Cultuuroverdracht

Fiorucci

Nee, ik zou me ook niet verbazen over een 14 jarige jongere die Brel niet kent. Voor mijn generatie zou ik het wel weer wat vreemd vinden. Op je 14de hoef je sowieso niet alles te weten. Dan leer je van de lerares Frans bijvoorbeeld wie Brel is. Dat is nu precies de toegevoegde waarde die leerkrachten kunnen hebben. Een wereld openen voor de kinderen buiten de kennis van de ouders om.

LP's schijnen trouwens weer helemaal terug te zijn of terug te komen onder muziek liefhebbers. Laatst kwam een muziek liefhebbende in een band spelende vriend van zoon hier op bezoek en toen hij de platenspeler zag was hij helemaal wild enthousiast. Hij heeft de hele avond hier oude platen gedraait.

Klopt maylise

Er is nu een revival van de lp,maar vijf jaar geleden keken mijn kinderen er heel vreemd van op. Ik ben met je eens dat juist leraren binnen hun vakgebied hier een taak hebben, ik denk dat het de lessen ook zal verlevendigen.

Pastorale

natuurlijk...
Ik denk dat ik het belangrijker dat ik de liefde voor muziek doorgeef, de liefde voor lezen, de interesse in mensen, het openstaan voor anderen integenstelling tot het veroordelen en buitensluiten.
Wij praten nu heel veel bijvoorbeeld naar aanleiding van de economische/eurocrisis.
Een brede algemene kennis vind ik ook belangrijk, maar er is nu zoveel kennis verkrijgbaar, 'vroeger' keek iedereen op hetzelfde moment hetzelfde programma, nu kan je naar eigen willekeur kijken wat je wilt, lezen wat je wilt.

Dit is toch niet off topic, maar algemeen

Cultuuroverdracht hangt sterk samen met wat van huis uit speelde en wat je, volwassen geworden, zelf is gaan interesseren. Voor mij speelde enthousiaste docenten een grotere rol dan mijn ouders - die waren vooral praktisch bezig en niet geschoold in cultuur.

Bewuste cultuuroverdracht - nee, dat komt zoals het komt. Ik heb geen jaarprogramma's afgewerkt

Nina Hagen was heel hip in mijn jeugd, vrienden waar ik destijds erg tegenop keek waren fan van haar en zodoende kocht ik ook een LP. Franse muziek - poe, dat is lang geleden, sorry Sini.

Elk mens draagt zijn/haar afkomst mee in het leven, die van mij is plattelands en in mijn 'nest' was naast de lessen op school geen Frans te vinden - wat dat betreft staat Sini als francaise er compleet anders in.
Wel wat Fries toegevoegd, telt dat ook? Wij hebben een CD 'Brel in het Fries'.

Leren van elkaar

We hebben een paar jaar museumjaarkaarten gehad en gebruikt. Zijn bv ook eens naar het picassomuseum in Malaga geweest, Anne Frankhuis, kamp Westerbork, cultuur gesnoven in London. Aan de ander kant heb ik van oudste zoon Miles Davis en Charlie Parker leren waarderen.

Cersei (ot)

Dit is volledig off topic, maar ik ben net deel 1 van "A Song of Ice and Fire" aan het lezen, beter bekend als A Game of Thrones, en in dat boek heet de allergemeenste giftige feeks van een koningin Cersei. Ik vroeg me dus af hoe je bij je nick kwam - vast niet via Game of Thrones .

Mea (ot)

Nou Mea, ik ben wat verder met lezen en tv kijken en wat zal ik zeggen, je raakt toch aan zo iemand gehecht Ik vond het wel een originele nick en was toe aan een wissel.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ooooo (ot)

Echt waar? Krijgen we een kijkje in de ziel van Cersei en is ze dan gelaagder/gecompliceerder/sympathieker? Waarom heb ik kinderen genomen, ik kan maar hier en daar een kwartier lezen, verdorie.

Haha (ot)

Ach, mijn kinderen zijn al zo groot dat we gezellig samen kunnen lezen en kijken. En Cersei wordt zeker gelaagder, gelukkig, dit in tegenstelling tot Catelyn, die blijft eendimensioneel. Wat een irritant mens is dat.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ot cersei

ja catelyn gaat al snel dood, wat mij betreft blijft Cersei een onsympathieke intrigante.
Ook hier grote kinderen, zitten we met ons allen de afleveringen te zien ( en moet ik mijn mond houden, ben de enigste die alle boeken heeft gelezen). Zo af en toe lees ik op het discussieforum op imdb mee ivm de verschillen tussen de boeken en de serie.

O jongens

Zeg aub niks meer, ik ben pas halverwege boek 1!

Maar toch... (over sini en brel)

Sini zegt niet dat ze verbaasd is dat iemand van 14 / 15 Brel niet kent. Ze is verbaasd dat uit een groep van 29 leerlingen er niemand is die hem kent. Dat vind ik toch een ander soort verbazing eigenlijk. Want inderdaad, iedereen krijgt iets anders mee van huis uit, maar als je houdt van Brel en hem ziet als één van de groten, dan kun je het treurig vinden dat hij uit de cultuur lijkt te verdwijnen.
Wij draaien hier trouwens geregeld een plaat van Jacques Brel. Edith Piaf ken ik niet (wel van naam natuurlijk).
Groet, Maw.

Cultuurbarbaar en oostindisch dyslectisch

tv kijken en een bericht tikken gaan niet samen, jeetje wat een taalfouten.

Door de openhartigheid van Sinilind wéét jij nu van haar verbazing over gebrek aan Brel-kennis. En aan de hand daarvan prijs jij je gelukkig dat jouw kinderen geen les van Sini krijgen. Maar het zou
zomaar kunnen dat ze nog leerkrachten zullen krijgen met ándere vooroordelen/verbazingen/opvattingen waar jij mogelijk nooit iets van zult weten. Een leerkracht is ook maar een mens. Er vindt geen ramp plaats als Sini tegen haar klas uitspreekt dat ze verbaasd is dat ze Brel niet kennen. Er blijkt hooguit een generatiekloofje uit.

Cobi

Brel opwaarderen naar Shaffy om Sinilind niet voor het hoofd te stoten? Of je vindt dat of je vindt dat niet. Sinilind is geen klein kind wat tevreden gesteld moet worden. Op zich vind ik je vergelijking wel hout snijden.
Ik denk, helaas voor onze artiesten, dat je niet kunt stellen dat een fransoos een cultuurbarbaar is als hij ónze liedjes niet kent. In Franse huiskamers worden denk ik niet vaak Nederlandstalige nummers gedraaid/afgespeeld. Nederlanders staan nu eenmaal meer open voor anderstaligheid dan Fransen, Duitsers of Engelsen. Haal daarbij dat half Nederland in de jaren '70/'80 in de Franse zon lag te bakken, of langs Franse kasteeltjes toerde in de zomervakantie (nog steeds populair volgens mij) en dan lijkt mij het al met al logischer dat een Nederlander moeilijk kon ontkomen aan Franse liedjes op de radio dan Nederlandse op de Franse Radio.

Hee maar

Nu kent toch iedereen in dit draadje de naam Brel!
Ik scharrelde tussen mijn moeders platen en sraaide zo ook Brel op jonge leeftijd. Hoefde mijn moeder niets voor te doen dus! Zelfde met beatles en bach (die beide de beste waren) toen ik jaar of 8 was.

Brel is nog best actueel trouwens: Wende Snijders zong ook nummers van hem/ wiehetookschreef: bijna iedereen kent toch wel 'ne me quitte pas'..?! Het is bij DWDD ook meermalen langsgekmen. Er is nog behoorlijk wat aandacht voor de muzikale groten uit de vorige eeuw, vind ik.

Nog iets on topic: enerzijds neemt een kind uit zijn ouderlijk huis mee wat daar voor het grijpen ligt aan kennis. Anderzijds merk ik hoe mijn zoon van 5 als een spons alles in zich opneemt wat ik vertel en enorm nieuwsgierig is.. Dus wat dat betreft heb je als ouder heel wat invloed. Zo leuk, samen naar musea enz wordt nu alleen
maar leuker (tot het beruchte keerpunt natuurlijk..)

Nouja bla. Bedtijd! Slaaplekker allemaal.

Ook cultuur:

De Google droodle van vandaag, over Alan Turing, de uitvinder van de computer. Want niet alleen muziek en literatuur horen tot de algemene ontwikkeling
Spelen met nullen en enen tot je alle letters van Google een kleur hebt gegeven. Programmeren in het klein.

Elitair

Wat ik me dan weer afvraag is waarom elitair een negatieve kwalificatie is. Waarom is het erg om elitair te zijn? Wat is er mis met elitisme? Is volks ook een negatieve kwalificatie? Of mag je wel volks zijn? Is dat wel positief?

Volgens de Van Dale is de elite een kleine groep van selecte mensen en is elitair iets voor de elite of voor een kleine groep.

Wat is dus het probleem met elitair zijn? Dat je smaak anders is dan van de massa? Dat je van dingen houdt die de massa niet leuk vindt?

Maylise

Mijn smaak is anders dan die van de massa. Maar ik ervaar dat niet als elitair.
Er zijn andere betekenissen van elitair,namelijk arrogant,neerbuigend,neerkijkend op,zich beter voelen als...en ja, dat is niet prettig als iemand zich zo gedraagt natuurlijk.

Elitaire smaak

Mijn smaak is waarschijnlijk ook vreselijk elitair volgens veler maatstaffen. En die van mijn man, die by the way ook super de super exacte formules toepast op hoog universitair niveau, dus Chippie, die vlieger gaat niet altijd op; exact en cultuurminnend gaan prima samen. Ben zelf overigens niet Beta maar wel super cultureel opgeleid
Ik houd van veel soorten kunst, dus niet meer dan normaal dat ik daar ook mijn kinderen mee kennis laat maken, en samen met hen nieuwe dingen ontdek. Boeit me erg!
Ik weerhoud mijn kinderen wel zo veel mogelijk van in mijn ogen niet zulks moois, tenslotte moet ik er ook tegenaan kijken/luisteren. Tot op bepaalde hoogte natuurlijk, nu zijn ze nog jong, later mogen ze alles in huis halen als ze het maar niet te hard draaien (voor de buren en voor mij) :-0

Diep, diep treurig

Er is niets mis met een bepaalde smaak hebben. Probleem is meer dat Sini het diep, diep treurig vind dat VWO leerlingen Jacques Brel niet kennen. Dat is elitair: een bepaalde culturele smaak verwachten van ouders van VWO leerlingen.
Ik heb ook op het VWO gezeten, maar mijn vader draaide "alle-13-goed!" platen. Okee, dat was eigenlijk wel treurig, haha.

Rafelkap

Ik zou je pas elitair vinden als je neerkijkt op de smaak van anderen.

Tja sini

Wat jij mooi vindt daar hoef je je inderdaad niet voor te schamen. Maar jij begint met "maar er zijn wel ouders die weinig meegeven" en daarna komt je Brel voorbeeld. Ik denk dat je leerlingen Justin Bieber afkatten wel kunnen verdragen, maar als je ze zou vertellen dat hun ouders wel erg weinig aan cultuur aan ze meegeven vraag ik mij af of ze je nog steeds zo leuk vinden.

Guttegut

Omgekeerd snobisme, dat vind ik het. Je kunt hier, als je meldt geen tv te hebben (of willen) te horen krijgen dat je je kind te kort doet omdat het moet kunnen meepraten met zijn klasgenoten. Als je computers en Wii's en DS'en aan banden legt of buiten de deur probeert te houden, krijg je te horen dat dat echt niet meer kan, in deze tijd, dat je kind er dan uitligt.
Maar als je het opmerkelijk vindt dat pubers Brel (of al die anderen) niet kennen, dan heet dat elitair opdringen en je verheven voelen. Wat is dat? Waarom kan mensen wel (overdreven gezegd) de gemiddelde bagger van de tv worden opgelegd, wel het vermaak van computerspelletjes als onmisbaar worden aangeprezen, maar als je zegt dat dingen als Brel (of al die anderen) misschien ook wel bij de opvoeding zouden kunnen horen, dan druipt het elitisme ervan af?
Ik ben een cultuurrelativist, op het absurde af. Dat Bach ook maar muziek is, evengoed als Hazes, dat je geen domme boer bent als je Bauer liever hebt dan Zappa en liever tien thrillers leest dan een sonnet van Shakespeare: prima. Doe me omgekeerd ook dat genoegen, en verklaar niet iedereen die liever Brel heeft dan Borsato automatisch tot snob die op het gewone volk neerkijkt.
(En voor de volledigheid: ik luister, lees en kijk van alles, heb wel een Wii in huis, maar geen Brel).

Lees jij wel goed krin?

het is niet snobistisch om Brel een goede zanger te vinden. Het is snobistisch om te zeggen dat ouders die geen Brel draaien hun kinderen weinig meegeven op cultureel gebied.

Elitair

Een kleine groep is niet elitair. Elitair heeft wel als kenmerk dat het een select gezelschap is. Een debutantenbal is naar mijn idee een goed voorbeeld van een elitaire happening. Niet voor het 'gewone' volk. Ik denk dat velen geschokt zouden zijn als dat bal toegankelijk werd voor het gewone volk en daar heb je dan het stukje negativiteit rond het woord 'elitair'.
Ik heb op zondag, in afwachting van het programma 'Boeken' en Buitenhof, Vrije Geluiden wel eens aanstaan. Soms vind ik dat er leuke muziek in aan bod komt, maar vaak is het van een soort die man en ik 'Piep en knor' noemen. Of ook wel 'gefreak'. Muziek die zeer doet aan onze oren. Hierbij komt het woord 'elitair' ook bij mij naar boven. Het is niet gemaakt voor het 'klootjes'-volk, dat voelt zo'n componist op zijn klompen aan natuurlijk.