Ik voel mezelf soms zo lelijk :-(
Waarom voel ik mezelf soms toch zo lelijk en hebben andere vrouwen dat ook weleens? Ik ben 40, heb 3 kinderen en een leuke man. Ik zit erg met de paar kilo's teveel die ik mee draag: het is niet veel maar heb wel een gezellige zwemband. Eigenlijk, op een baaldag vind ik niks mooi aan mezelf. Het slaat nergens op, dat negatieve zelfbeeld. Ik WEET het. Mijn man zegt het ook en hij is altijd behoorlijk royaal met complimenten. Ik verzorg mezelf goed, gebruik wat make-up, zorg ervoor dat mijn haar "lekker" zit en ben dol op mode. Dus ik doe er wel moeite voor maar....ik kan nooit in de spiegel kijken en denken: er staat daar een leuke mooie vrouw. En daar baal ik van. Ik kijk liever naar de minpunten dan naar de pluspunten.
O ja, ik sport 2x in de week en let op mijn eten. Enige zondes zijn een wijntje op zijn tijd en een chocolaatje.
Het gaat me vooral om het gevoel. Vriendinnen herkennen het wel en kunnen zo zonder blikken of blozen minimaal 2 "verbeterpunten" voor zichzelf verzinnen. Waarom denken vrouwen soms toch zo negatief over zichzelf en zijn ze blijkbaar pas tevreden als ze maatje 38 of iets dergelijks hebben?
Wat doe je er aan om een positief zelfbeeld te krijgen?
Verwondering
Met verwondering lees ik posting over de irritatie van de een naar de ander. Vanwege schrijfstijl oid. Gewoon, uit verwondering, vraag ik me al een tijdje af, hoe je er dan bij komt om dat bij de ander te leggen en niet bij jezelf. En ook te stellen dat mensen die jou irl ontmoeten, altijd moeten slikken, ten positieve, omdat je zo aardig bent. Zo, zeg. Jeetje. En jij doet ons te kort door ons niet te vertellen wie jij bent zodat wij ook de kans maken om te mogen genieten van jouw bijzonder aardige inborst? Welke van de twee laat nu de echte persoon zien, de virtuele versie of de irl versie.
Zonde nu. Soms zit het leven echt tegen.
Leeftijd
Ik merk ook dat leeftijd wel uitmaakt bij het zelfbeeld. Voor jongere mannen ben ik niet zo heel interessant meer (hoewel... een flinke voorgevel is voor jong en oud iets om langer naar te staren volgens mij
) en leeftijdsgenoten kijken volgens mij ook net even anders naar een 'middelbare' vrouw dan jongere soortgenoten. Niet allemaal, dat zie ik ook wel om me heen en in de bladen, maar toch. Als ik zie hoe vrouwen eruit zien en dan toch een nieuwe relatie krijgen, dan verzin ik daarbij dat die man in ieder geval een realistische smaak heeft. Een vrouw van 40/50/60 jaar heeft nu eenmaal niet vanzelfsprekend een strakke buik en stevige borsten. Het hangt meer, het gezicht is niet meer strak om de kaken bij velen. Zo is het nu eenmaal. En het gevoel van 'je doet het er maar mee', vind ik eigenlijk wel geruststellend. Ook de vrouwen waar ik vroeger misschien nadelig bij afstak verdwijnen in die gemakszone waar het allemaal niet meer zo uitmaakt hoe knap je bent. Maar goed dit gaat allemaal op voor mensen die 'middelbaar' beginnen te worden of het al zijn. Het is makkelijk praten vanuit de wijsheid van die leeftijd. Als ik op mijn twintigste net zo in het leven had gestaan als ik nu sta, dan had ik het iets makkelijker gehad. Ik voel me nu vrijer om te zijn wie ik ben. Nog steeds niet vrij genoeg, maar ach, tegen dat ik 80 ben...
Mijn wijze raad is dan ook om te werken aan de acceptatie van hoe je bent en meer energie te steken in hoe je in de omgang wilt zijn. Ik ben bijvoorbeeld een beetje serieus. Ik heb mezelf aan moeten leren om iets luchtiger te worden in de omgang. Dat betekent eigenlijk automatisch dat ik ook luchtiger met mezelf kan omgaan. Mensen hoeven mij niet volledig in hun hart te sluiten, omgekeerd hoeft dat ook niet, zolang we maar plezierig met elkaar een ruimte kunnen delen. Deze houding schijnt te werken. Ik heb nu met jongeren net zoveel plezier als met leefijdsgenoten en kreeg van een meisje van 30 jaar jonger zelfs te horen dat ze het jammer vond dat we zoveel in leeftijd verschillen omdat we prima in hetzelfde vriendengroepje hadden gepast. (wat ik een realistische conclusie vond. Je gaat als 20-er niet op stap met een 50-er, dat is toch anders.)
Energie steken in hoe je in de omgang wilt zijn, houdt ook in (vind ik) dat je nog midden in het leven wilt staan. Probeer dus bij te blijven wat de actualiteiten betreft, blijf nieuwsgierig naar wat jongeren bezighoudt en probeer je zo sociaal mogelijk op te stellen. Tot waar jij je er nog prettig bij voelt uiteraard.
Ik zie het wel
Zelfde, fijn dat je iets aan mijn posting had, ik vond hem zelf erg vaag - lastig om de woorden te vinden die ik zoek. Ik zie dus, in tegenstelling tot albana, wel degelijk of iemand mooi is of minder mooi, of mensen zijn afgevallen of een nieuwe bril hebben. Een juf moet het wel zien als een kind nieuwe schoenen heeft 
. Het zegt me alleen niet zoveel. Ik geef complimentjes en meen die ook, en daar houdt het een beetje op.
Ik heb ook dat ik mensen die ik erg graag mag, steeds mooier ga vinden. Hun gezicht, stem, gebaren worden me dan dierbaar en daardoor mooi. Ach nou ja, de Modepolitie zou in tranen uitbarsten om zowel mijn kleding als mijn opvattingen.
Waarom 'moet' je jezelf mooi vinden?
Moet je jezelf mooi vinden?
Ik weet van mijzelf dat ik niet bovengemiddeld lang of rijk ben, of een bovengemiddelde chauffeur. Ik steek er dan ook geen moeite in mezelf daarvan toch te overtuigen. Statistiek spreekt me tegen. Dus waarom zou ik de waarheid moeten ontkennen?
Maar met schoonheid is het kennelijk anders.Waarom moeten mensen zichzelf altijd mooi vinden?
De meeste mensen zijn per definitie hooguit gemiddeld. Toch niet erg?
Dat hoeft ook helemaal niet henk
TS vindt zichzelf soms zo lelijk en wil graag een positiever zelfbeeld. Dat is iets anders dan jezelf mooi vinden.
Gemiddeld zijn is inderdaad prima, dat ben ik met je eens. Niet zo lelijk dat mensen zich walgend van je afwenden, niet zo mooi dat geen vrouw vriendin met je wil zijn omdat ze je als bedreiging zien. Maar als je jezelf lelijk voelt en je dat vervelend vind, is je realiseren - en bij zijn met het feit - dat je gewoon gemiddeld bent nog een hele stap naar boven.
skik
Tevreden
Tevreden zijn, daar gaat het dus om 
Maar wat als je niet tevreden bent?
Hoe wordt je dan tevreden? Als je bijvoorbeeld gewoon echt geen mooi figuur hebt, het absolute tegendeel zelfs. Ik ben daar niet tevreden mee, ik vind het vreselijk.
Ja mea
Dat zie ik ook wel...Bij mensen die ik al ken of langer ken. Maar ik had het over mensen die je net ontmoet, voor de eerste keer dus. Dan vallen mij écht de x-benen niet op, of hun bubbelbenen om maar wat te noemen. Ik onthoud dan vooral hun uitstraling, hun gedrag of het moet zoals ik al zei iets erg extreem's zijn. Pas als ik mensen beter ken vallen mij eventuele uiterlijke veranderingen op. Of ze nu ten goede zijn of het slechter maken.
groeten albana
Niet tevreden
Als je écht op geen enkele manier je 'tevreden' kan voelen, kan je volgens mij maar een paar dingen doen.
Je kan er werkelijk wat aan doen. (b.v. afvallen bij erg overgewicht of iemand erbij halen die je helpt met de goede kleding uitzoeken die je wél leuk staat) Zodat je tevredener word.
En als dat geen optie is zien dat je het op de een of andere manier accepteerd óf als het niet realistisch is (je zelfbeeld) zover komen dat je je een relatischer zelfbeeld krijgt.
Voor die laatste 2 zul je aan het 'werk' moet op geestelijk vlak.
groeten albana
Betty
Er waren op televisie van die programma's waar 'lelijke' mensen d.m.v. plastische chirurgie, kapper, schoonheidspecialist, sportschool en psycholoog (om een beter uitstraling te krijgen) omgetoverd werden tot beauties.
Afgezien of het resultaat wel of niet mooi was (daar had ik andere gedachten over) denk ik dat er dus heel wat mogelijk is. Je ziet dat zelfs al bij programma's waarin ze met een 'lelijke' vrouw naar de kapper en kledingwinkel gaan. Maar je zult jezelf altijd blijven vergelijken met anderen die er in jouw ogen beter uitzien. Minder naar een ander kijken zal misschien ook wel helpen.