Tip: herdenken van weggevoerde joden

Oei, dat is wel heel dichtbij!

Ik heb onze straatnaam ingetikt en daar kwamen verschillende adressen tevoorschijn waar de Joden zijn weggevoerd. Eén van hen was van de woning van mijn buren naast ons... ze zijn in 1944 in Auschwitz gestorven.

Net zoiets

is deze fototentoonstelling, lijkt me ook iets om het heel erg koud van te krijgen: http://historiek.net/woii/de-vermoorde-joodse-roma-en-sinti-kinderen-5840

15 augustus

15 augustus krijgt niet de hoeveelheid aandacht die 4/5 mei krijgt.

Waar het mij vooral om gaat is dat de laatste jaren de oorlog gereduceerd lijkt te worden tot Anne Frank, terwijl de oorlog zo ontzettend veel meer was.

Er zijn teveel nietjoodse Nederlanders die ook nu nog regelmatig nachtmerries hebben, die ineenkrimpen als er een vliegtuig overvliegt dat heel laag bromt.

Volgens mij breng je de oorlog dichterbij als je kinderen weten wat de oorlog gedaan heeft met hun EIGEN grootouders, dat is m.i. dichterbij dan iets abstracts als jodenvervolging. Al zijn er details die ik mijn kinderen voorlopig niet kan vertellen, ze zijn te gruwelijk, ik wilde dat ik ze zelf niet wist.

Soms brengt die adresactie het ook op een verkeerde manier te dichtbij...wat als dat weggevoerde buurjongetje nou een pestkop was die je altijd in elkaar sloeg?

Romusha's zijn geen zigeuners, maar Javaanse dwangarbeiders, ongeveer 10 miljoen, 80% van hen heeft het niet overleefd. Van hen viel geen bezit te confisceren, omdat ze al de armsten van de armsten waren.

Duitsland

ik woon in Duitsland en sinds we hier wonen ben ik erg bezig met de oorlog en het verleden van mijn vader en wat hem allemaal is overkomen. Hier in Duitsland zijn ze ook erg bezig met de oorlog, het is een altijd aanwezige rotte plek, een waar trauma dat door een deel van het land verdrongen wordt en waar men zich zo voor schaamt dat ze door nu bv. ultrarechts tot in het extreme te willen verbieden juist het tegenovergestelde bereiken. Er is bijna elke dag wel een item over op tv of op de radio.
Juist door het oorlogsverleden dichterbij te brengen en te concretiseren kweek je meer begrip voor wat er is gebeurd, en kun je meer lering eruit trekken. Hoop je dan. Ik heb eerlijk gezegd nauwelijks binding met dwangarbeiders uit Indonesie, maar ik heb wel afschuw voor wat er allemaal in de oorlog door Japan is gedaan. En ik heb daar wel degelijk ook als kind al veel over gehoord, maar dat kan ook mijn vader zijn geweest van wie ik het hoorde.
Hoe dan ook vind ik het een erg indringend initiatief, deze website.

En verder

Er zijn heel veel mensen van precies dezelfde generatie als die van 40-45 in Nederland voor wie Indonesië een tweede thuisland was, of leek. "Ons" Indië, nietwaar? Dus hoezo is dat verder weg? Hoezo zou die herdenking anders zijn dan andere? Ze is anders, vanwege minder media-aandacht, minder landelijke interesse, minder bekendheid. En dan heb ik niet de bedoeling leed te vergelijken. Erg is erg, en dat is erg genoeg.
Maar waarom wordt deze raamactie geprezen omdat het het lot van de joden zo zichtbaar maakt, terwijl de poging van Dirksmama om andermans lot een gezicht te geven wordt afgedaan als een banaal wedstrijdje leed vergelijken? Schiet mij maar lek.
En nogmaals: dat die actie niets voor mij is, wil (1) niet zeggen dat ik hem afkeur, (2) niet zeggen dat ik mijn ogen sluit voor wat dan ook.
Zo zwart-wit, die redenatie, alsof alleen al zeggen dat je het niks vindt, je met terugwerkende kracht een collaborateur maakt.

Krin

Als Dirksmama niet wil antwoorden dan niet. Ik vind niet dat ik met mijn vraag de boel vertroebel.
Dirksmama is met enige regelmaat negatief over zaken in de Nederlandse maatschappij. Dat mag, maar als ik het gevoel krijg dat die kritiek geuit wordt zonder met beide benen in de Nederlandse actualiteit te staan, raak ik geërgerd. Hoe komt ze bij het idee dat het tot een Anne Frank-gebeuren is verworden? Ik ben het daar niet mee eens. Zeg dat maar eens tegen al die mensen die meelopen in de herdenkingstochten.
Wat de oorlog in Azië betreft, geef ik direct toe dat ik daar lang niet genoeg vanaf weet. Langzaam maar zeker wordt het duidelijker. Elke bijdrage daaraan is welkom. Maar dat wil niet zeggen dat ik mij verplicht voel om 15 augustus met dezelfde gevoelens door te brengen als 4 en 5 mei. Mijn verleden ligt in het verlengde van mensen die de Duitse bezetting aan den lijve hebben ondervonden. Dat staat mij dus nader dan de verschrikkingen in Indonesië. Mooier kan ík het niet maken.
Ik vind dat je wel erg overtrokken reageert met "alsof alleen al zeggen dat je het niks vindt, je met terugwerkende kracht een collaborateur maakt." Wat een onzin!
Krin, wat heeft mijn start in een ander land te maken met dat ik mij afvraag hoelang Dirksmama al uit Nederland weg is? Ik ben opgegroeid in Nederland en ik ben er blijven wonen. Aannames doen over mijn mening over de Apartheid is net zo vreemd als bij iedere andere Nederlander. Dat beseft tot nu toe iedereen die weet dat ik daar vandaan kom.

Vaak genoeg in nederland

ik ben vaak genoeg in nederland en heb genoeg voeling met nederland om te zien wat er omgaat. Tegelijkertijd voldoende afstand om te zien wat me niet bevalt, kaaskopje.

Op mij komt de Nederlandse manier van herdenken niet altijd even positief over, het is zo rond 5 mei even druk, daarna lamaarzitte, terwijl ik opgegroeid ben met mensen voor wie de oorjlog levensbepalend was. Als ik in mijn woonplaats rondloop dan weet ik van veel oudere huizen wat daar gebeurd is. Op de zolder van ons huis is een onderduikplek. Niet voor Joden overigens, ie had je in onze straat niet, maar voor de arbeitseinsatz.
Ik vind de psteractie en website voyeuristisch, ik vind het een inbreuk op de privacy van mensen die er niet meer zijn.
En ja op mij komt de Nederlandse manier van herdenken erg annefrankerig over, ik mis aandacht voor veteranen, gewone mensen die bij geen enkele groep hoorden, gelukkig zijn de sinti inmiddels aan de vergetelheid ontrukt. Maar ik mis dat het niet alleen maar de moord op bepaalde groepen mensen was, maar even goed iets dat het even van iedereen op de kop zette, iets dat nederland voorgoed veranderd heeft, van koloniale wereldmacht naar keffertje met grootheidswaanzin.

Lamaarzitte?

Ik zou ook niet weten waarom we meer dan 2 dagen per jaar moeten stilstaan bij de tweede wereldoorlog van nu al zolang geleden. Ik ben blij dat we er bij stilstaan en dat sommige mensen op 15 aug ook de mogelijkheid hebben maar om nu landelijk nog meer te gaan doen vind ik echt te ver gaan. Waarom zouden we? Je kunt herdenken in je eentje of met een groepje mensen die hetzelfde denken maar landelijk? Kom op zeg!

Dirksmama

Ten eerste bedankt voor je antwoord op hoe vaak je hier bent. Ik weet niet of ik er iets aan heb, maar het is een antwoord.
Jij vindt het een Anne Frank vertoning worden. Dan mis je denk ik dat de Februaristaking ook herdacht wordt. Met een beetje zoeken op Wikipedia lees ik dat op 17 september een herdenking plaatsvind bij Eerde. 15 Augustus wordt zéker herdacht voor wie zich daarbij betrokken voelt en zo kan ik vast meer vinden. Naast dat er dus echt wel genoeg aandacht is voor WOII, is het ook nog zo dat er ouderen zijn waarvoor de oorlog zo traumatisch is gebleven dat de herdenkingsdagen een kwelling zijn. De aanloop ernaar toe, de dagen zelf... Hoe vaak wil je dat die mensen aandoen? Heel veel mensen van een iets oudere generatie, zoals de mijne, zijn nog opgegroeid met de tweede wereldoorlog op de achtergrond. Mijn oom is te werk gesteld. Mijn moeder zat in de kelder tijdens het bombardement van Rotterdam, mijn biologische schoonmoeder liep altijd met een lepel in haar jas in de hongerwinter. Ga zo maar door. En toch vind ik dat we genoeg herdenken. Ik merk aan de tegenwoordige jeugd dat het verband met de tweede wereldoorlog een beetje op de achtergrond raakt, maar ik denk dat dat 'gezond' is. Je kunt niet van een 18 jarige van nu verwachten de herdenking nog met dezelfde beleving te ervaren als iemand van 80 of 60/50 jaar. Dat Dodenherdenking en bevrijdingsdag daardoor een algemener karakter krijgt waarbij de slachtoffers van alle oorlogssituaties herdacht worden en ons leven in vrijheid gevierd wordt, vind ik prima, maar dat sluit niet uit dat de Tweede Wereldoorlog voldoende herdacht wordt.
Ik woon overigens graag in het 'keffertje met grootheidswaanzin'. Ik voel me hier veilig en ondanks ongelukkige oprispingen in de politiek en de kredietcrisis, maak ik mij geen grote zorgen over het leven in de toekomst.

Veteranen

de veteranen hebben zelfs een eigen stichting: stichting herdenking veteranen en zijn ook aanwezig op de dodenherdenking evenals elders in het land. Mijn oude(re) vriend wordt daarvoor ook uitgenodigd.

Poeh

Uit mijn straat: 27 gezinnen.

Juist daarom

juist omdat ik mensen ken voor wie de oorlog nog dagelijkse realiteit is, zoals de oma's die hier genoemd worden ben ik niet zo kapot van die posteractie.

In mijn woonplaats werd bevrijdingsdag nooit echt gevierd, want 3 dagen na de capitulatie werd een hele groep burgers door gefrustreerde Duitsers geëxecuteerd. De school van mijn kinderen heeft het monument geadopteerd, en besteed er elk jaar veel aandacht aan. Als ik in nl ben zie ik dat monument bijna dagelijks, en herinner ik me de verhalen erbij, zoals de moeder van klasgenoot die het overleefde door zich dood te houden, en andere moeder die zich verstopt had.
Dat zijn verhalen die onze kinderen ook horen, en die het dichtbij genoeg maken. Als ze wat ouder zijn horen ze wel over de mensen die dood op straat vallen. Of ik ze ooit vertel over hoe Japanners mensen ombrachten en hoe hun grootouders dat zagen, ik weet het niet, het is erg gruwelijk.

Ik ben niet tegen herdenken, ik ben alleen geen fan van de posteractie, het komt op mij voyeuristisch over. Ik probeer me voor te stellen dat ik zelf zo aan mijn einde gekomen was. Ik zou never nooit met mijn naam op een poster voor mijn eigen raam willen. MIJN raam, van MIJN huis. Kill the bastards that did it, maar gun de doden hun rust. Ik vind het wel goed dat er meer aandacht komt voor de schandalige behandeling van de overlevers. Heb je overleefd, dan kom je nog niet thuis, want je hebt geenthuis meer.ik denk dat dat haast nog gruwelijker is dan dood zijn. Je hebt overleefd en vervolgens word je doodgewenst.
Ik heb ook zo mijn verdenkingen bij het pro-Israël beleid van de Nederlandse overheid in het verleden. Volgens mij zat er minder echt idealisme achter dan het idee van een groep potentiële lastpakken kwijt te zijn.

Maar wat me aan nederland echt stoort is dat men niet wil leren. Een op de vijf stemt op Wilders, nou ja zeg...

Sluit me aan bij liora, dirksmama

Misschien kun je die uitspraak nader toelichten?
Ik heb me wel eens afgevraagd of de Nederlandse liefde voor Israël een beetje blind maakte, maar blijkbaar is er meer aan de hand volgens jouw uitspraak??

Miriam

Dat is ook wat van jouw opa.

Dirksmama

Maar wat me aan nederland echt stoort is dat men niet wil leren. Een op de vijf stemt op Wilders, nou ja zeg...
....dus vier op de vijf stemt níet op Wilders! Nogmaals: verdiep je eens wat beter in hoe het werkelijk zit en haal mijn Nederlanderschap niet steeds door het slijk met dit soort uitspraken.

Zeer goede site en guus luijters verdient een lintje

Ik ken de site al een tijdje en heb er eens rondgekeken en inderdaad 126 gezinnen uit mijn oude straat uit de Rivierenbuurt maar uit mijn toenmalige huis (3 appartementen boven op elkaar) helemaal niemand. Uit de straat van mijn ouderlijk huis nul, dus die hebben het of overleefd of ze woonden er niet.

Boter op het hoofd

de Nederlandse overheid na de oorlog had flink boter op het hoofd, moorden en deportaties die grotendeels door het Nederlandse systeem (administratie en mankracht, zelfs het doorvoerkamp lag voor de jodenvervolging begon al kant en klaar te wachten), idem voor Nederlandse bevolking (andere kant opkijken is nog tot daar aan toe, maar bezit inpikken van afgevoerde buren is gewoon misdaad).

In dat opzicht waren de mensen die terugkwamen, die zich niet netjes hadden laten vermoorden, die zelfs het lef hadden om terug te vragen wat hun eigendom was, 'potentiële lastpakken'....en wat was er mooier dan het ondersteunen van een eigen land? Dan waren ze te druk met het opbouwen van een eigen bestaan in een nieuwe staat om zich nog druk te maken over hun Nederlandse bezit.

Ik verdenk dat veel van de overheidsliefde voor Israël eerder voortkwam uit die boter op het hoofd dan uit echt idealisme of rechtsgevoel.

Ik las net dat notabene Otto Frank na de oorlog eerst moest bewijzen dat hij niet produits geweest was, anders raakt hij de Opekta kwijt...nou vraag ik je?

Dirksmama

Een beetje Nederlander die zich in het onderwerp heeft verdiept is inmiddels wel op de hoogte. Nederland heeft fouten gemaakt. Nederland zal ook fouten blijven maken. Net als andere landen. Vraag is of je daar in wilt blijven hangen of vooruit kunt kijken.
Heb je meegekregen dat degene die de 5 mei-lezing dit jaar mocht doen, de nieuwe president van Duitsland, Gauch, was? Ik vond het een prachtige lezing, heel integer.
Ik heb de serie van Adriaan van Dis gevolgd over zijn reis door Indonesië. Ook gezien? Dan val je toch ook van de ene verbazing in de andere. Het programma had bíjna de Nipkow-schijf gewonnen, maar O'Hanlons Helden kreeg net meer stemmen.
Nou... nog meer gal wat je kwijt moet?

Nou

Dirksmama heeft wel een punt vind ik. Het is absoluut niet exclusief iets voor Nederland maar het is natuurlijk wel zo dat het antisemitisme wat ook in Nederland voor de oorlog sterk aanwezig zeker heeft meegeholpen aan de jodenvervolging. In Nederland zijn procentueel sowieso veel Joden weggevoerd vergeleken met andere bezette landen.

Daarnaast kan ik me heel goed voorstellen dat Israel de Nederlandse overheid wel goed uitkwam. Psychologisch werkt het vaak zo dat men zich uiteindelijk tegen het slachtoffer keert bij (latent) schuldgevoel. De aanwezigheid van Joden was een constante aanduiding van wat er tijdens de oorlog was gebeurd en ongetwijfeld voelden veel mensen zich schuldig dat ze niet meer hadden gedaan om te helpen of dit te voorkomen. Dit soort gevoelens van schuld keren zich uiteindelijk meestal tegen het slachtoffer want het slachtoffer wordt namelijk gezien als de dader van waarom men zich slecht voelt.

Israel was natuurlijk een zeer charmante oplossing om mensen vlug uit het zicht te krijgen zodat men de illusie kon houden wat gedaan te hebben.

Overigens is dit natuurlijk niet typisch Nederlands. Dit is typisch menselijk. Het is een bekend fenomeen dat iemand die zich schuldig voelt zich uiteindelijk gaat keren tegen de persoon waar hij zich tegenover schuldig voelt.

En natuurlijk heeft de mensheid niks geleerd van WOII of van een van de vele andere oorlogen. Misschien op micro niveau maar zeker niet op macro niveau.

Maylise

Ik heb zelf ook mijn bedenkingen rond het tot standkomen van Israël en de manier waarop Israël nu omgaat met de mensen waar ze hun grond mee moeten verdelen.
Gezien het aantal leden van de NSB, kun je niet ontkennen dat er gevoelens van antisemitisme waren in Nederland (en Europa), maar net als je nu ziet bij de PVV, kun je daarmee niet de hele Nederlandse bevolking van die gevoelens betichten. Ik denk dat het gros prima met de Jood als buurtgenoot kon leven, net zoals een protestant naast een katholiek kon leven. Niet altijd met begrip van elkaars levenswijze, maar wel acceptatie van 'aanwezigheid'.
In tijden van crisis en gevoelens van ongenoegen blijkt het makkelijker te zijn om daar een boosdoenende groep voor aan te wijzen. Wat dat betreft heeft de PVV laten zien dat de geschiedenis zich heel makkelijk laat herhalen. Maar ik zei het al tegen Dirksmama: als 1 op de 5 voor Wilders was, dan is nog steeds 4 van de 5 niet voor Wilders.

De hele bevolking ergens op aanspreken

Ja, dat kun je wel. Je kunt mij ook aanspreken op Wilders, hoewel ik daar niet op gestemd heb. Net zoals je mij kunt aanspreken op het NL drugsbeleid. Of de euthanasiewetgeving. En daar word ik ook regelmatig op aangesproken, ik kom namelijk nog wel eens in het buitenland
*Wij* zijn de maatschappij en *wij* laten dit dus gebeuren. Blijkbaar maken wij deel uit van een gedeelte van de maatschappij wat anderen zó in het nauw drijft dat ze zich genoodzaakt voelen om Wilders te gaan stemmen.
Janmaat, zegt die naam iemand nog iets?

Tirza

Tirza

"Blijkbaar maken wij deel uit van een gedeelte van de maatschappij wat anderen zó in het nauw drijft dat ze zich genoodzaakt voelen om Wilders te gaan stemmen. "
Jij mag dat zo vinden, maar ik ben het niet eens met je uitspraak. Wat een onzin.

Vanuit het buitenland zijn 'wij' inderdaad Nederland als we daar rondlopen. Maar dat wil niet zeggen dat ik langer dan 1 minuut aangesproken hoef te worden op het stemgedrag van een klein deel van Nederland. Ik zou dat toch heel snel duidelijk maken. Tja en dat Amerikanen (die zich er verder niet in verdiept hebben tenminste) denken dat wij een van God losgeslagen zooitje zijn die de stekker er maar uit trekt en drugs gebruikt, het zij zo. Dat trek ik mij minder aan, gek genoeg.
Als ik een Amerikaan tegenkom zal ik toch ook eerst moeten uitvissen (als ik dar behoefte aan zou hebben) wat die Amerikaan kiest en vindt. Ik kan niet zomaar zeggen 'Amerikaan, oh die zal dus wel... '. Ik vind het een beetje kortzichtig als mensen een ander louter op afkomst een bepaalde mening toedichten.

Oh ja

vergeet ik nog te vragen wat er met Janmaat is

Janmaat

Janmaat was die van de Centrumpartij, zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Hans_Janmaat.
Elke politieke leuzen waren:"Wij schaffen, zodra we de mogelijkheid en de macht hebben, de multiculturele samenleving af", "Vol = Vol" en "Eigen Volk Eerst". Alleen wilden de politieke partijen van toen beslist niet in zee met zo'n soort partij.

enge man! Ik zie 'm nog voor me bij de uitzending van de politieke partijen.
Ik werk(te) samen met mensen met dat soort ideeën en ik kan me alleen maar afvragen of ze zich daarbij thuisvoelen omdat het 'stoer' is, of dat ze echt zo'n hekel hebben aan 'de buitenlander'. Ik denk voor een heel groot deel het eerste. De collega die er nu nog is weet dat hij niet bij mij moet aankomen met die 'onzin'. Hij is nog jong, er is nog hoop.
Dat de CDA en VVD met de PVV in zee zijn gegaan heb ik altijd onbegrijpelijk gevonden. Of eigenlijk meer schandalig.

Goed of fout

Dirksmamma:"de Nederlandse overheid na de oorlog had flink boter op het hoofd, "
Ja. Niet alleen bij Joden, maar ook bij politieke gevangenen. Dat mijn opa zo vroeg al werd opgepakt, heeft daar alles mee te maken. Dat was al besloten door het uitvoerend apparaat, zelfs in overleg met de SS en voordat de kapitulatie een feit was.
Al die boter, ook bij gewone burgers trouwens, is er ook de reden van dat wie wel terugkwam niet met open armen werd ontvangen.
Precies daarom erger ik me nogal aan jouw opmerkingen in dit draadje "er zijn meer dingen die in die oorlog gebeurd zijn die niet vergeten mogen worden. Hoe erg deze genocide ook was, er zijn zoveel meer rotdingen, echt rotdingen gebeurd." en"de oorlog is in mijn familie en schoonfamile al dichtbij genoeg, "
Dat is één stem met wat de terugkomers toen te horen kregen. 'Hou er maar over op, wij hadden het ook niet best'.
Je verwijzing naar romusha's, als in geronselde Javaanse dwangarbeiders, maakt het des te onbegrijpelijker. Indië werd Indonesië op het moment van de Japanse bezetting en ten opzichte van die romusha's heeft de Indonesische overheid bergen boter op het hoofd.
Ik zie even niet waarom wij ons beschaamd zouden moeten weerhouden van de herdenking van afgevoerde Joden met naam en adres vanwege de boter op het hoofd bij de Indonesische overheid.
Ondertussen heb je een punt: voor mijn opa is er geen raamposter, noch een stoepsteen. Die komt er ook niet, want de overheid was hem voor de oorlog al liever kwijt dan rijk. Hij stond werkelijk te boek als staatgevaarlijk suget. Een feest of herdenking voor het gelijk van de communisten in die tijd, is er niet geweest, al is er nu dan toch postuum een soort van erkenning via -nota beide bene- een Duitse president.
Maar met naam, toenaam en adres benoemen wordt lastig. Dat is bij Joden niet zo. Het waarom van dat verschil raak je met "wat als dat weggevoerde buurjongetje nou een pestkop was die je altijd in elkaar sloeg?"
Je hebt het daarmee over 'goed' of 'fout' en juist dat gaat voor de weggevoerde Joden niet op. Ze zijn afgevoerd en vermoord omdat ze Jood waren. Dat oorlogsfeit ligt zonder twijfel vast in de archieven, er is geen twijfel over en we weten waar ze woonden.
Mijn opa is afgevoerd vanwege zijn dossier bij de Nederlandse inlichtingdiensten. Of hij werkelijk staatsgevaarlijk was, of net zo'n zacht ei met principes als Roel van Duijn (die ook zo'n dik dossier heeft), staat niet vast.
Er zijn een aantal bewezen feiten: zo bood hij voor de oorlog al onderdak an Duitse vluchtelingen (dat was verboden) en verspreidde hij vluchschriften om op het Duitse gevaar te wijzen.
Daarvan zou je kunnen denken dat hij 'goed' was (tegen de Duitsers).
Maar om dat stempel te mogen dragen mag je geen fout maken, zie de commotie rond Jan Campert in 2005. Die zou vermoord zijn door kampgenoten omdat hij in ruil voor voedsel mensen verrade.
Daarvan is geen bewijs gevonden. Zijn blazoen is weer schoon vooral omdat hij keurig passend binnen de statistieken van overlevingskansen binnen dat kamp is overleden. Niet eerder (vermoord) maar ook niet later (meer voedsel).
Er zal een zucht van verlichting door vele nabestaanden gegaan zijn, maar bij ons juist weer niet. Mijn opa heeft het namelijk veel langer volgehouden daar. Statistisch bijna onmogelijk. Had hij niet alleen figuurlijk maar zelfs letterlijk boter op zijn hoofd, of zit er een foutje in de administratie?
Ik weet het niet. Niemand die het echt weet.
En al zou het geweten kunnen worden, dan nog is het in niemands belang om dat tot op de naad uit te zoeken, want in termen van 'goed' of 'fout' heeft bijna iedereen boter op het hoofd.
Jood of niet Jood is een niet mis te verstaan onderscheid dat bovendien consistent is doorgevoerd. Daar hebben we bewijzen van. En dus struikelstenen in mijn straat op dat pleintje waar wij onze feestjes en zelfs Koninginnedag vieren.
Meer wee je gebeente als je het in je botte kop haalt om daar de avond vooraf 'bezet' op de stoep te zetten. Dan krijg je de wind van voren, van iedereen, goed of fout of weet niet.
Is opa toch niet voor niks aan een gruwelijk einde gekomen.
Groet,
Miriam Lavell