Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

tonny

tonny

14-10-2008 om 17:04

'verstoorde illusies'

Welke illusies heb je ooit gekoesterd, en hoe vielen ze al dan niet met een klap aan gruizels?

En wat deed je met de scherven?

tonny


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Roos

Roos

14-10-2008 om 18:53

Dat het leven eerlijk is

Toch altijd wel een beetje gedacht dat het leven eerlijk was. Ik heb mijn vader verloren toen ik 14 was en had toch altijd in m'n achterhoofd het idee dat ik dan m'n moeder vast wel heel lang bij me zou mogen houden. Helaas was dat dus ook niet zo.
En de scherven? Die liggen er nog.
Roos

Buren

ik had vorig jaar de illusie dat we qua buren erop vooruit zouden gaan, weg van de criminele buurman en dus geen politieacties meer, weg van de hardhandige buurvrouw (die sloeg haar kinderen), geen hondenstront meer voor de voordeur.

Daar zijn we gelukkig van af, maar we hebben nu aangrenzende buren die prima in de vorige wijk hadden kunnen wonen, schofterige lui zijn het. Het feit dat ik naast dit soort mensen (weer) woon verpest behoorlijk mijn woongenot, ik heb echt een diepe hekel aan ze gekregen.

Tirza G.

Tirza G.

14-10-2008 om 20:18

Dat iedere moeder

weet wat het beste is voor haar kind en in het belang van haar kind handelt. Zonodig dat van haar kind boven dat van haar stelt.
De scherven? Die lijm ik hardnekkig. Keer op keer.

Tirza

Mijn illusie

Jaren lang heb ik de Illusie gehad dat de biologische moeder van mijn stiefkinderen zou stoppen met haar wraakakties richting mijn man over de rug van haar eigen kinderen.
helaas nu na 9 jaar is die Illusie mij ontnomen,oudste stiefkind zit ernstig in de knoei,loopt bij de hulpverlening,wordt daar bestempelt als *het kind van de rekening* en is duidelijk beschadigt door het gedrag van haar moeder.( bij jongste kind zijn al signalen dat zij dezelfde weg op gaat)
de scherven zullen pas opgeruimd worden als het kind ooit ? weer lekker in haar vel zit,als haar gedragsproblemen zijn opgelost,als zij onder de (loyaliteits) druk van haar moeder zal durven uit glippen en sterk genoeg zal worden om voor zichzelf te durven kiezen.
ik hoop met heel mijn hart dat dit zal gebeuren,dat deze Illusie mij niet ontnomen zal worden.

tonny

tonny

14-10-2008 om 22:44

Poepoe, zware ontboezemingen...

ik houd het even eenvoudig op deze dinsdagavond

... ik had bijvoorbeeld ooit de illusie dat ik in mijn eigen huishouden een afwasloze aanrecht zou hebben. Dat er vaak gezellige visite zou zijn. Dat ik het leuk zou vinden om voor mensen te koken.
Ik ben lang niet zo allround als in mijn illusies...

Nou ja, scherven leverde dit niet op, hoogstens een beetje stof.

De oneerlijkheid van het leven die jullie noemen - die wordt hier in huis geregeld bezongen en bezucht. Het leven is niet eerlijk.
En daarbij heb ik een man die geregeld tegen alle tegenwind in declameert 'het leven is een feest'. Ach ja, zalig zijn de positieven

tonny

Interessante vraag

Mijn (naïeve) idee van huisje-boompje-beestje stortte wel heel erg in toen mijn toenmalige partner zonder blikken of blozen aankondigde dat hij ging emigreren naar de andere kant van de wereld. En niet met ons, nee alleen, want dáár had hij een verloofde en hij liet zijn kinderen bij mij, want hij vond zichzelf een waardeloze vader. Waarvan dus meteen akte.

De scherven heb ik beetje bij beetje opgepakt en ik heb echt prachtige lijm gebruikt, want aan de oppervlakte zie je er niks van

Een andere illusie was toch wel dat ik als kind dacht dat je als 30-er echt oud en volwassen was. Dat je op je 30e ook geen echte lol meer kon hebben en dat ware vriendschap alleen bij kinderen bestond.

Deze scherven liggen er nog steeds, maar dat moet ook zo blijven. Ik denk er met een glimlach aan terug

Amarins

Amarins

14-10-2008 om 23:56

Lichtgewicht verstoorde illusie

Wasmachine leeg, wasmand leeg, droger leeg, kasten vol met keurige stapels: een illusie van de hoogste categorie.
Zwaargewicht verstoorde illusie: de maakbaarheid van het leven, die mag met een grote korrel zout genomen worden.

Kaaskopje

Kaaskopje

15-10-2008 om 01:52

Ik heb nog steeds de illusie

dat ik ooit op een dag in mijn geboortestad zal lopen. Een illusie die het niet heeft gered is dat ik 'gewoon' kinderen zou krijgen. Nou niks gewoon. Het ging een meerdere malen mis en dat is niet zomaar wat. Ik heb ook ooit de illusie gehad dat mijn ouders een streep onder het verleden zouden willen zetten, zodat we ons verder zonder ruzie op de toekomst, hun laatste jaren, zouden kunnen richten. Helaas, niet gelukt.
Een minder zware is dat ik de illusie had dat ik onze tuin tot een mooit paradijsje zou kunnen omtoveren. Mooi niet. Wat een troepbak. Ik heb het niet in mijn vingers, maar helaas wel heel snel in mijn rug als ik wat rondwroet in de tuin. De illusie dat ik ooit een nette huisvrouw zou worden heb ik allang opgegeven. Ik ben eigenlijk in de wieg gelegd voor verwend nest met een huishoudster en een hovenier, waar is het mis gegaan??

dc

dc

15-10-2008 om 07:00

Pfoe

ik was heel erg naief dus ik heb vele illusies in duigelen zien vallen. De meeste dingen, daar kan ik wel met humor mee omgaan.

Zo dacht ik dat als mensen maar willen de wereld verbeterd kan worden. Dus bij elk actieplan van mij, kwamen dan weer anderen met feiten die mijn dromen om zeep hielpen.

Ik dacht dat iedere vrouw een oermoeder gevoel had, en zeker ik, dus dat ik precies wist wat ik met mijn baby moest doen en ik alleen maar naar m'n gevoel hoefde te luisteren. Eh, niet dus.

En ik dacht dat ik nooit zo negatief zou worden als mijn oma was. Nou, ik heb net een postnatale depressie achter de rug, en ik heb nu een stuk meer begrip voor haar. Gelukkig heb ik nu nog de illusie dat ik met dat negatieve gedrag kan stoppen.

krin

krin

15-10-2008 om 08:39

Over mezelf

Ik heb nog een tijd gedacht dat er, als ik ouder werd, vanzelf een moment zou komen dat ik groot en sterk was, niet meer geplaagd door puberale onzekerheden, zwakke plekken in mijn karakter, het idee dat andere mensen beter zijn toegerust op het grotemensenleven dan ik. Dus niet. Niet helemaal zomaar vanzelf, in elk geval. Gelukkig maak ik me om de scherven niet meer druk; ik constateer alleen soms dat ze er nog zijn, als ik er in een onbewaakt moment met mijn blote voeten in ga staan.

Kiki

Kiki

15-10-2008 om 08:53

Ik had altijd de illusie mijn leven met kinderen niet zo zou ver

Dat dit bij mensen bij wie dat wel gebeurde het aan hun lag. Een kind kost niet zoveel tijd, als je het goed doet .
Ik zou het prima allemaal kunnen, mijn uitgaansleven, mijn vrienden, mijn werk en mijn man. Allemaal tegelijk, geen problemen.
Een beetje brokkelde die illusie al af in de kraamtijd. Ik was ontheemd, al mijn zekerheden weg. Ik werd ineens geleefd. Kind kostte wel tijd, kostte de hele dag met mamma de melkmachine.

Daarna werd pijnlijk duidelijk dat naast een vermoeiende fulltime baan er toch minder tijd overbleef voor sociale dingen. Spontaan weg moest overlegd worden thuis. Even samen sporten, zoals vroeger werd een hele onderneming waar we een oppas voor nodig hebben.

En elk weekend uit, zoals vroeger? Ik was kapot de dag daarna, want uitslapen was er niet meer bij. En hoewel ik een lieve man heb, was ook hij moe. Dus dat uitgaan is heel incidenteel geworden.

Nu bijna acht maanden verder hebben we een evenwicht, maar toch een ander leven. Die illusie is wel weg, maar er zijn geen scherven. Want ik ben intens gelukkig met mijn, nieuwe, leven en mijn prachtige zoon!

Anne K.

Anne K.

15-10-2008 om 08:54

Mijn verstoorde illusie...

Mijn illusie was dat fouten gemaakt kunnen worden, maar dat mensen dan hun best zouden doen om het zo goed mogelijk te herstellen... Harde leerschool om te ontdekken dat het eigenbelang voor mensen hoger telt.

Door een medische nalatigheid loop ik nu al 2 jaar dagelijks met pijn en een rechterarm die weinig kan. Wat door een operatie van ca. 2-3 uur grotendeels te verhelpen is. Maar waar 'geen ruimte' voor is... De wachttijd zou 3-6 maanden zijn, gisteren heb ik gehoord dat het nog wel eens 3-4 maanden langer gaat duren. Weg illusie dat het we het in Nederland zo goed hebben met de gezondheidszorg. De quota van operaties is dit jaar al gehaald en extra operaties kosten een ziekenhuis geld.
Ik ben nu op zoek naar een arts in het buitenland. Want nog langer wachten... het wordt erg zwaar.

Hoe ik de scherven opruim? Adem in - adem uit en afleiding zoeken. Mental coach gezocht. En blijven hopen...

Anne K.

Clanned

Clanned

15-10-2008 om 10:46

Mijne

Ik had even de illusie dat mijn vader zich vreselijk zou hebben gevoeld al die jaren dat ik hem niet zag. Dat hij mij vreselijk gemist zou hebben, dat zijn huis vol zou hangen met foto's van mij van vroeger...
Hij heeft een wild en leuk (zijn woorden) leven gehad, de foto's die hij nog had moest hij op zolder ergens vandaan toveren.
Ik sta weer met beide benen op de grond en de scherven plak aan elkaar, het is zoals het is.

Julie

Julie

15-10-2008 om 13:05

Clanned

wat een verdriet spreekt er uit je berichtje. Ik schiet er bijna van vol.

Baby en scriptie

In de tijd dat ik zwanger was, bedacht ik dat dat handig uitkwam omdat ik dan tijdens mijn zwangerschapsverlof mooi mijn scriptie zou kunnen schrijven. Een baby hoef je immers maar eens in de drie uur te verschonen en te voeden, dus de rest van de dag heb je tijd voor andere dingen!!
Wat ik met de scherven deed? Eh... bovenop de scherven leggen waarmee ik in een eerder stadium mijn bewustzijn had vertroebeld. Het was namelijk niet eens mijn eerste kind, maar mijn tweede...
n@nny

Dropke

Dropke

15-10-2008 om 18:34

Hahaha n@nny

Dat vond ik een hele leuke !

Illusies heb ik heel veel gehad. Sommige tegen beter weten in. Als kind dacht ik dat volwassenen eerlijk en betrouwbaar waren. Nu geloof ik niet zo snel dat er geen verborgen agenda is. Dat je krijgt wat je toekomt...is er ook zo een. Na regen komt zonneschijn ?!! soms komt er na regen nog veel meer regen en misschien ook nog wel een klap onweer. Liefde overwint alles...ja ja...liefde alleen is niet genoeg !

Ach...maar hoort dat niet allemaal bij het leven. Veel illusies armer, veel ervaringen rijker,

Dropke

En de mijne

Ik moet mijn hele toekomstbeeld bijstellen. Ik ging er van uit dat ik ooit met mijn broer zou overblijven en we fijn samen herinneringen konden ophalen over vroeger, over alle gebeurtenissen die ons gemaakt hebben zoals we zijn. Hij is 4 maanden geleden verongelukt en er is nu niemand meer die ik dingen kan vragen over 'vroeger'.
Inge

Diverse

Ik ben definitief de illusie kwijt dat liefde / een huwelijk voor altijd is. Ik heb eigenhandig een einde aan die illusie gemaakt. Scherven? Die waren er maar die maakten me alleen maar wijzer.

Een andere illusie die ik kwijt ben is dat ik een heel lieve, geduldige moeder van zo'n drie kinderen zou worden. Het is er vooralsnog een, waar ik voor mijn gevoel al druk genoeg mee ben (hoe deed mijn moeder dat toch met 3?). Lief ben ik meestal wel hoor, maar geduldig? Minder vaak dan ik zou willen zijn (altijd).

Goeie vraag, Tonny, dit draadje zet me echt aan het denken...

Vonda

Halfwees

Halfwees

16-10-2008 om 00:43

Ouderliefde

Mijn illusie was dat ouderliefde onoverwinnelijk is en altijd aanwezig blijft.
Mijn grote voorbeeld, mijn tweede ik (of ik de zijne) heeft gekozen voor een ander dan mijn moeder en is daarbij ook gaan scheiden van mij en mijn broer.
Al jaren heb ik niks van hem gehoord, hij kent mijn kinderen niet en ook niet het kind van mijn broer.
Zijn kleinzoon, mijn zoon, is naar de opa's genoemd, ook naar hem. Misschien om de illusie in stand te houden.
En de scherven ? Die heb ik geplakt met 3 lagen bisonkit, opnieuw gebakken en de vaas staat te pronken in de kast. Om te bewijzen aan mijn kinderen dat het voor hen geen illusie is, maar waarheid.
En inmiddels ben ik ervan overuigd dat je beter in en in verdrietig kan zijn om de dood van je vader van wie je wist dat hij van je hield, dan verdrietig te zijn om je vader die nog leeft maar je niet meer wil kennen. Geen illusie, maar een waarheid.
Halfwees

Mijn illusie was

om na onze emigratie 3 jaar geleden eindelijk simpel en zonder stress ons leven op te bouwen als boeren (met b&b)in dit andere land. Met alle ruimte voor onze kinderen, veel natuur, dieren en een moestuin.

Tien jaar hebben we ons uit de naad gewerkt om onze vakantieboerderij hier op te bouwen.

Toen zijn we geemigreerd vol goede moed. Het is nog lang niet klaar, maar ondertussen is er veel veranderd.

Ik ben ernstig ziek geworden en ons jongste dochtertje heeft een flinke ontwikkelingsachterstand.

Het ijzeren team dat mijn man en ik ooit waren brokkelt af. De rollen zijn veranderd. Ik ben niet meer die sterke, onafhankelijke vrouw. Hij is voortaan ook nog mijn verzorger.

Ons oudere dochtertje is oud genoeg om zich ook bezorgd te maken. Als een klein moedertje neemt ze haar zusje te veel onder haar hoede en bedenkt zelfs oplossingen voor de problemen. En daarvoor zijn die schoudertjes veel te smal.

Er komt veel, heel veel op onze weg waar we niet tegen opgewassen zijn. Hij staat vreselijk onder druk door alle zorgen en verantwoordelijkheden op zijn nek.

Ik raak elke dag gefrustreerd over mijn steeds makkelijker bereikte grens en de niet bereikte doelen die we ons stellen.

Ondertussen moet er wel geld verdiend worden. We hebben dringend hulp nodig, maar van onze grote families is tot nu toe 1 zusje eens komen kijken.

Van onze vrienden zijn er nog 2 over die gelukkig wel eens komen en dan ook helpen, maar ook zij hebben een druk leven en kunnen hooguit een keer per jaar eens komen.

Ondanks vele werfacties kunnen we geen enkele helpende hand vinden.

Het zorgsysteem is hier nihil. Daar hoeven we niets van te verwachten.

Arbeidslonen zijn het laatste jaar met 25% gestegen en onbetaalbaar voor ons.

De stress is echt om te snijden. Gaan we het redden? en als we het niet redden wat dán??

De illusie van 'we gaan lekker weg uit Nederland. We gaan het prachtige rustige leven tegemoet' is aan duigen.

Zorgen, geldproblemen, hoge werkdruk, verwaarlozing van onze hulpbehoeften maken dat we gespannen zijn als een boog en vertroebelen de mooie momenten die er ondanks alles gelukkig ook nog zijn..

Je neemt jezelf mee en al je zwakke punten komen 10x zo hard er uit als je op jezelf bent aangewezen.

Zofia

Dank

jullie illusies/ervaringen zetten mijn akkefietje met de buren in een totaal ander daglicht. En die andere illusies van mij, ach ik ben er dankbaar om, heeft mij gemaakt wie ik nu ben en daar ben ik tevreden mee.

Ansje..

Ansje..

16-10-2008 om 10:06

De buitenwereld.....

Vanwege het feit dat ik en niet helemaal goed hoorde en in een uithoek van Nederland woonde heb ik de 1e 18 jaar van mijn leven in een internaat gewoond met andere kinderen die ook niet goed hoorden en door de afstand thuis-school ook intern woonden.

Klinkt misschien sneu, maar wat heb ik een TOPTIJD gehad.
Zowel school als internaat waren warm, klein, knus en veilig. Iedereen was lief voor elkaar, hielp elkaar en hield rekening met elkaars handicap, het was een warm nest waar ik altijd heb gewoond.

Toen ik 18 was stond ik echter wel te trappelen om de voor mij toch wat onbekende maar wel spannende buitenwereld te leren kennen.....

Maar oh jee, wat een desillusie en oh, oh, wat ben ik hard op mijn bek gegaan.. Wat zijn mensen hard en onverdraagzaam, en ja...wat ben ik vaak gekwetst en ja, wat liet ik me ook vaak kwetsen en gebruiken (vol overtuiging van de goeie bedoelingen van de ander).

Al met al ben ik echt met vallen en opstaan groot (en HARDER) geworden, het was mijn keus niet, maar ik MOEST wel anders had ik geen leven meer... Het was een grote desillusie om tegen mezelf te zeggen dat als ik het wilde redden in dit leven ik nu toch maar eens een hele andere rol moest gaan spelen en dat voelde best een beetje zuur..

Ik kijk nu ook anders naar het internaat terug, nog steeds met een warm gevoel, maar het was allesbehalve een afspiegeling van de normale maatschappij. Van weerbaarheid hadden ze daar nog nooit gehoord (en wij dus ook niet !)...

Die constatering was dus wel even wakker worden uit je droomwereldje, tja........

Halfwees

Verdriet valt niet te meten. En jouw waarheid hoeft die van een ander niet te zijn.

Een hele wees

Clanned

Clanned

16-10-2008 om 13:40

Hmmm halfwees

Ik had ook even dat idee, maar het is gewoon niet te vergelijken denk ik. Dan zou je beide moeten ervaren, en dat is wat lastig.
Want waarom zou geliefd en verloren beter zijn dan niet geliefd en daarom ook niets verloren...?

juno

juno

16-10-2008 om 14:18

Ouders

Ooit de illusie gekoesterd mijn biologische ouders te vinden.............helaas is het niet gelukt.

Halfwees

Halfwees

16-10-2008 om 21:18

Clanned

Omdat het ooit wel geliefd was...

*Sophie*

*Sophie*

16-10-2008 om 21:31

Even een vrolijke noot

tussen al het prachtig beschreven maar hartverscheurende leed.

------------

Als kind heb je de illusie dat als je aan een wedstrijd of prijsvraag meedoet je ook echt zult winnen, toch? Langzaam word je ouder en je blijft erin geloven. Dan word je nog ouder en stilletjes in je achterhoofd weet je dan dat het natuurlijk een van die illusies is...winnen? Nee joh, dat doe je toch niet.

Onze zoon van 14 is een absolute Applegek, een Macfan (ja, hij heeft ook een abonnement) en weet alles wat er mee te maken heeft. Alles!

Ook heeft hij begin dit schooljaar te horen gekregen dat hij stage zal moeten gaan lopen, op een door hem zelf te regelen stage-adres.
Nu is er hier een week of 4 geleden een I-centre ge-opend. Hij (en wij voor hem) kon er alleen maar van dromen daar zijn stage te mogen lopen....of toch niet?

Wat denk je? Geregeld! Zelf gedaan!! Hij wist niet waar hij het zoeken moest van pret! Het is pas in mei, maar hij kan niet meer wachten!! 8 uur per dag tussen al die spullen mogen vertoeven! Keer op keer! Een illusie wordt werkelijkheid!

Hebben ze afgelopen week in diezelfde winkel een wedstrijd uitgeschreven: 'kraak de code en win'! Dus zoonlief heeft het sinds afgelopen weekend nergens anders meer over! "Ik kom morgen ietsje later thuis, want ik ga naar die winkel met mijn code en als ik hem win dan geef ik hem aan pappa!"
Och, dacht ik, doe jij dat maar. Ondertussen wist ik wel beter...
Dinsdag hetzelfde verhaal en woensdag hetzelfde. 3 keer wist zoonlief een briefje met code te bemachtigen, in de overtuiging dat hij zijn gewonnen product (ik zal geen verdere reclame maken, maar het was precies dat wat 'pappa' graag wilde hebben), in de overtuiging dat hij hem zou gaan winnen....

En wat denk je????? Je voelt hem natuurlijk al mijlenver aankomen: JA HOOR !!! CODE GEKRAAKT !!!!!!!!! ONGELOFELIJK !!!
Met allemaal klasgenoten om hem heen die het ook aan het proberen waren en allerlei klanten. Wat een gejuig! Foto's gemaakt! Komt 'ie ook nog in de krant!!! Hij heeft nog nooit zoo getrild, zei hij later tegen mij!, hahaha!
Ik kon mijn oren niet geloven toen ik het hoorde!!! PARDON? zei ik. Je hebt hem toch niet gestolen he??? vroeg ik voorzichtig vol ongeloof dat hij hem ook echt gewonnen had. Ongelofelijk! Juist omdat hij er zooo op rekende, dan win je toch juist niet? Zo was het toch? Dat was toch de na jaren verstoorde illusie???
Niet dus!!! Helemaal niks verstoorde illusie! Gewoon hartstikke echt! Helemaal uitgekomen! Dat kan blijkbaar ook, weten we hier nu ook, voor mij na 46 jaar!!! In een prijsvraag kun je wel degelijk echt de hoofdprijs winnen!!! Zelfs al doe je voor een eerste keer in je leven met zoiets mee!
Zoonlief kan zijn geluk niet op!!!

En 'pappa'? Die heeft 2 prijzen in ontvangst mogen nemen; 1 in de vorm van het produkt en 1 in de vorm van zo'n lieve zoon, die zijn eerste hoofdprijs voor zijn vader wint!

En nu wil dochterlief natuurlijk ook een poging wagen... We laten haar nog even de illusie, maar weten ondertussen wel beter....
of toch niet???

groetjes, Sophie.

Clanned

Clanned

16-10-2008 om 22:02

Ik heb mijn mening nog niet rond halfwees

Zoals je kon lezen ben ik dan ook ongeveer "halfwees" maar ik ben er zelf nog niet over uit...geeft ook niet, ik vind het niet meer zo heel nodig om te weten wat "beter" is.
Maar jij troost je misschien met die gedachten, en dat is iets wat je zeker vast moet houden.

Clanned

Clanned

16-10-2008 om 22:04

Wow sophie!

Wat goed zeg van je zoon! Gefeliciteerd!

) sophie

GEWELDIG! Wat een feest )

Damajo

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.