Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Begin en einde van de maaltijd

Vriendjes van zonen vinden het raar dat we na een gezamenlijk maaltijd op elkaar wachten, dan goede bekomst zeggen en dan pas opstaan van tafel. Wij zijn dat zo gewend en vinden er niks vremmds aan. Gewoon netjes op elkaar wachten en afsluiten. Overigens beginnen we de maaltijd met gebed, maar dat is natuurlijk ook heel persoonlijk. Nu vraag ik me af, beginnen en eindigen jullie op één of ander wijze samen de maaltijd of ploft iedereen neer en gaat hoe het uitkomt? Puur nieuwsgierigheid vanwege de reacties van vriendjes.
(overigens dat afsluiten varieert nogal: moge het u zeer wel bekomen (beatrix-accent), verzadig en verkwikt en aanmerkelijk aangedikt, zo dat was lekker, iedereen lekker gegeten? etc.)


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
margje van dijk

margje van dijk

23-01-2010 om 13:25

Wel iets

Bij ons begint niemand te eten voordat iedereen iets op z'n bord heeft. Elke dag is dat trouwens weer een punt van aandacht, want natuurlijk gaan ze altijd stiekum een pastaatje snoepen of zo. Maar daar zeg ik dan dus altijd wat van.

Ook mag er niemand zomaar van tafel voordat iedereen uitgegeten is. Pas als iedereen klaar is zeg ik 'wolbekomme' (ons bent friezen) en dat is het signaal dat de kinderen als kanonskogels van tafel schieten (ook iets soortgelijks roepend).

Soms is er wel eens iets dat iemand eerder van tafel wil, en dan vragen ze het ("mag ik van tafel?"), soms al half in de beweging. Maar dan roep ik ze terug en laat ik het ze opnieuw vragen. (En dan mag het wel, als het een goede reden is).

We bidden niet aan tafel, maar we hebben dus wel degelijk die momenten. Wij hebben trouwens de rest van de dag uberhaupt geen tafelcultuur (we ontbijten half staand aan het aanrecht, we lunchen in het weekend ook meestal uit het vuistje, ik dek echt zelden de tafel voor een lunch). Dus dat is de reden dat ik er juist graag aan vasthoud. Het is het enige moment dat we echt samen zitten en de dag doornemen en vertellen wat er allemaal gebeurd is en dergelijke.

Mijn ouders bidden wel aan tafel, voor en na het eten. Mijn kinderen vinden dat wel prachtig. Heel devoot vouwen ze dan hun handen en neigen devoot het hoofd. Tenminste, toen ze nog klein waren (jongste doet dat nog steeds). Oudsten zitten er nu wat neutraler doorheen.

Margje

angel3

angel3

23-01-2010 om 13:48

Ook wachten

Wij starten altijd met: eet smakelijk!
Soms kan het wel gebeuren dat er vast geprikt wordt en ik of man nog even in keuken bezig is, maar keuken is achter de tafel dus voelt wel heel aanwezig
Dan nog zeggen we even: eet smakelijk!

Dochter wil soms 'bidden', want oma doet at. Als oma er is dan zijn wij ook stil.
OOk hier wachten we op elkaar tot iedereen klaar is. Dan pas toetje en dan weer even wachten, ook bij de broodmaaltijden.
Hier ook een vriendje die mij raar aankeek, maar dat was valse schijn want thuis bij hem wordt er ook op elkaar gewacht, zo zie je maar
Dochter kan erg traag zijn en dan mag zoon wel iets eerder van tafel als hij het netjes vraagt. Het kan ook zijn dat ik dan vast begin met inruimen van de vaatwasser. Zij is zo n tut met eten

emma43

emma43

23-01-2010 om 13:53

Wel begin,niet echt een einde.

Ik schep meestal op in de keuken ,dan neemt dochter borden mee naar de eettafel.Ik neem zelf als laatste mijn eigen bord mee,dan beginnen we met ,smakelijk eten of zoiets dergelijks.Iedereen wacht wel tot ik ook aan tafel zit.Het is al een heel karwei om zoon tijdens het eten aan tafel te houden,daarom mag hij voor de toetjes zorgen,kan hij even heen en weer lopen en daarna is hij snel vertrokken.Hij moet wel eerst vragen of hij van tafel mag.Wij blijven dan vaak nog even napraten,maar we hebben geen eind.

Holiday

Holiday

23-01-2010 om 14:09

Ja begin en eind

Hier ook een begin en een eind hoor! We beginnen met eet smakelijk als iedereen zijn eten op het bord heeft liggen. Zijn we allemaal klaar, dan ruimen we de hele tafel leeg en daarna komen de toetjes op tafel. Dus geen pakken vla tussen de pannen, daar ben ik een enorme pietlut in en heb ik elke dag discussie over. Vind ik nou eenmaal niet gezellig.

Na de toetjes vraag ik ook altijd iets in de trand van lekker gegeten of heeft het gesmaakt? Overigens hebben we het daar tussendoor ook over, er wordt ook wel iets gezegd als lekker hoor! (mijn man) of he bah champignons maar het vlees is wel lekker (kinderen).

En als iedereen dan klaar is staan we op. Tuurlijk probeert een kind wel eens wat (éven de hond aaien, éven dit of dat) zeker als wij volwassenen nog niet helemaal klaar zijn. Ach ja, je probeert ze toch iets bij te brengen he, maar het moet ook wel gezellig zijn aan tafel en daarover heb ik niks te klagen.

Sera

Sera

23-01-2010 om 15:26

Wij dekken de tafel altijd en meestal met dekschalen en niet met pannen. We scheppen ook aan tafel op. Eerst bidden we altijd en dan wensen we elkaar smakelijk eten. Dat laatste mag eigenlijk niet volgens de etiquette maar ik vind het wel een fijn begin van de maaltijd.

Pas als iedereen is uitgegeten mogen de kinderen van tafel opstaan. Als we gasten hebben en natafelen dan mogen de kinderen wel eerder op staan maar dan moeten ze het wel netjes vragen.

Tijdens het eten mogen ze ook niet zomaar opstaan om wat te pakken uit de keuken. Dat moeten ze ook eerst vragen.

Rieke

Rieke

23-01-2010 om 15:38

Wij ook

We bidden voor het eten, de kinderen mogen allebei hardop bidden als ze willen.
Dochter van bijna 3 roept halverwege de maaltijd al of ze mag spelen, nee dus. Eerst moet iedereen z'n bord min of meer leeg hebben, nog een stuk fruit of ander toetje en als dat op is mogen ze van tafel.
Wij, ouders, blijven dan nog zitten met meestal koffie en de krant.
Ik ken trouwens niemand die zomaar begint te eten zonder op de rest te wachten. Tenminste geen mensen met een gezin.

Sancy

Sancy

23-01-2010 om 16:40

Heel korte bijdrage

Zie Margjes posting.

amk

amk

23-01-2010 om 16:40

Gewoon begin maar onconventioneel eind

wij beginnen altijd met eet smakelijk, en daar sta ik ook op. Haal rustig dochterliefs bord weg tot dat ze het gezegd heeft.
Dan eten we rustig, samen ruimen we tussentijds de tafel af voor de toetjes komen. En als die op zijn. Is het samen handen in de lucht en hard KLAAAAAAAAAAAR roepen.
Dat is echt iets van ons 2. Bij haar vader wordt gebeden aan tafel. Dochterlief bidt zelf niet.

Hier ook

eet smakelijk als we beginnen en iedereen wat op zijn bord heeft liggen. Dan afruimen, toetje pakken en pas gaan eten als iedereen wat heeft. Daar heb ik schoonvader al wel eens op aangesproken, want die wilde meteen beginnen. En na het eten goede bekomst zeggen en dan van tafel. Als we langer zitten, met visite of gourmetten of zo mogen de kinderen wel eerder van tafel als ze klaar zijn.

Amarins

Amarins

23-01-2010 om 21:48

Iets langere bijdrage

Zoals bij Margje en Sancy. Overigens mogen ze best weleens eerder van tafel af, als ze het maar vragen. De maaltijd- afsluiting is hier "ruim jij de tafel af?", dit is de taak van een van de kinderen.

Roos Vicee

Roos Vicee

23-01-2010 om 22:16

Duidelijk

Begin en eind van de maaltijd is hier in huis heel duidelijk want wij beginnen en sluiten af met gebed.
Tussen de middag eet ik met jongste alleen een broodje en dan is het ieder-voor-zich, wat inhoudt 'zachtjes' bidden, eten en klaar Dan maakt het me ook niet uit of hij al weg is voor ik zelf klaar ben. Maar bij de warme maaltijd eten we gezamenlijk en dat is op de manier zoals ik hierboven al aangaf.
Ik realiseer me bij het lezen van deze draad wel dat ik toch weer meer moet gaan letten op het 'op elkaar wachten voor men gaat eten' want dat is hier nog wel eens heel ver te zoeken. Tot mijn grote ergenis overigens als we eens ergens anders eten, moet ik zeggen. Dat was met kerst toen we bij mijn schoonouders waren, dus ook het geval... Bedankt! Ik ga daar toch maar weer eens wat beter op letten en wat van zeggen voortaan. Toen de kinderen klein waren heb ik dat altijd keurig zo proberen aan te leren, maar heb dat de laatste jaren aardig laten versloffen

Kaaskopje

Kaaskopje

24-01-2010 om 03:44

Discussiepunt

Ik laat dit draadje aan man lezen. Hij begint met eten als zijn bord volgeschept is ook al zit ik nog niet aan tafel. Hetzelfde met het toetje. Dat is vaak al bijna op als ik er nog aan moet beginnen. Ik vind dat niet netjes.

Talia

Talia

24-01-2010 om 12:02

Wauw weer wat geleerd

"Goede bekomst", dat heb ik echt nog nooit gehoord en ik heb toch wel op veel plaatsen bij veel mensen gegeten. Zou dat ook iets van een bepaalde regio kunnen zijn?
Maar om antwoord te geven op de vraag: wij beginnen samen en eindigen samen. Niet echt met woorden, maar wel in gedrag. Ik corrigeer de kinderen ook als ze al snel willen beginnen voor iedereen zit en van tafel gaan we pas als iedereen klaar is. Uitzondering maak ik nog wel eens voor de jongste, een peuter, maar meestal gaat dat goed. Opmerkingen zoals "ik zit vol" kan ik dan ook weer niet tegen, ik hoor wel graag dat het lekker was .

Groet, Talia

Biene M.

Biene M.

24-01-2010 om 13:52

Grappig (opscheppen)

Grappig Tops, dat jij altijd opschept. Hier ben ik degene die dat doet en ik heb geen idee wanneer, waarom en hoe dat zo gekomen is!

En on topic: degene die gekookt heeft roept (nou ja, vraagt. We roepen niet in huis) iedereen aan tafel als hij de schalen neerzet. Als iedereen zit wensen we elkaar smakelijk eten en dan beginnen we. We gaan pas van tafel als iedereen klaar is en praten eerst meestal nog wat na (dat hangt nogal van de sfeer af en die is onvoorspelbaar met een puberella in huis).

margje van dijk

margje van dijk

24-01-2010 om 14:30

Nog eens wat: meteen komen?

Wat bij mij een ongelofelijk punt van ergernis is dat mensen niet meteen komen als ik roep dat het eten klaar is. Mijn man zit meestal op zijn kamer te werken en dan MOET hij altijd nog die mail afmaken die nog tien minuten duurt, en hij vindt het absurd dat ik zelfs maar suggereer dat je zo'n mail ook even kunt opslaan en na het eten afmaken. Natuurlijk niet. En trouwens, wat maakt het uit dat hij wat later komt, moet dat dan zo op de seconde.

Nou, ja, dus. Vind ik. Ik vind niets zo triest als dat ik gekookt heb, de tafel gedekt heb, het eten op tafel heb gezet en dan komt er niemand, of ze beginnen pas op z'n elfendertigst na een paar minuten druppelsgewijs aan te schuiven, waarna ze opeens ook nog moeten plassen.

Inmiddels heb ik zo mijn methodes ontwikkeld: tien minuten van tevoren al gaan roepen dat we bijna gaan eten, en vijf minuten van tevoren zogenaamd definitief roepen, zodat iedereen er precies op tijd is. (Nou ja, ik geef toe, 'te laat' is our middle name, ook de mijne, dus eigenlijk zou ik me er niet over moeten verbazen).

Maar mijn man vindt het ook écht bijzaak, lijkt het wel. Als hij gekookt heeft interesseert het hem niets dat mensen te laat aan tafel komen. Het stoort hem niet dat het eten koud staat te worden. Eigenlijk houdt hij ook helemaal niet van de tafel dekken en zou hij het liefst met het bord op schoot voor te televisie gaan zitten, dus dat zit er waarschijnlijk achter. (Overigens zegt hij wel vaak dat hij het erg gezellig aan tafel vond, als ik heb doorgedrukt dat we echt aan tafel gaan zitten, maar hij zal dat initiatief niet zo gauw zelf nemen).

Ik ben dus hier de tafelmanierendoordrukker, dat moet helemaal van mij komen.

Is dat bij jullie ook zo? Vinden jullie het ook zo irritant als ze niet meteen komen? Of stoort het je niet?

Margje

Carmen

Carmen

24-01-2010 om 15:17

Margje!

Ja, herkenning! Heel, heel, heel irritant. Inderdaad roep ik tegenwoordig ook iets eerder dan direct noodzakelijk. Helpt soms, niet altijd. En soms begin ik alvast met eten, maar dan wel met een boek of tijdschrift erbij. En probeer mij dan te vermaken, te verwonderen en vooral niet te ergeren.
Het eind van de maaltijd is makkelijker. In principe blijft alles zitten tot iedereen is uitgegeten. Maar als kinderen netjes vragen of ze van tafel mogen omdat Jeugdjournaal begint, of ze willen verder met huiswerk of knutselwerk of iets dergelijks, dan mag het meestal wel. Als ik de reden maar nuttig vind

Carmen.

bibi63

bibi63

24-01-2010 om 15:44

Simpel

Als het eten klaar is, wordt (mmestal door mij) geroepen dat we aan tafel gaan. Soms geef ik dochterlief (als ze ergens mee bezig is) al een hint dat we over 5 min gaan eten, zodat ze er is op voorbereid en kan afsluiten waar ze mee bezig is. Er wordt dus verwacht dat we allemaal aan tafel gaan als het eten op tafel komt. Dan scheppen we op en zeggen 'eet smakelijk'. Verder wachten we uiteraard tot iedereen klaar is voordat er van tafel wordt gegaan.
Groetjes,
Bibi

angel3

angel3

24-01-2010 om 18:40

Herkenbaar over te laat

hier idem hoor altijd te laat komen met name man.
Man zegt dat zijn moeder altijd te ver vantevoren riep en dat hij altijd dus dacht: nou dat NU zal wel loslopen
Ik ben er ingetrapt en ben ook eerder gaan roepen met als gevolg dat hij dat nu weer denkt (zal wel loslopen.) Soms komt ie meteen naar beneden en is dan 'geirriteerd'. 'Je zei NU'. ha ha. Dus hier dezelfde ergenis en geen ideale oplossing....

Biene M.

Biene M.

24-01-2010 om 19:04

Meteen komen, I wish

Wat dat betreft helaas vergelijkbare taferelen als bij Margje. En dan komen ze aan tafel en laten ze doodleuk de tv aan staan. Of blijven op weg naar de tv om hem uit te zetten nog een minuut voor het beeld staan om de scene af te kijken (en je kunt hem hier op pauze zetten, dus dat is nergens voor nodig). Als ze aan de pc zaten moet er nog van alles afgemaakt worden. Eenmaal aan tafel dan meteen weer opstaan om nog iets anders te drinken te pakken. Man is geen zier beter dan puberella.

Ook hier kost het me wat doorzettingsvermogen om aan tafel te eten, maar ook hier wordt dat achteraf doorgaans wel gewaardeerd. Jammer dat ze dat de volgende dag alweer vergeten zijn.

Sarcas

Sarcas

24-01-2010 om 19:53

Eet ze!

Ik had ook nog nooit van de ‘goede bekomst’ gehoord, of van enige na-het-eten spreuk! ‘Smakelijke voortzetting’ heb ik wel eens een paar maal voorbij horen komen in mijn leven, maar helemaal begrepen heb ik deze uitspraak nooit. Maar goed, alhier vangt de maaltijd meestal aan met geloei richting dochterlief die boven op haar kamer doof zit te wezen. Als die na een minuut of tien aan komt kakken zet deze lukraak wat serviesgoed op tafel. Ik draag daarop pannen of schalen naar binnen en ik en vrouwlief scheppen op.
In het geval van feestelijke drank proosten we, en zorgen ervoor elkaar daarbij indringend in de ogen te kijken. Volgens dochterlief heb je de rest van je leven slechte seks als je dat niet doet en zij weigert te proosten zonder. Nadat we deze horde hebben genomen klaagt dochterlief meestal nog even over het gebodene waarop wij dat ritueel beantwoorden met ‘Leer zelf koken en hou op met zeuren’. Daarna zeggen we ‘Eet smakelijk’, ‘Eet ze’ of iets wat daar in de buurt komt. Als we klaar zijn mopperen we nog wat op dochterlief omdat ze haar bord niet heeft leeggegeten en worden de stoffelijke resten naar de keuken gebracht, waarop eenieder zich weer gaat bezighouden met waar hij of zij mee bezig was.

S.

Polly Shearman

Polly Shearman

24-01-2010 om 20:28

Hier

Beginnen we gezamelijk, als iedereen zit en wat heeft, maar mogen de heren voor wie lang zitten erg moeilijk is. Tussendoor lopen: nl op en neer naar de aanrecht om hun soepkom of die van een ander weg te zetten als hij op is. Wij proberen altijd 3 gangen te eten, omdat vooral voor middelste 3 kleine beetjes er beter ingaan dan gewoon 1 gang. Tussen de gangen door mogen ze dus omhoog, maar alleen om spullen naar de keuken te brengen of te halen. Ze kunnen gewoon weg niet zo lang op 1 plek zitten dus dit leek ons en goede oplossing.
Als we allemaal ons toetje ophebben, is het gewoon klaar en staan we weer op. Wij hebben geen eind woord.
groet, pol

Margriet*

Margriet*

24-01-2010 om 20:36

Eerst allemaal aan tafel zitten

en niet gaan eten voor dat iedereen heeft. Idem dito met toetje eerst wachten. Uit beleefdheid vind ik dit belangrijk. En pas aan tafel als iedereen klaar is.
Dat was pas op vakantie met vrienden wel leuk. Er zaten een paar treuzelkonten tussen en dan vind ik dat ze niet daarop eindeloos hoeven te wachten. Hebben we nog wel discussies (wel leuke hoor) met vrienden over gehad. Hoe voed je op, maar het wel al snel veel breder...
Overigens komen ze hier ook niet aan tafels spontaan. Bij ons werkt ver van te voren aankondigen goed en zegge": 'ok dan eten we vandaag met zijn tweeen' oid. Dan komen ze altijd. Werkt ook bij vertrek nso etc. 'Doei dan zie ik je morgen wel weer'.
Waar ik overigens niet mee kan zitten is dat iemand zegt dat ie vol zit. Waarom zou je dat niet horen/moeten zeggen. Ik vind het een fijn teken dat iemand goed gegeten heeft, zeker bij de kinderen.

Holiday

Holiday

24-01-2010 om 22:36

Goede bekomst

ken ik wel.

Als ik met collega's heb geluncht in het bedrijfsrestaurant van het kantoor waar ik werk, wordt het wel gezegd. Ik vind het wel een sjieke afsluiting. Thuis zeg ik het wel eens maar met een knipoog want dan kijken ze me aan van ja ja...het zal wel doe maar niet zo duur. Maar, het is dan weer een piepkleine poging om ze iets bij te brengen he. Dat ze niet raar opkijken als ze het een keer horen bij een ander aan tafel.

Ik leer mijn kinderen overigens hoe ze hun bestek moeten neerleggen ten teken dat ze genoeg hebben en hoe het moet liggen als dit bord leeg is maar ze zo nog wel wat lusten.

Mochten ze nog eens bij de koningin te eten worden gevraagd, dan hoop ik dat ze er iets aan gehad hebben.

Bennikki

Bennikki

24-01-2010 om 23:33

Over de koningin en op tijd komen

Naar aanleiding van de voorgaande reacties: ik was eergisteren op Paleis Soestdijk (heel erg leuk trouwens, levende geschiedenis en interessante rondleiding)en daar vertelde de gids in de eetkamer dat 15 minuten voor de 'avonddis' (diner en lunch waren woorden die niet gebruikt mochten worden door de koninklijke familie) de gong 1 keer klonk; 5 minuten voor het eten klonk de gong 2 keer. Na die 5 minuten gingen de deuren dicht en niemand kwam er meer in. 'Zonder aanzien des persoons´ -maw, de koningin zelf kwam er na die tijd ook niet meer in.. Kon ze een boterham met kaas bij het keukenpersoneel gaan bedelen.
Jammer, die open keukens van tegenwoordig..
Bennikki

Ritueel hier

Wij beginnen aan tafel door elkaar een hand te geven en luidkeels 'smakelijk eten' te roepen. Klinkt een beetje klef, maar als ik die snoetjes van mijn kinderen zie lachen tijdens dit ritueel weet ik waarom we het doen.

Het tussendeel is vaak een stuk minder relaxt met een zeer trage, slechte eter en een snelle, bijna allesetende knoeier (is ook nog maar anderhalf). De oudste wil ook nog wel eens van tafel lopen om te gaan plassen, als we vergeten hem dit van te voren te laten doen en grijpt verder elke kans aan om met de voorwerpen op tafel te gaan spelen, zucht.

Doordat we hier dus zulke verschillende eettempo's hebben, zit de oudste nog wel eens aan tafel met zijn toetje terwijl mijn man de jongste al noodgedwongen uit de kinderstoel heeft gehaald en ik al half de tafel aan het afruimen ben anders krijg ik niet alles op tijd aan de kant vóór het naar bed brengen. Hmmm.

De uitdrukking 'Goede bekomst' ken ik van mijn hervormde grootouders van moeders kant.

Chris

krin

krin

25-01-2010 om 10:27

Wachten

Hier wachten we tot iedereen zit voordat we gaan eten, en mag je pas opstaan als iedereen klaar is. Iedereen helpt met afruimen, en er wordt niet gelezen aan tafel (is best moeilijk voor dwangmatige lezers als ik).
Dat wachten met beginnen moest vooral man leren, want die was dat van huis uit niet gewend; daar is het ieder voor zich opscheppen en bunkeren, en aangezien ze ook nog allemaal idioot snel eten, wil het nog wel eens gebeuren dat ze al bijna klaar zijn tegen de tijd dat moeders eindelijk zit en haar eerste hap neemt. Dat wilde ik thuis dus niet.
Goede bekomst zeiden wij vroeger thuis ook, grappig, dat was ik vergeten tot ik het hier weer las. We hebben ook nog een tijd gehad dat iemand als echt iedereen klaar was zei: De tafel wordt opgeheven - en dat deden we dan ook, letterlijk. Tot de yoghurtfles in de lamp stak, en dan weer laten zakken. Tja, alles om nog even niet aan de afwas te hoeven begnnen, denk ik.

Tango

Tango

25-01-2010 om 11:20

En hier

Beginnen we ook als iedereen aan tafel zit. Tangoman en ik scheppen voor onszelf op en een van ons voor Tangozoon. Tangodochter schept sinds een paar maanden zelf op, voorkomt erg veel strijd over bord leeg eten.
De kinderen halen het meestal niet in hun hoofd om eerder te beginnen met eten want het zijn al geen geweldige eters, dus beginnen meestal pas als wij al halverwege ons bord zijn. Meestal zeggen we wel eet smakelijk.
De kinderen moeten vragen of ze van tafel mogen. Ze mogen dit meestal wel als wij nog zitten na te praten. Tussendoor moeten ze ook altijd vragen of ze iets mogen pakken of naar de wc mogen (met name Tangozoon moet altijd, ik vergeet dan ook vaak te vragen of hij voor het eten nog moet, dus laat ik het dan maar).
We proberen het altijd zo gezellig mogelijk te houden, beetje praten over wat we die dag gedaan hebben. Niet altijd makkelijk met twee slechte eters, want je wil er ook nog wat inkrijgen natuurlijk.

Mama van Jesse

Mama van Jesse

25-01-2010 om 12:04

Hier

Ons avondeten ritueel is wel verandert nu er een dreumes van 3.5 jaar bij is.

Vroegah zaten we heel veel "met-bord-op-schoot/salontafel" maar nu eten we elke avond keurig aan tafel.

We beginnen inderdaad als iedereen zit - lees dreumes - en man en ik scheppen voor onszelf in. Meestal ligt het eten dan al in het bord van 3.5 jarige. Kan het alvast afkoelen.
Ook wij roepen "lekker ite" (ons bent ook friezen!

Van thuis uit weet ik ook nog dat het een hele kunst is om iedereen aan tafel te krijgen op hetzelde moment. Met name m'n moeder werd daar gek van. Behalve haar drie kinders deed haar man daar ook vrolijk aan mee. Blijven staan voor de tv, niet van boven komen, ook niet na drie keer......enz. En ze had dan niet zoiets van: "It's your lost". Zou ik geloof ik wel hebben. Ik bedoel ik hoef geen koud eten omdat een ander niet opschiet, maar de situatie is mij dus niet bekend. Mijn man schuift lekker snel aan, of zit al bij de keukentafel mij gezeldschap te houden

Nou is onze dreumes momenteel een zeer slechte eter. We proberen daar - met wisselend succes - geen aandacht aan te besteden. Hij "moet" een hapje proeven en meestal roept 'ie daarna dat 'ie niet meer hoeft. Hij moet dan blijven zitten tot papa z'n bord leegheeft. Meestal krijgt 'ie dan een boekje of een reclamefolder. Daarna mag hij dan toetje halen voor zichzelf uit de koelkast. Na het toetje mag 'ie er dan vrij snel af, wat betekend dat hij al lang en breed van tafel is als wij aan het toetje toe zijn. Ik schep vaak twee keer op en het is wisselend wat man dan doet, of hij wacht met toetje en ruimt alvast wat op, of hij neemt eerst alvast toetje.

Als we gasten hebben laat ik deze regels meestal los. De maaltijd duurt dan toch langer en om dreumes nou zolang op de stoel te houden......Dat gaat wel beter als wij ergens te gast zijn, moet ik zeggen!

"Goede bekomst" gebruik ik zelf niet, maar ik ken het wel. Zou het iets noordelijks wezen?

Talia

Talia

25-01-2010 om 12:22

Aanvulling

Inderdaad, als iemand later aan moet schuiven door werk, dan wachten we niet, dat zou wel erg veel gevraagd zijn. Kinderen mogen dan ook gerust van tafel gaan.
Ik ben niet de opschepper, dat doen Taliaman en ik allebei. Oudste van 11 doet het nog steeds niet zelf, ze vindt het erg handig dat wij dat regelen, geloof ik.
Ik heb een tijdje heel sneu gedaan dat ik alleen aan mijn zelf gedekte tafel met het door mij gekookte eten zat, omdat de rest nog gauw even iets moest voor ze aanschoven. Dat hielp . Het duurt ook niet zolang voor man en oudste er zijn (jongste cirkelt meestal al een kwartier om me heen: honger!), maar er moet nog altijd even iets. Dus ik roep eerder, met als gevolg dat ze weten dat het nog even duurt .... Dit geldt trouwens alleen voor de dagen dat ik kook, als Taliaman kookt ga IK altijd snel nog even iets doen voor het eten klaar is ... .
En is er niemand die iets weet over de oorsprong van "goede bekomst"? Ik ben nog steeds verbaasd.

Groet, Talia

PS Sarcas, zeg maar tegen puberdochter dat het niet klopt hoor, van dat klinken en in de ogen kijken. Ik kan het weten want ik doe dat nu werkelijk nooit ...

Jade

Jade

25-01-2010 om 12:43

Samen....

We beginnen samen en we eindigen samen. Ik vind het niks dat als de 1 al klaar is dat ie tv gaat kijken of zo.

We eindigen meestal met: "Zo, iedereen klaar en heeft het gesmaakt?"

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.