verhuizen naar andere regio/huis verkopen, waar begin ik?

Voor extra ervaring en extra kansen

Jaina, om met het laatste te beginnen: opdringen, tot op zekere hoogte. Daar heb je gelijk in. Toen ik als 22-jarige een half jaar in een flatje woonde, heb ik een paar A4-tjes in de flat opgehangen met een uitnodiging voor mijn 'lentefeest'. Daar heb ik een buurmeisje door leren kennen, via haar andere mensen, waaronder de broer van mijn man, later ook mijn man en zie dus wat er gebeurd is. Allemaal in dezelfde flat! Man en ik hebben 2 jaar lang op dezelfde verdieping gewoond, beiden aan het andere kant en hadden elkaar nog nooit gezien, maar tijdens de verjaardag van zijn broer... tadaaa .

Verder: Natuurlijk zijn er omstandigheden waarin het niet handig is. Als je bijvoorbeeld een uitzendbaan kan krijgen dan zul je moeten afwegen of de extra ervaring die je hiermee op doet en de extra kansen die je hebt opwegen tegen de onzekerheid wat betreft woonsituatie. ===

Ik heb helaas mogen ervaren dat ik nieuwe kansen wilde pakken, maar niet geschikt werd bevonden. Ik vind het niet meer dan realistisch om niet te verhuizen als dat alleen maar een verplaatsing van het probleem is. Ik kan prima naar het midden van het land reizen en daarmee heb ik mijn grens bereikt. Gelukkig is de overheid het daar ook mee eens. Althans, misschien de helft van de overheid, want het plan lag al wel op tafel om mensen te dwingen om te verhuizen, dat bleken ze toch te dol te vinden. Nu ben je meen ik verplicht om een bepaald aantal kilometer te reizen als daar werk is. Daar ben ik zeker toe bereid als de werkgever mijn reiskosten helemaal of een groot deel vergoedt. Anders is het niet haalbaar.

Jij zegt: Maar als ik nooit wat had gedaan dan werkte ik nu naar alle waarschijnlijkheid in een vrij simpele administratieve baan voor iets meer dan een minimum loon of bij de thuiszorg of iets dergelijks.

En wat dan nog?
Hebben de mensen die nooit iets gedaan hebben dan een hbo of wo opleiding en werken ze daarmee in de thuiszorg, of 'simpel' kantoorwerk? Of gaat het om mensen die een middelbare opleiding hebben gedaan en dus in het verlengde van hun opleiding een baan hadden of hebben? Als het om het laatste gaan, zie ik niet wat er mis mee is. Administratief werk op mbo-niveau noem ik niet simpel en ik vind het ontzettend mooi dat mensen voor een baan in de thuiszorg kiezen. Het is pure pech dat in de thuiszorg zoveel ontslagen zijn gevallen. Het irriteert mij, dat het als slechte eigenschap wordt gezien als mensen geen hogere doelen nastreven als ze tevreden zijn met hun situatie. Als iedereen maar 'meer' van zijn leven wilde maken, zou het dringen worden aan de top. Persoonlijk zou ik heel gelukkig zijn met een 'simpele' baan voor de komende 13 jaar.

Inaya

Stel iemand is wel bereid om aan de andere kant van het land te werken. Door onzekerheid over de toekomst kan er niet verhuisd worden. De afstand is te groot om iedere dag af te leggen. Nou, dan maar een kamer huren. 300 euro per maand is dat op zijn minst, eerder 400 euro. Op mijn niveau hou je dan zo'n 800-700 euro in de maand over. Omdat je binnen 10 km van je werk woont, krijg je de reiskosten van en naar huis niet vergoed. Dus er gaat ook iedere week zo'n 47 euro vanaf voor de trein, naar boven afgerond is dat 204 euro per maand. Dan kom ik op 596-496 euro wat overblijft. Dat is 200-300 euro minder dan de ww en dat is al erg krap. En dan moet er ook nog gegeten worden. Wie niet eet hoeft niet te werken, maar wie werkt heeft toch wel brandstof nodig. Stel dat je thuis een man/vrouw hebt met een goed inkomen, dan zou het te doen zijn, anders niet.

Nu heb ik het alleen nog maar over geld gehad. Er is ook nog een gezin, of minstens een partner. In de ideale situatie heb je in een gezin een vader/moeder en kind(eren). In een iets minder ideale situatie heb je een gescheiden vader en moeder en in de minst ideale situatie heb je een ouder zonder (ex)partner. De laatste kan niet op kamers bij een hospita, dus is een onzekere baan aan de andere kant van het land onmogelijk. Voor zo iemand is het zelfs ook niet wenselijk, dat (meestal een) zij 3 uur per dag moet reizen. Je kunt niet verlangen dat ze de kinderen om half 6 naar de opvang brengt en ze daar om half 8 weer op kan halen.
Dan heb je nóg een niet bepaald ideale situatie: de partner is door ziekte of een aandoening minder in staat om het gezin de hele week op te vangen, of 5 dagen alleen alles te moeten regelen. Na een maand of 3 is de partner overspannen. Moet je dat er voor over hebben?

Kortom, alleen als er een (ex-) partner is die de kinderen kan verzorgen of alles kan regelen (denk ook aan huisdieren) en er voldoende inkomen is om de kosten van extra woonruimte op te vangen, is die optie van een baan aan de andere kant van het land te overwegen. Of denk ik nu teveel in beperkingen in plaats van kansen?

Ik heb het idee dat ik het redelijk kloppend heb voorgerekend, maar wie weet toch niet. Als mijn bedoeling maar duidelijk is.

Tv-programma

In de opening van Drexit vroeg ze of het beter was de badkamer op te knappen. Er zijn de laatste jaren vaker tv-programma's met tips hoe je je huis sneller en duurder kan verkopen. Allemaal succesverhalen. Ik bedoel alleen maar succesverhalen. Het is de vraag of het opknappen wel waard is. De tijd de materialen en het eindresultaat moeten de kosten compenseren en Een zodanige verkoopprijs opleveren dat het huis stukken minder onder water staat.

In de buurt had een gezin drie jaar een te hoge prijs gevraagd. Ze verhuurden ondertussen het huis maar daar werd het niet mooier van. Oftewel, de verantwoordelijkheid van de zorg om hun oude huis, deed hen geen goed, financieel niet en psychische niet. Wat een zorg hadden ze om dat oude huis. Uiteindelijk is het verkocht voor een lagere prijs. Ze gaven aan dat als ze in het begin in waren gegaan op een lager bod, ze die drie jaren van zorg bespaard was gebleven. Soms is het beter om wat verlies te incasseren. De zorg om een huis weegt ook zwaar.

Bij Drexit is het niet duidelijk waarom ze terug wilt. Als het gezin zich uitgesloten voelt, zodanig dat ook de kinderen weg willen, vind ik een verhuizing naar een nabij gelegen stad maar met behoud van baan nog altijd een betere oplossing dan een rigoreuze verhuizing die gepaard gaat met meer vraagstukken.( zoeken nieuwe school, welke buurt of huidige baan opgeven).
Als het gevoed wordt door heimwee, zou ik eerst een baan zoeken en dan mijn huis voor een lagere prijs zo snel mogelijk verkopen en met het gezin verhuizen vanwege de reistijden en kosten.

Positief denken

Ik lees de post van Inaya niet als een moeten voor de uitkeringsgerechtigen. Eerder als een 'waarom niet' verhaal.
Soms wordt zo tegen verhuizen en het 'achter je laten' opgekeken, dat men geen nieuwe start durft te maken.
Bang voor het onzekere terwijl die nieuwe start hen ook goed kan doen.

Dan geldt de gezegde oost west thuis best. Of je nu in het oosten woont of in het westen, zolang je met met elkaar goed hebt, maakt het niet uit waar je woont. En zolang een (andere) baan je meer lucht geeft, kan je ook meer ontspannen en genieten.

Het heeft m.i. geen nut om met name de uitgeringsgerechtigde erbij te halen. De keus tot verhuizen vanwege een baan, is een keus die geldt voor ons allemaal. Maar daar is menigeen wel bang voor. Dat heeft soms te maken met de schoolgaande kinderen en soms met achterblijvende familie.

Zelf is ons gezin meerdere malen verhuisd, ( baan). Het heeft ons alleen maar verrijkt. En dan bedoel ik niet alleen op financieel vlak. Het waren veranderingen waar anderen huiverig voor waren en uitspraken waarom we die keus maakten. Het pakte goed uit omdat we wisten hoe belangrijk het is naar nieuwe buren toe te gaan en contacten te leggen.
Maar dat moet je wel liggen. Zowel een werkende als een uitkeringsgerechtigde die moeite hebben met het leggen van nieuwe contacten, kunnen beter niet verhuizen. Vereenzaming in een nieuwe omgeving, is een moeilijk proces.

Triva,

Ergens klopt het toch ook dat het prettiger is als je niet afhankelijk hoeft te zijn. Maar de ene maakt makkelijker die stap dan de ander.

Het verhaal over de hogere belastingaanslag begreep ik niet zo want al onze belastingeld gaat in één pot waaruit een uitkering wordt betaald ongeacht waar je woont. Een Westerling die een baan in het oosten niet wenst, geeft dat inwoner in het oosten weer kans om die baan wel te vervullen zodat in Nederland een uitkeringgerechtigde minder is. (Het wat is dat eigenlijk een naar woord; uitkeringsgerechtigde? Lijkt wel een erenaampje)
Voorwaarde voor een baan is dat je die ook wilt, om welke reden dan ook. Je hoeft niet een baan aan de andere kant te accepteren, als die baan je niet aanstaat.

Verplicht verhuizen gaat m.i. niet werken.

Nóg een voordeel van een basisinkomen

Als je een basisinkomen hebt, hoef je minder zenuwachtig te zijn voor tijdelijke contracten.

Flanagan, ik heb het gevoel dat de mensen die vinden dat je maar een onderkomen zoekt tijdens de werkweek, ook niet zoveel medelijden hebben met mensen die onleuk werk moeten doen. Om je eigen broek op te kunnen houden, ga je desnoods met je hoofd ondersteboven in de wc-pot staan, zolang je de belastingbetaler maar niet tot last bent.

Kaaskopje

Als je niet gestudeerd hebt of een specifieke opleiding hebt gedaan zijn dat inderdaad prima banen. Echter in een regio met veel werkeloosheid worden dit soort banen ook gedaan door mensen die wel een specifieke opleiding hebben gedaan of een studie gevolgd hebben. Mijn klasgenoten en kennissen van toen die in de regio zijn gebleven hebben vaak wel een opleiding gedaan (meestal MBO of HBO, de meeste universitair opgeleiden zijn wel vertrokken). Zij hebben echter vaak geen werk kunnen vinden in hun richting omdat ze daar zijn gebleven. Dus zijn ze ander werk gaan doen. Vaak geen werk wat ze erg leuk vonden. Sommigen hebben alsnog een werkplek gevonden waar ze heel tevreden zijn. maar ik ken er ook genoeg die nooit echt hun plaats op de arbeidsmarkt hebben gevonden terwijl ze dat wel hadden gewild en die nu helemaal niet tevreden zijn. En inderdaad ik snap prima dat mijn generatie nu niet meer die risico's gaat nemen of weggaat. Voor hun is het in zekere zin te laat.

Maar ik zie dus precies hetzelfde weer gebeuren bij een deel van de jongere generatie. Ze volgen allemaal opleidingen op MBO/HBO niveau en een deel vindt inderdaad een prima baan. Maar een deel dus ook niet. Die blijven weer hangen in de uitzendbaantjes en dergelijke. Ze geven zichzelf niet de gelegenheid om elders te kijken.

En nogmaals, als iemand tevreden is dan hoor je mij verder niet. Maar dat is het dus. het is een en al klaagzang over Den Haag/Politiek en weet ik veel wat nog meer. Er is veel ontevredenheid maar men blijft daar in hangen zonder te kijken wat ze zelf kunnen doen om er uit te komen.

Uitkeringen

Bij uitkeringen zal er naar elke situatie individueel moeten worden gekeken. Ik kan me echter wel voorstellen dat in bepaalde situaties iemand inderdaad gedwongen zou kunnen worden om een baan te accepteren (of uitkering te verliezen). maar dan inderdaad niet voor een baan zonder uitzicht.

Een ruimere en flexibele woningmarkt kan daarbij helpen. Als het relatief makkelijk is om te verhuizen en elders een (huur)woning te krijgen dan is het ook makkelijker om die stap te nemen. En wachtlijst van 10 jaar voor een woning moedigt nu niet echt aan om die stap te nemen. Meer goedkope woningen en meer flexibele huurcontracten kunnen ook de arbeidsmarkt flexibel houden.

Een kamer huren voor doordeweeks kan in andere gevallen een goede oplossing zijn. Elke situatie is anders maar het kan soms goed zijn om op de korte termijn te investeren om op de lange termijn profijt van te hebben.

Jaina

Er is veel ontevredenheid maar men blijft daar in hangen zonder te kijken wat ze zelf kunnen doen om er uit te komen===

Dat ben ik wel met je eens. Het aardige is dat er toch ook initiatieven binnen bepaalde vakgebieden zijn. Tuinders die een eigen verzekering oprichten, thuishulpen die een eigen organisatie beginnen, het Zorgfonds dat een alternatief wil gaan bieden voor de Zorgverzekering.

Wat je hier noemt is ook deel van waarom jongeren in Engeland voor 'blijven" hadden gestemd. Ze willen de ruimte hebben. Ik merk het ook aan mijn kinderen, ze zijn makkelijker met verder kijken dan hun tuintje groot is. De jongste zegt: Moet ik voor een stage naar Limburg? (Ze woont nu in Friesland.) Dan moet dat maar. Beide dochters zouden, als ze het alleen kunnen bepalen, best in een ander land willen werken. Mijn oudste dochter heeft een vriend die min of meer als mijn man is. Hij is hier geboren en wil hier blijven. Dus mijn dochter is nu ook niet meer zo flexibel als een paar jaar geleden.

Inderdaad aflossen

Je kunt inderdaad het beste z.s.m. zoveel mogelijk gaan aflossen. Dus: besparen waar je kunt en extra aflossen. Voor de verkoop: Niet alles gaan vernieuwen. Verf alles zoveel mogelijk wit (neutraal en licht), ruim heel veel op, een beetje stylen met leuke plantjes en wat vintage spullen uit een tweedehands winkel. Geen rommel en losse spullen, boeken netjes (op kleur) in de kast, etc. Dan oogt je huis licht, rustig en stijlvol. Dat helpt echt.
Verder zou ik daarna eerst werk zoeken voor ik zou verhuizen. Dan weet je ook waar je ongeveer moet gaan wonen.
Heel veel succes!

Temet

Ach, liever dat de verkoper er moeite voor doet om z'n huis te verkopen dan de afwas nog in de keuken laten staan (ook meegemaakt).

Je kan op funda en andere sites sowieso zien hoe lang een huis in de verkoop staat. En ja, hoe langer hoe wanhopiger dat is de realiteit.

Anna

Je kunt gewoon je huis een maandje uit de verkoop halen en er weer in gooien, weg al die tijd dat dat huis te koop staat.

Triva

Ook dat kan je terugzien

Anna

dat hangt er volledig vanaf hoe jouw makelaar dat er in zet.

Het is een veel gebruikte manier.

via Jaap.nl

'Je kunt gewoon je huis een maandje uit de verkoop halen en er weer in gooien, weg al die tijd dat dat huis te koop staat'

Nope.
Via Jaap.nl kun je precies zien hoe lang een woning te koop staat, hoe vaak de vraagprijs is veranderd (met bijbehorende bedragen) en dus ook of een woning van de markt afgehaald is en er een aantal maanden later weer opgezet is. Ook woningen die verkocht waren, opgeknapt zijn en na zes maanden weer opgeknapt (en voor een hoger bedrag) worden opgeknapt, kun je volgen zo. Jaap.nl gaat iets van drie tot vijf jaar terug.

tweede opgeknapt = aangeboden

Ook woningen die verkocht waren, opgeknapt zijn en na zes maanden weer opgeknapt (en voor een hoger bedrag) worden aangeboden, kun je volgen zo..

inderdaad Inaya

ik zei het ook al maar ze wilden me niet geloven...

Idd ook handig om inzicht te krijgen in prijsdalingen (-en stijgingen, dat gebeurt ook!).

Zo hebben mijn buren het aangedurfd om de prijs met 80k op te hogen nadat ze gelijk te vraagprijs kregen geboden. Daar trapten die mensen en nieuwe kijkers -terecht- natuurlijk niet in. Een beetje googelen en je weet alles.

Tonny (ot)

"Wat er precies onpraktisch aan is kan ik niet bedenken. Ze staan soort bij soort, en die soorten op kleur"

Nou, dan is het bij jou misschien niet onpraktisch, maar bij mij wel. Ze staan bij mij ook een beetje soort bij soort, maar de soort "fictie, in het Nederlands' is misschien 2 meter plank. Ze staan op achternaam van schrijver, net zoals in de bieb. Als ik ze op kleur zou zetten weet ik niet meer wat ik heb en waar en vind ik het niet meer terug. Nog daargelaten dat de kleur van de kaft kan verschieten, kan je weer opnieuw gaan indelen

En daarnaast vind ik het ook gewoon fout. Ik heb in een bibliotheek gewerkt, vandaar waarschijnlijk. Boeken horen op alfabetische volgorde (auteursnaam of titel), zo simpel is het

Groeten,

Temet

klopt AnnaG

Er waren zelfs verkopers die hun vraagprijs verhoogden toen de overdrachtsbelasting verlaagd werd. Kon je perfect zien op Jaap. Ach, je kunt het altijd proberen natuurlijk ☺

niet alles en fout

niet alles staat op jaap. En wat er op staat klopt ook niet altijd.

Het huis van mijn buren staat er niet op. En het huis in het blok naast mij is ineens veranderd in een vila met 6 kamers....... (zijn dan wel heel klein bij een max oppervlak van 65m want het adres is toch echt een appartement.)

Ook mijn boeken staan op kleur, en ik word er vreselijk blij van. En kan alles prima terug vinden. Ik kijk er iedere dag met genoegen naar.
En met 'stylen' bedoel ik dus niet allerlei superstrakke nieuwe spulletjes, maar juist wat echt leuke dingen en bij voorkeur uit tweedehands zaken, gecombineerd met wat mooie planten/plantjes. Het moet er niet gelikt uit zien, maar wel bij elkaar passen.

boeken op kleur

Bij mijn laatste verhuizing zijn alle boeken min of meer willekeurig in de boekenkasten beland. Ooit zou ik ze op alfabetische volgorde zetten. Dat ik boeken nauwelijks terug kan vinden maakt mij weinig uit, omdat ik zelden tot nooit een boek herlees. Ik vraag me dan ook geregeld af waarom ik boeken bewaar. Dat is toch vooral voor de decoratieve waarde. Ik houd van kamers met boeken. Om die reden zou ik ze ook rustig op kleur kunnen zetten, ware het niet dat meeer dan de helft van de boeken hier van kleur verschoten is en ze bijna van zelf op kleur staan.

Geen recht van spreken

want mijn collectie in de gedateerde Ivar laat zich het best omschrijven als schots en scheef, stofomslagen met een totaalruptuur, Marleen Spaargaren staat naast Eline Vere. En er staat zelfs nog een boek in dat op 14 juni 1978 al weer op de planken had moeten staan van de Openbare Bibliotheek te M. Mijn geweten wordt nog enigszins gesust dat het desbetreffende filiaal al 20 jaar niet meer bestaat.

Maar toch, als ik hoor van een boekenkast op kleur, schiet die ene forummer van lang geleden weer te binnen,die niet van koken hield maar wel een Boretti in de keuken had staan vanwege het design.

boeken op kleur zetten?

Dan wordt het zo'n ongelijk zooitje! Nee, ik zet ze op grootte. Van groot naar klein.

terugvinden?

Op kleur, of op grootte: hoe vind je dan ooit iets terug? Dat is idd iets voor Borreti's voor het design, voor de buitenwereld, staat zeker intellectueel, een kast met boeken
Wij hebben gewoon de Franse schrijvers bij de Franse schrijvers, de Russische bij de russische enz., zoiets, het moet nodig een keer afgestoft worden.
Bij mijn vader ga ik het op zijn verzoek nu allemaal op alfabet zetten, dat is eigenlijk ook wel handig.

Ahhhhhh

Heerlijk, vooroordelen