Algemene mededeling [post sturen]
Lieve mensen van OOL, 1 december staan wij voor de rechter voor het begin van het WNSP-traject (gaan we weer voor 3 jaar 
, bah) en dat betekent dat we ergens daarna een post-stop gaan krijgen. Dan gaat alle post naar de curator en beslist hij/zij wanneer en of wij iets doorkrijgen. Nu zijn er af en toe lieverds die ons een envelop of een pakketje sturen en ook die blijven dan natuurlijk hangen. Dus.... NIET MEER DOEN!
Mijn overbuurvrouw heeft aangeboden dat soort post te ontvangen, dus neem contact met me op als je iets wilt opsturen, dan geef ik je het andere adres!
Ik heb natuurlijk geen idee wat voor curator het wordt, hopelijk niet iemand die moeilijk gaat doen over een pakketje tweedehands kleding of wat voedingsmiddelen, maar je weet maar nooit! Ik neem vooralsnog liever geen risico.
Ik heb het ook op hyves gemeld, maar ik weet dat niet iedereen hyves heeft/doet, dus vandaar ook hier een algemeen berichtje.
groetjes,
Jons
Lieve, lieve jons...
Laat je de pis absoluut niet lauw maken!!! Er zullen altijd wel mensen zijn die het veel beter weten (iets met stuurlui en wal), ik herinner me nog het gekrakeel over de laptop van iemand anders in de schuldsanering. Zodra je minder goed in de slappe was zit zijn er altijd mensen die menen te moeten bepalen hoe jij je geld moet uitgeven, en zodra je (BUITEN JOUW SCHULD IN DIT GEVAL!!!) in de schuldhulp terecht komt wordt dat leger alleen maar groter.
Laat alle mensen die het zo mooi weten te bedenken maar eens een weekje in jouw mocassins rondsloffen. Inclusief alle makke, verlies en verdriet die zo nadrukkelijk aanwezig is in jullie leven.
Je bent verdorie hartstikke gek dat jij je ook nog eens gaat zitten verdedigen omdat je naar de Mac bent geweest. Dat gaat niemand een moer aan!!!
Jons
Ik weet absoluut niks van jou of je situatie af behalve wat ik hier af en toe op het forum heb gelezen. Mijn berichtje was ook absoluut niet als kritiek op jou bedoelt. Ik wilde eigenlijk alleen kaaskopje verdedigen die zei dat het wel te doen is om van dat bedrag rond te komen. Ik heb die ervaring ook en vandaar dat even wilde vermelden omdat anderen hier schreven dat het niet te doen was. Het ging dus echt absoluut niet over jou persoonlijke situatie.
Toen wij in die wat moeilijke situatie zaten hebben wij bijna niemand daar over verteld. Het grote nadeel is dat je dan dus veel hulp misloopt. Waarschijnlijk hadden veel mensen ons vast wel willen helpen als ze wisten hoe moeilijk we het hadden. Wij hebben het alleen aan sommige vrienden en familie verteld. Het voordeel hiervan is dat we natuurlijk ook geen kritiek kregen op keuzes die we maakten. Ik weet niet waar het lunchen opeens vandaan komt want dat heb je hier verder helemaal niet genoemd dus dat zal wel uit een ander onderwerp zijn. Je hebt door hier je verhaal te doen vast veel steun gekregen. De keerzijde is dus dat je dan ook makkelijker kritiek krijgt op de keuzes die je maakt. Dat kan verfrissend zijn omdat je daardoor kritischer naar je zelf kijkt maar ook het is natuurlijk ook heel pijnlijk.
Zelf zou ik er niet voor gekozen hebben om mijn situatie zo zichtbaar te maken aan de wereld. Niet dat ik het verkeerd vind om het wel te doen maar het feit dat mensen dan alles wat we deden zouden hebben bezien met dat beeld heeft ons heel erg tegengehouden. Als ik de reacties hier lees dan sta ik achter die keuze.
Ik begrijp waarom je er wel voor hebt gekozen om het openbaar te maken. Immers je krijgt zo ook veel steun, tips en zelfs concrete hulp. Mijn ervaring leert mij alleen dat het niet mogelijk is het een (hulp) zonder het ander (kritiek) te krijgen.
Lieve jons (en een tip!!)
Laat het langs je afglijden alsjeblieft! Trek het .
je niet aan (oh zo gemakkelijk gezegd).
Allereerst: Ik zou je laatste berichtje laten verwijderen, je geeft daarin informatie die niemand hoeft te weten! Doen hoor!!
Ten tweede: ik weet het ook, hoe het is, en hoe murw je kunt worden, wij hebben alweer heeeel erg lang geleden ook in de schuldsanering gezeten (met de GKB als tussenpersoon). Kwam ook als een donderslag bij heldere hemel. Wij hadden een klein bedrijfje gericht op kunstachtige zaken, multimedia en zo, met een klein zakelijk kredietje. En ineens kreeg de bank een nieuwe directeur die absoluut geen affiniteit met dergelijke dingen had (vergelijk het met de beslissingen van het nieuwe kabinet) en dit soort voor hem ondoorzichtige activiteiten als risicovol zag. Enfin, bank trok per direct de stekker eruit, en dan mag je ineens helemaal niets meer betalen, en dan loopt het snel op. Enfin, alles is goed gekomen, bij ons duurde het 'maar' drie jaar, en wij hadden samen nog geen kinderen. Ik ben veel gaan werken, en na die drie jaar hadden we bij de Gkb zelfs (behoorlijk) overgespaard. Toch leek het soms uitzichtloos... en vooral die stress elke keer als er weer eens wat was...
Nu hebben we vier kinderen, en ik vind het in deze tijden van economische onzekerheid behoorlijk ingewikkeld en angstig soms. En kinderen kunnen zo duur zijn. Dochter laatst id kwijt, zoon busabo (net die dag verlengd) in de bus laten liggen en dus kwijt... Beide op VO, wordt ook steeds duurder... Gelukkig hier nog geen brillen of beugels, maar wel een pdd-nosser die gewoon niet zo handig met spullen is. Pfff, kortom, hier echt geen commentaar op hoe jij je leven inricht, echt niet!
Enfin, ik hoop dat het bij de rechter nog anders uitpakt... Als dat nog zin heeft. Zet 'm op!
Jons
Het is absoluut niet mijn bedoeling om je aan het huilen te maken, als ik daar ook de oorzaak van ben. Sorry daarvoor dan! Dat vind ik echt ellendig.
Ik had geen rekening gehouden met luiers en medicatie, dat hakt er behoorlijk in, dat is helemaal waar!
Ik kan alleen maar van de zijlijn meepraten omdat ik je in praktische zin ook niet echt kan helpen eveneens door gebrek aan een auto (anders zou ik met liefde boodschappen van de Aldi of Lidl voor je naar je dorp brengen), maar misschien is er iemand anders die dat met je zou willen doen? Kan diegene ook gelijk goedkoper inslaan
Lieve Jons: Je doet je best en meer kun je niet doen. De WSNP is een dikke streep onder het verleden, probeer dat zo te zien. Het is de eerste stap naar de schuldenvrije en zorgenvrijere toekomst. Vreselijke clichés maar wel waar.
Jons
Ik heb wel eens in het verleden berichtjes voorbij zien koen van jou maar weet weinig van je situatie. Ik heb niet alle berichtjes gelezen dus misschien heb je het wel vermeld maar wat zijn de maten van je kinderen? En wat heb je zelf voor maat kleding?
Kaaskopje,je vergist je.
*Ik kan me heel goed voorstellen dat jij je niet voor kunt stellen dat je het met 100 euro kunt redden, maar je zult wel moeten en dan moet je het maar zo goed mogelijk doen.*
vergissing Kaaskopje,ik kan me heel goed voorstellen hoe ik het met 100 euro zou moeten redden,sterker nog,ik heb tijden gekend dat ik met veel minder moest rondkomen.en dat lukte me ook prima.
maar ik weet ook nog heel goed hoe moeilijk ik het vond,niet voor mezelf,wel voor de kinderen.
zo vaak heb ik Nee moeten zeggen tegen leuke dingen,geen vakanties,geen dagjes uit,geen zakgeld.
het brak mijn hart.
Bovendien waren het hier vrij korte periodes dat we met heel weinig rond moesten komen,nooit langer dan een jaar,en dat gaf uitzicht en lucht,we wisten dat het maar tijdelijk was.
Als ik dan lees dat Jons straks vijf en half jaar in totaal zo zuinig moet leven,dan durf ik te zeggen dat ik dat heel erg weinig vind.
ik zeg niet dat het niet kan,natuurlijk kan het,het moet gewoon,zo realistisch ben ik echt wel,maar mij hoor je niet zeggen dat 100 euro p/w ruim is!
Onwetendheid
"Ik had geen rekening gehouden met luiers en medicatie, dat hakt er behoorlijk in, dat is helemaal waar!"
Precies. En juist het oordelen zonder te weten wat er PRECIES speelt doet zo'n pijn voor de betrokkenen. Iemand moet zijn complete hebben en houden op tafel leggen en continu in de verdediging voor hij/zij "goedkeuring" krijgt. Die honderd euro krijgen ze echt niet voor hun mooie blauwe ogen!
Ik vind het te walgelijk voor woorden dat iemand die weinig te besteden heeft continu op de vingers wordt gekeken of hij/zij niet iets fouts doet. En "iets fouts" is dan vaak iets wat eigenlijk in veel gezinnen iets heel gewoons is. Een keertje naar de Mac of de film, bijvoorbeeld. Of een paar goede nieuwe schoenen die niet van de discount komen. En er wordt altijd gezegd: "Verwen jezelf ook eens lekker" maar oh wee als iemand met een smalle beurs (laat staan iemand in de schuldhulpverlening) ook maar dénkt aan zichzelf verwennen...
Ga zelf eens vijf jaar, dat is tot eind 2015, op het laagste niveau leven. Geen uitstapjes, niet even lekker winkelen, geen extraatjes, geen sinterklaas, een karige verjaardag (of gewoon geen verjaardag), niet meer stappen met vriendinnen, geen etentjes, dat stomme geld overheerst alles... Sls je dan weet dat "men" over je schouder in je portemonnee staat te gluren om te zien of je niet stiekem toch iets stouts doet, dan is dat niet bepaald iets om vrolijk van te worden.
Als die ellende dan ook nog eens wordt veroorzaakt door ziekte en tegenslag (en ja, dat je adinistratie er dan bij inschiet is misschien stom, maar wel heel goed te begrijpen) is het helemaal zuur als "men" wel even gaat bepalen wat wel en niet goed voor je is.
Joos
Wil je aub hier jouw maten en die van je man en je kinderen neer zetten? Ik ben net de kasten aan het opruimen en er zitten dingen bij die nog goed zijn.
Jons
Het is werkelijk stuitend dat mensen hier het nodig vinden om het te veroordelen dat je een keer gaat lunchen met het hele gezin. Belachelijk! Ik vind het juist heel goed dat jullie dat hebben gedaan!
Niemand weet hoe dit voor jullie is, mij lijkt het heel zwaar.
Liora
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ruilen..
Jons allereerst hartstikke veel sterkte, wat een enorme DOMPER (understatement) dat je nog 3 jaar ´moet´!
Ik lees ook het bericht van Elisa, meid, ik haal me nog maar zo jouw jubelposting voor ogen van een paar weken geleden, dan dénk je verlost te zijn!!
Natuurlijk kan ik het me niet voorstellen wat het is om van 100 euro/week rond te komen, zelfs Kaaskopje kan dat niet, want in haar tijd was de euro vast wat meer waard én had ze minder (zorgen)kinderen, dat scheelt een flinke slok op een borrel..
Maar ik dacht toen ik las over ruilen (qua positie) iets anders, misschien is het slim om bij vraag en aanbod een draadje te starten voor mensen die in soortgelijke positie zitten, daarop de goederen aanbieden die er te geef(/ruil) zijn en dan onderling regelen dat de goederen op het goede adres belanden??
Ik gooi het maar in de groep?? (of is er al zoiets op de chat?)
Beschamend
Lieve Jons,
In communities zijn er nou eenmaal altijd beterweters. Die zijn overtuigd van hun eigen gelijk. Ze vinden het ventileren van hun mening zó belangrijk dat van compassie met een ander geen sprake meer kan zijn.
OOL is daar geen uitzondering op. Op OOL zijn het queen-bees omdat het een vrouwenclub is. Je vindt hier lieve mensen (heb je al ervaren), maar ook types bij wie egocentrisme en eigendunk de boventoon voeren. Ten koste van jou.
Beschamend is het om een mens in een kwetsbare positie zo te trappen. Bah wat laf.
Jons, het is duidelijk dat het jullie niet meevalt. Hou vol en ik hoop dat er genoeg mensen zijn die jullie met raad en daad willen helpen.
Liefs van Nesile
Hier ook al )
Ik heb hier ook behoorlijk wat kleding die ik wil gaan wegdoen, in de zak van Max. Als ik er de fut en tijd voor had zou ik het verkopen, kortom, ziet er nog goed uit. Ik heb hier drie jongens, veel wordt doorgegeven, maar ook veel niet, omdat het bv. niet bij iemand past, of ik heb het zelf te vaak bij de ander aangezien, zoiets.
Mijn jongste is zes (beetje klein en tenger van stuk), oudste zoon is twaalf, en wat stevig voor zijn leeftijd.
Ik wil je graag de kleding doorgeven, maar het zou evt. gebracht moeten worden, vanwege de hoeveelheid. Enne, zijn er bij jullie geen kledingbeurzen, waarbij je eventueel overschietende kleding zelf ook kan verkopen voor weinig (via de buurvrouw bv)? Je mag het spul van mij gerust direct doorschuiven naar zo'n beurs.
Kortom ik wil ook wel graag het adres van de buurvrouw
mirreke at t-online punt de
Bah
Ik krijg gewoon kippenvel van dit draadje. Waar halen mensen het recht vandaan om te mogen oordelen of iemand het goed of slecht heeft en of het allemaal wel meevalt. Tuurlijk zijn er altijd mensen die het slechter hebben, maar mag het daarom voor iemand die het minder slecht heeft niet zwaar zijn? Mag zo iemand niet klagen en moet zo iemand zich verantwoorden voor een klein beetje luxe die ze zich een keer veroorloven. Wat ben ik blij dat ik niet zo in elkaar zit zoals sommige mensen zich hier laten zien, ik zou mezelf dan niet meer recht in de ogen kunnen kijken.
Lieve Jons, laat het los en gebruik je energie voor positieve dingen, niet voor dit soort geblaat.
Taxi
Jons,
Als er dingen zijn zoals kleren die je van iemand kunt krijgen, kan ik ze voor je halen en naar je toe brengen. Als het niet totaal aan de andere kant van het land is...
Je hebt mijn mail!
Liora
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Irritant
wat ik ook behoorlijk irritant vind is dat sommigen gaan roepen dat zij het met *nog veel minder*geld moesten doen,en er dan triomfantelijk bij te zeggen dat het met veel minder ook nog gelukt is.!Nou,dat is heel fijn ,maar wat heeft Jons daar nu aan,om te weten dat een ander het nog *veel slechter* had .
Jons wil even haar hart luchten,even laten weten hoe rot zij zich voelt met deze situatie.
en daar is maar 1 antwoord op mogelijk:je hebt gelijk Jons,ik begrijp dat je je rot voelt want het is gewoon een k........situatie,dus bij deze nogmaals,
veel sterkte!
ps ,je hebt mail.
En ook
*omdat ik je in praktische zin ook niet echt kan helpen eveneens door gebrek aan een auto (anders zou ik met liefde boodschappen van de Aldi of Lidl voor je naar je dorp brengen)*
Aan het feit dat je niet kunt helpen vanwege geen auto ,daar kan Jons ook niets mee.
ook zonder auto kun je Jons overigens helpen,wat dacht je van tnt post?een lief kaartje of een pakketje boodschappen is vaak al heel veel.
Jons
je hebt mail!
Natuurlijk
Dan ben ik wsl de enigste die het vreemd vindt dat er in dat lange chaotische voor traject naar de schuldhulp o.a een rashond komt? Met alle extra vaste en onvoorziene kosten vandien?Als ik de archieven nog eens nalees dan kan ik me werkelijk niet aan de indruk ontrekken dat er naast veel pech ook heel veel ondoordachte en onverantwoordelijke keuze's zijn gemaakt. Maar dat is mijn mening en dan doe ik nog mijn best om tactisch te blijven. Jons is niemand verantwoording schuldig maar ik vind dat ze wel erg makkelijk in de slachtoffer rol kruipt.En ik vraag me oprecht af waarom sommigen dat cultiveren en of ze daar uiteindelijk op de lange termijn mee geholpen is.
Ja, mattie
Jons is een ongelooflijke aso die van de voorzieningen profiteert en ondertussen zichzelf met een slachtofferrol prachtig in het zonnetje weet te profiteren.
Je hebt gelijk. Daahaag!
PS: ik mag niemand iets toewensen, maar het zou voor sommige mensen héél gezond zijn eens een tijdje in andermans schoenen rond te lopen. Kan erg verhelderend werken. 't Kost je misschien wel een paar illusies.
Jons
Jons, ik heb in dezelfde situatie gezeten, ook vijf jaar lang, ook buiten mijn schuld, ook door problemen met instanties en ik ben alleenstaand moeder die door ziekte niet kan werken en ook ik heb een zorgenkind. En als je net buiten veel voorzieningen valt en dus geen recht hebt op bepaalde tegemoetkomingen voor noodzakelijke kosten die je moet maken is dat heel erg zuur. Dan redt je het echt niet met dat weinige geld.
Ik heb weleens (meer dan eens) als ik nog 100 euro in mijn portemonnee zat (en niets op mijn bankrekening/spaarrekening) daarvan medicatie moeten kopen met als gevolg dat er dus nog maar 50 euro overbleef voor ruim twee weken levensonderhoud. Die kinderbijslag voor kleding gebruiken kan je wel vergeten; dat ging op aan andere noodzakelijke kosten (eten).
Toen ik het op dit forum had over het einde van mijn WSNP heb ik ook een hoop onwetendheid en vooroordelen over me heen gekregen. Gelukkig ook positieve reacties maar het gaat als een mes door je hart als je in zo'n godallemachtig klote-situatie zit en mensen kijken jou erop aan; alsof je ontevreden bent.
Er wordt veel te makkelijk geoordeeld en veroordeeld. Ik probeer zelf voor ogen te houden dat dit soort situaties voor het gros van de mensen een ver-van-mijn-bed show is en totaal niet te begrijpen maar het doet heel, heel erg pijn. Want jij doet knetterhard je best en dan voelt het alsof men denkt dat je zeurt of je aanstelt of overdrijft. Terwijl jij weet dat dit beslist niet zo is...
Maar sta erboven! Jij hoeft je nergens voor te schamen en jij gaat het redden. Er zijn gelukkig zat mensen die niet met een kokerblik kijken en gewoon willen helpen. Hou je daaraan vast.
Ik zit zelf momenteel erg met de terugslag van vijf jaar lang zo vechten en op een houtje bijten maar ik ga je zeker mailen om je te steunen! Een hele dikke knuffel van mij!!
Wie zonder zonde is...was het toch?
"Als ik de archieven nog eens nalees dan kan ik me werkelijk niet aan de indruk ontrekken dat er naast veel pech ook heel veel ondoordachte en onverantwoordelijke keuze's zijn gemaakt"
En wie dat nog nooit gedaan heeft, steekt nu zijn of haar vinger op.
"En ik vraag me oprecht af waarom sommigen dat cultiveren en of ze daar uiteindelijk op de lange termijn mee geholpen is"
En wat helpt het om steeds met een beschuldigend vingertje te wijzen op hoe fout iemand is geweest?
Na vallen komt opstaan, en dat is pas een kunst.
Kan iemand....
Kan iemand mij via forumbeheerder het adres van de buurvrouw van Jons sturen. Ik heb nog wel een kleine, mooie wintergarderobe voor haar jongste.
Normaal
Ik vind het eigenlijk wel normaal dat er kritiek op Jons is. Niet vanwege Jons persoonlijk maar omdat dit soort situaties nu eenmaal kritiek in de hand werkt. Ik vind de hoeveelheid kritiek eigenlijk nog heel erg meevallen.
Overigens is kritiek niet altijd verkeerd. Het kan best zijn dat Jons financieel niet de juiste beslissingen heeft genomen in sommige opzichten. Misschien ziet ze dat zelf niet in en dan kan het zo zijn dat je door het perspectief van een buitenstaander dat anders in gaat zien. Ik weet helemaal niet of dat zo is want die verhalen over lunchen en rashonden en dergelijke weet ik verder helemaal niks van. Ik heb die andere verhalen niet gelezen. Kritiek kan af en toe best verhelderend werken. Het is natuurlijk wel de kunst om het op een manier te brengen die niet aanvallend is.
Zoals ik gisteren al schreef is het grote nadeel van openheid van zaken geven dat je ook je zeer kwetsbaar opstelt. Dat lokt gewoon (voor jou) minder fijne reacties uit. Als je iets op een openbaar forum plaatst moet je daar rekening mee houden.
Ik vind het eigenlijk wel meevallen hier. Het grootste deel van de mensen is zeer positief en ondersteunend. Mijn advies aan Jons zou dan ook zijn om dat tussen de paar wat kritischer reacties niet uit het oog te verliezen.
Sus-anne
Persoonlijk vond ik het juist fijn als ik wist dat mensen met hetzelfde bedrag of minder rond moesten komen. Via een mailgroep heb ik toen een vriendin ontmoet die in dezelfde situatie zat. Dat was juist zo fijn. Dan weet je dat je niet de enige bent en kan je frustraties en tips met elkaar delen. Zeker omdat wij verder nogal gesloten waren was ik zo dankbaar dat ik haar had.
Als ik van mensen hoorde die van nog minder moesten rondkomen maar het ook redden was ik ook weer helemaal blij. Niet omdat die mensen het van minder moesten doen maar wel omdat het hun ook lukte dus dan zou het ons vast ook lukken. Dat was een opsteker. Op momenten dat ik somber was of me afvroeg of we het wel gingen redden dan kon ik daar weer aan denken.
Verder zei mijn man elke dag voor het eten een gebed waarin hij alles zei waar we dankbaar voor waren. Als ik de lijst met dingen die we wel hadden weer had gehoord was dat voor mij ook altijd een fijn moment. Door dat elke dag bewust te zeggen ben je ook veel bewuster van wat je hebt.
Sus-anne
100 euro voor alles, zeker als er nog luiers, medische kosten en dure boodschappen bij een duurdere supermarkt vanaf moeten, is inderdaad niet veel. Zoals je weet praat ik ook uit ervaring. Bij ons heeft de misère in totaal 5 1/2 jaar geduurd, waarvan het grootste deel flink onder de 100 euro. We hebben geen gebruik gemaakt van de voedselbank, die was er ook nog niet, kregen geen hulp van anderen in de zin van maandelijkse pakketjes, we moesten het echt volledig zelf doen. Dat vonden we ook niet meer dan vanzelfsprekend. Pas toen ik van anderen zag hoe gul veel mensen reageren als bekend wordt dat iemand in geldnood is geraakt, realiseerde ik me dat onze familie en vrienden zich niet in die zin met ons bezighielden. (En gek genoeg deed dat met terugwerkende kracht toch een beetje zeer óndanks dat je het van niemand verwacht. Heel dubbel.)
Ik besef nu dat Jons er meer kosten bij heeft die wij niet hadden, maar omdat wij het met veel minder moesten doen, is dat ook wel weer een beetje gelijk getrokken denk ik. En vanuit die 'gelijkwaardige' ervaring zeg ik dat je vanuit een onontkoombare situatie heel inventief kunt en móet worden. En dat je kinderen teleurstellen er helaas bij hoort. Hoe pijnlijk dat ook is.
Heilig boontje
"Als ik de archieven nog eens nalees dan kan ik me werkelijk niet aan de indruk ontrekken dat er naast veel pech ook heel veel ondoordachte en onverantwoordelijke keuze's zijn gemaakt"
En wie dat nog nooit gedaan heeft, steekt nu zijn of haar vinger op. ===
Ik moest ook zuchten bij deze opmerking en dacht 'laat maar'. De beste stuurlui, enzovoorts.
Dat opgeheven vingertje
Jons startte haar draadje om te voorkomen dat post of goederen niet (meer) bij haar terecht komen maar in een of ander vaag depot waar niemand er wat aan heeft.
Ze heeft NIET gevraagd om (de zoveelste?) analyse van hoe het zo ver heeft kunnen komen.
Ze heeft NIET gevraagd om oordelen over haar beslissingen en over de manier waarop zij haar leven inricht.
Jons GAF iets (informatie) en VROEG niets.
En toch kunnen sommigen het niet laten om kritiek te spuien. Met welk doel?
Om van te leren? Zou Jons niet al lang haar lessen geleerd hebben?
Om te veroordelen? Nogal wreed om iemand die flink in de shit zit dat nog eens in te wrijven. Heel opbouwend.
Als dat het enige is dat je kunt bijdragen, blijf dan weg.
Nesile
Kaaskopje
Ja ik had mij ook niet moeten laten verleiden tot happen, maar ik krijg zo de kriebels van die "foei foei" vingertjes 
Jons
Jij gaat nu eens even op de bank zitten met je armen over elkaar en je ogen dicht. En je gaat effe heel hard iedereen de rambam toewensen.
En wij, alle OOL-ers met een topleven, gaan een reisje Afrika boeken met de kerst. Zodat we geheel verzorgd eens even fijn kunnen kijken naar de ellende van een ander. Knap je altijd zo van op, vind je niet?
Een wijs man zei ooit: never explain. Your friend don't need it, your enemies don't believe you anyway.
Tirza