'vrouw waardeert kookkunsten man niet'
Haha, hebben jullie deze al gelezen? (nu.nl):
"AMSTERDAM - Uit een enquête, uitgevoerd door onderzoeksbureau De Vos & Jansen in opdracht van NET 5, blijkt dat vrouwen de kookkunsten van hun man maar weinig waarderen. Bij bijna de helft van de ondervraagden wordt er vaker door de man gekookt dan vroeger. Volgens 15 procent van de vrouwen kookt hun partner echter nooit. Mannen die hun kookkunsten wel vertonen, worden niet altijd gewaardeerd. Slechts 68 procent van de ondevraagde vrouwen geeft aan te vinden dat hun partner goed kan koken. Traditionele rolverdeling Ondanks dat de man tegenwoordig vaker kookt dan vroeger, is de rolverdeling in de Nederlandse keuken nog erg traditioneel. Bij driekwart van de huishoudens staat de vrouw traditiegetrouw nog steeds achter het fornuis, aldus het onderzoek. Mannen blijken andersom een stuk minder kritisch: zo vindt 92 procent dat hun vrouw een prima maaltijd op tafel kan zetten. Opvallend is dat het toch vaker mannen zijn die de neiging hebben om beroepsmatig iets met koken te doen. Voor het onderzoek werden 540 mensen ondervraagd, waarbij de man-vrouwverdeling gelijk was."
Auwauw, wat een herkenning! Mijn man doet echt wel zijn best hoor, met koken, maar hij komt niet verder dan het letterlijk volgen van een recept. Meestal doe ik het dus maar. En als hij het wél doet, krijgt hij ook nog commentaar van mij. "Dit is geen nasi, dit is gekookte rijst met losse groente. Hoe kun je nou zeggen dat dit nasi is?". Etc. Ja, ik probeer mijn leven wel te beteren, maar ik snap het gewoon niet. Ik kan er helaas slecht tegen als de regels van de edele kookkunst worden mishandeld. Het smaakt regelmatig toch best wel aardig, wat hij me voorzet, maar ja, écht koken leert hij jammer genoeg nooit.
Letterlijk volgen van een recept
Wat is er mis met het letterlijk volgen van een recept? Dat doet mijn man ook, en dan ook echt precies letterlijk, en het resultaat is over het algemeen prima. Hij belt zelfs de AH-informatielijn als hij de aanwijzingen op het kaartje niet snapt 
Zelf dingen bedenken doet hij niet, maar dat is toch helemaal niet erg?
Koken
Echt koken is zoveel meer dan instructies volgen van een blaadje! Het is proeven, beschouwen, toevoegen, creeren, uitproberen, genieten!
Ik zeg ook niet dat het erg is, maar de kookideeën van mijn man en van mij liggen mijlenver uit elkaar. Nou ja, we hebben ook hele andere karakters, zal er wel mee te maken hebben?
Overigens vind ik die 68% dames die de kookkunsten van hun man best waardeert, helemaal niet slecht. Toch een dikke meerderheid.
Guinevere
Als je het zo benadert, krijgen we straks een 'pakjesdiscussie'. Ik denk dat de 32% ontevreden vrouwen een man hebben die bij wijze van spreken nog geen ei kunnen bakken. Ik ben zelf ook wat uitprobeerderiger dan mijn man, maar met wisselend succes. Als je het zo bekijkt gaat het bij mij vaker mis dan bij hem.
Ben ik ook eens nietgemiddeld
Ik waardeer de kookkunst van mijn man zeer. Driekwart van de kookboeken in huis zijn van hem, hij heeft veel meer improvisatietalent dan ik en durft meer. Ik ben wel beter in taarten, al is dat waarschijnlijk vooral vanwege mijn emotionele binding met het eindresultaat.
Het zou mij niets verbazen als het gebrek aan complimenten van vrouwen voor hun kokende man van hetzelfde laken een pak is als het toch nog even een knijpertje verplaatsen als hij de was eens heeft opgehangen. Het is niet goed of het deugt niet, dat pricipe.
Koken
Mijn man kookt beter dan ik.En als dat niet zo zou zijn,dan zou ik in ieder geval het gebaar al zeer waarderen.
bastet
Fransman
Ik ben getrouwd met een fransman, en nog wel de zoon van een voormalig beroepskok. Hij kan koken! En hij vindt het leuk om 's weekends wat uitgebreids te maken. Gisteren heeft hij een bloemkool gratin op tafel gezet met daarna zelfgemaakte chocolademousse! Verder maakt hij heel regelmatig quiches (en dan het deeg zelf natuurlijk), appeltaarten, etc.
En dan natuurlijk ook nog z'n geweldige accent, ik wil hem nooit meer kwijt...
Misleidende kop
Ere staat dat 68% de kookkunsten wel waardeert. Dan vind ik de kop behoorlijk misleidend. En ik hoor ook tot die groep. Hoewel ik wel het allermeeste kook in het huishouden omdat dat gewoon het meest efficiënt is met werktijden enzo kan Puckman prima koken. En hij kijkt er nog geeen kookboek voor in.
Herken ik totaal niet
hier een man die beter dan gemiddeld kookt, veel beter dan ik zelf. Hij kookt 3x per week en ik ook, bij hem mislukt het nooit bij mij wel (ik denk 50% slagingspercentage
Verder heb ik meerdere vriendinnen waarvan de man veel beter en vaker kookt dan dan zij zelf, die vrouwen verdienen ook meer dan hun man.
Nou
Meneer F kan nog geen kop koffie zetten, dus als hij een keer zou koken, kunnen ze mij wegdragen, die schok zou ik niet te boven komen.
Dus Guinevere, ik zou al staan juichen als mijn man überhaupt eens zou koken, ongeacht wat.
En ik ben ook van het gewoon volgen van recepten, mijn fantasie gaat niet zo ver dat ik er een eigen draai aan kan geven.
Net zo'n onderzoek als 'mag uw kind buiten spelen met mooie kler
Dat las ik laatst, met een filmpje, van Justine Pardoen. Meerderheid van de vrouwen vind het niet erg als de mooie kelren vies worden, maar een kinderheid wel en dát werd de kop.
Zucht. Vroeger werd er nog aan waarheidsvinding in de verslaggeving gedaan, nu gaat het enkel nog om de sensatie....
Koffie zetten
ik ben er nu een beetje achter hoe dat werkt, we hebben een espresso apparaat en ik drink zelf geen koffie (nooit gedaan ook). Dit omdat ik laatst wel met gasten zat en zonder vriend erbij dus toen ben ik het zelf maar eens gaan proberen.
Brianna
"ik zou al staan juichen als mijn man überhaupt eens zou koken, ongeacht wat. "
Dat juichen doe je dan éen, wellicht twee keer, maar dan is de lol er wel zo'n beetje af.
Ik heb partner destijds de toezegging ontfutselt dat hij 1 dag per week (zaterdag) kookt. Dit in de hoop dat hij er dan langzaam beter in zou worden. Van enige vooruitgang is mij echter niets gebleken, hij bakt er nog steeds weinig van. Echt vies is het meestal niet, als hij tenminste zijn neiging kan bedwingen overal suiker in te gooien, maar lekker kan ik het nou ook niet noemen, bovendien moet ik iets groenterigs meestal zelf nog regelen.
Toch vertik ik het om ook die dag nog het eten te regelen, éen dag per week overleef ik wel. Maar een uitbreiding zit er niet in.
Vriend komt oorspronkelijk uit Indonesië en is, zoals een Indonesiër betaamt, tamelijk geobsedeerd door eten, maar kan desondanks volstrekt niet koken. Een kat in de zak, kan ik wel zeggen
Zijn moeder kookt fantastisch trouwens, maar ja, daar woon ik niet mee samen.
Groeten,
Temet
Hier
doet man de frituur en de 'haal'
Als hij zou koken, wat hij echt wel eens geprobeerd heeft, dan krijg ik of regelmatig de vraag: hoe lang moet dit, kun jij het sausje maken, hoe moet ik dat doen? Of het een is al lang gaar terwijl het andere net op staat. Ik doe het dus liever zelf Deze verdeling past me ook prima.
Overigens is man ook de zoon van een kok/restauranthouder. Dat zegt dus niks
(ooit, lang geleden had ik een vriendje, die zelf nauwelijks een aardappel kon koken en mij dus ook voor elk wissewasje naar de keuken haalde, die beweerde dat hij een beter kerstdiner op tafel kon zetten dan ik (dit zei hij met kerst, nadat ik een (heerlijk, al zeg ik het zelf) 4-gangen kerstdiner bij mijn ouders had gemaakt. Wij gingen niet in een kerststemming slapen )
Ik waardeer
Ik waardeer het feit dat hij eens per week kookt 
, mijn man is geen goede kok (had thuis ook geen goede leerschool), vindt koken ook niet leuk. Ik vind koken leuk, kan het ook beter ( is gewoon genetisch bepaald ), dus dat is een klusje wat ik op me neem ( hij heeft dat met strijken, dus dat doet hij). Maar eens per week zorgt hij voor warm eten op tafel (dan eten we ook het meest traditioneel en zelfs uit een kookboek ). Mijn vader kon/kan goed koken, dat waardeert mijn moeder zeer! En mijn zoon kan het ook uitstekend, zijn kookkunsten worden hier zeer gewaardeerd!
Koken of dingen uit een pakje in de oven schuiven?
Hier ging de discussie toen we net samenwoonden vooral over wat 'koken' is. Ik vind koken eten maken met verse ingredienten, zelf kruiden toevoegen, proeven, eens een variatie maken, etc. Man verstaat er meer onder een pak lasagnette maken, iets van groente toevoegen en in de oven schuiven. Oh ja, hij is ook goed in pomme duchesse en sla met geitenkaas, altijd in deze combinatie . Wij koken zo'n beetje om en om. En ik zou op 'mijn' kookdagen andere dingen maken en zijn gerechten zou ik ook anders maken, maar toch lever ik tegen hem nooit commentaar op wat hij kookt. Ik ben blij dat hij het doet zodat ik in de tussentijd aan andere dingen toekom. En ja heel veel andere huishoudelijke taken pakt hij ook anders aan dan ik en ik doe dingen anders dan hij, maar het is ons de moeite niet waard om daar over te zeuren. Volgens mij gaat het daar uiteindelijk ook om. Zoals het gedicht van Hans Andreus het zo mooi zegt: 'je bent zo mooi anders dan ik'.
Andere man
Mijn oudste (10) heeft gisteren gekookt. Al op voorhand was ik bereid het lekker te vinden, bij wijze van aanmoediging. En kennelijk heeft hij van al het meehelpen al behoorlijk wat opgestoken, want ik hoefde niet eens te spelen dat ik de macaroni met saus en sperziebonen lekker vond. Hij mag van mij nog eens. Genistus kookt soms ook wel en ik vind het meestal erg lekker. Ja, hij volgt letterlijk een recept en kookt aardappelen met een kookwekker, maar wat op tafel komt, smaakt ons prima. Waarom zou ik dan een bezwaar moeten aanvoeren tegen de manier van bereiden, die de mijne niet is?
Eten
Mijn echtgenoot is niet bijzonder geïnteresseerd in eten. Ik laat hem dus niet (nooit) koken voor ons gezin, waar iedereen verder dol is op eten, dat is geen combinatie. Hij vindt dat alles wat eetbaar is bij elkaar gegeten kan worden, dat aardappels niet gesneden hoeven worden, dat vlees een half pakje boter nodig heeft om in te bakken, dat groente altijd in vijf minuten koken klaar is en dat je of een kant-en-klare kruidenmix gebruikt of niks...kortom drama. En nee, dat waarderen we ook gewoon echt niet, dan maar ondankbaar.
Hij heeft wel bovenmatige interesse in bakken, en maakt dus bijvoorbeeld altijd de appeltaart, de koekjes en de Russische cheesecake. Ook de broodjes en pizza's voor mij (dieetvoeding) maakt hij zonder zeuren altijd, wat redelijk bewerkelijk is.
Keukenprins
Ik ben in het heerlijke bezit van een keukenprins . Nadeel: al die gadgets en spullen die hij er blijkbaar voor nodig heeft. Onze keuken puilt uit. Maar hij kookt zalig .
Hier
Ik waardeer de kookkunsten van mijn man zeer. Hij kookt beter dan ik. Hij heeft er gelukkig ook veel plezier in en staat dus ook zeer regelmatig in de keuken.
Maylise
Een beetje van jezelf en een beetje van ...
gaat voor mijn man niet op. Hij "kookt" 3 dagen in de week en gaat helemaal voor de aardappelpuree uit het pakje met daarbij groente uit het potje. Er is dus niks van zichzelf bij. Hij heeft zelfs vaste dagen: maandag de doperwtjes, dinsdag spercieboontjes etc etc. Vandaag belde hij op met de mededeling dat de potjes op waren en de vraag of die pakjes uit de vriezer hetzelfde werken. Ik kook zelf wel uitgebreider met verse ingredienten, maar heb wel een hekel aan koken, dus die drie dagen waardeer ik het prutje op mijn bord enorm.
Hmm, ik hoef niet ontevreden te zijn, merk ik
Ik heb een man die tot wij samen gingen wonen bij zijn ouders woonde, dus als je de cliche's zou moeten geloven, zou hij zelf een huishoudelijke ramp moeten zijn.
Dat valt erg mee. Hij begon vooral met uit pakjes te koken (doet hij nog steeds) en in het begin vond hij groente niet zo nodig als ik, maar het smaakt eigenlijk altijd prima. Hij heeft een aantal vaste dingen die hij maakt (ik denk een stuk of 8 gerechten of zo) en dat voldoet prima, hij kookt in principe 3 dagen per week.
Vonda
Ruilen?
Ik zie hier een paar mannen voorbij komen die ik wel een tijdje wil ruilen met die van mij! Heerlijk, zo'n topkok in huis. Ach, mijn man probeert het echt wel, en dat op zich kan ik best waarderen. Maar hij heeft het niet getroffen met zo'n überkritische vrouw (op eetgebied). Hij heeft het koken niet met de paplepel ingegoten gekregen, ik vind dat toch wel jammer. Zoon (8) heeft gisteren gekookt voor iedereen (OK, met veeeel hulp) en ik denk dat dat heel belangrijk is voor je latere kookhandigheid.
Ik moet zeggen dat ik weer geen klap terecht breng van andere huishoudelijke activiteiten. Mijn man heeft vorige week nog een buitendeur vervangen en op maat gemaakt, kijk, dat moet je mij nou weer niet gaan vragen he...
Ik heb de hoofdprijs :-d
Mijn lief heeft jaren als professioneel kok gewerkt en een eigen restaurant gehad. Toen de kinderen naar school gingen heeft hij zich omgeschoold omdat hij niet steeds wilde werken als de kinderen vrij waren.
Nu wordt ik regelmatig verwend met heerlijke uitgebreide maaltijden en ook zijn door-de-weekse snelle hap is goed en gezond. Mijn schoonbmoeder kan overigens helemaal NIET koken, maar ook haar dochter is een heuse keukenprinses. Wellicht toch een jeugdtrauma.
Super
Mijn man heeft 'een beperkt repertoire', namelijk uitsluitend de klassieke hollandse pot. Even kijken: aardappelpuree, rode bieten, andijvie - gekookte natuurlijk, voorál geen rauwe andijvie! - stamppot boerenkool, zuurkool. Een incidentele bloemkool, spruitjes... En dat is het. Als het stamppot is zit er een rookworst bij (prijswinnend van onze gewaardeerde slager alhier, o nee, ik mag geen draadjes door elkaar halen, maar de dirty minds hebben natuurlijk alweer de gekste associaties). Als het rode biet of andijvie is, doet hij er tofu in pindasaus bij. Heel soms bakt hij er worstjes of hamburgers bij (ipv tofu).
Maar lékker dat hij het maakt! Al deze gerechten heeft hij stuk voor stuk tot het uiterste geperfectioneerd. Ik kan er echt niet tegenop, bij mij wordt het nooit zo lekker. Serieus waar. Vooral zijn aardappelpuree, je begrijpt niet hoe hij het doet. Al sta ik er met mijn neus bovenop, dan kan ik het nog niet namaken. Bovendien kan hij door jarenlange training (vroeger 8 kinderen thuis en hij was de oudste) als een razende aardappelen schillen. Ongelofelijk, in 5 minuten heeft hij een enorme pan vol waar we twee keer van kunnen - en dat is veel, want bij ons eten de jongens mega-hoeveelheden. (Ik daarentegen doe er minstens een half uur over, en dan heb ik net genoeg voor één maaltijd, en dan heb ik vreselijk stijve handen en twee keer in m'n vingers gesneden, en daarna per ongeluk het mesje ook nog bij het groenafval gedaan.)
Ik maak dus altijd de rest van de maaltijden: alles waar pasta of rijst in zit, ovenschotels, salades, soepen, curry's, dat soort dingen. Ook lekker hoor, en wordt ook wel gewaardeerd.
En o ja, pannenkoeken, die maakt mijn man ook het lekkerst. Zo erg zelfs dat mijn jongens als antwoord geven op de vraag wat ze voor hun verjaardag willen eten: "Pannenkoeken, maar dan wel door heit gebakken, niet door jou, mem".
Margje
Ik zou niet eens weten
..hoe vaak wij allebei koken. Ik vind alles wat man kookt lekker. De ene keer geslaagder dan de andere. Ik ben eerlijk gezegd een beetje verbaasd dat er nog zoveel weinigkokende mannen zijn. Zeker omdat we hier best wat veelwerkende vrouwen hebben - je zou zeggen dat dan toch de balans wat moet verschuiven.
Hier kookt degene die het eerst thuis is, op de opvangdagen halen we afhankelijk van wie er geen afspraken in de middag heeft dus het kan wel een keer voorkomen dat de één al het haal- en dus kookwerk doet, of de ander. In het weekend kookt wie er zin heeft, en als we allebei geen zin hebben doen we iets simpels samen. Soms koken we ook allebei samen in het weekend uitgebreid, zelfgemaakte ravioli bijvoorbeeld. Dan hebben we een vaste verdeling wie de pasta maakt en wie de vulling en wie de saus (ik zeg lekker niet hoe het verdeeld is, dat mogen jullie raden).
Mijn man kookt voor zichzelf rustig compleet, bloemkool met aardappelen en een slavink. Dat vind ik ook een ijkpunt: waardeert de man zijn eigen kookkunsten wel? Als een man geeneens de moeite neemt om voor zichzelf te koken, en dus kennelijk niet van zijn eigen kookkunsten geniet.. ja, dan kan je dat ook niet van zijn vrouw verwachten lijkt me.
Overigens hadden we in onze wittebroodsweken wel wat spanning in de keuken omdat we allebei vonden dat we zelf beter konden koken. Dat resulteerde erin dat we aanvankelijk een verdeling maakten, de een deed de aardappelpuree en de ander de groenten. Inmiddels (na 20 jaar) is dat niet meer aan de orde en zijn de kookklokken gelijk gezet.
Eigenlijk doen we het hele huishouden op deze manier, degene die ziet dat iets moet gebeuren doet het. Best wel vermoeiend soms, we hebben niet echt een eigen domein. De was doen we ook allebei. Schoonmaken idem. Ik vraag me weleens af of het makkelijker is om de boel te verdelen in afdelingen. Nu moeten we erg veel overdragen. Bv. ik was en hij hangt het op en ik vouw het op en hij ruimt het in. Ik sorteer al bij het ophangen en op zijn laatst bij het vouwen, man pas bij het inruimen. Geeft wrijving. Maar ik dwaal af....
Rode beuk
Ik snap het ook niet,beide broers van mijn man kunnen nog geen ei bakken,het is bijna knap.Hun vrouwen werken ook,dus je zou verwachten dat zij toch ook eens een poging zouden wagen.
Verbaasd
Mijn man kookt, bij vlagen minder dan ik, nu juist weer meer. We koken allebei ongeveer dezelfde dingen, al experimenteer ik wat meer en doet hij meer met kip (omdat ik gruw van rauwe kip, tja. Het is vast grappig om mij te zien terwijl ik een hele kip voorbereid op haar tijd in de oven.). Ik klaag er dus absoluut niet over, alleen als ik op de lijn let, want hij gebruikt meer vet.
Volgens mij koken de mannen van mijn vriendinnen ook gewoon vaak, de helft van de tijd of zo. En ook allemaal lekker. Mijn broer kookt en mijn vader deed dat ook (moest ook wel, als alleenstaande ouder). Mijn huidige en vorige schoonvader koken vrijwel altijd (waren kok). Alleen mijn ex deed het alleen node, die is echt een kind van zijn moeder
Leeftijd?
Ik vraag me af of hier ook iets van leeftijdsverschil inzit? In mijn mans tijd was het bepaald niet normaal als jongens leerden koken. Mijn broer is iets jonger en die heeft het van mijn geemancipeerde moeder met de paplepel ingegoten gekregen.
Ik weet niet guinevere
of dat een kwestie van leeftijd is. Mijn oudste broer is 50 en als mijn moeder al pochte over onze opvoeding dan was het: "Ze kunnen allemaal koken, wassen en stijldansen!". Dat laatste is niet eens waar ook
En on topic
Mijn man kookt net zo goed als ik. Of net zo slecht. En ook net zo vaak, misschien iets vaker.
