Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Amadeus

Amadeus

13-12-2011 om 21:17

Stress door geluidsoverlast

Onze bovenburen zijn mensen met een nogal andere muzieksmaak dan wij. En zij draaien die muziek graag hard. Heel hard. Niet alleen kunnen we het horen, we kunnen de teksten letterlijk verstaan, we horen onze eigen muziek niet meer. En de bassen trillen door ons huis. Zo hard als wij hun muziek horen, zouden wij zelf nooit muziek draaien.
We hebben hier al geregeld al wat van gezegd, maar zij ontkennen dat wij er last van hebben. Of ze zetten de muziek op dat moment wel zacht, maar een paar uur later weer net zo hard.
Over de gehele linie is het wel minder geworden, maar vrijwel elke middag is het een kwartier, twintig minuten lang raak. Soms vaker. Zeker in het weekend.
's Avonds en 's nachts houden ze zich tegenwoordig rustig wat de muziek betreft. Kortom, ik vind het al een aardige verbetering. Eigenlijk verwacht ik ook niet dat het veel beter zal worden dan dit. Leuk is het niet, maar regen is ook niet leuk. Het gaat weer voorbij. En ze zullen ook wel eens iets van ons horen.
Mijn man echter heeft er erg veel last van. Hij is ook overdag meer thuis dan ik. Hij reageert er met steeds meer irritatie op en raakt er enorm gestresst van. Het is zelfs zo dat hij nu zegt dat hij liever niet thuis is. Inmiddels heb ik van zijn reactie bijna meer last dan van de bovenburen.
Hij hoopt er erg op dat ze gaan verhuizen, maar ik verwacht niet dat dat gaat gebeuren. Zelf verhuizen is financiëel geen optie en hij snapt ook wel dat dat geen garantie is op betere buren. Mijn man vindt het uitzichtloos en zegt dat hij nu het gevoel heeft in een gevangenis te wonen.
Lekker gezellig dus! Ik zou hem wel willen helpen, maar ik weet niet hoe. En ik erger mij er ook aan, want ik zou het natuurlijk ook liever anders willen.
Ik laat het maar een beetje waaien, ik verwacht wel dat het over gaat. Hij heeft zich er wel vaker overheen gezet.
Maar... zijn er mensen die dit herkennen? Niet de geluidsoverlast, maar hoe je omgaat met de verschillen in beleving?
W.A.M.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Ik ben pessimistisch

"Ik laat het maar een beetje waaien, ik verwacht wel dat het over gaat. Hij heeft zich er wel vaker overheen gezet"

Laat ik vooropstellen dat ik je man niet ken, dus ik kan wel helemaal fout zitten, maar ik zou niet zomaar aannemen dat het wel overwaait. geluidsoverlast doet rare dingen met je, heb ik gemerkt (bij mij waren het de onderburen).

Kennelijk heb je de overlast al heel flink weten terug te dringen en het is de vraag of er meer in zit. Bij mijn buren had ik het idee dat die mensen niet van kwade wil waren, maar gewoon niet konden begrijpen dat als iets een rotherrie was op maandagmiddag, diezelfde muziek op datzelfde volume op dinsdagmiddag weer rotherrie was.

Kortom: ik vrees dat je man met de situatie moet leren leven. Maar ik vrees ook dat dat niet vanzelf zal gaan, en kan niets beters verzinnen dan te suggereren dat hijzelf hulp moet zoeken ofzoiets om een manier te vinden om zijn ergernis de baas te blijven.

Erg vervelend dat het nu winter is (en nog wel even blijft), even een wandelingetje als de buren de stereo aanzetten wordt daarmee ook minder aantrekkelijk.

Ik kan dus wel begrip voor je man opbrengen, maar heb geen oplossing, behalve dat hijzelf moet proberen een manier te vinden om zich niet op te vreten van ergernis. Kan hij niet gaan stofzuigen of andere huishoudelijke klussen doen als de herrie weer begint?

Ik ben verhuisd. Dat was niet vanwege de buren overigens, ik wilde ruimer wonen, maar ik was wel erg blij dat ik van ze af was.

Sterkte ermee

Temet

Petra van Boven

Petra van Boven

13-12-2011 om 22:01

Herkenbaar

in die zin dat ik net zo ben als je man.
Knettergestoord word je ervan. Woest en agressief ook. Ook als het stil is, want dan zit je de hele tijd op je hoede: wanneer begint het weer? Nooit lekker ontspannen thuis, het is fnuikend.
En het ergste is, dat je je het jezelf zo kwalijk neemt. Ik tenminste. Ik vind het zo kinderachtig, zo overgevoelig, ik mag het van mezelf niet erg vinden. Een enorme strijd.
Mijn eega heeft er wat minder last van. Ik vind het HEEL ERG fijn dat hij het mij niet kwalijk neemt. Hij accepteert mijn gevoeligheid meer dan ik Hij sprak op een dag de ontwapenende woorden: maar het IS ook erg vervelend en je mag het vervelend vinden. Stom,simpel, maar voor mij een eyeopener.
Geen tips dus, behalve dat je het door het van hem te accepteren hem al heel erg helpt en niet te zeggen (nooit!) dat hij er zich maar overheen moet zetten (dat doe je geloof ik ook niet)

sterkte.

Mamvantwee

Mamvantwee

13-12-2011 om 22:40

Ik ben erom verhuisd

Zo erg was het. Ik werd knettergek van het burengeluid. Ik zat steeds op de toppen van de adrenaline te wachten op het volgende geluid van de buren: gestamp, geklop, boor in de muur, geschreeuw. En vaak nog dingen die je hen niet eens kwalijk kon nemen. Maar ik verzeker je: dit gevoel waait niet over! Begrip tonen aan je man is heel belangrijk. Ik werd er zo gek van dat ik ook ons huis uitvluchtte als ik kon. Ik zat niet meer ontspannen thuis. Gelukkig steunde mijn man me, en is hij meegegaan in mijn beslissing om te verhuizen.

Weet je hoe erg het was? In ons nieuwe huis, met slechts een buur, heb ik er zes maanden over gedaan om weer ontspannen te worden en niet bij elk geluidje op de kast te zitten. Het Jan echt diep gaan, stress door geluidsoverlast.
Groet, Mamvantwee

Marja

Marja

13-12-2011 om 22:42

Ja en wat het ook is, amadeus

het komt van boven. Dat vind ik altijd veel meer intimiderend dan dat het van beneden of van opzij komt. Alsof je in elkaar gedrukt wordt door het geluid. Geen tip, alleen medeleven, het lijkt me super rot. Misschien toch nog meer proberen uit te leggen, desnoods mbv een buurtmediator. Dat je tot afspraken komt over uren of zo.

sterkte Marja

Kaaskopje

Kaaskopje

14-12-2011 om 01:19

Een kwartier?

Ik ben ook gevoelig voor geluidsoverlast. Ik erger mij er snel aan. Ik kan me de frustratie van je man dus wel voorstellen. Maar als ik lees dat het meestal om een kwartier of twintig minuten per dag gaat vraag ik mij wel af of dat écht niet te overzien is. Kan je man dan niet even met een koptelefoon zijn eigen muziek opzetten? Als je buren de overlast al zover teruggebracht hebben is het misschien ook wel sympathiek om ze tegemoet te komen en niet over een kwartiertje te mopperen. Hoewel ik mij ook wel kan voorstellen dat de tolerantie steeds moeilijker te vinden zal zijn doordat het élke dag terugkomt. Maar je man moet er ook een beetje voor waken dat hij zich niet gaat ergeren om het ergeren.
Onze huidige buren waarschuwden ons toen ze hier kwamen wonen dat vooral de man als hij alleen thuis was wel eens behoefte had aan een half uurtje het geluid voluit. Of we daar begrip voor hadden. Dat hadden we wel. We vonden het vooral netjes en eerlijk om dat meteen te vertellen. In de praktijk viel het allemaal nogal mee.

dc

dc

14-12-2011 om 08:08

Oordopjes

Ik zou met je man naar een specialist gaan om hele goede oordopjes aan te schaffen. Dan kan hij verder gewoon doorgaan met zijn ding terwijl de herrie aan staat.

Ik denk niet dat het overwaait, als je je eenmaal irriteert aan iets, dan is het heel moeilijk om je erover heen te zetten.

Absoluut

We hebben een buurvrouw die erg graag drinkt en een periode heel veel 's nachts doorzakte met haar vrienden. Vriend lag er wakker van. Op een gegeven moment hielpen oordopjes ook niet meer en werd ik zelfs wakker als ze de muziek voluit draaide of op straat stond te schreeuwen wanneer ze de visitie uitliet. Dan hebben we het dus over 's nachts, op doordeweekse dagen. Dan werd je één à twee keer per nacht wakker (bv om 2 en 5 uur). En dan mocht je vlak daarna weer opstaan om te werken. Vriend werd niet te genieten van de gebroken nachten toch wel twee keer iedere werkweek. Daarbij: buurvrouw sliep overdag en werd daardoor wakker van mijn kinderen als die thuiskwamen van school. Klaagde daar weer over (hoe durfde ze!). We hebben haar twee keer vriendelijk aangesproken op de geluidsoverlast maar een derde keer werd ze gemeen. Toen hebben we de woningstichting ingeschakeld en werd het iets minder. Nu begint het af en toe weer en dan ben je inderdaad sneller in de stress.
Overigens is er afgelopen zomer weer een hele nieuwe vorm van overlast geweest: wietplanten in haar tuin, waardoor de kinderkamers een heel najaar lang in de stank stonden. De woingstichting trok zijn handen er van af. Daar werd ik dan weer gestresst van.

Vervelend

Hoe je omgaat met het verschil in beleving van geluidsoverlast heb ik wel ervaring. Ik ben er veel gevoeliger voor dan mijn man en heb er dus ook meer last van. In onze flat hadden we boven- én bovenburen die de hele dag en nacht door lawaai maakten en het was al een gehorig huis. Ik was meer thuis dus had er vaker last van. Dan kan je ook steeds minder hebben. Bovendien slaapt mijn man echt overal doorheen en werd ik er wel wakker van als de bovenbuurman om 3 uur 's nachts opstond om naar zijn werk te gaan, of de onderbuurkinderen om 6 uur 's ochtends met hun houten klompjes op het laminaat gingen rondrennen. Mijn gehadheidsgehalte was dus een stuk hoger. Dan erger je je sneller aan en ben je meer gespitst op matig overlast dan wanneer je ontspannen bent.

Luisteren je buren gezamenlijk naar die harde muziek of is het één buur in zijn eentje? In dat geval zou ik een goede, draadloze koptelefoon bij een gespecialiseerde muziekwinkel kopen en als vroeg kerstkadootje aan de buur aanbieden.

Of leer je man wat bevallende vrouwen leren: diepe zucht, deze wee komt nooit meer terug. Twintig minuten herrie is heel vervelend, maar als het voorspelbaar is (altijd 's middags, altijd zo rond de twintig minuten) dan is het vast beter te behapstukken dan te pas en te onpas en van wisselende duur. Je kan telkens als de muziek zachter gaat denken: we hebben het weer gehad voor vandaag!

skik

Onvoorspelbaarheid

Als je weet dat het elke dag raak is, maar je weet precies wanneer, is dat minder erg dan wanneer je weet dat het komt maar niet weet op welk tijdstip. Je bent er dan namelijk de hele dag op gespitst en dat kan de stress aardig doen oplopen. Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest.

Ik wil je man heel veel sterkte toewensen want van geluidsoverlast waar je je niet aan kunt onttrekken kun je behoorlijk gek worden.

Chris

Oh, en verschil in beleving

Je vroeg eigenlijk hoe je moet omgaan met het verschil in beleving tussen jou en je man. Ik denk dat je zijn gevoel wel moet erkennen. Op het moment kan hij de stress die hij ervaart namelijk bij niemand anders kwijt (de buren zijn niet gevoelig voor jullie argumenten) en gedeelde smart is halve smart.

Tegelijkertijd zou je kunnen proberen met hem een oplossing te vinden waardoor hij niet zo'n last heeft van de geluidsoverlast, bijvoorbeeld heel concreet door oordoppen aan te schaffen, maar vooral door een manier te zoeken waardoor hij ermee kan omgaan zónder zo in de stress te schieten. Moeilijk, maar uiteindelijk helpt dat het beste denk ik.

Chris

dorle

dorle

14-12-2011 om 16:25

Ook gehad

Wat een herkenbaar verhaal. Wij hadden buren waar we op allerlei manier last van hadden. Ik ervaarde dat veel sterker dan mijn man. Ik was er dag en nacht mee bezig en er enorm gestressd en moedeloos door. Mijn man had er ook wel last van maar veel minder dan ik. Hij had grote moeite met mijn stress. Hij wilde maar het liefste dat ik er niets over zei. Dat gaf weer strijd tussen ons en ik voelde me erg onbegrepen.
Dus net wat Petra van Boven zegt, laat hem aub zeggen wat hem dwars zit. Je hoeft het niet op te kunnen lossen. Het liefste natuurlijk wel, door bemiddeling en verhuizing. Maar als dat niet gaat, laat hem wel stoom afblazen.
Wij zijn uiteindelijk verhuisd en ik geniet van de rust. Maar als de huidige buurman herrie maakt, al is het maar af en toe, dan komt al het oude zeer weer boven. Geluidsoverlast kan een mens knetterdol maken.

Een kwartiertje per dag echt zo erg?

Een kwartiertje per dag is niet zo erg toch? Heb ook zo'n buurman en het is irritant, maar meer ook niet..

Ely

Ely

15-12-2011 om 08:52

Kwartiertje

Volgens mij zit de stress niet in de duur maar in de onvoorspelbaarheid en gebrek aan controle. Als mijn kind wil gaan drummen gaan we samen met de buren overleggen voor t geschikste half uurtje en is er voor hun inspraak. Als ik het goed heb gelezen is er wel overleg geweest maar niet met volledig gewenst effect. Die oncontroleerbaarheid maakt t denk ik zo fnuikend.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Moontje

Moontje

15-12-2011 om 08:57

Kwartiertje...

Het lastige van het 'kwartiertje' is, dat je vaak achteraf pas weet dat het maar een kwartiertje was (zeker bij onverwachte geluidsoverlast) en dat maakt het mega irrirant. Tenminste zo was het hier, het kon een kwartiertje zijn (dat trek ik nog wel) maar ook wel eens een uur, of een paar uur. En dan de dag erop maar 5 minuten.
Ik vind/vond het ook moeilijk en het is heel lastig je er voor af te sluiten. Ik heb wel aangebeld bij de buren, of voor het raam staan zwaaien (horen de bel niet als de muziek zo kneiterhard staat) en dan zeiden ze helemaal geschrokken 'oh sorry, ik zet 'm meteen zachter"... maar tja, hoezo schrikken, na de zoveelste keer weet je toch dat je buren dit muziekniveau horen? Zet dan zelf een koptelefoon op en doe die kneiterhard, heb ik er geen last van.
Soms zet ik van armoe zelf dan maar muziek aan, zodat ik de muziek van de buurvrouw minder hoor (maar ik hoor haar bassen er gewoon tussendoor, het lijkt wel of ik me dan daar zelfs op focus, terwijl ik dat niet wil)
Dus ik snap het helemaal van de mensen die er knettergek van worden.

Kwartiertje henk

In de openingsposting staat dat de geluidsoverlast eerst veel erger was, ook 's avonds en 's nachts. Amadeus' partner zijn gehadheidsgehalte zit nog op 99%, dan is er niet veel voor nodig om weer boven op de kast te zitten bij herrie, ook al is het 'maar' een kwartiertje. De herrie is wel verminderd, maar de buren menen dat Amadeus en partner niet zoveel last kunnen hebben van hun muziek en hebben niet zoveel begrip voor hun ergernis. Het zou dus zomaar kunnen zijn dat de herrie weer escaleert, voor Amadeus' partner hangt dat misschien als een zwaard van Damocles boven zijn hoofd.

skik

Asa Torell

Asa Torell

15-12-2011 om 09:49

Gaat ook over het gevoel

dat er totaal geen rekening met je wordt gehouden. (enfin t is wel verminderd maar er is toch weinig begrip voor het probleem zoals ik het lees). Dat lijkt me al genoeg reden voor ergernis, naast het geluid zelf. De machteloosheid die je daardoor ervaart.

Hombre

Hombre

15-12-2011 om 11:54

Territorium

Mijn theorie is dat het een vorm van territoriumdrift is. De herriemaker toont zijn aanwezigheid en dominantie door zijn buren te overspoelen met herrie.

De buren voelen dit als een aanval op hun vrijheid en autonomie. Daarom komt het zo hard aan. Daarom word je er bijna lichamelijk ziek van. Het grijpt aan op de meest primitieve instincten uit de tijd dat we nog in de bomen woonden.

De enige manier om je er een beetje aan te onttrekken is een vrijstaande boom op te zoeken. Godzijdank heb ik er nu eentje, en dat scheelt, maar zelfs dan heb je nog buren die niet alleen een luidruchtig feestje geven, maar dan OOK nog perse de schuifpui wijd open moeten hebben. Ach, het is maar eens per jaar. &^@%^!

Het is geven en nemen.

"dat er totaal geen rekening met je wordt gehouden."

Sja, dan verschillen de inzichten hierover. Als de buren hun liefde voor de muziek voluit bewust beperken tot een kwartiertje per dag vind ik dat ze best rekening houden met.

Het is geven en nemen.

Amadeus

Amadeus

15-12-2011 om 14:51

Even een korte reactie

Verhuizen zou echt heel fijn zijn, maar je hebt natuurlijk nooit garantie op rustige, beschaafde buren.
Op dit moment hebben we alleen deze buren (niemand naast of beneden ons) en ze geven af en toe flinke geluidsoverlast, maar 's avonds en 's nachts zijn ze rustig. We slapen prima en dat is heel wat waard, wat mij betreft!
En daar komt bij dat verhuizen financiëel echt geen optie is en ik me dus pas echt gevangen ga voelen als mijn man zegt (en als jullie zeggen) dat dat de enige uitweg is. Later meer, in elk geval bedankt.
W.A.M.

Vic

Vic

15-12-2011 om 15:14

Tja

Het is allemaal een beetje geven en nemen als je zo dicht op elkaar woont. Ik ben altijd al blij dat ik mijn buren niet ben Hebben altijd een heel rustige oudere dame naast zich gehad. Die verhuisde naar een zorginstelling en toen kregen ze ineens een buurvrouw met twee kinderen, die zo nu en dan flink van zich laten horen. Ik klaag dus ook zeker niet over hun muziek, zo nu en dan, en hun luid zoemende traplift.

Mamvantwee

Mamvantwee

15-12-2011 om 18:19

Het gaat niet om territorium

Tenminste, niet in mijn ervaring. Het gaat om het gevoel van veiligheid. Je eigen plek die niet veilig is. De onvoorspelbaarheid en frequentie is de boosdoener, natuurlijk in combinatie met de duur en intensiteit. Ik bedoel daarmee: zo nu en dan een geluid van de buren is niet erg. Maar vaak, hard en niet op vaste tijden is wel stressverhogend, als je daar gevoelig voor bent.

Je kunt in dit draadje al goed merken wie er ervaring hebben met deze stress. De reacties die stellen dat 'een kwartiertje per dag' niet erg kan zijn, dat het 'geven en nemen' is, die hebben het over de normale geluiden of zijn er gewoon niet gevoelig voor. Maar het is een heel ander verhaal als je in je huis waar je tot rust wil komen, dat niet meer kúnt door deze stress. Dat vreet echt diep in.

Ik zeg niet dat verhuizen de enige oplossing is, maar dat er bij jullie actie ondernomen moet worden lijkt me duidelijk. Nodig de buren eens uit voor een kop koffie en vertel rustig en eerlijk hoeveel effect de overlast heeft op je man. Ze hebben het waarschijnlijk gewoon niet in de gaten, en begrip beide kanten op is veel beter in zo'n situatie dan een wapenwedloop van subwoofers op maximum.

Succes en sterkte. Echt niet onderschatten, die stress.

Groet, Mamvantwee

dorle

dorle

15-12-2011 om 20:12

Amadeus

Wat je ook zou kunnen vragen is of er een tijd afgesproken kan worden wanneer er harde muziek gedraaid mag worden.
Ik heb ook een tijdje buren met een electronisch orgel gehad. Ik wist altijd precies dat hij tussen 5 en 6 speelde. Ik had er door de voorspelbaar nooit last van.
Ik denk dat als je een tijd afspreekt bv van 15.00 uur tot 15.15 of 15.30 dat dit heel veel lucht kan geven.

dorle

dorle

16-12-2011 om 08:15

Ik vind juist dat een tijd afspreken typisch is voor geven en nemen. Zij hun muziek en jij weet waar je aan toe bent.
Je zit nooit meer in de stress omdat je niet weet wanneer het weer begint.
Tuurlijk heb je kans dat het erger wordt als je klaagt, maar zo gaat het ook niet.

Moontje

Moontje

16-12-2011 om 08:45

Gevoelig voor geworden

Ik was nooit gevoelig voor geluid van anderen, totdat ik er te pas en te onpas mee te maken kreeg, Mamvantwee beschrijft het goed. Het is niet eens dat ene kwartiertje, het is iets wat erger is geweest bij Amadeus en nu tot denk ik wel, een aanvaardbare tijd is teruggeschroefd. Alleen denk ik, dat bij man van Amadeus het kwaad voorlopig al geschiedt is. Het is tijden erger geweest en nu ineens is het 'maar' een kwartiertje, terwijl het vroeger misschien uren was, of een kwartier wel, dan weer even stil, en dan weer een kwartier/ of een uur.
Het onvoorspelbare, het idee dat het elk moment van de dag kan gebeuren en je weet niet hoe lang het kan gaan duren, is gekmakend. Zeker als het dus niet begonnen is met een kwartiertje, maar het is veel erger geweest. En dat heeft erin gehakt bij hem vermoed ik.
Ik ben ook vaker thuis dan mijn man en ik snap helemaal hoe erg het kan zijn, zeker als je het op dat moment niet eens tegen iemand kan ventileren (je bent alleen thuis) en ze gaan wéér die *&(*^&*%^ muziek harder zetten.
Wat iemand hier al schreef, dat het na een verhuizing pas na een maand of 6 een beetje weg-ebde, vrees ik dat het nog wel een tijdje gaat duren voordat de man van Amadeus iets minder snel op de kast zit.
Misschien kunnen ze een van de buren eens uitnodigen en de ander thuis laten met de muziek hard, zodat ze kunnen horen hoe hard het doorklinkt bij jullie? Of is het mogelijk dan maar wat geld er tegenaan te gooien en iets van geluidsisolatie laten aanbrengen tegen het plafond? (of kan de woningbouw iets voor jullie betekenen?) (als jullie een huurhuis hebben natuurlijk)

Hombre

Hombre

16-12-2011 om 09:38

@mamvantwee

Ik heb inderdaad ervaring met dit fenomeen, ik heb er dan ook flink over nagedacht waarom ik het als zo erg ervaar. Ik denk dat daar toch iets verborgens en primitiefs (zoals die territoriumdrift) aan ten grondslag moet liggen. Niet letterlijk, ze komen natuurlijk niet op je terrein.

Het is bekend dat territoriale dieren (bijv katten) grote stress ondervinden als ze merken dat hun territorium wordt betreden door concurrenten. Ik denk dat veel mensen (niet iedereen?) eenzelfde soort stress ervaren als ze geluidsoverlast van buren krijgen.

Ik merk dat ik geluidsoverlast uit andere bronnen (vliegtuigen, voorbijrijdende treinen, heimachines) veel minder stresssvol vindt dan geluid van buren. Dat duidt er in ieder geval op dat er een sociale component in die stress zit.

Hombre: sociale component

Dat kan heel goed kloppen. Een vliegtuig maakt lawaai, dat is een feit, maar de buur kan aan de volumeknop draaien. Wanneer die buur dat niet doet ga jij je afvragen waarom niet, waarom houdt die buur zo weinig rekening met je, is dat met opzet of niet, en je voelt dat je grenzen (territorium?) overschreden worden.

Petra van Boven

Petra van Boven

16-12-2011 om 12:21

Inderdaad: grenzen

Als iemand in de straat zijn auto heel lang stationair laat draaien veroorzaakt dat een soort trilling in mijn hoofd waar ik gek van word.
Op een dag hoorde ik het weer en werd na een tijdje boos. Tot ik erachter kwam dat het mijn eigen wasmachine was. Ergernis meteen weg.

Voor mij is het inderdaad de gewaarwording dat iemand heel erg lomp en ongevraagd jouw sfeer en de intimiteit van jouw woning verstoort, zonder ook maar op wat voor manier respect te hebben voor jouw sfeer.
Als ik gezellig aan het eten ben met mijn gezin en de buren zijn weer lekker bezig, dan kan ik ze echt wel wurgen. Zij dringen zich dan ongevraagd op in ons leven.
Ik ervaar het echt als een enorme inbreuk op mijn leven. Het gaat niet om het geluid zelf, het gaat om het feit dat er over je heen gewalsd wordt, en dat op de plek waar je je het meest veilig zou willen en moeten voelen: thuis.

Noise squad

Ik zag net een programma van de BBC over de Noise squad. In Engeland heb je speciale lawaaipolitie die bij klachten over geluidsoverlast komen ingrijpen (feestjes afkappen), met decibelmeters komen kijken of chronisch geluid boven de norm is, ze kunnen boetes uitdelen en geluidsapparatuur in beslag nemen. Goh, hadden we die in Nederland maar. Vast nuttiger dan de animalcops.

skik

Verschrikkelijk

Ook hier ervaring. Er heeft anderhalf jaar geleden een draadje van mij gelopen over geluidsoverlast van de buren (3 nogal snollige dames). Het plezier in mijn huis, mijn werk en mijn leven was totaal verpest door het eeuwige lawaai van de dames. Het ging dag en nacht door. Op een gegeven moment kon ik al helemaal flippen als ik hun deur hoorde (wat toch een normaal geluid is). Ik heb vanalles geprobeerd, uitnodigen, praten, afspraken maken, eigenaar van het huis erbij halen. Niks hielp, het werd alleen maar erger. Tijdens het kerstdiner moesten we gewoon tegen elkaar schreeuwen, over de bas van de buren heen. Dat soort dingen. Gelukkig hoepelden ze op voor ik helemaal gek was. Nu woont er al anderhalf jaar een lieve dame, die heel goed rekening houdt met mij. Wil ze boren, dan smst ze dat en erbij hoe lang het gaat duren. Andersom doe ik dat natuurlijk ook. Als ze op rare tijden thuiskomt of weggaat, doet ze de deur heel zachtjes achter zich dicht. Als ik dat per ongeluk toch hoor, denk ik altijd dat het zo lief van haar is dat ze zachtjes doet. Zelfs nu, na anderhalf jaar, denk ik nog dagelijks aan die herrie terug en ben ik ZO gelukkig dat het over is. Bij mij was het inderdaad de inbreuk op je leven en dat ik nooit wist wanneer de herrie weer in volle hevigheid zou losbarsten. Er was geen peil op te trekken dus ik was altijd gestresst. Herrie komt letterlijk je huis binnen. Oordoppen zijn voor 's nachts wel een oplossing, maar ik wil in mijn eigen huis ook gewoon met mijn eigen kind kunnen praten of het journaal kijken.

Truus van Beneden

Truus van Beneden

17-12-2011 om 12:11

Mag ik wat vragen in dit geluiddraadje

als zijnde zelf de overlast veroorzaker? Ik vind het erg moeilijk om te bepalen wat nou wel en niet kan. Natuurlijk is het naar als iemand je sfeer binnendendert, maar de andere kant is dat je niet kunt leven zoals je wilt en voor je gevoel almaar op de tenen moet lopen voor de buren.
In ons vorige huis hadden we nooit een centje pijn. Wij zijn naar ons idee geen herriemakers, en volgens onze oude buren ook niet. Onze nieuwe buren zijn naar ons idee behoorlijk geluidgevoelig, buurvrouw vertelde bij de eerste kennismaking al dat ze altijd slecht slaapt en lang uitslaapt (geen baan, geen kinderen).
Op mijn vrije dag doe ik het huishouden en ik begon dan graag met stofzuigen, zo om een uur of 8. Dat doe ik al niet meer, ik zorg ervoor dat ik niet voor 9 uur ga zuigen want anders heeft ze daar misschien last van. Wij lopen nooit met schoenen aan binnen en gaan altijd expres zachtjes de trap op. Man heeft nieuwe tegels in de keuken gemaakt, voor het op maat slijpen is hij iedere keer helemaal naar achter in de tuin gelopen zodat dat geluid niet bij de achterdeur was. (passen-lopen-slijpen-lopen-passen-lopen etc) En zo nog veel meer, we houden naar ons idee veel rekening met de buren, ze zitten altijd in ons hoofd zeg maar. Harde muziek is hier ook echt nooit.
Nou hadden we een paar dagen terug werkmannen die een nieuwe radiator moesten plaatsen, ik was laat thuis en had geen zin de zooi gelijk op te ruimen. Ik dacht dat doe ik morgen voor mijn werk even. Dus om 7.15 even 10 min. stofzuigen in mijn voorkamer (buurvrouw slaapt boven-achter). Doe ik echt anders nooit en we wonen hier al ruim een jaar. Wordt er hard op de muren gebonst en de radio gaat daar keihard aan. Ik schrok me rot.
Is dat raar van mij om even te zuigen? Ik zuig nog wel beneden als er iemand van mijn eigen gezin boven in bed ligt uit te slapen, zo erg is dat toch niet? Bovendien kan ze dan toch verderop in de dag even langskomen om te vragen of ik dat niet meer wil doen?
Wat vinden jullie, ging ik echt in de fout?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.