Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Lorwyn

Lorwyn

09-09-2011 om 09:51

Mensen die te dichtbij komen

Ik heb daar zo'n hekel aan, mensen die onnodig dicht bij je gaan staan/zitten. Nu heb ik wel eens op een tentoonstelling (was het in Naturalis of Nemo??) gezien dat iedereen een aantal zone's/grenzen heeft waarin je je nog prettig voelt als mensen daar buiten blijven. Dat vond ik echt een eye-opener. Bijvoorbeeld een vriend mag binnen een meter komen, maar een onbekende dat voelt vervelend.
Nu heb ik daar erg veel moeite mee denk ik (meer dan anderen?). Zo ga ik echt niet graag naar de kapper, en een dokter die aan me komt, daar breekt het zweet mij ook van uit. Hoewel ik dat als het nodig is wel wegdruk.
Ook mensen zoals collega's die over je schouder meekijken of een oom op een feestje kan ik echt van balen als ze te dichtbij komen.
Gek genoeg heb ik er weer geen last van in een drukke trein of bus.
Hebben jullie een idee waarom en of dit mechanisme bij sommige mensen "kapot" is, en die dus altijd net iets te dichtbij gaan zitten/ staan. Ik deed laatst een cursus en daar was iemand die dat had. Ik zag andere cursisten ook steeds een stapje terugdoen, en toen dacht ik "he zij merken het ook!"


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Leuke vraag

'Hebben jullie een idee waarom en of dit mechanisme bij sommige mensen "kapot" is' - zou best kunnen Het voelt inderdaad raar als iemand met wie je niet zo'n dichtbij-relatie hebt wél zo dichtbij komen, het klopt gewoon niet.

Dat je het in het OV niet hebt, komt vast omdat je geen relatie met de mensen hebt, in de zin dat het geen collega's, vrienden of wat dan ook zijn. Het zijn reizigers en ze voelen in zekere zin neutraal, zoals voorwerpen; nou ja behalve als ze erg stinken of zo.

Met artsen en de kapper heb ik het niet, die zijn gewoon met hun werk bezig.

Snap dat ook nooit

Ik zie het ook wel eens gebeuren, en snap nooit dat mensen dat zelf niet doorhebben, dat anderen terugdeinzen. Ik heb hetzelfde als jij: alleen bekenden/mensen voor wie ik genegenheid voel, mogen dichtbij komen. Van de rest houd ik afstand, en houd ik zelfs soms mijn adem in! Ben niet (bewust) bamg dat ik hen ruik, maar ik betrapte me zelf daar ooit op, dat ik automatisch mijn adem inhoud als iemand te dichtbij komt, zelfs als iemand me alleen maar passeert. Gek hè. Ik ga overiegens nooit naar de kapper (om dezelfde reden) en al helemaaaaaaaal nooit naar een schoonheidsspecialiste/masseur oid. Moet er niet aan denken, dat gefrummel aan me. Ik word dus geknipt door een goede vriendin en dat gaat prima.
Nog even terug naar je vraag of er soms eoa mchanisme kapot is: geen idee of het onderzocht is, maar zelf denk ik dat het de fysieke tegenhanger is van te intieme vragen stellen. Ken je dat ook? Van die mensen die je op een feestje bij een wederzijdse kennis ontmoet en die dan allemaal impertinente vragen gaat stellen over je motieven, zieleroerselen e.d. Of (komt vaker voor) zélf met allerlei te ver gaande info over zz komen. Nooit goed grenzen leren (her)kennen, van anderen, maar misschien ook die van henzelf.

Merel

Merel

09-09-2011 om 10:22

Herkenning!

Yep heb ik ook. Ik ga niet graag naar de kapper bijvoorbeeld, schoonheidsspecialiste of massage, wat vriendinnen wel eens doen, nee daar doe je mij geen plezier mee.
Gelukkig zit ik niet vaak in het openbaar vervoer, alhoewel dan zou ik het wel minder hebben, als ik maar niet met ze hoef te praten inderdaad.
Ik ken eigenlijk op dit moment niemand die die grenzen niet kent, vroeger had ik wel een collega die dit deed.

Snuggle's

Snuggle's

09-09-2011 om 10:51

Ov.

Ook in een drukke bus baken je je eigen ruimte af. Let er maar eens op. Juist degene die dicht bij je staat kijk je niet aan, je draait je lichaam net even af, enz. Het zou bijvoorbeeld heel gek (en vervelend) zijn als iemand in een volle bus met zijn voorkant tegen jouw voorkant aan komt staan.

De huidige juf van dochter heeft ook de afwijking dat ze te dichtbij komt. Ik denk ook wel dat het een soort sociale afwijking is.

Snuggle's

mar

mar

09-09-2011 om 11:45

Cultuur

Ik heb laatst een artikel gelezen waarin stond dat het cultureel bepaald is. Amerikanen hebben een veel grotere personal space dan Europeanen en bij Chinezen of Aziaten (weet ik niet precies meer) is die nog kleiner.
Het is dus eigenlijk iets wat je aanleert. Wordt er in NL soms niet eens "pardon" gezegd als iemand je aanstoot in een winkel, in de VS zeggen ze al "excuse me" als ze nog 1,5 meter van je af zijn.
Een psycholoog vertelde mij ooit eens dat mensen die te dichtbij komen een "grenzenprobleem" hebben. Ze voelen de grens van een ander niet aan (en dat kan heel veel oorzaken hebben), maar zijn zich ook niet altijd bewust van hun eigen grens.

En ook gelezen

Ook nog gelezen dat de persoonlijke ruimte voor plattelandsbewoners groter is dan voor mensen uit de grote stad. Die laatsten zijn meer gewend op elkaars lip te zitten.

Groeten,

Temet

Inderdaad cultureel

Ik heb ooit voor mijn werk een tijdje met Brazilianen opgetrokken. Nou, die hebben een persoonlijke-ruimtelimiet van 0,0 cm. Ze waren ook heel aanrakerig. Maar ze bedoelden er niks mee.

Als het dus mensen zijn die duidelijk uit een andere cultuur komen, dan 'bear and grin' ik het en anders stap ik ook een stukje naar achteren.

Chris

Fianna

Fianna

09-09-2011 om 12:43

Berber

Nee hoor, gewoon er op letten of mensen het vervelend vinden.
Overigens vind ik dat wat anders dan heel dicht bij iemand staan. Heel vervelend is dat idd. Ik snap ook niet dat mensen niet doorhebben dat je als je een stap achteruit doet je het niet prettig vindt.

Welnee berber (ot)

Volgens mij willen de meeste mensen worden aangeraakt, is nl. een heel menselijke behoefte. Het schijnt dat verkopers die klanten tijdens hun verkooppraatje aanraken een stuk meer verkopen. Ik zou zelf willen dat ik mensen wat gemakkelijker durfde aan te raken.

Chris

Nouwww

Chris, dat lijkt me wat al te rap. Het kan best zijn dat de meeste mensen willen worden aangeraakt maar daarmee is denk ik niet gezegd dat de meeste mensen door de meeste mensen willen worden aangeraakt.

Ikzelf moet er bijvoorbeeld eigenlijk niets van hebben om zonder noodzaak door vreemden te worden aangeraakt, en iemand die mij iets wil verkopen doet er wat dat betreft goed aan zijn/haar handen bij zich te houden. Nu kan het natuurlijk zijn dat ik in dit opzicht ernstig afwijk van de normale Nederlander, maar ik waag dat toch te betwijfelen.

Kortom, Berber, als dat nou eenmaal de aard van het beestje is is er niet zo heel veel tegen - de meeste mensen zullen wel snappen dat het niet vervelend is bedoeld - als je er maar rekening mee houdt dat niet iedereen er dol op is. Zie je je gesprekspartner even fronsen of licht verstrakken bij een hand op de arm, dan heb je er eentje getroffen van wie het niet hoeft

Groeten,

Temet

Belle Époque

Belle Époque

09-09-2011 om 13:45

Scheelt per persoon en gelegenheid

De serveerster die laatst heel subtiel een hand op mijn arm legde, méénde het, het was geen ingestudeerd gebartje dat ze op een training had geleerd. Het voelde oprecht warm.
Maar ik weet dat aanraken ook kan worden gebruikt om een klant/cliënt naar een bepaalde richting te manoeuvreren. Linkerhand subtiel op de schouder, rechterhand uitnodigend richting de nieuwe auto, de wand met de mooiste telefoontjes of de kekste televisietoestellen. Dan moet je toch wel een héél botte boer zijn om een stapje opzij te zetten en die dwang te negeren (ik ben zo'n boer ). (met respect voor onze agrariërs natuurlijk!)
Maar ook privé heb je aanrakers. En ook dan scheelt het per individu. Ik heb een heel dierbare vriendin en we raken elkaar niet aan. We kennen bij wijze van spreken zelfs elkaars merk maandverband en inlegkruisjes, maar fysiek is er een onzichtbare barrière, we begroeten elkaar bijvoorbeeld ook altijd verbaal. Het viel ons pas op toen een gezamenlijke vriendin ons daarop wees. Gek genoeg behoort ze tot de cathegorie "meest dierbare vriendinnen"
Ik heb ook een vriend, heel platonisch, maar we "zitten altijd aan elkaar" als we elkaar zien. Het is gewoon een grote knuffelbeer, bedoelt daar verder niks mee (en hij voelt ook aan als iemand dat niet wil). Een tijdje geleden waren mijn kinderen erbij en het kostte me echt moeite hen ervan te overtuigen dat mamma en meneer géén relatie hadden, ook al raakten ze elkaar regelmatig aan, hielden zelfs elkaars handen af en gaven ze elkaar een dikke knuffel toen ze elkaar weer zagen. Echt, het kán...!
Ik ben zelf ook een aanraker maar denk wel dat ik aardig aanvoel wie dat wel of niet op prijs stel, en op welke manier (een terloopse hand op de schouder, of, wat intiemer, een hand vasthouden; een zoen bij de begroeting, of drie, of een dikke bear hug erbij, of helemaal niks). Mocht dat niet zo zijn, laat het me gerust weten En ook al ben ik een aanraker, ik kan het niet van iedereen waarderen. Maar over het algemeen gaat het meestal vanzelf wel goed

Belle Époque

Belle Époque

09-09-2011 om 13:51

Herstel

"elkaars handen af" is natuurlijk "elkaars handen vast"!

Belle Époque

Belle Époque

09-09-2011 om 14:00

Linzel

"Of mensen idd die op een verjaardag vragen of je nog geen vriendje krijgt, of je dochter al aan haar eerste bh-tje toe is, je al zwanger bent enz."

Of vragen of je weer een relatie hebt na je scheiding, en dat je dan zéker (hoezo?) op een datingsite moet kijken! Maar wie wind zaait, zal storm oogsten: ze krijgen dan meteen een bloemlezing uit mijn gruwelijkste date-ervaringen. PP
Ook dat is intieme info, maar ik vertel natuurlijk niet alles, alleen de smeuïge dingen die het, mits sappig genoeg verteld, altijd goed doen op dat soort verjaardagen
Dat zijn trouwens ook mensen die een hand op je arm kunnen leggen die niet zo fijn voelt

Temet (aanraken)

Vergeten erbij te melden dat ook mensen die eigenlijk liever niet worden aangeraakt toch meer kochten (volgens dat onderzoek dan, hè).

Ikzelf ben ook niet zo van het aanrakerige, maar sporadisch zijn er mensen die me wel even licht aanraken en meestal vind ik dat prettig. Tenzij het opdringerige mensen zijn.

Chris

Gister nog

Wilde iemand van kantoor me iets duidelijk maken. Hij sprak zo geestdriftig en kwam zo dicht met zijn gezicht bij mij dat ik echt dacht dat hij me ging zoenen (jèk).

Verder laat ik me wel graag masseren of kappen.

Fianna (waarom mensen het niet snappen)

'Ik snap ook niet dat mensen niet doorhebben dat je als je een stap achteruit doet je het niet prettig vindt.'

Iedereen heeft zijn eigen maar 'privecirkel' die deels cultureel bepaald is, deels persoonlijk. Als jouw 'cirkel' groter is dan die van je gesprekspartner dan heb je idd steeds de neiging een stap achteruit te doen. Maar jouw gesprekspartner (die met de kleine cirkel) vindt dan ergens in zijn onderbewustzijn dat je ongezellig en raar ver wegs staat, dus die schuift vanzelfsprekend weer een stukje naar je toe. Enzovoorts.

Ingrid

'

Typeles.

moet ik toch eens doen.

Komtie:

Iedereen heeft zijn eigen maaT \'privecirkel\' die deels cultureel bepaald is, deels persoonlijk. Als jouw \'cirkel\' groter is dan die van je gesprekspartner dan heb je idd steeds de neiging een stap achteruit te doen. Maar jouw gesprekspartner (die met de kleine cirkel) vindt dan ergens in zijn onderbewustzijn dat je ongezellig en raar ver wegs staat, dus die schuift vanzelfsprekend weer een stukje naar je toe. Enzovoorts.

Ingrid

Fianna

Fianna

09-09-2011 om 15:19

Ingrid

Hm, ik begrijp het gedeeltelijk nu, ik begrijp dat iemand anders een andere cirkelomtrek heeft, maar ziet zo iemand dan echt niet dat je een stap terug doet omdat je het niet prettig vindt? Wrs gebeurt het onnadenkend.

Fianna

Fianna

09-09-2011 om 15:23

Haha ingridt

'Iedereen heeft zijn eigen maaT \\'privecirkel\\''

Typeles ja
Kan ik trouwens ook vaak gebruiken

Oh dan ben ik heel afwijkend

ik raak regelmatig mensen aan, op hun arm oid en ik ben heel direct. Nou vind ik andere directe mensen die aanrakerig zijn dus helemaal niet vervelend, tenzij ik ze vies vind.

wat ik wel irritant vind is als mensen te dicht achterop mij gaan staan in een rij bij de kassa, vreselijk, duw je tas niet in mijn rug !! En ik heb ook een hekel aan het openbaar vervoer, die zweetlucht in trams met die armen omhoog, gadver.

maar goed ik reis zelden met ov en ik ga lekker met de handscanner door de ah hoef ik ook niet meer in de rij te staan.

Herkenbaar

dat van die cirkels wist ik inderdaad en die cirkel van mij is vrij groot voor de meeste mensen, familie en vrienden zijn geen probleem, die kunnen me aanraken en dat vind ik ook gewoon prettig, maar onbekenden die je wat vertellen ofzo en dan bijna in je kruipen jekkie!!

dat gehijg in mijn nek bij de kassa is al even erg, ik heb mijn eigen oplossing verzonnen, ik draai altijd een halve slag, kan ik ze gewoon ook even aankijken en ik heb wat meer ruimte voor en achter me ...

Fianna

Fianna

09-09-2011 om 21:07

Single lady

Maar dat is ook wel eens mijn associatie met mensen die te dicht bij me komen, is niet altijd vanuit gezelligheid maar is ook wel eens pure intimidatie, bewust of onbewust.

Massi Nissa

Massi Nissa

09-09-2011 om 21:33

Klopt

Dat heel dichtbij staan is vaak cultureel bepaald en kan absoluut goedgedoeld zijn. Ik maak het nog wel eens anders mee. Vandaag nog kwam een leerling die ik iets eerder verbaal terecht had gewezen, veel te dicht bij me staan (ik zat op een bureaustoel). Toen ik direct opstond (half onbewust, het voelde gewoon niet prettig om tegen hem op te moeten kijken), ging hij op een vreemde manier de klas door lopen, waarbij hij telkens bij een leerling stilstond en hem of haar strak aankeek. Het was pure nonverbale intimidatie. Ik zag ook echt angst op de gezichten van zijn klasgenoten. Heb hem direct uit de les verwijderd, wat nog heel wat voeten in de aarde had, want 'hij deed niks'. Ik maak vrij vaak mee dat het binnentreden van andermans cirkel expres gebeurt en wel als dreigement of poging tot intimidatie.
Overigens heb ik sowieso een enorme hekel aan mensen die te dichtbij staan - mijn man en andere directe gezinsleden uitgezonderd, alsmede enkele zeer dierbare vrienden (maar niet alle, ook ik heb net als Belle vriendinnen waar ik dol op ben, maar die ik nooit aanraak).
Groetjes
Massi

Kaaskopje

Kaaskopje

09-09-2011 om 23:20

Merel

Gelukkig zit ik niet vaak in het openbaar vervoer===
Er gaan dágen voorbij dat ik mijn zitplaats niet met een vreemde hoef te delen. Uiteraard is dat afhankelijk van de regio of stad waar je moet reizen. Ik reis wekelijks eigenlijk van de drukke stroom af in plaats van ernaar toe, maar ik bedoel ermee te zeggen dat OV niet automatisch betekent dat je bij elkaar op schoot zit en een gesprek onontkoombaar is.

Kaaskopje

Kaaskopje

09-09-2011 om 23:26

Ken ook zo iemand

Een moeder van een schoolvriendin van mijn dochter voelde ook niet aan dat ze te dicht op je hing. Hoe langer je met haar stond te praten hoe dichter ze op je kroop. Ik kreeg dan de neiging om achter me te kijken om te berekenen hoeveel ruimte ik dáár nog had voor als ik moest 'vluchten'. Echt onaangenaam. Ik ben er zelf heel voorzichtig mee. Waarschijnlijk té. Ik ben heel erg voorzichtig met andermans grenzen. En dat zal misschien weer afstandelijk en/of verlegen overkomen.

Merel

Merel

09-09-2011 om 23:59

Die paar keer

ik ga iets van 3 keer per jaar met het openbaar vervoer, dus het is altijd wat 'speciaal' voor mij. Een keer in de spits in een bus gestaan vlak naast een man die zijn arm aan zo'n lus had, en zijn natte oksel was zo dicht bij me... brrr.. Ik heb er alles aan gedaan om zo ver mogelijk uit de buurt daarvan te blijven,maar het was heel druk in de bus.
En een keertje in een rustige bus, overal plek, ging er een wat oudere man naast me zitten. Op zich denk ik niet kwaad bedoeld, maar die ging de hele tijd vragen stellen, kom je van je werk? Wat is het lekker weer hé? En dat soort dingen. Jee man, ga ergens anders zitten, ik wilde gewoon suf uit het raam staren, ik had geen zin in een gesprek en was ook eigenlijk hoogstverbaasd dat hij gezellig naast me kwam zitten in een bijna lege bus.
Maar onlangs op vakantie constant in een volle metro gestaan en gezeten en inderdaad, als ze zich niet met me bemoeien dan vind ik dat op zich niet vervelend, en gaat het ook steeds beter. Ik ga dan toch liever zitten in een compartimentje met 3 anderen dan te moeten staan in het gangpad bijvoorbeeld. (en dan zit je toch ook wel tegen elkaar aan geplakt)

Rosase

Rosase

10-09-2011 om 00:08

Ik moet altijd wennen

Aan de handen van de kapper, schoonheidsspecialiste etc. Ik zal dan ook niet zo gauw wisselen. Als ik eenmaal aan iemand gewend ben, moet het nogal gek gaan wil ik overstappen.

Voor de wijdbeenszittende mannen in de trein heb ik de volgende remedie. Dan pak ik mijn tas op schoot. Waar ik dan dringend iets uit moet hebben en daarna schuift is zo langzamerhand een beetje tussen mijn been en zijn been in. Zo'n stukje tas er tussen geeft mij net wat meer lucht.

Ik ben opgegroeid op het platteland, daar zal het vast wel mee te maken hebben.

dc

dc

10-09-2011 om 00:13

Lorwyn

Ik had het ook, maar ben na 2 jaar in Griekenland genezen. Heb geen last meer van dichtbije mensen.

Ik denk dat het komt omdat ik besefte dat er niets seksueels bij zit, dat was echt een openbaring trouwens, en door een enorme overdosis, ik er gewoon aan gewend ben geraakt.

Ergens mis ik de vele natuurlijke aanrakingen nu wel.

Nog een afwijking (ruiken)

Ik heb ook jarenlang (onbewust) mijn adem ingehouden als onbekenden mij voorbij liepen, om ze maar niet te hoeven ruiken. Ben ik nu wel overheen hoor

Chris

Monique D*

Monique D*

10-09-2011 om 14:52

Ruimte om het lichaam

Ik zelf heb er ook moeite mee. Gisteren nog kwam een collega héél dicht bij mij staan toen ik aan het werk was. Hij is een hele sympathieke man, maar hij was wel zo dichtbij mij dat mij even ontviel: "Is het jouw bedoeling om IN mij te kruipen?" We hadden nog grapjes over gemaakt, maar hij begreep mijn hint.
Ook begrijp ik mensen niet die naar zo'n kuuroord of schoonheidssalon gaan waar ze hun gezicht, huid, etc. laten bijwerken of zich laten masseren. Ik kan er niet tegen dat relatief vreemde mensen aan mij zitten. Mensen die aan mijn gezicht zitten, brrrr! Bij de kapper laat ik hem of haar noodgedwongen aan mijn hoofd zitten, ik moet er toch wat voor over hebben dat ik een leuke kapsel krijg! Een tandartsbezoek vind ik net zo vervelend als een uitstrijkje. Ze zitten dan in mijn lichaamsholtes, c.q. mijn intieme delen.
Zo had ik ook een buurman die heel dicht bij me ging staan als hij wat ging vertellen. Dat deed hij ook als hij boos over iets was. Automatisch voel je je geïntimideerd, terwijl dat niet zijn bedoeling is.
En in de trein zit ik het liefst alleen, dus met niemand tegenover mij. Balen als het druk wordt en dat mensen naast mij gaan zitten of dat ik noodgedwongen naast iemand moet zitten. Of ik ga naar het balkon (het tussenstuk tussen de wagons in), waar er ook klapstoelen zijn.
En veel mannen hebben de gewoonte om met gespreide benen te zitten en kunnen dan met hun been tegen mijn been aankomen. En ik ben niet opgegroeid op het platteland.
O ja, en op de middelbare school was er een gymleraar die de gewoonte had om zijn hand op mijn hoofd te leggen als hij wat uitlegde. Vreselijk was dat!
Er zijn uitzonderingen voor mensen die in mijn ruimte kunnen komen: mijn dierbaren (mijn kinderen, familie, goede vrienden of uiteraard een partner). Die mogen wel in mijn ruimte komen.
Nee, zelf ben ik niet echt lijfelijk aangelegd.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.