Huis, Tuin en Keuken Huis, Tuin en Keuken

Huis, Tuin en Keuken

Kinderen een nacht alleen thuis laten......

Wat zouden jullie doen?

We hebben binnenkort een chique kerstdiner van man's werk aan de andere kant vh land, 2 1/2 uur rijden hier vandaan. Met overnachting.

Onze kinderen zijn 11, bijna 13 en 15. Normaliter brengen/brachten we ze op dit soort momenten bij een oma, oma kwam bij ons, of we regelden een logeerpartij bij vriendjes.

Dit jaar gaan al die opties niet lukken. Te drukke pre-kerst tijden, zowel bij vriendjes (voor logeren) als bij kinderen zelf (allerlei repetities en andere dingen waar ze eigenlijk heenmoeten).Oma is ook niet beschikbaar.

We hadden min of meer al besloten dat man alleen zou gaan, maar nu roept oudste (zeer verantwoordelijk kind) dat hij zich prima gaat redden met broer en zus, en dat we gewoon samen wegmoeten. Broer en zus vinden dat ook best ok. Pizza eten, en de volgende ochtend heerlijk achter een beeldscherm, ze redden zich best zeggen ze.

Tja. Ik twijfel. Ze gaan elkaar niet in de haren vliegen, dat weet ik. Sterker nog, ze redden zich normaal prima zonder ons. Ze gaan ook geen rare dingen doen. Ze zijn regelmatig een avond alleen samen. geen probleem. Maken dan ook pizza of zo als dat nodig is. En leggen zichzelf / elkaar in bed, en slapen als we weer thuiskomen. Nooit een probleem. Maar een halve dag en hele nacht, en dan zo ver weg...dat voelt anders. Ik denk aan allemaal van die absurde dingen als brand, inbrekers, en noem maar op.

Onze favoriete superoverbuurvrouw, typisch de oogje in het zeilhoudster en goede vriendin is net verhuisd. Er zijn wel andere buren die ik evt even zou kunnen vragen of informeren om als achterwacht te fungeren.

Maar ik twijfel ....

Het zal wel weer 'zo'n stap' zijn.

Wat zouden jullie doen??

Ingrid


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Ja, doen!

En foei mama, over dat soort dingen kun je helemaal niet meer buiten je kinderen om beslissen
Een mooie testcase lijkt mij. Ze zijn er oud genoeg voor. Bespreek rustig met elkaar alle beren op de weg. Bijvoorbeeld ook dat jullie niet zomaar weer terug komen (want beschonken dus niet kunnende autorijden enzovoorts). Dus als er echt wat is, dan moeten ze dat oplossen.
Hoe?
Is er misschien een vriendje/vriendinnetje van 15 jarige met wie de verantwoordelijkheid voor het hele gezin gedeeld kan worden?
Vinden zij dat prettiger?
En dan toch ook aan de zelfanalyse. Ja mama, er komt een moment dat jij het enger vindt dan zij. Dat zij er wel aan toe zijn en jij maar niet tot rust kunt komen. Maar ja, mama's en papa's moeten ook leren en oefenen
Ik heb hier plaatsvervangend napret over mezelf in die situatie.
Ik voel met je mee, maar je moet een keer dat diepe in.
Groet,
Miriam Lavell

merene

merene

13-12-2012 om 20:26

Het is zeker zo'n stap

Ik dacht eerst dat ik wel zou durven, maar hoe langer ik er over nadenk hoe minder zeker ik hier van ben.
Mijn kinderen zijn nog wat jonger. Ik heb er nog niet over na hoeven denken.

Een goede achterwacht is een vereiste en het hangt ervan af in wat voor wijk/straat je woont. Hier is de sociale controle oké.

Ik hoor net van mijn man dat hij vroeger ook regelmatig een nacht alleen was met zijn broers. Hij was 16 en de andere 2 waren 15 en 11. Hij vond dat toen ook prima en het is altijd goed gegaan.

marinade

marinade

13-12-2012 om 20:59

Gaan

..... de achterwacht regelen en een paar belmomenten afspreken. Het gaat vast voor alle partijen een succes worden!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

P

P

13-12-2012 om 21:16

Niet zonder

Dit kan niet zonder achterwacht die er in maximaal 5-10 minuten kan zijn met een auto. Ik heb geen zin om allerlei scenario's hier neer te zetten maar dat is dus wel een vereiste. Iemand die ze kunnen bellen en er ook snel is.

bibi63

bibi63

13-12-2012 om 21:39

Nou p

Ik snap je wel, maar toch...., dat is wel heel erg doemdenkerig. Ik denk wel dat er 2 personen moeten zijn die een soort achterwacht zijn: 1 redelijk vertrouwd persoon (bijv. moeder van een vriendje/vriendinnetje), die hoeft echt niet perse in de wijk te wonen, kan best een stuk verder. Gewoon een persoon die ze kunnen bellen áls ze iets te vragen hebben, onzeker over iets zijn, geen ernstige dingen. En verder gewoon een buuf die je niet goed hoeft te kennen, maar die ervan weet. De kids instrueren dat áls er iets echt ergs gebeurd, ze deze buuf kunnen benaderen en vlakbij is. Lijkt me voldoende.
Gr. Bibi

ijsvogeltje

ijsvogeltje

13-12-2012 om 21:44

Doen

Ik zou het doen hoor. En als er écht wat aan de hand is (en je weet natuurlijk dat die kans ontzettend klein is, hoe vaak heb je eigenlijk inbrekers of brand?)... dan zijn er altijd buren bij wie ze kunnen aankloppen. Ook al zijn het geen buren waarmee je intensief bevriend bent, in geval van nood zal iedereen zich over jullie kinderen willen ontfermen. En als het echt nod is, dan springen jullie in de auto en zijn 2,5 uur later weer thuis om het weer van de buren over te nemen.

Annet

Annet

13-12-2012 om 22:10

Ik zou het ook aandurven met een achterwacht

Hier 2 kinderen van de leeftijd van jouw oudste en jongste. Met iemand in eigen dorp (nog liever eigen straat) die kan komen als dat nodig is, zou ik dit met vertrouwen aandurven.

Verstandelijk gezien

zou ik ook zeggen: doen!
Maar als het om mijn eigen kinderen gaat zou ik het toch niet doen. De mijne zijn net wat ouder, en voor een opgedrongen kerstdiner zou ik het nu nog niet eens doen. (Hoewel we bij de oudste nu al in de fase zitten dat wij 's nachts slapen en hij op stap is...)

Maar ik heb het idee dat je eigenlijk al besloten had het toch te doen

Kaaskopje

Kaaskopje

13-12-2012 om 23:37

Zolang er maar iemand kan komen

Van een kind van 15 mag je verwachten dat het een goed ontwikkeld verantwoordelijkheidsgevoel heeft. Tenminste als het om oppassen op broer en zus gaat. Maar een kind van die leeftijd kan ook nog de kluts kwijt raken als het in paniek raakt bij een 'ongetrainde' situatie. Dus als jij meegaat, is het inderdaad wel belangrijk dat de achterwacht zo'n beetje naast jullie woont. Je schrijft dat je kinderen eraan gewend zijn om op zichzelf te passen, dus ik kan mij niet voorstellen dat er opééns van alles misgaat.
Net als Silone zou ik het denk ik nog niet gedaan hebben met kinderen van 11 en 13 jaar, ondanks een grote broer van 15, maar goed, jij weet denk ik als de beste of het kan. En mijn kinderen waren nu eenmaal anders in dit soort situaties. Mijn dochter vond het lang doodeng om 's avonds zonder ons thuis te zijn. Laat staan zonder ons naar bed gaan terwijl wij aan de andere kant van het land een diner bij moesten wonen.

IngridT

IngridT

13-12-2012 om 23:57 Topicstarter

Tja

nee, ik heb nog niks besloten.

We wonen in een rustig dorp, en buren zat (recht naast of tegenover ons) die ik kan inseinen,waar ze heenkunnen en die een oogje in het zeil willen houden.

Waarom twijfel ik dan?

Waarom zou jij het niet doen Silone? Vertel eens eerlijk? Is dat je onderbuikgevoel? Of denk je dat ze rare dingen gaan doen?

Mijn oudste (bijna 16, scheelt dat nog?) heeft nota bene de leeftijd (en doet dat ook) om zelf op andermansd kleine grut te passen. En is de betrouwbaarheid zelve. Ik weet echt 100 % zeker dat ze geen ruzie gaan maken, vuurtjes stoken of weet ik wat. Is het dan toch zo'n doemscenario van Pelle dat er eentje raar van de trap stuitert? Tja, dat kan ook gebeuren als ik op mijn werk ben, of weg voor een vergadering, of als ik gewoon piano zit te spelen in de woonkamer.

En zoals zoon zei: we hebben rookmelders mam, als die afgaan gaag we wel naar buiten, OK? En dan bel ik 112 en de buren.

nou, ik slaap er nog een nachtje over....

Ingrid

Kaaskopje

Kaaskopje

14-12-2012 om 00:22

Ik laat een 'Samsom' op je los: "Nu doet u het wéér!" Je schrijft Ingrid voor hoe ze hier mee om móet gaan, maar het is geen vereiste en het kan ook zonder. Maar ik ben met je eens dat het verstandig is om een achterwacht te regelen. Zo te zien is dat ook de bedoeling van Ingrid. De enge scenario's had Ingrid zelf al genoemd.

Kaaskopje

Kaaskopje

14-12-2012 om 00:42

Ingrid

Ik ben Silone niet, maar waar ik denk ik toch mee zou zitten, is dat je die 2 1/2 moet overbruggen voor je er bent als er iets is. Ik zou mezelf voor de kop slaan als er iets gebeurt en ik pas 2 1/2 uur later ter plaatse kon zijn. Dat is toch iets anders dan een kwartiertje of half uur, zoals ze nu waarschijnlijk gewend zijn.
Jij hebt de ervaring dat het verantwoord is om ze alleen te laten. Ze hebben al zoveel ervaring met hoe ze dit varkentje moeten wassen, dat dat nachtje erachteraan ook wel te behappen is. En toch weet je nooit hoe het kan gaan als het daadwerkelijk nacht is. Je jongste kan het opeens op de heupen krijgen en besluiten dat hij niet durft te slapen als jullie pas de volgende dag thuiskomen. Ik zou me toch meer op mijn gemak voelen als er iemand aanwezig kon zijn die op 'het zaakje' kan passen tijdens de nacht, ook al is de oudste 'al' 15. Kennen jullie niemand van rond de 20 of zo, die dat zou willen en kunnen doen?

Fiorucci

Fiorucci

14-12-2012 om 07:02

Doen

Zorg dat je bereikbaar bent, dat is tegenwoordig makkelijk zat. Als ze bij buren mogen aanbellen bij nacht en ontij is dat achterwacht genoeg lijkt mij.

P

P

14-12-2012 om 07:15

Kaaskopje

Je weet zelf wat een gedoe het is om bij een huisartsenpost te komen, vandaar een achterwacht met een auto.

En nee dat scenario had Ingrid niet genoemd.

Overigens zie ik nu dat het er heel dwingend staat maar dat zat niet in mijn hoofd. Ik wilde zeggen dat IK het niet zonder achterwacht doet. Iemand die weet dat je weg bent en wiens nummer klaar ligt dus.

Tineke

Tineke

14-12-2012 om 07:50

Ach. achterwacht

Ieder mens heeft een achterwacht. 112. Als kinderen weten dat ze die kunnen bellen in geval van nood, is er niets aan de hand. Geen nood, dan kunnen ze het zelf oplossen.

Tineke

Tineke

14-12-2012 om 07:54

Andersom

Pa en ma samen in een auto, ver weg, sneeuw, glad, weet je veel. Gek genoeg vind ik dat een heel stuk enger dan de kinderen alleen thuis.

rosa

rosa

14-12-2012 om 08:23

Twijfel

Die blijft, want er is nou eenmaal geen zekerheid te bieden dat er niets gebeurt. En ALS er iets gebeurt, is het altijd fijner als je er zelf bij bent. Maar ik zou hier geen probleem mee hebben en naar het kerstdiner gaan. Ik zou wel smsen of bellen af en toe.
Mijn dochters gingen in zo'n geval overigens ook wel eens samen op 1 kamer slapen, ook een beetje feest en met inslapen vonden ze dat fijner.

Tuurlijk

Oudste pastte al lang op 2 jongere kinderen met een vriendin samen toen ze 15 was. Dat is anders als je broer of zus, oke.
Maar als je goed duidelijk maakt dat oudste 'verantwoordelijk' is en een achterwacht hebt moet dat kunnen. Oudste en vriendin hadden toen ook een 'achterwacht' in de vorm van moeder van vriendin. Die kon er in 5 minuten zijn en zouden ze zelfs midden in de nacht bellen. En ja dat was de hele nacht door (ouder die nachtdienst had). Het ligt denk ik ook wel aan het kind zelf. Een opstandige tegendraadse niet verwantwoordelijke puber weer niet. Maar je geeft zelf aan dat 15 jarige zo niet is.
groeten albana

Merel

Merel

14-12-2012 om 08:39

Ook

Jawel, ik zou dat wel doen hoor. (uiteraard zou ik het spannend vinden) maar wat in de nacht kan gebeuren kan net zo goed ook overdag gebeuren als je er niet bij bent. Dus veel verschil is er niet.
Misschien is er zelfs minder risico dan overdag omdat ze in hun bed liggen en dan niet ineens van de trap af kunnen vallen of zich perongeluk in hun vingers kunnen snijden met een aardappelschilmesje (ik noem maar iets mij eens overkomen is
Zolang je het goed doorneemt met alle kinderen, een soort van bellijstje klaar legt voor noodgevallen en de mensen op dat lijstje ook even doorgeeft dat jullie er niet zijn, lijkt het me een prima oplossing. En inderdaad 112 bellen kan altijd in nood.

Yura

Yura

14-12-2012 om 09:04

Bijna 16

Ik vind bijna 16 wel uitmaken. Als je dit leest ga je gelijk vergelijken met je eigen kinderen. Die van mij zijn ruim 13 en ruim 14,5. Ik zou het dus nog niet doen. Maar over een jaar misschien wel. Waar ik zelf het meest bang voor ben is een inbreker denk ik, vooral omdat je samen met de auto weg bent en inbrekers (die misschien de boel in de gaten hebben gehouden) constateren dat de auto weg is. Ik weet niet of je eventueel een eigen oprit hebt, in dat geval zou ik daarom wel aan buren vragen hun auto op jouw oprit te parkeren. Dat is gelijk een reden, buiten de leeftijd van de kinderen waarom ik het over een jaar misschien wel zou doen, dan is onze hond geen pup meer, maar een volwassen hond, dat schrikt toch af als ze aan de voordeur staan en hij ligt daarachter te slapen.
Een vriend van ons is ooit met zijn broer een hele week alleen thuis gebleven, toen waren ze 13 en 14, de ouders gingen samen een week op vakantie. Hele verantwoordelijke jongens hoor en de ouders ook, dus ik viel echt van mijn stoel toen ik dat hoorde, maar zij vinden dat heel normaal. Misschien keek men daar 30 jaar geleden toch anders tegenaan.

Nou lastig hoor

Jammer dat je niet even dichter bij huis kunt oefenen. Ik vind 2,5 uur van huis wel ver. Verstandelijk denk ik dat het wel moet kunnen als ik het zo lees. Ik had het met mijn kinderen op die leeftijd niet gedaan, maar ik denk niet dat mijn oudste erop aangedrongen zou hebben dat ik ook weg kon gaan.
Nou aan mij heb je niet zoveel. Ik zou ieg een goede achterwacht zoeken, zodat je zelf lekker kunt slapen.

Giant leap for mankind

Ik ben Sini niet, maar volgens mij kan ik wel antwoord geven: Zolang het niet echt hoeft, dan maar niet.
Waarom ik het wel zou doen is juist omdat je oudste zelf vindt dat hij het aankan. Hij wil de demonen te lijf. Niet alleen die van hem en de kinderen, maar ook die van zijn pa en moe.
Allerlei vervelende scenario's bedenken (bij de kinderen, of met vader en moeder onderweg) helpt niet in die situatie. Het is of vertrouwen in zijn capaciteiten, ieder met kromme tenen voortgaan in het leven en deze stap wagen, of het niet doen en die stap uit de weg gaan.
Het maken van de stap wordt daardoor voor alle partijen alleen maar lastiger.
Het momentum is nu alleen maar omdat het zich voordoet. Daarom wel. Maar ook met het uitspreken van alle kriebels die erbij horen. Overleg, checks, 112, buurvrouw, anwb, of helemaal niks van dat. Dat doet er eigenlijk niet toe. Het gaat om het uitspreken wat je voelt bij deze stap in de ontwikkeling van het gezin.
De grootste stap daarin is al genomen: De kinderen leggen zich niet meer automatisch neer bij dit soort beslissingen die tot nog toe in de ouderslaapkamer werden genomen. Ze willen óók verantwoordelijkheid. Pa en moe zijn bovendien gevoelig voor de argumenten en slapen er nog een nachtje over.
Daarom wel.
In goed overleg. Dat maakt de komende stappen die elkaar nu snel op zullen volgen, makkelijker.
Groet,
Miriam Lavell

krin

krin

14-12-2012 om 09:21

Je eerste keer

Tja. Ik zou het liever voor het eerst doen als ik dichterbij zat, misschien. En Miriam heeft wel gelijk: nu dient het zich aan, dus blijkbaar is dit het moment voor de stap. Mijn probleem zou zijn dat ik 2,5 uur verderop niet lekker zou zitten, maar ik ben met een stuk jonger kind ook nog lang niet aan die stap toe, natuurlijk.
Kanttekening, getriggerd door iemands opmerking over die ouders op de weg met gladheid enzo: wij werden ook wel eens avonden (en halve nachten) alleen thuis gelaten, en ik weet dat mijn oudere zussen (toen ook hooguit 15) altijd meer piekerden daarover ('komen ze wel weer thuis') dan over wat er met ons in huis kon gebeuren. Misschien iets om alert op te zijn.

Volgend jaar kan hij nog meer!

Zoon IngridT is bijna 16. Voor de zomer al kan hij aankomen met het verzoek met zijn vrienden een weekje Wadden te willen doen (ik was 15 toen ik dat deed). Dat is meer dan 2,5 uur van pa en moe.
Zoals ik al schreef: ook pa en moe moeten wennen. Zich leren beheersen de hele rit, terwijl ze zich zorgen maken om wat ook.
Weet je wat erg is?
Je zorgen maken om je ouders die steeds ouder worden, met gebreken dus. Die nog steeds die hele rit naar Zuid Frankrijk maken waarbij je weet dat een keer de eerste keer moet zijn dat het niet lukt.
Je weet dat het komt en dat gebeurt dan ook een keer: telefoon, ongeluk bij Brussel, ze staan tegen een boom.
Het jaar daarop gaan ze toch maar weer wel en hou ze maar eens tegen. Dat wil je ook niet (of eigenlijk wel, bestaat er niet een bejaardenkooi?).
Er is nog zoveel om je zorgen om te maken. Grijp de kansen die er zijn als je kinderen in die zorgen ook een rol willen.
Elke keer dat je die zorgen deelt, geeft dat hoop. Kijk, dat kan hij al. Volgend jaar kan hij nog meer!
Groet,
Miriam Lavell

madelief

madelief

14-12-2012 om 12:18

Idd achterwacht

Mijn zoon van 9 wilde laatst alleen thuis blijven maar bij thuiskomst was hij zo in paniek dat hij de telefoon niet eens had kunnen vinden. Het was ook echt niet meer in hem opgekomen dat hij naar de buuvrouw had kunnen lopen. Ik was een half uurtje weg maar in zijn ogen duurde het urn. Ik zou toch vragen of er iemand even kan kijken of het goed gaat. Anders vind ik het ver weg hoor.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

bertje1

bertje1

14-12-2012 om 12:24

Doen

ik zou het evt. wel doen met wat voorzorgsmaatregelen: bellen voor bedtijd (hebben ze alles uit gedaan), is er een brandmelder, alles goed dicht doen en misschien een buur de auto voor de deur laten zetten. Ook een buur inlichten en zeggen dat je weg bent.

Weg

Op deze leeftijd zou ik het wel doen, maar met een volwassene als achterwacht die beschikbaar is om mogelijke problemen mee te helpen oplossen. Iemand die in staat en bereid is om op afroep langs te komen. En als die geen auto heeft dan geld voor een taxi. Een kind van 15 kan een volwassene inschakelen. En natuurlijk bespreek je vooraf wat ze zelf kunnen oplossen en waar ze hulp bij zoeken.
De zaken die mijn aandacht vroegen waar ik dan aan denk is: een bad dat overliep met een ondergelopen hal, een kind dat met een glas gevallen was en naar de eerste hulp moest, een gaslek waarvoor ik per acuut naar huis moest, afijn dat soort zaken, die nooit gebeuren maar de neiging hebben om erg ongelegen te zijn als je er net zelf niet bent.

Vic

Vic

14-12-2012 om 12:52

Zeker niet

Ik ben geloof ik de enige, maar ik vind 15, 12 en 11 veel te jong om anderhalve dag alleen thuis te blijven. Mijn oudste is nu 13 en moet er zelf ook niet aan denken om 's nachts alleen in huis te zijn. Allemaal 15+ zou ik dan wel weer anders vinden, maar met twee van die 'kleintjes' erbij...
Gek eigenlijk, want ik ben normaal van het makkelijke soort. Ik laat mijn kinderen (13 en 7) wel een avond alleen tot een uur of 22.00, maar niet als oudste zelf zou moeten gaan slapen.

Tineke

Tineke

14-12-2012 om 13:38

Bijna 16

Dat ziet er echt heel anders uit dan een dertienjarige, Vic. Op die leeftijd zijn er zoveel al oppas, met de verantwoording voor echt jonge kinderen. Soms ook met de nacht erbij. Een rustig, serieus kind kan dit best. Ook met rustige, verstandige jongere broer/zus.
En het is waar wat Miriam schrijft: komende zomer met een tentje naar Schier, samen met wat vrienden/vriendinnen. Dat is nog veel enger. Juist door de vrienden/ vriendinnen. (De mijne is verantwoordelijk, maar ja, in een groep...) Dan is dit eigenlijk nog maar een eenvoudige vingeroefening. Het zou jammer zijn als je die kans niet pakt. Ingrid. Een volgende stap wordt echt een nog grotere uitdaging. Beloof ik je.

Vic

Vic

14-12-2012 om 13:45

Anders

Mijn dochter heeft ook al eens 'alleen' gekampeerd (ouders van vriendin stonden 2 'straatjes' verderop), maar dit vind ik toch anders. Zo helemaal alleen in huis terwijl er god-weet-wat kan gebeuren.
Het zou trouwens ook niet in me op komen om mijn jonge kind 's nachts achter te laten bij een oppas van 16. Die verantwoordelijkheid vind ik veel te groot.
Maar goed, ik ben de enige die er zo over denkt dus de rest zal wel gelijk hebben

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.