De kerstboodschappen.

Manlief had een lumineus idee, laten we de kerstboodschappen nu alvast doen. Goed plan, vond ik dus we gingen gewapend met boodschappen tassen en een briefje op pad. Voor een doorsnee maandagmiddag was het extreem druk! De schappen met rosbief en varkenshaas slonken als sneeuw voor de zon. Ik heb er met verbazing naar gekeken. De hoeveelheid boodschappen en luxe artikelen die in de karren verdween waren immens.

Ben ik nu de enige die me er zo over verbaasd? Kerst is toch ook gezellig als je geen everzwijn eet of reerug? Kerst is toch niet een feest van mooi mooier mooist of veel, meer of meest?

Ik mis een beetje de gezelligheid van vroeger. Het gevoel van extreme luxe als je gezellig ging eten en je kreeg ijs na. Of die ene bonbon die je anders nooit kreeg.

Nu laad iedereen zijn kar vol met een chagrijnig gezicht en klaagt men steen en been. te lange rijen bij de kassa, slome cassiere en mensen die mopperen dat het allemaal zo duur is. Waar is toch die tevredenheid van vroeger gebleven?

Oke, ik vind het ook niet fijn om nergens bij te kunnen en om lang in de rij te staan maar het doel heiligt de middelen toch?