Is het echt 2 voor twaalf in nederland?
‘Vader, moeder, drie kinderen schuifelen voorbij – allemaal veel te dik’ Obesitas achtbaan
Daphne Deckers
AMSTERDAM - Vorige week was ik met mijn gezin in Orlando, de pretparkhoofdstad van de wereld. Met enige weemoed keek ik naar ouders die met hun kleine kinderen rondjes draaiden in Dombo Het Vliegende Olifantje.
Emma en Alec zijn inmiddels echte achtbaanrijders geworden, en dus moesten Richard en ik mee over de kop. Zodra je bij een attractie al je spullen in een kluisje moet doen, weet je dat het kotsen wordt. De enige die nooit ergens last van had, was Emma. De meest afschrikwekkende achtbaan van Universal Studio’s is de Rocket; daar durfden wij echt niet in. “Nou en?” zei Emma, “Dan ga ik toch alleen?” Hoe gênant! Maar ja, dit is wel zoals het zou moeten zijn: je kinderen zijn verbeterde versies van jezelf. Nieuwe generaties durven meer, komen verder, leven langer… Ho, wacht even. Dat laatste klopt helaas niet meer. Onlangs werd bekend dat de huidige generatie kinderen misschien de eerste in de geschiedenis gaat worden die mínder lang leeft dan hun ouders.
Waarom? Door de obesitas-epidemie die wereldwijd om zich heen grijpt. Nergens is dat beter zichtbaar dan in Amerika. Bijna zeventig procent van alle Amerikanen heeft te kampen met overgewicht, waarvan bijna veertig procent lijdt aan obesitas. Dat zijn onvoorstelbare aantallen. Wanneer je een dagje door Disney World loopt, zie je de mensen achter deze statistieken. Complete families schuifelen voorbij: opa, oma, vader, moeder, drie kinderen – allemaal veel te dik. Het ergst vind ik het voor de kinderen; die hebben niks te kiezen. Obesitas is een gevaarlijke ziekte. De kans op hartproblemen, hoge bloeddruk, beroertes, diabetes, onvruchtbaarheid, galstenen, nierziektes, gewrichtsproblemen en vele vormen van kanker neemt met sprongen toe. Heb je de animatiefilm WALL-E gezien? Daarin zijn de mensen zo dik geworden dat ze rondgereden moeten worden in karretjes. Welnu – in de pretparken in Orlando zie je het letterlijk gebeuren. Kun je niet meer lopen? Dan neem je gewoon een scootertje. Ondanks dit levensgrote probleem verkeert Amerika in een merkwaardige spagaat. Het woord ‘dik’ durft bijvoorbeeld amper iemand te gebruiken.
Vóór iedere achtbaan staan stoeltjes om te kijken of je er wel in past, met de vage tekst dat deze attractie niet geschikt is “voor bepaalde lichaamsdimensies”. Complete theaters worden omgebouwd omdat mensen niet meer in de stoelen passen, crematoria moeten veel grotere ovens aanschaffen, en als een vliegtuigmaatschappij twee plaatsen durft te rekenen omdat iemand niet in één stoel past, breekt een publicitaire hel los. Overigens hoeven wij ons niet op de borst te kloppen en te denken dat we anders zijn. In Europa liggen we misschien wat achter op dit scenario, maar we gaan net zo hard die kant op. Een paar weken geleden maakte de Landelijke Groeimeter van TNO bekend dat de Nederlandse jeugd voor het eerst in 160 jaar niet meer langer wordt, maar wel steeds dikker. Oók in Nederland heeft bijna de helft van de bevolking te kampen met overgewicht, waarvan twintig procent lijdt aan obesitas. In Amerika zijn ze al over tijd, maar bij ons is het nog twee voor twaalf. Tijd om de kop uit het zand te halen! Want wat we in ieder geval níet moeten willen voor onze kinderen is een levenslange achtbaan van gezondheidsproblemen.
Okay... en wat moet ik hiermee?
Afgelopen winter ben ik "fysiek werk" gaan doen, mede vanuit het idee dat ik daar misschien wel van af zou gaan vallen. Helaas, ik kwam twee kilo aan. En nee, mijn eetgewoonten veranderden niet, ik doe niet aan emo-eten etcetera.
"Spieren zijn zwaarder dan vet" was de verklaring van veel kanten.
Helaas zit ik inmiddels een maand in de ziektewet omdat mijn lijf het werk niet aan kan. De spieren zouden dus dunner moeten worden en ik zou die twee kilo dus wel kwijtraken.
Helaas, er zijn in een maand tijd nog twee kilootjes bijgekomen "want je beweegt nu minder".
Ligt het aan mij dat de logica me hiervan ontgaat...?
(los van het feit dat ik me doodongelukkig en machteloos voel omdat dat rotlijf alweer spelletjes met me speelt)
Achterover leunen en families
"Vreemd dat je toch wel heel vaak een heel of half gezin ziet die allemaal te dik zijn." Pelle, eerst even zelf nadenken, dan posten. Niet, zoals ik je vaker zie doen, achterover leunen en ongezien maar vast in twijfel trekken. Dat stelt je wel in de gelegenheid in vrijwel elke draad te posten, maar vertraagt de discussie ook enorm. Jahaa, ik weet het, meta. Dus we gaan gauw weer on topic: Die hele of halve gezinnen zijn natuurlijk volstrekt te verklaren. Mensen verschillen in hun gevoeligheid voor ziekteverwekkers en die gevoeligheid is deels genetisch bepaald. Het gebeurde met die maagzweren ook. Hele en halve Japanse gezinnen hadden maagzweren. "Allemaal stresskippen", luidde de verklaring natuurlijk. Ja, ja. Onderlinge besmetting zallu bedoelen. Ik zag het mechanisme zelf deze winter. Er was een feest, wij hadden gasten te logeren. En er heerste een buikgriep, het Norovirus, ik werd zelf als eerste ziek. Van degenen die in huis waren werden degenen die genetisch aan mij verwant waren, mijn broer en mijn zoon bijvoorbeeld, ook ziek. De rest had nergens last van......
En zo gaat dat vaker, natuurlijk.
Werkt niet
Starry:"Aan de andere kant concludeer ik dat je vindt dat het allemaal wel meevalt met de te dikke medemens ("Nog steeds is niet iedereen ziekelijk dik. Het gaat maar om een kleine groep"). "
Dat is niet mijn mening, dat zijn de feiten.
Bij het zoeken naar oplossingen moet je wel steeds weer zorgen dat je een oplossing zoekt die bij het probleem past. Jij signaleert meer blubberbuiken in het vo en dat is waar (feiten). Als dat al een probleem is, dan moet je eerst weten welk probleem dat dan is.
A: Is het het probleem van mensen die blubberbuiken lelijk vinden? B:Vinden de blubberbuiken het zelf een probleem of hebben zij een ander schoonheidsideaal? C: Is een blubberbuik misschien een bewuste keuze tussen genieten en gezond zijn?
Ik kan je op een briefje geven dat de groep blubberbuiken naar aanleiding van dit soort onderzoeksvragen in plukjes uiteen valt van kleine groepjes voor wie een stelling waar is. Er zijn zo nog wel honderd stellingen te verzinnen, waardoor er nog kleinere groepjes ontstaan.
Verwijt alle bluberbuiken dat ze geen gebruik maken van hun 'vrije keuze' en groep A kaatst het als een boemerang terug: een blubberbuik is in die groep juist een vrije keuze, want ze trekken zich niks aan van de ergernis. Zo vindt groep B zichzelf mooier dan jouw dochter en kan groep C net als jij heel helder onderbouwen welke bewuste keuzes ze maken.
Het grootste probleem is eigenlijk dat mopperaars op dik pas tevreden zijn als ze geen dik meer zien. Alle blubberbuiken de wereld uit (zeker bij kinderen?).
Dat maakt dat er zuchtend gezocht wordt naar een oplossing die iedereen van de blubber af helpt. Liefst een wiskundige formule.
Alle blubberbuiken (niet ziekelijk dik) worden op een hoop geveegd met alle zwaarlijvigen (inclusief ziekelijk dik) en op één toon aangesproken, terwijl ze onderling zo ontiegelijk verschillen.
Het effect is 0. Althans: de jacht op de blubberbuik zal een deelgroepje wel aanspreken. Die doen hun best en hebben succes. Toch stijgt het aantal blubberbuiken omdat de missie net zo vaak, of kennelijk juist vaker, een contra reactie oproept.
Niet alleen van mensen die in de war raken, of in de contramine gaan, maar ook van producenten die hun kans schoon zien om met de gekozen woorden (kies bewust, eet vezel, eet kalium) een nieuwe verkoopcampagne te starten.
En ondertussen is het probleem ziekelijk dik nog niet eens echt aan de orde geweest.
De maatschappelijke paradox zit bovendien in het volgende: Als de taartenfabrikant door een kies bewust logo 1% meer taart verkoopt, dan is ie blij. Als een dieet (of adviezen, etc.) 1% meer succes lijkt te hebben dan een ander dieet, dan is het resultaat niet significant en wordt het dieet of de adviezen als niet werkzaam verworpen.
Zo gaan de fabrikanten minitieus op zoek naar doelgroepen met bijbehorende tone of voice bij wie procenten winst te halen is. Precies zo blijven gezondheidsevangelisten en burgerbetweters iedereen, van onschadelijke blubberbuik tot ziekelijk dik, op een hoop vegen en met steeds dezelfde mantra's bestoken.
Ik vind dat dom.
Ondertussen vind ik een middelbare schoolklas vol blubberbuiken ook niet mooi.
Groet,
Miriam Lavell
Uitgangspunt
Miriam, het is inderdaad belangrijk om te benadrukken dat heel veel mensen met overgewicht gezond zijn, en zich prima voelen. En of dat esthetisch ja/nee voldoet aan het huidige schoonheidsideaal is volledig irrelevant.
Maar anderzijds, de statistieken laten zien, dat als de trend doorzet, de groep van overgewicht-met-problemen (snel) groeit.
Meta
En een ongelofelijke jij-bak (Ooievaar).
Dat zeg ik
"Of zou er iets in de genen zitten waardoor je gevoelig bent voor dat virus?" En dat is natuurlijk evident dat dat kan, open deur. Omdat dat met alle ziekteverwekkers zo is. Maar óf het zo is, wordt nu juist uitgezocht.
Fladder
vervelend, als je je niet meer lekker in je vel zit. Oorzaak is op afstand niet te geven (en zeker niet door een leek als ik); je bent er voor in behandeling? Alleen bij nauwkeurige meting weet je of het vocht/spieren/vet is. Kan het dat je door "hormonen" nu veel meer vocht vast houdt?
Joechei fladder
Je hebt er gewoon nog eentje bij. Geen vet, geen spieren, geen vocht. Hormonen.
Het is te erg, te erg.
Tirza
Miriam
http://www.gezonderafvallen.nl/page/907/overgewicht-en-gezondheid-gaan-niet-samen.html
Waarbij komt, dat een kind dat te dik is een levenslang gevecht tegen de kilo's tegemoet gaat. Dat is, zo kan ik uit ervaring zeggen, gewoon echt niet leuk.
Tirza en pluk
Maar ik wil niet meer terug naar die verdomde maat 56 
Ik had net maat 48 gehaald afgelopen jaar, en die knelt alweer...
Verdorie, ik VOEL mezelf opzwellen, ik ben echt bang voor weer een herhaling van vroeger... 
Gepasseerd station
Starry, los van het feit dat een BMI onder de 25 niet synoniem is aan een strakke buik, of omgekeerd dat een blubberbuik synoniem is aan een BMI > 25, is het standpunt dat in jouw link verwoord wordt achterhaald (2008 staat er ook bij).
Daar zijn in deze discussie al veel woorden aan vuil gemaakt. Ik hou het dus kort. Als er tongen zijn die beweren dat er een link is tussen dik en ongezond, dan doen ze dat ivm een BMI hoger dan 30.
Wil je er echt meer van weten, lees dan de draad opnieuw vanaf het postje 'de ziekte dik bestaat niet'.
Dat er tussen de oren zo'n strak verband bestaat tussen dik en ziek, is een cultuurdingetje. Het werkelijke verband is dik en lelijk. 'Gezond' is een rationalisatie.
En ja, van dat cultuurdingetje kun je je leven lang gaan worstelen met overgewicht. Daar word je niet gelukkig van, zie fladder. Lekker in je vel is gezonder.
Groet,
Miriam Lavell
Bmi>30
"Ik hou het dus kort. Als er tongen zijn die beweren dat er een link is tussen dik en ongezond, dan doen ze dat ivm een BMI hoger dan 30. Zie nogmaals http://www.cbs.nl/NR/rdonlyres/282B0317-A24B-4FF6-874F-3D40B72B0EEE/0/pb10n017.pdf waar alle ondeugden die "ongezond" worden geacht in koele grafieken staan. 12% van alle volwassenen is obees; een verdubbeling in de laatste 20 jaar, maar laatste 4 jaar redelijk stabiel. Dus mogelijk zijn we al bij een buigpunt in de grafiek aan geland, en zet de verdere groei niet door.
Als je de tabellen voor zware rokers en drinkers bekijkt, zie je een scherpe daling in de leeftijdsgroep >65jaar; simpele conclusie: deze leefstijl is zo ongezond, dat deze categorie rokers/drinkers niet oud wordt.
Blijven voor mij een aantal vragen: Hoe groot is de kans dat kinderen met overgewicht obees worden. En hoeveel obese mensen zouden eigenlijk willen afvallen, en hoeveel vinden het wel best. En hoe zouden diegenen die af willen vallen beter gemotiveerd en geholpen kunnen worden.
Vandaag in Trouw: geen pil of poedertje, maar een goed gesprek http://www.trouw.nl/nieuws/zorg/article3220632.ece/Geen_pil_of_poedertje__maar_een_goed_gesprek_.html . Ondertitel: "Het niet ter sprake brengen van ongezond gedrag (door de arts) staat gelijk aan verwaarlozing van de patiënt.
Nee hoor pluk
Nee hoor pluk je leest die tabellen verkeerd. Ik werk al tientallen jaren met 65+ers. En bijna allemaal hébben ze gerookt en gedronken...en sommigen roken nog en de meesten drinken alleen bij hoge uitzondering nog iets alcoholisch. En die wie gerookt hébben...(vaak ook nog tot best hoge leeftijd) zijn zowel met drinken alsook met roken pas op véél oudere leeftijd gestopt of gematigd en drinken idem dito. Zo rond hun 70ste....is het denk ik het gemiddelde. Als je met ouderen te maken zou hebben zou je dat zelf ook begrepen/geweten hebben.
Als je een 100 ouderen zou hebben, denk ik dat 80% zeker ooit veel gerookt of gedronken heeft en dat ondertussen niet meer doet. Allemaal omdat ze er zelf 'last' van kregen...als iemand bij elk sigaretje of sigaartje zich de blubber hoest houden ze er snel mee op hoor...En als je na 1 borreltje de hele wereld ziet draaien ook.
Dan is de lol er snel van af.
Je interpreteert de tabel gewoon verkeerd en trekt conculies die je helemaal niet kan trekken op basis daarvan.
En pakweg 60 jaar geleden rookte iederéén! Je was écht een erg hoge uitzondering als je niét rookte. Alleen enkele vrouwen rookten niet..(of rookten alleen op feestjes) dus als al die zware rokers (jouw conclusie volgende) rond die leeftijd dood waren gegaan hadden we nu die grijze golf/pensioenproblemen etc. niet.
groeten albana
Albana
je hebt helemaal gelijk; ik had beter een smiley achter mijn opmerking kunnen plaatsen. Natuurlijk kun je op basis van een grafiek die conclusie niet trekken.
Als je met ouderen werkt zie je direct het effect van de "uitgestelde beloning" voor roken en drinken (en overgewicht?). Levenskwaliteit in je laatste 10 (?) levensjaren is toch voor een belangrijk deel gekoppeld aan (gebrek) aan lichamelijke vitaliteit. Werkt dat door in bijvoorbeeld het rook-gedrag van diegenen die in de zorg werkzaam zijn? Ikzelf ben bijvoorbeeld gestopt met roken nadat ik met longontsteking op de longafdeling belandde, tussen de rochelaars en pruttelaars van ~60jaar; daar gingen mijn schakelaars wel van om 
).
Mijn grootste probleem, miriam...
... is het feit dat ik boven een bepaald gewicht geen kleding meer kan aantrekken, maar er slechts nog in kan gaan hangen
Het zit gewoon nooit echt lekker, maar te strak en scheef en vervelend (en nee, gewoon een grotere maat verhelpt dat niet), hetgeen waarschijnlijk met een raar model lichaam te maken heeft, dat het best klopt als het slank is. Ben altijd jaloers op die allround ronde vrouwen.
En inderdaad: ik vind die flubbers over broekbanden erg lelijk, dat kan ik gewoon niet ontkennen. En ik vind mezelf ook vreselijk op de vakantiefoto's van deze zomer, waar ik o.a. met succes een witte walrus op een waterfiets imiteer. Ik ben gewoon werkelijk Lelijk Gezet (niet eens echt dik).
Ik ben er trouwens niet helemaal uit of we met z'n allen te dik nou wel echt lelijker vinden. Persoonlijk vind ik een iets te dikke man veel aantrekkelijker (teddybeer!) dan mannen met een sixpack. En ik heb me laten vertellen dat de voorliefde van mannen voor magere vrouwen ook op een fabel berust (als ik weer eerdere postings in deze draad herhaal excuses, maar ik ga niet alles lezen, daarvoor ontbreekt de tijd ; dit is niet te voorkomen bij ellenlange draden, hoewel ik je 'ergernis' begrijp hoor, en soms ook deel).
Hoe dan ook: ik zit daadwerkelijk lekkerder in mijn vel als ik iets slanker ben (mijn streven is 62 kg bij een lengte van 1.69). En dat staat inderdaad eigenlijk los van de vraag of het gezonder is.
Mmmm dat zie je niet zo.
Ik denk dat die rochelaars op die longafdeling het niet halen om bij 'ons' te komen..dus die zien wij niet veel. Wij zien wel de ouderen die dus op tijd gestopt zijn (en dat zijn de meesten). Als je bij ons over roken praat roept dat ook erg veel sentiment op naar die 'goede oude tijden' idem drank en lekker eten (wordt ook minder als je ouder bent, je kan niet meer tegen vet en tegen dit en tegen dat of je raakt er verstopt van of..)Of dat erg motiverend om te stoppen is vraag ik me af. Het is ook een kwestie van kop in het zand en mij gebeurd dat niet.Ik denk dat mensen pas stoppen met onverstandig gedrag als ze er zélf last van hebben. Misschien moeten we om dik zijn te voorkomen wel juist géén kleding in grote maten, verschillende breedtes broekbanden etc. toestaan b.v. of alleen in een enkele winkel in nederland? Nou ja dat lijkt me ook wel erg zielig.....Geen goed plan. Maar ja dan krijg je er écht wel 'last' van. Mijn broer is nogal lang (meer dan 2 meter) en ik herinner me dat we daarvoor helemaal naar Limburg moesten naar een speciale winkel die bedden van 140 (of was het 160?) verkocht......hij baalde daar verschrikkelijk van, idem met schoenen. Nou is dat tegenwoordig schering en inslag dat je zo lang bent, maar als hij toen er een stuk had kunnen afhakken of er iets aan had kunnen doen, had ie het gedaan...ik weet het zeker. Het is erg frusterend voor een tiener b.v. als iedereen op sportschoenen loopt en alleen jij niet omdat je voeten te groot zijn en dus geen sportschoenen in die maten...snap je wat ik bedoel?
Nou ja, geen reeél voorstel dus,snap ik ook wel...maar soms denk ik het stiekum wel eens.
Tenslotte ís het aanbod van breedte/grootte-maten in ons land de laatste tijd ook explosief gestegen (grotere markt) en daardoor is het 'last ervan hebben' ook afgenomen, toch? Dus wordt je dikker en dikker tot je het zelf écht ziet of er lich. last van krijgt.
(zal ik dit wel versturen? Ik krijg nu vast iedereen over me heen...twijfel,twijfel,twijfel)
groeten albana
Wanneer vind jij iemand te dik?
Ik zou eigenlijk wel willen weten wat me met z'n allen nu onder 'te dik' verstaan. los van BMI enzo. Gewoon even ter nuancering en om te weten waar we staan.
Een paar draadjes geleden kwam een link voorbij over de lichaamsvormen die worden onderscheiden in de boeken van stylegoeroe's Trinny & Susannah. Ze hebben daarbij gekozen voor 'gewone' modellen met een maat die je in de praktijk veel ziet (in Groot-Brittannië is de gemiddelde maat 42, net als hier geloof ik).
Als ik deze vrouwen zie, lijkt het me niet dat ze ongezond te dik zijn, hoewel sommigen zich misschien wel prettiger zouden voelen met een paar kilo minder. Wat vinden jullie?
Chris
Kleding is het minste probleem
hoewel, voor leuke kleding zul je toch wat meer geld kwijt zijn dan iemand met standaard maten. In Amerika lopen de obesen veel in sportschoenen, trainingsbroek, T-shirt. Zal er ook mee te maken hebben dat de "onderklasse" ruimer vertegenwoordigd is bij de zwaargewichten.
Maar het "echte" probleem is toch meer gewrichten/beweeglijkheid/diabetis/hart-en-vaat.
Maar Miriam heeft een punt: er zijn 2 keer zoveel rokers als obese mensen. Maar van rokers hebben we al succesvol paria's gemaakt (of waren dat nu juist de "vrije" mensen.....)
Paria's
"Maar van rokers hebben we al succesvol paria's gemaakt"
Nee hoor. Alleen van hun meurende stinkstokjes. Zonder die stinkstokjes mogen ze overal gezellig bij komen zitten.
Chris
Ik vind veel van de vrouwen uit jouw link niet te dik. Maar die appelvorm ziet er sneller "te dik" uit, lijkt me. Omdat die zo buikig is. En met die kleding is, denk ik, ook het probleem dat confectie moet passen om allerlei verschillende figuren. Dat gaat natuurlijk niet. Wie maatkleding kan betalen, ziet er waarschijnlijk al gauw beter uit, dan zitten de kleren als gegoten, scheelt. Zelf kleding maken is daarvoor trouwens ook een oplossing.
Ik denk zelf dat ook een maat 56 er attractief uit kan zien, mits de kleding een voor haar of zijn figuur slimme "coupe" heeft, zit als gegoten en er gepaste accesoires bij worden gedaan. Dus een coupe a la de adviezen van Trinny en Susannah. Grote oorbellen staan goed bij een rond gezicht, iemand met een BMI van 30plus heeft vaak een mooie hals, enz. enz. Ik heb een veel te zware vriendin (klasse ik-krijg-nog-eens-een-maagband) die het lukt om er (in confectie trouwens), altijd goed uit te zien. Het is lastiger denk ik, maar kennelijk wel te doen.
Groet van Ooievaar (peer, BMI 26, draagt graag broeken van Angels, wat luxere confectie, pret a porter en zelf gemaakte spullen).
Haat zaaien
Er is altijd een bevolkingsgroep met een diep geloof in 'paria's maken' als oplossing voor elk probleem. Dat moet iets genetisch zijn. Of misschien wel een virus. Een latente schimmel die tot herbesmetting leidt en zo, als er zich een golfje van voordoet, tot een sneeuwbal van believers leidt.
Als er eentje over de dam is volgen er meer, totdat de wal het schip keert. Dan zijn ze weer even wat stiller, al is daarmee de voorkeur niet weg.
De voorkeur is te vinden onder alle geledingen van de bevolking en dus ook onder bestuurders. Het zou zo maar kunnen dat bestuurders of politici die 'uit het juiste hout' gesneden zijn, vaker over de genetische of bevattelijke voorwaarden beschikken.
Er is geen enkele aanwijzing dat er met haat zaaien ook maar enig doel gediend wordt. Toch zien de pleiters voor dit model alleen maar bevestiging van hun gelijk. Voorbeelden van een rationalisatie in die richting: "Maar van rokers hebben we al succesvol paria\'s gemaakt". "Zo, dat ruimt tenminste lekker op" is er ook een.
In het verleden is wel geprobeerd om met scholing, overheidscampagnes en cursussen dit soort mensen op andere gedachten te brengen.
Maar omdat de believers alleen maar hun gelijk zien, werkt dat averechts. Niet zij, maar de mensen die het door hen gesignaleerde gevaar niet zien zijn in hun ogen de boosdoeners.
Een meer feitelijke analyse van dit soort believers laat zien dat ze precies zulke mensen zijn als de mensen over wie ze verwijten maken. Arrogant, opportunistisch, irrationeel, weg kijkend voor de werkelijkheid, zich verschuilend achter excuzen.
Bijvoorbeeld ook: nee, dat is geen haat zaaien. Of: maar ik mag toch wel zeggen wat ik denk?
Groet,
Miriam Lavell
Miriam, haat zaaien
met "tot paria maken" bedoelde ik niet meer of minder, dan dat roken "uiterst ongewenst gedrag is". Jij zult roken waarschijnlijk het ultieme symbool van vrijheid vinden; de vrijheid om je eigen lijf willens en wetens schade toe te brengen.
Miriam, vrijheid en geluk
ik heb zelf gerookt van mijn 21ste tot mijn 37ste; op mijn 37ste lag ik met longontsteking in het ziekenhuis, en daar gingen de schakelaars definitief om. Tevoren had ik al ontelbare halfslachtige stoppogingen gedaan, vanaf mijn 25ste; soms voor een paar maanden succesvol. Nooit eerder gerealiseerd dat ik al na 4 jaar wilde stoppen, en daar pas na 12 jaar in slaagde. Wat een rotverslaving. Ik gun alle rokers het genot van een rookvrij leven. Maar als een roker willens en wetens kiest voor roken, dan ben ik de laatste om hem op andere gedachten te brengen. De feiten liggen er, en als zijn/haar roken mij geen overlast bezorgd, dan doen ze maar. Ik erger me er zelfs niet meer aan. Ik vind het wel ongelooflijk stom. En ik discrimineer automatisch: een roker verliest bij mij altijd wat "waarderingspunten" voor zijn/haar totale persoon.
Hetzelfde geld in feite voor de mensen met overgewicht en obesitas. "Ze" doen maar. Maar voor de mensen in de risico-zone, en diegenen die echt al klachten/problemen hebben: ik heb daar meer mee te doen dan met rokers.
Pluk53
@Pluk53, wat hanteer jij hier een akelige discussietechniek. Jij zegt 'Jij zult roken waarschijnlijk het ultieme symbool van vrijheid vinden; de vrijheid om je eigen lijf willens en wetens schade toe te brengen.' Moet iemand werkelijk eerst energie gaan steken in het ontzenuwen van dit soort vreemde bewerkingen of was je nog van plan het bij echte argumenten te houden? Ik volg de discussie nog altijd met veel interesse maar ik hoop toch dat niemand een ander woorden in de mond gaat leggen. Dat leidt maar af.
Grutjes
sinds een week of 2 ben ik weer een halve maat slanker, gewoon uit het niets, afgelopen weken ook niet gesport wel voel ik mij regelmatig vreselijk belabberd met opvliegers en zwarte vlekken voor mijn ogen, ik ben soms bang dat ik ko ga. Uit het bloedonderzoek is niets gebleken, alles helemaal ok. Ik eet ook regelmatig, slik vitamine pillen.
Dus blijkbaar, zijn die hormonen toch bij mij de grootste boosdoeners anec weldoeners. Ik ben nu 14 maanden geleden bevallen en verlies dus opeens weer wat toestand gepaard met belabberde momenten.
Hmm ik begin steeds meer te geloven dat je kan aankomen zonder dat je te veel eet of te weinig beweegt.
Pluk53
Waarderingspunten? Aha. Wat een uniek systeem. En als je rookt, of te dik bent, gaan er punten af. Okee. Ik zou wel meer uitleg willen, gaan er bij dikke rokers extra veel punten af? En als je slank bent en niet rookt, wat moet je dan fout doen om punten te verliezen? Vertel, vertel. Ik brand van belangstelling.
Groetjes
Massi
Pixel, herformulering
Pixel, wat ben je heerlijk selectief verontwaardigd. Maar ik zal het wat nauwkeuriger formuleren. "Miriam, jij zult kiezen voor roken waarschijnlijk het ultieme symbool van vrijheid vinden; de consequentie van die keuze is dan wel, dat je je lijf willens en wetens schade toe te brengen."
En Massi, waarderingspunten is meer een vertaling van het begrip: je stijgt/daalt in mijn achting. Dat gebeurt grotendeels (on)bewust .
Pluk
"je stijgt/daalt in mijn achting. Dat gebeurt grotendeels (on)bewust ." Komt het weleens in je op, dat het sommige van jouw medemensen misschien geen drol kan schelen of ze stijgen of dalen in jouw achting?
Ik rook niet meer. Ik sport wel. Ik val langzaam maar zeker af. Moet ik nu juichend de straat op rennen omdat ik punten erbij heb gekregen in jouw achting? Eerlijk gezegd hou ik me niet zo bezig met jouw achting.
Ooivaar, achting
laat ik het dan simpeler uitleggen: ik vind sommige mensen aardig, en sommige minder aardig. Er zijn zelfs mensen waar ik een hekel aan heb, en sommigen waar ik me prettig bij voel in hun gezelschap. Ik vermoed dat dit ook geldt voor jou. Jij staar toch ook niet volledig neutraal tegenover al de mensen die je kent en ontmoet?
Ja maar pluk
Dat was nu juist de reden voor mijn (ironische) posting van hierboven: je gaat me toch niet vertellen dat je mensen minder aardig vindt, of je minder prettig voelt in hun gezelschap OMDAT ze roker zijn of een te hoog BMI hebben? Jij betoogt al postings lang over wilskracht en geeft daarbij jezelf frequent als voorbeeld, omdat het jou is gelukt om te stoppen met roken en om niet te zwaar te worden. Dat is ontzettend fijn voor jou (niet ironisch bedoeld, trouwens). Maar sta je er wel eens bij stil dat je voor veel meer dingen wilskracht nodig hebt dan voor niet-roken en niet-overeten? En dat een dik persoon of een rokend persoon misschien op een ander gebied in zijn/haar leven onnoemelijk veel wilskracht opbrengt? Dat zie je er dan niet vanaf, en daar krijgt die persoon dan dus geen punten voor in jouw systeem. Ik begrijp het gewoon niet helemaal, het is zo zwart-wit. Als ik op die manier mensen in mijn omgeving moest 'raten', vielen er veel dierbaren af.
Groetjes
Massi