Moeten alle vrouwen binnenkort weer achter het aanrecht?

Maar ben je ermee bekend fay?

"Ik blijf erbij dat ik denk dat mannen ook voor hun ouders gaan zorgen." Ja dat denk je, maar ken je de ook de praktijk zoals het nu gaat? Ik ken van zeer nabij de ouderenzorg zowel thuis als in verzorgingshuizen. Geloof me, wat ik zie en van werkers in het veld hoor: het is voor 90% vrouwen die de ouderen nalopen. En inderdaad, soms een enkele man, aangestuurd vaak door zijn vrouw of zus ("ga jij ma eens ophalen met de auto"). Natuurlijk zijn er uitzonderingen: mannen die de hele mantelzorg op zich nemen. Een enkeling, die je met een loep moet zoeken. Het gaat niet aan die als een soort pars pro totum te nemen. Een beetje is niet hetzelfde als veel namelijk. Het beetje mannen dat wat doet staat niet in verhouding met de hoeveelheid vrouwen die mantelzorg doen. Daarom zijn ze nog niet slecht, het zal allerlei redenen hebben. Maar waarom zou dat veranderen? Omdat jij dat hoopt? Ik denk het niet. Nee, het wordt echt somber voor ons als wij oudjes zijn. Ik zorg al voor mijn moeder trouwens en samen met de proffesionele hulp is dat een hele klus. moet er niet aan denken dat dat wegvalt.

Mwa mari

Ik zie in het verpleeghuis waar ik werk (dorp in het groene hart), toch aardig wat mannelijke mantelzorgers en vrijwilligers. Ik denk dat ongeveer 30% van de mantelzorgers en vrijwilligers mannelijk is. Dan schat ik voorzichtig. En dat zijn dan vaak mannen die nu net met pensioen zijn (vooral de vrijwilligers). Die zijn dus nog van de 'als een vrouw gaat trouwen krijgt ze haar ontslag' generatie.
Maar ook echtgenoten, zoons, broers, die trouw komen en zorgen. Sommigen zorgen dagelijks mantel, anderen minder vaak. Soms vanuit economische motieven (de was in een verpleeghuis laten doen is duur), maar ook uit trouw en liefde.

En in mijn eigen situatie, mijn broer, mijn man en mijn zwager, zijn alle drie betrokken in de mantelzorg voor mijn hoogbejaarde ouders en mijn niet-zo-hoogbejaarde schoonouders.

Albana, hoe is dat bij jullie in het verpleeghuis?

Mannen en vrouwen

Ik denk dat mannen best mantelzorg gaan verlenen.

Als ik om mij heen kijk zie ik bij de generatie boven mij (60+) dat het vrijwel uitsluitend de vrouwen waren/zijn die mantelzorg geven. Misschien niet onlogisch want die werk(t)en veelal niet.

Bij mijn eigen generatie (30+)zie ik dat vrouwen over het algemeen werken en niet meer automatisch de mantelzorg op zich nemen. Veel vaker een verdeling tussen partners/broers en zussen.

Mari

Ja ik ben ermee bekend.

Emancipatie

Inderdaad Fred, een wat evenwichtiger visie van Malou van Hintum. Ik ben blij dat er steeds meer mannen zorgen en vrouwen werken maar het hoeft van mij geen ratrace te zijn waarin er geen ruimte meer is voor elkaar en voor thuis en voor je eigen leven.
Hopelijk blijft dat zo hoewel ik me goed realiseer dat je met sommige banen tegenwoordig wel allebei moet werken. Vooral slecht betaalde flexbanen zijn berucht en daar wordt door de vakbond en demonstranten als in de schoonmaak en de thuiszorg terecht weerstand geboden.

Ja ook hoor (zorg door mannen)

Van de vrijwilligers die ik heb is denk ik (uit blote hoofd) ook rond de 30% mannelijk. Ze zijn koerier, fietsen met de mensen, wandelen met de mensen, werken in de bediening en helpen met sjouwwerk, doen klusjes, helpen klaarzetten of houden puntentellingen bij, doen p.c. werk en zelfs 1 man die schoonmaakt (grote klussen geen dagelijks gedoe dus) en de tuin doet als we dat vragen.
Dat zijn allemaal mannen die bewust hun vrijwilligerswerk bij ouderen zoeken. Wat mij ook opvalt is dat van de echtparen er best veel zeer zorgzame mannen zijn, die mantelzorg verlenen aan hun partners, die ze nalopen om medicijnen op tijd te nemen en dat soort dingen. In ieder geval is er een toename als ik het vergelijk met 20 jaar geleden. Zowel bij de vrijwilligers als bij de zorgzame mannelijke partners.
Bij het betaalde personeel is het aantal mannen veel lager dan bij de vrijwilligers. Wat mij ook opvalt is de laatste jaren die zeer 'bewuste' keuze voor de zorg als vrijwilligerswerk. Veel mannen geven aan dat ze hun hele leven b.v. op kantoor of in de fabriek hebben doorgebracht en nu (na hun pensioen) écht wat willen betekenen voor mensen/de maatschappij. Met mensen willen werken dus.
Ik denk dat de emancipatie dat mannen meer 'zorgen' al lang aan de gang is. Ik heb er dan ook niet zo'n hard hoofd in dat dat alleen op vrouwen gaat neerkomen. Ik denk dat het over nog 's 20 jaar of misschien 30 50%-50% is.
groeten albana

Hoopvol, maar

Nou ik moet zeggen: dat klinkt toch hoopvol allemaal. Meer dan ik dacht. Alleen geeft Albana wel aan dat het mannen zijn die met pensioen zijn of zelf een zorgbehoevende partner hebben. Wat Fred bedoelde (denk ik) is of nog mannen die wat jonger zijn straks ook naast hun werk voor ouders en anderen zullen zorgen, en daarvoor misschien werk of carrierekansen opzij zetten. Dat zie ik eerlijk gezegd nog steeds niet echt gebeuren, vrouwen doen dat veel eerder, nog steeds. Mannen willen misschien inderdaad best zorgen, maar het moet niet ten koste gaan van hun werk.
Mijn voorbeeld van zorg voor kinderen geef ik omdat dit laat zien wat er dan gebeurt: vrouwen leveren in op werk en carriere, om te kunnen zorgen, mannen meestal niet. Dat voorbeeld lijkt me heel relevant voor de zorg voor ouderen. Ik denk dat het eenzelfde proces zal zijn.

Het is gewoon rot

We zitten in een tijd waarin weinig mensen minder kunnen gaan werken om voor hun ouders te zorgen. Ook vrouwen niet. De leeftijdsfase waarin je zit met jonge kinderen of oude ouders is meestal een andere. Veel mensen hebben juist in de fase waarin hun ouders ouder worden een "duur" gezin, met kinderen op vervolgonderwijs. Ik vind het zuur, al deze bezuinigingen. De bezuinigingen op ouderenzorg vind ik de ergste. Ik vraag mij altijd af, als er geroepen wordt dat je voor je ouders moet zorgen, hoe dat dan moet met mensen zonder kinderen.
Los van dat ik de ontwikkelingen zorgelijk vind, maak ik mij persoonlijk geen zorgen om de verdeling van zorg tussen mannen en vrouwen. Maar dat was denk ik al duidelijk . Ben opgelucht andere positieve verhalen over zorgende mannen te horen.

Mantelzorg

Op zich denk ik dat met meerdere generaties in 1 huis wonen best een goede optie is, helaas lenen de Nederlandse huizen zich daar vaak niet voor. Ik ken een ouder stel (rond de 80) vrij goed, hun jongvolwassen kleinkinderen wonen door omstandigheden bij hun in huis. Beide generaties zijn hier erg blij mee. De kinderen hadden snel woonruimte nodig en willen nog niet op zichzelf wonen. Er wordt voor hun gekookt en gewassen en zij doen praktische zaken voor opa en oma, telebankieren, mee gaan om te pinnen (opa was een keer zijn pas afhandig gemaakt bij het pinnen), chauffeur spelen, onderhouden de computer, doen opa's oogdruppels als oma er niet is, tillen zware spullen, hangen een schilderijtje op, sturen verkopers aan de deur weg etc, maar het belangrijkste is misschien nog wel de verhalen en de levendigheid die ze in huis brengen, opa en oma blijven daar jong bij. Eigenlijk zijn beiden dus heel blij met deze oplossing.
Ik denk dat als opa en oma apart wonen moeder vaak zorgt en voor de kinderen en voor de ouders, terwijl pubers ook een flinke bijdrage kunnen leveren en dat vaak nog met liefde doen ook. Wij gaan vaak met de hele familie op wintersport, ook opa van over de 80 gaat dan nog mee. Als we stoppen onderweg, dan heeft hij begeleiding nodig. Dan nemen zoon (15) en neef (zelfde leeftijd) opa bij de arm en begeleiden hem naar het toilet, daarna controleren ze gewoon nog even of hij zijn gulp dicht heeft en ritsen ze zijn jas weer dicht. En in het hotel ook, dan lopen ze met opa langs het buffet en brengen zijn bord naar de tafel, dat soort dingen, gewoon uit zichzelf. En dan heb ik het over 2 puberjongens die thuis al mopperen als ze de tafel moeten dekken en die hun kamervloer vol met vuile onderbroeken hebben liggen, als het om opa en oma gaat kunnen ze opeens wel mee denken blijkbaar. Natuurlijk skien opa en oma niet, maar anders hadden ze alleen gezeten met kerst.
Maar ik vind het wel een kwalijke ontwikkeling wat er gebeurt momenteel, het is inderdaad toch altijd de vrouw die de zorg op zich neemt, ergens houdt dat op. Misschien besluiten straks mensen wel om geen kinderen meer te krijgen omdat ze al voor hun ouders moeten zorgen ofzo.

Hoopvol

"Alleen geeft Albana wel aan dat het mannen zijn die met pensioen zijn of zelf een zorgbehoevende partner hebben. Wat Fred bedoelde (denk ik) is of nog mannen die wat jonger zijn straks ook naast hun werk voor ouders en anderen zullen zorgen, en daarvoor misschien werk of carrierekansen opzij zetten. Dat zie ik eerlijk gezegd nog steeds niet echt gebeuren, vrouwen doen dat veel eerder, nog steeds. Mannen willen misschien inderdaad best zorgen, maar het moet niet ten koste gaan van hun werk."

Precies!

Albana wel heeft gelijk, er is iets in de hoofden van mensen aan het veranderen.

Alleen doelt zij op de mensen die bewust kiezen voor vrijwilligerswerk.

Ik vraag mij af of het ook zo werkt bij jongere mensen, die zorg 'in hun maag gesplitst' krijgen, terwijl ze eigenlijk andere prioriteiten hebben.

Misschien wordt het in dat geval wél een afschuif spelletje, waarbij degene met de 'zwakste' arbeidspositie, (laagst betaald, die het makkelijkst terug kan schroeven vaak de vrouw) het haasje is.

Maar misschien werkt die mentaliteits-verandering ook al door in de nieuwe generatie. Met dit soort discussuites hoop ik er in ieder geval aan bij te dragen..

Combi werk en jonge kinderen en oude ouders

De combi werk en jonge kinderen versus oude zorgbehehoevende ouders komt écht erg weinig voor. Misschien lijkt dat zo...maar reken zelf maar uit. Gemiddeld zijn ouderen rond de 80 als ze zorg nodig hebben (uitzonderingen daargelaten). We krijgen steeds ouder kinderen, maar die trend heeft pas ingezet bij de generaties die nog lang niet zulke oude ouders hebben Momenteel de zorgbehoevende ouderen van nu, hebben veel jonger kinderen gekregen. Zelfs als het er meer waren en je dus meerdere broers of zussen hebt waren je ouders hoogstens 35/40 toen je geboren werd. Dan ben jij dus nu 45 (!!!!) of 40 (!!) als je ouders 80 zijn. En dan nog jonge kinderen??? Maar normaal gesproken/gemiddeld ben je rond de 50 of ouder.
Je bent nog wel aan het werk, hebt b.v. studerende kinderen....Of ze zijn het huis al uit en je hebt kleinkinderen. Dat laatste is het meest voorkomende hoor. Dat brengt alleen maar voordelen met zich mee. Je hebt je huishouden niet meer zo druk als toen ze klein waren. En je kinderen kunnen ook meehelpen.
Nee meestal ben je nog niet met pensioen. Maar van de vrijwilligers die zich bij ons melden zijn er zeker een heleboel met zélf hulpbehoevende ouders. Die zijn dus 65+ (of 60+) en hebben zelf een ouder van 86 ofzo. Ik denk ook dat als je meerdere broers of zussen hebt de zorg verdeeld moet worden en niet terecht moet komen op 1 kind en de rest doet niks. En dat ook schoonkinderen mee zouden kunnen helpen.
Ik voorzie wel problemen met mensen die b.v. maar 1 kind hebben. Dan is de mantelzorg écht veel te veel. En dat is tegenwoordig doodnormaal en gebeurde 'vroeger' bij die generaties veel minder (of het moest een lichamelijke oorzaak hebben) de eerste pilgebruiksters zijn nu volgens mij rond de 70. Maar toch kregen die gemiddeld gesproken nog grotere gezinnen dan wij tegenwoordig. Dan heb je misschien wel een schoonzoon en kleinkinderen, maar dan nog. Dat is wel een erg klein clubje. Ik zie vaak familiefoto's hangen bij cliënten van nu. En écht dat zijn er bijna altijd minimaal 10 en meestal zijn het er 30 of meer (inclusief kinderen/schoonkinderen/kleinkinderen/achterkleinkinderen) . Als alle leden van zo'n familie die volwassen zijn nu een klein beetje doen ben je al een heel eind en hoeft het helemaal niet zo veel te zijn.
Ik denk dat het ook problemen gaat geven met ouderen die geen goede band met hun kinderen hebben. Ik zie dus eerder problemen in kleine gezinnen en in gezinnen die op niet zo goede voet staan met hun kinderen.
En ik denk dat de 'mannenzorg-trend' zich doorzet en mannen ook steeds meer zorgen.
Het is tegenwoordig als je kleine kinderen hebt doodnormaal dat je een 'papadag' en een 'mamadag' hebt. Nou 19 jaar geleden toen mijn man graag 1 dag minder wilde werken kon dat na veel mieren en massen dan uiteindelijk voor tijdelijk en als het werk het toeliet, maar eigenlijk kon het niet....
En hoewel mijn man luiers verschoonde en zijn hand niet omdraaide om ze te wassen of in bed te leggen durfde hij daar op werk amper over te spreken, want hij wist best hoe daarop gereageerd zou worden.
Dat is nu toch écht anders. Nu is het juist doodnormaal dát je dat doet. Het wordt zelfs van je verwacht.
groeten albana

Klopt niet, albana

In mijn omgeving komt het juist veel voor, jonge kinderen en oude ouders.. Hier is de jongste acht, terwijl mijn schoonmoeder in de negentig is en mijn vader 82. .En ik ben lang de enige niet..

Albana, cijfers nogmaals

Onlangs heb ik je al voorgerekend, met geboortestatistieken van onze generatie, dat dit niet klopt. Die cijfers over leeftijd van de moeder (onze moeders) bij geboorte van kind in de jaren 60 en 70 (wijzelf) lieten duidelijk zien dat er een behoorlijk groot percentage van ons (onze generatie) is dat binnenkort al aardig oude moeders heeft terwijl ze zelf nog wel in de schoolkind-ouder leeftijd zijn. Zoek ze maar even terug.

Cijferverwarring en spraakverwarring

Albana spreekt over gemiddelden. Dat is niet fout, maar geeft vaak een beperkt beeld van de verdeling. Ik keek naar de verdeling en dat gaf een ander beeld. Als de leeftijd waarop onze moeders kinderen kregen gemiddeld, zeg iets van 24 jaar was, dan kan in theorie nog steeds 50% boven de 35 zijn geweest toen ze een kind kreeg (in werkelijkheid was het iets van 25% boven de 30 dacht ik, wat ik toen aangaf: ik moet het even terugzoeken). 25% van een hele generatie zijn behoorlijk veel personen, en ze zullen vooral bij de tweeverdieners zitten (hoger opgeleiden krijgen het laatst kinderen, dat dan weer wel gemiddeld). Voor generaties na ons zal het nog meer zijn.
Andere verwarring zit in wat je onder “jonge kinderen”verstaat. Mijn zoon was geen 3 meer toen mijn ouders en schoonouders hulpbehoevend werden. Ik kreeg hem toen ik 31 was en man 35. Dat zijn in “mijn kringen”(van academisch opgeleiden) heel normale leeftijden, ik was bepaald niet de laatste van mijn vriendinnen, collega’s en studiegenoten). Toen de ouderzorg begon was ik 42, man 46, schoonvader 72 en zoon dus net 11. Dat vind ik jong, een schoolkind dat nog veel aandacht nodig heeft. Als hij nog een jonger zusje of broertje had gehad (zoals de meeste kinderen) zou die nog meer zorg nodig gehad hebben. En 72 is een behoorlijk gemiddelde leeftijd om gezondheidsproblemen (zoals kanker of hartaanval) te krijgen. Schoonmoeder was er toen al niet meer om hem te verzorgen.

Albana: leeftijden van generaties

Albana, ik denk dat de leeftijden die jij waarneemt van ouders, kinderen en hulpbehoevende grootouders, misschien erg gebonden zijn aan regio en klasse.

Ik ben 48 en mijn kind is nog geen 6. Op de school van mijn kind en onder mijn vriendinnen en collega's zijn veel "oudere ouders".

Mijn ouders zijn zo's 85 jaar en gelukkig nog niet echt hulpbehoevend, ze redden zich prima zelf.

Ik kom uit een gezin van twee kinderen, en vrijwel alle kinderen bij ons op school kwamen ook uit een gezin van twee kinderen. Allemaal voor 1970 geboren.

Jij werkt toch in de bejaardenzorg /verzorgingshuizen? Niet in de randstad toch? Ik denk dat dat meespeelt.

Het zou best zo kunnen zijn dat wie wanneer in een verzorgingshuis belandt, behoorlijk gebonden is aan sociaal-economisch-culturele klasse. Van de vrienden en oud-collega's van mijn ouders zit er niemand in een verzorgingshuis, bijv.

Klopt darts (sociaal economische klasse)

Vond deze informatie: http://www.nationaalkompas.nl/zorg/verpleging-en-verzorging/vraag-gebruik-trend/
De gemiddelde leeftijd van een verzorgingshuisbewoner is 85 jaar.

Enorm verschil gezonde levensduur hoog- en laagopgeleiden

Interessant Fay, dat overzicht.

Wat ook telt, is dat er een gigantisch verschil is wat betreft de leeftijd tot wanneer men nog gezond (of zonder zware beperkingen) is. Dat scheelt zo'n 20 jaar tussen hoog- en laagopgeleiden! Dat betekent dat hoogopgeleiden pas zo'n 20 jaar later mantelzorg van hun kinderen nodig zouden hebben dan laagopgeleiden. En aangezien opleidingsniveau en sociaal-economisch-culturele klasse vaak van ouders op kinderen wordt doorgegeven, zijn de kinderen vaak ook nog langer gezond. Het feit dat hoogopleiden vaak op oudere leeftijd kinderen krijgen, wordt daarmee gecompenseerd.

http://www.cbs.nl/nl-NL/menu/themas/gezondheid-welzijn/publicaties/artikelen/archief/2012/2012-feb07-glv-opleiding-art.htm

"Mensen met een hbo- of wo-opleiding leven bijna 20 jaar langer in een als goed ervaren gezondheid dan mensen met maximaal basisonderwijs. Bij de levensverwachting zonder chronische ziekten, zonder lichamelijke beperkingen en in goede geestelijke gezondheid zijn de verschillen iets kleiner, maar ook nog zo’n 10 tot 14 jaar."

Oneerlijk

Dus de laagopgeleiden worden eerder ziek (rond hun pensioen of eerder) en hun laagopgeleide kinderen moeten eerder en meer mantelzorg geven, terwijl man en vrouw allebei fulltime in een laagbetaalde baan moeten werken om genoeg inkomen te hebben. Daarbij kunnen ze de kinderopvang niet betalen, en zouden opa en oma dat moeten doen, maar die zijn dan al niet meer gezond...

En dan komt er ook nog bij dat de kinderen van laagopgeleiden ongezonder zijn dan van hoogopgeleiden. Ook komen er meer echtscheidingen bij laagopgeleiden.

Laagopgeleide mantelzorgers zitten dus op alle manieren in de knel: niet alleen hun ouders, maar ook zij zelf en hun kinderen zijn ongezonder, ze hebben veel minder inkomen, moeten meer werken, en hebben minder mogelijkheden om hulp (kinderopvang, schoonmaakster) in te schakelen.

Zo oneerlijk kan het dus zijn!

Oneerlijk

Heel goed, Darts. Maar daar was je toch allang achter he? Dat 'het' oneerlijk verdeeld is in de wereld. Kijk maar eens bij 'kinderwens' of 'gezondheid' of 'verlies en verdriet' of 'echtscheiding'.

Back on topic: Ik ben ook zo'n voorbeeld, vijftiger, vriendin halverwege de 40, jongste kind drieenhalf. Laatst overgebleven groutouder was halverwege de 80 toen ze dit jaar overleed. Zo te lezen heeft ze het aan haar opleiding te danken dat ze de weg van behoorlijk gezond naar morsdood in 15 minuten aflegde.

De mantelzorg voor die generatie is ons (en hun) i.i.g. geheel bespaard gebleven. Mijn eigen grootouders zaten overigens wel in bejaarden en verzorgingstehuizen.

Jaren 60/70

Daaruit ben ikzelf ook...Maar jullie hebben dus ook géén oudere broers en zussen boven je??? (celine en may)
Ik ken wel mensen van de generatie van mijn ouders die inderdaad nog kleinere kleinkinderen hebben, maar dat zijn vaak de jongsten in het gezin. Mijn jongste broer heeft ook nog kleine kinderen En die kan ook wel zeggen dat het niet klopt, maar hij heeft mij nog en mijn andere broer. Mijn kinderen zijn al wel zover dat ze zelfstandig zijn en van mijn andere broer de helft ook (andere helft is nog te jong).
Maar mijn ouders zijn (nog) geen 80, hebben nog géén zorg nodig en dat kan natuurlijk zo veranderen maar ik ben er me terdege van bewust dat ik dan de meest aangewezen persoon doorvoor ben. Als ik dan, stel dat morgen 1 van deze 80-ers hulp nodig heeft even optel:
Dat is 4 (ons gezin) + 3 (broer) is 7 personenen die de taken kunnen verdelen. Bij mijn broer is er nog iemand over maar de jongsten zullen ook hun zorg nodig hebben dus die tel ik voor 't gemak even niet mee. Blijft jongste broer over en daar kan ook nog best 1 iemand enigzins iets doen. Voor mij part de administratie.
Er zijn wel bij ons cliënten waarvan de kinderen even oud zijn of ex-klasgenoten waren, maar die waren thuis allemaal het jongste . Dat zijn dus ouders die ong.5 tot 8 jaar ouder zijn dan mijn ouders.
Ik denk dat gemiddeld gesproken de kans erg klein is dat de generatie van onze ouders (jaren 60-70) pas begonnen rond hun 40ste aan kinderen. De meeste ouders kregen er namelijk meer dan 1. De eerste kwam meestal eerder....en dan zit er een aantal jaar dus tussen. In ons geval meer dan 10 jaar. Ja toen was mijn vader wél 40+ maar hij hád er al 2....Toen ik werd geboren was dat nog niet zo.
Daarom kloppen die gemiddelden ook niet. Die gaan uit van de gemiddelde leeftijd dat iemand kinderen krijgt. Maar meestal krijgen mensen er meer dan 1 en die worden dan gedeeld tot een gemiddelde.
En ja mijn ouders zijn hoogopgeleid. Hebben hun leven lang gewerkt en dus ook financiëel het nodige om te besteden (meer dan wij in ieder geval) daar denk ik dat ook het nodige van aan te spreken is (van die financiën dus). Mijn overgrootopa (ook hoogopgeleid en nóg beter in zijn slappe was) heeft ook zelf zijn (particuliere) verzorgingshuis betaald toen dat nodig was. Wel was hij zo slim om daar maar 1 maand te hoeven te verblijven...Toen kneep hij er mooi tussenuit. Maar toen was hij ondertussen 96. Tot die dag dat hij werd opgenomen daar heeft hij amper zorg nodig gehad. 1 keer in de week boodschappen met 'm doen en z'n huis werd bijgehouden door een (betaalde) poetshulp. Dat was alles.
Zo gaan trouwens de meeste ouderen dood. Gewoon in hun eigen huis, met amper nog verzorging die ze nodig hebben buiten wat han en spandiensten. De groep die langdurige zorg nodig heeft is maar een zeer klein gedeelte van de totale populatie aan ouderen. Ik dacht (uit mijn hoofd) maar 20% van het totaal. Dat moet je ook niet uit het oog verliezen.
De combi én kleine kinderen én oude ouders én dat je in die langdurige zorg-populatie terecht komt én dan ook nog 's enig kind bent, als je dat allemaal optelt is die kans écht héél klein.
En volgens mij zijn de maatregelen die nu ingesteld zijn allemaal zo dat je óf zelf je verzorging regelt óf het zelf betaald. Daaruit mag je kiezen. En als je dat geld niet hebt wordt het nog wel vergoed.
Het is dus of zelf zorgen óf je ouders betalen iemand ervoor (gaat dus van jouw erfenis af) of ze hebben geen geld en dan wordt het vergoed.
Er zitten daaraan wel haken en ogen, zo is het in huis nemen van je ouders bepaald niet handig belastingtechnisch b.v. maar ik ga ervan uit dat dit soort dingen recht getrokken gaan worden als het vaker voor komt.
groeten albana

Laagopgeleiden en kinderopvang

Volgens mij krijgen laagopgeleiden gemiddeld jonger kinderen dan hoogopgeleiden. Dat maakt dus dat hun kleinkinderen al volwassen zijn als de trend van laagopgeleid tenminste doorzet de generaties erna, tegen de tijd dat ze met pensioen gaan.
3 keer iets meer dan 20 is 65. Als we er 25 (25+25=50)van maken is hun kleinkind al 15. Heb je bepaald geen kinderopvang meer nodig lijkt me.
Maar het aantal 65-ers dat al zorg nodig heeft is ook nog's te verwaarlozen zo klein. Bij laagopgeleid en zorgbehoevend moet je eerder aan 70 tot 75 jarigen denken.
groeten albana

Werk en opleiding

Lager opgeleide vrouwen werken vaak minder, geven sneller dan hoogopgeleide vrouwen hun werk op voor de kinderen. Waarschijnlijk omdat hun salaris niet opweegt tegen de kosten van kinderopvang, het werk minder bevredigend is, en ze minder hebben geïnvesteerd in hun opleiding en carriere.

Echt niet

Albana, wat jij zegt, dat zie ik gewoon niet om me heen. Ik zal wel heel ergens anders wonen dan jij of in een andere groep mensen verkeren. Ik concentreer me even op mijn groepje van 6 studiegenoten die ik nog regelmatig zie. Op 1 na komen we allemaal uit een gezin van 2 of 3 kinderen (bij die ene waren het er 4). We komen allemaal uit een zeer welgesteld middendeel van NL, en zonder uitzondering allemaal uit zeer hoogopgeleide ouders (HBO of Uni). Grappig genoeg zijn we op twee na ook allemaal oudste kinderen, maar die kans is ook vrij groot natuurlijk bij gezinnen van 2.
We hebben zelf allemaal gestudeerd, onze partners in studietijd leren kennen, kinderen gekregen tussen ons 28e en 37e (de vrouwen). Allemaal blijven werken op studieniveau. Mijn ouders zijn overleden toen ze 65 en 75 waren, na jaren ziekbed, evenals mijn schoonouders. Bij 1 studiegenoot was dat hetzelfde: ook zo vroeg, er leeft nog 1 schoonouder. Bij een ander is een van de ouders overleden, ook na ziekbed, was rond de 70. De rest leeft nog en heeft voor zover ik weet geen zorg nodig. In die tijd dat de ene studiegenoot en ikzelf voor de zorg stonden waren onze kinderen tussen de 4 (haar jongste) en 11 a 12 (mijn enige, en haar oudste). Bij de derde studiegenoot was de jongste 8 en de oudste 16. We vonden het allemaal zwaar, de ene studiegenoot is voornamelijk om die reden op een gegeven moment toch gestopt met werken.
Ik dacht ook ooit dat wij uitzonderlijk waren, met alle ouders zo vroeg al ziek en overleden. Maar als ik om me heen kijk zie ik dat bij ongeveer de helft van mensen “zoals ik” als ik dat zo mag noemen. Van het groepje studiegenoten hierboven dus 3 van de 6. Ik kan dit groepje zonder meer kopieren naar het sportgroepje van man: precies hetzelfde verhaal. En naar collega’s van mijn leeftijd. Overal zie ik dit. Dus, je hebt gelijk dat niet iedereen dit heeft, maar wel ongeveer 25 to 50%, schat ik. En dat klopt ook wel met de cijfers die ik je eerder gaf.

Ik begrijp trouwens niet wat het uitmaakt of we de oudste zijn of niet. De meeste van ons komen uit 2 hooguit 3 kinder gezinnen. Dan komt er op ieder van ons veel belasting terecht, of je nou de oudste bent of niet. Broers en ik waren ook met z'n drieeen, eentje viel om eigen gezondheidsredenen uit, met z'n tweeen over om alles te doen: en dat was veel. Zeker omdat we allebei vollop in de kinderen zaten, zeker mijn dus inderdaad enkele jaren jongere broer (heel kleine kinderen zelfs nog)

Hoe dan ook slecht voor carriere vrouwen

Ook voor de andere 50-75%, Albana's kennissen, is het een slechte zaak. Want het betekent dat vrouwen wier kinderen inmiddels groot en het huis uit zijn dan nog steeds niet hun carriere volledig op kunnen pakken. Ze zullen dan waarschijnlijk doorgaan met kleine baantjes, om nu weer voor hun ouders en schoonouders te zorgen. Er even van uitgaand dat het met die zorgende mannen toch tegen zal vallen, maar ik geloof de voorbeelden hier wel dat daar nog een kans ligt voor verbetering, dat wel.

Laagopgeleid vlgns cbs

Het CBS (zie link van Darts) noemt mensen met alleen lagere school laagopgeleid. De verschillen tussen mensen die de middelbare school hebben afgemaakt en mensen die HBO of WO hebben gedaan zijn niet zo heel groot.
In je carriere investeren als je kinderen de deur uit zijn lijkt mij overigens echt te laat.

Carriere, kansen

Nou ik doe dat anders wel. Zoon is weliswaar nog niet de deur uit, maar ik ben wel van 3 naar 5 dagen werken gegaan omdat hij nu aardig groot is. En er geen zorg meer voor mijn ouders aankomt, want dat heb ik dus al achter de rug, dat is dan weer het voordeel. Ik moet nog minstens 18 jaar werken hoor, als de pensioenleeftijd omhoog gaat zoals gepland.

Ik kon het niet laten de werkelijke kansberekening even te maken. Het zit zo: Als je van onze generatie bent, geboren tussen 1960 en 1985 (ik neem het wat ruim), dan is er 28% kans dat je bij je geboorte een moeder van 30 of ouder had. En er is 49,9% kans dat je zelf een kind hebt gekregen terwijl je 30 of ouder was. Ik houd geen rekening met of het je eerste kind was of niet, niet bij jezelf en niet bij je moeder. Want dat vind ik niet relevant, zie eerder. Als je die twee kansen vermenigvuldigd is er 14% kans dat je allebei hebt: een oude moeder en een jong kind. Dat is dus 1 op de 7. Gemiddeld. De kansen zijn waarschijnlijk niet zo onafhankelijk als ik ze nu genomen heb (als je moeder vroeg kinderen kreeg zul jij dat misschien ook sneller doen), dus voor bepaalde groepen is de totale kans kleiner, voor andere groepen hoger. Mijn kennissenkring zit blijkbaar in de tweede groep, die van Albana in de eerste.

De kansen heb ik berekend op basis van de CBS gegevens in Statline over aantal geborenen naar leeftijd van de moeder per geboortejaar van de moeder. Voor de dy-hard liefhebber:
http://statline.cbs.nl/StatWeb/publication/?DM=SLNL&PA=71329ned&D1=a&D2=a&D3=1-35&D4=0&D5=0&HDR=G1,G3,G4&STB=T,G2&VW=T