Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Vic

Vic

18-01-2013 om 14:01

Moeilijk gedoe (over autorijden)

Het is niet zwaar genoeg voor Relaties, maar soms word ik zo vreselijk moe van mijn vader. Dit weekend vieren we de verjaardag van jongste. Gisteren belde mijn vader om te zeggen dat hij niet kwam, en dus mijn moeder ook niet, omdat hij met dit weer niet durfde te rijden. Een beetje overdreven als je bedenkt dat het een afstand van ca. 15 km is, en de wegen héél goed berijdbaar zijn. Het is totaal niet glad. Laatst had hij ook al zoiets, toen hij ergens heen moest 100 km verderop. 'Nee hoor, dat doe ik niet. Dan moet je over de snelweg en ik ken die weg helemaal niet'.
Nou ja, dat is toch gedrag dat je verwacht van een 75-jarige oma die op haar 60e haar rijbewijs heeft gehaald, maar niet van iemand die al 47 jaar rijdt?!
Overigens komt hij dit weekend toch want mijn zus neemt ze mee, en die keer naar dat 'hele verre oord' heb ik hem even heen en weer gereden. Maar het is toch van de zotte. Wat moet je daar nu mee? Het wordt natuurlijk alleen maar erger de komende jaren.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Jaymza

Jaymza

18-01-2013 om 14:09

Onzeker

Je vader voelt zich niet meer zeker achter het stuur. Dat is geen onwil maar onmacht. Ouderdom komt met gebreken en daar moet je begrip voor opbrengen.

Jaymza

Vic

Vic

18-01-2013 om 14:17

Ouderdom?

Hij is 65, dus nog niet heel oud. Ik heb collega's van die leeftijd (jaartje jonger) die nog 4 of 5 dagen werken en overal heen rijden. Mijn schoonvader is ouder en die doet op zonnige zondagen 300 km op de motor.

Hanne.

Hanne.

18-01-2013 om 14:21

De ene 65 jarige is de andere niet

De ene 65 jarige is de andere niet, dus wat je schoonvader doet is geen maat voor je eigen vader.

Mijn moeder is ook 65. Bij haar ligt de grens al op 'als het donker is'. Dus in de winter komt ze niet zo vaak buiten de deur zeg maar.

De een is nu eenmaal onzekerder met autorijden dan de ander. Mijn partner kan je in alles met 4 wielen zetten en dan rijdt hij er mee weg. Ik rijd liever alleen in m'n eigen auto. Zal als ik 65 ben waarschijnlijk niet veel anders zijn.

Vic

Vic

18-01-2013 om 14:24

Jajaja

Nou, ik vind het suffig Vroeger was hij trouwens ook al een beetje zo. Dan wilde hij alleen in zijn eigen auto rijden, en liefst ook geen vreemde routes. Vreselijk zonde als je jezelf daardoor allerlei beperkingen oplegt, maar goed. Ik begrijp ook wel dat het een kwestie van 'beleving' is en reageer naar hem toe ook begripvol. Maar ondertussen denk ik wel 'pfffff'.

Jo Hanna

Jo Hanna

18-01-2013 om 14:51

Herkenbaar, dat pfff

Mijn ouders vinden ook veel dingen moeilijk en belastend waarvan ik denk: weinig flexibel. Maar dat is het dus. Ze zijn niet zo erg flexibel. Dat waren ze vroeger ook al niet zo heel erg. Ik hoor het trouwens van veel leeftijdgenoten over hun ouders. En natuurlijk zijn er grote onderlinge verschillen. Maar de tendens lijkt toch echt te zijn dat je met het ouder worden steeds minder flexibel (=angstiger!) wordt. Ik vrees dat ik ook een oude zeurpiet word over bepaalde dingen, heb ook zo mijn hangups. Maar ja, ik denk altijd maar zo: ergeren mag, dat wordt pas vervelend als je erin blijft hangen.
Groet, Jo Hanna

Hanne.

Hanne.

18-01-2013 om 14:59

Ieder z'n eigen ding

Ach ieder zijn eigen ding. Blijkbaar is autorijden niet helemaal zijn 'ding'. En is dat het ook nooit geweest.

Kan ik me heeeel goed voorstellen. Ik heb leren autorijden omdat het moet. Maar echt leuk vind ik het niet en zal ik het denk ik ook niet gaan vinden.

Of ik me daarmee beperkingen op leg? Ach, ten opzichte van iemand zonder rijbewijs heb ik me zeker geen beperkingen opgelegd. En ik ben een ster met het OV en me de fiets. Heb ook al heeeeeeel veel hele mooie stukjes Nederland gezien die ik met de auto gemist zou hebben.

Hombre

Hombre

18-01-2013 om 15:36

Net als mijn moeder

Klinkt net als mijn moeder, maar die is dan ook 86.

Evenzo...

Evenzo...

18-01-2013 om 15:38

Herken de ergenrnis

Ja Vic, ik denk ook vaak pffff, bij mijn schoonouders in dit geval. Zij zijn bijvoorbeeld niet bij het dopen van hun kleinzoon geweest. Schoonmoeder (toen 65 en schoonvader 67) belde af 'omdat het zo hard waaide'. En ja, het waaide inderdaad wel hard, maar zij moeten een afstand afleggen van 30 kilometer, met name over binnendoorwegen en niet bijvoorbeeld over de Afsluitdijk.
Ik vond het toen heel vervelend en er is door man met hen ook gesproken over de angst op de weg en de beperkingen die ze zich zelf opleggen. En dat ze daardoor dus belangrijke momenten missen. Ik besef wel dat het angst is en geen onwil, maar toch vond ik het heel vervelend. En nu maken we er vaak grapjes over, bijvoorbeeld met Sinterklaas of Kerst of bij een verjaardag in de zomer, dat we blij zijn dat ze er zijn, want tjonge wat een wind/regen/misschien valt er wel sneeuw.

Annet

Annet

18-01-2013 om 15:59

Tomtom voor ze kopen?

Mijn moeder heeft altijd wel gereden maar nooit ver. Dat deed mijn vader. Vader kan nu niet meer rijden. Moeder heeft het overgenomen. Ze heeft van mijn broer een tomtom gekregen. En warempel: ze vindt het een fijn ding. Ze hoeft nu niet op de route te letten, ze weet ook niet zomaar hoe ze moet rijden, ook al is ze er al vaker geweest. (mijn vader kan ook niet navigeren). Met de totmtom is ze minder zenuwachtig of ze wel goed rijdt.
Mijn moeder is nu 81.

Andersom

Mijn moeder crosst als een malle het hele land door, of het nou op de fiets is of in de auto. En ik vertrouw het soms niet helemaal. Raakt wel eens verdwaald in het donker, remt niet af voor bochten, hoort het allemaal niet meer zo goed en heeft al twee keer wat gebroken met een fietsongeluk. Maar waag het niet er wat van te zeggen. Zij kan lekker alles nog. En ik houd mijn hart vast. Het omgekeerde van jouw vader, maar evengoed pffff. En over dertig jaar zuchten jouw en mijn dochters over ons, denk je niet? In elk geval een fijn verjaardagsfeest gewenst!
skik

Nicky Lohs

Nicky Lohs

18-01-2013 om 16:56

En toch

Ik ben blij dat zulke onzekere mensen niet de weg op gaan. Laatst ben ik voor de zoveelste keer aangereden door een mevrouw die eigenlijk niet durfde te rijden en dus niet op tijd reageerde. Niet durven is niet rijden wat mij betreft, zeker als het reactievermogen minder is. En dat is voor iedereen op een andere leeftijd denk ik.

Afgezien daarvan lijkt het me wel lastig voor jou als dochter, fijn dat jij (en broer/zus) ze wel kan helpen!

Mussie

Mussie

18-01-2013 om 18:18

Tsja

Tsja, natuurlijk baal je maar ik denk toch echt dat het verstandig is van je vader. Hij durft niet, en daar zal wel een reden voor zijn. Misschien echte hij z'n eigen rij-kwaliteiten beter in dan jij, misschien ook niet. Maar waarom het risico nemen? Straks krijgt hij een ongeluk, en dan? Voor 15 km zou ik met liefde op en neer rijden in dit geval. Ik denk dat hij wel verder voor nu gereden heeft vroeger........

Mussie

Mussie

18-01-2013 om 18:19

Sorry

Ik typte te snel, ik bedoel dat hij wel verder voor jou heeft gereden vroeger......

Ik snap niet waarom je je zo ergert

Het is toch ZIJN beslissing? Hij durft niet te rijden, so what?
Jij hebt er verder toch ook geen last van? Wees blij dat hij niet als een onnozele gek tegen zijn gevoel in dingen doet die hij nietbwil of durft, hij is blijkbaar niet zo dapper en flink als jij haf gehoopt. Geen reden voor pffffff of ergernis lijkt me.

Vic

Vic

18-01-2013 om 19:01

So what?

Nou misschien omdat er op dochters verjaardag altijd zes mensen komen en het wel weinig is als er maar vier komen. Ik had al aangeboden om heen en weer te rijden, maar gelukkig bood zus aan om ze mee te nemen. Mijn moeder woont nog iets verder, om de hoek bij mijn zus.
Verder (Mussie) denk ik dat ik hem vaker ergens heen heb gebracht dan hij mij, maar dat is verder niet relevant.

Ik snap

Dat je het niet leuk vindt dat je ouders niet op de verjaardag zijn.
Maar blijkbaar is je vader bang en niet zo dapper als je zou willen. Nou, dan haal je hem op. Zonder blijk van ergernis.
Mijn moeder vond dat ze nog prima reed terwijl het volgens ons ( haar kinderen) echt niet meer verantwoord was. Dat is de andere kant. Het kostte enorme moeite om haar het rijden uit het hoofd te praten. Mijn vader is 83 en rijdt nog veilig en rustig naar Spanje als het zo uit komt.
Mensen verschillen nu eenmaal.

Mussie

Mussie

18-01-2013 om 19:44

Ok vic

Excuses als ik te snel conclusies trek. De meeste vaders die ik ken hebben veel meer voor hun dochters gedaan dan andersom. Maar als dat bij jou niet zo is, is dat vervelend.

Brianna F

Brianna F

18-01-2013 om 20:25

Ik vind

Dat je niet voor je vader kunt denken. Als hij het eng vind om te rijden is dat jammer, maar helaas. Ik vind het ook eng om te rijden, dus ik kom nergens, wat ik heel erg vind, maar je kunt jezelf niet dwingen.

P

P

18-01-2013 om 22:33

Tja

Als je zelf gewoon rijdt ZIE je dat de wegen niet meer glad zijn en dat het niet gevaarlijk is maar als je in huis zit, alleen naar de supermarkt gaat zie je wel allemaal sneeuw en gladheid (ik moet eerst de wijk uit wil ik op goede wegen komen).

Verder heb ik in 2010 heel heel weinig auto gereden en zonder dat ik het ooit verwacht had (en ik weet er voldoende van, heb teveel gehoord van mijn vader die altijd reed en alle rijbewijzen met meer dan 3 wielen had, rij-instructeur was maar een vrouw had die het dorp niet uithoefde tja kip en ei) durfde ik niet goed meer. Heel onzeker zeker in de wintertijd. Wat op de heenweg er niet is kan er op de terugweg wel zijn!

Omdat ik nog 40 moest worden heb ik mezelf aangepakt en ben weer gaan rijden maar niet iedereen kan dat en voor je weet durf je gewoon niet meer als het geen 'normaal' weer is. Tja, jammer dan. Ik voel wel met je mee maar ik kan de andere kant ook begrijpen. Mensen zijn niet gewoon bang voor de gladheid maar bang voor ongelukken, voor het aanrijden van een kind door de gladheid etc

Ik snap hetwel

Ben ook niet zo'n held inde auto, en als ik me onzeker voel ga ik niet of ik vraag iemand mee. Mensen die graag en veel rijden snappen dat niet.
Beter is het om niet te rijden als je niet durft. Maar misschien is het ook een idee uit te zoeken waar die angst vandaan komt en daar wat aan te doen. Voor senioren zijn er van VVN speciale tests, is dat een idee?

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

19-01-2013 om 00:07

Ja het is ook pfffff

Maar dit gaat niet beter worden, dus eraan wennen lijkt me dan geen gek idee.

Overigens denk ik dat je schoonvader eerder een uitzondering is dan je vader...

Cersei

Cersei

19-01-2013 om 00:12

Snap het ook

En ik moet nog vijftig worden. Ik kan moeilijk afstand schatten en ben wat nachtblind, dus een vreemde weg vind ik eng. Sinds een paar jaar rij ik wel veel meer voor mijn werk, het went wel gelukkig. Laatst heb ik voor het eerst van mijn leven een pontje genomen, ik was doordrenkt van het zweet en had en hartslag van 200. Maar het is gelukt en probeer nu regelmatig met de pont te gaan zodat het went. Het grappige bij mijn eerste keer pont was dat mijn kinderen me er op de handsfree telefoon doorheen kletsen.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

19-01-2013 om 00:14

En verder

Zou ik dit ook liever hebben dan andersom. Ik heb nog een paar keer met mijn vader mogen mij rijden toen ie tegen de 70 liep. Nou... kromme tenen en samengeknepen billen. Maar hij vond dat hij verder prima reed en de rest van de wereld het niet snapte. Ik was dus wel blij toen ie een stapje terugdeed qua autorijden.

En bovendien een onzekere chauffeur is ook geen goede rijder. Ik vid het dus eigenlijk wel goed dat je vader naar zijn gevoel luistert.

Mea Proefrok

Mea Proefrok

19-01-2013 om 08:08

Cersei

Wat een leuk verhaal over dat pontje en je kinderen op de handsfree!

even zo

even zo

19-01-2013 om 08:47

Reactie

Wees blij dat ze dichtbij en je ze op zou kunnen halen, je schrijft ook nog dat je zus ook vlakbij woont en dat ze nu daar mee mee kunnen rijden.
Ik vind het alleen maar slim van je vader dat hij het aangeeft! Een onzeker persoon in het verkeer is alleen maar onveilig!
Helaas rijdt mijn vader nog auto. Hij is 70, hoefde niet herkeurd te worden omdat zijn rijbewijs net voor die tijd weer verlengd werd. Ik laat mijn kinderen al enkele jaren niet meer met hem meerijden omdat ik het niet vertrouwd.
Zijn HA zag geen redenen om te zeggen dat hij niet mag rijden (medicatie etc)
Als mijn vader uiteindelijk besluit niet meer te rijden dan is dat zo, maar dan kan hij ook niet meer op verjaardagen komen met mijn moeder (zij rijdt niet) Zij wonen op 1 1/2 uur rijden van ons vandaan, dus wij kunnen voor een verjaardag hen niet even ophalen en weer thuis brengen (dat zou 6 uur rijden zijn op een dag)

Hombre

Hombre

19-01-2013 om 09:13

Oorzaak en gevolg

Zoals zo vaak gaan oorzaak en gevolg door elkaar heen lopen. Mensen die al niet dol zijn op autorijden rijden alleen als het moet en komen er op een goede dag achter dat ze niet meer durven. Komt vooral bij vrouwen heel veel voor. Gewoon omdat ze het niet meer gewend zijn.

Applaus voor Cersei, want dat is de manier. Gewoon doen, en doe het lekker vaak. Ga in vredesnaam af en toe voor de lol een eind rijden. Zorg dat je je directe omgeving (per auto) op je duimpje kent. Overschat jezelf niet, maar daag jezelf wel uit.

Mijn moeder heeft de neiging in paniek te raken als ze de weg kwijt is. Maar ze kent de snelwegen in haar buurt ook niet, simpel zat om dat even in je hoofd te prenten met een kaart erbij, maar dat doet ze dus niet.

Dan maar een Tom-Tom geven. Goeie tip! Maar dan gaat ze naar een vriendin aan de andere kant van de stad. Die route kent ze dus de tom-tom hoeft niet mee. De tom-tom ligt ook niet standaard in de auto want anders wordt ie gejat! Enfin, omderweg naar vriendin is er een weg afgesloten en moet ze omrijden. Weg kwijt -> paniekaanval.

Beetje manisch dus. Of ze durft helemaal niet, of ze onderschat de mogelijke problemen en overschat dan weer het risico dat haar tom-tom wordt gepikt. (nou en?)

Zucht...

ijsvogeltje

ijsvogeltje

19-01-2013 om 09:54

En wat als ze straks echt hulpbehoefend worden?

Vic, hun afhanklijkheid zal de komende jaren alleen maar grter worden. Hoe ga jij daar als dochter mee om? Misschien goed om voor jezelf helder te krijgen waarom je hier al zo geïrriteerd van raakt. Je schrijft dat ze 'pas 65' zijn. Vroeger noemden we 65-plussers 'bejaard'. En veel bejaarden (ook van 65) gingen in een bejaardentehuis wonen. De ene 65-plusser is nu eenmaal 'ouder' dan de ander. Wanneer vind je je ouders wel oud genoeg om niet meer altijd de weg op te willen? Pas als ze lichamelijk ook zichtbaar aftakelen?
Jammer dat je hun toenemende ouderdom op jezelf betrekt ("nu krijgen mijn kinderen minder bezoek!") in plaats van te bedenken wat het voor hen zelf betekent. Het is voor hen toch echt vervelender dan voor jou. (en jemig, ze wonen zó dichtbij, je kunt dat toch gewoon voor hen oplossen?!)

Guinevere

Guinevere

19-01-2013 om 11:19

Gestopt me te ergeren

Mijn vader is 75, nog heel kwiek maar hij heeft nu eenmaal een oogprobleem (glaucoom) waardoor hij niet in alle omstandigheden kan rijden. Ik ben gestopt om me eraan te ergeren (tenminste, ik probeer het), en wij halen hem nu op en brengen hem nu thuis. Het is tenslotte maar 14 km enkele reis. Zoals mijn man zegt: "Mijn vader moest vroeger 150 km rijden om zijn schoonmoeder op te halen, dat deed hij ook zonder zeuren, dus ik vind halen en brengen niet zo'n punt en bovendien is het lang geen 150 km.". We zijn blij dat mijn vader tenminste wil komen. En hoe ouder hij wordt, hoe meer werk we vermoedelijk aan hem zullen krijgen, want over 10 jaar laat ik hem niet meer door de sneeuw baggeren voor zijn boodschappen, dus dan kunnen we ook bij dergelijke dingen gaan helpen. Of we halen hem op voor een bezoek aan ons en halen dan gelijk die boodschappen voor hem, 2 vliegen in 1 klap!

Isabella Caramella

Isabella Caramella

19-01-2013 om 11:51

Helpen

Als je kinderen iets niet durven of willen dan erger je je er ook niet aan maar helpt ze. Je ouders worden ouder, de rollen worden anders, daar moet je kennelijk nog flink aan wennen, Vic.

Verder geen reactie gelezen

maar mijn eerste reactie is, als het toch maar 15 km dan haal je hem toch op?
Het zal vooral een kwestie van onzekerheid zijn. Maar goed, ik ben al véél verder in het proces van een vader die telkens iets opgeeft...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.