Laatkomers

niet expres?

Hangt af van de activiteit waarbij ze te laat zijn. Ik zie 's morgens naar school toe altijd dezelfden nog heen rijden als ik al op de terugweg ben. Die weten dat vast ook van zichzelf en doen er niets aan. (Zo moeilijk is het toch niet? Als ik merk dat we niet op tijd weg kunnen, gaan we de dag erna eerder beginnen met alles.)

En als er werk verricht moet worden zijn het ook altijd dezelfden die wel verantwoordelijkheidsgevoel hebben en op tijd komen, en dezelfden die pas komen als de kaboutertjes het gedaan hebben en dan nog wel eens verbaasd zijn dat het een of ander niet klaarstaat. Volgens mij weten ze het donders goed, want zo dom kun je haast niet zijn.

Niet expres

Ik heb me ook jarenlang geërgerd aan laatkomers, totdat ik inzag dat ik daar inderdaad vooral zelf last van had. Met dat besef werd het al minder. Nog minder werd het met een pleegkind in huis dat standaard overal te laat voor is en ik zag hoe dat gebeurde. Ze was netjes op tijd klaar met bijna alles maar droomde dan op het laatste moment weg voor de spiegel met haar mascara. Of ging haar netjes ingepakte tas weer uitpakken omdat ze ineens niet meer zeker wist of haar rekenmachine er wel in zat. Waardoor ze toch weer te laat kwam. Zij had er zelf ook last van, vond het echt vreselijk maar ook vreselijk moeilijk om het te veranderen. Meisje was 17 trouwens.

De ergste in mijn ervaring was met kerst vorig jaar. Zwager en aanhang zouden bij ons komen eten. Ze kwamen ruim een uur te laat. Op een kerstdiner! Ze wonen honderd meter verderop. Toen ben ik wel even uit mijn vel gesprongen ja.

Zelf ben ik overigens soms zo'n sukkel die te vroeg komt... maar dan loop ik nog even een rondje of zo want ik weet dat dat óók vervelend kan zijn, als de afspraak bij mensen thuis is.

verschillende dingen

Ik vind te laat komen op een familieverjaardag anders dan op het werk, teamsport of sportwedstrijd of in een openbare gelegenheid. Bij verjaardagen in onze familiebis het meestal welkom vanaf en de taart wordt aangesneden om zo laat. Ben je er dan niet dan is dat jammer, dan kan het zijn dat je geen taart meer hebt.
Bij die andere gelegenheden laat je mensen professioneel of in een voor hen ongemakkelijke plek wachten of kan een wedstrijd niet beginnen of wordt je team benadeeld.
Mijn schoonfamilie, inclusief mijn man komt te laat. Mijn schoonouders zijn weleens in het pre-mobiele tijdperk vijf uur later gekomen. Het was zulkmlekker weer en ze dachten, kom we gaan op een terras eten. Dat ik hen dood aan de kant van de weg zag liggen, vonden ze erg overdreven van mij. Hetnis dus nooit meer erg goed gekomen tussen ons.
Kijk ik naar mijn man, dan zijn wij aan het stressen om opntijd te komen en hij kan nog rustig de krant lezen of eennklusje doen want we hebben zeeen van tijd. Als wij dan allemaal aangekleed en wel vanuit de gang staan te gillen dat we 5 minuten gekeleden al hadden moeten vertrekken, dan kan hij nog rustig 10 minuten uitgebreid naar de wc gaan.
Ik vind wachten net zo vervelend als telaatkomers maar ja, het lijkt alsof het minder erg voor mij is dan voor hen.

Kaaskopje

Dat is totaal iets anders he. Als we het gezellig hebben is het leuk, en hebben we het samen gezellig als je op iemand zit te wachten had je je tijd anders kunnen gebruiken zoals je zelf wilt, samen gezellig hebben is samen besluiten dat je nog even samen wat leuks blijft doen. Het heeft ook met respect te maken vind ik, iemand die te laat komt vindt zijn / haar belang belangrijker. Het kan altijd een keer gebeuren maar als het te vaak gebeurd of zonder noemenswaardige reden dan voel ik me behoorlijk rot.

Nicole

Maar als iedereen op tijd is voor het aansnijden van de taart zou je dus ook geen taart genoeg hebben?

Dees

Ik denk dat voor veel notoire laatkomers het eigenbelang niet meespeelt. Ze schatten de tijd verkeerd in, denken dat een klusje of douchebeurt minder tijd kost dan realistisch is en beginnen dan te laat en voelen zich vaak schuldig omdat het ze wéér gebeurd is.

Maar kaaskopje

Dat zijn toch niet de mensen die een uur te laat komen of helemaal niet?
Bij dat soort mensen denk ik aan 5 minuten of zo. Als je nog 10 minuten hebt en je begint aan een klus van 1.5 uur of aan een klus van 10 minuten, dat is toch wel een verschil in mentaliteit.

Pug

Dees zegt: iemand die te laat komt vindt zijn / haar belang belangrijker. ===

Ze maakte geen verschil tussen kort en lang te laat komen, maar vond "Het heeft ook met respect te maken vind ik, iemand die te laat komt vindt zijn / haar belang belangrijker.", daar reageerde ik op.

Maar

Als je weet dat je slecht bent in plannen, altijd nog even zus of zo moet enz...
Of:
Dat je een begintijd geeft voor een verjaardag maar het is niet de bedoeling dat ze om die tijd komen, waarom geef je dan niet gewoon de juiste/ vroegste tijd op( vanaftijd)
Of:
Als je altijd nog bezig bent met voorbereiden( kortweg je bent slecht in plannen
Waarom probeer je dat dan niet aan te passen terwijl men dat wel wordt verwacht van elke andere kant?
Waarom weegt wat je zelf fijn vindt dus zwaarder of minder zwaar dan wat de ander gewend is?
Ik wil best wat later komen dan op tijd, als de andere kant mij dan ook tegemoet komt ipv zich verschuilen achter excuses van nu eenmaal zo zijn. Want zo ben ik immers ook nu eenmaal?

Volgens mij

Heb je gewoon te laat komers, te vroeg komers en natuurlijk vanalles daar tussen in.
Het heeft te maken met executieve vaardigheden en met hoe je in het leven staat. Wat zwaarder weegt meestal weet ik niet, wellicht is het erg verweven met elkaar.

Maar de mensen die slecht kunnen plannen/ met tijd omgaan of gewoon niet graag met tijd stipt omgaan zijn wel al fiks in het nadeel in onze maatschappij. Zoveel draait om tijd en op tijd komen.

Ik ben zelf (bijna) altijd op tijd maar het kost me veel stress.
Veel liever zou ik daar relaxter mee om kunnen gaan.
Zou gezonder voor me zijn, dan heb ik ook meer te bieden weer voor een ander!

Als ik nu meer tijd had zou ik wel benieuwd zijn naar onderzoeken hierover; staan te laat komers relaxter in het leven en zijn ze misschien gezonder?
Of misschien juist niet, omdat het sociaal zo onacceptabel wordt bevonden (zie ook dit draadje) en staan ze wel bol van schuldgevoelens.

Kaaskopje

Klopt ik geef geen verschil tussen hoe lang te laat zijn. Maar eigenlijk is het heel simpel, kom je een keer een minuut of 10 te laat prima ga ik echt niet over vallen, is het consequent dan val ik er al sneller over. Is het veel langer bijvoorbeeld een half uur tot een uur dan vind ik het heel vervelend, uiteraard is het ook afhankelijk van de reden enzo. Ik bedoel als op zaterdag er ineens 2 uur file staat dan hoor je mij niet klagen.

Het kan wel

Die opmerking over 'belangrijker', dat was ik. Maar zoals ik schreef; mijn mening over te-laat-komers is gekleurd door mijn ex. Die het altijd zo draaide dat hij overal te laat kwam, ook als het er echt wel toe deed (je kind een kwartier eenzaam op een station laten wachten omdat je te laat bent met ophalen is niet leuk). Hij voelde zich nooit schuldig. Iedereen moest maar begrijpen dat hij even iets dringenders te doen had.

Nu is hij wel een 'apart exemplaar'. In een wat gewoner voorbeeld; ik zit op een vereniging met repetitie eens in de week. Een van de leden komt standaard altijd ca 15 min te laat binnen. Da's bekend. We maken er met z'n allen grapjes over ('zij weer') maar stiekem vinden we het allemaal irritant. De dame in kwestie heeft geen werk, kinderen of andere 'verzachtende omstandigheden', ze gaat gewoon (elke week opnieuw) te laat van huis.
Sons rijdt ze met mij mee naar een uitvoering. Dan moet ze dus wel op tijd bij mij zijn. En dan is ze er wel.. rara hoe kan dat..??

belangrijk

Ik vind het wel jammer dat veel mensen er van uit gaan dat als je te laat komt, je de ander niet belangrijk genoeg vindt. Nu kan dat gelden voor laatkomers die een half uur na de afgesproken tijd komen aankakken en geen sorry zeggen OF zelfs verontwaardigd reageren als de ander hier wat va zegt, maar dat geldt echt lang niet voor alle laatkomers toch? Ik ben nooit overdreven laat, behalve als er echt iets onvoorziens gebeurt, maar ik ben wel vaak 5 en soms 10 minuten te laat (meestal gelukkig nét op tijd) en geloof me, ik baal nog veel meer dan degene die op me wacht. En het heeft niets te maken met de ander wel of niet belangrijk genoeg vinden. Ik heb ook wel eens bijna het vliegtuig gemist en vakantie vind ik toch wel echt heel belangrijk en iets wat ik puur voor mezelf doe.

Van dat vliegtuig was omdat ik verkeerd had begrepen tot wanneer ik mocht inchecken. Toen ik aankwam bleek dat de incheck-tijd nét om was, nou ik kon wel huilen. Gelukkig mocht het toch nog.

Mijn oude ik

Vroeger toen ik nog niet veel zelfdiscipline had ), kwam ik standaard te laat op mijn werk. Achteraf gezien vind ik dat zelf ook achterlijk, maar goed, dat gebeurde wel. Mijn werkgever werd er wanhopig van en besloot op een goede dag dat ik het dan maar moest voelen. Ik kreeg voortaan voor 5 minuten minder salaris. Tja, wat moet ik ervan zeggen... Ik nam mijn verlies en bleef het doen, want nu met toestemming. Later, toen ik ouder en wijzer en een opvoeding van eigen kinderen achter de rug had, kreeg ik een baan met flexibele werktijden. Inmiddels was ik zelf zo 'braaf' dat ik daar amper flexibel mee om durfde te gaan. Toch wel raar om zomaar 5 minuten, of 10 minuten later te beginnen. Maar dat het kón was heel prettig. Een keer wat later was niet erg. Als mijn toenmalige werkgever dat ook had ingevoerd (maar dat was toen nog niet gebruikelijk) had hij gemerkt dat ik een werknemer was geweest die de éindtijd totaal niet in de gaten hield en naar huis gestuurd moest worden met 'het is allang 5 uur geweest hoor!'. Maar goed, 'as is verbrande turf' . Pauzes, de eindtijd... ik ben daar erg makkelijk mee, zeker als ik mijn werk leuk vind. (Toen ik callcenterwerk deed, dus 'verkopen', hing mijn vinger al boven de pauzeknop voor het zover was.)

Oh ja

nadat ik bovenstaande verstuurd had, bedenk ik me dat bij die eerste werkgever iedereen al ruimschoots voor einde werktijd alles klaar had staan voor vertrek en zat te wachten tot het tijd was. Dan werd er dus bedrijfwijd minutenlang niet gewerkt.

Zelf-discipline

Van mezelf sta ik redelijk relaxed in de tijd. Ik kom makkelijk wat later. Niet heel veel te laat maar wel zo'n 15 minuten of zo. Het heeft te maken met een optimisme aan hoe lang me iets gaat duren, zeker reistijden schat ik vaak te positief in. En verder is het gewoon een gebrek aan zelf-discipline, zeker als ik te laat van huis weg ga. Dan ben ik nog even bezig iets af te maken of ik zit net relaxed een kop thee te drinken en denk nog even 5 minuten en voor ik weet ben ik weer te laat. Maar ik kan prima op tijd komen. Als het echt belangrijk is dan ben ik eigenlijk altijd op tijd. Dus ik probeer wel om daar gedisciplineerder mee om te gaan, zeker op werk en zeker als ik met mensen afspreek die altijd op tijd zijn. In elk geval ben ik meestal wel redelijk op tijd, al moet ik er wel wat moeite voor doen. Maar het is echt een kwestie van zelf-discipline en duidelijk van te voren plannen.

En ik maak ook wel onderscheid per gelegenheid. Een feestje dat om 19:00 begint kom ik niet om 19:00 al aan. De meeste gastheren/gastvrouwen hebben ook liever dat mensen iets later komen. Dan ben ik er misschien om 20:00. Maar samen met een vriendin naar de bioscoop dan ben ik er wel om de afgesproken tijd.

Mijn man is veel erger dan ik. Hij is echt een notoire laatkomer. Zeker bij sociale gelegenheden. Hij laat zich makkelijk afleiden, gaat iets anders doen, is verdiept in een boek of zo... en dan vergeet hij de tijd. En gaat er ook anders mee om. Als we onderweg zijn naar een afspraak en we komen al (bijna) te laat en onderweg komen we een kennis tegen gaat hij daar rustig een poos mee praten. Het komt wel eens voor dat hij nog lang niet klaar is om weg te gaan en ik al wel dat ik gewoon wegga en zeg dat hij dan maar later moet komen. Ik heb niet altijd zin om te wachten.
Maar hij vindt het vaak ook gewoon onzin om zo op de tijd te zitten. Hij vindt het ook niet erg als mensen te laat komen.
Maar wederom ook hij kan het best als hij wil. Als we naar het theater gaan dan is hij wel op tijd bijvoorbeeld. Hoewel, ik wel eens in de zaal ben gaan zitten alvast omdat hij echt op het nippertje binnenkwam (en ik de voorstelling niet wilde missen).

het is gewoon niet aardig Jackie (oa.)

Jackie, misschien vind jij de ander wél belangrijk, maar als ik aldoor op iemand moet wachten krijg ik toch echt het gevoel dat een ander het niet zo boeit, en mijn tijd verspilt. Hoe vind jij het zelf om op iemand te moeten wachten, op regelmatige basis? (waarschijnlijk zeg je dat je dat niet erg vindt, maar stel dat je dat iedere keer gebeurt en je hebt zelf er zo je best op gedaan om wél op tijd te komen, is dat echt niet meer leuk)
Echt het maakt me niets uit als het eens een keer gebeurt, het kan iedereen immers een keer overkomen dat er iets mis loopt met de planning. Maar in mijn geval is het ook altijd dezelfde persoon die minstens 15 tot 20 minuten te laat komt. Of ik sta te blauwbekken op een parkeerplaats, om op haar te wachten of gewoon zelfs thuis, uiteindelijk is het dan net zo irritant, ik sta klaar om te gaan, ga geen andere dingetjes meer ondernemen omdat iemand elk moment kan komen. Ook even bellen van ik kom eraan hoor, zegt mij dan niet zoveel, want ik moet nog steeds wachten tot ze er is.
En eigenlijk (het klinkt misschien lullig) maar ik heb er eigenlijk toch helemaal geen boodschap aan dat jij het zelf óók erg vindt om te laat te komen, het verkort namelijk mijn wachttijd en fustratie niet, als je het écht erg zou vinden zou je namelijk op tijd komen, net zoals mensen dan wél op tijd kunnen zijn als ze met de trein gaan. Eigenlijk zou je dan beter helemaal geen tijd moeten afspreken of zelf in je agenda gewoon een kwartier eerder noteren, dan gaat het misschien wel goed.
Bij mijn vriendin werkt ook een lossere tijd van ik ben er tussen 1 en half 2 niet, want dan is ze er om kwart voor twee en voelt het voor mij dus alsof ik drie kwartier aan het wachten ben.

Beetje wat Jaina zegt:

" Als het echt belangrijk is dan ben ik eigenlijk altijd op tijd."

Ik neem aan dat de laatkomers bij huisarts, ziekenhuis, tandarts, begrafenissen wel gewoon op tijd kunnen komen zonder vrije interpretatie van " op tijd".
Dan lijkt het toch iets te zijn wat of te leren is, of waar je een bepaalt belang aan hangt.

toen ik

nog een te laat komer was was ik op al die bealngrijke dingen ook te laat. Ik heb het stevig getrainex. Vooral erg geoefend op het leren inschatten hoe lang dingen duren. Maar in stressvolle tijden is mijn tijdgevoel het eerste dat sneuvelt mijn tijdgevoel.... En dat kost me bakken energie...

Mijk

andersom

Ik heb ook vaak gewacht op een vriendin die dus niet zoals ik 5 of 10 minuten later komt maar echt een half uur of zo en nee dat vond ik nooit zo erg inderdaad En ja die kwam écht iedere keer heel laat.

Voor mij geldt niet dat ik bij bv een afspraak bij de huisarts denk goh dit is belangrijk dus laat ik nu echt mijn best doen. Ik doe altijd mijn best en de laatste tijd gaat het ook best goed, maar ik blijf een chaoot dus het lukt niet altijd.

"... Mijn werkgever werd er wanhopig van

en besloot op een goede dag dat ik het dan maar moest voelen. Ik kreeg voortaan voor 5 minuten minder salaris. ...".
Amai. Dat was "de goeie ouwe tijd" of gaat het daar nog altijd zo?
Als je hier een seconde te laat bent, ben je meteen een kwartier loon kwijt.
Ben je binnen een maand drie keer te laat, dan ben je doorgaans je baan kwijt...

Yvan

Dat is 35 jaar geleden 😃

Bijzondere gevolgtrekking

Laatkomers staan relaxter on het leven?
Nou de laatkomers die ik ken niet hoor. Dat zijn stress kippen. Grenzeloos. Zeggen nergens nee tegen. Nemen teveel hooi op hun vork en zijn daarom altijd te laat. Een van deze dames rijdt inderdaad vaak pas thuis weg als wij al in restaurant zitten en dan moet ze nog een half uur.
Ik ben altijd op tijd. Kan goed inschatten en goed plannen en sta daardoor uitermate relaxed in het leven.

Nee hoor Guera

Wellicht doel je op mijn tekst, maar ik maak helemaal geen gevolgtrekking, was alleen een hypothese van mij
Wel is het zo dat ik zelf persoonlijk de laatkomers in mijn omgeving vaak als relaxter zie dan de stipt-op-tijd- komers. Maar dat kan toeval zijn.
De te-vroeg-komers zijn nog erger, vind ik. Daar hoor ik zelf ook vaak bij. Omdat ik eigenlijk een te-laat- komer ben, vermoed ik, en dus slecht inschat en uit angst te laat te komen dan te vroeg kom.

Wél op tijd kunnen komen bij belangrijke zaken zegt mi helemaal niets.
Op tijd komen is een vaardigheid die voor sommigen makkelijk is en voor anderen moeilijk. Iets dat je moeilijk vindt kun je best soms wel goed doen, maar dat kost dan wel veel inspanning. Dat houd je niet vol om altijd te doen.
Ik ben bijv slecht in de weg vinden, kan me slecht oriënteren.
Als ik hard mijn best doe lukt het best. Maar die inspanning kan ik niet altijd leveren.

Neemt niet weg dat er best mensen zullen zijn die prima op tijd kunnen komen maar daar gewoon weinig zin in hebben.

Zelf heb ik veel te maken met te laat komers maar ik heb daar weinig last van.

niet te moeilijk over doen

Ik denk dat je als 'stipte' ook wat relaxter er in kan staan als je tegen de chronische laatkomer zegt gezellig dat we afspreken om bv samen te reizen maar ik wacht niet op je, ik zie je daar wel of ik zie je wel na de voorstelling.
Dan is het duidelijk voor allebei en de laatkomer heeft ook gewoon een keuze.
Zou het overigens niet in mijn hoofd halen om dat tegen gewone niet chronisch laatkomenden mensen te zeggen hoor.