Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Minet

Minet

24-07-2010 om 10:42

Stel jij je lichaam ter beschikking van de wetenschap?

Deze week overleed mijn schoonmoeder,die een jaar of 2 geleden besloot om haar lichaam te beschikking van de wetenschap te stellen. Wij respecteerden haar wens, incl. het feit dat er geen herdenking of wat dan ook plaats zou vinden. We maakten ook mee dat het lichaam 2 uur na haar overlijden werd opgehaald door de Faculteit, en daarmee was het af.
Afgelopen dagen heb ik al vaak gesprekken gevoerd hierover, mensen zijn er vaak totaal onbekend mee, hebben geen idee wat het inhoud, en hebben er al snel een mening over.
Zou het jij doen? En waarom wel/niet?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Bastet

Bastet

24-07-2010 om 10:58

Minet

Allereerst: gecondoleerd en sterkte!
Ik sta hier niet negatief tegenover.Als iemand dit graag wil,zou ik hier alleen maar respect voor op kunnen brengen.Maar ik kan me wel voorstellen,zeker als er op verzoek van de overledene ook geen herdenkingsdienst of iets dergelijks is,het wel erg abrupt afscheid nemen is op deze manier.
Bastet

Kan het me voorstellen

dat iemand met zijn lichaam iets 'nuttigs' laat doen. Maar géén herdenking, dat vind ik vreemd, daarmee ontzeg je de nabestaanden iets belangrijks. Het een (je lichaam ter beschikking stellen aan de wetenschap) hoeft toch niet automatisch het andere (geen herdenkingsplechtigheid) te betekenen?

Gecondoleerd en ik hoop dat jullie als vrienden en familie een manier vinden om hiermee om te gaan.

Sancy

Sancy

24-07-2010 om 11:31

Meegemaakt

Ik heb het eenmaal meegemaakt, mijn oma had haar lichaam ook ter beschikking van de wetenschap gesteld. Zij stierf 20 jaar geleden. Bij haar heeft de familie wel enkele dagen later een herdenkingsdienst gehouden trouwens. Omdat mijn oma het besluit al heel lang voor haar sterven genomen had, had ze geen begrafenisverzekering. De kosten van de herdenkingsdienst zijn toen door haar kinderen betaald.
Ik ken (via mijn moeder) ook de reden van mijn oma voor haar keuze: na de eerste wereldoorlog deed ze een verpleegkundigenopleiding en merkte toen hoe veel vraag er was naar lichamen voor artsen om te oefenen, en hoe belangrijk het was voor hun opleiding. Natuurlijk zijn in de tussenliggende jaren veel zaken veranderd, maar dat was de oorsprong van haar wens.
Ik ben dus niet onbekend met het fenomeen. Ik zou zelf die keuze niet snel maken, en áls ik het zou doen dan zou ik mijn nabestaanden wel de gelegenheid geven om eventueel een dienst te organiseren. Het is best een ingrijpende beslissing voor nabestaanden omdat het lichaam inderdaad heel snel wordt opgehaald en je niet de kans hebt om, zoals de meeste mensen gewend zijn, in de dagen na een overlijden nog af en toe bij de overledene te zitten, nog eens te kijken, bewust de dood van een dierbare te aanschouwen en zo te werken naar een afscheid.
Ik ben wel donor. Dat is mijn bewuste keuze: een keuze om na mijn dood op de korte termijn een ander te helpen, en niet op de lange termijn via de wetenschap.

Sancy

Sancy

24-07-2010 om 11:32

Euh, rare titel

als je het bericht niet leest kan het lijken alsof ik mijn lichaam al heb gedoneerd aan de wetenschap. Nou nee, ik heb het dus niet persoonlijk meegemaakt

Minet

Minet

24-07-2010 om 11:40

Aanvulling

mijn schoonmoeder wilde zeker geen kerkelijke herdenking omdat ze in het verleden nogal teleurgesteld is in/door de kerk. Daar had ze dus volledig mee gebroken.
Wij doen als nabestaanden nog wel een eigen herdenking. Ze had nl. ook een begrafenisverzekering in natura, in overleg met de begrafenisondernemer die aan dit overlijden een eitje had (alleen kaarten en advertenties verzorgen) hebben we onder het mom van koffietafel besloten met de familie uit eten te gaan op een nog te bepalen moment. Het etentje zal dan in stijl van schoonmoeder gaan plaatsvinden. (we zullen varkenshaas met roomsaus eten )

Tirza G.

Tirza G.

24-07-2010 om 14:21

Ja en nee

Minet, gecondoleerd. Ik ben orgaandonor, dus ik wil wel dat er iets goeds gebeurd met mijn lichaam na mijn dood. Ik ben bij leven al voldoende studieobject geweest voor de wetenschap, thank you very much. Ik heb mijn bijdrage al geleverd

Tirza

Minet

Minet

24-07-2010 om 14:34

Reaktie

Dank voor de condoleances.

Wij hebben hier thuis ook veel gesproken over deze kwestie. Wij zijn allen donor, dat vinden wij heel vanzelfsprekend. Ons lichaam ter beschikking stellen van de wetenschap, wij weten het niet. Wat ik voor mezelf wel weet is dat ik het nooit zou willen als ik jonge kinderen had. Voor hen is de dood al zo ongrijpbaar, ik denk dat zij de dagen tussen overlijden en begrafenis/crematie nodig hebben om te beseffen dat iemand echt is overleden.
Onze kinderen zijn nu ouder, kunnen het begrijpen, maar nog heb ik niet de behoefte om mijn lichaam direct op te laten halen door de faculteit. Ik gun op dit moment (je weet nooit hoe je later anders gaat denken) mijn naasten een afscheid waarin ze nog een dag of 5 de tijd hebben om afscheid te nemen van mijn lichaam, dus voorlopig blijf ik donor, en mogen ze de rest van mij laten cremeren.

Kaaskopje

Kaaskopje

24-07-2010 om 15:36

Minet

Ten eerste gecondoleerd.
Vanmorgen stond er in onze krant toevallig een rouwadvertentie van een vrouw die haar lichaam ook ter beschikking heeft gesteld. Die vrouw wordt na het onderzoek e.d. nog wel gecremeerd en daar was wel een herdenking bij. Het kan dus wel begrijp ik.
Maar of je nu wel of niet alsnog een begrafenis of crematie krijgt, afsluiten lijkt me wel heel prettig, dus zoals jullie een etentje hebben georganiseerd lijkt me een goede manier om toch even bij elkaar te zijn.
Ik denk nogal minderwaardig over mijn lichaam geloof ik. Wat hebben ze aan mij? Maar misschien is juist een lichaam die niet perfect is wel ideaal onderzoeksmateriaal. Ik vind het een lastig onderwerp. Ik ben inmiddels verschoven van begraven naar cremeren, ook omdat het al vol genoeg is en een urn wat minder ruimte inneemt. Of ik nu ook nog de stap naar ter beschikking stellen kan nemen weet ik nog niet. Nuchter gezegd ben je toch dood dus wat maakt het uit? En ik heb een codicil, dus gesleuteld wordt er misschien toch al. Het hangt een beetje af van hoe mijn gezin er tegenover staat. Als zij het niet prettig vinden stel ik me niet beschikbaar.

mirreke

mirreke

24-07-2010 om 15:47

Nee

Ik vind het belangrijk dat je bij het dode lichaam kunt zitten, en afscheid kunt nemen. Ik vind het belangrijk dat de dode (als men dat wil) thuis is, enfin, nee dus. Voor mezelf niet en voor mijn kinderen niet.
Ik ken het fenomeen wel, juist omdat we kinderen hebben en zelf al veel overlijdens hebben meegemaakt, hebben we veel hierover gepraat, en bewust keuzes gemaakt.
Als ik geen kinderen zou hebben en alleen zou zijn, geen probleem. Dan heeft iemand er nog wat aan. Maar nu niet.

Minet

Minet

24-07-2010 om 15:57

Pandia en kaaskopje

Wij hebben het nog eens expliciet gevraagd aan de heren die mijn schoonmoeder ophaalden. Ook in de papieren vonden we later de bevestiging dat zodra je bent opgehaald door de faculteit, je nooit meer iets hoort of ziet over wat/wanneer er is gedaan met het lichaam. De overblijfselen worden tzt gecremeerd namens de faculteit, maar wanneer dat is hoor je ook niet.
Wat Kaaskopje beschrijft moet dus iets anders zijn, het lichaam van die overledene is waarschijnlijk voor autopsie weggeweest, en wordt nu alsnog gecremeerd.

Goh

Goh Minet dat de faculteit daar dan niets meer aandoet. Hier aan mijn universiteit in Engeland worden de lichamen van de faculteit geneeskunde een keer per jaar gecremeerd na een herdenkingsdienst die bijgewoond wordt door studenten, professoren en familie indien die dat willen. Al het lichamelijk materiaal wordt daarom ook bij het lichaam gehouden als er gesneden wordt. Dan heb ik het trouwens over lichamen die gedoneerd zijn aan de faculteit geneeskunde voor anatomieles. Hoe het met onderzoek gaat weet ik niet.

Ik ben bloed en orgaan donor maar mijn lichaam gaat op het moment niet naar de wetenschap. Als ik nu zou overlijden zou dat hoogstwaarschijnlijk door een ongeluk zijn en zulke lichamen willen ze niet. Daarnaast zou ik familie/vrienden tijd willen geven om aan het idee te wennen en om mijn lichaam nog even te zien en ze wonen allemaal ver weg. Later denk ik er nog wel eens over na.

Mariel

fladder

fladder

24-07-2010 om 19:37

Net gelezen

Ik geloof dat er in de Quest (i.i.g. een tijdschrift dat deze maand de dood als thema heeft) iets staat over wat er gebeurt als je je lichaam t.b.v. de wetenschap hebt gesteld.

Minet

Minet

24-07-2010 om 20:20

Cobi en mariel

Cobi, jij zegt:Wat ik begreep hoef je uit ideeele motieven je lichaam niet ter beschikking te stellen van de wetenschap. Er is meer dan voldoende aanbod omdat mensen het uit financiele overwegingen doen: je bespaart de uitvaartkosten.

In het geval van mijn schoonmoeder is dit zeker niet van toepassing. Er is bij wijze van spreken geld genoeg voor 100 begrafenissen, er liggen zelfs meerdere polissen, maar ze deed het echt uit ideël motief. En er zijn er blijkbaar nog niet genoeg. Die mogelijkheid is er wel, dat staat ook in de papieren die je van de faculteit krijgt. Als er genoeg lichamen zijn wordt je gewoon afgewezen en moeten de nabestaanden alsnog een uitvaart regelen. Vol is vol zeg maar.

Mariel, ik zou willen dat het hier net zoals bij jou zou gaan. Een keer per jaar een mooie ceremonie voor alle mensen die hun lichaam hebben geschonken aan de afd. anatomie van de faculteit.

Sancy

Sancy

24-07-2010 om 21:11

Toch raar

Hoewel het 20 jaar geleden was ( en het ondertussen veranderd kan zijn) weet ik toch vrij zeker dat de familie wel bericht heeft gekregen van de crematie van mijn oma's overblijfselen. Het was niet mogelijk om wat as te krijgen - ze cremeren meerdere tegelijk.

Minet

Minet

24-07-2010 om 22:02

Jammer vooral

Het zou mooi zijn als er zoiets zou gedaan worden als in Engeland. Een maal per jaar een rituele herdenking van alle mensen die zich dat jaar ter beschikking van de wetenschap hebben gesteld.
Als je googled op wat er gaat gebeuren nadat het lichaam is opgehaald zie je dat overal melding wordt gemaakt van het feit dat familie er nooit meer iets van hoort en/of ziet.

ayla

ayla

25-07-2010 om 07:38

Ik werk op zo'n afdeling

ik werk op de afdeling anatomie van 1 van de nederlandse universiteiten. Bij ons kunnen mensen zich dus beschikbaar stellen voor de wetenschap. Ik krijg ook met grote regelmaat (dagelijks) donors aan de telefoon. Voor die mensen is het een belangrijke wens. Vaak zijn het ook mensen die in hun leven ernstig ziek zijn geweest en zo iets terug willen doen.
Het lichaam moet inderdaad snel worden opgehaald, dus binnen 24 uur. Maar bij ons kan de donor of de familie aangeven dat ze het lichaam later terug krijgen en dat het dan alsnog begraven of gecremeerd kan worden. Dit gebeurt echter niet heel vaak. er kan ook een hele lange tijd overheen gaan voordat je het lichaam terugkrijgt. Als je als nabestaande dit wilt moet je het wel snel aangeven en niet pas na een aantal maanden. Ik weet trouwens niet of dit bij alle universiteiten kan.
In Nijmegen is er een monument voor de mensen die zich beschikbaar hebben gesteld en in maastricht is er volgens mij ook over gepraat om zo'n monument te maken.
Het is vaak moeilijk voor de nabestaanden en dat realiseren wij ons heel goed. Toch zien wij ook vaak de andere kant, familie die boos is als ene lichaam niet geaccepteerd wordt want dan moeten ze opeens een begrafenis betalen.

Minet heel veel sterkte met jullie verlies en al je meer info wilt dan hoor ik het graag

Minet

Minet

25-07-2010 om 08:53

Ayla

Ik had inderdaad al gevonden dat Groningen een monument heeft voor de nabestaanden, Nijmegen wist ik niet. Mijn schoonmoeder koos voor Nijmegen omdat ze daar zelf ook heel vaak is geopereerd, ze vond dat ze op deze manier nog iets terug kon doen.
In de wilsbeschikking staat duidelijk dat het lichaam na ontleding wordt gecremeerd, en dat onderdelen die van groot betekenis kunnen zijn voor de wetenschap of onderwijs, zullen worden bewaard.
Van de crematie horen wij als familie niets, dat kan gebeuren in delen, of geheel, over korte tijd, of pas over jaren. Op de wilsbeschikking is geen ruimte om aan te geven of de familie het lichaam terugwil, ik ga er dan ook vanuit dat dat in Nijmegen niet mogelijk is. Dit is ook nog eens mondeling bevestigd door de heren van het door de faculteit aangewezen rouwcentrum die haar kwamen halen.

ayla

ayla

25-07-2010 om 09:59

Minet

was het dan groningen waar het monument was, kom er even niet meer op.

Ik werk de universiteit in het uiterste zuiden en wij hebben dus wel de mogelijkheid dat nabestaanden het lichaam terug kunnen krijgen. Als we dat weten wordt er ook rekening mee gehouden, het lichaam blijft dan minder lang bij ons en ook met wat we ermee doen wordt er rekening gehouden.
Ik merk wel dat nabestaanden na zoveel tijd toch vaak minder behoefte hebben aan een crematie of begrafenis. Vaak is het een jaar of langer geleden dat de persoon overleden is en mensen hebben het rouwproces al gehad en afscheid genomen. Vaak wordt dan alsnog gekozen voor een anonieme crematie via ons.

Iedere universiteit heeft wat dat betreft zijn eigen regels en beleid, ik denk ook dat het belangrijk voor donors is om goed te kijken wat je wilt.

Snap ik wel

Het zal vast voorkomen dat mensen een overledene aanbieden omdat ze het niet zien zitten de uitvaart te betalen - en dus niet omdat de overledene zelf de intense wens had het lichaam ter beschikking van de wetenschap te stellen.

Helaas wordt niet elke overledene betreurd en met respect behandeld. Ik kan me voorstellen dat een universitaire faculteit niet als 'achterdeur' wil dienen om nabestaanden zonder onkosten van een overledene af te laten komen. Treurig, diep treurig dat het zo kan gaan.

Minet

Minet

25-07-2010 om 13:59

Pelle en bromvlieg

Bromvlieg, als nabestaanden kun je niet zomaar even bellen naar een faculteit om de overledene op te laten halen. Dit kan alleen als er een handgeschreven wilsbeschikking bij de faculteit ligt, en een afschrift daarvan bij de huisarts. Bellers zonder wilsbeschikking van de overledene krijgen dus altijd nee te horen.
Als familie weet je dat een lichaam niet geaccepteerd kan worden, bv. omdat het ernstig beschadigt is door een ongeluk, of simpelweg omdat er geen plek meer is in de vriezer van de faculteit, vol is vol.
Pelle, mijn schoonmoeder had zeker wel nagedacht over wat er met haar lichaam moest gebeuren. Haar halve leven riep ze al dat ze niet begraven wilde worden maar gecremeerd, een jaar geleden heeft ze de wilsbeschikking geschreven en verzonden aan de faculteit. Als haar lichaam niet geaccepteerd zou worden zouden we een dezer dagen de crematie hebben.

Ayla

Kun je ons uitleggen hoe het meestal gaat?

Ik kan me voorstellen dat er misschien bepaalde lichamen zijn die interessanter zijn voor de wetenschap, zodat men die ook wil hebben als het 'quotum' al gehaald is.

Verder denk ik dat mensen die van plan zijn hun lichaam ter beschikking van de wetenschap te weten krijgen dat er een kans bestaat dat hun lichaam op dat moment niet nodig is, en dat er dan alsnog een uitvaart moet worden geregeld. Wanneer je dat tevoren niet helder hebt, is het onderdaad erg naar dat er dan ineens van alles moet worden geregeld. Er zit kennelijk ergens een communicatiefoutje dan?

Het idee van een jaarlijkse herdenking zoals Mariel vertelt lijkt me heel goed. Zodat velen beseffen hoe waardevol het is dat artsen en andere wetenschappers kunnen leren dankzij de donatie én er ruimte is voor nabestaanden.

ayla

ayla

26-07-2010 om 08:16

Hoe het gaat

Je moet inderdaad als donor van te voren een wilsbeschikking invullen,je sluit als ware een soort contract met een universiteit. Die wilsbechikkig moet dus ook echt zelf ingevuld zijn of anders bekrachtigd door een notaris.
Qua aanname heeft iedere universiteit zijn eigen beleid. Mijn universiteit accepteert uiteindelijk maar ongeveer 50% van de aangeboden lichamen. Dat is niet omdat we te weinig plek hebben maar ook andere redenen. recente operatie, ongeluk, obesitas of juist te mager. Wij kunnen het lichaam dan niet bewaren en hebben er dan niets aan. Er zijn ook universiteiten die alle lichamen gewoon accepteren en ze al meteen cremeren als ze er niets aan hebben. Of Universiteiten die ergens middenin zitten. Van de 6 universiteiten die een anatomieafdeling hebben zijn er ook altijd wel een paar met een aannamestop, te veel lichamen in voorraad. Mijn universiteit is selectiever maar zit daardoor niet vol.

in onze infofolder staat duidelijk vermeld dat de kans van niet acceptatie reeel is en dat ze een begrafenisverzekering moeten aanhouden. Mensen kiezen er toch vaak voor omdat te negeren of dat niet te communiceren met familie en dan krijg je dus problemen bij het overlijden. Zeker als de overledene geen directe familie heeft en verre dan opeens de kosten van ene begrafenis moet ophoesten. Vaak krijg je ook mensen aan de telefoon die denken dat ze heel interessant zijn, geamputeerd been, of bijzondere ziekten en juist zijn dat vaak dingen wardoor wij een lichaam niet kunnen accepteren. Het is geen rariteitenkabinet, studenten moeten ook leren van gewone lichamen.

Iedereen die bij volle verstand is kan zich dus inschrijven de acceptatie is dan echter nog niet zeker.
de enige inschrijving die wij ooit geweigerd hebben is een ouder die zijn kind wilde inschrijven. We vonden dat een ouder die beslissing niet kon en mocht maken en daarbij zin de studenten ook nog jong en vonden we een kinderlichaam te confronterend

Ayla

Bedankt voor je uitvoerige informatie. Dt een lichaam niet geaccepteerd kan worden had ik me neit gerealiseerd. Ben wel betrokken bij een vrouw die har lichaam ter beschikking wil stellen. Over vrijwel alles is al gesproken, behalve over de vraag wat er moet gebeuren als het lichaam niet geaccepteerd wordt. Ik zal daar met haar nog eens op terugkomen, want het zou heel erg zijn als we plotseling in zeer korte tijd alsnog een hele begrafenis moeten regelen met alles wat erbij komt, zonder dat er enige voorbereiding is. Deze vrouw heeft alles uitstekend voorbereid en goed doordacht, dus ik wil het graag met haar opnemen. Bedankt dus voor je uitgebreide informatie.

Tsjor

joer

joer

27-07-2010 om 18:28

Nee

Want ik wil graag orgaan donor zijn.

Ze mogen alles van mij gebruiken.

JOER.

joer

joer

27-07-2010 om 18:37

Als dit de keuze is van de overledene.

Persoonlijk vind ik er ook een mooie gedachte achter zitten. Kan de keuze zeker begrijpen.

JOER.

tonny

tonny

27-07-2010 om 23:21

Geheel o.t. (excuus!)

Misschien willen degenen die nooit in de rubriek religie en spiritualiteit komen, hun licht willen laten schijnen over een onderwerp daar?

Het is een beetje ontspoord en niet erg religieus / spiritueel, meer richting zingeving, oud worden, de moeite die dat geeft.

100%mama

100%mama

28-07-2010 om 19:10

Nee

Hier wil ik dus absoluut niet mijn lichaam beschikbaar stellen aan de medische wetenschap. Wel wil ik iets doen als ik dood ben en ben dus orgaan donor. Met uitzondering van huid en ogen (prive redenen) mogen ze alles hebben wat ze maar kunnen gebruiken voor mensen die het nodig hebben om te blijven leven.

Het idee dat ik (hoewel het niet zo zal zijn hoor) lig opgestapeld (als ik dan al wordt "toegelaten") met een paar andere doden...brrrrr, de gedachte alleen al (ook al ben ik dan dood). Zwaar een gevalletje van tussen de oren, maar nee, ik kan het niet.

annamaria

annamaria

29-07-2010 om 09:00

Nee

Nee, ik stel mijn lichaam niet ter beschikking van de wetenschap. Om 2 redenen:
1. ik ben orgaandonor
2. ik heb een aantal jaar geleden snijzaalonderwijs gehad. Hoewel er naar mijn gevoel heel integer met de lichamen omgegaan werd, waren er ook een paar 'bottenbakken", gevuld met bv allemaal benen etc. Daar had ik dus moeite mee, dat die delen van verschillende mensen zomaar in een bak gestopt zijn.

Maar, mocht ooit blijken dat ik een zeldzame ziekte heb die onderzoekswaardig is, dan zou ik wel overleggen met mijn familie of het ter beschikking stellen aan de wetenschap een optie is.

Minet

Minet

29-07-2010 om 14:15

Bericht van de faculteit

Vandaag ontvingen we een persoonlijke condoleance van de faculteit, met daarbij een kaart met de afbeelding van het monument ter nagedachtenis aan allen die hun lichaam ter beschikking stelden.
Naast het monument hangt een mooie tekst, zowel in engels als ned:
Aan een medisch student
Dit is mijn lichaam
De huls van mijn bestaan,
Dat aan jou gegeven wordt.

Als laatste offer aan de wereld
biedt ik de elementen van het leven aan.
Mijn banden, zenuwen en pezen.
Moge het levensvuur
dat in mijn brandde
nog eenmaal opvlammen
en jou de kennis en de kracht doorgeven
die helpen om het wonder van het leven
in stand te houden

Minet

Minet

29-07-2010 om 16:05

Ja en nee

Ja, ik heb het overgetypt, maar.....met de van mij bekende persoonlijke spellingsfout
Er staat natuurlijk bied ipv biedt en de hoofdletters en punten heb ik niet exact overgenomen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.