Wie kookt bepaalt ?
Vanavond eten we spruitjes. Vind ik niks aan, echtgenoot vindt ze heerlijk, dus ze staan geregeld op tafel. We eten ook weleens iets wat hij niet zo geweldig vindt.
Toen onze kinderen nog met ons aan tafel zaten, maakte ik weleens twee groenten klaar om het ieder naar de zin te maken. Samen doe ik dat niet - dan maar spruitjes, ik ben een grote meid 
(Nou ja figuurlijk dan😜)
Zijn er gerechten die jullie nooit koken omdat je partner of de kinderen ze niet lekker vinden? Wie betaalt bepaalt, luidt het gezegde. Hoe is dat in de keuken?
Hier 2 pubers waarvan 1 een moeilijke eter is. Verder lust iedereen alles. Sommige dingen zijn lekkerder dan andere dingen maar er is niks wat ik echt niet lust behalve haring. Geldt ook voor man en puber 1. Dingen die minder favo zijn zoals erwten, venkel en linzen eten we beduidend minder vaak dat wel. Verder ben ik de enige die van bergen groente houdt. Soms vergeet man dat en dan heb ik maar een klein schepje wat de rest prima vindt . Ik heb liever minder van de rest. Maar goed is lust het wel. Ik zou als ik helemaal zelf mocht kiezen en het niet hoefde te koken veel vaker ayurvedisch willen eten. Zo ontzettend smakelijk! Maar voor mij teveel gedoe en te bewerkelijk.
Een soort buffet maken doe ik ook wel. Bijvoorbeeld met salade, gaat alles in schaaltjes op tafel een kan iedereen nemen wat hij of zij lekker vindt. Wel of geen olijven, wel of geen zilveruitjes. Dat gaat dan op voor alles wat salade genoemd kan worden. Groene sla met garnering maar ook pastasalade kan dan zelf voorzien worden van saus en groente maar smaak.
Ook bij wraps gaat alles los op tafel een dan vullen met wat je wilt.
Ook heb ik een paar ovenschotels die ik dan opstapel naar persoonlijke voorkeur. Maak ik 4 vakken in de schaal of zelfs 4 schaaltjes. Dat zijn altijd ideale maaltijden voor een estafettediner. Door corona al een jaar niet nodig geweest gelukkig maar dat kan altijd weer opgepakt worden. Als ik dan de kleine schaaltjes maak dan kunnen we met zijn vieren allemaal apart eten of toch tegelijk en afhankelijk van wie er thuis is gebruik ik dan de grote oven of de combimagnetron op ovenstand.
Toen de kinderen jonger waren, kozen we ieder twee dagen per week wat we aten en de zevende dag haalden we iets. Toen ze echt klein waren, onder de 10, en moeilijke eters, kookte ik vaak voor mezelf wel apart en dan kregen zij een blikje doperwten of sperziebonen. Ik heb daar niet zo’n problemen mee. Ik ben degene die kookt, maar zit er niet op te wachten dat ik alles weer weg kan gooien.
Tegenwoordig ben ik alleen met mijn jongste, en bestellen we drie keer per week Hello Fresh. Die maaltijden kiezen we samen, en soms is het erg lekker en soms mwah. Ze probeert tegenwoordig gelukkig wel van alles. HF heeft een voorliefde voor aardappeltjes uit de oven, daar zijn we dus wel klaar mee. En komkommersalade met wittewijnazijn en suiker, een keer geprobeerd, maar dat is echt heel vies. We geven er dus ook wel onze eigen draai aan.
Hier probeer ik het eten zo te kiezen dat degenen die mee-eten het lusten. Is niet erg ingewikkeld, want over het algemeen makkelijke eters. Nu de kinderen ouder zijn, is het helemaal makkelijk. Jongste lust enkele dingen niet (bv. zuurkool of linzen) en sport op maandag - dan eten man en ik maandag een van die dingen en eet jongste die avond opgebakken nasi-rest uit de vriezer. Als reserve-groente kan er altijd een salade worden gemaakt, bv. een groene salade (met vooral komkommer en ijssla), tomatensalade, wortelsalade of bleekselderij/appel.
Wel heb je als kok iets meer invloed op wat er op tafel komt. Ik vond lange tijd spruitjes niet echt lekker en wel veel werk om schoon te maken - ja, sorry, dat ga ik dan dus niet klaarmaken... Maar meestal zoek ik vooral inspiratie voor het koken en ben ik blij als er vanuit het gezin suggesties worden aangedragen - daar probeer ik dan ook vaak wel rekening mee te houden.
Mijn vent wil absoluut geen bietjes en geen rode kool. Ik ben dol op met name bietjes. Toch eet ik ze dus eigenlijk maar heel weinig. Stom, want het kan makkelijk dat je 2 groentes maakt. Ik denk er vaak niet aan.
Ik kook 5 x per week en in het algemeen kies ik dus wat er tafel komt. Ik houd wel iets rekening met de voorkeuren van de andere eters. Geen mais door de chili maar in een ander pannetje op tafel bv. Of een tweede groente erbij of keuze in vlees/ vis soort. Iets dat ikzelf echt niet graag eet maak ik niet klaar. (dus als mijn man rabarber wil mag hij dat zelf maken).
watertanden.
uitje bakken in de olijfolie/wajang. Visfilet erin prakken en bakken. Zout en peper. Opschuiven in de pan. Geschaafde of gemillimeterde bietjes erbij opwarmen.
Kruimig aardappeltje erbij.
Er komt hopelijk een dagje.
Als ik dat nu wil is het extreem plannen en hopen dat het doorgaat. Dochter is nog wel eens van huis maar zoon is meestal alle dagen, of een deel van de dag, thuis en vis is het ergste dat ze kan overkomen.
Hier kookt mijn man altijd. Heel gevarieerd en erg lekker. Recepten uit het Midden-oosten met couscous bijvoorbeeld, en kikkererwten en veel groente, harissa erbij. Verder vaak Indiaas en dan ook weer heel gevarieerd met veel kruiden en specerijen. Tegenwoordig kookt hij soms ook uit kookboeken van Ottolenghi.
Ook wel eens gebruikelijker eten zoals een pastagerecht of een stamppot.
Onze kinderen zijn nu oudere pubers en zijn altijd ook enthousiast geweest over het avondeten. We eten vrijwel alles. Sinds 6 jaar eet mijn dochter vegetarisch en dat doen wij sindsdien ook vrijwel altijd. Niet apart koken dus.
Dat het gezellig is om te laten kiezen en allemaal aparte bakjes te hebben voel ik dan ook niet zo na. Ik vind het juist zo gezellig om een paar pannen op tafel te hebben, allemaal regelmatig even op te scheppen en af en toe over het eten te praten (en iedereen vindt het lekker), en verder over diverse dingen te praten. Maaltijden zijn wel belangrijk bij ons (iets te belangrijk gezien mijn gewicht)
Mijn man kookt meestal dus we eten meestal ook wel meer gerechten die naar zijn smaak zijn. Als hij iets maakt wat een van de kinderen echt niet lekker vindt maakt hij er vaak een andere groente bij. Hij houdt wel echt van koken dus experimenteert vaak en maakt gerechten uit allerlei verschillende keukens.
Als ik kook hou ik eigenlijk altijd rekening met de smaak van de kinderen maar ik ben ook niet echt een hele goed kok dus ik maak veel simpele basisgerechten zoals kip met rijst en sperziebonen. Dan is het voor de kinderen al vlug goed.
Ik maak onderscheid tussen 'niet lusten' en 'niet zo lekker vinden'. Wat de kinderen echt niet lusten, maak ik niet. Dat is gelukkig niet zo heel veel. Wat ze niet zo lekker vinden, komt wel af en toe op tafel. Apart koken doe ik niet. Koken is niet echt mijn hobby. Ik ben altijd al blij als ik een gewone maaltijd op tafel heb staan. Ik heb er wel een tijdje wat met de pet naar gegooid (teveel hetzelfde, te vaak prutjes) en daar kreeg ik zelf helemaal genoeg van. Het werd daardoor steeds minder lekker en daardoor nog minder leuk. Nu kook ik regelmatig met van die groentepakketten waar bijna alles in zit, met een recept. Dat werkt goed voor mij.
Wij eten altijd wat we in overleg hebben bedacht. Als ik kook staat niet altijd vast hóe ik het klaarmaakt, maar ik heb wel een voorkeur die misschien al voorspelbaar is.
Toen de kinderen nog thuis woonden, was het weleens ingewikkeld om te experimenteren. De een lust juist erg pittig, twee van de vier gezinsleden juist niet, zo waren er meer verschillen. Leuk om te zien hoe ze zich, op eigen benen staan hierin ontwikkeld hebben. Dat mijn dochter mij ooit zou bellen met de vraag hoe je een roux maakt, had ik vroeger niet kunnen bedenken 😀. En omgekeerd helpen ze ons soms ook aan ideeën.
Wat ik jammer vind, is dat man niet van couscous en andere granen/zaden houdt, maar ik kan niet anders zeggen dan dat hij door de jaren heen een steeds makkelijker eter is geworden. Macaroni was vroeger geen eten, nu vraagt hij er weleens om. Ik ben op latere leeftijd zuurkool nog gaan waarderen. Wat soms helpt, is als je een groente anders klaarmaakt dan je van huis uit gewend was. Dat zou de mogelijkheden ook erg beperken, vind ik. We, als land, hebben door de jaren heen zoveel nieuwe variatie leren kennen.
Wij eten zuurkool met ananas en de zuurkool wordt gesmoord in plaats van meegekookt. Spruitjes: gebakken krieltjes, blokjes kip of zonder vlees, maar wel champignons bijvoorbeeld, gebakken ui en paprika en gekruid met een oosters tintje. O.a. knoflook, kerrie, peper, sumak en meer waar ik nu niet op kom. Als de spruitjes al dente zijn, gaan ze in de pan met ui en eventueel vlees en als dat even meegevallen is gaan de krieltjes erbij. Klaar. Ik denk dat ik het eten van hoe mijn moeder vroeger kookte nu ook bremzout zou vinden. Ik hou ook van zout in het eten, maar niet met volle eierlepels tegelijk.
Ik ben degene in huis die de inkopen doet en daarmee dus meestal bepaald wat er op tafel komt. Nu doe ik over het algemeen 1x de week inkopen en soms vraag ik om input, maar vaak deel ik gewoon mee wat er in het weekmenu zit. Over het algemeen vinden ze dat prima. Soms heb ik mijn zaakjes niet op orde. Dan staan ze samen klaar om mij te helpen denken. Koken doen we vaak samen, dat hangt een beetje af van wat de bezigheden zijn. Huiswerk/studie gaat natuurlijk voor en als manlief nog met een klusproject bezig is, vind ik het geen probleem om alleen te koken. Soms kook ik samen met mijn dochter, maar dan ruimt man de boel na het eten op.
Ik houd zoveel mogelijk rekening met iedereen. Zelf vind ik het ook een ramp om iets te 'moeten' eten als ik het niet lust. Spruitjes vinden we allemaal niet lekker dus dat is makkelijk. Witlof lust dochter niet, maar ze heeft het recentelijk nog geproefd omdat het op een andere manier was klaargemaakt. Ik zorg dat ik in de vriezer altijd wat maaltijden heb liggen. Als ik bevoorbeeld broccoli maak (vind ik echt niet lekker) dan haal ik voor mezelf een maaltijd uit de vriezer. Meestal kook ik extra, zodat er een deel in de vriezer kan.
Mijn moeder had vroeger het standpunt "ik kook niet voor lange gezichten" en dus stonden er altijd wel twee soorten groenten, vlees en aardappelen op tafel. Als je je restjes goed beheert kan dat ook prima, want dan is er altijd wel groenten van gisteren over, een restje aardappelen om op te bakken en een balletje gehakt. En dan schuift het steeds door en is er steeds keuze. Met zes man aan tafel (inmiddels meestal vijf) vinden wij het ook geen probleem om voor wat keuze te zorgen.
Daarnaast hadden wij een lust-ik-niet lijst ingesteld toen de kinderen nog wat kieskeuriger waren, ze mochten van alle groentes aankruisen wat ze wel en niet lusten en daarnaast drie dingen kiezen die ze echt absoluut niet hoeven eten.
Het is wel eens schipperen, maar dan bak ik bv champignons los en wie wel wil kan die bij zijn macaroni of spagetti doen. Of ik doe de doppertjes apart bij de pilav, etc. Het is wel eens onhandig omdat ik graag eenpansgerechten maak en als ik dan alle ingredienten zowat apart op tafel moet gaan zetten... maar goed, er eet tegenwoordig ook vaak iemand niet mee en dan is het wat makkelijker.
Met daarnaast de wensen voor vegetarisch, veganistisch of geen varkensvlees krijg je in ieder geval genoeg richting bij het uitkiezen van het menu...
Ik lust zelf ook bepaalde dingen absoluut niet, dus als ik een paar dagen weg ben dan staat er veel paprika en indisch eten op tafel.
Ooit waren we het gemopper elke avond zo zat, dat we de kinderen een ultimatum gesteld hebben; dat scheelde een stuk in het gezeur sindsdien. En met zijn tweeen komen we er altijd wel uit, want dat konden we ook toen er nog geen kinderen waren. Desnoods kiezen we elk een favoriete stoommaaltijd .
Ja, wie kookt bepaalt. Hier in huis ben ik dat bijna altijd. En dus merkte mijn dochter van 19 laatst op dat ze nog nooit witte bonen, bruine bonen en kapucijners heeft gegeten. Dat klopt, want die krijg ik niet weg (dat is de vergrotende trap van: lust ik niet) en dus maak ik ze ook niet. Ik vind de geur ook al niet te harden dus ik maak ze ook niet voor mijn huisgenoten. Kennelijk heeft ze dit bij andere mensen thuis ook nooit gegeten.
Ik houd verder wel veel rekening met iedereen. Er zijn nog wel tien dingen die ik niet lekker vind, maar die ik wél op tafel zet. En meestal is het vegetarisch, want dat wil dochter graag. En nooit gekookte aardappels, want dat lusten we geen van allen.
We houden gelukkig wel van nieuwe dingen uitproberen en soms ook van uitgebreid samen koken, bijvoorbeeld iets van Ottolenghi met 24 ingrediënten en twee uur in de keuken staan. Dat levert altijd leuke verrassingen op.
Zoon zit aan zijn tax vanwege zijn master en een belangrijke zoomafspraak morgen met zijn begeleider. Dus hij wil graag absolute rust en stilte in huis.
Ja, mooi maar er moet toch in de keuken gerommeld worden met de potten en de pannen en zelfs dat kan met zijn supergehoor teveel zijn.
Dat is al een paar dagen zo, en mijn 'voorraad' reeds bereid is uitgeput. Komt hij vanmorgen aan met een inderdaad 'stoommaaltijd' uit de AH. Rekening gehouden met mijn smaak.
Hebben we het lekker rustig vandaag. Mijn voorkeur gaat uit naar vers, maar die maaltijden zijn in de afgelopen kwart eeuw ook smakelijker geworden. Voor een keer dan.
Ja, en soms zou ik ook willen dat die lockdown over was want je zit wel dagenlang met elkaar opgescheept. Niet te vergeleken met het precoronatijdperk waarin iedereen overdag of 's avonds elders wat te doen had.
Ik erger me ook veel meer aan de buurman met zijn bassen. Keiharde muziek in de kamer is zooooo vorige eeuw.
Dan ben ik blij als die kinderen zelf meedenken en zelf bijdragen aan de rust die ze nodig hebben. En dan mag zoon bepalen wat we gaan eten.
