Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Lizelotje

Lizelotje

05-09-2011 om 14:49

Trucje om niet te gaan huilen.

Net weer mijn tranen niet tegen kunnen houden tijdens een telefoongesprek.Was wel een gesprek over mijn kind,maar dan nog,ik ben teleurgesteld,ik wil iets uitleggen,voel dat mijn stem gaat trillen,probeer mezelf nog te redden door een slokje water te drinken,maar ik kon het niet tegenhouden.Wie heeft DE truc om ervoor te zorgen dat ik niet zo emotioneel raak.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Kaaskopje

Kaaskopje

05-09-2011 om 16:26

Helaas..

ik heb er zelf ook last van

Geen echte truc

hoe herkenbaar, balen he?

Wat soms een beetje kan helpen, is goed gaan zitten. Beide voeten plat op de grond, rug recht en goed naar je buik ademen. Dat kan je wat rustiger maken. Verder heb ik ook niet echt dé truc voor handen.

groetjes van Purk

Rafelkap

Rafelkap

06-09-2011 om 09:56

Door veel te praten

Door met veel mensen (en honderd keer tegen je partner) erover te praten. Na zoveel min of meer hetzelfde verhaal ben ik er zelf rustiger onder. En met een lijstje voor me, met dingen die ik wil zeggen. Dan voel ik me een stuk zakelijker
Sterkte!

wendelien

wendelien

06-09-2011 om 10:11

Het overkomt je waarschijnlijk vooral bij zaken die je heel hoog zitten en zeker als je moe bent. Misschien helpt het als je het eerst eens voor jezelf opschrijft voordat je er met anderen over praat. Een time-out vragen is mogelijk ook een idee tijdens een gesprek. Je hoort de (vervelende) boodschap aan en vraagt of je op een later moment kunt terugbellen.

Lizelotje

Lizelotje

06-09-2011 om 12:47

Hulp

Het gaat om hulp voor mijn zoon.Iedereen ziet dat hij hulp nodig heeft,maar hij valt overal tussen,dus is er geen hulp.Nu belde ik gister na een negatief bericht per post en dacht dat de instantie die me geholpen had,me verder zo helpen.Ik voelde me goed,was niet moe,dacht positef,maar de teleurstelling dat ik te horen kreeg dat ze niets meer voor me konden doen was zo groot.Ik voel me dan zo labiel.Het ergste was nog dat ik wat gisteren besproken is ,ik weer door moet geven aan school.Belt de vrouw waar ik mee gesproken had 5 minuten na het gesprek me opnieuw op en stelt voor dat zij school zou bellen voor me.Dan schaam ik me gewoon.
Ga inderdaad alles proberen,dingen opschrijven,goed zitten.Mezelf meer voorbereiden.

Mentaal voorbereiden

Misschien helpt het wat als je, voordat je een gesprek moet voeren, mentaal voorbereidt op een tegenvaller. Dus je loopt in gedachten het gesprek door, en bedenkt vast evt. negatieve reacties van de andere kant. Dan kun je ook je eigen reactie dáár weer op bedenken. Als het dan meevalt, is het fijn, en misschien ben je zo iets weerbaarder voor slecht nieuws/tegenvallers. Sterkte met de zoektocht naar hulp!

Puck

Puck

06-09-2011 om 20:47

Lukt mij niet

Bij mij lukt het ook vaak niet om het droog te houden. Zeker niet als het de kinderen of mensen die me na zijn aangaat, maar je zou mij ook bij bijv. een begrafenis van een wildvreemde zo aan het janken krijgen. Ik probeer het ook niet meer zo erg te onderdrukken, ik zeg gewoon dat ik nu eenmaal emotioneel incontinent ben en dat ze er verder maar geen aandacht aan moeten schenken en dat het geen invloed heeft op mijn denkvermogen. Vanmorgen was ik als ondersteuning met een vriendin mee naar een moeilijk gesprek en toen zij het op een gegeven moment bijna te kwaad kreeg, zat ik ook bijna te janken. Ach, het zij zo.

Hier ook

Het lijkt "erfelijk" te zijn ? Mijn moeder had het en mijn dochter ook :o). Als ik iemand zie huilen, kan ik ook zo mee doen.............

Gewoon doorheen gaan

Ik zou het niet willen inslikken. Neem gewoon de tijd voor je verdriet en laat het gevoel onmiddellijk te moeten en willen reageren schieten. Zo zet je jezelf nodeloos klem, en het ergste is nog: je doet het helemaal zelf!

Als je door je verdriet heengaat en je daarna herneemt sta je veel en veel sterker. Ertegen vechten neemt de kracht die je juist voor het gesprek nodig hebt.

Puck

Puck

06-09-2011 om 23:53

Heeft niet met verdriet te maken rodebeuk

Het heeft helemaal niets speciaal met verdriet te maken bij mij Rode Beuk. Al heb ik het over iets bijzonders wat de kinderen beleefd hebben, met hun afzwemmen, bij de kerstmusical, etc. Overal kan de Kleenex op tafel.

Massi Nissa

Massi Nissa

07-09-2011 om 07:57

Puck en lizelotje

Puck en Lizelotje, bij mij is het nog veel erger sinds de tweede zwangerschap en het neemt maar niet af. Ik heb serieus overwogen om ermee naar de huisarts te gaan: ben ik nu gevaarlijk labiel of is er iets met mijn traanbuizen of wat? Vorige week belde mijn moeder (en oppas op zoon van 5 mnd) dat ze hem niet stil kreeg. Ik hoorde hem krijsen op de achtergrond en meteen (echt binnen de halve seconde) stroomden bij mij de tranen over mijn wangen. En geloof me, ik wist dat er niets vreselijks aan de hand was met zoon. Bij mij is het dus eigenlijk nog erger dan bij Lizelotje, ik huil al als er niets ernstigs aan de hand is.
Groetjes
Massi

Puck

oeps.. dacht al dat ik verkeerd gelezen had. Maar de draadstart gaat wel in die richting.

Nou ja, ik heb het ook zonder verdriet idd. Maar dan nog, mijn advies blijft hetzelfde. Gewoon even een paar seconden nemen.

Toch

Kan het lastig zijn, vind ik, als je in een gesprek zit waarin je iets moet regelen voor je kind, of moeilijker: je zaak bepleiten. Ik vind het prettig om dan zakelijk te kunnen zijn, en denk ook dat dat beter werkt (in de zin van je doel bereiken). Tuurlijk moet je door je verdriet/frustratie etc. heen, maar wat mij betreft liever op een ander moment dan aan de telefoon met een zorgverlener/indicatiesteller/whatever.

Biene M.

Biene M.

07-09-2011 om 12:16

Massi

Volgens mij was dat een heel normale reactie Volgens mij zit je hormonaal nog wat meer vast aan je kind als je nog borstvoeding geeft, als je begrijpt wat ik bedoel. Het wordt echt wel beter hoor, na een jaar of zo (zelfs als je dan nog bv geeft).

Kaaskopje

Kaaskopje

07-09-2011 om 12:16

Rodebeuk

Even de tijd nemen lukt dus juist niet.

Inge M

Inge M

07-09-2011 om 13:53

Accepteren dat je huilt....

Vroeger ging ik mij enorm aan mezelf ergeren dat ik in een (belangrijk) gesprek ging huilen. Dat verergerde de boel alleen maar.
Nu accepteer ik het, meld zo nodig in het gesprek dat ik wat emotioneel word maar graag gewoon verder praat.

Kaaskopje

Beetje dubbel met Inge M, maar ik bedoel dus tijd nemen en gewoon huilen...

Lizelotje

Lizelotje

07-09-2011 om 20:56

Inderdaad,

Sinds ik kinderen heb,kan ik zelfs om een tekenfilm huilen.Dat ben ik,dat maakt me niet uit.Maar het is precies zoals Anneque het beschrijft.Het kan heel nadelig werken als je bij een zorgverlener-indicatiesteller labiel of overbezorgt overkomt.Morgen weer een gesprek over m'n zoon,nu niet per telefoon,dus nog moeilijker,hopelijk gaat het nu wel goed.

dc

dc

07-09-2011 om 22:29

Tellen

Niet alle reacties gelezen, maar ik ga dan druk mijn niet-emotionele hersenhelft gebruiken, en bedenken wat 112 maal 34 is ofzo

Massi Nissa

Massi Nissa

08-09-2011 om 08:15

Biene

Goh, het helpt echt dat je dat zegt. Ineens ben ik een doodnormale moeder met een hormonale binding ipv een vrouw met lekkage.
Groetjes
Massi

Lizelotje

Lizelotje

08-09-2011 om 09:28

Massi

Hahahaha,hoort bij het moeder zijn!!!!Komt wel weer goed!Bij mij is het een stuk minder nu mijn dochter pubert,dan sta ik met tranen in m'n ogen en lacht zei:Zo erg is het nu ook weer niet hoor mam!!!"

Lizelotje

Lizelotje

08-09-2011 om 09:31

Gesprek

Net tweede gesprek gehad,ik had het weer moeilijk,dacht steeds aan de berichtjes hier.Even een andere gedachte binnenlaten helpt wel,bv even bewust naar buiten kijken.Ik kreeg wel een brok in m'n keel,dat hoor je dan wel als ik praat,maar ging niet echt huilen.Nu nog 2 gesprekken.Zo meteen naar buiten......in de regen....om even te ontspannnen.

margje van dijk

margje van dijk

08-09-2011 om 10:19

Gaat bij mij niet over

Ik heb het ook, dat ik onmiddellijk tranende ogen krijg zodra ik met iemand een meer dan oppervlakkig gesprek voer. En dat is erg hoor. Ik kan met geen student meer praten over een afstudeeronderwerp zonder dat op enig moment mijn ogen gaan tranen. Of als ik even met de buurvrouw sta te praten. Of iemand aan de telefoon heb. Of gewoon met vriendinnen. Altijd ga ik lichtjes huilen. Verschrikkelijk. Het is niet zo erg dat de tranen me over de wangen stromen, maar wel dat er water in mijn ogen komt. Ik probeer ook de gekste trucs: even wegkijken, omhoog kijken, naar beneden kijken, subtiel met je vingertop mogelijk overtollig water wegpinken, enzovoorts. Als ik zie dat de ander het merkt verzin ik een smoes ('er zit iets in mijn oog') of ik maak een grap ('ja, je ziet, ik hou het weer niet droog'). Maar vooral in werksituaties vind ik het echt verschrikkelijk. Bijna een handicap.

Ik vraag me vaak af waarom het gebeurt: het is niet puur fysiologisch want het komt pas als er een soort contact-moment heeft plaatsgevonden tussen mij en degene met wie ik praat. Of zoiets. Zodra ik voel dat er een verbinding wordt gelegd, hoe neutraal ook, gaan bij mij de sluizen open. Echt een ramp is het.

Maar goed, ik ben er een paar jaar geleden inderdaad mee naar de dokter gegaan. Ik wilde er vanaf. De huisarts stuurde me door naar de oogarts en die heeft testjes met me gedaan. Zijn conclusie: "Er is niets fysieks aan de hand dat het kan verklaren. Ik denk dat het een beetje bij u hoort".

Dus ik kan er niet vanaf, dit is zoals het is.

Of zou het komen omdat ik zo lang borstvoeding heb gegeven? (hahahahaha).

Margje

Nee hoor margje

Volgens mij is er geen oorzakelijk verband tussen lekkende borsten en lekkende ogen. Ik heb in totaal ruim 6 jaar gezoogd maar ik heb alleen tranen als ik uien snij.

skik

Katrien

Katrien

08-09-2011 om 10:37

Allergie

Ik heb dat ook, bij het minste schieten de tranen in mijn ogen.

Al goed dat ik hooikoorts en ander allergieën heb, kan ik het daar altijd op steken.

Katrien

Roosje Katoen

Roosje Katoen

08-09-2011 om 11:08

Voegen tellen

Ik heb het ook heel erg. Wat bij mij nog wel eens helpt is dingen gaan tellen, de voegen in de muur ofzo. Is wel lastig om dan je aandacht bij het gesprek te houden, maar goed, een mens moet wat...

margje van dijk

margje van dijk

08-09-2011 om 11:25

Skik

6 jaar slechts?
Vandaar.
Ik kom wel aan 10 jaar!

Lizelotje

Lizelotje

08-09-2011 om 11:49

Roosje katoen

Zoiets deed ik nu ook,naar buiten kijken en me even op de regen concentreren,even keer slikken,maar dan keek ik de persoon voor me weer niet aan en ik had inderdaad moeite met het luisteren naar wat hij zei.
Ik heb nu nog een gesprek op school,dat moet goed gaan.Daar mag ik absoluut niet gaan huilen.En nog een gesprek bij een hulpcentrum,maar daar kennen ze mij bezorgheid.

Tirza G.

Tirza G.

08-09-2011 om 12:31

Ja margje

Ik denk dat het hem daar in zit, in die dubbele cijfers. Ik kom er net niet aan en heb nooit last van tranen. Zelfs niet bij het uien snijden, want ik draag lenzen. Kortom: de link tussen jouw borsten en jouw ogen lijkt me bij deze gewoon bewezen.

Tirza

Oh margje

Zelfs als ik het voeden van de tweeling dubbel tel kom ik maar nauwelijks aan de negen jaar. Nee, dan zal dat de reden wel zijn van mijn droogogigheid, dat kan niet anders.... ;0)

skik

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.