Cultuuroverdracht

Maylise

En toch kun je je daar in vergissen. Ik sprak eens iemand die nogal dol was op klassieke muziek en nogal neerkeek op metalmuziek. Hij was erg verbaasd te horen dat vele metalmuzikanten conservatorium hebben gedaan,en dat menige gitaarsolo moelijker is om te spelen dan Bach.
Zo weten ook velen niet dat Nina Hagen geschoold operazangeres is en Patti Smith ook gedichten schrijft...

Fiorucci

Dat klopt. Neerkijken op moderne muziek is erg achterhaald. Een conservatoriumleraar heeft mij er lang geleden eens op attent gemaakt dat Eddie Van Halen de Paganini van de 20e eeuw is en liet mij eerst Eruption en daarna een fragment Paganini horen. Ik viel achterover! Ook vertelde hij me dat er veel overeenkomsten bestaan tussen rock/metal en Bach.

Er zijn ook vrij veel muzikanten beeldend kunstenaar.

Kamille

Klopt,ook Zappa is zeer grensverleggend bezig geweest, en was ook (Modern klassiek) componist.

Maylise

Ik weet er niet zo heel veel van, maar ik denk dat je André Hazes en Bach héél goed op 1 lijn kunt zetten. Je kunt een erg interessant gezicht opzetten bij het beluisteren van barok, maar in de tijd waarin die muziek geschreven is, was het soms niet meer dan 'volksvermaak'.

Cobi

Waarom zou een Fransman zingen over 'mijn Vlaanderland'?

Brel zong mooi hoor

Maar om het nou diep triest te noemen als een vwo- klas ( uit Haarlem/ Heemstede nota bene alsof dat iets uitmaakt....) hem niet kent gaat mij echt veel te ver.
De Groningse VWO ers kennen de al 10 jaar overleden Ede Staal, de man die Brel doet verbleken.
Ik bedoel maar, ieder zijn eigen referentiekader. Een francaise kiest blijkbaar voor volkszanger Brel en een Groninger kent Ede Staal.

Krin

Ik ben het met je eens dat men wel erg van leer trekt tegen Sini vanwege haar verbazing dat pubers Brel niet kennen. Ik vind de reactie van P echt onnodig onaardig zelfs. Ik hoop alleen dat Sinilind ook beseft dat Franse chansons, dus ook die van Brel niet, vroeger al láng niet in elk platenrek stonden en ook nu niet direct tot de algemene smaak van 'den Nederlander' behoort en dat is geen schande. In mijn jeugd had ik 1 vriendin waar men thuis nogal Francofiel was. Muziek, vakantie, zelfs de beroepskeuze van mijn vriendin.. lerares Frans. Ja en dáár stond Brel in het platenrek en nog veel meer. Toen vond ik het maar matig. Nu waardeer ik het veel meer.

Bruce

Mijn dochter was dit jaar op Pinkpop. Mijn man sloeg groen uit dat zij erbij was en hij niet. Want... Bruce zou komen! En Bruce is.. the Boss! Maar hij gunde haar haar pleziertje uiteraard volledig en wilde na afloop natuurlijk weten of ze alles meegekregen had van Bruce Springsteen. Waarop ze vertelde dat ze bij dat concert juist uit de menigte was gestapt, omdat het haar eigenlijk niet zoveel zei en ze échte liefhebbers een plaatsje vooraan meer gunde. Man was ontsteld. Bruce... niet zo interessant???

Kaaskopje

Brel was een Belg, daarom zong hij over Vlaanderen. Geboren in Brussel.
En verder: nee, ik zou niet hebben verwacht dat elke 3vwo'er Brel kent. Mijn leraar Frans lang geleden in 3vwo waarschijnlijk wel.
Iemand vertelde mij laatst over ene Sterretje, en vroeg verbijsterd onder welke steen ik had gezeten dat ik daar niets van wist. Is dat ook snobisme van die persoon, dat ze dat niet van mij snapte?

De trash van vandaag is de cultuur van morgen

Mijn oudste dochter die een cultuur-studie doet kent Brel en ze vind het niks, niet oprecht, onecht. Ze heeft laatst wel een hele serie colleges gehad over de eerste Big Brother, je weet wel die met Ruud, Bart, Karin en Sabine. Ze was zeer onder de indruk dat wij dat als oudjes echt live gekeken hadden, want het was toch wel de basis van een bepaald sociaal fenomeen volgens haar. Dat we sociale outcasts waren binnen het vpro-publiek van onze vrienden vond ze ook bijzonder.
De drie kinderen hier zijn musea binnengesleept, verplicht geluisterd naar Bach en Zappa en Sex Pistols en Alpha Blondie en Chris en Cosy en veel meer, voorgelezen, geknutselt tot ze er bij neervielen. Resultaat is wat wisselend, maar ze houden gelukkig echt van asterix en agent 327, ze kunnen oud-socialistische levensliederen meezingen ("heb nooit geweten, en het doet er zo pijn, dat het loon van de arbeid, zo bitter kan zijn") en ze kunnen True Blood vergelijken met Buffy en hun voorkeur helder beargumenteren.
Opvoeding geslaagd

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Kaaskopje

Brel was een Belg vandaar zijn (prachtige) lied over zijn vlakke land. Hij zong sowieso wel vaker Nederlandstalig.
In mijn jonge jaren was Brel toch wel heel bekend. Mijn ouders hadden zijn platen al.

Overigens

Er lopen hier twee dingen doorheen. In eerste instantie cultuur en in het tweede geval algemene ontwikkeling. Het heeft natuurlijk wel met elkaar te maken maar ik vind er wel verschil tussen zitten. Jacques Brel als naam kennen en weten wie hij was vind ik redelijk normaal. In mijn generatie sowieso. Dat is weer wat anders dan dagelijks zijn liederen luisteren. Dat is voor de liefhebber.

Zo vind ik inderdaad dat een redelijk opgeleid mens zou moeten weten wie Simone de Beauvoir (hier ook ergens genoemd) maar weer niet dat iedereen een diepte studie heeft gemaakt van haar werken. Dat is weer wat anders. Maar gewoon de naam kennen en min of meer weten wie en wat ze was dat vind ik inderdaad bij de algemene ontwikkeling behoren.

Maylise

Zie mijn antwoord aan Krin

Kwaliteitsverschil

Maylise schreef: "En ik vind echt oprecht dat het niet alleen een kwestie van smaak is en dat je in bepaalde gevallen ook wel objectief kan zeggen dat iets beter is, zelfs al is het jesmaak niet. Ik bedoel als je een kasteelroman naast Wuthering Heights legt dan zit daar toch echt een enorm kwaliteitsverschil tussen."

Ik ben het in zekere zin wel met je eens, maar van de andere kant denk ik dat het ook te maken heeft met smaak. Ik bedoel, wij kunnen wel vinden dat Wuthering Heights kwalitatief beter is dan een kasteelroman, maar iemand anders kan dat weer loodzware, pompeuze kost vinden waar geen doorkomen aan is. En liever een kasteelroman lezen omdat zo'n boek voor diegene meer kwaliteit heeft. Beter leesbaar, beter te verhapstukken.

Dus tsja, wie bepaald eigenlijk wat kwaliteit is? En wat beter is? Ik denk dat je dat zelf bepaald, en dat dat niet door meningen van anderen je opgelegd kan worden.

Gelukkig!

Met mijn algemene ontwikkeling zit het wel goed! Ik ken Simone de Beauvoir bij naam en ik heb wel eens meer over haar gehoord.
Ik vind het niet zo'n schande eigenlijk, als nieuwe generaties zangers, schrijvers, acteurs van voorgaande generaties niet meer zo goed kennen. Als het belangrijk wordt is de informatie zo opgediept. Voor een aantal van ons is muziek uit de jaren '60 en eerder (via films e.d.) deel van ons leven, maar voor de jeugd is dat antiek. Vraag aan een 20 jarige wie Fred Astaire is en je krijgt een glazige blik. Mogelijk zelfs van een 30-jarige. Cultuur is tijdgebonden, slechts weinig overleeft.
Heeft een redelijk opgeleid persoon per definitie een goede algemene ontwikkeling? Of is een goede algemene ontwikkeling gekoppeld aan redelijk opgeleid?
Ik denk eigenlijk dat er ook genoeg mensen zijn die een zeer uitgebreide algemene ontwikkeling hebben, die ze tijdens hun leven hebben opgedaan en dus niet persé op school of via hun ouders.
Wat mijn man net zei en waar ik het mee eens ben is dat een voorwaarde van breed algemeen ontwikkeld zijn, is dat je openstaat voor diverse uitingen van cultuur en onderwerpen als politiek, natuur, volkeren, etc. etc.. Iemand met een brede algemene ontwikkeling moet dus nieuwsgierig van aard zijn. Mis je die nieuwsgierigheid, dan kom je je eigen straat bij wijze van spreken niet uit. Dan kun je nog zo slim zijn, maar dan wel binnen een heel beperkt gebied.

Maylise

Ja, onze generatie heeft meestal weleens van Brel gehoord, maar dan kun je er niet vanuit gaan dat de huidige pubers hem zouden moeten kennen,toch? Je had hun gezicht moeten zien toen ik hen een langspeelplaat liet zien..)

Wat geef je mee

Het van alles meegeven aan je kinderen kan ook averechts werken trouwens, dat deed het bij mij.
Toen ik jonger was ben ik op tig educatieve tripjes meegenomen door nederland, musea in en uit, antiek, klassiek, noem het en het kwam voorbij; ik kon geen museum meer zien, geen schilderij meer bekijken of geen snerpende viool meer horen.
Ik heb gezworen dit nooit bij mijn kinderen te doen en toch komen bepaalde dingen je huis in, ga je eens naar een museum, maar dan wel gedoseerd en aangepast aan de leeftijd.
Dochter vond zelf bepaalde muziekstukken mooi (licht klassiek), vond op internet de beatles en deelt die hobby met opa en oudste viel dankzij oma beter in slaap met klassieke muziek en dankzij dezelfde klassieke muziek kreeg de kunstenares haar leerlingen rustig en geconcentreerd daar waar ik er weer nerveus van werd.(niet van alles overigens).

Enfin, gedoseerd lijkt me dus wel belangrijk.
En zeker zonder oordeel naar anderen, zeker niet naar jongeren, want niets zo persoonlijk als interesse/smaak en dat komt niet op een presenteerblaadje op een bepaalde leeftijd binnenvallen. We zijn niet allemaal hetzelfde en doen niet alles op dezelfde leeftijd.

Koot en bie

Mijn man begrijpt maar niet waarom onze kinderen Koot en De Bie niet leuk vinden, hij doet zo nu en dan een poging het ze bij te brengen, haha. Jacques Brel en Boudewijn de Groot zijn zangers die ik zelf als puber al vreselijk vond, laat staan dat ik mijn kinderen daarmee in aanraking breng. Maar fijn om te weten dat er ook nu nog ijverige leraren zijn die deze lancunes graag aanvullen .
Wat mijn kinderen weten verschilt per kind. Ik heb er een die weet heel veel dingen die bij mij het ene oor in gaan en het andere weer uit. Van die technische wetenswaardigheden.
Als je je als ouder echt wat aan gaat trekken van wat andere mensen vinden dat een kind hoort te weten, dan kan je fulltime aan de slag. De een vindt klassieke muziek en literatuur belangrijk. Anderen vinden dat je je kind vooral veel met de natuur in aanraking moet brengen. Of dat ze culinaire hoogstandjes moeten herkennen of kunnen koken. Of vinden sport belangrijk, of zelf muziek maken, of beeldende kunst, of ballet of heavy metal. Of Koot en de Bie.
Maar Annej om op jouw beginvraag te antwoorden: nee ik ben niet bewust bezig om mijn kinderen "cultuur" mee te geven. Dat gaat vanzelf wel en niet.

Als

Ik heb maar één criterium: als het maar leuk is. Ik moest vroeger in het kader van culturele opvoeding wel eens mee naar bezienswaardigheden en daar had ik dan helemaal geen zin in en dan blijft het wel hangen (oh, de tapisserie van Bayeux, ja dat vond ik zo vreselijk saai), maar het nodigt niet uit tot verdere interesse.
Dus, we gaan hier wel naar musea, maar alleen als de kinderen het leuk vinden en het zijn dan ook musea met een informatieve ondertoon. Ze zuigen het op als sponsjes. Het moet dan wel ook op hun manier gaan: hun vader kan zich nog wel eens opwinden over het feit dat ze maar wat van plek naar plek rondstuiteren zonder echt te lijken kijken, maar ik zeg dan, laat ze maar, alleen zo beklijft het. Ijsje eten, leuke dag en leuke herinnering van maken. Musea lijken vaak ook meer op kinderen gericht dan vroeger.
En oh heerlijk internet, als je eens iets wilt laten zien aan je kind (muziek, film, wat dan ook), je hebt het binnen een tel opgezocht. Ook televisiezenders als Discovery en National Geographic nodigen vaak uit tot verder nadenken en vragen stellen over vanalles en nog wat (niet altijd hoor), ik heb het idee dat interesse wordt aangewakkerd door het aanbod van informatie en dan zit het in deze tijd wel goed

O ja, koot en bie

Hier is dan weer Theo en Thea dé hit

Mach (ot)

Ede Staal is al 25 jaar dood, hij is in 1986 overleden. Daar kwam ik achter toen ik in het pre-internettijdperk de VVV Groningen belde om te vragen of ik Ede kon inhuren voor een privéconcert als verrassing voor mijn vader die vanwege ziekte zelf de deur niet meer uit kon.

skik

Twee dingen, p.

Ik zou met een kind in 3VWO juist blij zijn met een docent die over Brel begint (voor alle duidelijkheid: die Brel kwam ter sprake in de pauze, niet in de les. Sini stelde er geen proefwerkvraag over die vervolgens tot haar afschuw door iedereen onbeantwoord bleef, waarna ze als straf onvoldoendes uitdeelde. Ze had gedacht dat hij bekend was, ze eiste het niet. Dat is een belangrijk verschil).
Ik zou blij zijn met zo'n docent, omdat ik denk dat een leerkracht die veel van de leerlingen verwacht die leerlingen ook veel leert. Die moet dus niet zwijgen over Brel, maar (met stille verbazing, geboren uit de eigen vanzelfsprekende voorkeuren) constateren dat de leerlingen niet weten wie dat is en vervolgens ze met hem laten kennismaken. Hitler komt, neem ik aan, eerder bij geschiedenis aan bod dan bij Frans, dus met de door jou geconstateerde onbekendheid met die figuur hebben Sini en Brel niets te maken.
Bovendien: verklaren dat Hitler kennen voorrang heeft boven Brel kennen, ach. Dat vind ik net zoiets als zeggen dat je niet mag klagen over pijn in je kleine teen terwijl er mensen zijn zonder voeten. Je kunt heel goed oud worden zonder kennis over beide, al moet je dan wel heel blind door het leven gaan, en van beide verwacht ik dat ze ergens in de middelbare school periode ter sprake komen.

Brel

Ik heb even op Youtube gekeken of er nummers waren van Brel die ik ken. Nee, helaas. De naam ken ik wel, het gezicht erbij ook, maar de muziek heb ik nog nooit gehoord. Dan is hij schijnbaar niet zo'n grootheid als Piaf, want daar kan ik nog wel iets van zingen (en mijn dochter ook!). Brel is overigens in 1978 overleden en toen was ik nog te jong om daar iets van te hebben meegekregen.

Ha ha sinilind

Ik durf te wedden dat mijn zoon van 15 (ook 3VWO) ook niet weet wie Jaques Brel is. Ik ken hem (natuurlijk) wel, al heb ik geen lp of cd van die beste man dus draai ik hem inderdaad nooit.
Maar ik heb Jaques ook niet via mijn ouders leren kennen maar via een vriendin destijds, dus wie weet komt het nog goed
Wij namen zoon ook al jong mee naar van alles en praten vaak over diverse onderwerpen dus hij heeft toch best een brede kennis en interesse denk ik. het hangt ook wel van je eigen interese sfeer af. Zoon weet veel van metal, techniek, auto's en ICT, ik niet dus als hij een onderwerp te berde brengt moet ik ook vaak toegeven dat ik niet weet wat hij bedoeld......

Sini (o.t.)

je doet me denken aan mijn Franse lerares van vroeger. Ook altijd bezig met Franse muziek. Prachtig vond ik dat. Liedjes vertalen van Michel Fugain en Julien Clerc.Ook had ze altijd tijd voor ons als we iets niet snapten of vragen hadden. Ik weet zeker dat ik zonder deze lerares niet zo veel van Frans had gehouden. Mijn dochter (nu in 1 VWO) had ik ook zo graag zo'n lerares gegund. Helaas heeft deze lerares als de les voorbij is nooit tijd om nog vragen te beantwoorden van leerlingen. Omdat ze dan ze dan al klaar staat met een sigaret om buiten te gaan roken (aldus dochter). Als ik dan hoor dat jij in je pauze nog graag met leerlingen praat, denk ik (in tegenstelling tot P.) bij me zelf: had mijn kind maar zo'n lerares Frans als jij. Dat wilde ik even aan je kwijt.

Waarom mag een leraar zich niet af en toe verbazen over gebrek aan kennis van de leerlingen? Of dat nu een terechte verbazing is of niet?

Ik kan me trouwens nog goed herinneren van de middelbare school dat de meeste leraren vaak alles wat met hun vak samen hing geweldig vonden en echt niet snapten als mensen daar anders over dachten. Ik zie nog de wiskunde leraar voor me die net een in zijn ogen prachtige formule had uitgelegd naar ons kijken. Wij ongetwijfeld allemaal met glazen ogen omdat we het of niet hadden begrepen of er niks aan vonden. Ik hoor nog hoe hij vol onbegrip uitriep maar zien jullie dan niet hoe mooi dit is.

Ik weet nog de Duitse leraren die volkomen ontroerd waren door Goethe, Franse leraren die vol onbegrip waren dat het lezen van alle delen van l'Esprit des Lois van Montesquieu niet ons idee was van een leuke vakantie besteding en leraren Engels die niet snapte dat het niet iedereen hele monologen van Shakespeare wil leren voor de lol.

Heerlijk toch die mensen die zo dol zijn op vak. Dat vind ik meer te waarderen dan een leraar die precies weet wat er nu wel of niet populair is onder de jongeren.