Grote slaapkamer voor zoon?

Goed idee

Als hij er zelf niet om .gevraagd heeft en je de komende 10 jaar geen relatie verwacht /wilt vind ik het een heel goed idee.

Ik zou zeker ruilen van kamer

Je hebt zelf al de goede argumenten.
Ik zou het niet laten omdat er geen tweepersoonsbed in past.
Als je een relatie krijgt/hebt, kun je in een twijfelaar slapen, de kamer zo veranderen dat een tweepersoonsbed wel past (kast verwijderen of zo) of je slaapt bij je relatie thuis.

Misschien kun je wel kastruimte regelen op de nieuwe kamer van je zoon. Zodat je geen ruimtegebrek krijgt voor je kleding en algemene spullen.

Leuke en goede reactie van jou.

Andere invalshoek (van een man) die al die zeer inlevende vrouwen mee kunnen nemen in hun overwegingen.

Maar hangt denk ik inderdaad ook van de zoon in kwestie af.

Nog even een andere gedachte: ik vind het heel lief dat je dit bedenkt. De vraag is of je het zelf fijner vindt omdat hij dan misschien met vrienden vaker op zijn kamer zit dan in de woonkamer , waar jij er misschien last van hebt.

Dan is het nl. een win-win oplossing.

Verder: zo'n grote zoon op een kleine kamer is natuurlijk voor zoon niet ideaal, maar hij krijgt er niets van .

Hier zoon op kleine slaapkamer en dochter op grote. Hij had al eerder de grote gewild, maar hij krijgt die pas als zij uit huis gaat. Het is teveel gedoe (ook voor ons) om te ruilen. Het is niet anders. Hebben we uitgelegd en begrijpt hij.

Ik heb zelf ook altijd in de kleine kamer gezeten tot de oudste van ons gezin uit huis ging.

Hoe groot?

Mijn oudste heeft vrijwillig een kamertje van 1.95 x 2,60 m. Dat verkoos ze boven de zolderkamer van 30 vierkante meter. Qua ruimte komt ze er prima mee uit. Er staan een bed, bureau en stoel en smalle boekenkast. Kleding ligt in kasten op de overloop.
Ik zou dus zelf niet voor een kamer kiezen waar geen normaal tweepersoonsbed in kan. Dat vind ik zo sneu, een volwassene die op zichzelf woont in een eenpersoonsbed. Mits er alternatieven zijn natuurlijk, en de kinderen ook een normale kamer hebben waar een bed in past.

Hier ook

Wij slapen ook in de kleinste slaapkamer. Waar wel een tweepersoonsbed in past trouwens. Maar onze kinderen "wonen" het ruimst. Dochter heeft een grote zolder en zoon van 8 de masterbedroom. Zo hebben ze lekker de ruimte om te spelen/rond te hangen. Wij hebben die ruimte op de slaapkamer niet nodig, al onze activiteiten daar zijn in bed

Grootste kamer

Ik, ook singlemoeder, heb mijn dochter de grootste kamer gegeven en zelf slaap ik in de bezemkast. Dit hebben we besproken met het idee dat zij een eigen ruimte nodig heeft om zich terug te trekken. Dat leek heel verstandig. Nu is ze 16 en de situatie is als volgt:

Ze zit dag en nacht in de woonkamer en gooit al haar troep in de woonkamer
In haar eigen supergrote kamer is er geen doorkomen aan vanwege de troep
Huiswerk wordt uitsluitend in de woonkamer gemaakt. En dan moet ik stil zijn dus dat geeft veel strijd.
Ik stuur haar regelmatig naar haar kamer omdat ze dan wél kan doen alsof ze alleen is
Als ik met mijn vriend in de woonkamer zit zit ze erbij met een gezicht als een oorwurm
Op een handig moment stel ik dan voor dat ze eens naar haar eigen kamer gaat, maar dat wil ze niet want het is "ook mijn huis"
Als ik vervolgens voorstel dat vriend en ik dan de kamer uitgaan en ons terugtrekken in de bezemkast is het natuurlijk helemáál van "ieuwwww"
Mijn vriend vindt het overigens erg gezellig met mij in de bezemkast , maar dat is bijzaak
Ze weet dat als ze over een paar jaar het huis uit is dat ze dan deze kamer kwijt is. Bezemkast wordt logeerhok.

Dit draadje opent mij de ogen: ik heb het echt verkeerd gedaan met die kamers. Ik ga haar alsnog verhuizen naar de bezemkast. Ad Hombre heeft groot gelijk: neem alsjeblieft de ruimte die je nodig hebt. Kind doet toch wat het zelf wil, wel of geen grote kamer.

grappig

'Man en ik sLapen in de kleinste slaapkamer van ons appartement. Er past net een twijfelaar in'

'Ik zou dus zelf niet voor een kamer kiezen waar geen normaal tweepersoonsbed in kan. Dat vind ik zo sneu, een volwassene die op zichzelf woont in een eenpersoonsbed'

Ik vraag me even af wat ik erger vind: een volwassene die in een éénpersoonsbed slaapt of twijfelaar (dus 100-120 breed https://nl.wikipedia.org/wiki/Twijfelaar_(bed) ) of twee volwassenen die in een twijfelaar slapen. Die ene volwassene zal niet snel bezoek ontvangen in de slaapkamer dus er is geen 'hond' die weet dat ze in een éénpersoonsbed slaapt. Met twee volwassenen op max 120 breed slapen vind ik echt treurig. Ik vermoed voor het gemak dat men niet weet dat een twijfelaar max 120 is want anders geef je wel heel veel op, veel mensen noemen 140 een twijfelaar. Overigens vind ik dat een bed van 140 geen 'volwaardig tweepersoonsbed' is zoals op wikipedia staat aangezien de standaard maat voor een tweepersoonsbed toch echt 180 breed is http://www.ergonomiesite.be/interieur/afmetingenbedden.htm

160

In mijn bezemkast staat een bed van 160 breed. Dat is prima. Nadeel is dat vriend over mij heen moet klauteren. Hij vindt dat geen enkel probleem, ik op den duur wel (maar nu nog niet)

Oh Sorry 1:40

Bed is 1:40 breed. We hebben nooit breder geslapen. Voot jou misschien sneu, maar we houden gelukkig genoeg van elkaar en we slapen prima. Dank u. Ook vwb de overige bed-activiteiten geen klachten.

Matras op de grond

Hebben jullie dat al lang, en zet je hem dan overdag tegen de muur? Ik heb wel eens gezien dat op de grond liggende matrassen binnen een paar weken enorm kunnen gaan schimmelen. Beter kun je er dus toch iets van een lattenbodem onder leggen.

Ja Phryne

Dat is zo. Hij staat vaak rechtop.

En t is tijdelijk (1,5 à 2 jaar). Na de verhuizing nemen we weer een bed. Is t plan. (Maar de slaapkamer heeft nooit de eerste prioriteit bij ons).

Dank alvast

Een bed van 1.40 zou wel passen, dus dat vind ik groot genoeg. Ik ben niet bang dat mijn gezagspositie hiermee gevaar loopt, want ik haal mijn gezag niet uit de grootte van mijn kamer. En ik ben hier echt wel de baas hoor. Zoon heeft er niet om gevraagd maar ik zie hem dan in dat kleine kamertje zitten, soms nog met een vriend en dan vind ik dat wat sneu.
Denk dat ik het ga doen!

Calippo

Als er een bed van 140 erin pas zou ik het wel doen. Er zijn overigens tal van oplossingen te bedenken om je kleine kamer toch ruimer te doen lijken en op een manier in te richten dat het wel comfortabel genoeg is. Via Google kun je tal van websites vinden waarin je handige ideeën kan vinden.
Hier heeft zoon de (qua oppervlakte) kleinste slaapkamer, maar wel de zonnigste en prettigste. Het speelt uiteraard ook een rol. Als je op de overloop je kledingkast kwijt kan, of een commode waarin je kleding opgevouwen passen dan is het ideaal.
Wat ik ook een keer gezien heb, is bovenaan de muur aan een kant van de kamer kleine keukenkastjes, waarin de kleren opgevouwen lagen. Echt tegen het plafond. Daaronder het bed, en op de muur (tussen de kastjes en het hoofdeinde van het bed) leuke foto's en schilderijen. Ook al was de kamer klein, het gaf toch een zeer leuk effect.
Succes
Sini

Leuk zeg!

Een leuk project ook in samen mee bezig te zijn.

callipo

Misschien is het in jouw geval helemaal niet nodig, maar je zou van de gelegenheid gebruik kunnen maken om wat voorwaarden met hem af te spreken. Lerende van de situatie die iemand anders schetst; troep op kamer alsnog de baas spelen in de huiskamer enz.. (wat overigens natuurlijk ook iets is wat je als ouder blijkbaar laat gebeuren)
Zou je bepaalde voorwaarden willen stellen: huiswerk op kamer, de boel netjes opgeruimd houden en bij eventueel bezoek voor jou waarmee je alleen wilt zijn dat hij naar zijn kamer vertrekt? Denk daarover na voor je hem het als çadeautje ' in de schoot werpt!

En even aan de moeder die haar 16 jarige dochter de goortste kamer gegeven heeft: begrijp ik nu dat je je dochter om toestemming vraagt om naar bed te mogen gaan met je vriend? Iieuw...zegt ze dan ?

hahaha

niet de goorste, maar de grootste, sorry

beter lezen sidonia

Ze stelt het voor, ze vraagt het niet, dat is gewoon een manier om je puber met de neus op de feiten te drukken... Er stonden nog smileys bij ook. Overigens werkt het juist prima om het om te draaien als je een puber je woonkamer of je eigen slaapkamer uit wil hebben: vragen of ze 'er' bij willen blijven of niet

Tante Sidonia

Natuurlijk bedoel ik dat ironisch, haha stel je voor....)
Bij pubers kun je de zaak soms maar beter omdraaien: zonder humor wordt het wel erg zuur als je net een vriend hebt.

ook kleinste kamer

Hier heb ik als ouder ook de kleinste kamer, zelf voorgesteld aan dochter om dezelfde reden als TO. Ik ben zelf bijna nooit op die kamer dus wilde dochter de ruimte geven. Het gaat prima, er past een 1.40 bed in en er zit een inbouwkast in voor mijn kleding. Het is inderdaad ook een hele prettige lichte kamer op het oosten, ik word in de ochtend heerlijk wakker met een zonnetje. (als ie schijnt, maar het is een heerlijk lichte kamer0
Mijn vriend vind het ook prima, alleen inderdaad het in- en uit bed gaan is even over elkaar heen klimmen, dat is wel eens onhandig, maar ach, alles went.
Dochter hier is verder een redelijk opgeruimd type (alleen niet op haar eigen kamer maar voor de rest van de ruimtes wel) dus geen toestanden zoals "Moeder van puber" beschrijft, want dan zou ik er ook snel klaar mee zijn.

Grote kamer

Dochter heeft de grootste kamer. Dat begon als chantagemiddel om haar naar school te krijgen, wat uiteraard niet lukte, want ook met een grotere kamer had ze nog dezelfde problemen op school.
Nu is het alleen maar handig. Ze kan zich terugtrekken op haar kamer, daar heeft ze ook alles en er is ruimte om haar naaimachine uitgezet te houden en daarnaast een bureau voor studie en een zitje voor vrienden op bezoek en een groot bed voor hangen en logeren.
Voor mij is een bed en een kast in het kleinste kamertje genoeg. Ik hang op de bank als iedereen naar zijn/haar kamer vertrokken is. Dus dan heb ik vaak de allergrootste kamer.

moeder van puber

Nou gelukkig maar!
Maar ik moet je zeggen dat ik me soms zo verbaas over hoeveel ruimte kinderen van hun ouders krijgen om dingen te bepalen, dat ik nog nauwelijks opkijk van bepaalde dingen.

Ruimte

Ik zou het niet erg vinden om de kleinste kamer te hebben mits er maar wel ruimte is voor een tweepersoonsbed en voor mijn spullen. Ik vind niet dat kinderen principieel de grootste kamer moeten hebben.

Toen ik alleen woonde met de kinderen hadden we een poosje twee slaapkamers. Toen nam ik wel de kleinste kamer maar dat was alleen. De kinderen deelden met z'n drietjes de andere kamer. Dat vond ik toen wel de logische oplossing.

In ons huidige huis is meer ruimte en slapen ze niet meer met z'n drieën. Mijn man en ik hebben een van de twee grootste slaapkamers. Wij zijn nu met z'n tweetjes op die kamer tenslotte. Bovendien hebben de kleintjes als baby bij ons geslapen. De jongste ligt nog maar net op een eigen kamertje. Ook als de kinderen ziek zijn slapen ze soms bij ons op de kamer. Dus dan is wat extra ruimte wel fijn.

Voor de kinderen vind ik een klein slaapkamertje ook geen enkel probleem. Je kan van een kleine kamer ook iets heel gezelligs maken.

Mijn kinderen hebben trouwens een bureau op hun kamer en goede stoelen plus laden/planken voor spullen. Toch zitten ze meestal aan de eettafel huiswerk te maken. Dus ja, dan heeft zo'n grote kamer ook niet zoveel zin.

AnneJ

Lijkt me heerlijk
Stiekem hoop ik dat het over een paar maanden, als ze op een andere (MBO-) school zit hier ook zo gaat.

Huiswerk

In de MBO-tijd van dochter, afgelopen najaar, hielp ik haar vaak huiswerk maken op haar eigen kamer. De plannen zijn dat ze toch haar HAVO gaat afmaken. Dus dan vind ik het ook wel gezellig om met mijn kopje thee even bij haar en haar huiswerk te zitten.
Toen de kinderen jonger waren deden ze inderdaad huiswerk in de kamer, maar inmiddels beiden boven de 18 is het nu eindelijk in hun eigen kamer.
Nu ze groter worden is het ook makkelijker en netter op de kamers. Ik heb nog lang samen opgeruimd en schoongemaakt, maar nu grijpt zoon even alles bij de kop, stofzuigt en haalt een lapje over het bureau, ook al is het na weken studie en drukte een puinbak geworden, hij draait er zijn hand niet meer voor om. De meeste dingen zijn toch maar een fase en alles gaat voorbij.

Kasteel

"Voor de kinderen vind ik een klein slaapkamertje ook geen enkel probleem. Je kan van een kleine kamer ook iets heel gezelligs maken."

Ik bezocht ooit op vakantie eens een kasteel, in Frankrijk of zo. Op een gegeven moment kwamen we bij een klein kamertje (nou ja, klein, zoiets als mijn slaapkamer). De gids vertelde dat de eigenaar van het kasteel daar het liefste zat. In die grote salons voelde hij zich een beetje verloren