mensen in je irritatiezone
Laatst trof ik weer iemand (dit keer op een verjaardag), waar ik spontaan de kriebels van krijg. Ik vertelde over dat ik nu op een punt ben gekomen dat ik voor mijn ouders moet gaan zorgen zo langzamerhand, niet zozeer huishouden, maar wel helpen met dingen uitzoeken en dergelijke. Een van mijn gesprekspartners ging er gelijk overheen dat zij al vanaf haar 12e alles moest regelen in huis, met een ondertoon van 'dus je mag niet klagen want ik ben veel flinker'. Vlak daarvoor zat ik in de organisatie van een feestje, waar ik verstek had laten gegaan voor de avond zelf omdat ik niet in de stemming was vanwege een sterfgeval eerder die dag in mijn omgeving. Een ander persoon die het mede organiseerde - waarschijnlijk niet blij dat ik afzegde, maar dat zei ze niet - deed fijntjes uit de doeken dat zij anders óók niet in de stemming was voor feestelijkheden want de dochter van een vriendin van haar had kanker ofzo. Daarnaast heb ik een buurvrouw die altijd een beetje moet laten merken hoe kranig ze zich door het leven slaat ondanks alle ellende.
Ik heb er zo'n hekel aan die mensen - vrouwen op leeftijd vaak - die een schepje bovenop jouw (klein) leed doen en vervolgens alle aandacht opeisen. Wat is dat toch, zou ik eruit zien als iemand bij wie je ongevraagd al je sores kan droppen? Herkenbaar, en wat zou erachter zitten dat het mij zo irriteert? En wat voor soort mensen zitten er in jullie irritatiezone?
WendelmoedM schreef op 09-11-2022 om 07:28:
Grappig om te lezen al die ergernissen. En kunnen jullie je nou niet voorstellen dat je zelf ooit in een bepaalde situatie net zulk (of ander) ergerlijk gedrag vertoond hebt?
Zeker wel! Natuurlijk zijn er mensen die mij / mijn gedrag vreselijk irritant vinden. Ook een leuke vraag: wat is jouw eigen irritante eigenschap? Ik begin: ik kan erg dominant zijn.
Ik ben van zeer afwijkend type denk ik, want er zijn maar weinig mensen waar ik me zo aan erger dat ik de behoefte voel om ze in dit draadje te bespreken, laat staan er pagina’s mee te vullen…
Nou, vanuit oud zeer dan eentje: mensen die niet beschikken over enige vorm van zelfreflectie en waarbij alles altijd aan de/een ander ligt. En mensen die vinden dat wat zij ergens van vinden altijd en overal gezegd moet kunnen worden. Toevallig (of niet 🤪) heeft mijn moeder beide eigenschappen…
Jonagold schreef op 09-11-2022 om 08:34:
Ik ben van zeer afwijkend type denk ik, want er zijn maar weinig mensen waar ik me zo aan erger dat ik de behoefte voel om ze in dit draadje te bespreken, laat staan er pagina’s mee te vullen…
Nou, vanuit oud zeer dan eentje: mensen die niet beschikken over enige vorm van zelfreflectie en waarbij alles altijd aan de/een ander ligt. En mensen die vinden dat wat zij ergens van vinden altijd en overal gezegd moet kunnen worden. Toevallig (of niet 🤪) heeft mijn moeder beide eigenschappen…
Nou, ik verder eigenlijk ook niet echt erg...de mensen die jij hier benoemt vind ik wel irritant of vervelend, maar dat kan ik van me af laten glijden. Behalve dus het type wat ik beschreef in mijn openingspost, dat soort 'flinke' mensen trek ik hééél slecht. Die heel hard schreeuwen kijk eens hoe zwaar ik het heb maar ik doe tóch heel erg mijn best. Hoewel ik verder echt zachtaardig ben en vriendelijkheid bij mij boven alles gaat, schiet ik daarvan in een cynische reflex.
AlisonH schreef op 09-11-2022 om 07:50:
[..]
Zeker wel! Natuurlijk zijn er mensen die mij / mijn gedrag vreselijk irritant vinden. Ook een leuke vraag: wat is jouw eigen irritante eigenschap? Ik begin: ik kan erg dominant zijn.
Ik ben wel eens te kritisch.
Ik vind mensen die nooooit iets fout doen omdat het altijd aan iets of iemand anders ligt ook irritant. En mensen die in de 'je moet...' vorm tegen me praten.
En mensen die in bepaalde dingen wel of niet geloven en dat dan verkondigen als waarheid, bijvoorbeeld dat klimaatverandering onzin is.
Mijn eigen valkuil is dat ik ook wel eens te zwart/wit kan denken.
Oh ja, in de kleuterklas had mijn dochter een jochie in de klas, bijzonder vervelend joch, maar dat had hij niet van een vreemde. Want die moeder, echt, er zijn weinig mensen die zoveel irritatie opwekten als zij. Die had het zelf ook altijd Heel Erg Zwaar, het leven was altijd tegen haar gekeerd in haar beleving. En als een ander iets had, had zij altijd iets dat nog net even erger of zwaarder was. Maar als een ander wat had, dan was het aandachttrekkerij. Ze noemde de bril en de oogpleister van mijn dochter aandachtsitems. In het gezicht van mijn kind van toen vier jaar.
Ze zijn inmiddels verhuisd omdat haar man bij haar weg wilde. Ik snap dat. Ik snap alleen niet dat hij er ooit mee trouwde.
MamaE schreef op 09-11-2022 om 09:38:
Ik vind mensen die nooooit iets fout doen omdat het altijd aan iets of iemand anders ligt ook irritant. En mensen die in de 'je moet...' vorm tegen me praten.
En mensen die in bepaalde dingen wel of niet geloven en dat dan verkondigen als waarheid, bijvoorbeeld dat klimaatverandering onzin is.
Mijn eigen valkuil is dat ik ook wel eens te zwart/wit kan denken.
Oh ja, in de kleuterklas had mijn dochter een jochie in de klas, bijzonder vervelend joch, maar dat had hij niet van een vreemde. Want die moeder, echt, er zijn weinig mensen die zoveel irritatie opwekten als zij. Die had het zelf ook altijd Heel Erg Zwaar, het leven was altijd tegen haar gekeerd in haar beleving. En als een ander iets had, had zij altijd iets dat nog net even erger of zwaarder was. Maar als een ander wat had, dan was het aandachttrekkerij. Ze noemde de bril en de oogpleister van mijn dochter aandachtsitems. In het gezicht van mijn kind van toen vier jaar.
Ze zijn inmiddels verhuisd omdat haar man bij haar weg wilde. Ik snap dat. Ik snap alleen niet dat hij er ooit mee trouwde.
(Ot), dat is niet zo aardig, ze zullen in begin best van elkaar gehouden hebben.
Flanagan schreef op 09-11-2022 om 09:56:
[..]
(Ot), dat is niet zo aardig, ze zullen in begin best van elkaar gehouden hebben.
Vast, alleen gaat het mijn voorstellingsvermogen meer dan te boven. Ik vond het zo'n vreselijk overdreven mens bij wie alles altijd om haar en haar kind moest draaien.
Ik ben vreselijk eigenwijs, maar op zijn tijd. Ik blijf wel beleefd en kan het ook loslaten als ik met anderen ben. Dus volgend zijn en dan niet zoals mij beter lijkt.
En ook die grijze muis zijn. Dat voorbeeld met stagiaire had ik ook kunnen zijn.
Toen ik jongvolwassen ergens wekelijks aantal dagen moest stage lopen zat ik al voor de kerst op school om een ander adres te vragen. Allemaal vrouwen met een deels achterbakse houding. En de baas was ook vrouw. Er is wel een gesprek geweest uiteindelijk met de baas. Maar de types die daar werkten waren het type roddelaar, heel erg een wedstrijdje onderling wie het beter wist. Te druk hebben om je bij te staan, niemand wil je begeleiden. En denk ik, zwaar onder druk van de uren om een dagdeel vrij te krijgen. Als ik daar in de pauze bij zat moest ik echt een masker opzetten. Het is heel raar gegaan. Ik moest het jaar daar uitzitten. Bepaalde werkzaamheden heb ik niet gedaan, kunnen oefenen. Het was echt lelijk want de baas heeft me een keer op het verslag willen pakken. Hoe ik daar bij kwam en ging ze vragen met een aantal moeilijke woorden. Die legde ik dan uit, waardoor ze dus het punt niet ging maken. Wat ik opschreef was wèl wat ik zelf heus kon verklaren. Heel kort over de k*tsfeer daar gehad. Maar daar veranderde niet zoveel aan. Toen ik weg ging na een jaar konden ze zelf alle minder leuke dingen weer doen, ben heel duidelijk gebruikt waar zij allemaal geen zin in hadden. Ik wist zeker dat ik nooit in die setting het beroep meer zou uitvoeren. Heb het diploma en vind het werk leuk maar deze mensen hebben echt niet geholpen zoals in het voorbeeld hier. Ze hadden een zondebok nodig. Dat bleek uit alles wat in de gesprekken waar ik bij zat hoe ze over anderen dachten.
Gelukkig bij baantjes niet zo behandeld. Sterker nog ik heb in dienst vaker mensen die echt vals zijn hun gedrag besproken. En zo heb ik gezien dat er vaker een hiërarchie speelt die er op papier niet is. Ze hebben gewoon een grote waffel. En vaak krijg je er geen vinger achter. Ik stel gewoon terechte vragen waarbij je ze ziet denken dat ze er eens iets aan moeten doen. Dan ben ik het kwijt en dan moet het maar fout aflopen. Dat is dan niet anders.
Ik heb ook moeite met autoritaire types. Beetje die inderdaad ‘je moet’ zeggen, waarbij ik soms denk, dat bepaal ik zelf wel
Wat ik ook nog hoogst irritant vind zijn mensen die zich zo thuis voelen in je huis dat ze alles zelf gaan pakken uit kasten en koelkast. Joh, als je iets wil, vraag het even.
Je thuis voelen doe je maar lekker op de plek waar je wel woont.
En van die mensen die overal aan en in gaan zitten kijken uit nieuwsgierigheid en dan meteen met een hele waslijst van dingen komen die dan acuut op dat moment gedaan of aangeschaft moeten worden.
MamaE schreef op 09-11-2022 om 10:38:
Wat ik ook nog hoogst irritant vind zijn mensen die zich zo thuis voelen in je huis dat ze alles zelf gaan pakken uit kasten en koelkast. Joh, als je iets wil, vraag het even.
Je thuis voelen doe je maar lekker op de plek waar je wel woont.
En van die mensen die overal aan en in gaan zitten kijken uit nieuwsgierigheid en dan meteen met een hele waslijst van dingen komen die dan acuut op dat moment gedaan of aangeschaft moeten worden.
Ik moest daar wel aan wennen maar aan de andere kant is het ook fijn dat ze zich zo op hun gemak voelen. Maar meestal gaat het hier om vrienden van onze zoon die rustig een glas uit de kast pakken. Zomaar in andere kasten kijken gebeurt hier verder niet overigens.
MamaE schreef op 09-11-2022 om 09:38:
Ik snap alleen niet dat hij er ooit mee trouwde.
Misschien heeft die vrouw dat nare gedrag juist van haar echtgenoot gekopieerd en vond hij dat hij er het alleenrecht op had om mensen moedwillig te schofferen! Je weet het niet, hè.
Mensen waarmee je het niet eens bent en dan zeggen: 'Je begrijpt het niet'.
MamaE schreef op 09-11-2022 om 10:38:
Wat ik ook nog hoogst irritant vind zijn mensen die zich zo thuis voelen in je huis dat ze alles zelf gaan pakken uit kasten en koelkast. Joh, als je iets wil, vraag het even.
Je thuis voelen doe je maar lekker op de plek waar je wel woont.
En van die mensen die overal aan en in gaan zitten kijken uit nieuwsgierigheid en dan meteen met een hele waslijst van dingen komen die dan acuut op dat moment gedaan of aangeschaft moeten worden.
Zo eentje had ik afgelopen week in huis. Die vond het nodig om met haar vinger over het stoflaagje op mijn glazen lamp te gaan.
Heb haar toen wel vriendelijk gevraagd of ze met haar vette vingers van mijn lamp wilde afblijven, want die blijf je zien nadat er een stofdoek overheen gaat.
Pippeltje schreef op 09-11-2022 om 13:20:
Mensen waarmee je het niet eens bent en dan zeggen: 'Je begrijpt het niet'.
Die is makkelijk: “Ik begrijp je prima, ik ben het alleen niet met je eens.
dan schreef op 09-11-2022 om 12:57:
[..]
Ik moest daar wel aan wennen maar aan de andere kant is het ook fijn dat ze zich zo op hun gemak voelen. Maar meestal gaat het hier om vrienden van onze zoon die rustig een glas uit de kast pakken. Zomaar in andere kasten kijken gebeurt hier verder niet overigens.
Ik vind het gewoon niet fijn. Mijn dochter kan ook haar eigen bezoek bedienen t.z.t.
Ik vind het gewoon niet prettig als mensen overal aan en in zitten, ben erg gesteld op mijn privé. Mijn zus, zwager en hun kinderen zijn allemaal wel zo dat ze het volstrekt normaal vinden om alles zonder te vragen zelf te pakken. En dan weten ze niet waar het staat, dus gaan ze rustig alle kastjes af. Ze zijn eigenlijk gewoon nieuwsgierig. Mijn zus voelde zich al 'thuis' in mijn huis toen het aantal keer dat ze er geweest was nog op één hand te tellen was. Zij vindt het vergelijkbaar met bij mijn ouders thuis, omdat we 18 jaar in één huis hebben gewoond. Voor mij voelt dat anders. Bij onze ouders hebben we gewoond, weten we waar dingen staan, maar niet bij elkaar thuis.
Nu geven zij ook hun sleutel aan vrienden als ze een weekendje weg gaan zodat die vrienden daar dan een weekend 'op vakantie' kunnen in hun huis. Moet ik ook niet aan denken. Je komt maar op bezoek als ik wel thuis ben.
Van vriendinnetjes van mijn dochter zou ik het erg onbeleefd vinden als ze zomaar zelf van alles gaan pakken. Dat mag mijn kind ook niet ergens anders.
Als iemand zegt 'daar en daar staat het, pak het zelf maar' is het wat anders, maar daar bij voorbaat vanuit gaan vind ik gek.
Mijn vader is zo'n type die altijd met een hele to do lijst komt aanzetten. Dan komt hij één ding brengen en dan moet opeens heel de tuin nog gedaan worden. En de ramen gewassen. Acuut. Op dat moment. Hij zegt dan ook tegen mijn moeder dat ze een emmer moet pakken en ramen moet gaan zemen. In mijn huis. Hallo, ik heb zelf ook handen. En overal in kijken is ook zijn hobby. En dan met een hele lijst aankomen van dingen die nog meer gedaan of aangeschaft moeten worden omdat hij dat nodig vindt, niet omdat ik er behoefte aan heb.
Maar oké, ik heb zoveel irritaties aan mensen dat er ongetwijfeld ook een deel aan mezelf zal liggen.