Staan jullie ook overal alleen voor?
Hallo mensen,
ik heb een vraag..ik ben gelukkig getrouwd met een man en we hebben drie kids.
toch knaagt er iets...hij laat alles aan mij over. hij helpt super mee in het huishouden,dat is het niet,maar hij denkt nooit ergens over na, denkt nooit mee. vindt alles wel goed.
we gaan bijv. een avondje weg samen.
ik stel voor: zullen we naar de bios gaan? ja, is goed zegt hij, vind jij dat ook leuk? ja zeg ik. en ergens wat eten? ja, is goed zegt hij. wat wil je eten? nou zeg ik, wokken? ja is goed zegt hij. we kunnen ook pizza eten zeg ik. ja, is ook goed zegt hij, wat wil jij?
aaaargggggh..nooit zegt hij wat hij graag wilt.
ik weet dat hij zo is, meestal accepteer ik het wel,maar soms breekt het me op.
zoasl nu....
zoon net jarig geweest, bijna sint en kerst. geen enkel idee komt van hem. niet over de cadeau;s, niet over de manier van vieren. nooit eens een leuke inval of een verrassing voor de kids. nooit een goed idee. ik vroeg hem vanavond,nadat ik drie zakken met cadeaus had ingepakt hoe we het gaan geven.
kijkt hij me aan.. ja, eh, hoe? iemand vragen? ja, zeg ik,goed. wie? eh...ja zeg jij het maar.
overal lees ik goede ideeen van anderen, ik pieker me suf hoe ik alles ga doen, wat ik ga kopen,enz.
een vriendin van mij heeft een man,die kwam op een dag uit zijn werk met een mooie eethoek. ja, die kwam hij tegen in een winkel en het zou wel mooi staan in huis.
dat mis ik dus! dat meedenken...
ben ik nu een zeur denken jullie? is het zo dat ik de vroeg in huis ben en dat ik dat soort dingen nou eenmaal regel en bedenk? of is de mijne nou echt zo fantasieloos en onnadenkend?
graag jullie ideeen.
Ja hoor
Ben gisteren dus weer eens ontploft. Werkt voor zo'n week of drie.....
Missen mannen soms een vooruiziende blik of zijn ze domweg gelukkig zonder het regelgen?
Manus
Annemir
volgens mij heb je zojuist een beschrijving gegeven van zo'n 99% van de mannen...
Zoooooooooooow herkenbaar!!!
Toch...
dus toch...ik ben niet de enige, zucht.
meestal accepteer ik het wel,maar soms vind ik het gewoon zo vervelend.
nooit eens iets leuks bedenken. in de zomer warm weer? altijd naar het meer of strand.
in de winter? niets te doen, soms als het droog is naar het bos.
verder niets, geen ideeen,nikkes,nada.
ik ben zelf dus ook al geen held met bedenken,maar het wordt zo wel heel moeilijk.
zijn antwoord toen ik lichtelijk gefrustreerd was in de vroege avond: dan ga je toch, zoek je er een die beter is voor je. nee, daar hebben we wat aan.
Echt niet een mannending
Ik, vrouw, ben getrouwd met een vrouw die precies aan het hierboven beschreven syndroom lijdt. Echt heel erg, vindt alles best wat ik bedenk, maar zal nooit zelf iets voorstellen.
Kadootje voor mij voor kerst of verjaardag? Wat wil je hebben schat? NIKS, is dan mijn antwoord. En dan "verrast" ze me met een Nintendo DS (geen idee wat ik ermee moet, kids hebben er ook allebei al een en ik ben enigszins motorisch onhandig met die knopjes tegelijk bedienen).
Ik word er af en toe zo moe van dat ik alles moet bedenken, alle leuke uitjes moet verzinnen. Als ik niks voorstel, gaan we nergens heen, zitten we altijd thuis.
Dus niks maneneigen, maar ben wel zeer benieuwd hoe ik dat kan ombuigen. Heb al wel wat ontploffingen gehad, maar die hielpen niet, ook geen 3 weken 
Niet om vervelend te doen...
Maar hoe is/was jullie eerste reactie als er een voorstel komt/kwam?
Mijn eerste reactie is/was heel vaak "Ja, leuk...maar..............vul maar in waarom niet"
Een ja maar is een nee.
Nadat mijn wederhelft mij daar eens attent op maakte, dat ik heel vaak op bovenstaande manier antwoord gaf, en dat hij om die reden maar geen voorstellen meer deed, omdat ze toch "afgeschoten" werden door mij probeer ik dit toch te minderen.
Want hij heeft wel gelijk....
Jolanda
Mmmmm
hoi,
hoe ik antwoord? altijd positief volgens mij, ben al blij als hij iets voorsteld
wat bij ons wel meespeelt in dit geval is dat hij van buitenlandse afkomst is en geen sint en kerst achtergrond heeft. de enige ervaring is die hij met mij heeft,dus iets nieuws kan hij niet echt bedenken,hahahaha.
meestal kan ik er wel mee aarden dat ik alles regel,maar soms, arrrghhh.
de man werkt, eet, sport,kijkt tv, knuffelt de kids en gaat slapen. wat kan het leven simpel zijn.
nina, ja hoe je dat dan weer moet verklaren? maar zij geeft iig iets. als ik zeg niets, is het ook niets..
Die van mij is andersom!
Ik heb zo'n man die vol zit met 'goede' ideeen... zucht... doodvermoeiend... Hij komt regelmatig thuis met 'leuke' of 'handige' dingen, die hij ergens in een winkel heeft gevonden... of lanceert een idee waarvoor het hele huis op z'n kop moet... en begint er dan aan, waarna ondertussen het volgende goede idee weer op komt, waardoor het ene blijft liggen en het nog een grotere puinhoop wordt...
Wat zou ik af en toe blij zijn met een man die niet zo veel hoeft! Dames, waardeer die van jullie. Ik zou zooo graag eens even niet hoeven (want uiteraard wordt ik altijd meegezogen in zijn ideeen, of ik nou zin heb of niet).
groeten Arawen
Oja
Ik herken het wel, ik heb er ook "zo een"... Als het er op neer komt beslis ik eigenlijk over alles, van uit eten tot vakantiebestemmingen tot sintkadootjes tot kleding voor zoonlief, ga zo maar door.
Ik vind het ook niet altijd leuk, maar er is ook een positieve kant aan, nl. dat ik wel alle vrijheid heb om de dingen te doen zoals ik die wil. Ik merk dat ik daar ook aardig aan gewend ben geraakt. Een paar jaar geleden ging ik een keer boodschappen doen - voor een gezanemlijk feestje - met een vriend van ons, die zo ongeveer het tegenovergestelde is van mijn vriend. Ik dacht echt dat ik gek werd, alles wat ik in het karretje gooide moest ik verantwoorden, hij dacht dat hij het beter wist, nouja zeg...
)
Ik zou er dan weer niet tegenkunnen als hij alles aan mij overliet, en dan vervolgens wel commentaar zou hebben op mijn beslissingen (dat zie ik ook nog wel eens gebeuren in mijn omgeving).
Ik moet wel zeggen dat mijn vriend wel weer de trekker is als het gaat om groot en klein onderhoud aan het huis, deuren verven, kastdeurtjes maken in jaren-30 stijl, etc. Dat zijn dingen waarvan ik het wel super vind als het gebeurt, maar bij mij komt het er niet van.
Dus tja, probeer er het positieve maar van in te zien, zou ik zeggen (hoewel - nogmaals- het af en toe knap lastig is...)
groetjes
Julia
Ach ja
Ik ben al meer dan 30 jaar samen met zo'n man. Hij is lief, hoor, maar .... Het lijkt me echt zo leuk om een keer verrast te worden met een spontaan etentje, kadootje, vakantie etc. Het is aan de ene kant wel handig zelf te kunnen bedenken wat we gaan doen, of we weggaan en zo ja, waar naar toe, waar de vakantie naar toe gaat etc etc. Maar het een keer zelf niet hoeven bedenken lijkt me zó leuk...! 'K heb de hoop opgegegevan
Zo herkenbaar
ik heb de rest niet eens gelezen, maar oh ja hoor, en zo heb ik dus 4 mannen in huis...
eens in de zoveel tijd ontplof ik en komt er rook uit mijn oren, en dan kan ik er weer even tegen.
Ik ben heel gelukkig met mijn man, ik heb geleerd dit te accepteren, ik kan niet anders, veranderen zal hij niet. Maar af en toe eens lekker zeiken tegen mijn vriendinnen lucht wel op hoor.
Er zijn er dus meer! joepie.. ik ben niet alleen.
Verder heb ik een fantastische man, super lief en hij doet alles voor me... als ik het 3 weken van te voren schriftelijk in 2 voud aanvraag dan....!
groet, polly
Tsja, als mijn man zonder overleg met een eetkamerset thuis zou
zou hij de grootst mogelijke ruzie krijgen. Is hij helemaal gek geworden, zoiets zoek je toch samen uit.
Verder ben ik inderdaad de regelaar. Man heeft geen idee.
Hij weet nog net hoe onze oppas heet. Maar hij is bij geen enkel gesprek met kandidaten aanwezig geweest. Hij weet niet wat we haar betalen. Ik heb zoonlief ingeschreven op een peuterspeelzaal en een basisschool zonder overleg, want dat heeft toch geen zin.
Ik heb alle Sinterklaascadeaus gekocht en dalijk met kerst (met schoonouders) ben ik wederom degene die de cadeaus bedenkt, uitzoekt, koopt en betaald.
Mijn man doet de was in de wasmachine op mijn verzoek, maar bedenkt niet dat die ook nog opgehangen moet worden, want dat had ik niet gezegd.
Zo gaat het met alles. Incidenteel ontplof ik en dan gaat het weer ietsje beter.
Maar om heel eerlijk te zijn en Jolanda's woorden kunnen de mijne zijn. Ik hoef van praktische dingen zoals oppas, scholen en andere regeldingen eigenlijk geen input.
Ik bepaal waar we naar toe gaan, wanneer we er naar toe gaan en wanneer we er weer weg gaan. Ik beheer onze beide agenda's. Manlief vindt het heerlijk, heeft hij verder geen omkijken naar. Ik vind het eigenlijk ook wel best.
Alleen soms, als ik zit te stressen over wat mee te nemen op vakantie of honderden lijstjes in mijn hoofd heb, kan ik me wel zielig voelen. Ik weet best dat dit onredelijk is 
Precies
Hoi,
het was fijn om mijn hart te luchten! en idd erover nadenkend vind ik het eigenlijk meestal wel best zo.
hij doet nergens moeilijk over, waardoor ik ook alle vrijheid heb.
die eethoek? dat was precies wat mijn vriendin zocht dus die was er blij mee. samen uitzoeken? nou dan is het toch al gauw weer mijn idee.
maar goed...aan alle nadelen zitten ook voordelen.
Ik ben gek op hem hoor, en dit zal ik er echt bij moeten accepteren
bedankt meiden!
Kiki
Jouw hele reactie is echt woord voor woord een beschrijving van mijn relatie met mijn man. Ik word er bijna paranoide van, haha, zo ontzettend herkenbaar.
Mijn man heeft er trouwens NOG een regelding voor mij bijverzonnen. Sinds wij bij elkaar zijn (al tien jaar ofzo) mag IK de contacten onderhouden met ZIJN vrienden. Ja, u leest het goed. Ik moet er wel bij vermelden dat de meeste van die vrienden ook de mijne geworden zijn, maar toch.
Gossie, annemir, ik liep net gisteravond nog enorm tegen mijn man te zeuren dat ik altijd overal aan moet denken, alles moet plannen en regelen, de papieren doen, ik krijg een punthoofd van al die verantwoordelijkheid. Geinig hoor dat meer vrouwen dat hebben.
Groetjes
Massi
Net...
nou, net zitten we op de bank, begint hij er opeens over...dat hij wel mee wil denken,maar ik regel altijd alles al.
ik ga naar een verjaardag van een vriendin met kinderen en vraag hem niet eens mee zegt hij. nee, moet ikd at vragen? je kan toch ook voorstellen dat je meegaat.
hij zegt dat hij best samen cadeautjes wilde inpakken,maar ik heb het alweer gedaan. ja, vanmiddag, eindelijk een dag zonder kids. had ik het moeten vragen zegt hij.
als ik dan zeg dat hij het ook kan zeggen dat hij het samen wil doen, zucht hij weer.
weer strijd,hahahaha
Annemir
Kan het inderdaad niet zo zijn dat je je man dingen uit handen neemt, hij geeft het zelf aan. Je groeit natuurlijk langzaam in zoiets maar als je het echt wil veranderen dan moet je hem toch ook de kans geven om iets te doen? Eh, en ik bedoel iets te doen op zijn manier? Groetjes.
Lol!
Mijn man is blijkbaar ook een 99% doorsnee man. Heel herkenbare verhalen. Maar ik ben in de gelukkige omstandigheden dat ik ook een lover heb. En die is heel anders. Ook op het irritante af. Dus ik maak beide kanten mee. En ik denk dat ik het ideaal zou vinden als een man mee zou denken en mee zou regelen. Maar alles wel precies zou doen zoals IK dat wil ))
Lucky
Yvon en lucky
hoi,
nou yvon dat is ook zeker zo! maar ik hoef toch niet alles te vragen. hij had nooit zin in verjaardagen van vreemden die hij niet kent. en nu opeens zegt hij dat ik hem niet meevraag. ja logisch toch.
maar misschien moet ik idd meer vragen en uit dat vastgeroeste stappen
een lover? mmmm, zou een idee zijn. neehoor, begin ik niet aan,hahaha
Zijn vrienden
met het onderhouden van zijn vriendschappen ben ik al heel snel opgehouden. Als hij verjaardagen vergeet is dat zijn probleem, ik heb het al druk genoeg met mijn eigen vriendinnen.
Gek genoeg geeft het geen problemen, die mannen zien en spreken elkaar een half jaar niet, en dan ineens spreken ze iets af en dan is het oude jongens krentenbrood.
niks aan de hand.
Maar naar de verjaardag van zijn broer zijn we dus al jaren niet geweest, manlief vergeet het ook standaard. ZIjn probleem.. niet het mijne!
groet, polly
Die van mij is een schatje,
echt waar!
Maar ik blijf het verbijsterend vinden dat hij het overdreven georganiseerd vindt van mij dat ik grofweg een uur of 24 voor de verjaardag van mijn jongste de kadootjes in huis heb gehaald & in grote lijnen bedacht heb wat we op haar kinderfeestje gaan doen. dat valt voor hem in de categorie 'rijkelijk vroeg'. (of speelt ie prachtig toneel & is ie allang blij dat het allemaal in kannen en kruiken is??)
Enfin, we hebben gisteravond onder mijn bezielende leiding alle in huis aanwqezige sinterklaaskadoos geinventariseerd, ingepakt & de gedichten-maak verdeeld, dus da's niet slecht toch? (en ook niet erg vroeg, aangezien hij do avind laat thuis komt en we het vrijdag vieren...)
Ingrid
Oh wat een heerlijke herkenning!
Ook hier zo'n man.
Ik regel en bedenk alles. Hij denkt (na vier jaar!) nog steeds dat onze jongste op vrijdagmiddag vrij is, heeft geen idee wanneer ze gym heeft of andere zaken (en dus andere spullen mee moet). Overigens gaat hij wel mee hoor naar ouderavonden en dergelijke, en helpt ook op school - mits ik hem daarvoor opgeef
Absoluut geen kwade wil, simpelweg het allemaal wel prima vinden zo. Beetje door het leven sjokken, meegaan met wat er gebeurt en het ook oprecht niet erg vinden als het anders gaat dan hij dacht.
En ik moet eerlijk zeggen; wij versterken elkaar daar ook wel in hoor. Ik ben een enorme regeltante, doe 10 dingen tegelijk, weet ook altijd alles uit mijn hoofd dus ik heb het al 10 keer gedaan voor het bij hem zelfs maar begint te dagen.
Nou lijkt mijn man een sukkel maar dat is niet zo hoor. En ik denk die van jullie ook niet.
Hebben jullie ook niet dat als je net weer ontploft bent dat je ergens, stiekem, desnood alleen tegenover jezelf, toegeeft dat het wel heel relaxt is zoals hij is? Terwijl ik uren en uren zit te surfen voor het perfecte vakantiehuis met de leukste ligging, genoeg voor beide kinderen maar ook voor ons, goede overnachtingsadressen etc. zit hij lekker TV te kijken. En voor hem hoeft het ook niet zo bijzonder of luxe; hij zou met een simpeler huis, of dat ongunstiger ligt ook echt tevreden zijn. Ik doe het mezelf dus ook wel aan....
En, net als Kiki, als hij initiatief zou tonen mbt ongevraagd dingen of meubelen mee zou nemen ..... geen goed plan
Heerlijk hier die herkenning. Ik kijk meteen weer wat relativerender naar hem als hij straks thuis komt. Van sporten. Doet hij helemaal alleen 
Haha, ik was net mijn berichtje aan het teruglezen
en ik vond inderdaad dat ik mijn man een beetje als een sukkel had neergezet. Dat is hij echt niet hoor, hij is heel makkelijk en heel lief.
Ik ook hoor Massi Nissa, ik moet inderdaad ook de contacten met zijn vrienden onderhouden.
Is het overigens bij jullie mannen ook zo dat punten waar ze wel een mening over hebben ook echt niet gebeuren? Mijn man is supermakkelijk, maar als hij nee zegt is het ook nee.
Dan kan ik hoog of laag springen, het gebeurt niet.
Meestal wel, ja...
maar er zíjn uitzonderingen. En gek genoeg ben ik dan niet eens op slag wild-enthousiast - te zeer gewend aan zelf regelen...
tonny
Hier niet
Nou, ik herken het totaal niet eigenlijk. Het idee alleen al dat ik de enige ben die over dat soort dingen gaat, alsof kadootjes, de was, meubels etc. echt leuke dingen zijn voor mij... Hier dus een man die gewoon zelf bijhoudt wanneer de kids (tot de pubers aan toe) naar de ortho, tandarts, huisarts, cb en kapper moeten, die daar ook zelf de afspraken voor maakt, die kadootjes regelt, meubels uitzoekt etc. Hooguit botsen we wel eens omdat ik af en toe ook een mening heb over huishouden of inrichting, of omdat ik een computer of een reis van 800 euro een overdreven verjaardagskado vind voor een puber... De enige klussen die exclusief voor mij zijn, zijn het avondeten (hij wil wel, maar ik kan het veel beter) en kinderschoenen (wil ie ook best, maar ik vind het leuk en claim er verstand van te hebben enzo...)
Hier ook niet
Mijn man regelt net zo goed, koopt dingen die nodig zijn (en soms die niet nodig zijn maar goed), neemt initiatieven, noem maar op. Ook dingen zoals huishoudelijke taken, koken, kleding voor de kinderen en schoenen heb ik niet exclusief voor mezelf. Ik doe wel het meeste in huis en qua aankopen voor de kinderen enzo maar dat is eigenlijk omdat ik thuisblijfmoeder ben en hij fulltime werkt. Maar verder, nee hoor, we doen het gewoon samen.
Ja en nee
ik regel veel,het meeste rond het huishouden eigenlijk.
de kinderen ,de boodschappen,het organiseren komt vooral op mij neer.hij helpt wel met alles ,veel zelfs,als ik het maar vraag.( al vraagt hij op zijn vrije dag ook regelmatig of hij nog iets doen kan)
maar daar staat tegenover: opeens lagen er vorig jaar *vreemde pakjes* onder de kerstboom,had manlief voor elk gezinslid een kadootje gekocht.
en,op mijn verjaardag( die ik niet vierde die dag) belde hij vanaf zijn werk dat ik om zes uur klaar moest zijn,hij haalde me op ,we gingen uit eten en naar de bioscoop.
twee jaar terug werd ik van mijn werk *ontvoert* gingen we zomaar drie dagen naar Limburg samen,hij had alles geregelt,oppas voor de kinderen,vrije dagen op mijn werk,ik hoefde alleen mijn tas maar te pakken en te gaan.
dit soort akties van manlief zijn goud waard!
mij hoor je dus niet klagen !
Geen sukkel
hoi,
neehoor, het zijn absoluut geen sukkels, die van mij zeker niet.
gisterenavond zat het hem toch dwars...begint hij opeens dingen voor te stellen,hahaha. hij weet dat ik gelijk heb. zegt hij: ik word lui van jou, jij doet alles al.
en dat is zo meiden, wij doen het onszelf gewoon aan...
Een lover, nee dank je
Nog een man waarvoor je dingen kan gaan regelen.
Ook hier regel ik bijna alles, maar ik vind het leuk om cadeautjes enz. te kopen.
Ik weet nog dat ik mijn man probeerde te betrekken bij de inrichting van onze tuin. Gingen we samen naar het winkelcentrum, kwam hij met een grote doos afrikaantjes en rode salvia's aanzetten. Nee, ik ben blij dat hij zich ook met tuin- en woninginrichting niet bemoeit.
Botsende meningen
Hier een man met redelijk wat initatieven en overal een mening over. De uitvoering laat alleen te wensen over. Stel hij vindt bijv. dat er een nieuwe kast moet komen. Er dan ook echt naar op zoek gaan, dat komt er niet van, tenzij ik er hard aan trek. Wat als voordeel heeft dat ik ideeen van hem waar ik het niet mee eens ben, van me af kan laten glijden (ja prima schat...).
Wat ik wel moeilijk vind, is dat ik dus heel veel dingen moet regelen, maar hij totaal niet meegaand is. Waardoor het eindeloos kan duren voordat we het eens zijn over bv. de kleur van de gordijnen. Wat dat betreft lijkt het me soms wel handig, zo'n meningloze man. (En als je het toch allemaal zelf moet regelen, is het ook best fair dat je zelf de kleur uitkiest, toch?)
Ik vraag me weleens af of ik nou pech heb, want om me heen zie ik veel meer relaties waarin 1 persoon de beslissingen neemt terwijl de ander alles best vindt. Bij ons is het dus totaal niet zo (twee eigenwijze types), en jammer genoeg zijn we het niet over alles automatisch eens. Best frustrerend soms.
Maar ik weet eerlijk gezegd niet of ik het fijn zou vinden, een man die bij alles ja en amen zegt.
Goede vraag pelle
Oudste (meisje) is 11 en ik ben gestopt met helpen herinneren van gymspullen, ehbo boek, etc. Ook voel ik me niet er meer verantwoordelijk voor dat ze op tijd komt bij vriendinnen, op school, ec.
Dus ze is de afgelopen tijd al meerdere keren op en neer gegaan van school naar huis omdat ze iets vergeten was. Meestal heeft ze nog net tijd genoeg (of net niet) voordat school begint.
Laatst belde ze met toestemming van de juf naar huis: of ik haar ehbo-spullen kon brengen? Nou, niet dus. Ik moest ook naar mijn werk en vond dat zij best zelf kon gaan. Maar Mama, de les is al begonnen.... Nou, en...... (school is overigens 7 minuten lopen) Dus dat kan ze best zelf. En ja hoor, deze week dacht ze er wel zelf aan. Ze krijgt er zelf last van als ze iets vergeet (en niet ik). Dat lijkt me ook een goede houding naar vaders.
Jongste is een jongen. Ik heb me voorgenomen dat hij net zo goed verantwoordelijkheden krijgt. Maar hij is pas 6 dus hij heeft nog even tijd.......
Zoon opvoeden
Mijn oudste is ook pas 6 maar ook hij heeft zijn verantwoordelijkheden hoor. Gymspullen leg ik klaar en ik zeg dan ook: hier zijn je gymspullen, neem je ze zo mee? En hoevaak hij dan ja zegt maar ze vervolgens vergeet... Sinds een week of 2 gaat het goed (het gymen in ondergoed begon vervelend te worden, denk ik).
Verder valt het natuurlijk mee vanwege de leeftijd maar ik geloof niet dat ik in dat opzicht mijn zoons anders zou opvoeden dan mijn dochter.
