Algemene mededeling [post sturen]
Lieve mensen van OOL, 1 december staan wij voor de rechter voor het begin van het WNSP-traject (gaan we weer voor 3 jaar 
, bah) en dat betekent dat we ergens daarna een post-stop gaan krijgen. Dan gaat alle post naar de curator en beslist hij/zij wanneer en of wij iets doorkrijgen. Nu zijn er af en toe lieverds die ons een envelop of een pakketje sturen en ook die blijven dan natuurlijk hangen. Dus.... NIET MEER DOEN!
Mijn overbuurvrouw heeft aangeboden dat soort post te ontvangen, dus neem contact met me op als je iets wilt opsturen, dan geef ik je het andere adres!
Ik heb natuurlijk geen idee wat voor curator het wordt, hopelijk niet iemand die moeilijk gaat doen over een pakketje tweedehands kleding of wat voedingsmiddelen, maar je weet maar nooit! Ik neem vooralsnog liever geen risico.
Ik heb het ook op hyves gemeld, maar ik weet dat niet iedereen hyves heeft/doet, dus vandaar ook hier een algemeen berichtje.
groetjes,
Jons
Tirza
Bedankt, je berichtje bezorgt me weer een glimlach, maarre... als jullie nou gewoon eens op de bank gaan zitten met de armen over elkaar en MIJ op vakantie sturen? Hmmmm, dat beeld hou ik even vast...
Lieve mensen, kritische mensen, tuurlijk hebben wij ook fouten gemaakt, keuzes gemaakt die verkeerd hebben uitgepakt en domme dingen gedaan/gezegd. Maar dat verandert niets aan de situatie nu. We hebben er heus van geleerd, vooral geleerd dat er heel veel lieve mensen op de wereld zijn, meer dan je in eerste instantie wellicht vermoedt. Ik was gisteren erg emotioneel, dat is wel gebleken. Ik wist ook wel dat ik risico nam door mijn begin-berichtje, maar ik zag geen andere mogelijkheid om iedereen te bereiken. Niet iedereen heeft hyves (waar ik het al gemeld had) en ik heb niet van iedereen gegevens. Plus dat het niet altijd van te voren gemeld wordt als er een doosje kleding mijn kant op gaat. Het zou zo zonde zijn als dat weggegooid geld en moeite is! Vandaar... Het was echt niet bedoeld als smeekbede om spullen of geld, ik zou liever niets meer ontvangen in materiele zin en wel de steun en vriendschap dan andersom.
Ik beklaag me niet eens heel vaak, overigens. We redden het heus wel van dat geld, maar het kost moeite. En dat gecombineerd met een werkloosheid, een man die het moeilijk heeft, een zoon die heeel, heeeel veel energie kost en nog 3 kindjes die je ondanks alles een leuke jeugd wilt geven, ja, dan word je weleens emotioneel.
Voor wie erom gevraagd heeft:
Oudste, 11 jaar, jongen, erg mager, maat 134
meisjes tweeling, bijna 8 jaar, mager, maat 122/128
jongetje, net 5, ook al zo'n dunnetje, maat 110
Ikzelf, geen dunnetje meer, maat 44 of 41 van schoenen
Kledingbeurzen hebben we hier niet, het is over het algemeen een nogal vermogende gemeente . Maar ik heb een paar gezinnen in mijn buurt waar ik ook kleding aan doorgeef als het na mijn kids nog de moeite is, en dat is het gelukkig meestal wel.
Overigens heb ik met mijn man een gezellig ochtend gehad, we hebben best leuke kado's kunnen kopen, de Action is ook weer blij, nu hopelijk de kinders ook met pakjesavond! We hebben een paar wensjes kunnen vervullen en aangevuld met wat kleinigheidjes waar we ze ook een plezier mee doen (lees, knutselpapier, lijm, plakband met zo'n handige dispenser).
Ik sta vandaag weer wat steviger in mijn schoenen en laat straks mijn man proberen mijn pony een beetje netjes (en niet te scheef) bij te laten knippen, dat wordt nog wat 
liefs allemaal,
Jons
Jons
En nu nog het adres van je buurvrouw! Wie kan me dat op één of andere anonieme manier toesturen!? Het pakketje is klaar... nu nog het adres!
Jons
Jons, als puntje bij paaltje komt is het aller- en allerbelangrijkste dat je elkaar nog hebt. Dat je een dak boven je hoofd hebt. Dat je te eten hebt. Die dingen heb ik mezelf de afgelopen vijf jaar voorgehouden op momenten dat ik zo stevig baalde omdat ik nooit iets "extra's kon doen; niet voor mezelf en niet voor zoon. Als ik weer eens nee moest zeggen tegen zoon ook al ging het om een kleinigheidje en we weer niet op vakantie konden gaan. Dat zit er allemaal dit jaar en volgend jaar dus waarschijnlijk ook niet in maar we hebben elkaar en we zijn redelijk gezond (ik dus niet zo maar het kan slechter).
Dat is een harde maar waardevolle les die ik geleerd heb en zoon ook. Natuurlijk vindt hij het jammer dat we niet echt Sinterklaas en verjaardagen kunnen vieren of als hij niet mee kan met een of ander uitje omdat zelfs die "kleine bijdrage" niet te betalen is. Maar het fijne is dat deze les hem ervoor heeft behoed dat hij jaloers zou worden op anderen die wel al die dingen kunnen doen.
Ja, het is en blijft frustrerend. Het is en blijft knokken. Al die lange jaren lang. En dan nog ben je er wellicht niet helemaal vanaf maar ooit komt dat moment dat je kan zeggen: "ik ben schuldenvrij en ik heb eindelijk weer wat financiele armslag zodat we weer kunnen gaan sparen en welverdiend op vakantie gaan of een keertje naar de bios of uit eten". En dan kan je ook echt genieten van al die dingen die voor veel mensen (te) vanzelfsprekend zijn. Dat gegeven neem je mee. Je doet je best en probeert er positieve dingen uit te halen, zelfs in een negatieve situatie.
Je leert dat er meer mogelijk is dan je denkt, dat jij sterker bent dan je denkt en dat er tegenover al die mensen die je veroordelen er net zoveel fijne, lieve mensen zijn die je willen steunen.
Het is soms heel, heel moeilijk om het glas halfvol te zien ipv halfleeg gedurende die lange, zware jaren en zeker als de nood echt heel hoog is (als je geen warme schoenen hebt in de winter of als je niet eens te eten hebt omdat je het laatste beetje aan je kind hebt gegeven of de koelkast begeeft het en je hebt dus geen mogelijkheid om een andere te kopen/krijgen) maar ook dat lost zich uiteindelijk wel op.
Het komt goed. Nu nog een beetje mazzel dat je een goede, fijne bewindvoerder treft die kaas heeft gegeten van goede communicatie (die schijnen er heus wel te zijn ook al heb ik dat niet meegemaakt
En ik kan je adviseren om lid te worden van een van de WSNP-fora op het Internet. Het doet zo goed om contact te hebben met lotgenoten en ervaringsdeskundigen; je hoeft niets uit te leggen en jezelf niet te verantwoorden want iedereen zit in hetzelfde schuitje. Sommigen hebben nog minder; anderen iets meer maar je zit allemaal in de WSNP. Het is ook fijn een uitlaatklep te hebben want je mag heus weleens depri zijn en je hart luchten en even lekker klagen. Je bent niet alleen en niet de enige in zo'n situatie. Het kan iedereen overkomen en laten we blij zijn met die tweede kans, die iedereen verdient; ongeacht hoe en wat. Ik wens je veel kracht, moed en wijsheid toe maar ook jullie gaan het redden! Dikke knuffel, Elisa (sinds 15 september officieel uit de WSNP die toch nog een flinke staart heeft)
Sinterklaasavond
Het wordt vast een hele leuke pakjesavond/Sinterklaasperiode. En bedenk, de meeste lol beleven kinderen aan een Lego-piet die 's avonds langs komt en dingen van Lego maakt, briefjes van de Sint in je schoen, een sleutel in de schoen, rommelpieten, strooipieten die de pepernoten in je bed gooien, verstoppieten die je schoenen verstoppen, gedichtjes, surprises, Sinterklaaspannenkoeken, fotospeurtochten-met-opdrachten-door-het-huis, etc.
Elkaar hebben
Elisa zegt een waar ding. Mijn man en ik kunnen goed ruzie maken, maar in de periode waarin we zoveel geldzorgen hadden waren we hechter dan ooit ervoor. Misschien wel omdat onzinprobleempjes er zo bij in het niet vallen.
Pelle, ik bedoelde eigenlijk
Dat ik het ook zelf wel wil komen brengen. En ik heb het dan over enkele vuilniszakken.
Jons, het adres! (of forumbeheer)
Ik heb jouw adres niet, kan je dus geen mailtje sturen.
Daarom nogmaals het mijne: mirreke at t-online punt de.
En anders, forumbeheer, graag het mailadres van jons.
Oooh die buurvrouw....
oooh die buurvrouw krijgt het volgens mij heel druk, met al die pakjes...het is je gegund Jons, sterkte!
Lieve jons
Ik lees wat reacties van de laatste dagen. Laat je niet gek maken door iemand die het zelf kennelijk goed heeft en niets begrijpt van mensen die het minder treffen. Iedereen maakt weleens keuzes die misschien minder handig zijn, dat is helemaal menselijk en niemand heeft het recht je daarop te veroordelen. Als je zelf wel van alles kunt is het erg makkelijl om anderen dingen te ontzeggen omdat ze in een minder riante positie zitten, alsof je dan nooit iets leuks zou mogen doen! Ga je niet verdedigen, maar probeer het langs je af te laten glijden. Liefs!
Adres van jons
Ergens in dit draadje staat het emailadres van Jons, stuur haar een mailtje dan krijg je de adresgegevens.
Chippie, waar dan?
vroeg ze wanhopig. Ik ben heus niet te beroerd om jons zelf te mailen, maar kan het niet vinden... En tot een kleine 7 berichtjes geleden, jij ook niet, dus waar, in welk berichtje heb jij het dan gevonden??? Ik kijk er blijkbaar overheen of zo...
Wie wil mij het adres van buuf sturen?
mijn mail adres is [email protected]
Ik hoop dat iemand dat wil doen!
Groet Caro
Mailadres
mijn mailadres is: [email protected]
Hoe zit dat
Ik ben hier helemaal niet in thuis, maar ik snap niet dat je niet een pakket kleding of voeding of zo mag aannemen??
Sterkte Jons!!
Snap ik ook niet, geerke
Ik vind het werkelijk van de gekke dat je blijkbaar ook gegeven spullen moet verantwoorden. Jons, heel veel sterkte en trek je in vredesnaam niets aan van stuurlui aan wal.
Groetjes
Massi
Ik kan me voorstellen
Nou, van de kant van schuldeisers kan ik me dat wel voorstellen. Als iemand veel dingen van andere mensen krijgt dan vinden zij dat je wel met minder weekgeld toekan en zo meer schuld bij hun kunt afbetalen. Het zal een schuldeiser compleet niet interesseren of door hulp van buitenaf net iets makkelijker rond kunt komen, zij willen zoveel mogelijk geld terug zien.
Ik denk...
Ik denk dat de poststop is ingevoerd om bv te controleren op rekeningen, postordertoestanden, nieuwe rekeningen, etc om te voorkomen dat je nieuwe schulden aangaat.
Ook zal het niet op prijs worden gesteld dat er bv contant geld wordt gestuurd, dat wordt gezien als een soort van inkomen.
Iedere budgetbeheerder snapt dat je van 100 euro per week geen nieuwe kinderkleding kunt kopen. En dus dat je aangewezen bent op een tweedehands spullen die je krijgt. Dat is ook geen probleem (lijkt mij) want iedereen krijgt of geeft wel eens wat tweedehands weg.
Ik ga er van uit dat Jons het zekere voor het onzekere neemt en dat ze de pakketjes naar een ander adres laat sturen.
Tsja, aflossen zoveel je kunt
En als je veel krijgt, kun je meer aflossen. Maar Jons zit nu al zo lang op een absoluut minimum en dat met 4 kinderen, en heeft al alles verkocht wat ze kon verkopen en de grootste schuldeiser is de belastingdienst, die nu op 3 extra jaren aanstuurt omdat de totale schuld daar nu verminderd en anders opgebouwd is. Kijk, dan heb ik er geen moeite mee om iemand iets toe te stoppen zodat je eens even een heel klein ietsje lucht hebt.
Een vriendin van me heeft ook in de schuldsanering gezeten, haar man heeft haar in de steek gelaten voor een jonger exemplaar en heeft haar met enorme schulden en een klein kind achter gelaten. Zij heeft lichamelijke klachten aan die periode overgehouden, ze had eerst het minnelijke traject, ruim 2 jaar, maar dankzij de belastingdienst (door de rechter tot meewerken gedwongen) is daar 5 jaar WSNP overheen gekomen. Zoiets wens je niemand toe, en zeker niet iemand die er zoals Jons en zij door pech in terecht komen. In mijn vriendins geval had haar man een bedrijf, maar toen daar problemen mee kwamen, heeft hij een postbus genomen voor alle rekeningen, zij merkte de betalingsachterstanden pas na afsluiten van gas en licht... Een week later zat hij met een flinke bankrekening in Zwitserland met het jongere exemplaar.
Pakketten
Pakketten met boodschappen of tweedehands kleding bijvoorbeeld mag je echt wel aannemen. Dat vindt niemand een probleem. Ook een bewindvoerder niet. Die knijpt echt wel een oogje toe, mocht dat per ongeluk bekend raken. Als er maar geen bedragen op je bankrekening worden gestort, want dan wordt er ingegrepen. Dus als iemand een keer geld wil geven moet dat contant of via een ander.
Structureel
Volgens mij is het een beetje als met de bijstand. Dan mag je best eens een tasje met boodschappen krijgen, maar als je structureel bijdragen (ook in natura) van derden krijgt kan de sociale dienst gaan korten.
Artikel hulp via ool
wat dan?
Nasha
Als dat in hier op het forum besproken had kunnen worden, hadden ze dat vást wel gedaan ipv zich maildrukte op de hals te halen 
En toch...
En toch krijg ik hier een beetje de kriebels van. Alle ins en outs zijn zo'n beetje bekend en nu is er een 'foutje' ontdekt. Voor mij is het één groot vraagteken.
Jons heeft ook mijn mailadres (want ik heb haar adresgegevens gevraagd), dus ze kan ook mij mailen!?
Ik ben al niet zo'n held om verhalen van wildvreemden te geloven, wil graag een handje helpen maar dan bekruipt me toch een beetje het gevoel 'het zal toch niet....'. Geen idee wat dat het-zal-toch-niet-gevoel dan precies is.
Of ben ik nu een vreselijk wantrouwige trut?!
Chippie
De een heeft meer vertrouwen in de mens als de ander. En als jij er geen goed gevoel bij hebt staat het je natuurlijk volkomen vrij om je helpende hand naar iemand anders uit te steken.
Zolang je de reden niet weet zou ik geen aannames maken. Misschien zit juist in het mailen van Jons wel het probleem. Weet jij veel? Of blijkt de overbuurvrouw toch niet zo te vertrouwen? Of heeft Jons een andere regeling aangeboden gekregen. Of is er iets anders gebeurt waardoor Jons nu even geen contact op kan nemen met degenen die haar een warm hart toedragen.
Chippie
Jons heeft momenteel meer aan haar hoofd dan iedereen te mailen. En ik weet inmiddels wat er is, het is niks ernstigs, gewoon een klein praktisch dingetje, niet eens een foutje, maar wel even goed om te weten. Maar niet alles hoeft op een openbaar forum gezet te worden. Zo simpel is het.
Verder ken ik Jons, en haar verhaal heb ik ook gevolgd. Ik vertrouw haar volledig. Helaas zijn er nog teveel mensen die denken dat je alleen door eigen schuld in de shit kan raken. Voor hen heb ik een vervelende mededeling: dit kan jou ook overkomen...
Chippie
Misschien wil je duidelijk maken waar je wantrouwen zit? Veel van ons weten onderhand zoveel dat we in haar woonplaats zouden kunnen achterhalen hoe ze bekendstaan. Niet dat ik die behoefte voel!! We kennen haar ook persoonlijk. Het zou dan wel heel onverstandig zijn als ze iedereen een potje gaat bedonderen. Ik weet dat dat niet altijd een garantie is, maar mijn gevoel zegt me dat Jons betrouwbaar is.
Nou
ik had de indruk dat je alleen mocht mailen als je het adres van de buurvrouw NU had, en dat had/heb ik dus niet...en ik vond het wat vaag...maar goed, excuus dat ik er naar vroeg....
Ter verduidelijking
Het is echt een 'administratief' iets, stelt niet veel voor, maar ik heb een foutje gemaakt bij de eerste adressering. Omdat ik veel aan mijn hoofd heb (en een zwaar hoofd daarvan krijg) heeft Pelle aangeboden me te helpen hierbij, nogmaals bedankt, Pelle!
We moeten deze week naar de rechtbank, nog met oudste naar de psychiater, surprise-perikelen met oudste (probeer maar eens iets te doen met een dwarse autist, haha), en dan de voorbereidingen voor sint. Ik zit een beetje vol en kan dan weinig concentratie opbrengen. Ik zou dan mensen vergeten of overslaan, ik zou in staat zijn om dezelfde fout te maken, etc. (overblijfseltje van mijn hersenbloeding, concentratiestoornis).
sorry voor de onduidelijkheid en mijn eerste fout!
Jons