Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Belle Époque

Belle Époque

23-05-2011 om 23:03

Telefoonetiquette - even onbereikbaar willen zijn

Ik zou graag jullie mening willen weten over het "bereikbaar moeten zijn" per telefoon, internet en dergelijke. Ik heb namelijk steeds meer het idee dat het voor een aantal mensen een vanzelfsprekendheid is om 24/7 bereikbaar te zijn, en dan ook acuut alles uit je handen te laten vallen als er gebeld wordt of als je een sms krijgt.
Ik heb een druk leven (wie niet... ) en ik ben uitstekend in staat om te zeggen dat een gesprekje me niet uitkomt. Negen van de tien keer wordt dat ook gerespecteerd (de tiende keer slaagt iemand er toch telkens weer in om een stukje kostbare tijd weg te snoepen).
Vorige week werd het me even te bar. Ik was met enkele rotklussen bezig in huis, daarna wilde ik wat werk doen. En dat ding blééf gaan! Nee, geen callcentra, ik ben er gelukkig in geslaagd om uit hun bestanden te blijven. Maar wel telefoontjes van moeder ("ik heb al drie dagen niks van je gehoord"), vriendinnen ("moet je nou toch eens horen"/"heb je zin om volgende week uit te gaan"), school ("niks dringends, maar in de nieuwsbrief van vorige week waren we vergeten te vertellen dat..."), een bedrijf ("u had ons gebeld voor een offerte", ja dat klopt), etcetera. Ik kon langere gesprekken gelukkig in de kiem smoren, maar moest toch telkens weer dat ding opnemen voor de volgende beller.
Het gebeurt steeds vaker dat ik onderbroken word in mijn werkzaamheden, maar opeens was ik het vorige week zo zat dat ik zowel mijn vaste lijn als mijn mobiel radicaal uit heb gezet tot ik klaar was met mijn werk.
Later op de dag heb ik ze weer keurig aangezet, nadat ik een aantal uur verrukkelijk ongestoord heb kunnen doorbuffelen... Wát een zaligheid!
Toen kreeg ik een stroom van gemiste oproepen binnen, maar ook sms's. Een vriendin, die ik graag mag maar wel eens wat claimerig kan zijn, had me eerst meerdere malen gebeld en daarna in 1/2 uur tijd allerlei sms-jes gestuurd: "Waar ben je, ik krijg geen gehoor, joehoe, is je telefoon stuk, je vaste nummer doet het ook al niet, ik moet je dringend iets vragen." Zoiets. Niet voor het eerst, ze doet het ook als ik in de auto zit bijvoorbeeld en niet op kan nemen. Ik heb direct gebeld en was meteen een uur veroordeeld tot de telefoon, want kort en bondig komt in haar woordenboek niet voor. Het bleek uiteindelijk een futiliteit te zijn.
Ik heb (niet voor het eerst, maar wel duidelijker dan ooit) gezegd dat ik niet altijd tijd of zin heb om aan die telefoon te hangen, dat ik de hele ochtend al zo'n beetje gespamd werd door telefoontjes die best een dagje konden wachten en dat ik werk wilde afmaken. In geval van nood ben ik altijd per mail te bereiken, die check ik elk uur.
Ze begreep het en bood haar excuses aan, maar vanavond kreeg ik wéér zo'n sms-bombardement (ik was even bezig met mijn kind en hoorde het toestel niet).

Hierdoor begin ik steeds meer het idee te krijgen dat je in deze moderne tijd continu bereikbaar moet zijn en alles uit je fikken moet laten vallen als er een telefoon overgaat. Dat ergert me.
Gelukkig zijn er ook mensen en bedrijven die niet moeilijk doen als ik de telefoon laat overgaan en me een kort, bondig sms-je sturen (de voicemail heb ik er uit gedaan omdat je daarvoor moet betalen en het me eigenlijk meer last dan lust gaf: ik kreeg informatie die best ook per sms of later doorgegeven had kunnen worden of gewoon nutteloos was). Die begrijpen het gelukkig. Maar er zijn ook te vaak personen/instanties die op commando een gesprek lijken te eisen. Ook van bijvoorbeeld school, die regelmatig belt om informatie te verstrekken, maar ook van andere instanties en bedrijven heb ik al eens het verwijt gekregen dat ik niet direct opnam (ik zat toen in de auto en dan bel ik niet).
Vanavond wéér een telefoonbombardement. Niet alleen maar geleuter, ook nuttige en gezellige praat, met meerdere mensen achter elkaar, maar ik heb vrijwel zonder onderbreking van half 9 tot half 11 aan dat ding gehangen Dág, avond... Dág, dingen die ik nog graag even wilde gaan doen voor het slapen gaan...

Zo, dat was een lang verhaal Het zit me ook best hoog. Maar de kern is: kan ik anno 2011 beslissen af en toe volkomen onbereikbaar te zijn (eventueel met een prepaidtelefoontje voor nood met een nummer dat bekend is bij héél weinig mensen die niet moeilijk doen als je niet direct opneemt, maar dan een korte, bondige sms sturen), en de opgetrokken wenkbrauwen die ik toch steeds vaker zie met een gerust hart negeren? Of ben ik een bejaarde ouwe kluizenaar die niet meer mee kan hobbelen met de moderne tijd...?

Eigenlijk lopen er twee ergernissen door elkaar heen: mensen die denken dat hun telefoontijd met jou hun exclusieve claimtijd is en reageren alsof je al drie weken wordt vermist op Groenland als je niet à la minute opneemt, en het feit dat een mens tegenwoordig gewoon heel erg vaak de telefoon moet oppakken. Ook voor korte, zakelijke gesprekjes, maar ondertussen houdt dat wel weer op...

Graag vooral jullie mening over het niet continu "aanwezig moeten zijn" en gewoon eens lekker dóór willen werken (betaald, of in huis) zonder continu dat ding paraat!

Oh ja, en bedankt voor het aanhoren van mijn gefoeter, want ik ben er echt een beetje boos om, merk ik; mijn vrije tijd is schaars en ik heb er geen zin in om die aan telefoneren te spenderen en al helemáál niet in geclaim!


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Puck

Puck

23-05-2011 om 23:30

Je bent gewoon populair

Je bent gewoon ongelooflijk populair als iedereen je aan de lijn wilt krijgen. Gelukkig is dat hier niet het geval.
Ik vind dat je ook echt niet 24/7 bereikbaar moet zijn. Iemand die klaagt dat ik "nog niet heb gereageerd op de mail van gisteren" heeft reuze pech. Voor echt belangrijke dingen ben ik eigenlijk wel altijd bereikbaar, maar ik weiger ook gewoon een gesprek of neem niet op als het me niet uitkomt. En als ik wel opneem dan ben ik ook nog zo dat ik zeg dat het me nu niet uitkomt en dat ik later terug bel. Iedereen die daar moeite mee heeft die heeft bij mij dus pech.
Wat ik wat anders vind is dat ik met mijn moeder (al op leeftijd, gammele gezondheid) heb afgesproken dat ze 2x per week even contact opneemt. Gewoon om even te checken of alles nog oke is. Ze woont namelijk op een uur rijden bij me vandaan. Als die op de afgesproken dag niet gebeld heeft dan komt er idd een telefoonbombardement aan totdat ze opneemt. Hetzelfde toen een goede vriendin me belde dat ze er ff helemaal doorheen zat en zwaar depri was. Die heb ik toen ook heel vaak gebeld en ge-sms-t(samen met een andere vriendin). Gewoon omdat we bezorgd waren, niet omdat we zo nodig tijd wilden claimen.
Dus lekker af en toe onbereikbaar zijn, niet eens met een reden als werk ofzo, maar gewoon omdat je even rust wilt is wat mij betreft prima.

Kaaskopje

Kaaskopje

24-05-2011 om 02:48

Belle

Volgens mij heb jij een luxeprobleem. Er gaan hier dagen voorbij waarop ik niet gebeld of gemaild wordt door vrienden of familie. Lekker rustig hoor.
Je werkt thuis, begrijp ik. Een nadeel van thuiswerken is dat het gewone leven om je heen gewoon doorgaat. Je kunt je telefoon ook gewoon standaard uitzetten terwijl je werkt en als mensen je meerdere malen bellen of sms'en hoef je maar 1 keer antwoord te geven toch? En als je er niet teveel tijd in wilt steken als je moet bellen, kun je dat toch aangeven? Als kort en bondig niet in het woordenboek van een ander staat mag je de jouwe erbij halen.

Belle Époque

Belle Époque

24-05-2011 om 08:07

Inderdaad een luxeprobleem

Oh ja, het is zéker een luxeprobleem! Maar de laatste tijd neemt het wel eens irritante vormen aan. Zoals vorige week. Soms is het weken rustig, en dan opeens krijg ik een tsunami aan belletjes.

Het zijn niet alleen telefoontjes van familie en vrienden (dat valt best mee), maar eigenlijk vooral telefoontjes van bijvoorbeeld de tandarts die een afspraak in juni wil verplaatsen, de boekhandel dat er een bestelling klaar ligt, school dat de rekening van kamp nog niet is betaald, dat soort dingen. Telefoontjes die snel klaar zijn, die vaak ook attent zijn, maar als je er meerdere op een middag krijgt terwijl je bezig bent, wordt het op den duur erg irritant. Ik kan ook morgen wel horen dat mijn boek binnen is en ik stel het op prijs dat school me even herinnert aan kampkosten, maar die had ik net 's ochtends betaald, toen ik de administratie deed en toen ook een paar keer werd onderbroken door de telefoon. De zegeningen van de moderne tijd, zeg maar

Als het zoveelste telefoontje van die dag een belangstellende vriend of familielid is, kan ik ze moeilijk de aandacht geven die ze verdienen want ik zie alleen maar dat werk dat niet afkomt. En als er een flinke berg strijk- en vouwgoed naar me zit te grijnzen, of ik gráág nog even voor de kinderen thuiskomen wat boodschappen wil doen, of tegen een deadline aan hang, terwijl ik alwéér naar dat toestel wordt geroepen, dan stijgt mijn bloeddruk een paar punten.
Ik werk inderdaad vanuit huis, maar ook het normale huishouden moet worden gedaan. Of de boodschappen. Ik neem de telefoon in winkels alleen op als het de kinderen zijn of als ik iets dringends verwacht. En het gebeurt regelmatig dat ik dan een SMS-bombardement krijg (negeren, Belle, negeren, denk aan het woordenboek van Kaaskopje ) of de opmerking "we konden u niet bereiken" na een uurtje in de buurtsuper, dan denk ik wel eens: hoe deden we dat ook alweer vóór 2000, toen we nog geen mobieltje hadden...

Ik wil gewoon af en toe niet bereikbaar zijn. Om ongestoord te kunnen werken, of even lekker te navelstaren als ik daar behoefte aan heb. En opeens herinner ik me een ouderwetse (!) uitdrukking wanneer iemand wilde relaxen: "Ga lekker zitten en trek de stekker uit de telefoon." Die uitdrukking heb ik al heel lang niet meer gehoord...!

Die soms wat claimende vriendin die echt niet elke dag belt, maar haarfijn lijkt aan te voelen wanneer ze vooral NIET moet bellen (want dan belt ze dus WEL) werkt zelf niet. Ik heb haar wel eens geprobeerd uit te leggen wat het is om een strak tijdsregime te moeten hebben met de juiste balans tussen huishouden, werk en opvoeding. Ze leek wel begrip te hebben, maar haar wereldje is toch wel erg klein, merk ik.

Maar het zijn niet alleen haar telefoontjes. Het zijn alle telefoontjes bij elkaar, die soms in één middag tegelijk binnenkomen en mij enorm hinderen als ik iets wil afmaken (gecombineerd met het strakke schema dat ik heb). Ik heb heel rustige dagen, waarin ik amper aan de telefoon zit, maar de laatste tijd lijkt het hier wel een hoofdkwartier van een druk bedrijf en voel ik me wel eens de slaaf van dat ding. Terwijl 99,9% van de gesprekken niet urgent zijn.

Ik ben inmiddels niet meer geïrriteerd, een nachtje slapen doet veel goed. Maar ik heb wel definitief besloten bel-vrije momenten in te voeren. En zo af en toe ook eens een telefoonvrije avond. Zodat ik niet altijd te bereiken ben voor tandartsen, boekhandels, bazen/opdrachtgevers, scholen en soms ook vriendinnen die denken dat ik niets te doen heb maar me ongestoord kan bezig houden met klussen (werk, huishouden), of schaamteloos een avondje voor de tv hangen...!

Maar serieus... Ik ben heel benieuwd hoe alle andere drukke mensen hiermee omgaan. Of zij ook wel eens de telefoon uitzetten om even ongestoord iets te kunnen doen (of laten). Of zij hun mobiel ook wel eens thuis laten bij het boodschappen doen omdat dat ding af en toe onafgebroken afgaat (het komt in golven: soms dagen niets, soms houdt het niet op). Want ik heb echt steeds vaker het idee dat het wel erg vanzelfsprekend is geworden om overal 24/7 aanspreekbaar te zijn, en als je dat niet kan zijn "moet" je een antwoordapparaat hebben. Ik ervaar dat af en toe als "dwingend". Wat dat betreft vind ik mail prettiger, daar kan ik de tijd voor nemen wanneer het mij uitkomt, en die komt niet met veel lawaai binnen terwijl ik ergens mee bezig ben maar blijft geduldig (meestal dan ) liggen wachten tot ik er de tijd voor neem!

Overigens vind ik het wel verstandig om iemand die niet goed in zijn/haar vel zit (ziek, depressief, oud, etcetera) in de gaten te houden, en als die persoon niet reageert en je je zorgen maakt kan ik me goed voorstellen dat je alle communicatiemiddelen aanspreekt om contact te leggen!

Biene M.

Biene M.

24-05-2011 om 08:07

Geen last van

Ik kijk altijd naar het nummer in de display als ik gebeld word en vaak neem ik niet op. Ik maak wel gebruik van voicemail. Bovendien heb ik sowieso een hekel aan bellen en bijpraten doe ik dus per mail of live. En relaties met claimende mensen houden bij mij geen stand (afgezien van mijn moeder, maar die weet inmiddels dat overmatig bellen/sms'en geen zin heeft wegens uitblijven reactie).

Belle Époque

Belle Époque

24-05-2011 om 08:10

Voor de duidelijkheid...

Het zijn niet alleen vrienden en familie, maar ook (vooral) vaak andere telefoontjes. En ze lijken zich allemaal te concentreren. Soms is het een tijd stil, maar dan opeens komen ze dagen achter elkaar. Alsof er opeens een actie is: "Deze week gratis bellen"
Izar, jij zet dus ook je telefoon af en toe uit. Gelukkig, ik begon me al een fossiel te vinden omdat ik die neiging ook wel eens heb...!

belle époque

belle époque

24-05-2011 om 08:18

Biene

Ik heb een huistelefoon waarvan het display niet werkt. En ik heb zowel privé als zakelijk mensen met een afgeschermd nummer.

Over de vriendin: ik zit daar inderdaad wel eens mee. Het is een lief, hartelijk mens, maar heeft wel een prinsessenkantje. Het uit zich vooral per telefoon, liefst als het slecht uitkomt. Daar lijkt ze een zesde zintuig voor te hebben Maar verder is het een best mens (ik ben wel blij dat ze niet in mijn stad woont, want het is wel een type om elke dag op koffievisite te komen ). Maar goed, dat is meer iets voor "relatieproblemen", want nu vroeg ik me eigenlijk meer algemeen af of het wel of niet "done" is om af en toe telefoonloze momenten in te lassen en even te breken met de 21e eeuwse gewoonte om vooral overal bereikbaar te zijn Want als ik de meeste telefoontjes overdenk, vallen ze allemaal in het vakje "dat had morgen ook wel gekund" (en dan denk ik vooral aan tandarts en zo)

Dat is aan jou

Wie bepaalt dat jij 24 p/d bereikbaar moet zijn?
Dat ben je zelf.
Dus als je niet bereikbaar wilt zijn,zet je je telefoon uit .
zo simpel is dat.
Als het belangrijk is bellen ze later nog wel een keer.

Sja

als de vaste telefoon hier op één dag driemaal gaat zijn wij verbaasd.

Mijn gsm gaat al helemaal nooit. Hoogstens paar sms-jes per dag.

Sorry, ik herken je verhaal niet, maar je bent vast in het dagelijks leven een fervent beller/communiceerder; net als mijn schoonzoon, die belt of wordt gebeld door half Nederland. Tja als je dan een paar uurtjes helemaal niks wil, dan is dat wel een erg grote overgang voor al die communiceerders.

Puck

Puck

24-05-2011 om 09:19

Oplossing voor vaste telefoon

Belle, ik weet niet of het vooral je vaste of je mobiele telefoon is waar je op gebeld wordt, maar op je vaste telefoon is het probleem natuurlijk heel eenvoudig te tackelen met een ouderwetse telefoonbeantwoorder. Volgens mij zijn die niet zo duur in aanschaf (en de kringloop heeft ze vast wel) en dan kun je gratis afluisteren. Desnoods verwijs je in een voicemailbericht van je mobiel naar je vaste telefoon: Hallo, met Belle: ik ben nu even niet bereikbaar op dit nummer. U kunt mij bellen op 0123-456789 en daar evt. een bericht achterlaten.
Hoef jij in ieder geval niet je voicemail af te luisteren en kunnen mensen niet meer klagen dat ze de boodschap niet hebben kunnen doorgeven .

amk

amk

24-05-2011 om 10:15

Een antwoord apparaat en een voicemail

Ik zet mijn telefoons op stil, dus ik hoor ze niet als ik ze niet wil horen.

En aan beiden hangt een beantwoorder met de mededeling dat ze een boodschap kunnen achter laten en dat ik terug bel indien nodig.

En als er dan toch van die telefoonterroristen zijn dan bel ik gewoon helemaal niet of een week later terug. En deel ze dan mee dat ze best even rustig aan kunnen doen.

Inmiddels is wel bekend dat ik niet snel reageer dus ze verwachten het ook niet van me.

Blijkbaar reageer jij wel altijd, dus verwachten mensen dat ook. Je zult iets aan expectationmanagement moeten gaan doen.

amk

amk

24-05-2011 om 10:18

O, ja

het voordeel van zo'n ouderwets antwoordapparaat aan de vaste lijn is ook dat je halverwege het berichtje op kunt nemen als je het gesprek toch wilt hebben.

Ik wacht bij sommigen echt gewoon af wat het onderwerp is en beslis dan of ik wel of niet op neem.

Maylise

Maylise

24-05-2011 om 10:23

Belle

Wat de etiquette is weet ik niet maar ik zet mijn telefoon inderdaad wel eens gewoon uit. Als ik aan het werk ben dan staan mijn telefoons meestal beiden uit. Ik wil dan namelijk niet gestoord worden. Het hangt wel een beetje af van het soort werk wat ik aan het doen ben. Doe ik gewoon de administratie of beantwoord ik mails dan wil ik best de telefoon opnemen maar als ik iets doe waarbij ik me echt concentreer dan liever niet. Op mijn vaste werknummer ben ik dan soms wel te bereiken maar soms zet ik die ook op voicemail want de ervaring leert dat er soms ook telefoontjes op binnen komen die echt niet dringend zijn.

Thuis neem ik nooit de telefoon op tijdens het eten. Dan bel ik daarna wel even terug. Verder meestal wel maar als het me even niet uitkomt dan bel ik later wel terug.

Verder probeer ik inderdaad veel via mail af te handelen. Dat is voor zakelijke dingen vaak handiger en effectiever.

Persoonlijke lange gesprekken voer ik graag maar niet als ik eigenlijk moet werken of even iets anders aan het doen ben.

Ik vind het dus niet raar als je elke dag een belloze periode zou invoeren.

Maylise

Guinevere

Guinevere

24-05-2011 om 11:13

Simpel

Simpel zat, het is jouw leven, dus jij besluit zelf wat je doet. En dat geldt ook voor het opnemen van de telefoon. Zet inderdaad een voicemail aan en verzoek of ze willen inspreken waarover ze bellen. Je bent toch geen slaaf van zo'n apparaat, ik heb dat ding in het verleden ook stelselmatig genegeerd (mensen die elke dag op dezelfde tijd belden over helemaal niks).
Je bent niet eens verantwoording schuldig over het niet opnemen van je privételefoon, dunkt me.

Anne K.

Anne K.

24-05-2011 om 11:16

Ja hoor!

Hallo ,

hier ook een 'zelfstandige' met daarnaast een druk sociaal leven. En om mijzelf te 'beschermen' (ik kwam ook nergens meer aan toe o.a. door telefoontjes en/of bezoeken) neem ik soms niet op, beantwoord ik mijn mail niet direct, gaan niet-dringende sms-en in de wacht en soms stuur ik ook nog mensen langs die spontaan langskomen ('sorry, het komt nu ècht even niet uit...). Het was wennen, in het begin inderdaad mensen die dan en mailden en smsden en belden 'waarom ik niet direct reageerde'. Maar nu weet men het, zowel zakelijk als prive. En, nog belangrijker: respecteert men het ook.
Kwestie van opvoeden .

succes ermee!

Anne K.

Merel

Merel

24-05-2011 om 11:56

Ja opvoeden

Ik werk ook thuis maar heb hier een antwoordapparaat wat aanspringt als ik niet na 3 keer opneem, lekker makkelijk, ik kan ook als ik met klanten bezig ben niet de telefoon opnemen. Ze kunnen inspreken. Verder heb ik in mijn telefoon 2 beltonen, als vrienden of bekenden bellen hoor ik een andere toon dan wanneer vreemden bellen. Is soms ook handig en inderdaad in het display is het nummer te lezen van degene die belt. Ik neem heel vaak niet op hoor, als ik geen zin heb of net lekker bezig ben.
Mobiel heb ik ook maar daarvan hebben maar 10 mensen mijn nummer, ik geef ook bijna nooit mijn mobiele nummer weg, ik hou dat nummer zo prive mogelijk.
Je moet je vriendin gewoon lekker laten bellen en sms-en, op een gegeven moment zal het kwartje wel vallen dat je niet 24/7 bereikbaar bent voor haar.

koentje

koentje

24-05-2011 om 12:04

Al met al

heb je toch maar mooi de tijd gevonden om over dit probleem ellenlange berichten te schrijven en te lezen over reacties en daar weeeeeeeeer op te reageren. Met die tijdsdruk van jou valt het dan vast ook nog wel mee.
Ken je trouwens dat liedje? Er zit een knop op je....!

Yaron

Yaron

24-05-2011 om 12:05

Simpel

Als ik geen zin in een telefoongesprek heb, dan neem ik gewoon niet op. Alleen mijn ouders willen nog wel eens meerdere malen achterelkaar bellen, maar de rest gelukkig niet. Soms zet ik het geluid van de telefoon ook wel uit, dan kan ik later wel zien wie er gebeld heeft. Een andere keer haal ik de stekker eruit, degene die mij belt weet toch niet of ik er niet ben. Mijn mobiele nummer is bij slechts enkele mensen bekend en alleen in dringende gevallen wordt ik gebeld of ge-sms't.

koentje

koentje

24-05-2011 om 12:08

Verdorie.................

ik word nooit gebeld!!!

Belle Époque

Belle Époque

24-05-2011 om 12:12

Reacties

Vanmorgen heb ik weinig inspannends of concentrerends te doen. En nu zwijgen alle toestellen in alle talen

AMK: "Blijkbaar reageer jij wel altijd, dus verwachten mensen dat ook. Je zult iets aan expectationmanagement moeten gaan doen."

Daar zit wat in hoewel de boekhandel natuurlijk ook niet kon vermoeden dat ik erg opneemtrouw ben Maar school (een kleine school) weet dat wél, realiseer ik me. En als ik heel eerlijk ben: ik ben het type dat onderweg altijd de eerste parkeerhaven induikt om te zien wie er gebeld heeft, dus ja... Guilty as sin

Puck: op één van mijn toestellen staat een antwoordapparaat, zo eentje die zelf opneemt. Mijn ervaring is dat die zelden wordt gebruikt. Nu ik er over nadenk: ik geef altijd zowel vast als mobiel op (aan die boekhandel bijvoorbeeld), dus als men een antwoordapparaat krijgt, wacht men niet af maar belt men metéén dat mobiele nummer..! Ik ga toch eens kijken wat tegenwoordig de (betaal)voorwaarden zijn van mobiele antwoordapparaten!

Guinevere, ik merk wel eens wat reacties met enigszins opgetrokken wenkbrauwen als men mij niet zo makkelijk te pakken heeft gekregen. Maar zoals AMK al opmerkte: misschien wordt het tijd om eens wat aan mijn expectationmanagement te gaan doen. Want ik ben er inmiddels wel achter dat het helemaal niet zo raar is om zelfs in 2011 zo af en toe de stekker er eens uit te trekken (of de voicemail er op te zetten)!

Anne K.: ik herken het helemaal! En hoewel mijn irritatie alweer gezakt is, had ik het gisteren even helemaal gehad. Soms kom je inderdaad nergens aan toe en als er dan mensen vragen "waarom ik niet reageer" (of erger nog: een sms-bom sturen)...

Tijd om het probleem terug te leggen waar het hoort: bij de mensen, winkels, instanties etcetera die bést wel even kunnen wachten! Ik heb vanmorgen eens nagedacht wanneer ik nou precies dringende telefoontjes heb gekregen die géén momént konden wachten. Dat was afgelopen jaar 1x (ziek kind op school). En één keer zijn we eens uiterst urgent opgeroepen omdat er een familielid onverwacht ging hemelen, maar dat is al meer dan tien jaar geleden.

Koentje: en ook nog eens tijdens werktijd! Ik ga zo wel uitloggen. Om eens uit te zoeken wat het afluisteren van je mobiele voicemail tegenwoordig kost

Kortom: de bellende wereld kan best af en toe zonder Belle

Bedankt voor het meedenken, boze bui is weer gezakt, en ik ga met een gerust hart wat aan mijn beschikbaarheidsfactor sleutelen...!

Belle Époque

Belle Époque

24-05-2011 om 12:13

Koentje

Koop een telefoon met antwoordapparaat en zet hier je nummer neer...!
Nee, ik ga je niet bellen, want het is inmiddels wel duidelijk dat ik geen telefoonmens ben

Irene

Irene

24-05-2011 om 13:27

Ach ja

Ik moet meteen denken aan de prachtige uitspraak van Midas Dekkers, die zei dat mobieltjes zijn voor gespreks-incontinente mensen. Mensen die hun gesprekje niet even op kunnen houden tot ze thuis zijn.
Ik vind het zo'n totale onzin, dat altijd maar bereikbaar moeten/willen zijn.
Ik heb wel een mobiel hoor, maar ik heb 'm bijna nooit bij me. En ik neem sowieso heel vaak de telefoon niet op (heb wel nummerherkenning en voice mail, dus als ik zin heb bel ik wel terug. Dat is vaak ook niet zo trouwens). Als iemand daar een probleem mee heeft, is het zijn/haar probleem, niet het mijne. Het liefst zou ik op vakantie ook geen telefoon mee nemen, maar door wat nare (ziekenhuis gerelateerde) ervaringen nemen we hem voor de zekerheid toch maar wel mee. Wel staat hij dan dus uit.

Belle Époque

Belle Époque

24-05-2011 om 16:22

Irene

Midas is geweldig en heeft wel vaker rake uitspraken gedaan!

Ik ben genezen, hoor! Vanmiddag schaamteloos even wat werk gedaan in onbereikbare staat. Toch maar geen voicemail genomen voor de mobiel, wie mijn vaste antwoordapparaat niet wenst in te spreken doet dat ook niet met de mobiel (ik heb geen zin om telkens 15 cent te spenderen om wat gerommel, en dan Tuut Tuut Tuut te horen ).

Vandaag viel het overigens erg mee met het bellen. Maar zo af en toe lijk ik Telemiep de Callgirl wel

Tirza G.

Tirza G.

24-05-2011 om 16:32

Herkenbaar

De dinsdag en de donderdag - dan word ik plat gebeld. Omdat ik ook voor mijn werk gebeld (ik werk thuis) word, loopt het op hoogtijdagen op tot 15-20 telefoontjes per dag - en dan tel ik de avonden niet mee. Dan heb ik het wel gehad ja. Ik ben heel laconiek in het opnemen van de telefoon (vaste lijn). De tijd dat ik onder de douche vandaan kwam rennen om druipend een telefoon op te kunnen nemen die nét werd neergelegd ligt al heeeeeeeel lang achter mij. Ik loop er geen stap harder voor en mijn mobiel neem ik eigenlijk helemaal nooit op. Tegen de tijd dat ik doorheb dat het míjn mobiel is die gaat, hem uit mijn tas heb opgediept en dan ook nog het goeie knopje heb gevonden is het niet meer nodig. Mail mij. Maiaiaiiaiail mij. Bel mij niet
Skype, ook zoiets. Zullen we het daar ook nog even over hebben
Zoals velen al zeiden: als het echt belangrijk is bellen ze nog wel een keer. En, heb ik de afgelopen maanden helaas moeten ervaren, als het echt Heel Belangrijk is (in de orde van kwestie van leven of dood) komen ze lángs. Echt waar.

Tirza

Belle Époque

Belle Époque

24-05-2011 om 17:07

Tirza

Ik ben jarenlang een fanatiek msn-er geweest. Op internationaal niveau. Tot ik besloot dat ik ook wel eens andere dingen wilde doen op mijn vrije avonden. Kruissteken borduren of zoiets, dat werk.

Ik merk dat er nu toch best wel vaak vragen zijn of ik niet naar Skype kan komen (ik dacht altijd dat dat telefoneren was, maar het is ook chatten). Ja, ik wil wel, maar dan zit ik wéér de hele avond achter de knoppen en ik wilde net minderen...!

Mail, ja, dat kan ik (net als OOL-en) altijd even tussen neus en lippen door doen. Dat is niet erg. Dat trek ik nog

(dit schrijf ik tussen aardappels koken en afgieten door... En nu weer offline, want anders branden ze áán!)

Fiorucci

Fiorucci

24-05-2011 om 17:50

Klopt tirza

Mijn vader zei het decennia geleden al: Als er dooien vallen bellen ze nog wel een keer..

Tirza G.

Tirza G.

24-05-2011 om 19:02

Nou fiorucci

In dat geval komen ze lángs - in mijn ervaring. Of in elk geval: bij zaken van levensbelang komen er mensen aan je deur om je te halen of het je te vertellen. Zelfs in deze moderne tijd.
Mijn vader was een ster in het niet opnemen van de telefoon, zeker na het overlijden van mijn moeder. Als wij dat zeiden: pa! De telefoon gaat!! dan zei hij heel laconiek: nou en? Ik heb telefoon genomen voor míjn gemak!

Tirza

Fianna

Fianna

24-05-2011 om 19:57

Onbereikbaar zijn

ik ben heel vaak onbereikbaar. Zet gewoon alles uit, heb er dan geen zin in en/of geen tijd voor. Mijn keuze, hoef ik geen verantwoording voor af te leggen. Heerlijk vind ik die stilte. Mijn hoofd loopt al vaak genoeg om.
Ik vind dus dat dat gewoon moet kunnen. Als mensen daar moeilijk over doen claimen ze te veel en zijn ze te opdringerig, vind ik.
Niet dat ik nou zo vaak gebeld word, maar als ik geen zin heb, heb ik geen zin.

Chippie

Chippie

24-05-2011 om 21:08

Ik...

Ik ben niet zo´n mobiele eenheid. Ik heb af en toe (vaker niet dan wel) een mobieltje bij me. Zodat ik zelf kan bellen in case of emergency. Dat nummer heeft bijna niemand (oppas, school, man en buurvrouw). Voor alle andere mensen ben ik dus niet mobiel bereikbaar. Daarin ben ik blijkbaar heel bijzonder, want mensen kijken me heel erg raar aan als ik aangeef ´dat ik wel een mobiel heb maar deze zelden gebruik´. Ik geef mijn mobiele nummer dus ook niet af. Maar waarom moet je altijd bereikbaar zijn? Je kunt me thuis bereiken of op mijn werk. Ik ben, zowel qua werk als prive, veel de hort op. Dan ben ik dus niet bereikbaar. Het beste kun je me dus mailen. Dat handel ik af wanneer ik tijd heb (meestal wel binnen 1 a 2 dagen).

Chippie

Chippie

24-05-2011 om 21:12

Wat ik trouwens erg onbeleefd vind...

Ik zie het overal. Ik sta in een winkel en een verkoopster helpt mij of ik ben in gesprek met iemand op het schoolplein of ik zit met iemand op een terrasje: de mobiel/telefoon gaat en dat telefoontje gaat bijna altijd voor. Terwijl ik met die persoon in gesprek ben. Zo vreemd! Ik bedoel, het zou toch ook gek zijn als iemand anders IRL zich er tussen wringt en voor dringt.

Limi

Limi

24-05-2011 om 21:35

Ik doe niet aan mobiel bellen

Ik heb wel een mobieltje, om zelf mee te bellen als ik weg ben. Ik gebruik hem dus bijna nooit.
Het ergerlijkste vind ik familieleden die wéten dat ik hem nauwelijks bekijk en dan toch berichten via mijn mobiele nummer (proberen te) sturen waarvan ze willen dat ik die lees of hoor.
Stuur dan een mailtje. Maar ze vinden mail onpersoonlijk, dus een sms-je met Gefeliciteerd is natuurlijk veel persoonlijker

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.