Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Op wie ga je stemmen?


Even over het ziekenfonds. Die ziekenfondswet - ik heb er mijn afstudeerscriptie nog over geschreven - was ook een onding, want verzekering was afhankelijk van het bestaan van een dienstbetrekking of uitkeringsrecht. Raakte je je baan of je uitkering kwijt, dan was je ook meteen niet meer Zfw- verzekerd. Dat was toen al niet handig, met de huidige arbeidsmarkt zou het helemaal rampzalig zijn. Dus daar moeten we niet naar terugverlangen.

Groeten,

Temet

Nils70, ik ben het zo eens met je. Wie was ook alweer minister van financiën in het kabinet Den Uil? Carriere van die man gevolgd?

Tsjor

'Raakte je je baan of je uitkering kwijt, dan was je ook meteen niet meer Zfw- verzekerd.'? Dat herken ik niet. Wel het volgende: als je een baan had waarbij je meer dan een bepaald inkomen verdiende was je verplicht om je particulier te gaan verzekeren. Dat kostte ineens heel veel meer geld. Als je dan vervolgens je baan verloor moest/kon je weer in het ziekenfonds, maar daar ging altijd administratieve tijd overheen. Gevolg was dat toen ik in de WAO kwam mijn aanvankelijke uitkering ongeveer net zo hoog was als mijn premie voor de ziektekostenverzekering.

Ander gevolg: mensen vroegen om maar minder uren te kunnen werken of geen salarisverhoging te krijgen, omdat ze zich dan particulier moesten laten verzekeren.

Ander gevolg: de wachttijden liepen gigantisch op, zodat mijn moeder haar heupoperatie maar in België liet doen (met genoegen overigens).

Probleem van het eigen risico is dat mensen die niet ingevoerd zijn in het systeem die extra rekening niet begrijpen, laten liggen omdat ze denken dat ze al betaald hebben, verzekeraars snel de kosten verhogen en deurwaarders er hun baantje aan danken. Als het al de toegang tot de zorg heeft beperkt moet je je afvragen of je daar blij mee moet zijn. Of nog beter: welke toegang wil je beperken? Bloedonderzoek, medicijnen? Ziekenhuisopname, ambulance?

Tsjor

Tsjor, wie zijn baan kwijtraakte kwam gewoonlijk aansluitend in een uitkering en was dan op basis van die uitkering Zfw-verzekerd. Dus in de praktijk viel het leed wel te overzien voor mensen die hun baan kwijtraakten. En volgens mij, maar dat weet ik niet zeker meer, waren afhankelijke gezinsleden (lees:vrouw en kinderen) meeverzekerd met de hoofdverzekerde. In de praktijk liep het leed dus wel los.

Behalve als bijvoorbeeld je bijstandsuitkering ineens werd beëindigd dan was er wel degelijk een acuut probleem.

De andere kant van het verhaal, die jij schetst, was er natuurlijk ook, ik heb daar persoonlijk geen ervaringen mee gezien of gehoord maar twijfel er niet aan. En er was ook een soort klasse-onderscheid tussen ziekenfonds en particulier, meen ik mij te herinneren. En dan nog allemaal administratieve rompslomp voor als zfw-verzekering en een particuliere verzekering naast elkaar liepen, want ook dat kwam wel voor.

Kortom: niet een systeem dat weer ingevoerd zou moeten worden in de vorm waarin we het ooit hadden.

Groeten,

Temet

https://joop.bnnvara.nl/opinies/achter-de-muur

"Het lijkt mij een belangrijke overweging om mee te nemen, straks in het stemhokje. Welke partij zet solidariteit en mensen boven economische belangen. Ik weet in ieder geval wat ik ga laten stemmen, want jammer genoeg kan ik niet zelf mijn stem uitbrengen dit keer. Zelfs regelen dat iedereen veilig per post kan stemmen was blijkbaar teveel gevraagd."

AnneJ schreef op 25-02-2021 om 09:03:

https://joop.bnnvara.nl/opinies/achter-de-muur

"Het lijkt mij een belangrijke overweging om mee te nemen, straks in het stemhokje. Welke partij zet solidariteit en mensen boven economische belangen. Ik weet in ieder geval wat ik ga laten stemmen, want jammer genoeg kan ik niet zelf mijn stem uitbrengen dit keer. Zelfs regelen dat iedereen veilig per post kan stemmen was blijkbaar teveel gevraagd."

Tja, iedereen per post laten stemmen is een heel geregel, terwijl iemand machtigen al jaren goed werkt. Waarom dat nu ineens niet goed zou zijn, is mij een raadsel.

Het is een recht om geheim te stemmen. Dat kan niet als je iemand machtigt. Die weet dan jou keuze want die moet door degene ingevuld worden op jou kiesbiljet.

j"zoek.officielebekendmakingen.nl › blg-381830

PDF

De Kiesraad en de rechtbank wijzen terecht op het grote belang van het stemgeheim. Niet voor niets is het stemgeheim verdragsrechtelijk en (grond)wettelijk verankerd. Het stemgeheim is een belangrijke waarborg in het kiesrecht, die verzekert dat er geen repercussies mogelijk zijn op basis van het stemgedrag van kiezers. Het belang van het stemgeheim is ook terug te zien in verschillende strafbepalingen. Bij de laatstgehouden verkiezingen heb ik kiezers dan ook geïnformeerd dat zij op geen enkele manier bekend hoeven te maken op wie zij hebben gestemd, ook niet door het maken van een foto. Ik heb posters met die boodschap in de stemhokjes laten ophangen

2.De Kiesraad beoordeelt de stemfie principieel en uitsluitend in het licht van de waarborg van het stemgeheim."

Mija

Mija

25-02-2021 om 12:38 Topicstarter

tsjor schreef op 24-02-2021 om 12:36:

"Heb je de toespraak van Pieter Omtzigt gezien tijdens het toeslagendebat? Die beantwoordt helemaal aan jouw vraag." 

(...)

"Dat kan dus betekenen dat mensen met hun voorkeursstemmen ook kunnen gaan bepalen wie er in de fracties komen (en dus indirect ook wie er mogelijk premier wordt."

(...)

Er zit wel een risico aan (maar dat risico is er nu ook al), namelijk dat mensen beloftes of faveurtjes gaan uitdelen. 

(...) In het filmpje vertelt een vrouw, die een particulier initiatief heeft rond een voedselbank, dat alleen Denk haar echt geholpen heeft en dat zij dus Denk gaat stemmen. Ik vond het jammer dat Lillianne Ploumen niet inging op deze (in mijn ogen verwerpelijke) manier van democratie: gunsten uitdelen, opdat mensen op je gaan stemmen. Politiek gaat niet over individuele steun, ten gunste van je stemmers, maar over de achterliggende vraagstukken en oplossingen die voor iedereen die het betreft geldig zijn. Dus niet goede sier maken met een gunst, maar op gemeentelijk niveau oplossingen bedenken voor armoede, schuldenproblematiek etc.

Mooie toespraak ja, van Omtzigt. Ik had er wel over gelezen maar hem nog niet gezien. Dank dat je hem onder de aandacht bracht. Precies zijn diepere inzichten en zijn strijdbare houding brachten mij tot mijn overweging in de openingspost. Het is jammer dat hij bij een partij zit die beleidsmatig te ver van mij afstaat. 

Dat voorkeursstemmen iets meer gaan betekenen dan alleen steun voor de eigen zetel is een intrigerend idee! Ik ben benieuwd of daar iets van komt. Het is wel een heel lastig ding. Dat blijkt ook al meteen uit het voorbeeld wat jij geeft. Het helpen van een inwoner die een voedselbank wil oprichten, is voor mij niet automatisch een 'gunst' of een 'belofte'. In de lokale politiek zie ik dat één bepaalde actie door verschillende raadsleden, fracties, wethouders, inwoners opgevat kan worden als: 

  • inwoners gunsten verlenen
  • de grootste schreeuwers een podium geven (terwijl bescheidener inwoners op hun beurt wachten)
  • samen optrekken met inwoners om aandacht te krijgen voor bepaalde zaken en/of die gerealiseerd te krijgen
  • inwoners helpen de weg te vinden in de bestuurlijke en ambtelijke bureaucratie
  • voor inwoners opkomen die door anderen niet worden gehoord en in de steek worden gelaten

Alleen in extremere gevallen kun je hier een objectieve uitspraak over doen. Er is volgens mij geen enkele partij die dit soort dingen nooit doet. Dat is ook logisch: mensen spreken hun volksvertegenwoordigers nou eenmaal aan op zaken, zeker lokaal. En als dat aansluit bij het algemeen belang en de beleidspunten van je partij is het op zichzelf logisch om je daarvoor, als volksvertegenwoordiger, in te zetten. Omtzigt en Leijten zijn zich óók met de toeslagenaffaire gaan bemoeien vanuit de (bundeling van) individuele verhalen, die alsmaar verder uitdijdden en samenklonterden in falend(e) (uitvoering van) beleid, naar het falen van het hele systeem van rechtsstaat, macht en tegenmacht. Maar als je niet begint met het luisteren naar verhalen van individuele mensen, kom je helemaal nooit bij dat complete plaatje. (Dat geldt voor heel veel misstanden trouwens, bijvoorbeeld ook #metoo). Denk zal waarschijnlijk vinden dat ze zich vanuit de speerpunt armoedebestrijding best kunnen inzetten voor de voedselbank. En eerlijk gezegd kijk ik daar niet van op en zie ik daar zelfs niet onmiddellijk een probleem in. Op lokaal niveau zitten veel politieke partijen en individuele raadsleden in allerlei maatschappelijke initiatieven en netwerken en komt er van daaruit geregeld iets op de raadsagenda. Dat een inwoner zegt: "Denk heeft mij geholpen," kan van alles betekenen. Van: "Ze hebben naar mij geluisterd en me wat tips gegeven," tot "Ze hebben het op de raadsagenda gezet"  tot: "Ze hebben de wethouder onder politieke druk gezet om er geld en ambtelijke capaciteit in te stoppen." In feite zijn dat allemaal acties die acceptabel kúnnen zijn. Het is maar net wat je beschouwt als 'algemeen belang'. Een voedselbank voldoet al snel aan dat criterium. Je kunt zeggen: ze moeten geen steun geven aan het oprichten van een voedselbank maar structureel iets aan de armoede doen. Maar dat kan niet op lokaal niveau. Een gemeente mag niet aan inkomenspolitiek doen. Oftewel: het enige wat ze aan armoedebeleid kunnen doen is de scherpe randjes ervan afhalen. Al dan niet directe gemeentelijke steun aan particuliere initiatieven als voedselbanken en stichting Leergeld zijn volgens mij volkomen geaccepteerd. Sterker nog: ze hebben liever dit soort particuliere initiateven en noemen dat dan burgerinitiatief en/of overheidsparticipatie: de samenleving moet het meer zelf oplossen. 

In de praktijk is dit alleen maar enigszins te verhelderen door als collectief (inwoners én volksvertegenwoordigers) beter te gaan snappen wat je aan het doen bent, wat je rol is en wat de criteria zijn om je wel of niet te 'bemoeien' met de belangen van inwoners in de uitvoering. Dat is nog niet zo eenvoudig. En ik denk dat daar een dieper bewustzijn van democratie voor nodig is en daaruit voortkomend ook democratische vernieuwing. Toen Nederland nog verzuild was, was het volkomen vanzelfsprekend dat politieke partijen belangenbehartigers waren voor de achterban. Mensen stapten naar voren úit een bepaalde groep en zetten de belangen van de eigen groep op de agenda. Politieke partijen/fracties worstelen nu enorm met de vraag voor wie ze het doen en hoe ze daar contact mee kunnen houden. Ze krijgen het verwijt niet te luisteren naar 'de' burger maar als ze met groepen inwoners iets doen wordt het gemakkelijk populistisch. Politieke partijen hebben als zodanig zélf een groot belang: ze hebben steun nodig om macht te krijgen en behouden en er is geen vanzelfsprekende achterban meer. Dat 'corrumpeert' gemakkelijk. Uit België komt het idee van burgerberaad: gelote inwoners die delibereren en (al dan niet bindende) adviezen geven. Die gelote burgers hebben namelijk geen partijpolitieke belangen. Bij mij roept dat óók een gevoel van 'pappen en nathouden' op. Maar tegelijkertijd: misschien ís de democratie dat wel. Die kan nooit een perfect samenhangend beleid en systeem opleveren omdat er zoveel verschillende belangen in evenwicht moeten worden gehouden. 

Nou ja, lang verhaal geworden . Een mens heeft zo haar stokpaardjes. Wat ik mooi zou vinden is als de inzichten van Omtzigt zouden worden vertaald in een leerprogramma voor álle kamerleden, niet over het hóe van hun werk, de instrumenten en werkzaamheden, maar eerst over de betekenis van democratie als samenlevingsvorm en van de zwakke plekken ervan. Want het heeft geen enkele zin als ze in het wilde weg 'meer informatie' gaan vragen of 'kritischer zijn' als ze dat alleen maar doen vanuit deelbelangen en niet beseffen dat juist zíj ervoor zijn die ook naar buiten toe te laten zien wat het betekent om die in een breder perspectief te verwerken. Partijen die sterk vanuit deelbelangen redeneren en handelen, spelen zichzelf gemakkelijker in de kijker maar wekken vaak niet de indruk bijzonder democratisch te zijn. 

Voor de liefhebber, het artikel in de Volkskrant over burgerberaden:

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/burgerberaden-zijn-een-goede-remedie-tegen-de-betonrot-van-de-democratie-bepleit-vlaams-politicoloog-yves-dejaeghere~b005ef5d/

AnneJ schreef op 25-02-2021 om 11:48:

Het is een recht om geheim te stemmen. Dat kan niet als je iemand machtigt. Die weet dan jou keuze want die moet door degene ingevuld worden op jou kiesbiljet.

j"zoek.officielebekendmakingen.nl › blg-381830

Maar dat staat los van corona.

Het idee is dat je juist in dit coronatijdperk mensen de gelegenheid moet geven om per brief te stemmen omdat het om een hele grote groep kiezers kan gaan, men schat dat tien procent niet gaat en zich ook niet gaat laten machtigen, dat doet maar een enkeling. En dat is 'normaal' niet zo belangrijk blijkbaar, maar nu lopen de aantallen op en dat kan aantallen zetels verschil maken.

https://tinyurl.com/Onderwijsdebatcorona

"Nationaal Online Onderwijsdebat op 1 maart 2021 van 19.00 – 20.30 uur. Op deze maandagavond gaan politieke partijen met elkaar in debat over actuele onderwijsthema’s, aangedragen door u. Laat u horen tijdens dit interactieve debat. Via een online peilingsvorm kan u uw mening geven. De debaters reageren dan op de uitkomsten. Zo weten we zeker dat er gepraat wordt over wat ú belangrijk vindt!

U bent van harte uitgenodigd om het online debat bij te wonen. De stream komt uit hét politieke hart van Nederland: Nieuwspoort in Den Haag. Houd onze site en socials in de gaten voor meer informatie."

Georganiseerd door Ouders&Onderwijs, ouderorganisaties(welke?) en het LAKS

'Dat is ook logisch: mensen spreken hun volksvertegenwoordigers nou

eenmaal aan op zaken, zeker lokaal. En als dat aansluit bij het algemeen

belang en de beleidspunten van je partij is het op zichzelf logisch om

je daarvoor, als volksvertegenwoordiger, in te zetten.'

Mija, je zet een paar stappen neer, die volgens mij terecht zijn. 'Luisteren naar burgers' is niet het probleem. Wat je als politicus hoort te doen (en dat hebben Omtzigt en Leijten wel gedaan) is 1. vervolgens kijken naar het algemene (!) belang; vervolgens kijken naar het beleid en dan je inzetten voor die punten die op beleidsniveau aanpassingen vragen.

Wat Omtzigt en Leijten niet hebben gedaan (en geen enkele politicus hoort te doen) is op individueel niveau zorgen de problemen van iemand oplossen met douceurtjes, en dat als partij-politicus uitbuiten.

Ik reageer hier nogal allergisch op, omdat ik dagelijks omga met mensen die uit een andere cultuur komen, waarin het vrij normaal is dat je goede relaties met een wethouder ervoor zorgen dat jij dat stuk grond wel krijgt en een ander niet. Ik kom het soms heel subtiel tegen in kleine dingen, zorgen dat je aardig gevonden wordt, kadootjes geven (aardigheidjes) en dan hopen dat ik als docent er wel voor kan zorgen dat iemand door de examens rolt. Het zijn de uitwassen van een politiek systeem, waarin corruptie eigenlijk de norm is.

In de confrontatie met het filmpje van Denk had Lilian Ploumen wat mij betreft iets alerter mogen reageren: het filmpje van Denk is niet het 'bewijs' dat de PvdA daarom haar kiezers heeft verloren, maar een manier van politiek bedrijven die we hier niet willen. Denk had in de gemeenteraad aan de orde kunnen stellen of de gemeente particuliere initiatieven rondom een voedselbank wil steunen, dan was daar een beslissing over genomen en dan was die beslissing een beslissing van de gemeenteraad. Dat je dan de credits krijgt voor het feit dat jij als politieke partij het probleem hebt aangedragen, dat is prima.

Tsjor

Mija

Mija

02-03-2021 om 13:24 Topicstarter

Ik snap jou heel erg goed Tsjor en deel jouw zorg! Ik moet eerlijk zeggen dat ik tien jaar geleden zelf nog veel populistischer was ingesteld en ook nogal makkelijk riep dat politici toch niet naar burgers luisteren. Nu ik er veel dichter tegenaan schuur, kijk ik er behoorlijk anders tegenaan. En dat heeft inderdaad precies te maken met dat abstracte 'algemeen belang'. Dat is nogal een lastig begrip natuurlijk. Want het is nou net de crux dat politici (en burgers) anders kunnen aankijken tegen wat dan 'het algemeen belang' ís. Het onderhands voor een lage prijs verkopen van een stuk grond aan een bekende is dat overduidelijk niet. Maar het vestigen van een voedselbank is dat in beginsel wél. Tenzij iemand er bijvoorbeeld persoonlijk onevenredig rijk van wordt of niet doet wat hij belooft en het geld in eigen zak steekt. 

In dat filmpje zegt die Zaanse zoiets als: Denk heeft naar ons geluisterd en toen beloofd dat ze oor zouden hebben voor armoedebestrijding. Ze zouden in de gemeenteraad Zaanstad)  komen en helpen. Kennelijk met succes: die voedselbank is er gekomen/gebleven/uitgebreid, het is niet helemaal duidelijk wat precies het probleem was. Wel is duidelijk dat de voedselbank anno 2020 onderdeel is van het armoedebeleid van Zaanstad: 

https://www.zaanstad.nl/mozard/!suite05.scherm1070?mNwb=24297&mNwc=1

Hoe de voorgeschiedenis is, met die bemoeienis van DENK, is niet gemakkelijk te achterhalen, dat kost me wat teveel moeite. Maar als ik op de website van de raad van Zaanstad wat koppensnel, zie ik dat verschillende partijen (SP, GL, PvdA) in de loop van de jaren dingen hebben ingebracht over de voedselbank. Het is zo op het oog totaal niet duidelijk of en waarom DENK doorslaggevend zou zijn geweest, maar dat kán natuurlijk prima zo zijn. Stel: ze hebben een initiatiefvoorstel ingediend en er met hun collega-raadsleden over gepraat bij de borrel, geïnformeerd hoe ze het voorstel zouden kunnen aanpassen voor meer steun en er later in de raad over gedebatteerd tot iedereen het goedkeurde. Dat is een volkomen geaccepteerde handelwijze. Ik zie in dit filmpje niet onmiddellijk aanleiding om te denken dat er iets schimmigs is gebeurd. De voedselbank is gelieerd aan de gemeente en werkt ermee samen. De portefeuillehouder/wethouder armoedebeleid die zaken met ze doet is van de PvdA. Zoals ik in mijn eerdere post al zei: de gemeente wil juist dat particulieren dit soort initiatieven oppakken omdat de overheid de verantwoordelijkheid ook deels aan het terugleggen is bij de maatschappij (participatiesamenleving). Anders wordt het immers allemaal te veel en te duur. 

Wat jij schrijft, dat het netjes door het democratisch proces moet gaan, is voor mij ook vanzelfsprekend. En ik denk voor de meeste mensen in Nederland. Dat ambtsdragers daar af en toe echt flink de fout mee in gaan, is duidelijk en daar moet oog voor zijn. In veel raden en colleges is men daar denk ik wel scherp op. Ondermijning en integriteit zijn echt wel een ding. Maar ik vind het probleem veel genuanceerder. Juist binnen het democratisch proces begrijpen raadsleden lang niet altijd wat 'algemeen belang' inhoudt. Ze dénken dat ze dat weten: algemeen belang is namelijk wat zíj in het algemeen belang vínden. Raadsleden zijn vaak bijzonder 'eigenwijze' mensen: zíj weten hoe het écht zit, zíj weten wat 'de burger' wil en belangrijk vindt. Er wordt gedacht dat 'algemeen belang' gaat over de inhoud van beleid terwijl dat maar deels zo is. Een beleid dat voor veel mensen positieve effecten zou hebben en toch voor scherpe tegenstellingen in de samenleving zorgt en dus geen draagvlak heeft, is niet in het algemeen belang. Volksvertegenwoordigers denken graag dat ze beter, wijzer, slimmer of inhoudelijk sterker zijn dan andere mensen. Maar dat is natuurlijk niet zo. Ze zitten er gewoon om namens ons ruzie te maken en er namens ons samen uit te komen. Liefst met geweldig goed beleid natuurlijk. Maar als dat er niet inzit, moet het maar met wat minder goed beleid. In Nederland zijn we er immers op gericht om iedereen erbij te houden. En dus komt er regelmatig een lauw compromis uit waar niemand écht blij van wordt maar ook niemand écht tegen is. En soms is dat ronduit slecht beleid en toch kennelijk het hoogst haalbare, als het stof van de democratische procedure is neergedaald

Veel raadsleden lijken dat niet meer echt te snappen of het in de opwinding te vergeten. Ze schermen nogal eens met 'de raad is het hoogste orgaan' en zijn er zich maar al te bewust van dat niemand hun functioneren beoordeelt en ze naar huis stuurt, behalve de kiezer. En die vallen nou eenmaal voor ferme, kritische taal en aandacht. Wat je ziet is dat inwoners precies díe fracties weten te vinden die zich nergens wat van aantrekken en alle democratische procedures en zorgvuldigheid doorbreken om 'op te komen' voor inwoners. Dat kan dan bijvoorbeeld zo gaan:

Inwoners worden door de gemeente uitgenodigd voor een participatietraject om mee te denken over de inrichting van hun wijk. Dat vinden een paar mensen met een bepaald belang veel te ingewikkeld want: veel achtergrond informatie, veel randvoorwaarden en veel verschillende meningen. Als ze hun punt niet doorkrijgen (vaak één 'eis') stappen ze tussentijds uit en wenden zich tot een politieke partij (meestal oppositie natuurlijk) die voor ze op de bres springt met een initiatiefvoorstel over dat éne onderdeel en ronkende oneliners: er wordt niet naar de burger geluisterd, hoe kun je dit nou niet willen etc. Door dit te doen, doorkruisen ze het zorgvuldig afgesproken proces. Een participatieproces is per definitie gecompliceerd. De inwoners die daarin genuanceerd hebben meegepraat en bereid waren verschillende belangen te wegen, voelen zich op de kop gescheten als het activisme van een paar ex-deelnemers ineens alle aandacht krijgt in de raad. Andere fracties zitten met hun handen in het haar. Een deel van hen ergert zich kapot aan hoe de dynamiek ontspoort en wil 'niet toegeven' aan de druk. Een deel ervan lift mee op de ontstane opwinding en gaat mee fulmineren tegen het college en de coalitie. Met een beetje pech ontsporen totale processen en aan het eind is de 'truc gelukt maar de duif dood'. Er is een besluit, er is beleid maar ongeveer íedereen blijft achter met een vieze smaak in de mond en voelt zich gekrenkt en veronachtzaamd. 

Ik vergelijk het wel eens met de dynamiek in een vechtscheiding: ieder dénkt het beste te doen voor het kind maar is intussen het eigen ego aan het oppompen. De communicatie over een op zichzelf prima doel in het algemeen belang (bijvoorbeeld een voedselbank) kan constructief of destructief gevoerd worden. Als je niet kunt loskomen van het idee dat alleen jouw doel het goede is om te doen, zul je vinden dat alles wat je zegt en doet gerechtvaardigd is, doordat je het gelijk aan jouw kant hebt. En dan zul je vinden dat de democratie niet goed functioneert omdat je geen gelijk hebt gekregen. Dat zie ik geregeld gebeuren en er is weinig bewustzijn. Als populisten op dit gedrag worden aangesproken, zijn ze de underdog en is het een bevestiging van wat ze al weten: zie je wel, de burger wordt veronachtzaamd. De traditioneler, genuanceerder opererende raadsleden en wethouders voelen zich geframed als 'arrogante elite' en met een beetje pech verliezen ze hun perspectief ook. En de inwoners staan er hoofdschuddend bij en kijken ernaar. Sommigen weten ervan te profiteren. Anderen spreken er schande van. Niemand heeft nog het gevoel dat er goed bestuurd wordt. Dat kán ook niet meer want men besteedt driekwart van de energie aan de conflictueuze omgang. 

Weer een bijzonder lang verhaal. Hoe dan ook: hierin zie ik meer gevaar dan in openlijke corruptie. Dat is in Nederland niet geaccepteerd en ik zie het ook niet gauw terugkomen. Maar het gedrag wat ik hierboven schets lijkt redelijk normaal te worden gevonden. Sterker: burgers vragen erom en als het leidt tot het gewenste resultaat vinden ze het geweldig. Deze partij luistert tenminste naar ons. 

Met dank voor je uitgebreide verhaal. Ik snap het helemaal. Misschien ben ik op dit punt wat overgevoelig, omdat ik om me heen zie wat er gebeurt als mensen hier komen uit een cultuur, waarin je echt niets kunt bereiken als je niet de goede connecties hebt. Maar ik doe mijn best om mensen erop te wijzen dat je hier je diploma haalt door zelf iets te doen en dat een docent niet meer doet dan jou helpen om te leren.

Tsjor

Het ideaal. Helaas zijn er ook trends die voorkeursbehandeling in de hand werken. Je moet netwerken als je een baan wil en dan zie je dat dat botst met bestaande procedures die juist ontwikkeld zijn om privevoorkeuren uit te sluiten. 

De overheid trekt zich terug uit de zorg voor de burger. Organisaties die dat wel doen komen dan vanzelf in een goed blaadje bij de mensen. Zo gaat dat ook in landen van herkomst. Er is niets of het is onbetaalbaar en de Islamitische broederschap heeft wel een polikliniek, betaalbaar voedsel en een netwerk waarbij baantjes verdeeld worden. De christenen doen dat via de kerk. En zo zijn we terug in de 19e eeuw.

Daarom ben ik wel blij met de huidige partijprogramma's waar wonen, zorg en inkomen op nummer 1 komen te staan. Nu moet je natuurlijk hopen dat men ook tot resultaten komt, maar als de meeste partijen hetzelfde willen zal er toch iets moeten lukken nietwaar?

Ik denk dat het een stem wordt op een van de linkse partijen en ik hoop dat ze met D66 samen genoeg stemmen halen om een meerderheid te kunnen vormen. Misschien nog wat nieuwe partijen er bij zoals VOLT en JONG. Het voorstel van Jesse Klaver voor een linkse samenwerking, ook al kan men zich daar vooraf niet op vastleggen lijkt mij een goed idee. 

Succes op het gebied van doelmatige overheidsvoorzieningen kan vriendjespolitiek hopelijk terugdringen.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.