Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Tirza G.

Tirza G.

13-12-2009 om 23:42

Autorijden

Ik had het van de week met mijn vriendin over haar zus (ja, bent u er nog) en daarvan weet ik dat zij geen auto rijdt. Milieu enzo, alles met fiets en trein. Tot mijn verbazing vertelde vriendin, dat ze geen auto dúrft te rijden. Ik dacht dat ze geeneens een rijbewijs had maar jawel hoor, dat heeft ze wel. Ze gebruikt het alleen nooit.
En zo ken ik eigenlijk wel meer dames, die liever geen autorijden. Of geen lange stukken. Of geen onbekende stukken. Of niet in het donker. Of niet in de winter. Hoe is dat bij jullie? Ik herken er niks van, ik vind autorijden niet altijd even lollig (met slecht weer of files), maar meestal heb ik er geen moeite mee. Ik rijd wel

Tirza


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Amarins

Amarins

13-12-2009 om 23:54

Inparkeren

Het zweet breekt mij slechts uit als ik moet inparkeren. Ik rijd graag een rondje, of twee, om een ruime plaats te vinden en het lukt me dus ook echt niet goed om strak in te parkeren. Meter van de stoeprand af, dat werk. Er moet ook niemand kijken. Verder heb ik nergens last van .

Zusenzo

Zusenzo

13-12-2009 om 23:58

Auto

Geen idee waarom dit in puberteit staat maar vooruit. Ik heb na enkele jaren met heel veel plezier gereden te hebben een enorme pauze gekend. Weet niet precies waarom maar langzaamaan raakte ik het vertrouwen in medeweggebruikers kwijt. Zouden ze wel .... Niet die ander, maar ik werd een gevaar op de weg zonder vertrouwen in die ander. Ik heb zo'n 10 jaar lang niet gereden en toen werd ik min meer voor het blok gezet (kind met speciale school en die waren met het OV niet bereikbaar). Ik volgde 4 lessen en toen reed ik weer. Met net zoveel plezier en vertrouwen als voor die 10 jaar. Ik heb alleen een megahekel aan mist.

Lynna

Lynna

14-12-2009 om 06:25

Tom

De tomtom heeft mij ontzettend geholpen, sinds ik dat ding heb rij ik werkelijk overal heen. Inparkeren kan ik ook niet. Ik zie ook wel tegen deze winter op, ik moet voor het eerst elke dag met de auto naar mijn werk (zo'n 30 km) en ben wel erg huiverig voor mist en gladheid.

Maar ik heb ook een vriendin die nog net aan naar mij toe durft te komen (10 km) en verder rijdt ze niet.

Niet, euh wel dus

Wij zijn een familie van autorijders...zowel de vrouwen als de mannen. Volgens mijn opa (die al 30 jaar dood is) was hij de eerste autobestuurder in zijn woonplaats. Zijn auto werd dus zijn eerste 'bedrijfje'. Hij reed auto voor de dokter, de burgemeester enzo. Later deed ie de tram er ook nog bij (was maar 1 tram en die reed 6 keer per dag heen en weer) als hij tramreed had de dokter dus geen vervoer voor een spoedgeval....Mijn oma kon ook rijden. Want mijn opa was altijd druk en dus nam ze zelf maar les en een rijbewijs en dat was ook wel handig, kon ze ook chauffeuren als het nodig was voor opa. Geen wonder dus dat mijn moeder ook al op d'r 18de d'r rijbewijs mocht halen. Ze was enig kind namelijk. Toen ik op de basisschool zat had lang niet iedereen een auto. Wij hadden er meerderen (bedrijfsauto's) en daar stond zelfs onze naam op. En als mijn moeder ons ophaalde was dat wel 'raar', ik was de enige met een moeder die dagelijks auto reed. Als mijn oma me eens ophaalde waren we zowat een bezienswaardigheid (mijn oma woonde niet in onze woonplaats, dus was geen bekende verschijning hier), zó bijzonder was dat. En ja ik rijd dus ook zonder problemen. Ik kan me er ook niks bij voorstellen dat je bang bent om te rijden. Ik kan inparkeren als een tierelier. Heb zelfs wel eens overwogen om aan zo'n inparkeerwedstrijd mee te doen, maar eigenlijk vindt ik die 'vrouweninparkeerwedstrijden' wel erg onsympathiek en vrouwonvriendelijk dus toch maar niet gedaan.('t was toen voornamelijk om de prijs me te doen..)
Ik deaai de auto zo achteruit de parkeerplaats op, even kijken en hoppa erin. Geen enkel probleem.
Heb dus ook nooit deuken ofzo. Is me nog nooit gebeurd. Of een ander moet tegen me aan rijden/krassen (dat gebeurd wel eens) en dat zijn jullie dan dus w.s....(hahaha)
Mijn broers zijn nog een tikkie erger,die zijn zelfs autogek. Die 'houden'van auto's. En vallen zelfs op erg foute auto's. Je weet wel van die glimmende patserige bolides. En toen ze jong waren hebben ze die ook wel gehad, maar ondertussen zijn het brave huisvaders en hebben ze gezinsauto's maar ondertussen dromen ze nog steeds van die vreselijke bolides.Voor een paar honderd kilometer draaien mijn broers de hand niet om. Dat vinden ze helemaal geen probleem...zelfde dag terug ook nog niet. Leuk juist! Hier in huis bezit ik de auto meestal. Man gaat op de fiets. Is altijd al zo. Ik rijd ook meestal als we met z'n allen zijn.Hoewel man ook prima rijd hoor! Als het ver weg is rijden we om en om en beiden net zoveel. Ik kan beter kaart kijken en tom/tom instellen dus in het buitenland rijd man vaker. Zo kunnen we files enzo vermijden met z'n tweeën. Ik had laatst nog buren in de auto en we zouden kijken bij een sportwedstrijd. Parkeerplaats propvol...o,nee zegt buurman (naast mij) dáár is nog een plekje tegenover ons...stonden we al lang en breed geparkeerd....buurvrouw achterin lag in een deuk. Buurman had niet eens gemerkt dat ik achterlangs inparkeerde...Die was nog druk aan het kijken waar een plekje was.
Ik ken trouwens wel een heleboel vrouwen die ook bang zijn om te rijden. De moeder van jongstes vriendinnetje en de moeder van oudste's klasgenootje. Tja ach, ik kan me er gewoon niks bij voorstellen....waar ben je bang voor dan? Ik zou denk ik een paar lessen nemen mocht ik ooit bang worden.
groeten albana

Rembrand

Rembrand

14-12-2009 om 08:56

Gek op autorijden.

Het is mij met de paplepel ingegoten. Als tweejarige kon ik al heel wat automerken opnoemen
Ik baalde en werd ook wel nerveus als ik verder weg van huis moest en ik kon het ( op de snelweg ) niet vinden. Op een gegegeven moment ging ik in België studeren en toen heb ik ( ook voor mijn werk waarvoor ik huisbezoeken af leg ) een navigatiesysteem gekocht. Wat een heerlijkheid is dat zeg. Sindsdien rij ik overal naar toe en zonder angst om de weg kwijt te raken.
Ook in het buitenland is het geen probleem en bergpassen rijden is mijn hobby !
M.

Vrouw achter het stuur, man ernaast

Dat ben ik dus, die vrouw achter het stuur. Ben redelijk dominant in de auto, want in principe rij ik altijd. Ik vind autorijden gewoon leuk en ben een slechte meerijder. Terwijl mijn man niets om autorijden geeft, en plichtmatig zijn kilometers maakt als we eens een feestje hebben gehad of als we op vakantie zijn, maar dan wel de minder interessante stukken op de snelweg naar het zuiden. Want ik ben degene die dwars door Parijs rijdt, en ik geniet ook van rijden door de bergen.

Totaal geen rijschoom dus. Rij ook regelmatig in mijn eentje door heel Nederland, en zonder tom-tom, want dat heb ik met mijn geweldige richtinggevoel toch niet nodig. . Verder ben ik goed in kaartlezen en geloof ik dat ik veel dominante mannelijke eigenschappen heb.

Gelukkig ben ik vrij klein, en mijn man is erg lang, dus het oogt nog wel een beetje schattig als ik achter het stuur zit en hij ernaast. Je zult mij dus ook nooit zien als de persoon die achter het stuur naar het station rijdt, en dan vervolgens op de bijrijdersstoel gaat zitten omdat manlief rijdt......

groetjes,

Karly (eh, misschien maar even de tijdelijke nickname Karel)

Heerlijk

Ik ben gek op autorijden, vind het echt heerlijk om te doen. Ik heb mijn rijbewijs 2 maanden na mijn 18e verjaardag gehaald en zelfs de examinator merkte op dat hij kon zien dat ik met heel veel plezier reed!
Op dit moment hebben we geen auto. We wonen dicht bij trein- en busstation, alle voorzieningen op loopafstand dus we hebben gewoon geen auto nodig. Komt bij dat het gewoon duur is, autorijden en dat geld geven we nu dus aan andere leuke dingen uit
Maar ik mis het wel! Ik vind het echt geen straf dat de buurman van 84 mij altijd vraagt om naar het ziekenhuis in een andere stad te rijden omdat hij zelf niet meer over de snelweg en door een vreemde stad durft te rijden, dat doe ik (om meerdere redenen hoor) met liefde...

angel3

angel3

14-12-2009 om 09:51

Ervaring

na het halen van je rijbewijs is ervaring opdoen volgens mij het belangrijkst. Ik ken wel vrouwen die inderdaad wel hun rijbewijs hebben maar daarna niet voldoende de kans hebben gekregen om echt ervaring op te doen. Een goede vriendin van mij heeft al 15 jaar niet meer gereden en durft het nu ook niet meer.
Ik ken ook moeders van school die me vragen zoon op te halen na een feestje want ze durven niet in donker te rijden (wij wonen ver weg, anders kinderen kunnen met de fiets naar huis gebracht worden
Ik vind dat ook altijd typisch.
Ik rij overal. Met sneeuwkettingen de berg op, in het drukke barcelona, over modderwegen in argentinie, met een 11 meter lange camper in de VS. Ik rijd ook motor.

Overigens stapt mijn man vaak uit met file parkeren,. Ik kan dat nl VEEL beter. Ik krijg hem in het kleinste mini plekje in 1 keer goed. Maakt niet uit in welke auto, bekend of onbekend.

amk

amk

14-12-2009 om 10:01

Niet in de bergen

maar als het moet dan moet het, en dan zou ik het wel doen. Ik heb alleen mega hoogtevrees en dat is het probleem.
In de meeste landen rijden ze rechts en met een buitenlandse nummerplaat buiten nederland val je al genoeg op om door de rest extra in de gaten gehouden te worden.

Ik heb een auto, maar gebruik 'm heel weinig, komt omdat onze gemeente nu erg haar best doet om alle wegen onbruikbaar te maken. Maar de auto helemaal weg doen, lukt me ook nog niet.

Ik parkeer wel altijd paraat. Dat is zelfs zo erg dat toen ik deze week de auto gewoon in het parkeervak knalde mijn dochter vroeg waarom ik dat deed want dat was raar. Alleen papa doet dat.

Geen fan

van auto rijden. Ik zit er wel graag naast. We kachelen ook rustig voor een kopje koffie van Drenthe naar Tilburg, of voor een middagje verjaarsvisite naar Rotterdam, maar echtgenoot rijdt vrijwel altijd. Ik rijd zelf wel korte stukken, en ook wel bv terug vanuit brabant als echtgenoot een pilsje op heeft, maar ik vind lang autorijden gewoon vermoeiend. Ik heb ogen voor en achter nodig, ben ook wel een heel precieze rider moet ik zeggen. Ik houd me heel behoorlijk aan verkeersregels en snelheidslimieten. Ik ben ook eerder een afwachtende dan een brutale rijder, waardoor ik wel eens langer sta te wachten bij een lastig kruispunt. Overigens, áls ik rijd, ben ik geen stressrijder. Ik kan me niets indenken bij middelvingers, getoeter en asociaal rijgedrag.
O, inparkeren is ook idd mijn hobby niet, zeker niet met die grote leasebak van echtgenoot.
Verder ben ik in het pre-tomtom-tijdperk al eens in Straatsburg beland terwijl ik de route soleil had moeten nemen. Die navigatie helpt me wel over de angst voor onbekende binnensteden heen trouwens. Briljante uitvinding.

Primavera

Primavera

14-12-2009 om 10:41

Veel vrouwen

Ja, ik ken veel vrouwen die ondanks hun rijbewijs niet of nauwelijks rijden of zelfs helemaal geen rijbewijs hebben. Meestal door een combinatie van onzekerheid, angst door wat er kan gebeuren of een slechte ervaring en veel te weinig oefening. Het komt hier in Italië denk ik meer voor dan in Nederland. Het lijkt mij vreselijk om zo afhankelijk van anderen te moeten zijn als je een auto nodig hebt en het openbaar vervoer is hier ook niet alles.
Zelf heb ik mijn rijbewijs door omstandigheden pas laat gehaald. Door mijn vertrek naar Italië was er geen tijd meer voor herkansing. En daar aangekomen was eigenlijk alles prima met de fiets te doen zolang ik nog in het centrum woonde en studeerde, rijbewijs halen kost veel geld en vriendjes hadden altijd een auto, dus ik voelde de noodzaak niet zo.
Totdat ik op mijn 27ste weer vrijgezel was en het tijd vond om wat mobieler te worden. Eerst een tweedehands auto gekocht en toen rijlessen genomen. Het was in het begin erg wennen en ik had het idee dat ik nooit alles tegelijk zou kunnen. Aan de andere kant is autorijden eigenlijk net als fietsen, iedereen kan het leren. je hoeft er niet atletisch voor te zijn of buitengewoon intelligent of technische aanleg voor te hebben. Gewoon oefenen en praktisch iedere 'idioot' kan zijn rijbewijs halen. Waarom zou ik dat dan niet kunnen? En dus ging ik ervoor en vond het eigenlijk leuk.
Ipv van te vermijden wat ik niet goed kon oefende ik juist heel veel de dingen die ik lastig vond. Gewoon met een vriend buiten de lessen om, op een parkeer terrein eindeloos inparkeren oefenen, bochtjes achteruit en meer van dat soort gein. In mum van tijd haalde ik mijn rijbewijs.
Ook hierna bleef ik oefenen om me in iedere situatie te kunne redden. Smalle bergweggetjes, eindeloos keren op kleine landweggetjes tussen twee sloten. OK, de eerste keer zal ik 100 keer heen en weer gegaan zijn, maar uiteindelijk draaide ik wel om, en daar gaat het om. Wat een voldoening. Ook als we me een groep ergens naar toe gingen greep ik elke kans aan om te rijden, omdat ik graag in zoveel mogelijk auto's ervaring wilde opdoen en niet alleen maar in mijn eigen.
Een dikke maand na mijn rijbewijs reed ik al internationaal honderden km. Snelweg is niks aan en het grootste stuk en besneeuwde bergpassen gaven me weer mooi de gelegenheid om mijn hoe-krijg-ik-sneeuwkettingen-om kennis weer wat op te vijzelen.
Ik vind rijden dus erg leek. Het is heerlijk om te kunnen bepalen, niet alleen waar je heen gaat, maar ook welke weg, hoe snel, hoeveel stops en dat allemaal ook onderweg weer te kunnen veranderen. Kaartlezen kon ik al goed en ik heb heel lang de noodzaak van een TomTom niet ingezien. Alleen in grote Italiaanse steden, waar er door richtingsveranderingen en werkzaamheden de rijroutes snel veranderen en je bovendien door al het verkeer bliksemsnel moet beslissen en ook lang van te voren aan de goede kant van de baan moet zitten, ja daar wordt zo'n elektronisch apparaatje toch wel makkelijk. Bij dichte mist is het ook wel handig om te kunnen zien hoe de weg waarschijnlijk loopt, zolang je tenminste niet in de bergen zit, want daar wordt hij absoluut onbetrouwbaar en stuurt je rustig het ravijn in.
Inparkeren is geen enkel probleem meer en hier blijf ik wel in geoefend. Je moet in de stad gewoon krap in kunnen parkeren, anders vind je nergens plaats en vaak lukt het me om de auto op een plaatsje te zetten die andere chauffeurs overslaan omdat het ze te krap is.
Ergens vind ik luxe of snelle wagens ook prachtig en lijkt het me zalig om in zoiets te rijden. Het staat alleen erg laag op mijn prioriteitenlijstje en voorlopig wil ik alleen iets met 4 wielen, wat betrouwbaar is en rijdt.
Helaas is mijn man ook dol op rijden en houdt helemaal niet van de passagiersstoel. Op korte stukken rijdt hij dus meestal. Het is alleen niet zo dat als ik hem ergens ophaal hij me vervolgens vraagt om van plaats te verwisselen, dan blijf ik gewoon de op de bestuurdersstoel zitten. Op lange stukken begint hij en als hij moe is neem ik het over en vervolgens wisselen we af.
Groeten primavera

Leuk,autorijden

ik ben dol op autorijden,toen mijn rijbewijs 29 jaar geleden in de brievenbus viel( ja,ja toen werd het nog per post bezorgd)pikte ik mijn vaders autosleutels en weg was ik( in zijn knaloranje VW bus).ik rijd nog steeds graag,durf overal naar toe,in het tomtom loze tijdperk ben ik heel vaak verdwaald,maar dat maakte me niet uit,uiteindelijk kwam ik altijd op de plek waar ik zijn moest.
ik vind autorijden nog steeds leuk,maar ik merk dat ik nachtblind aan het worden ben,en dat maakt me wel wat onzeker als ik s,avonds rijd.
overigens ken ik drie vrouwen,de 1 durft niet meer te rijden na een auto ongeluk,de tweede heeft een tijdje niet gereden en durft nu niet meer,en de derde is (na heel veel lessen)gestopt met rijles.
ik ken geen 1 man die om die reden niet meer rijdt.

Maylise

Maylise

14-12-2009 om 11:01

Rij graag

Ik heb pas laat mijn rijbewijs gehaald. Ik was al 30. Daarvoor geen geld en later geen noodzaak. Pas toen ik iets meer afgelegen ging wonen vond ik het wel makkelijk. Ik heb rijden wel altijd heel leuk gevonden.
Lange stukken vooral vind ik heerlijk.
Het enige wat ik niet fijn vind is om in een grote drukke stad te rijden. Vooral dat gedoe met een parkeerplaats vinden. Wat ik dus meestal doe is mijn auto aan de rand van de stad laten staan als ik naar een stad ga waar ik niet goed bekend ben. Meestal heb je wel een parkeerplaats en dan zo'n bus naar de stad.

Maylise

tonny

tonny

14-12-2009 om 11:07

Herkenning

Hm, ik ben ook geen enthousiast automobilist. Vooral niet in het donker en als ik niet zeker weet of er ergens genoeg parkeerruimte is (ik ben een rund in fileparkeren). Ook ben ik niet dol op druk in- en uitvoegen in de Randstad.
Lange einden vind ik niet erg.

Ik heb ooit een tijdje gehad dat ik niet meer durfde. Toen heb ik snel actie ondernomen. Mijn rijbewijs heeft goud gekost (zesmaal examen!) en het zal me niet gebeuren dat alle moeite destijds voor niets is geweest.
In de praktijk rijd ik helaas te weinig. Niet nodig ook. Werk en naaste sociale contacten kunnen makkelijk met de fiets.
En in mijn eentje met de auto als ik ook zonder veel gedoe met de trein kan (en lekker lezen onderweg) heeft het spoor mijn voorkeur.
Ook al niet in mijn voordeel is dat nu drie van mijn vier kinderen een rijbewijs hebben (en graag rijden!).

Tja, die rijvaardigheid van mij, da's een puntje van zorg.

tonny

fietsgek

fietsgek

14-12-2009 om 11:13

Fiets

Ik ben dol op fietsen. En daarnaast heb ik toevallig ook een hekel aan autorijden.

Als kind hadden wij thuis niet altijd de beschikking over een auto dus ben er niet echt mee opgegroeid. Ik heb wel een rijbewijs gehaald, maar ben kort daarop gaan samenwonen en ook voor het werk had ik de auto niet nodig: met de fiets in tien minuten, met de auto omrijden in de file half uur..

Heb dus heel weinig kilometers gemaakt maar wél de nodige belevenissen. Zo heb ik een lege accu gehad, een platte band, en een kerstboom die overwaaide vlak voor mijn voorruit ik kon maar net ontwijken..

Tegenwoordig rijd ik alleen korte stukjes op bekende wegen. Parkeren heb ik totaal geen moeite mee, het donker ook niet. Maar het autorijden zelf.. als ik maar enigszins de fiets kan pakken GRAAG, heerlijk in de buitenlucht..

neteret mut

neteret mut

14-12-2009 om 11:16

Verschillend

rijbewijs gehaald met 18, moest van mijn ouders omdat mijn moeder veel ziek was en mijn vader een grote hekel aan autorijden had. Toen dan ook veel gereden in hun automaat ( daf). Toen ik mijn man leerde kennen had hij een oude lada, die vaak afsloeg. En toen ging het mis omdat ik dus ook in die auto moest rijden en het schakelen ( vooral het wegrijden in de 1)minder in de vingers had. Ik heb toen een flink aantal jaren toch niet willen rijden, bang voor het afslaan en het niet meer aan de praat kunnen krijgen ( ook toen we al een nieuwe auto hadden). Ik had gewoon lessen moeten nemen om over die angst te komen denk ik, maar alles is weer goed gekomen. Hoewel ik ook nu niet graag met ons busje door smalle straatjes rij in de binnenstad of daarmee boodschappen ga doen. Als ik de kans heb neem ik liever ons kleine autootje in die gevallen. Inparkeren is met een kleintje toch makkelijker dan met een busje. Ook met de caravan in berggebied rij ik liever niet. Lange einden of snelweg is geen probleem al zullen de wegen rond bv Antwerpen geen favoriet van mij worden, met tot een stuk of 8 banen naast elkaar / al dat voorsorteren en een ander kruisen.

mirreke

mirreke

14-12-2009 om 11:29

Heerlijk, autorijden!

Ik vind het helemaal leuk, autorijden. Ik weet niet waarom, maar het is zo. Ik geniet ervan. Ik heb laat mijn rijbewijs gehaald, ik was 33 jaar oud en 6 maanden zwanger (dat was ook de aanleiding) maar ik heb het in 1 keer gehaald. Het afrijden ging ook echt lekker. De dag dat ik het rijbewijs op zak had ben ik direct met dochter en zwangere buik zonder partner naar ons vakantieadres in België gereden. Toen nog zonder tomtom, dus die Antwerpse Ring was een heel avontuur.
Nu heb ik een tomtom en vind ik het rijden helemaal relaxed. Hoef ik tenminste niet meer krampachtig op te letten als ik ergens heen moet waar ik nog nooit ben geweest, wat voor mijn werk nogal eens het geval is. Voorheen zag ik dan het straatnaambordje net als ik er voorbij reed, en moest ik allerlei toeren uithalen om via eenrichtingsweggetjes toch op mijn bestemming te komen, en dan vaak ook nog te laat natuurlijk.
Nogmaals, ik vind het heerlijk, en het ontspant me echt, vooral rijden op de snelweg. Lekkere muziek op...
Mijn schoonmoeder wil ook niet in het donker rijden, en komt daardoor vrijwel niet meer op bezoek sinds we zijn verhuisd. Verder is mijn beste vriendin ook nog nooit in ons nieuwe huis geweest, omdat zij een huiver heeft om een onbekende weg te rijden, nadat ze een keer een hele kriskrasroute heeft gereden om op ons vakantieadres te komen. Helaas heeft zij geen tomtom...
Dus ik ken ze ook, die dames.

Asa Torell

Asa Torell

14-12-2009 om 11:40

Wisselend

Ik heb er geen talent voor dus toen ik eindelijk eindelijk eindelijk mijn rijbewijs had gehaald, was ik wel zo ontzettend blij en trots dat ik het om die reden een tijd lang erg stoer heb gevonden om te rijden. Daarna kreeg mijn aangeboren zenuwachtigheid voor zulke motorische dingen wel weer de overhand, het hielp ook niet dat er een familielid verongelukte. Maar ik heb een jaar lang dagelijks gereden voor het werk en toen kwam ik er wel goed in te zitten. Dus sindsdien weet ik dat het met routine altijd wel goedkomt, bij mij.
Ik rijd nu dan ook regelmatig, voor veel bestemmingen is het handig met de kinderen. Ik vind het alleen vermoeiend dus als man de korte ritjes wil doen vind ik dat wel lekker makkelijk. Maar man vindt het ook vermoeiend dus eigenlijk rijden we bijna evenveel. Een beetje eng vind ik het nog steeds (ook als passagier), ik ben altijd wel blij als we weer thuis zijn, zeker van lange ritten naar het buitenland.
Op een bepaalde manier vind ik het tegelijkertijd ook nog steeds wel leuk, ik geniet van alleen in de auto zitten met harde muziek, en laatst heb ik met veel plezier een anti-slipcursus gedaan.
Ik zou me nooit meer de auto uit laten jagen, ik vind het zo ontzettend onhandig als je daarvoor afhankelijk bent van anderen - dat was destijds ook de reden om mijn rijbewijs te halen. Als ik het niet meer zou durven zou ik daar dus les voor gaan nemen.
In mijn familie is het erg wisselend, mijn ouders hebben nooit een auto gehad, wel allebei een rijbewijs, maar mijn vader rijdt alleen op vakantie af en toe, en mijn moeder durft het helemaal niet meer. Vandaar ook dat die afhankelijkheid vroeger extra lastig was, ik moest voor mijn studentenverhuizingen altijd verdere familie of vrienden optrommelen om het busje te rijden. Mijn oma van moederskant daarentegen was dol op autorijden, die had al meer dan 60 jaar haar rijbewijs toen ze overleed. Ik ken dus wel mannen die niet durven, mijn vader, en ik kom ook wel eens een man tegen die niet eens zijn rijbewijs heeft kunnen/durven halen. Maar inderdaad hoor je het van vrouwen een stuk vaker.

Petr@

Petr@

14-12-2009 om 12:25

Wat leuk

om te lezen dat er zoveel vrouwen zijn die autorijden wél leuk vinden. Daar reken ik mijzelf dan ook graag bij.
Een rijbewijs hebben betekent voor mij een stuk onafhankelijkheid. Ik baal dan ook als een stekker dat m'n auto gestolen is en ik nu met het OV moet.
Ik heb wel een motor, maar sinds ik daar verleden jaar twee keer mee gevallen ben, durf ik niet meer, zelfs niet om te gaan lessen ((

Fraz

Fraz

14-12-2009 om 13:06

Ik rij niet graag

Heb nu sinds 5 jaar een rijbewijs (dus erg laat gehaald). Daarna wel auto gereden maar niet zo vaak. Daarna niet mogen autorijden ivm knie operatie. Daarna bijna niet autogereden ivm steeds wisselende auto's (half jaartje lease daarna andere lease etc) en nu we een eigen oud bakbeestje hebben ( en ook nog eens automaat) rij ik weer wat vaker. Alleen als vriend erbij is rij ik liever niet. Wordt ik onzeker van (teveel kommentaar en tips)dus mag hij zelf rijden.

Vic

Vic

14-12-2009 om 13:11

Geen hobby

Ik heb geen problemen met autorijden of inparkeren, maar het is ook geen hobby van me. Als ik kan kiezen laat ik liever een ander rijden dan dat ik zelf rijd. Ik heb overigens ook geen hekel aan autorijden, ben in mijn eentje met de kinderen meerdere malen naar Frankrijk gereden, met en zonder navigatie.

De kans niet? uit de 18e eeuw soms?

Ik ben het ermee eens dat ervaring 't 'm doet...Maar als dan wordt gezegd dat vrouwen 'de kans' ervoor niet krijgen...Dat is toch kolder????? We leven toch niet meer in de 18-e eeuw???? Hoezo 'de kans niet'??? Dan koop je toch jezelf een auto? Wie wil er nu graag zo afhankelijk zijn? Als je dan toch al zo'n rotrelatie hebt dat je 'de kans niet krijgt' om ervaring op te doen dan blijf je toch niet bij zo'n partner??? Je bent er zelf bij en moet zelf die 'kans' pakken en nemen en 'm anders gewoon afdwingen. En anders is het je eigen schuld dikke bult. En niks 'de kans niet 'krijgen'' Die moet je gewoon zelf némen.
Simpel zat.
groeten albana

reina

reina

14-12-2009 om 13:44

Ik rij zelf niet

Ik heb geen rijbewijs, ben er ooit wel voor gaan lessen, maar dat bleek niet te lukken met mijn been. Ik zou toen zelf de lessen in een aangepaste auto, met omgekeerde pedalen of met handgas, moeten gaan betalen ( + de aangepaste auto zelf) en dat was erg duur, omdat de regels waren dat je alleen vergoeding kreeg als je niet met OV kon reizen. Het was toen voor ons onbetaalbaar. Ik weet niet hoe de regelingen nu zijn, heb er wel eens over gedacht om het alsnog te proberen, maar heb er eigenlijk geen zin in Ik denk dat het me heel veel moeite zou kosten, niet alleen omdat ik al 'oud'ben, maar ook omdat ik al jaren in een erg verkeersveilige stad woon, waar ik helemaal ontwend ben in druk verkeer te rijden ( fietsers zijn hier gescheiden van auto's), dus ik denk niet dat ik de stap ooit neem. Overigens hebben mijn man en ik niks met auto's (al hebben we er wel een) het zijn ons mij handige dingen die je van a naar b kunnen brengen, maar ik snap nooit dat mensen helemaal in vervoering kunnen zijn van een auto

Fraz

Fraz

14-12-2009 om 13:53

Nou albana

als je op fietsafstand werkt of makkelijk per ov te bereiken en je partner wel verder weg werkt plus een leaseauto heeft dan lijkt het mij vrij onlogisch en zonde om een tweede auto aan te schaffen. Alleen in de weekenden zal je dan wel kunnen rijden. Maar omdat ik niet graag rij en helemaal niet met vriend naast mij had ik wel de kans om in het weekend te rijden maar nam ik die kans zelf niet vaak.

Maar ik vind het echt voor mezelf onzinnig een tweede auto aan te schaffen indien dat niet nodig is.

Sawo

Sawo

14-12-2009 om 14:01

Liever niet in donker en inparkeren

Hoi

Onze auto is van ons samen en ik gebruik hem iets vaker dan mijn partner. Ik rij niet graag op een heel donkere weg. Heeft niets te maken dat ik een vrouw ben maar komt door een oogafwijking. Inparkeren doe ik liever niet dat heeft vast wel met mijn vrouwzijn te maken.

groet

Saar

Terpi

Terpi

14-12-2009 om 14:07

Bloed zweet en tranen

heeft het mij gekost om mijn rijbewijs te halen. Ik 'moest' wel, om in aanmerking te komen voor een baan die ik dan weer beter kon combineren met mijn alleenstaand moederschap. Zo ging ik dus ook met mijn 33 lentes lessen om het vervolgens, na werkelijke drama's en nachtmerries (en twee examens) uiteindelijk met 34 jaar te halen. Het was omdat het moest dacht ik nog, dit ga ik nooit voor mijn lol doen... Wie schetst mijn verbazing, nu rij ik voor mijn werk elke dag door stad en land en ik heb er veel plezier in! Ik geniet van het rondkijken, lekker muziekje erbij en echt mijn eigen plekkie.
Groet Terpi

Brianna F

Brianna F

14-12-2009 om 15:13

Hier

Rijbewijs gehaald in 1983. 3 Jaar gereden, maar niet van harte. Daarna kinderen gekregen en nooit meer achter het stuur gestapt.Dat is dus nu al 23 jaar en ik zou het echt niet meer durven.
Albana, de auto staat hier nooit voor de deur, dus nee, ik krijg de kans ook niet.
En om dan nu maar een auto te gaan kopen,zoals jij suggereert is natuurlijk wel heel decadent.

Om die 100 meter die ik per dag afleg?

ijsvogeltje

ijsvogeltje

14-12-2009 om 15:19

Niet mijn hobby

Wij doen bijna alles met OV of de fiets. Ik rijd dus niet zo vaak. Ik ben er ook niet zo enthousiast voor, het is niet bepaald mijn hobby. Bang ben ik niet hoor, en ik kan ook prima rijden. Maar ja, dat andere verkeer hè... Ik houd dus niet van druk (stads)verkeer en van verkeerspleinen waar je steeds van baan moet veranderen. Daarnaast kan ik niet inparkeren en krijg de kriebels van parkeergarages.
Oh ja, en om de clichés compleet te maken: ik ben nogal slecht in oriënteren en rijd geregeld verkeerd. Dus graag iemand met de kaart (of richtingsgevoel) naast mij.

Nee op angel3

Ik wordt altijd erg opstandig op zulke 'flutsmoesjes' om die als 'reden' te noemen.
Pffff...je hebt de kans niet waár genomen...Dat is héél wat anders, je hád 'm wel, maar nam 'm niet.
Ook prima. Maar zég dat dan ook.
Zoals Fraz ook allerlei redenen heeft, nou prima toch, niks mis mee! Ze heeft het niet eens nodig dat rijbewijs. Dat hoéft toch ook helemaal niet?
Maar zo'n beetje in het wilde weg de rest van de maatschappij (of de mannen of je partner) de 'schuld' geven, van niet durven/kunnen/willen rijden, nee daar houd ik niet zo van'.
groeten albana

Mathilde

Mathilde

14-12-2009 om 16:21

Ik rijd liever zelf

Want het is zo vermoeiend om telkens je tong proberen af te bijten op de bijrijderstoel. Mijn man heeft zijn rijbewijs alleen maar kunnen halen in een automaat (na tig keer). Dus dan weet je het wel . Bovendien zit hij regelmatig te dromen of zwaar na te denken achter het stuur. Dus ik zit niet bepaald relaxed ernaast .
Op zich rijd ik graag, maar ik heb soms wel moeite met het huidige opgefokte verkeersgedrag en de drukte in de Randstad. De autonavigator is daar echt een ideaal hulpmiddel, voorheen moest ik wel eens over zo'n vierbaans snelweg met een oog op mijn Shell atlas, dat is niet bepaald verkeersveilig. En dat ik niet vlekkeloos kan inparkeren met ons huidige slagschip, nou dat is dan maar pech. Dan steek ik gewoon een paar keer heen en weer.
Jaren geleden heb ik na een ongeluk wel een tijdje rij-angst gehad. Maar dat ging vanzelf over door toch steeds achter het stuur te kruipen. Op den duur kwam ik dan niet meer volledig bezweet aan .

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.