Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Tihama

Tihama

08-02-2012 om 11:26

Je wordt ouder, mama, geef het maar toe

Ik merk de laatste tijd een merkwaardig fenomeen op. Mensen van mijn leeftijd (45)die dingen beginnen te laten omdat ze (ik citeer): ‘bang zijn om te vallen’.

Ik hoor dat als het glad is buiten, over fietsen, over schaatsen, over skiën, over motorrijden etc etc.

Het gaat zelfs zo ver dat mensen mij vertellen hoe glad het wel niet is, om te verdedigen dat ze iets niet meer doen.
“Natuurlijk ben ik niet op de fiets. Weet je wel hoe glad het is?”
Ja, dat weet ik, ik ben namelijk wel op de fiets, maar ik vind het reuze meevallen.

Nu hoor ik de afgelopen week erg veel vrouwen (vooral vrouwen dus) om me heen die verbaasd zijn dat ik nog gewoon schaats. Nou ja, zeg, ik ben 45, geen 95. Trouwens mijn schoonpa schaatst ook nog gewoon, dus waar hebben we het over?

In eerste instantie toen me die opmerkingen begonnen op te vallen, dacht ik: toeval, een uitzondering. Maar ik heb er nu wat teveel gehoord. Is dit een nieuwe trend? alvast geraniums aanschaffen? Of hoor ik het nu gewoon omdat mensen me nu in ‘hun categorie’ van ouderdom inschalen? Want dan kan botox helpen

Tihama


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Ik sta er wat serieuzer in

Want ik merk dat blessures langzamer genezen. Aanmerkelijk langzamer.
Dus ik blijf wel fietsen en buitensporten, maar ik neem wat minder risico. Ik vind dat wel prettig, en ook niet iets om me voor te schamen.
Bovendien zit ik momenteel in de mantelzorgklem, behoorlijk heftig, en als ik nu uitval heb ik dus zeker drie dingen (werk, kinderen, vader) waar ik uitval. Eigenlijk vier natuurlijk, mijn relatie met Beukman ook nog. Oh en het huishouden. Dat is dan vijf.
Ik kom dus graag tot rust door het doen van leuke dingen, dat heb ik ook echt nodig om op te laden, maar ik neem minder risico dan vroeger.

Ik vind het wel een verschil of je gevaarlijke hobbies laat of dat je de fiets niet meer pakt. Dat laatste vind ik stom, omdat je als je langzaam fietst prima vooruit komt.

Growing old gracefully

Daar hoort volgens mij ook bij dat je je verheugt in wat je hebt. Misschien heb ik een heel slecht voorbeeld in de persoon van mijn schoonmoeder van 66 die klaagt dat de kinderen het huis uit zijn (dat zijn ze al 20 jaar, ruim) en dat ze niets leuks meer heeft, alleen de dood in het vooruitzicht.
Dat vind ik van een stupiditeit, en een gebrek aan levenskunst, verschrikkelijk.
Facelift is ook al geweest, zoals bekend. Alles hangt weer als vanouds. Dan denk ik, je kan beter wel oud willen worden en je gedrag aanpassen in plaats van een blom van 20 te willen zijn. Dan maak je je eigen pijn.

Puck

Puck

08-02-2012 om 11:54

Precies rode beuk

Ik ben ook gewoon wat voorzichtiger. Als ik 20 jaar geleden van mijn paard of met de motor viel had je een paar blauwe plekken. Nu is er gewoon meer risico op ernstigere blessures die ook nog eens langzamer genezen. En aangezien ik nu de verantwoordelijkheid heb voor een heel gezin en werk neem ik ook minder risico. Gewoon omdat het veel lastiger is voor mijn omgeving. Echt dingen ervoor laten doe ik niet, maar ik kan me voorstellen dat mensen dat wel doen.

Moeder op het schoolplein

Had haar pols gebroken op het ijs vorig jaar.
Scheef aangegroeid.
Tweede operatie nodig. Ligt in scheiding, 2 pubers en een kleuter.
Eigen bedrijf.
Heeft dus meer dan 3 maanden geen normale omzet kunnen draaien. net toen het weer liep moest ze opnieuw onder het mes.

Ella2007

Ella2007

08-02-2012 om 12:04

Ouder en keuzes

Ik herken het ten dele: ik fiets zeker wel, ook met dit weer, maar aangezien ik vorig jaar vreselijk op mijn plaatje ben gegaan kijk ik wel iets meer uit dan vroeger, ook idd omdat ik bang ben wat te breken en dan voor heel wat problemen te zorgen voor kids, man en werk. Ik zou ook geen extreme sporten meer gaan leren. Misschien later wel weer als niemand me meer nodig heeft. Als je al gewend bent om dat te doen is de kans dat er wat misgaat misschien wat kleiner.

Ook met hardlopen doe ik een tandje rustiger aanomdat mijn blessures langzamer genezen.

Overall ben ik inderdaad ook wat rustiger dan vroeger, hoef niet meer zonodig van alles. Vroeger was ik veel stoerderder, dat heb ik niet meer zo. So be it, ik ben er wel happy mee.

Ella2007

Ella2007

08-02-2012 om 12:09

Skien wel

O ja en ik skie nog wel, maar niet meer de eerste èn de laatste lift pakken, geen buckel en zwarte pistes (was ik al geen fan van)..... 's middags in de sauna is ook prima !

Fianna

Fianna

08-02-2012 om 13:02

Kans op letsel is groter.

Kinderen schaatsen, vallen en staan weer, meestal. Bij volwassenen is dat naarmate je ouder wordt, toch anders.
toevallg 2 vrouwen die hier op het ijs gevallen zijn. Eentje van 45, die zit nu al 5 dagen aan de diclofenac anders kan ze niet meer functioneren en die ander van 40 is ook naar terecht gekomen, haar hele lichaam is stijf en ze heeft last van haar rug.
het komt gewoon harder aan. Bovendien is de kans groter dat je al een lichamelijk gebrek hebt en daarom geen risico neemt. Ik ben dol op schaatsen, maar vanwege mijn rugproblemen neem ik het risico niet, want als ik val heb ik echt een groot probleem. En zo ken ik er meer.

Maylise

Maylise

08-02-2012 om 13:05

Niet daarom

Ik ben nu lichamelijker beperkter dan 15 jaar geleden. Dat heeft vooral te maken met een auto ongeluk wat ik gehad heb waardoor bepaalde lichaamsdelen nu wat gammeler in elkaar zitten. Daardoor ga ik nu inderdaad niet meer schaatsen. Ik heb niet meer de souplesse in mijn benen om dat op te vangen. Leefijd vind ik er minder toe doen. Ik ken genoeg mensen van mijn leeftijd die nog wel schaatsen. Een vriendin van mij (eind 50) gaat mee doet met de elfsteden tocht mocht die komen en staat vandaag ook op de schaats bij een toertocht.

Wat ik nog kan doe ik gewoon. Ik ben van het zomer begonnen met wildwater kajakken (kan hier mooi in de bergen) en omdat dit lichamelijk minder eist is dit mooi een hobby die ik wel kan doen.

Ik ga de laatste jaren ook weer regelmatig paardrijden. Geen wedstrijden of lessen op hoog niveau maar tochten door de natuur. Ik ben niet echt bang om te vallen maar het blijft natuurlijk een risico. Als ik val en ik iets aan mijn benen heb dan weet ik dat ik er maanden mee zal zitten. Maar toch schat ik het wel zo in dat bij paardrijden dit risico niet heel groot is. Het blijft een risico maar een beetje risico nemen mag wel.

Van het zomer heb ik me laten overhalen om een simpele klettersteig te beklimmen. Echt een hele eenvoudige. En daar merkte ik wel halverwege dat het misschien niet het beste idee van de eeuw was. Toch ben ik blij dat ik het heb gedaan. Want het is wel mooi gelukt. Dus wie weet volgend jaar weer Ik heb vroeger trouwens veel geklommen dus het is niet zo dat ik niet weet waar ik mee bezig ben.

Leeftijd heeft er allemaal niet zo veel mee te maken. Bij het wandelen in de bergen zie ik altijd klimmers die jaren ouder zijn dan ik.

sinas

sinas

08-02-2012 om 13:09

Durf ook niet meer

veel geschaatst vroeger, maar ik zou het nu niet meer durven. Veel te bang dat ik val en wat breek. Ik zit dan meteen in de problemen, gezin moet door. Nee hoor, ik help met aantrekken van de schaatsen en ga dan gezellig toekijken

Kaaskopje

Kaaskopje

08-02-2012 om 13:10

Tja helaas...

Mijn lichaam laat uit zichzelf merken dat het niet meer in jeugdige conditie is. Ik ben van jongsafaan een schijterd geweest, maar dat is extra aangewakkerd door mijn oogproblemen. Op mijn 11de moest ik naar het Ooglijdersgasthuis in Utrecht voor een netvliesloslating en vanaf dat moment was vallen een zeer ongewenst risico. Daarom mocht ik meteen nooit meer op de schaats en paardrijden zat er ook niet in. Ik ben dus vanuit mijn kindertijd bang om te vallen. Wat dat betreft niets nieuws vanwege mijn leeftijd dus. Maar waar ik wel héél erg op de feiten werd gedrukt was een 40Up party. Leuk, dansen met leeftijdgenoten. Ik ging helemaal los, tot ergens halverwege ik geen poot meer kon verzetten door enorm zere knieën. Ah... onwennigheid, dacht ik nog. De laatste keer dansen was in januari vorig jaar, dus wat wil je? Maar ik heb bijna 2 weken last gehouden van pijnlijke knieën en weet niet goed of ik het nog een keer aandurf. Alleen dat gevoel van twijfel vind ik al afschuwelijk. Ik vind het namelijk zo léuk en heb nog helemaal geen zin in die 'ben te oud' fase!

tonny

tonny

08-02-2012 om 13:30

volgens mij geven sommige middelbaren de leeftijd de schuld als ze iets niet meer doen wat ze eigenlijk toch al niet zo graag deden.

Ik ga gerust fietsen, maakt me niks uit of het sneeuwachtig is of niet. Schaatsen is iets waar ik nooit zo goed in ben geweest, en nu zou de leeftijd een aardige smoes kunnen zijn. Dat je boven de 50 niet zou kunnen schaatsen is onzin. Mijn vriendin is een jaar ouder dan ik en zij schaatst fanatiek zodra er betrouwbaar natuurijs ligt. Groot gelijk. Iets wat je graag doet, moet je zo lang mogelijk blijven doen. Blijven doen dus. Maar als je jezelf niet meer vertrouwt, is het verstandig te stoppen.

Fietsen ga ik pas niet meer doen als ik een gevaar in het verkeer wordt. Hopelijk duurt dat nog heel lang.

Ik spreek weleens hoogbejaarden die nog dromen van lekker kunnen fietsen

Tihama

Tihama

08-02-2012 om 14:02

Hierachter

Beemer:
"die misschien maar even een avondje bij jou langs moet komen om te schaatsen. Als het bij jullie achter weer net zo gezellig is als je het vorig jaar beschreef. "

Hierachter is het geweldig! Ik heb vrijdag de buren meteen allemaal ingeschakeld om samen het ijs schoon te vegen. We hebben nu dus een baan van ruim 200 meter, die we 's avonds met bouwlampen verlichten.
Helaas is man zaterdag onderuit gegaan en zit hij nu met zijn arm in het gips ;-( Dus hij moet nu heel rustig doen, want we gaan natuurlijk wel op wintersport.

Deze week gaat het met het schaatsen hier trouwens niet lukken, want we vertrekken vrijdag voor een weekendje Vlieland. Achter de ijsbreker aan de wadden over. Gaaf! Man wil wel eventueel de plannen aanpassen als de Elfstedentocht per ongeluk doorgaat Dan blijven we even hangen in Harlingen.

Tihama

Dubbel

Ik ben d'r zoëen die haar schaatsen op marktplaats heeft staan, omdat ik het niet meer durf. Ik snap mezelf helemaal niet, ik ben niet erg gevallen en ben ook niet bang uitgevallen. Maar schaatsen...mèn, die paar keer dat ik het weer probeerde stond ik stokstijf met kromme tenen op het ijs. Belachelijk gewoon.
Aan de andere kant scheer ik met windkracht 6 wel over het water met het surfboard, en sta ik 4 meter hoog boven het water in de trapeze van de catamaran. Dat dan weer wel. Ik heb gewoon zelfkennis en heb de schaatsen aan de wilgen gehangen. Met pijn in het hart, dat wel. Overigens zaten mijn collega's die in leeftijd variëren van 21-64 mij vrij glazig aan te kijken toen ik dat vertelde. Iedereen schaatst hier gewoon. En de oudste (van 64) gaat momenteel elke toertocht af.

Tihama

Tihama

08-02-2012 om 14:13

Excuus

Ik vraag me af of dat inderdaad niet de werkelijke reden is. Ik vind schaatsen heel erg leuk (goh), net zoals motorrijden en fietsen. Ik doe dingen wel met meer beleid.
Toen ik jong was (lees: 18/19) heb ik op de motor dingen uitgehaald waar ik een heel 'engeltjes op je schouder'-draadje mee zou kunnen vullen.

Tegenwoordig rij ik als een oude doos. Maar ik rij wel. Dat je voorzichtiger bent, heeft volgens mij maar ten dele te maken met de wetenschap dat je fysiek minder kunt of dat je je geen uitval kunt veroorloven. Volgens mij is het veel meer het feit dat verstand met de jaren komt. Als jeugdige overschat je jezelf veel vaker en veel meer dan als oudere. Het idee dat je onkwetsbaar bent is het sterkst aanwezig bij de 18-24-jarige blijkt elke keer uit de ongevalstatistieken.

Maar ik denk ook dat sommige mensen inderdaad vooral blij zijn dat ze niet meer een image hoeven na te leven. Iets te doen onder groepsdruk, wat ze eigenlijk helemaal niet willen. Ik wilde vroeger ook al nooit parachutespringen, maar ik kan nu lekker zeggen dat ik het niet 'durf vanwege mijn leeftijd'

Veel mensen vinden het vooral akelig dat mijn man zijn arm gebroken heeft bij het schaatsen. Hij is hier zelf heel anders onder:'Stel je voor dat ik mijn arm had gebroken bij het struikelen over een stoepje. Dát zou pas zonde zijn'. Dan heb je er niet eens lol van gehad.

Tihama

Tot op zekere hoogte

Niet zozeer mijn leeftijd, alswel de heisa die je je op de hals haalt bij een blessure die je functioneren belemmert weerhoudt mij soms van al te wilde capriolen.

Toen ik jonger was, thuis woonde, maakte het niet zoveel uit of ik met skieën in het ziekenhuis belandde, geopereerd werd en een paar weken in het gips moest. Mijn moeder kookte, waste en sopte toch wel voor me. Maar toen ik me een paar jaar geleden door twee snowboardpubers liet verleiden tot een race, heb ik toch iets voorzichtiger gedaan dan ik vroeger zou doen, want als ik dan iets zou breken zou mijn man echt een probleem hebben om met vier kleintjes in de auto thuis te komen als ik met de gipsvlucht terug zou moeten.

Maar met fietsen en schaatsen ben ik niet voorzichtiger geworden, ik heb niet het gevoel dat ik vanwege leeftijd meer kans heb op blessures en ik vind het niet echt risicovolle bezigheden. Bovendien zit een ongeluk in een klein hoekje, zoals ik laatst ervoer toen ik halverwege de trap naar beneden viel, head first.

skik

Geen 18 meer

Garaniums kopen is wel een beetje overdreven, maar tegenwoordig overstijgen mijn kwaliteiten als erwtensoepschepper in hoge mate mijn schaatskwaliteiten.
De lol op het ijs is er niet minder om.
"Helaas is man zaterdag onderuit gegaan en zit hij nu met zijn arm in het gips ;-( "
Kijk, dat bedoel ik maar
De laatste keer dat ik op schaatsen stond (2 jaar geleden), ging het gruwelijk mis. Zoon was jarig, de rivier was dicht, we hadden voor de deur ons eigen ijspalijs. Met alles erop en eraan en een heleboel bezoek.
Mijn schaatsen waren al in gebruik toen ik ook het ijs op wilde, dus pakte ik een paar nieuwerwetse doorlopers. Ik stap het ijs op en doe twee slagen. Op dat moment steekt de hond over. Geroutineerd glij ik om de hond heen. Daar staat mijn broer. Ik heb nog iets vaart nodig om tot bij hem te komen, dus breng ik mij gewicht iets achter op de schaatsen. BENG! daar lag ik. Op mijn achterhoofd.
Ik wist niet wat me overkwam.
Eenmaal weer thuis op de bank snapte ik het. Die nieuwerwetse doorlopers hebben geen ijzer achter de voet. Erger nog, het ijzer loopt bij de hak rond omhoog. Je gewicht achter op het ijzer brengen, is dus dodelijk. Vallen onvermijdelijk.
En ja, dan ook geen 18 meer, dus geen ledemaat meer snel genoeg om de val ook maar een beetje te sturen.
Tweelingzus was dat jaar op vergelijkbare wijze hard geconfronteerd met het wat minder soepele lijf. Een misstap op een bioscooptrap deed haar onhoudbaar vallen. Je wil wel, het werkte altijd, maar nu niet meer.
Nee, geen garaniums. Wel andere pleziertjes. En eh... bij het afdalen van de trap toch maar wel de leuning vasthouden.
Ik heb geen schaatsen meer. Vorig jaar weggedaan bij de verhuizing.
Het ijs is hier geweldig op de vecht. In het weekend komen de kinderen. Misschien mag ik wel een paar lenen, dan doe ik nog een slagje. Als het maar niet van die nieuwerwetse doorlopers zijn!
Maar erwtensoep schenken, dat doe ik zeker. Afgelopen zonder 15 liter van het zelfgemaakte soort uitgeserveerd. Zonder ongelukken!
Groet,
Miriam Lavell

Fiorucci

Fiorucci

08-02-2012 om 15:45

Hoewel

Hoewel ik voorzichtig ben op trap en trapjes, zou ik wel gaan schaatsen als ik schaatsen had.

Fio

Ik heb nog mooie leren zandstra lage noren in de aanbieding

Lizelot

Lizelot

08-02-2012 om 15:52

Lomp vallen.

Toen ik jong was heb ik veel geschaatst ,als puber,heerlijk wilde met de jongens,jongen ging achter een meisje aan,meisje schaatst hard weg,hockeystick tussen de schaatsen en je vloog over het ijs,hoe wilder hoe meer meer lol.vorig jaar ging i kschaatsen ik verlies mijn evenwicht en laat me als een houten plank vallen.Serieues met m'n neus op het ijs,platter kon niet.Is toch wel een groot verschil.Laatst ben ik oo klomp gevallen,ik stond op de badrand en ik gleed uit,ik weet zeker dat ik dit een paar jaar terug nog had weten op te lossen tijdens m'n val,nu liet ik me weer lomp en plat vallen.
2 jaar terug reed ik in een 4x4 en ben ik al pirouette draaiend naast de snelweg terechtgekomen,ik merk dat dit ook een beetje is blijven hangen nu er weer sneeuw ligt en ik geen 4x 4 meer rijd,ik rijd nu als een oude dame,zit ook wat gespannen,tot grote hilariteit van m'n dochter.
Ik merk gewoon dat ik te laat reageer en ik word inderdaad voorzichtiger,als ik geblesseerd raak ,kan ik mijn zoon niet naar school brengen.
Paardrijden doe ik nogwel,maar ik zoek ook daar de problemen niet op,ga niet met iemand van wie ik weet dat haar paard ervan tussen kan gaan,ik heb een pony,vind ik minder eng,superbraaf en betrouwbaar.Als ik dit beestje kwijtraak is paardrijden ook klaar.Ik denk niet dat ik nog op een ander paard zou durven rijden.

Maat 40 beemer

Ik vind de schaats smal uitvallen (maar heb brede voeten) maar niet te klein in lengte. Dus of dat 'm wordt?

Yura

Yura

08-02-2012 om 17:26

Durf meer

Ik durf nu meer denk ik dan dat ik jonger was. Ik kom niet uit een gezin waar sport uitermate werd aangemoedigd. Ik was ronduit bang voor de bal en de enige sport waar ik dus goed in was was trefbal. Ik denk dat de belangrijkste oorzaak gelegen was in een bloedstollingsstoornis die ik als kleuter had, heb daardoor een hoop "pas op" en "kijk uit" gehoord. Tegenwoordig sport ik veel, waaronder ook hardlopen en krachttraining en zelfs bootcampen, ook als het glad is. Ik ben pas op mijn 25e begonnen met skien en tegenwoordig kom ik elke piste af. Als mijn ouders of vrienden uit mijn middelbare schooltijd mij eens zouden zien op die piste zouden ze me niet herkennen. Schaatsen heb ik nog steeds niet aangedurfd, heb het op mijn 18e voor het laatst gedaan, vooral omdat ik het alleen leuk op natuurijs vindt, dat is er gewoon niet vaak. Morgen gaat het dan gebeuren, ik kan de schaatsen lenen van iemand die zijn pols gebroken heeft (lekker bemoedigend) en ga op een geheime locatie het toch uitproberen. Ben benieuwd of ik uberhaupt overeind durf te komen. Heb een paar jaar geleden ook eens een paar schaatsen aangetrokken en durfde niet te gaan staan.
Wel merk ik aan mijn lichaam dat het ouder wordt, ik moet bijvoorbeeld gaan zitten als ik een panty aantrek, ooit deed ik dat staande. Ik heb ook vaker en meer spierpijn na het sporten, zeker als ik een weekje heb overgeslagen. Overigens heb ik de afgelopen week al een paar keer mijn schoonouders betrapt op de fiets (1 dik in de 70 en de ander 81), daar was ik dan weer niet zo blij mee eigenlijk, die vind ik wel echt te oud.

Tirza G.

Tirza G.

08-02-2012 om 17:34

Osteoperose

Bij vrouwen rond de overgang - maar zeker na de overgang gaat de botontkalking snel. Mijn hulp is half de 40, al volledig door de overgang heen (dit in tegenstelling tot mijzelf, terwijl ik toch al over de 50 ben) en krijgt dus nu al (jonge blom) klachten als gevolg van botontkalking. Tja, weet je, dan krab je jezelf toch wel wat eerder op je achterhoofd. Schaatsen raak je (hier in Zeeland) niet écht geroutineerd in.
Het was hier overigens vanmiddag +1. Dus wat nou, schaatsen.

Tirza

jippa

jippa

08-02-2012 om 18:19

Nog een reden misschien

Mij valt het op dat veel moeders van jonge kinderen helemaal klaarstaan voor die kinderen en er dan zelf uit raken. Dan zijn die kinderen wat groter en dan zijn ze zelf de routine kwijt. Zelf (48) schaats ik mee, maar ik ben wel een uitzondering viel me van de week op.

Overigens geloof ik ook dat veel mensen het wel lekker vinden dat dat soort dingen niet meer hoeven. Net als ik denk dat mensen in een bungalowpark gaan zitten "voor de kinderen" terwijl ze het eigenlijk zelf heel lekker vinden. Gewoon een fijne smoes.

Fiorucci

Fiorucci

08-02-2012 om 18:34

Silone

Dankje, maar ik heb een maat kleiner nodig, en het natuurijs is hier nog flut,helaas!

Hombre

Hombre

08-02-2012 om 18:38

Fiets

Ik ken iemand die twee jaar terug bij de gladheid van haar fiets viel (ca 50 schat ik); pas een half jaar geleden kon ze weer aan de slag. Gecompliceerde botbreuk + revalidatie. No fun.

Zelf de wintersport eraan gegeven na een stel gebroken ribben. Er zijn belangrijkere dingen.

Ik heb wat voor je fiorucci

Ik heb maraton mid schaats-schoenen voor je; heb je alleen nog ijzers nodig. Da's heel makkelijk want die koop je overal. Ik heb zelf maat 39, maar de schaatsen zijn 38, en niet te klein. ik ben zelf overgestapt naar de Nagano gold, maar de ijzers dus nog even gehouden...

sinas

sinas

08-02-2012 om 19:26

ik krijg mijn kinderen heus wel op school en weer thuis als ik wat gebroken heb, maar er moet meer gebeuren! Man is vaak op onmogelijke tijden van huis, dan moet ik ze zelf onder de douche zetten en in bed stoppen. Dan zijn er nog sporten. Verder moet er ook nog wel wat in huis gedaan worden. Nee, een moeder met een gebroken wat dan ook is dan niet handig!

sinas

sinas

08-02-2012 om 21:01

helaas heb ik niet een heel groot sociaal netwerk. Dus voor veel dingen zou ik echt om het hand zitten. Vragen? Nee, dat doe ik niet snel inderdaad.

krin

krin

08-02-2012 om 21:19

Jamaar p

Een vriendin van me heeft een tijd geleden haar arm gebroken. Moeder alleen, prima netwerk. Dus ja, er werd van alles geregeld. Maar het blijft erg niet leuk. Je krijgt steeds mensen over de vloer, je blijft dankjewel zeggen, je bent bezig met waar de volgende partij hulp vandaan moet komen - je voelt je afhankelijk. Het lukt wel, tuurlijk lukt het, maar ook zij zegt dat ze niet meer gaat schaatsen juist omdat ze nu weet hoe het is. Dus wat mij betreft is het een legitiem argument.
Ik heb voor mezelf geen betere, eigenlijk. Je hebt mensen die vanaf het moment dat ze kunnen lopen in beweging zijn, altijd sportief, een en al fysiek zelfvertrouwen. Dat houdt vast lang stand, tegen de osteoperose en spierstijfheid in. Zonder die voorsprong en die aanleg neemt de actiebereidheid op den duur af, ja. Dat moment dat je inderdaad de trapleuning toch maar pakt. En een geluid maakt als je overeind moet komen na een tijdje te hebben gelego'd op de vloer. Oempf. Zoiets.

Tijgeroog

Tijgeroog

08-02-2012 om 21:25

Fietsen in de sneeuw

Bij de sneeuw van vorige jaar of 2 jaar geleden zag ik (nu 34 jaar) een jonge jongen vlak voor m'n neus van z'n fiets vallen en het hele kruispunt (in 30-km zone) over schuiven.
Op het volgende kruispunt, 40 meter verder, lag al iemand van mijn leeftijd, naast haar fiets met een gebroken been op de ambulance te wachten.
Op dat moment heb ik besloten om niet meer met de kinderen op de fiets door de sneeuw te gaan. Kind voorop, kind achterop maakt je toch wat instabieler en ik wil het de kinderen niet aandoen om met ze te vallen.
Maar als ik alleen op pad moet neem ik zonder probleem de fiets, ik voel me voldoende veilig. En als de kinderen wat ouder zijn en zelf heel goed kunnen fietsen neem ik ze gewoon weer mee op de fiets door de sneeuw, maar dan wel op hun eigen fiets.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.