een hoop geld voor drie dagen eten en man had moeite met de recepten. Op de een of andere manier zat er niet voldoende logica in om dat vloeiend uit te kunnen voeren, dus er vlogen wel eens krachttermen door de keuken. Dit kán te maken hebben de schade door het herseninfarct wat hij gehad heeft.
Wat ergernissen betreft dringt het maar niet tot man door dat we een aparte wasmand hebben voor alle witte was. Dus gooit hij standaard zijn witte t-shirts op de algemene was. Ook hiervan weet ik niet zeker of het karakter of schade is. Het is voor mij een kleine moeite om dat t-shirt even van de ene naar de andere mand over te hevelen, maar aaahhh..... Ik probeer mezelf maar vol te houden, dat man vast ook zo zijn gil-momenten heeft over mij.
overdrijven?
Echt niet. Dat opzetten van boontjes voor de aardappelen geschild zijn doet schoonmoeder nog steeds, na 50 jaar huwelijk heeft ze nog steeds geen gevoel voor timing ontwikkeld. Zij eten zelf altijd met smaak en man was het gewend, wist niet beter en knaagde zonder commentaar de warme prak die zijn moeder maakte weg.
Later kookte hij zelf, zoals hij thuis geleerd had.
Vroeger vond hij andijvie de meest vreselijke groente om te eten, dat is net gras was zijn stellige overtuiging. Hij wilde het nooit eten. Nu hij mijn andijvie heeft geproefd is het langzaamaan een van zijn favorieten geworden.
Overigens is mijn schoonmoeder niet de enige die geen gevoel voor timing heeft. Ik ken er meerdere van jong tot oud. Sommige mensen hebben gewoon geen kooktalent, die zijn beter in andere dingen. Bandenplakken of grasmaaien.
Als man op dienstreis is dan red ik mezelf (eventueel met hulp van de fietsenmaker). Hij red zich tijdens zijn kookbeurten tijdens de vakantie ook met hulp van een chefkok van een restaurant tenslotte.
De fietsenmaker?
Om je fiets te plakken of om je te helpen bij koken? Ik heb er allerlei fantasieën over merk ik.
in mijn vorige post
Had ik het erover dat mijn man vond dat ik zelfredzaam moet zijn en daarom een band moest kunnen plakken. Als hij er niet is dan red ik mezelf echt wel in geval van lekke band. Dan ga ik naar de fietsenmaker. Hulp met koken hoef ik niet, dat red ik echt zelf.
Ik ben wat chaotisch
Ik vind het ook wel eens lastig om echt goed gestructureerd te koken. Maar ook daarvoor geldt dat regelmaat wel helpt om dat te verbeteren. Als je de ene keer te laat het water voor de rijst hebt opgezet, weet je de volgende keer dat je dat eerder moet doen. Ik moet ook niet teveel gestoord worden tijdens het koken, daar raak ik door van slag. Gezellig keuvelen tijdens het pannenkoeken bakken is gezellig, maar ik doe het liever in een zekere mate van meditatieve toestand. Zénnnn ).
oh het is een schoonmoederdraadje....
natuurlijk!
Als je het geen probleem vindt om de boontjes weer op te warmen moet je dat vooral zo doen maar ja als je vrouw daar dan weer een probleem van maakt...
Juist als een man dit vaker doet zal hij zien dat het dubbel werk is of hij ziet het niet, boontjes uit een pot zijn ook twee keer opgewarmd.
Lekker laten gaan en doe je eigen ding als man kookt denk ik dan maar wees niet verbaasd dat een man doet wat hij van zijn moeder heeft geleerd. Mijn voordeel is dat mijn man bij ons heeft ingewoond als kostganger voor we een relatie kregen. Mijn man kookte dus zoals mijn moeder kookte 
Stickertje
Het was een grapje, helaas zonder smiley, dat was ik vergeten. Ik kan ook geen bandenplakken. Gelukkig kan mijn man dat op zijn werk laten doen als het zijn fiets betreft. Dat is de enige fiets die we samen gebruiken. (e-bike)
