Mijn dochter blijft maar aankomen
Zoals de titel al zegt. Mijn dochter (18) blijft maar aankomen. De laatste 2 jaar is ze zeker 3 maten aangekomen, 2 het laatste jaar. Gewoon omdat ze veel snoept (croissantjes, saucijzenbroodjes), drinkt (frisdrank, sappen) en eet (ze eet net zoveel als haar broer die de lucht inschiet). Thuis eten we gezond (de rest blijft wel mooi op gewicht) maar zij eet vaak bij haar vriend en die houdt ook van smikkelen en op het werk (verkopen ze snacks). Ook heeft ze best royaal geld wat ze zelf verdient en daar koopt ze ook gemakkelijk vette dingen van. Ik vind vaak chipszakken op haar kamer.
Ik waarschuw haar maar ja, dat werkt niet. Nu is ze op het punt dat ze eiegnlijk plussizes moet gaan dragen want de gewone kleding past ze niet of het zit net te strak. Dat wil ze niet want in haar hoofd is ze niet dik.
Ik praat geregeld met haar maar dat helpt dus niet. Ik weet het, ze moet zelf willen maar toch. Wat kan ik doen?
Feitelijker
Ik ben zelf te dik, sinds mijn 17e steeds wat meer aangekomen. Ik weet niet wat mijn ouders het beste hadden kunnen doen. Zij zijn ook lang te zwaar geweest, mijn broer eigenlijk nooit. Wat niet echt hielp waren vage opmerkingen over opletten, wat zwaarder worden, croissantjes die net zo veel caloriën als een pakje roomboter hebben etc. Ik voelde me alleen maar ongemakkelijk en snapte heel lang niet wat nou echt het probleem was.
Ik zou het gewoon wat wetenschappelijk aanpakken. Dat doe ik nu zelf ook en werkt eindelijk voor mij. Je weegt nu zoveel en je bent zolang, je BMI is te hoog of gewoon. Je buik meet zoveel, je draagt nu maat zoveel, is dat te groot of gewoon. Indien niet gewoon hoeveel moet er af. Hoe lang duurt dat.
Eetdagboekje en activiteiten boekje bijhouden en gaan strepen, wat kan je wel en niet eten. Hoeveel minder moet je eten om af te vallen, hoeveel meer om aan te komen.
Je hoeft je er niet voor te schamen, vage opmerkingen en geheime gesprekken zijn dus niet nodig. Wel een plan van aanpak, net als bij een financiële planning voor een studie bijvoorbeeld.
Sporten is denk ik wel een goed idee, gewoon omdat het gezond is, je krijgt een beter gevoel van eigenwaarde en je merkt snel als je te veel gewicht mee draagt maar het werkt inderdaad niet voor iedereen.
Bewegen
In mijn stukje heb ik dan ook geschreven: ik ben meer gaan bewegen. Ik sport ook. Maar ik ben vooral meer gaan bewegen. Ik neem altijd de trap. En ik fiets overal naar toe. En na bijna anderhalf jaar kun je wel spreken van een gewoonte. Mocht ik stoppen met mezelf belonen met chips of andere ongezondigheden, dan nog zal ik nooit rank en slank worden. Omdat ik endomorf ben.
Meten en wegen
Ik ben zelf geen voorstander van meten en wegen, punten en calorien tellen. Het leidt al snel tot al teveel obsessie, wat juist weer kan leiden tot gewichtstoename, afvallen en weer meer aankomen. We hebben hier juist geen weegschaal in huis. Dat is wel eens lastig als we gaan vliegen want je kunt hier niet wegen.
Maar ik heb het er voor over. Je wil echt niet je hele leven met je gewicht en je omvang bezig zijn. Dat is zonde van je leven en een obsessie.
Ik zou me wel verdiepen in gezond eten. En in koken en voedsel bereiden.
Variëren. Brood met rauwkost, tomaat of komkommer met radijs, eventueel kaas erbij, is ook lekker voor onderweg op school of werk.
En als je geen tijd hebt neem je een losse boterham en een losse tomaat en wat radijsjes mee. Extra water drinken. Vaker voor water kiezen. Deze warme tijd is ook goed voor flesjes ingevroren water.
verdiepen
verdiepen AnneJ, kun je o.a. doen door iets bij te houden. De een heeft een informatiebehoefte die gaat over opschrijven en bijhouden, de ander heeft behoefte aan een boek met overkoepelende thema's en vertaalt dat zelf.
het is in mijn ogen een niet-bestaand probleem wat jij maakt. Kun je je voorstellen hoeveel aha erlebnis iemand krijgt als je eens ongedwongen en zonder kennis opschrijft wat je eet in een week? Dat is soms echt heel veel meer dan iemand zelf denkt.
Of juist te weinig, afhankelijk van het probleem (iemand hier thuis met ondergewicht).
Dus ik zou iets minder hard oordelen, niet iedereen heeft last van obsessies. Ik denk dat er meer mensen te zwaar zijn dan dat er mensen met 'weet wat je weet' obsessie .
gr Angela
Opschrijven is niet hetzelfde als calorieën tellen
Ik heb een gruwelijke hekel aan punten en calorieën tellen, dat doe ik niet.
Maar ik heb wel een tijdlang alles wat ik at en dronk opgeschreven, met in een aparte kolom hoeveel ik had bewogen. Dat gaf me veel inzicht. Geen schuldgevoel, geen "kijk eens hoeveel je nou toch gegeten hebt", alleen maar inzicht.
Ik heb nooit ingezet op "minder" eten, wel op "anders" eten. Minder koolhydraten, meer groenten, eiwitten en vetten. Met die eetlijst kon ik zien dat het werkte.
Ik heb die eetlijsten bewaard, en nu ik (heel wat jaren later) weer een paar kilo ben aangekomen kan ik terugzien wat ik toen alweer precies deed en weer ideeën opdoen voor wat ik zal gaan eten.
Inderdaad
Ik vind die behoefte aan inzicht maar ook een doel hebben wel heel erg fijn. Gewoon minder/gezonder eten zonder te weten van hoe en wat werkt bij mij niet. Ik moet er echt een project(je) van maken .
Dieetobsessie Angela
Mijn voorbeeld is Amerika. Ik heb kinderen altijd gewaarschuwd niet te beginnen aan die cyclus van eten, schuldig voelen, dieten, sporten. In Amerika heeft dat de 30 jaar het gewicht alleen maar doen toenemen.
Ook op de baisschool van mijn kinderen heb ik gemerkt hoe ongevoelig er met gewicht wordt omgegaan. Dik of dun, je bemoeit je er niet mee. Je eet al gezond, je beweegt. Ook hier is gewicht een nationale obsessie geworden.
Dat hoef je niet te onderschatten.
Ik had ook zo'n collega die vanaf haar tienertijd alleen nog maar bezig geweest is met jojoend gewicht en daar haar dochter voor gewaarschuwd heeft. Wordt liever dik, houd je daar niet mee bezig, want het is echt niet leuk.
Eet gezond, beweeg, houd je daarmee bezig en niet met je omvang en wat dat verder allemaal kan opleveren aan foute hobbies.
Ook dat heb ik mijn kinderen verteld.
Daarnaast eten we gezond, ze leren koken en voor zichzelf zorgen. Het 'snacken' beperkt te houden en hebben gelukkig tot nu toe een 'gezonde' trek.
Omdat de familie, met name de vrouwen, aan de kant van ex nogal gevuld zijn heb ik zelfs gemeld dat dat nog weleens de zaak zou kunnen zijn.
Je wordt gewoon omvangrijker dan gemiddeld gezien de bouw van je familieleden. Dat zit er nou eenmaal in. Ook goed. Elke omvang is goed als je maar gezond eet en beweegt.
Dat mag iedereen uiteraard voor zichzelf weten.
annej
Jouw ervaring is niet per se maatgevend, dat wil ik maar zeggen.En ook niet jouw interpretatie van wat er in Amerika aan de hand is. Juist omdat jij slechte voorbeelden in je omgeving hebt wil dat niet zeggen dat je met meten/weten obsessies bereikt.
Dat is baby met badwater weggooien.
Je moet kennis hebben om juiste beslissingen over je eigen lijf te kunnen nemen. En als je niet weet dat een krentenbol niet hetzelfde is als een kale boterham en/of dat aspartaam niet dodelijk is maar minder calorieen bevat etc. dan kun je niet de juiste beslissingen nemen. Gevoel is niet alles
gr Angela
yeah right
Het is natuurlijk helemaal niet zo dat elke omvang goed is als je maar gezond eet en genoeg beweegt. Een te zwaar lichaam is een nodeloze belasting voor je gewrichten en organen.
Bijhouden wat je naar binnenschuift is nuttig. Je hebt anders werkelijk geen flauw idee of je gezond bezig bent. Vroeger at ik bijv. een halve liter biogarde als ontbijt. Heeeeeel gezond hoor, maar niet in die hoeveelheid. Meten is weten. Je hoeft geen calorieen te gaan tellen, maar het is handig het verschil in voedingswaarde te kennen tussen dat vette zoute saucijzebroodje en je meegenomen bakje volkorenpasta.
Ik heb een medisch voorgeschreven dieet, ook ik moet dus meten. Ben ik nu een freak geworden? Nou, nee, ik eet alles. Echter niet dagelijks en bepaalde dingen met mate.
Theekopje
'Maar ik heb wel een tijdlang alles wat ik at en dronk opgeschreven, met in een aparte kolom hoeveel ik had bewogen. Dat gaf me veel inzicht. Geen schuldgevoel, geen "kijk eens hoeveel je nou toch gegeten hebt", alleen maar inzicht.'
Dat is precies dezelfde reden waarom mensen met geldproblemen (gat in de hand) moeten opschrijven wat ze uitgeven. Alleen al het moeten opschrijven houdt het soms ook tegen om wat te kopen/eten.
Geld is geen vergelijking met voedsel
Ik heb zelden iemand gezien met een boekhoudobsessie.
'Voedseltellen' kun je niet 'uitzetten'. Dat gaat elke dag, de hele dag door.
jawel hoor
wat bedoel je nou AnneJ, jij beweert hiermee dat je voor 9 miljard mensen kunt spreken als je zegt dat je dat niet kunt uitzetten? Of denk je dat het voor jou en je dochter en zoon zo werkt?
gr Angela
heu
Hoezo kun je voedseltellen niet uitzetten? Als je genoeg inzicht hebt, dan stop je. Heeeel eenvoudig.
Heel eenvoudig
Jullie gaan wel heel makkelijk voorbij aan feit dat niet alleen veel mensen problemen hebben met hun (over) gewicht, maar dat ook veel mensen obsessief bezig zijn met eten/gewicht.
Ik vind het niet echt vreemd dit niet te willen voor je kind.
Hoewel ik me afvraag of je als ouder daar wel héél veel invloed op hebt.
Maria
" maar dat ook veel mensen obsessief bezig zijn met eten/gewicht.
Ik vind het niet echt vreemd dit niet te willen voor je kind."
Dat is precies wat ik niet wil en waarmee ik de ervaring heb hoe dat kan ontstaan.
heu
Dus als je bijhoudt wat je eet ben je bezig een obsessie te ontwikkelen? Vreemde gedachtengang hoor. Maar goed ik ben niet obsessief aangelegd, zoals volgens mij het merendeel van de mensen.
Wauw Pirata
Jij bent wel enorm kort door de bocht
maria
Insgelijks!
Maar goed
Het gaat dus niet om jou of wat jij vindt over dat bijhouden.
Het gaat erom dat sommige mensen (niet perse mij, ik ben er niet zo over uit nog) een risico incalculeren. Ik schreef alleen dat ik me er wat bij kan voorstellen.
En tsja, ik denk toch echt dat er veel eetobsessies zijn. Maar misschien denken jij en ik heel anders over 'veel', en vast ook over 'obsessie'.
maria
Dat kan ik inderdaad niet uitsluiten... zoals ik zei, ik kan me slecht inleven in obsessieve mensen. Ik vind dat irrationeel.
En, hoe gaat het tot zo ver?
Vera, het is nu tien dagen geleden dat je postte over de goede voornemens van je dochter. Wil het een beetje lukken, voor zover je dat kan overzien?
Groeten,
Temet
goed
Het gaat prima. Door de week gaat het prima en door zich in het weekend wat toe te staan, kan ze het ook volhouden. Gisteravond viel ons op dat het gezicht wat smaller was en haar lievelingsshort kan ze bijna weer aan. Ook andere kleding zit losser. Het gaat niet in een sneltreinvaart eraf maar zo werkt het voor haar. De knop lijkt om.
Voorzichtig hoeraatje
Als er in iets meer dan een week al resultaten zijn te zien vind ik dat persoonlijk toch wel een aardige sneltreinvaart eigenlijk.
Het eet- en drinkpatroon dat jij beschreef was ook best belazerd, maar ellek nadeel hep se foordeel: dan valt er ook snel stevige winst te boeken. Als je veel frisdrank drinkt, maak je ook een flinke klapper als je die frisdrank vervolgens grotendeels laat staan
Nu maar hopen dat het om blijvende veranderingen gaat, dan komt het beslist goed.
Groeten,
Temet
klopt
Als je frisdrank en saucijzenbroodjes en chips en croissantjes laat staan en geen 2 klontjes suiker per glas thee/koffie drinkt, dan is er veel winst te halen.
croissantjes
Mocht de trek in croissantjes af en toe toch te erg worden: ik was laatst blij verrast toen ik zag dat AH tegenwoordig ook een miniversie van de (erg lekkere) roombotercroissantjes verkoopt. En gelukkig per stuk (je hebt niks aan miniversies als je er meteen een heleboel van moet kopen, want die gaan dan geheid op).
Groeten,
Temet
Knap hoor!
Ik moet zelf ook weer de knop omzetten, maar als je inderdaad al het snaaiwerk reduceert tot bescheiden proporties gaat er in het begin al lekker veel af. Daarna is het een kwestie van de porties blijvend matigen. Gewoon iets minder van alles. Verder zou ik niet veel gekkigheid erbij halen. Ik heb bij de vorige afvalronde heel wat worteltjes weggeknaagd.
Mooi Vera
Als ze het nu al verstandig aanpakt zal ze daar hopelijk haar hele leven plezier van hebben.
Volslanke dochter
Ook hier een dochter die de afgelopen vijf jaar behoorlijk in de breedte is gegroeid. Ik kan werkelijk alles met haar bespreken, behalve haar omvang/overgewicht. Het ligt heel erg gevoelig. Ik hou daarom mijn mond om de lieve vrede te bewaren. Het zou fijn zijn als ze het zelf inziet, na al die jaren weer eens op een weegschaal gaat staan en de eerste stap zet naar en diëtiste.
Nou
De eerste stap zou kunnen zijn: gezonder gaan eten en drinken. Die weegschaal en die diëtiste kunnen ook geweldige afleiders zijn om het af te schuiven.
magere moeder
En als je dochter nou gewoon gelukkig is met haar omvang. Jeetje, ik ben ook te zwaar, maar voor geen goud zou ik weer terug willen naar de tijd dat ik dieet na dieet deed. Als ik door was gegaan (anorexia en aansluitend bulimia), dan was ik nu harstikke dood. Kinderen had ik kunnen vergeten.
Ik ben nu veel te zwaar, heel gelukkig, en heb 3 kinderen, en sta echt nooit op de weegschaal. En als iemand mij zou willen vertellen dat ik naar een dietiste zou moeten, dan zou ik die met liefde het raam uit willen meppen.
Leuk zo'n moeder.