Ethisch vraagstuk

Gezondheid,iq en gevoelens

Ik denk dat een hoger iq of een gezonder lichaam totaal helemaal niks te maken heeft met hoe je emotioneel in het leven staat. Het heeft geen onderlinge automatische relatie met elkaar. Ik ken mensen met een zeer hoog iq die enorm onzeker zijn en sociaal totaal onhandig en dat gewoonweg niet 'kunnen' en zich altijd ongelukkig voelen en ook mensen met een laag iq die door het leven lijken te fladderen en altijd plezier hebben en sociaal hardstikke goed en zeer tevreden met hun leven. Idem met gezondheid. Ik ken ook mensen die best enorm gezond zijn en zich toch altijd maar zorgen maken om elk pijntje en flauw vallen alleen al bij de gedachte aan een ziekenhuis of een prik. En ongezonde mensen die daar erg laconiek over doen en het nemen zoals het komt en daar zelfs nog altijd positief over zijn.
Geluk en genieten is niet iets dat te maken heeft met iq of met gezondheid. Je kan best ongezond zijn en toch gelukkig. Toevallig gisteren dat programma gezien van de KRO om half acht (weet even niet hoe het heet) waarin een zeer ongezonde man uitlegde dat hij pas van het leven écht kon genieten toen hij zijn ziekte (ALS) had geaccepteerd en er zich bij neergelegd had.
Zo is het ook met iq.
Dat pilletje van jouw zal doen wat het doet. Het iq opschroeven en verder niks meer. Niet het leven makkelijker maken, niet de mensen gelukkiger en zekerder maken. Gewoon dat en verder niks en niemendal.
groeten albana

Geluk

Misschien heb je dan gelijk. Maar dat geldt dan ook voor andere medicijnen/behandelingen.

Moeten we dan nog wel proberen om niet-fatale ziektes te genezen, als het voor het geluk van die persoon niet uitmaakt?

Al denk ik dat hoewel er gezonde ongelukkige mensen zijn en zieke mensen die gelukkig zijn, dat gemiddeld gezien een ziekte wel een domper is op het geluk.

Als het besef er wel is...

Ik denk ook dat een hoger iq of een gezonder lichaam totaal helemaal niks te maken heeft met hoe je emotioneel in het leven staat. Een vriendinnetje van mijn dochters heeft een zeer hoog iq maar heeft op sociaal vlak echt veel problemen en voelt zich derhalve niet altijd gelukkig. Mijn dochters met een laag iq (off. zwakbegaafd) hebben idd altijd plezier en zijn zeer sociaal en tevreden met hun leven. Toch als ik hen zie knokken om mee te kunnen op school zou ik hen zo gunnen dat het hen wat makkelijker af zou gaan. Zo lang ze dit beiden volhouden zijn ze gelukkig want geluk hangt af van meerdere pijlers: waaronder gezondheid (ene dochter is echter wel langdurig lichamelijk ziek maar ziet dit zelf niet als iets wat haar geluk in de weg staat) en school / prestaties (in een later stadium werk). Als je graag wilt en het toch niet lukt dan drukt dit op het geluksgevoel dus in die zin is een hoger IQ wel iets wat bijdraagt aan geluk, maar die vlieger gaat niet voor eenieder op. Wel in het geval van mijn beide dochters. Zo'n pilletje zou hun IQ misschien wel iets kunnen verhogen. Ik denk dus dat in specifieke gevallen het leven wel gemakkelijker gemaakt wordt (misschien niet meteen gelukkiger) maar wel zekerder.

Fred

Het wordt op dit forum als not-done gezien om info uit andere draadjes te combineren. Maar ik vind het niet zo erg hoor Mijn antwoord: for the sake of discussion. Ik wissel van standpunt als ware het sokken, for the sake of discussion. Wat ik ervaar in mijn leven, gezin en familie kan ik alleen maar verwoorden met mijn luizige woordenschat en zal nooit meer zijn dan mijn perceptie van mijn ervaring. Net zoals bij jou, jij vindt jouw ziekte remmend en beperkend. Maar geldt dat voor iedereen, denk jij? Ik denk het niet. Ik ken mensen die zich erg zouden vervelen zonder hun ziekte.

Tirza

Niet voor iedereen.

Hte zal niet voor iedereen gelden, nee.

Maar vast ook niet iedereen vond de oorlog vervelend. Sommigen hebben de tijd van hun leven gehad. Betekent dat dat de oorlog dan geen naar ding was?

Ik zeg niet dat dingen voor iedereen en overal gelden.

Wel denk ik dat er een 'trend' is in de manier waarop de meeste mensen situatie X ervaren. En dat die trend ervoor zorgt dat de ene X als positief gezien wordt en de andere X negatief.

Niemand feliciteert je met een diagnose. 'En, al een mooie wijsheid ervaren?".

Ziektes brengen levenslessen met zich mee, maar ik denk toch dat de meeste mensen liever een gezond leven hebben, en de ziekte als 'vervelend' ervaren.

Zeg ik nu heel erg gekke dingen?

Geluk en problemen

"Wel in het geval van mijn beide dochters. Zo\'n pilletje zou hun IQ misschien wel iets kunnen verhogen. Ik denk dus dat in specifieke gevallen het leven wel gemakkelijker gemaakt wordt (misschien niet meteen gelukkiger) maar wel zekerder."

Ja, ik denk ook dat geluk en gemak niet per se hetzelfde is.

Mensen met heftige problemen kunnen nog steeds gelukkig zijn, maar dat betekent niet dat hun problemen hen niet in de weg staan. Die problemen zijn er wel degelijk.

Ziekte en genezen

Volgens mij is het grootste verschil tussen jouw en mij dat ik heel veel 'handicaps' niet zie als een 'ziekte' maar meer als iets dat nu eenmaal zo is.
Ik heb een handicap, mijn leven lang al. Een chronische ziekte waarvoor ik dagelijks medicatie moet slikken. En die w.s. wél fataal op een dag zou zijn mocht ik dat niet doen.
Die handicap, die ziekte hoort bij mij. Is onderdeel van mijn 'zijn'. Zo ben ik, ik ben geworden wie ik ben o.a. daardoor en zou heel anders zijn w.s. als ik dat niet gehad had, zou anders in het leven staan. W.s. was mijn jeugd 'makkelijker' geweest zonder die ziekte, maar dan was ik nooit geworden wie ik was. Een makkelijk leven of een makkelijke jeugd is bepaald geen garantie op 'geluk'. Ik denk zelfs dat ik steviger in het leven sta dan een heleboel anderen die van elke tegenslag in een depressieve bui schieten. Dat ik zelfs gelukkiger ben of er meer van kan genieten en het beleven dan een heleboel anderen, dat ik het me beter realiseer.
Ik moet er niet aan denken dat ik zonder die handicap zou zijn geweest. Kan me dat niet eens goed voorstellen.Ik heb al jong levenslessen geleerd die anderen pas als ze ouder zijn ervaren en trek daar nu profijt van.
Ik geloof niet in een maatschappij waar we allemaal ongeveer hetzelfde zijn. Het zou een saaie boel worden met allemaal ongeveer dezelfde mensen die hetzelfde beleven en ervaren. Ik denk dat het goed is dat we zo verschillend zijn qua iq, gua levenslessen, qua geluk en gezondheid. Ik geloof zelfs dat bepaalde niet zo leuke dingen op je pad komen omdat het je 'verrijkt', sterker maakt, krachtiger. En ook de mensen die van je houden.

Op jouw vraag:
"Moeten we dan nog wel proberen om niet-fatale ziektes te genezen, als het voor het geluk van die persoon niet uitmaakt?"
Dat doen we toch al? Griepjes moet je tegenwoordig uitzieken en met een ontstoken teen in een sodabadje, daar krijg je geen antibiotica meer voor. En zelfs bij ernstiger ziektes (kanker b.v.) wordt eerst goed afgewogen of de behandeling nog wel genoeg 'tijd' oplevert om ervan te genieten en te beleven. Om mensen met een gebroken been niet te behandelen zodat ze in een rolstoel belanden hoeven we niet te discusseren. Daarvan zijn de gevolgen (in een rolstoel) zo'n impact op je leven dat het aanpassen daaraan en het accepteren en revalideren niet opwegen tegen de relatief kleine behandeling (been in gips).
En
"Al denk ik dat hoewel er gezonde ongelukkige mensen zijn en zieke mensen die gelukkig zijn, dat gemiddeld gezien een ziekte wel een domper is op het geluk."

O,ja???? Ik vraag het me af..........
Ik denk dat dat misschien het geval is bij onverwachte ziektes die een erg grote impact op je leven hebben, maar niet bij ziektes die je al je leven lang hebt en waar je mee hebt leren leven. Hoogstens maakt 'de maatschappij' het je lastig (b.v. door hoge kosten, door van alles van je te verwachten etc.). Ik denk dat het verstandiger en eenvoudiger is om 'de maatschappij' hierin te hervormen, voor te lichten, de 'eisen' bij de stellen voor die mensen dan dat pilletje van jouw die tenslotte ook maar voor een kleine doelgroep geschikt zou zijn.
Dat pilletje zal lichamelijk gehandicapten niet helpen. Dat pilletje zal dementerenden niet helpen. Dat pilletje zal mensen met ALS niet helpen.
Misschien moet je je eigen bril, hoe jij tegen verstandelijk gehandicapten aankijkt eens oppoetsen?
groeten albana

Problemen

"Zo ben ik, ik ben geworden wie ik ben o.a. daardoor en zou heel anders zijn w.s. als ik dat niet gehad had, zou anders in het leven staan. W.s. was mijn jeugd \'makkelijker\' geweest zonder die ziekte, maar dan was ik nooit geworden wie ik was. Een makkelijk leven of een makkelijke jeugd is bepaald geen garantie op \'geluk\"

Ik heb mijn 'ziekte' ook al een leven lang, en zou hem nu niet meer willen inleveren. Het is een onderdeel geworden van wat ik ben, zonder zou ik een ander persoon zijn.

Maar als ik van te voren had kunnen kiezen, voor een leven met of zonder problemen, dan was ik denk voor een leven zonder gegaan.

"Daarvan zijn de gevolgen (in een rolstoel) zo\'n impact op je leven dat het aanpassen daaraan en het accepteren en revalideren niet opwegen tegen de relatief kleine behandeling (been in gips)."

Er is dus wel degelijk een 'impact' van ziek/gehandicapt zijn. Als het werkelijk niet uit maakte was een rolstoel ook oke geweest..

"Hoogstens maakt \'de maatschappij\' het je lastig (b.v. door hoge kosten, door van alles van je te verwachten etc.). Ik denk dat het verstandiger en eenvoudiger is om \'de maatschappij\' hierin te hervormen, voor te lichten, de \'eisen\' bij de stellen voor die mensen dan dat pilletje van jouw die tenslotte ook maar voor een kleine doelgroep geschikt zou zijn."

Dat ben ik heel erg met je eens! Veel ziekteleed komt ook door de maatschappij,en zou m.i. voorkomen kunnen worden. Ik denk dat zwakbegaafd zijn 50 jaar geleden veel minder 'een probleem' was, omdat je dan gewoon ergens een manusje van alles was, meehielp op de boerderij(ipv een wajong of sociale werkplaats omdat je het tempo niet aan kan)en mensen op je letten.

Ik weet niet. Ik ben het met je eens dat ziektes niet noodzakelijk wat zeggen over geluk, maar ik wil ook de problemen niet ontkennen. Dat doe jij ook niet.

Ik zou zelf graag problemen de wereld uit helpen. Dat de wereld dan 'saaier' wordt vind ik een aanvaardbaar risico. Maar dat is persoonlijk.

Ziektes en iq

Maar is een laag iq dan wel een 'probleem'? Voor wie? Voor jouw en mij? Of voor diegene zelf? (dat zie ik niet zo, er zijn mensen met een laag iq die behoorlijk gelukkig zijn met hun leven zoals het is).
Een keus vooraf is er niet. Ook niet met een pilletje. Tegen de tijd dat je een weloverwogen keuze kan maken bén je al zo.
Dan zouden 'anderen' de keuze moeten maken.
Dokters of je ouders. En dan zal het dus nooit jouw keuze zijn. En ik denk dat dat al een aantasting is op jouw geluk. Want je bent wie je bent door 'anderen' en niet door jezelf, ben je dan nog wel jezelf? Het zal je ook in een enorm afhankelijke positie brengen en in een onzekere positie. Als de pilletjes opraken of voor mij part niet meer vergoed worden raak je dadelijk jezelf nog kwijt. Ben je niet meer wie je bent.
Dat is heel anders met een lichamelijke handicap zoals ik of jij hebt. Jij bent wie je bent door die handicap hebt ermee leren leven zoals ik ook en als mijn pillen er niet meer zijn ben ik nog steeds diezelfde mét mijn handicap alleen zal ik er snel niet meer 'zijn'. De kans is enorm groot dat ik dan al snel aan het einde van mijn leven kom, doodga dus. Maar wel met een leven als mezelf. Want mijn handicap heeft me 'gevormd' maar ik ben nog steeds hetzelfde dan. Dat is anders als het om verstandelijke vermogens gaat.
Mijn 'zijn' wordt er niet door aangetast, alleen mijn lichaam zal niet meer meewerken.
Nee het lijkt me een enorm slecht idee. Voor iedereen. Ook voor die persoon zelf.
groeten albana

Pil

"Want je bent wie je bent door \'anderen\' en niet door jezelf, ben je dan nog wel jezelf? "

Dat is waar. Maar, aan de andere kant wordt wie je bent altijd gevormd door anderen. Anderen beslissen over de school waar je heen gaat, de buurt waarin je opgroeit, de dingen die je mee maakt.

Ik zeg ook niet dat zwakbegaafden ongelukkig zijn hoor! Ik denk alleen dat er bepaalde problemen bij horen.

Maar of een pil daar nu de oplossing voor is.. Je verandert mensen wel.