Laatkomers

Slechte planners

Sommige mensen vergeten de tijd als ze met iets bezig zijn, zijn chaotisch of kunnen slecht plannen. Dat heeft niets met jou te maken, lijkt mij. s

Ik heb ook een notoire laatkomer in mijn omgeving. Om te zorgen dat de rest daar niet zo veel last van heeft begint de afspraak voor deze persoon altijd een half uur eerder. Meestal is hij dan op tijd. Zo niet, gaan we zonder hem. Zitten wachten, dat proberen we hoe dan ook te vermijden (en kan je inderdaad tot razernij brengen). Het is het niet waard om je over op te winden.

"ben er zelf een"

Tenminste in de ogen van schoonmama. Daar ben je met 5 minuten later al te laat. Zij is standaard een kwartier of meer te vroeg. Zij krijgt altijd een uitnodiging voor een half uur later dan de rest van de visite. Dan spreidt het koffie schenken en taart delen zich een beetje.
Als wij die kant op gaan moeten we 2 keer over het spoor, 2 keer de bomen dicht is 8 minuten vertraging (daar houden we rekening mee) maar zijn soms toch te laat en krijgen dan de wind van voren. Hoe zij dat kunnen twee sporen tegen en dan toch nog een kwartier te vroeg? Waarschijnlijk ook niet kunnen plannen maar dan teveel tijd nemen voor alles, 40 minuten tijd nemen voor een rit van 25 minuten of zo en dan na 22 jaar niet geleerd hebben dat je later kunt vertrekken.

Ik los het op door inderdaad verschillende tijden te communiceren als ik iets feestelijks vier. Van mijn imago als laatkomer heb ik geen last. Ik weet dat het niet zo is, meestal ben ik stipt op tijd.

snap dat wel

Ik vind het ook heel onplezierig als mensen te laat komen, ik word er wel wat bozig van. Besteed ik mijn tijd aan wachten, want: worden het dit keer 2 of 20 minuten of gewoon een uur?
Ik vind het slordig, onattent en het maakt me niet zoveel uit of iemand er iets aan kunt doen, we kunnen allemaal een wekker zetten en een keer een tandje bijzetten. Het mag dan niet met opzet zijn, maar het resultaat blijft hetzelfde.

Ik ben zelf strak in de tijd. 10 Uur is 10 uur.
Mijn schoonzus werd daar gek van.
Ik vond dan ergens dat zij haar tijd had kunnen aanpassen als ze nog niet klaar was en nog een taart aan het bakken was (echt, waar zit het probleem dan?), maar toch probeerde ik voor haar dan een half uur later te komen.
Zij vierde het om 3 uur en uiteindelijk na verloop van jaren kwam dan iedereen pas om 4 uur aanzetten. Heel bijzonder. Ook de aanpassing van de grote groep vind ik bijzonder.
Want waarom zit die aanpassing er omgekeerd niet?
Onkunde vind ik een te makkelijk excuus. Moest nog even zus en zo en vergat de tijd vind ik een net zo zwak excuus. En "ik ben nu eenmaal zo" is niet aan mij besteed, want dan geldt dat ook voor mij.

omdenken

Dit is nu typisch zoiets wat je om moet denken. Zorg dat je er geen last van hebt. Die anderen ga je niet veranderen, wel de manier waarop jij denkt. Ga er vanuit dat ze later komen en zie die tijd als een cadeautjes waarin je nog even kan lezen, muziek luisteren of anderszins relaxen.

Relax

Vanaf het moment dat ik een Zuid-Amerikaanse schoonzus kreeg ben ik ‘noodgedwongen’ anders gaan kijken naar het fenomeen op tijd zijn. Uiteraard is het soms nodig, maar wat later zijn is eigenlijk nooit écht een probleem. Alleen als je dat ervan maakt Beetje bij beetje zijn we het zelf ook zo gaan bekijken, en ik moet zeggen: het scheelt een hoop stress. Geen geroep naar de kinderen dat ze moeten opschieten, geen dingen vergeten omdat je toch echt NU weg moet. Gewoon een stuk relaxter gaan we tegenwoordig als gezin de deur uit.
En dat heeft helemaal niks te maken met respect of wat dan ook. Ik vind dat je dat op hele andere manieren kan uiten. Maar goed, dat soort dingen zijn best persoonlijk weet ik. Als iemand expliciet vraagt of we ergens op een bepaalde tijd willen zijn doen we dat. Zo niet, dan komen we wat later.

omdenken, rekening houden met

Na een poosje wist ik dat schoonfamilie altijd te vroeg komt, ging ik daar rekening mee houden. Als ik met een verjaardag vanaf half 11 koffie en taart wil doen, zeg ik tegen schoonouders rond de klok van elven en tegen mijn ouders half elf. Dan zijn mijn ouders er rond 10.35 en 10 minuten tot een kwartier later schoonouders dan kan ik eerst voor hun koffie en taart regelen en dan druppelt de rest van de visite binnen.
Het liefst zou ik met het eigen gezin dan alvast in alle rust om 10.10 koffie en taar doen maar dat krijg ik er bij mijn man echt niet door, dan staan er al lege schoteltjes en koffiebekers op tafel als de eerste gasten komen en in zijn ogen kan dat ECHT niet.
Op dat punt wil hij niet omdenken en dat heb ik nu maar opgegeven.

einde vriendschap

Hier heeft het wel eens geleid tot het einde van een vriendschap. Ik had een goede vriend die echt altijd te laat kwam. Of niet. Ik zei er ook nooit wat van, ging altijd even wat anders doen of zo, of ik zei later 'hee je zou komen eten' en dan zei hij dat hij het vergeten was. OK.

Toen we een keer naar de bioscoop zouden gaan en ik buiten stond te wachten, en hij kwam maar niet, ben ik die keer gewoon in mijn eentje naar binnen gegaan, het licht was binnen al uit, want ik wilde die film toch wel graag zien. En de helft van de tijd was hij de afspraak toch vergeten, dus dan zou ik daar buiten voor niks staan te wachten.

Later kreeg ik een bozig mailtje, waarom ik niet gekomen was, want hij had wel 10 minuten op me staan wachten en bla bla.

Echt. Ik werd er zo pissig om. Wel altijd mij laten wachten en dan weer een keer te laat komen en dan ook nog boos op mij zijn omdat ik er niet was... zoiets heb ik teruggemaild (iets als 'ik was er al, maar hoe lang denk je dat ik buiten wacht, als...'), maar toen wilde hij me nooit meer zien want ik was gemeen.

(Voor iemand het oppert, er bestonden nog geen mobiele telefoons.)

Maar vreemd toch, zo iemand mag zelf het wel voortdurend bij iedereen doen, maar als hij het een keer zelf meemaakt dan is hij diep beledigd. Ergens is het zeker wel respectloos. Zo iemand accepteert me dan alleen maar zolang ik er niets van zeg. Zodra ik zelf wensen blijk te hebben is het over.

"Ik heb een hekel aan laatkomers."

"elaas heb ik er in mijn familie en vriendenkring een aantal rondlopen. [...]. Maar op de een of ander manier vind ik het ook nogal respectloos naar mij toe.".

Probeer het los te laten.
Je kan het overigens net zo goed omkeren en het respectloos van u vinden, dat u zo weinig begrip hebt voor de hebbelijkheden van uw vrienden/familieleden.
Laat het gewoon los. Het heeft geen enkele zin en het leidt nergens heen.

Het kan wel lastig zijn

Zolang je zelf thuis bent kan te laat komen storend zijn, maar het is geen ramp. Er gaat niets weg, of voorbij.. iemand is gewoon te laat. Maar als ik op een hoekje van een straat de minuten voorbij zie tikken, dan begint er wel iets te borrelen. Een keer... kan gebeuren, twee keer dan ben ik minder toegeeflijk. Hoe ouder ik ben geworden, hoe beter ik op tijd ben gekomen. Ik heb de neiging de tijd niet helemaal goed in te schatten. "Oh, is het al zo laat, oei dan moet ik opschieten!". Vroeger deed ik veel meer op het nippertje, nu sta ik zodanig op tijd op uit bed, bijvoorbeeld, dat het gewoon moet lukken. Het gaat nog wel eens mis, maar dat ik daardoor een bus, trein of afspraak mis of er te laat ben, dat komt niet voor. Dat ik een man heb die mij wel eens 'redt', is ontzettend lief en prettig. Veiligheidshalve kom ik liever ergens te vroeg, dan dat ik de tijd te krap neem. Maar hoe dichter bij huis, hoe groter de kans dat ik daarin faal.

Mijn zus maakt er wel eens een potje van, dus als we met de trein moeten, zit ik hem echt wel eens te knijpen. Vertellen dat je dat te laat komen vervelend vindt, heeft in zoverre zin, dat bijvoorbeeld mijn zus dan wel weer even bewust gemaakt wordt van haar gedrag, maar echt heel erg boos worden, tja... wat win je ermee? Omdat ik ook niet foutloos ben op dit gebied, probeer ik er vooral niet in te blijven hangen. Het is gebeurd, over naar wat de bedoeling van de afspraak was en is.

Ik vind te vroeg

buitengewoon irritant en als ik dat niet probeer los te laten schiet ik inderdaad in gedachten als: wie zijn zij wel niet dat ze hier komen controleren of ik al klaar ben. Ik ben dan namelijk nog even de wc poetsen of een cake aan het bakken en mensen die een kwartier te vroeg aanbellen storen me echt. Maar dat heeft natuurlijk helemaal niets met mij te maken. Net zo als te laat komen van anderen niets met jou te maken heeft. Ik heb het te laat komen ondertussen redelijk afgeleerd.... Het gebeurt zo af en toe maar niet meer meer zonder dat ik me dat realiseer en het even meldt..Maar dat was wel een proces

Mijk

maar

Ik vind het wel een groot verschil tussen of met eem groep afspreken of 1 of 1 met iemand afspreken. Bv verjaardag: iedereen komt op een andere tijd, wat maakt dat uit, het feestje gaat toch wel door. 2e voorbeeld: afspreken terwijl ik niets anders kan dan wachten, dat vind ik heel vervelend(bios, carpool,enz)

Mokka

Ik ben zelf strak in de tijd. 10 Uur is 10 uur.
Mijn schoonzus werd daar gek van.===

Dat kan ik me voorstellen. Mijn man is met etenstijd ook van het precieze. En daar wordt ik ook weleens 'niet zo blij' van. Ik bedenk soms pas wat en hoe ik wil eten als ik bezig ben en ja... dan kost dat soms meer tijd dan ik dacht. In mijn eentje zou ik er veel makkelijker mee omgaan. Het eten smaakt niet minder lekker als het een half uurtje later op mijn bord ligt. Maar goed, wat je positief kunt noemen van 'precies op tijd eten', is dat ik tegen mijn natuur in langzaam maar zeker toch regelmatig netjes op tijd het eten klaar heb, op wat in de soep gelopen planningen na dan ).

Half a Twin

Ik wandel met een groepje. Laatst was één deelnemer te laat, maar we zijn vertrokken. Het gaat ontzettend tegen mijn gevoel in, ik vind het zielig, maar het is gewoon terecht. Ik zei in een eerdere reactie, dat hoe dichterbij huis ik moet zijn, hoe meer de kans dat ik 'faal' met op tijd komen. Dat wandelen is ook dichtbij, dus het risico is er voor mij ook dat ik te laat kom, maar toch gebeurt dat zelden. Ten eerste omdat ik dat gewoon niet wil, het is nergens voor nodig, maar ook omdat de insteek vanaf het begin 'te laat, we wachten niet' was. En ik doe niet mee en betaal niet om voor een dichte deur te staan en niet te wandelen. Ik was met mijn verjaardag, op de wandeldag zelf, iets te laat omdat ik wat lekkers had gehaald en het schoot maar niet op bij de kassa. Toen heb ik bij de kassa gebeld, dat ik er aan kwam.

Ook al zullen laatkomers écht niet gemeen denken 'haha, ik kan doen wat ik wil', is er zonder afspraak (eenzijdige of gezamenlijke) geen stok achter de deur om op tijd te komen, waardoor het wel 'oh gelukkig, ze waren nog niet begonnen' wordt. Dat zij de oorzaak daarvan zijn, dringt dan kennelijk niet altijd door, dus de volgende keer is het 'oh het is niet erg als ik iets te laat kom'.

Laatkomers

Het gaat mij niet zo zeer om te laat komen op een verjaardag (hoewel ik er ook van baal als men 's avonds pas tegen tienen aan komt zetten terwijl ik al vanaf half 9 met de koffie klaar zit) maar wel als ik 's ochtends om 10.00 uur met mijn kinderen bij de ingang van een pretpark sta en de vrienden gerust bijna een uur te laat zijn. Ik ben niet voor niks op tijd op gestaan om deze dag op tijd te beginnen en had ook liever wat langer in mijn bed gelegen. Dat vind ik nogal respectloos. Ook als ik een lunchafspraak heb om half een baal ik echt ontzettend als mijn tafelgenoot drie kwartier later komt. En als je daar wat van zegt ben jij de zeikerd of krijg je als antwoord: ik ben er nu toch.

Half a twin

Je MOET natuurlijk helemaal niet 18 gasten tegelijk voorzien, hè? Die snappen ook wel dat ze even moeten wachten. Ik zou me er niet druk om maken en ze laten zitten tot ik tijd had. Of mijn man. Eigenlijk doet die altijd eten en drinken. Bij meer tegelijk doet 1 taart en 1 drinken.

Nog nooit iemand geklaagd dat ze niet binnen 5 minuten taart kregen. En koffie wordt pas gezet als de eerste arriveert.

Pug

Tuurlijk MOET dat niet, ik heb dan gewoon wat last van de chaos. Deur open doen gasten begroeten, Koffie schenken, lepeltje vergeten, taart op schoteltjes leggen die de kinderen naar binnen brengen en dan ben ik het overzicht kwijt, roep om hulp van manlief maar die is dan net buiten om zijn moeder uit de auto te takelen samen met schoonvader.
Dan ben ik blij als Other Half binnenkomt de mouwen opstroopt en aan de slag gaat met "de speciaaltjes" de cafeïne vrije koffie voor schoonmoeder, de glutenvrije traktaties voor de kinderen van mijn vriendin enzovoort. Dan komt het allemaal goed zonder dat mensen heeeeeel lang op hun koffie hoeven te wachten.

En helaas hebben wij bij ieder feestje 1 gast die altijd klaagt. Over de tijd die het duurde voor de koffie klaar was, de temperatuur van die koffie, de onhandige vork, het zonnetje dat weerkaatst in een autoruit of noem iets anders irritants. Als je daar niet snel genoeg wat aan doet dan blijft het mopperen tot de sfeer totaal verpest is.

Mag duidelijk zijn dat verjaardagen vieren niet mijn favoriete activiteit is. Nog 2 weken dan is de eerste van 2018 hier aan de beurt. Zo geen zin in maar het is een kind dus we doen het wel.

zelf laten ervaren

Zelf moeten wachten is voor laatkomers vaak wel een eye opener.
Ik had een collega die chronisch te laat kwam. Juist in dat eerste half uur moet er van alles klaar gezet worden om te kunnen 'draaien.' Gesprekken hierover haalden niets uit, ging een keer goed en dan weer mis. Toen ze wel op tijd kwam ben ik weggegaan en gezegd dat ze nu alles alleen klaar mocht zetten net zo als ik dat de meeste keren moest doen. Ze kreeg het niet af, boze dokters en patiënten maar ze is nooit meer te laat gekomen. Ze had sindsdien wel een hekel aan mij. tja.

Ik ben zelf ook een laatkomer

Maar niet met extreme uitschieters. Gaat meer om 5 à 10 minuten. Behalve in mijn gezin, daar gaat het vaak wel om wat meer. Als ik nog op mijn werk ben en net bezig ben iets af te maken.....

Hoe het komt? Ik zeg wel eens: ik kan niet rekenen met tijd. Denk altijd dat ik met de tijd die er is meer kan dan me daadwerkelijk lukt. En het lukt me ook niet om dat bij te sturen. Ik doe daarvoor wel mijn best, maar sla toch steeds weer de plank mis.

Ik heb een paar mensen in mijn omgeving die het ook wel bont maken. Die rustig een kwartier na de afgesproken tijd bellen dat ze nu wegrijden en dan nog een half uur onderweg zijn. Of die standaard een uur later komen. Of in een extreem geval helemaal niet konen. We houden daar al rekening nee. Maar dat vind ik ook wel lastig. Vooral de mogelijkheid dat ze niet komen.

Half a twin, ik deel het met je man dat ik het ook raar zou vinden om eerst koffie met gebak te doen met het gezin alleen voordat het bezoek komt. Niet vanwege de vieze bordjes en kopjes want die kunnen afgewassen worden of in de vaatwasser gezet worden, maar wel omdat ik het gek zou vinden dat je dan net zelf klaar bent en niet meer met je bezoek eet en drinkt. Ik neem tenminste maar even niet aan dat je een half uur later weer taart wilt eten. Als het gaat om het familiemoment, dan zou ik daarvoor een feestelijk ontbijt doen.

Aagje

en ook hier

zie je dat we eigenlijk gewoon allemaal wat egocentrisch vanuit ons eigen straatje denken en vaak nog zo krom als een banaan ook. Zodra het onszelf treft en we er last van hebben is het vervelend. Of het nu te laat of te vroeg is. De ergernis zit er dan alsnog in, zelfs al denk je van niet

vaak op tijd en dan tóch te laat

Wat mij vaak overkomt is dat ik bijv. om 11.00 uur moet vertrekken met de auto en dan om 10.30 al klaar ben, dat is te vroeg dus ga ik nog ff iets klein doen, wat dan vaak per abuis uitloopt en dan moet alsnog ineens haasten ;-(

ja irriteren

Ik heb ook een hekel aan laatkomers. Prive maar ook op het werk. Op zich is de begintijd van het werken 8:30 je mag ook eerder beginnen of wat later maar op zich is 8:30 begintijd. Ik begin graag vroeg en ben er meestal of om 7 uur of om 8 uur. We hebben ook collega's die om 9 uur beginnen. Maar vergaderingen beginnen vaak pas om 9:30 voor nog latere collega's en dan nog willen die collega's weleens te laat zijn voor die vergaderingen, ik irriteer me dan mateloos.

Toen ik nog een vakantiebaantje had moest ik samen met een collega kassa's voorbereiden voordat de winkel open zou gaan. Om 7 uur moesten we starten en om 8 uur ging de winkel open en moesten we klaar zijn. Ben ook uit mijn plaat gegaan als mijn collega pas om 7:45 aanwezig was, dat gebeurde regelmatig en dat terwijl zij op loopafstand van het werk woonde en ik rustig een uur onderweg was om op tijd te komen.

In privé is het ook vreselijk irritant, ik heb gewoon geen zin om mijn tijd te verdoen en te moeten wachten, ik heb mijn dag ingedeeld om zo op tijd klaar te zijn voor de afspraak. Doe vaak nog even wat in het huishouden en laat iets anders liggen voor een ander moment, dat had ik dus kunnen doen in de tijd dat ik extra moest wachten maar kan ik niet oppakken omdat ik het anders halverwege moet stoppen.

#metoo

Ik kom ook vaak te laat, ben nogal chaotisch en slecht in plannen. Daardoor mis ik wel eens de tram of bus of ben ik thuis nog een kwartier aan het zoeken naar sleutels o.i.d. Ik kom dan vaak bijvoorbeeld 5 of 10 minuten later aangerend en vind het dan vreselijk stom en niet netjes van mezelf (ik bel ook altijd van tevoren) dus ik excuseer me dan een slag in de rondte en schaam me kapot. Maar toch gebeurt het weer. Collegas op werk spraken me er terecht op aan (met humor) en ik compenseerde het met af en toe langer te blijven en zo nu en dan iets lekkers mee te nemen ('ik heb taart gehaald omdat ik jullie zo vaak laat wachten'). Ook al gaat het om 5 minuten, het is niet leuk om zo vaak 5 minuten te wachten op je collega, helemaal als je in de zorg werkt.
Prive kom ik ook wel eens te laat, dan bel ik ook altijd, ook voor 5 minuten. Een goede vriendin van mij is nog veel erger dan ik. Die is nog chaotischer en komt bijna áltijd te laat. En dan ook echt een half uur bijvoorbeeld. Als wij afspreken ga ik de deur niet uit voor ik haar heb gebeld om te vragen of ze al onderweg is. Zo komt het wel eens voor dat we uiteindelijk een uur later afspreken dan oorspronkelijk gepland. Ik ben daar wel flexibel in, je spreekt af om iets leuks te doen en te onstpannen en dan ga ik me daar niet over zitten opwinden. Een andere vriendin is dan weer heel stipt en te vroeg (te vroeg, vreselijk!!) en zit dan een kwartier voor de afgesproken tijd in het cafe op me te wachten, en als ik dan 5 minuten later ben is het: "ja ik zit al 20 minuten op je te wachten" en dan denk ik ja die eerste 15 minuten heb je aan jezelf te danken (maar alsnog praat ik mijn 5 minuten niet goed en excuseer ik me). Zij is ook iemand die om tien voor 8 met haar jas al aan bij de deur wacht als ik zeg dat ik haar om 8 uur zal ophalen. Hoezo echt, ik kan heus wel een minuutje wachten als ik er ben zodat je in alle rust je jas kan aandoen toch?

Dees

ik heb gewoon geen zin om mijn tijd te verdoen en te moeten wachten, ===

Als je een afspraak hebt voor visite, wat is er dan zonde aan verspilde tijd? Ik snap je irritatie hoor, ik hou er ook niet van als iemand laat komt, maar als de visite wel op tijd komt en het is vervolgens zo gezellig dat het bezoek uitloopt, zit je dan ook op je klok te kijken omdat je je tijd beter had kunnen besteden? Of geldt dit alleen als je ergens heen moet en je staat bijvoorbeeld voor een winkel te wachten? In het laatste geval ga ik me ook snel ergeren. Niet omdat ik van alles in het huishouden had willen doen, maar omdat ik zelf gehaast heb en alles in het teken stond om op tijd te komen. Dan vind ik het vervelend dat de ander er slordiger mee omgaat.

Als ik een afspraak heb, komt er verder weinig uit mijn handen. Dan is het die afspraak en verder niets. Ook toen ik nog avonddiensten moest draaien, benutte ik de ochtenduren niet met huishoudelijke klusjes. Daar is gewoon geen ruimte voor in mijn hoofd.

Verjaardagen of andere afspraak

Met verjaardagen heb ik altijd een vanaf tijd, bijvoorbeeld vanaf 15 uur, waarbij iedereen zelf kan bedenken hoe laat hij of zij komt. Visite die veel eerder komt kan vast gaan zitten, maar ik ben dan nog wel bezig met voorbereidingen. Bij afspraken waarbij je afspreekt hoe laat je er bent probeer ik altijd 5 minuten eerder te zijn, gelukkig doen de meeste mensen waar ik afspraken mee maak dat.

Irritatie punt

Ik hou ook niet van te laat komen, 5 minuutjes is tot daar aan toe. Ben je veel later, bel even denk ik dan.

2e ding wat ik hier lees, verjaardagen. Heb me 1x zo zitten opvreten. Uitnodiging gehad, verjaardag vanaf 10 uur, hele dag door. Ik ben er met kind om 10.30. Thee was er, de rest moest nog gehaald worden. Prima, als jij zo je verjaardag viert, goed. Tijdje daarna verjaardag van mijn zoon, ze zouden ook komen, 6 personen waar je rekening mee houdt, komt er niemand van ze opdagen, ze waren een dagje weg (de dag ervoor nog contact gehad over de verjaardag). Sinds die tijd hebben wij 6 verjaardagen minder hoor!

Niet expres

Volgens mij hebben laatkomers echt niet in de gaten dat ze irritant zijn, en doen ze het niet expres. Ik ben van huis uit gewend dat je op tijd moet komen, mijn ouders staan doodleuk om 13.45 voor de deur voor een verjaardag die om 14.00 uur begint. Bij mijn zusje was het erin geslopen dat ze gaande de jaren steeds vaker te laat kwam met haar gezin. Toen had ik eens met haar alleen afgesproken en stond ze tot mijn verbazing op tijd voor de deur, terwijl ik nog met van alles bezig was (want ingecalculeerd dat ze te laat was). Dat bleek dus door toedoen van haar man die bijv nog even gaat tanken of de cv-ketel bijvullen terwijl ze een kwartier later weg moeten. Mijn ex is ook standaard te laat. 13.00 uur betekent ergens tussen 13.30 en 14.00 uur. Je kunt je ergeren, maar dan ben je vooral zelf degene die daar last van heeft.
Op het werk ben ik strenger. Dan ga ik gelijk bellen als iemand 5 minuten te laat is. Ik ben ook vaak degene die de deur sluit en zegt dat we maar moeten beginnen met het overleg. Het zijn toch altijd dezelfden die te laat zijn.