Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Bellefleur

Bellefleur

30-01-2013 om 10:06

Donor. wel of niet?

Ik heb heel lang een papier in mijn portemonnee gehad, waarop stond dat ik na mijn overlijden organen wilde doneren. Toen kwamen er geruchten dat er medische experimenten met die organen werden gedaan, en dat ze dus gebruikt werden voor doelen waar ik niet achter sta. En nu twijfel ik al jaren. Wil ik donor zijn of niet? Wat is er waar van die geruchten? Wat wordt er gedaan met weefsel dat overblijft? Ik kan natuurlijk op de site van de transplantatiestichting kijken. Maar is die objectief? Of ben ik te argwanend?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Ik wel

Ik ben en blijf potentiële donor (want nog niet dood, dus heb ik alles nog). Dat komt vooral doordat ik om me heen nog altijd zie hoe lang mensen op wachtlijsten moeten staan en vooral ook hoe de kwaliteit van leven enorm vooruit gaat (cq kan gaan) na het krijgen van een donororgaan. Hoornvlies, huid, nier, hart, ze mogen het allemaal van me hebben. Ik heb bij mijn dierbaren gezien en ik hoop het bij nog een paar op de wachtlijst staande dierbaren te zien hoeveel zo'n nieuw orgaan waard is.
Het neemt niet weg dát er goed gecontroleerd moet worden dat er geen illegale handel in ontstaat, dat er geen dingen mee gedaan worden waar je niet achter kunt staan. Die twijfel heb ik ook wel eens. Maar die twijfel is bij lange na niet groot genoeg bij mij om een donorschap te heroverwegen. Ik hoop van harte dat er iemand nog wat blessuretijd kan krijgen als ik eenmaal overleden ben.

ishtar

ishtar

30-01-2013 om 10:32

Vroeger

kon je aangeven wat je wel en niet wilde met doneren. Ik weet niet of dat nog zo is, maar ik denk van wel.
Ik ben al sinds mijn 18e potentieel donor. Ik heb er dan toch niks meer aan, als ik dood ben, en een ander kan het goed gebruiken.

Pippe Lientje

Pippe Lientje

30-01-2013 om 10:58

Maar

hebben de nabestaanden eigenlijk toch het laatste woord als het zo ver is? Dus je kan donor zijn, maar stel dat je nabestaanden dat niet respecteren?

Pippe

Ja, je kan als nabestaande ook een andere keuze maken. Mijn vader had een donorcodicil. Na zijn overlijden was het enige eventueel nog 'bruikbare' orgaan zijn hoornvliezen. Echter mijn zus zat in het vliegtuig vanuit het verre oosten, met spoed onderweg in de hoop hem nog levend te zien. Zij zou ergens heel vroeg in de ochtend aankomen en wist dus nog niet dat hij al was overleden. Toen hebben wij (mijn moeder, broer en ik) besloten om hem geen donor te laten zijn. Dit omdat hij dan ca. 24 uur weg zou moeten (hij was thuis overleden) en hij er niet zou zijn als mijn zus aankwam.
Was ook verder helemaal geen discussie: arts vroeg het, wij zeden nee doe maar niet en klaar.

Pippe Lientje

Pippe Lientje

30-01-2013 om 11:42

Dat is inderdaad

wel een groot nadeel. Mijn moeder was overleden en bleef toen enkele dagen weg voordat ze thuis kon worden opgebaard. Haar huid werd ook getransplanteerd. Ik had daar grote moeite mee. Raar misschien, maar zo voelde het. In jouw geval kan ik me jullie keuze voorstellen.

nathalie

nathalie

30-01-2013 om 19:43

Jazeker

Van mij mogen ze alles hebben. Ik vindt het vreselijk dat er mensen overlijden op de wachtlijst voor transplantaties, omdat er zoveel goede organen waar de huidige eigenaar niets meer aan heeft verbrand of begraven worden.
En als mijn organen niet goed genoeg meer zijn om zelf getransplanteerd te worden dan mogen ze ze ook gebruiken om uit te vinden hoe transplantaties nog beter kunnen lukken, of hoe ziektes in organen beter bestreden kunnen worden. Oftewel er 'medische experimenten' mee doen. Misschien is dat dan zelfs nog wel eens in het belang van mijn eigen kinderen of kleinkinderen, wie weet.

ontvanger

ontvanger

30-01-2013 om 22:55

Pippelientje

Nee, je nabestaanden hebben niet per se het laatste woord, zie http://www.transplantatiestichting.nl/vraag/wat-gebeurt-er-als-de-overledene-het-donorregister-toestemming-heeft-gegeven-voor-donatie-en
Op die site staan antwoorden op heel erg veel vragen, zeer informatief. Er zijn jammer genoeg nog steeds veel misverstanden over donatie na overlijden.

En dan mijn eigen standpunt: van mij mogen ze alles hebben. Ik heb van dichtbij gezien wat het kan inhouden en sterker nog, ik sta aan de andere kant (ofwel: op de wachtlijst). Er gaan helaas nog veel teveel mensen dood omdat er niet op tijd longen, hart, lever of nier ter beschikking is...

Rosa van der Zanden

Rosa van der Zanden

30-01-2013 om 23:06

Ik was 13 en mijn moeder moest voor mijn codicil tekenen. Ook nu ben ik nog potentieel donor. Ik heb het er met de kinderen over gehad, de oudste wil niet, de jongsten vinden het prima. Mocht er iets afschuwelijks met ons gebeuren (afkloppen) dan hoop ik echt dat onze organen nog bruikbaar zijn voor anderen. Ik vind het ook zo zonde van die kinderorganen, nog zo 'onbedorven'. Dan zou je dat zomaar weg doen. Ik weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen.
Mijn kinderen zijn overigens geen donor, dat schijnt pas te kunnen vanaf je 18e.

Rosa van der Zanden

ontvanger

ontvanger

30-01-2013 om 23:07

P.s.

En ja, er gebeuren dingen die niet kloppen, zie bijvoorbeeld het schandaal in Duitsland onlangs, waar artsen mensen hoger op de leverwachtlijst wisten te krijgen. Op http://www.niernieuws.nl/?cat=ln&zoek=duitsland&id=5998 vind je er meer over. Maar die uitwassen (want dat zijn het) zijn voor mij geen reden om mijn standpunt te herzien.

ontvanger

ontvanger

30-01-2013 om 23:14

Rosa

Blijkbaar kan dat wel, zie http://www.transplantatiestichting.nl/vraag/als-een-kind-de-leeftijd-tussen-de-12-en-16-jaar-overlijdt-en-een-keuze-had-vastgelegd-het
Alleen tot 16 jaar kunnen de ouders het nog overrulen (wist ik ook niet).

Kaaskopje

Kaaskopje

31-01-2013 om 01:08

Ja al heel lang

Ik vind dat iedereen als donor geregistreerd zou moeten staan, maar we wonen in een democratisch land, dus vind ik ook dat je het niet mag verplichten.
Ik heb er bewust voor gekozen dat de beslissing bij mij ligt en niet bij de nabestaanden. Ik wil niet dat er ruimte is voor 'welles/nietes'. Ze moeten het ermee doen dat ik donor ben dus. Ik zou het ook accepteren van mijn man en kinderen. Als je er diep over nadenkt is het een rotidee dat er in een geliefde 'geshopt' wordt voor bruikbare organen en dergelijke, maar het is zo verschrikkelijk nodig dat ik dat rotidee voor lief neem.

Rosa van der Zanden

Rosa van der Zanden

31-01-2013 om 08:13

Ontvanger

Ik wilde het graag vast leggen voor als het hele gezin zouden verongelukken. Dat bleek niet te kunnen en dat vind ik jammer. Mocht mijn kind verongelukken dan kunnen de organen wel gedoneerd worden.
Ik hoop dat het nooit nodig is, maar we hebben er wel over nagedacht.
Rosa van der Zanden

Bellefleur

Bellefleur

31-01-2013 om 09:01

Maar,

Ik wil overtuigde donors niet van mening doen veranderen. Daarvoor zijn jullie te waardevol. Maar: in de afgelopen decennia zijn aardig wat rare medische praktijken naar boven gekomen. Zijn jullie niet bang dat er een schandaal boven tafel komt met donororganen? Dat weefsel gebruikt is voor niet-ethische experimenten? Wetenschap en ethiek gaan niet vaak samen. Ik heb er geen moeite mee dat ze na mijn dood met mijn organen aan de slag gaan. Ik vind dat niet griezelig, niet moeilijk voor nabestaanden of wat dan ook. Maar doen ze er mee wat ze beloven?

Rosa van der Zanden

Rosa van der Zanden

31-01-2013 om 09:13

Dat maakt me niet uit

Dat weerhoudt me niet. Al komt maar een procent van de organen waar het moet, dan nog is een mensenleven te waardevol om het om die reden te laten.

rosa

rosa

31-01-2013 om 09:26

Bellefleur schrijft 'Wetenschap en ethiek gaan niet vaak samen'. Ik begrijp dat de wetenschap wat deuken heeft opgelopen met Diederik Stapel en er vast ook wel eens iets geweest met organen, maar dit zijn uitwassen. Er zijn enorm veel mensen bezig met wetenschap die dit wel ethisch doen.
On topic: ik heb ook een donorcodicil en ik hoop van harte dat iemand iets aan mijn organen zou hebben na mijn dood.

Bellefleur

Bellefleur

31-01-2013 om 10:36

Ethiek

Ik had niet Diederik Stapel in mijn hoofd toen ik mijn stukje schreef. Ik vind dat wetenschap te vaak uitgaat van 'het moet omdat het kan'. Ook al heeft de hele wereld het idee 'daar moet je niet aan gaan sleutelen', wetenschappers gaan toch stiekem door. Omdat het kan.

Maylise

Maylise

31-01-2013 om 15:25

Rodan

Een nieuwe nier gaat dan misschien maar 10 jaar mee maar dat is toch maar even 10 jaar. Dat is niet niks. Dat kan net de tijd zijn om je kinderen op te zien groeien of je eerste kleinkind te krijgen of zelf volwassen te worden en te gaan studeren. Als een donor orgaan voor 10 extra jaren kan zorgen dan is dat al een fantastisch geschenk. Misschien gaat die persoon dan alsnog jong dood maar alle extra tijd die in relatieve gezondheid door kan brengen is natuurlijk fantastisch.

En ja, je moet ergens aan dood gaan maar met die redenatie wordt elke behandeling voor ziekte overbodig. Ik vind het heel waardevol dat deze behandeling bestaat voor zij die het nodig hebben en zij die het willen. Dat je iemand door kan laten leven met een orgaan van jezelf.

Ik ben het helemaal met je eens dat je donorschap niet moet verplichten. Je lichaam blijft van jou, je moet vrede hebben met je keuzes en je nabestaanden moeten er ook vrede mee hebben. Donoren is geweldig maar wel vrijwillig.

Er zijn allerlei redenen waarom doneren soms niet de beste keuze is en dat is inderdaad een beslissing die jezelf moet maken.

Guinevere

Guinevere

31-01-2013 om 15:59

20 jaar

Ik ken iemand met een donornier die al 20 jaar meegaat. Dat is toch geen kattepis en bovendien verbetert de kwaliteit van leven enorm door zo'n orgaan. Van een ernstige patiënt naar iemand die volop in het leven staat, aan zulke verbeteringen moet je denken bij een donornier.
Rodan, op zich alle respect voor jouw mening, en natuurlijk moet je ergens aan dood gaan. Maar voor heel veel mensen zou die dood dan ongewenst vroeg komen. Het is een persoonlijke keuze of je een donororgaan wil ontvangen of niet, kennelijk zou jij ervoor kiezen om ernstig ziek te blijven?

daan71

daan71

31-01-2013 om 16:26

Donor met toestemming

Hai,

Ik ben wel donor. Ik had het er laatst met zoon (9) over en die was toch wel wat geschokt. Meer dan ik had verwacht. Hij begreep heel goed dat ik daarmee anderen kan helpen, maar hij bleef zich maar druk maken 'dat ik alles misschien zelf nodig heb als ik dood ben'. Heeft er misschien ook mee te maken dat wij niet gelovig zijn, maar mede door zeer gelovig vriendje is zoon nu wel erg bezig met leven na de dood en het al dan niet bestaan van de hemel. Gezonde ontwikkeling overigens. Ik heb het er ook geregeld met hem over en leg hem ook uit dat ik ook de wijsheid niet in pacht heb. Anyway, het heeft er iig toe geleid dat ik mijn registratie heb aangepast, en dat mijn zoon toestemming moet geven (via mijn vader want zoon minderjarig). Als hij wat ouder is, heb ik het er nog wel eens met hem over. Zodra hij er geen moeite meer mee heeft, pas ik mijn registratie gelijk weer aan.

Vic

Vic

31-01-2013 om 16:46

Nee

Ik ben geen donor. Ik heb daar wel redenen voor, maar die zullen door de meeste potentiële donoren ongetwijfeld als onzin aan de kant geschoven worden. Een van de redenen is dat ik er niet op durf te vertrouwen dat als ik op de ic lig 'op het randje', en op een andere kamer ligt bijv. een lid van het koningshuis of een topvoetballer te wachten op een donororgaan, de artsen er alles aan zullen doen om mij te redden. Verder vind ik het belachelijk dat je niet zelf mag kiezen naar wie je organen gaan. Als je nog leeft mag je bijv. je nieren doneren aan bekenden of onbekenden, maar als je iemand kent die wacht op een orgaan, mag je bij testament niet je hart weg geven.
Zoals ik er nu naar kijk wil ik overigens ook geen organen van een ander ontvangen (maar ik behoud me het recht voor om in voorkomende gevallen daarover van mening te veranderen).

Wikke

Wikke

31-01-2013 om 21:39

Donornier is niet de beste oplossing

Ik sprak iemand die voor een onderzoek heel veel nierpatienten intensief heeft gesproken, patienten met en zonder dialyse, met en zonder donornier, op wachtlijsten, etc. En de conclusie van deze persoon is: donornieren zijn helemaal niet zo'n goede oplossing, er treden heel veel zware problemen bij op. (En dan nog afgezien van de algemene, maatschappelijke problemen rond orgaandonatie.) En al die aandacht (en geld) voor donornieren leidt af van onderzoek dat zou kunnen leiden tot betere oplossingen, zoals kunstnieren. Deze persoon ziet meer toekomst in kunstnieren e.d. Dus deze persoon vindt dat het beter zou zijn om meer geld en onderzoek te investeren in kunstnieren en misschien andere oplossingen, en minder te hameren op het belang van donornieren. Want donornieren zullen uiteindelijk een doodlopend pad zijn, en geven nu al veel problemen.

Zelf krijg ik er een vieze smaak van hoe orgaandonatie wordt opgehemeld en hoe je als het ware emotioneel gechanteerd wordt om je lichaam ter beschikking te stellen voor orgaandonatie. Bedenk dat orgaandonatie wereldwijd een enorm grote bussiness is waar heel veel geld in omgaat en waar nare dingen gebeuren. De vraag is of dat geld niet beter besteed kan worden, vooral op de langere termijn.

En dan nog iets: er komen steeds meer vraagtekens bij hoe "dood" hersendood is. We weten nog weinig van (verschillende soorten) coma, wat de persoon dan nog wel of niet kan waarnemen (ook al lijkt deze een plant of een homp doorbloed vlees), en of deze ooit nog kan bijkomen. Er gebeuren soms heel verrassende herrijzenissen. (Bijv. laatst in Denemarken. Zie bijv.

http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/3332392/2012/10/16/Deense-orgaandonoren-haken-af.dhtml?utm_source=scherm1&utm_medium=button&utm_campaign=Cookiecheck
http://www.joop.nl/wereld/detail/artikel/16518_sterke_daling_orgaandonatie_in_denemarken/

ontvanger

ontvanger

31-01-2013 om 23:27

Rosa

Ik lees het zo: volgens mij kan je kind wel zélf beslissen dat hij/zij donor wil zijn. Maar je kunt dat niet voor je kind doen, althans niet vantevoren. Op het moment dat er iets gebeurt komen de artsen natuurlijk wel met hun vraag bij de ouders.

ontvanger

ontvanger

31-01-2013 om 23:43

Rodan

Nee, natuurlijk kun je niemand verplichten om donor te zijn. Daarom is er ook altijd (óók bij een opt-out systeem!) de mogelijkheid om nee te zeggen.
En nee, ik vind je ook geen gore egoïst. Ieder zijn eigen keus.

ontvanger

ontvanger

01-02-2013 om 00:02

P.s. rodan

Ben het met je eens dat behandelingen soms veel te ver gaan. Als iets geen verbetering oplevert en wel een hoop ellende, moet je het mensen misschien gewoon niet aandoen.
Maar een donororgaan? Ik teken ervoor. En dan ben ik nog maar heel kort aan het dialyseren, dus ik heb nog weinig recht van spreken. Maar ik ken ook iemand die het meer dan 10 jaar heeft gedaan en echt, het sloopt je op de duur. Het is een lapmiddel, meer niet.
Zeker weten dat ik er echt heel blij mee zou zijn, met dat orgaan.
En over afscheid nemen: ja, dat kan gewoon, er wordt ook gezorgd dat er niets van te zien is. Zie http://www.transplantatiestichting.nl/vraag/als-je-donor-bent-wat-gebeurt-er-dan-als-je-bent-overleden

ontvanger

ontvanger

01-02-2013 om 00:11

Vic

Hoe zie je dat voor je, met die voetballer of lid van het koninklijk huis? Het zou om te beginnen wel heel erg toevallig zijn als er naast zo iemand toevallig een potentiële donor ligt. En daarbij, ik weet inmiddels vanaf de andere kant een klein beetje meer over hoe dat gaat bij de toewijzing van een orgaan, en dat gebeurt echt op puur medische gronden. Bloedgroep, weefseltypering, bij sommige organen bv. ook lengte en gewicht van donor en ontvanger, dat en nog meer dingen moet allemaal passend zijn.
Dito met je hart/nier/etc weggeven aan een bekende, dat kan gewoon niet zomaar. Er wordt altijd gekeken bij wie het orgaan het beste past.
Ze zullen altijd hun best voor je doen, dat is de plicht van iedere arts. Bovendien wordt er pas gekeken of je donor bent, als ze heel zeker weten dat je onomkeerbaar hersendood bent. Zie http://www.transplantatiestichting.nl/vraag/als-ik-donor-word-doet-een-arts-dan-nog-wel-zijn-best-voor-me

Kaaskopje

Kaaskopje

01-02-2013 om 00:12

Wat ik me afvraag

Uiteraard vind ik dat iedereen zelf mag beslissen of hij of zij organen e.d. wil doneren, maar als ik eerlijk ben kan ik niet zoveel met bezwaren die te maken hebben met wat er met je lichaam gebeurt als je dood bent. Dan ben je dood, wat maakt het dan nog uit? Ik heb besloten dat ik mij wil laten cremeren. Zonde van goede organen als die zomaar tot as vergaan. Dus voor wat ze nog waard zijn, mag men van mij redden wat er te redden valt voor mensen die er nog jaren mee door kunnen.
De mensen die nu zeggen dat ze geen organen e.d. van een ander zullen accepteren, weten dat pas zeker als ze voor die keuze staan. Als je 43 bent, opgroeiende kinderen hebt en door een donororgaan mag meemaken dat ze volwassen worden... sla je dat zomaar af?

ontvanger

ontvanger

01-02-2013 om 00:55

Wikke

Een donornier of ander donororgaan is inderdaad niet ideaal, zelfs in het beste geval (goede match, geslaagde operatie) ben je er daarna nog lang niet. De rest van je leven zware medicijnen, meer kans op bepaalde vormen van kanker (doordat je afweer onderdrukt wordt), altijd de kans op een afstoting.

Maar zolang er geen betere oplossingen zijn zullen we het ermee moeten doen. En het onderzoek staat echt niet stil, ik las laatst deze 2 artikelen:
http://niernieuws.nl/?artid=6046&cat=ln&all=&maand=&titel=Japanners_laten_nierbuisjes_groeien_uit_stamcellen

http://www.nu.nl/buitenland/2829993/japanners-maken-lever-van-stamcellen.html
Dat zijn dingen die voor de nier- of leverpatiënten van nu waarschijnlijk niets meer op gaan leveren, maar wel voor de generaties na ons.

En niet voor elk orgaan bestaat een vervangende behandeling. Doen je nieren het niet meer, dan kun je dialyseren (wat ook de nodige problemen geeft en een aanslag is op je hart en bloedvaten en je hele lijf), maar bijvoorbeeld voor een lever die het niet meer doet, is er niets. Mensen met CF in het ernstigste stadium kunnen helemaal niets meer, tot ze nieuwe longen krijgen. Als die al op tijd komen.

Maar nogmaals, ieder zijn eigen keus, niemand moet zich gedwongen voelen om zich als donor op te geven, vind ik.

P

P

01-02-2013 om 10:43

Vic

Ben je daar echt bang voor, dat er iemand in het kamertje ernaast ligt die jouw hart nodig zou hebben en dat ze je daarom maar dood laten gaan? Sorry, maar ik vind het een beetje kinderachtig en dacht toch wel dat daar genoeg uitleg over is gegeven, nog los van het feit of jij wel de ideale donor bent en als die persoon zo ziek is dat hij de nacht niet haalt dan kan er ook geen orgaan meer in.

Verder: als jij je organen niet aan iemand kan geven die ze nodig heeft schuift die persoon wél een plaatsje op. Door niet te doneren moet die persoon langer wachten. De kans is overigens klein dat jij net in het ziekenhuis hersendood wordt verklaard én je iemand kent die jouw orgaan nodig heeft. Sowieso kan dat nooit opgaan voor al je organen!

Dialysepartner

Dialysepartner

01-02-2013 om 11:47

Hier

allereerst, ik vind dat orgaandonatie niet verplicht moet worden, maar ik zou wel pleiten voor een ander registratiesysteem. Dus bijvoorbeeld: iedereen is donor, tenzij je aangeeft dit niet te willen.

Daarnaast ben ik partner van een dialysepatiient. Al meer dan 3 jaar. Ik heb een opleiding gedaan, zodat mijn man 's nachts thuis kan dialyseren. En ja, wij zijn niet oud, nog in de 40, opgroeiende kinderen, werkend etc. Nog afgezien van de fysieke aanslag die de dialyse op je doet, is het verder ronduit zwaar. In het begin bagetaliseer je het , maar het breekt mij steeds meer op. Je hebt geen echte vrijheid, moet 's avonds op tijd thuis zijn, bij onweer mag je niet dialyseren (verbazingwekkend hoe vaak het onweert), dan weer een rioolprolbeem in de straat (dus niet dialyseren), verkeerd dialysemateriaal geleverd, machine storing etc. Daar komt bij dat door de moeheid mijn man veel dingen vergeet, dus dat ik dat ook nog in de gaten moet houden. Mensen die het niet van nabij kennen, hebben geen idee hoe het is. Ja, met dialyse blijf je in leven, maar je leven en dat van je gezin verandert heel drastisch. Van een actieve man en vader is hij verandert in een vermoeide, vaak chagrijnige man. Gaan wij eens een dagje weg, en heeft dat een paar dagen gevolgen. En frappant genoeg, hij is er nog niet eens heel slecht aan toe. Wij kennen mensen die er nog slechter aan toe zijn.

Dialysepartner

Dialysepartner

01-02-2013 om 11:52

Nog niet klaar

De druk die op mij gelegd is om een nier af te staan is gigantisch geweest, Onze bloedgroepen matchen niet, maar er zou dan een soort driehoeksruil ontstaan. Wij hebben daar niet voor gekozen, vanwege de kinderen. JE wordt allebei op hetzelfde moment geopereerd, in het ziekenhuis van de ontvanger, dus mogelijk ver van elkaar. Wat doe je als het misgaat?
Nog afgezien van het doonatieaspect, dialyseren is niet goedkoop. Een donororgaan zou de verzekering een flinke kostenbesparing opleveren en het medicijngebruik hier drastisch doen verminderen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.