Off-topic discussies
Pelle
08-04-2011 om 13:29
Enquete over achternamen op ouders online
Hierbij naar aanleiding van het draadje in Relaties een enquete over het gebruik van de achternaam van je partner. Iedereen graag invullen, ook als je niet getrouwd bent of gescheiden bent of nog anders.
En ja, ik heb toestemming En ja jullie mogen klagen over de manier van vragen maar ik heb het in 10 minuten in elkaar gedraaid en ik ga er geen wetenschappelijke conclusies aan verbinden LOL
www.thesistools.com/web/?id=189547 Het kan geheel anoniem.
Asa Torell
11-04-2011 om 21:08
Gevoel bij achternaam
Sinds de kinderen mijn naam hebben gekregen heb ik ontdekt dat het bij ons zo werkt: mijn naam voelt vooral als van mij, ik ben soms echt verbaasd dat mijn familie (inclusief de kinderen - wat dat betreft had ik het net zo goed kunnen laten) ook zo heet .
Voor man en zijn vader geldt daarentegen juist (naar mijn idee) dat de familienaam vooral van de nogal dominante opa was, die ter ere van mans geboorte ooit nog eens een advertentie over een stamhouder heeft laten plaatsen... die opa heeft het dus een beetje voor zichzelf verknoeid.
Guinevere
11-04-2011 om 22:39
Asa
Ja, en ik ben er ook zo een. Dat levert trouwens af en toe nog vreemde reacties op. Er zijn mensen die bij hoog en bij laag beweren (nota bene tegen mijn eigen kinderen!!!) dat ik niet getrouwd kan zijn, want de kinderen hebben mijn achternaam. Of mensen die denken dat de achternaam van mijn man dan mijn meisjesnaam moet zijn, of andere rare onlogische gedachtengangen. :-p
Overigens sta ik er nog steeds volledig achter dat mijn geboortenaam nog steeds mijn volledige naam is, en dat de kinderen die ook hebben.
Valkyre
11-04-2011 om 22:40
Eigen naam
Ik heb m'n eigen naam gehouden - nou ja, die van mijn vader dus. Zoonlief heeft ook mijn naam, omdat manlief een moeilijke naam heeft voor NL - Duits (dus misschien wel gepest als het op school over de Tweede WO gaat) en lastig te spellen, want met eszet (ringel-s). Alt 225 werkt ook niet bij elke instantie...
Manlief heeft er bij ons trouwen serieus over gedacht mijn naam aan te nemen, maar omdat hij enig kind van een enig kind is, vond hij dat niet kunnen. Bij het reserveren van restaurants etc gebruikt hij wel altijd mijn naam. Achteraf vind ik 't wel jammer dat we niet Mijnnaam-Mansnaam hebben gekozen voor ons hele gezin (hoewel ik mansnaam lelijk vind), gewoon omdat het een echt gezinsgevoel geeft (in mijn hoofd dan).
Maylise
11-04-2011 om 23:01
Goed gedaan
Zoals ik ergens anders ook al schreef voer ik gewoon mijn eigen achternaam. Het is helemaal geen speciale naam, hij komt heel veel voor en hier in Frankrijk moet ik hem altijd spellen maar het is wel gewoon mijn naam.
Mijn oudste dochter trouwt deze zomer en ik vroeg haar wat haar ideeën waren. Ze keek me bijzonder verontwaardigd aan en zei dat ze natuurlijk haar eigen naam zou houden want die heeft ze altijd gehad en hoort gewoon bij haar. Met die andere familie naam heeft ze niks want dat is niet haar familie. Bovendien vind ze het vooral zeer ouderwets. Ik was tevreden. Heeft ze toch nog iets opgestoken van de opvoeding
Chippie
11-04-2011 om 23:51
Kaaskopje
´Als ik zeg dat je buiten het gezin valt door je eigen naam te houden, bedoel ik dat op zich natuurlijk niet letterlijk, maar ik zie dan situaties voor me. Moeder meldt zich ergens aan, kind heet anders, bij de betreffende organisaties (of waar je je ook aanmeldt)komt dan al snel naar boven "oh, gescheiden!", of "oh, alleenstaand." of "oh, voor de tweede keer getrouwd."
Dit is het enige minpuntje wat wel eens door mijn hoofd is geschoten. Helemaal voor niets. Want je geeft altijd direct de relatie aan die je met je kind hebt.
Jij belt en zegt ´ik ben Kaaskopje, ik wil graag een afspraak voor mijn dochter Kaaskopje´. Ik zeg ´ik ben Chippie, ik wil graag een afspraak voor mijn dochter Dropje´. Dus echt nog nooit heb ik een situatie meegemaakt dat het voor de andere partij gissen was of die kinderen nu wel of niet van mij waren.
Wat de gemiddelde bankmeneer of callcentrejuf denkt, zal me echt een worst wezen.
For the record. Mijn man heeft een mooiere en uniekere naam dan ik, ik ben de enige in het gezin met mijn naam, ik ben totaal niet feministisch, etcd. Mijn enige reden is heel simpel. Ik ben Liesje Chippie en ik ben niet Liesje Dropje. Punt.
Chippie
11-04-2011 om 23:56
Kaaskopje
Waarschijnlijk heel flauw, en jij hoort het misschien wel tig keer per dag. Maar als een callcentrejuf vraagt naar ´mevrouw Dropje´ dan woont die hier niet, bedank ik vriendelijk en hang ik op.
Kaaskopje
12-04-2011 om 02:02
Chippie
Dan concludeer ik dat degene die ik spreek een huisgenoot of de partner is en zij of hij net als huisgenoot/partner meebeslist over bepaalde zaken. Als ik zo verder ga zijn er weinig die dan nog beweren dat een gesprek er niet in zit, men bevestigt meestal dat diegene daar woont en dat we verder kunnen praten. Dat vindt ik persoonlijk wel zo normaal.
Callcenterjuf... tsss.
Biene M.
12-04-2011 om 06:52
Goh
Wat leuk dat jullie kinderen jullie achternamen hebben! Ik dacht dat dat heel uitzonderlijk was (en misschien is het dat ook wel, maar zijn uitzonderlijke mensen oververtegenwoordigd op dit forum )
Guinevere
12-04-2011 om 09:17
Goed idee pelle
Goed idee Pelle, ik ga 'm gelijk nog 25 keer invullen om de uitslag mijn kant op te buigen!
trophy wife?
12-04-2011 om 09:38
Pelle
Heb je behalve van een enkeling die boven het maaiveld uit durft te steken eigenlijk wel reacties gekregen van mensen die hun partners naam voor dagelijks gebruik hanteren? Het lijkt me hier op ool vooral not done. Geboortenaam gebruiken staat voor onafhankelijkheid, eigenheid, niet ouderwets zijn, geen gooisch trophy wife zijn en zo meer.
Ik zal bekennen, ik ben ruim 25 jaar geleden mans naam gaan gebruiken, gewoon omdat me dat wel handig leek. Kinderen binnen het huwelijk kregen toen automatisch de naam van de vader, geen keus, en ik vond het best om me daarbij aan te sluiten.
Het grappige is dat ik me daardoor helemaal niet afhankelijk, ouderwets of wat dan ook voel. Het verwondert me dat een naam daarin zo belangrijk wordt gevonden. What's in a name...als dochter is dat ook altijd nog de naam van je vader, en niet van je moeder (in de meeste gevallen toch). Ik zie niet waarom het gebuiken van de naam van je vader je zoveel onafhankelijker maakt dan het gebruiken van de naam van je man. Ik ben ik, en dat is echt niet veranderd door mijn naam voor dagelijks gebruik. Ik zie om me heen relaties waarin vrouwen die niet hun mans naam gebruiken veel afhankelijker van hun partner zijn dan ik. En ouderwets? Ach, over nog 25 jaar is het misschien juist weer helemaal hot om als gezin 1 achternaam te voeren.
Guinevere
12-04-2011 om 09:46
"trophy wife"?
Nou, voor mij heeft het niets met onafhankelijkheid te maken, welke naam je dan ook gebruikt. Het is een gevoelskwestie, mijn achternaam hoort bij mij, net zoals ik niet van voornaam ga wisselen. Hoe stom ik die voornaam vroeger ook vond.
En waarom hebben mijn kinderen mijn naam en niet die van mijn man? Dat hebben we door het toeval laten bepalen, 50% kans dat zijn naam won, 50% kans dat mijn naam won.
Olivia
12-04-2011 om 12:08
Ik heb niet het hele draadje gelezen maar ik gebruik gewoon de naam van mijn man. Een naam (niet de dubbele naam met die van mij erbij...dat vind ik dan weer ouderwets staan Ik vind het wel leuk klinken dat man, kinderen en ik hetzelfde heten.
Maar bijvoorbeeld op facebook sta ik onder mijn meisjes naam, anders dan weet ik dat al mijn klasgenoten en vrienden van voor mijn trouwen me nooit terug kunnen vinden. Dat vind ik andersom wel eens onhandig, ik kan niet alle vriendinnen van vroeger terugvinden door die naamswisselingen (tenzij ze natuurlijk helemaal niet op facebook o.i.d. zitten) dat is voor mannen dan wel weer handiger Daar verandert niets.
trophy wife?
12-04-2011 om 16:55
Nee niet alles gelezen pelle
maar van waar ik zo langs gescand heb kreeg ik de indruk dat de meerderheid erg hecht aan het blijven hanteren van de Eigen Naam. En dat degenen die dat niet doen een beetje, tja, zielig, afhankelijk, muizig, ouderwets, net iets minder vrije vrouw gevonden worden. Niet direct zo verwoord. Maar toch. Zoals dochters die bijzonder verontwaardigd verkondigen dat ze natuurlijk haar eigen naam zullen houden hebben het Goed Gedaan en toch nog iets opgestoken van de opvoeding. Die smiley erachter probeert te verzachten maar neemt de kern van de gedachte niet echt weg.
Ik hecht waarschijnlijk minder aan een naam dan gemiddeld. Zoals hier gezegd wordt, Ik ben Liesje Chippie en ik ben niet Liesje Dropje. Punt., en mijn achternaam hoort bij mij, net zoals ik niet van voornaam ga wisselen., daar heb ik niet zoveel mee. Mijn identiteit zit niet in mijn naam. Ik ben Ik. Punt. Welke lettertjes daaraan hangen zegt me dan niet zoveel. Mijn man is trouwens van voornaam gewisseld. Hij was de wereld ingestuurd met een voornaam van 13 in een dozijn, in elke schoolklas minstens 3. Vond hij onhandig. Heeft zich in zijn schooltijd een andere naam aangemeten en bijna niemand weet nog anders dan dat hij gewoon zo heet.
marjanne
12-04-2011 om 17:01
Veranderen is ook raar
Na een paar jaar 'proberen' weer terug naar eigen naam.
Mevrouw 'mansnaam' dat klonk nog wel maar marjanne 'mansnaam' ik kon er niet aan wennen, na 27 jaar marjanne 'meisjesnaam' geheten te hebben
Het is toch ook een beetje raar, eigenlijk.
trophy wife?
13-04-2011 om 08:21
Izar
De reden dat ik ruim 25 jaar geldeden de achternaam van mijn partner ben gaan gebruiken had ik al genoemd. Pragmatische gemakzucht, eigenlijk dus dezelfde reden waarom jij niet gewisseld bent.
Mijn reactie hier heb ik geschreven omdat ik de negatieve connotatie die in dit draadje aan wisselen lijkt te hangen niet terecht vind.
Fiorucci
13-04-2011 om 10:44
Cobi
Ik ben getrouwd in '88, volgens mij kon een man toen nog niet de naam van zijn vrouw aannemen. Daarbij vergeet je even dat het niet zo zwartwit is dat saamhorigheid de enige reden is tot het maken van die keuze. Mijn eigen individualiteit hangt niet af van een naam, niet iedereen hecht daar zoveel waarde aan. Voor mij is het geen 'essentiele gevoelskwestie".
Fiorucci
13-04-2011 om 11:18
Cobi
Mijn naam leidt tot flauwe grappen, het was zalig om daar vanaf te zijn..)
Fiorucci
13-04-2011 om 11:24
Overigens
Het voegt wel wat toe, de wetenschap dat het ooit helemaal niet mogelijk was als man om de naam van je vrouw te kiezen. Het heeft wellicht bij sommigen geleid tot een andere keuze dan die men nu zou maken. En die mensen nemen ook deel aan de discussie. Je kunt de discussie niet splitsen in slechts A of B.
Tihama
13-04-2011 om 11:26
Inderdaad, cobi
Als saamhorigheid het argument zou zijn, dan zouden veel meer mannen er voor moeten kiezen om de naam van hun vrouw aan te nemen.
De vraag is waarom al die mannen dat niet doen. Waarom zou een man níet afwillen van een naam die gelach veroorzaakt? Waarom wil een man nog liever een achternaam waarom gelachen wordt, dan de naam van zijn vrouw aannemen?
Ik vermoed omdat heel veel mannen het aannemen van de achternaam van hun vrouw beschouwen als het innemen van een minderwaardige positie.
De achtergrond van het aannemen van de naam van je man is natuurlijk wel de handelingsonbekwaamheid die tot in de jaren '50 gold voor vrouwen. Als kind had je de achternaam van je vader, zijnde het gezinshoofd en daarmee de handelingsbekwame. Zodra je volwassen was, was je handelingsbekwaam. Tenzij je als vrouw trouwde, want dan verloor je die handelingsbewaamheid aan je verse man. Daarom was het belangrijk dat je zijn naam voerde, want dan was tenminste duidelijk bij wie je moest zijn om zaken te doen.
Ik weet overigens dat de naamkeuze geen uitspraken doet over feminisme, aangezien ik bijzonder zelfstandige vrouwen ken die de naam van hun man aangenomen hebben.
Tihama
rodebeuk
13-04-2011 om 12:45
1957
...een raadseltje... iemand?
Clou: het heeft te maken met waar cobi aan refereert.
Oplossing: tot 1957 werd de vrouw handelingsonbekwaam door het huwelijk. Vanaf die dag kon ze dus geen beslissingen meer nemen op juridisch of financieel vlak.
53 jaar geleden nog maar.
Fiorucci
13-04-2011 om 12:54
Berber,voornamen
Hah grappig, ik vind mijn voornaam best mooi, helaas dachten vele ouders dat ook destijds. Mijn ouders,wonend in een kleine dorpje in Brabant,dachten uiterst origineel te zijn, maar helaas, ik zat altijd met vier naamgenoten in de klas. Die naam nu aan een baby geven, dat zou wel heel apart zijn, want dat gebeurt hoogst zelden.
Ook mijn man heeft een heel gewone voornaam, wij hebben voor onze kinderen dus net wat apartere namen verzonnen.
Fiorucci
13-04-2011 om 14:44
Berber
Klopt, alleen in mijn leeftijdsgroep is de naam oververtegenwoordigd..
Vonda
13-04-2011 om 15:01
Valkyre
Ik weet niet of het anders is in Duitsland (eh, ik neem even aan dat je daar woont vanwege je nick maar wellicht heb ik het mis!) maar in Nederland kan het helaas niet: mansnaam-vrouwsnaam samen als gezinsnaam. Jammer hoor, dat vind ik wel een leuke mogelijkheid, in Spanje gebeurt het standaard dus wel dacht ik.
Vonda
Vonda
13-04-2011 om 15:03
Primavera (ot)
Zo heb ik ooit eens een auto gezien die volgens het plaatje was gekocht bij garage Rotteveel...
Vonda
Silone
13-04-2011 om 15:23
O fio, nog erger
Ik weet zelfs nog jouw voornaam en meisjesachternaam. Hoe erg is dat. Terwijl ik de hele dag door vanalles vergeet, blijft zoiets onnozels (wat vast ooit eens in een flauw draadje is gezegd) hangen. Jouw zus had er nog een mooie nick van (weet ik ook nog, ik ga bijna op Cobi lijken met haar enge fotografische ool-geheugen).
Vonda
13-04-2011 om 15:35
Toen ik trouwde
Was het voor mij duidelijk dat ik mijn eigen naam zou houden. Dat heb ik nooit anders gewild, maar er kwamen voor mij in dit geval redenen bij: achternaam van man vond ik niet bijzonder mooi, 'mevrouw X' dat was natuurlijk mijn schoonmoeder al (wat op zich al niet zo positief was!!) en 'Vonda X', tja, zo heette al mijn schoonzusje (we hadden dezelfde voornaam!). Voor mij dus heel duidelijk en niks geen ongemak op dit punt bij de scheiding.
Hmm, huidige Vondaman zegt dat hij wel wil trouwen met mij maar dan vindt hij wel dat ik zijn naam moet aannemen. Sja, ik vrees dat we altijd ongetrouwd zullen blijven samenwonen en dat hij het wel een gemakkelijk excuus vindt
Groetjes,
Vonda
Fiorucci
13-04-2011 om 15:49
Cobi
Dat ben ik helemaal met je eens, ik vind dat de norm ruimer moet, absoluut, dat je niet zoveel moeite hoeft te doen, zoals Kiki bij de vk. dat is van de zotte inderdaad.
Fiorucci
13-04-2011 om 15:50
Haha silone
Dat is knap, mijn zus komt al heel lang niet meer op OO.) Ik heb ze net nog gemaakt, in amerikaanse versie deze keer!