Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Kaaskopje

Kaaskopje

16-04-2019 om 09:36

Wat is het ergste wat je hebt meegemaakt? (los van ziekte)

Naar aanleiding van de brand in de Notre-Dame: wat is het ergste (mag ook niet het ergste zijn) wat je meegemaakt hebt op het gebied van materiële zaken, wat je als verlies of schokkend ervaren hebt? Ik wilde aanvankelijk 'menselijk leed' buiten deze vraag houden, maar een ongeluk of iets dergelijks is ook behoorlijk ingrijpend, zoals ik ervaren heb, dus betrek ik dat ook bij mijn vraag.

Bij mij schieten dan toch ook branden te binnen. Een kaarsenmakerij stond in brand, enorme vlammen. Minder dramatisch dan wat er nu gaande is, maar toch ook een oud gebouw. Zo zonde. En later toen we al in ons huidige huis woonden was er brand in een bedrijf wat kilometers verderop te zien was én te ruiken. Ik weet nog dat we op een station van een nabijgelegen plaats stonden en dat we dat zagen. We wisten nog niet waar het was. Toen we naar huis liepen zag het er verontrustend richting ons huis uit. Ik werd steeds zenuwachtiger tijdens het lopen, tot we een bocht doorgingen en... oh nee toch meer naar links! Pfff... En wat ik nog tot op detail herinner is een auto-ongeluk met mijn moeder. Ik was net 13 jaar (ja daar heb je het al toen we werden aangereden. Die ontzetting als je merkt dat er geen ontkomen aan is! In die tijd was een gordel nog niet verplicht, ik had hem niet om en werd uit de auto geslingerd. Als je al in engeltjes gelooft, zat er op dat moment een op mijn schouder. Het was rustig op de weg, dus is mij bespaard gebleven dat een achterop rijdende auto mij niet kon ontwijken én toen ik de beschadigde auto later zag, vroeg ik me af hoe ik eruit was gekomen als ik wél een gordel om had gehad. Nu viel het al met al erg mee. Een gebroken sleutelbeen van mijn moeder en ik wat glaswondjes in mijn gezicht en snijwonden op mijn been. Ik zie zelfs nog voor me hoe de 'dader' aangeslagen in het ziekenhuis keek hoe het met ons was. Zonder woorden, de blik zei genoeg.


Josien

Josien

16-04-2019 om 09:41

bedrijf van mijn vader

Toen het bedrijf van mijn vader in de brand stond. Al met al viel het achteraf enorm mee qua schade, maar de ontzetting, zorgen en schrik die ik in zijn gezicht zag en voelde die dag maakte wel erge indruk op mij. Ik vond het zo erg voor hem. (ik was 12)

Brand TU Delft Bouwkunde

Om het bij het materiële en branden te houden, de dag dat het gebouw van de faculteit Bouwkunde van de TU Delft tot de grond toe afbrandde.
Ik zat in het gebouw ernaast, civiele techniek, te werken. Eerst hoorde ik sirenes die wel erg luid en dichtbij waren. Toen ik uit het raam keek, zag ik dikke rook uit een raam komen, zo'n beetje op dezelfde verdieping als ik ook zat te werken. Maar even later sloegen de vlammen uit dat raam.
Later heb ik nog van bovenaf vanaf mijn faculteit in het brandende gebouw gekeken, wat erg eng was met name omdat we toen niet wisten dat het hele gebouw bijtijds ontruimd was.
Later op de dag stortte het gebouw in, het was heel onwerkelijk om zo'n enorm gebouw neer te zien gaan.
Stukjes verbrand papier (boeken, readers, verslagen) vlogen door een groot deel Delft en kwamen ook in mijn tuin terecht. Maquettes en afstudeerstukken, allemaal verbrand.
Ook het verder afbreken heb ik van dichtbij meegemaakt.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

16-04-2019 om 10:44

Hmmm

Het ergste is de ziekte van mijn moeder en ik kan eigenlijk niets bedenken dat daarbij in de buurt komt. Het lijkt ook zo banaal om dan de dag te noemen dat onze kat werd doodgereden. Toch was dat echt afschuwelijk, eerst de buurman aan de deur, toen poes ophalen die verderop in de straat lag, en de aanblik van de dode kat op mijn stoepje in afwachting van de dierenambulance. De kinderen (en ik) waren compleet overstuur en van de kaart.

Shock

Voorspelbaar. Het ergste wat ik heb meegemaakt is de afspraak, met mijn vader, bij de Kinderbescherming, waar we het eerste 'onderzoeksrapport' mochten lezen.
De shock toen ik me realiseerde dat er een opgebouwd 'dossiertje' lag, met opgeklopte en verdraaide roddels, en men niet van plan was om mijn gezin heel te houden.

margaretha

margaretha

16-04-2019 om 11:05

alleen maar indrukmakende dingen

zou ze niet onder "het ergste dat je meegemaakt hebt" willen scharen. De boerderij van de buren die grotendeels afbrandde, de koe die door een bliksem gedood was in de wei achter ons huis, schoorsteen van ons dak die in een storm eraf waaide, die keer dat ik met de auto eerst links de natte berm raakte en door teveel bijsturen de autosnelweg over stak en daar rechts nog eens de berm raakte (en daarna de auto weer goed onder controle had en netjes de weg vervolgde), zoon 4 die ik van een hoge trap in het zwembad zag vallen en bewegingsloos bleef liggen (nachtje ziekenhuis hersenschudding), naast de snelweg een auto op zijn kant zien staan tegen een brugpeiler en allerlei sirenens die dichterbij komen (bleek later een ongeluk met 3 jonge meiden geweest te zijn, 3 doden)

9/11

Tijdens de aanslagen op het WTC in New York was ik aan het werk. Ik werkte in de financiële sector en had veel contacten met bedrijven die in of bij het WTC zaten. Ik vond het raar dat de fax naar een van hen er maar niet door kwam. Tot een collega mij riep naar de tv en we de beelden bekeken van het eerste vliegtuig. Het leek wel een speelfilm. Helaas heb ik sommigen van mijn contacten, waaronder die van de fax, nooit meer gesproken. Heftig nieuws wat zo toch een persoonlijk tintje en krijg het er nu nog koud van.

Koffiekop

Koffiekop

16-04-2019 om 11:19

Indrukwekkende dingen

Ik heb ook hoog op mijn lijstje staan een koe die door de bliksem getroffen werd. Wij zaten er 4 meter vandaan aan tafel, ze stond aan het hek naar ons te kijken. Het was een enorme klap, de ramen rinkelden ervan. Later ook de tractor die het kadaver over het erf sleepte dat een bloedspoor achterliet omdat de hals al was doorgesneden. En nog weer later het kalfje dat in de hooischuur hing. Het was 8 maanden, helemaal af en met prachtige smetteloos witte hoefjes. Zo triest. Ik was 12 of 13, denk ik, en kan het me allemaal nog heel helder voor de geest halen.

Verder natuurlijk 9-11. Mijn man lag in het ziekenhuis op de intensive care. Het leek erop dat hij het niet zou halen. Mijn zoon was 9 maanden. En het regende dat het goot. Ik was net terug van een wandeling met de hond, totaal doorweekt, en zette de tv aan. Net op het moment dat het tweede vliegtuig in de tweede toren vloog. Ik herinner me dat ik ontzet heb zitten kijken, voor mijn gevoel urenlang. En me afvroeg hoe de wereld toch in een paar dagen tijd zo compleet kon veranderen, en hoe het allemaal verder moest met mijn zoon. In wat voor wereld zou hij opgroeien, zonder vader en met zoveel zinloos geweld?

Vallen met de fiets met een kind voor- een eentje achterop. Het machteloze gevoel, en de doodsangst. Uiteindelijk gelukkig redelijk zonder kleerscheuren ervan af gekomen, maar ik heb nog nachten lang slecht geslapen door de nachtmerries.

Half a twin

Half a twin

16-04-2019 om 11:21

Perspectief

De afwijking/ziektes die tot 3 keer toe ervoor zorgden dat leven van de jongste aan een zijden draadje deed hangen zetten alle andere gebeurtenissen die erg waren in een heel ander licht.
De open gebroken en vernielde auto was erg, de waterschade in mijn eerste eigen huisje was toen een drama maar in het perspectief van de levenservaring en ellende die ik nu meedraag in mijn rugzakje stelt het niks meer voor.
Dan was de omgewaaide boom die de kofferdeksel van de auto vernielde het grootste materiële drama. Gebeurde toen jongste de laatste keer ernstig ziek was en zorgde bij alle stress ook nog voor een logistieke uitdaging om op tijd in ziekenhuis en bij onderzoeken te zijn.
De opengebroken auto en de waterschade hadden financieel (auto) en emotioneel (waterschade) meer impact dan die boom op de auto maar door het ongelukkige tijdstip was dat drama toch groter.
Het is dus maar hoe je naar de dingen kijkt.
Gisteravond hadden wij ook een redelijk drama hier thuis. De riolering zat verstopt de wc liep over de gootsteen stond vol water. Na een avond doorbuffelen de gemeentelijke nooddienst op bezoek, probleem zit in het gemeentelijk riool. Puiinhoop in huis opruimen en als je dan om 21.30 je puber thuis krijgt van koorrepetitie die de Notre Dame brand onder de aandacht brengt stelt je eigen probleem niks meer voor.
Op de vraag wat ik deed toen de Notre Dame afbrandde weet ik dan nog wel precies wat ik deed als ze mij dat over 10 jaar vragen.

mirreke

mirreke

16-04-2019 om 11:39

Alles is relatief

Ik vond het gisteren schokkend, zo schokkend, om die brand te zien. En dan ook zo indrukwekkend, de zingende mensen en de beierende klokken en al die mensen die als in stilte als het ware hun eer betoonden aan de stervende dame. Zo indrukwekkend...

En dit pleit meteen ook voor het belang van goed geschiedenisonderwijs. We hebben het nodig om te wortelen in onze geschiedenis, om er kennis van te hebben en om er verbonden mee te zijn. Want dat maakt dat wij de kleine dagelijkse realiteit overstijgen, dat wij meer zijn dan die kleine miertjes die we uiteindelijk toch echt gewoon zijn. En het schept verbondenheid, en dat hebben we zeker in deze tijd zo nodig. Laten we toch niet in de populistische praatjes gaan geloven waardoor we van elkaar afdrijven...

Zo en dan:

Mijn eigen 'verliezen': spullen van mijn overleden ouders die tijdens een inbraak zijn gestolen (sierraden vooral, echte keepsakes, heel jammer...) terwijl je er toch later achterkomt dat je ook zonder die fysieke herinneringen nog steeds herinneringen hebt. Ik kwam er dus achter dat, hoe jammer ook, spullen uiteindelijk maar gewoon spullen zijn...

Het ergste: de keer dat mijn jongste zoon een tonisch-clonische epileptische aanval had, en ik helemaal niet wist er was, en we allemaal dachten dat hij doodging. Ik heb mijn kind zien doodgaan. Dat is het ergste wat er is. Ook al was het maar epilepsie, toch is dat de herinnering die ik heb. Ik heb er ptsd aan over gehouden, en ben me nu (eindelijk) aan het richten op emdr. Ik kwam er achter dat spullen echt helemaal niets uitmaken.

Waarom dan wel de Notre Dame erg, en niet mijn spullen? Omdat Notre Dame de status van ding overstijgt en een symboolwaarde heeft. En ook dat is relatief natuurlijk, want mensen uit een heel andere cultuur ervaren zoiets ook weer heel anders.

Clarissa

Clarissa

16-04-2019 om 11:40

Mijn zoon die maar net een zelfdodingspoging heeft overleefd, en weer thuis woont, mijn moeder bij wie de slokdarmkanker met uitzaaiingen is teruggekomen zodat ze achteruit holt en een dochter die bij haar zware studie alles feest gehaald behalve een ‘hoe schrijf je een verslag’ en dat ook niet beter zal kunnen omdat ze schrijft zoals ze praat (door een stoornis). Uitzoeken en overleggen, en zonder oplossing zal ze beter kunnen stoppen met de studie

Lou

Lou

16-04-2019 om 12:02

Waarom Kaaskopje?

Waarom wil je dit allemaal weten Kaaskopje? Ik weet dat ik niet hoef bij te dragen als een draadje me niet zint, maar de vraag intrigeert me wel. Zelf vind ik het namelijk totaal niet prettig of zinvol om deze verhalen te lezen. Waarom wil jij ze weten?

Kaaskopje

Kaaskopje

16-04-2019 om 12:05

Lou

Omdat dit soort herinneringen boven kunnen komen bij een gebeurtenis als de brand van de Notre-Dame. Waarom anders, denk je? Het leven is niet alleen maar leuk, dus mag er soms ook ruimte zijn voor minder leuke herinneringen.

Kaaskopje

Kaaskopje

16-04-2019 om 12:13

Mirreke

En dit pleit meteen ook voor het belang van goed geschiedenisonderwijs.===

Inderdaad! Maar eigenlijk ook voor persoonlijke ontwikkeling zonder schoolbankjes. Ik las gister in een reactie 'ik heb niet zoveel met godsdienst...' als reactie op de brand en dat vond ik zo'n wonderlijke reactie. Dan heb je totaal geen beeld van de historische waarde van een gebouw als de Notre-Dame.

Kaaskopje

"Dan heb je totaal geen beeld van de historische waarde van een gebouw als de Notre-Dame." En misschien ook geen beeld van hoe vaak in de geschiedenis kerken zijn afgebrand en weer opgebouwd. Dat is onze geschiedenis.

Tijgeroog

Tijgeroog

16-04-2019 om 12:53

Oh...

De enorme berg stenen die een stukje boven op begon te rollen, terwijl we met ons gezin en wat goede vrienden er onder langs wandelden. De meesten stenen zijn blijven liggen, de rest konden we ontwijken, maar ik weet nog steeds niet goed waarom ze gestopt zijn met rollen. Ik weet wel dat als ze doorgezet waren, we in een enorme steenlawine terecht waren gekomen.

Toen we bij het hoogwater van 1995 ons huis halsoverkop moesten verlaten en niet wisten of het er nog zou staan als we terug kwamen.

Toen ik viel bij het sporten en m’n voet in een hoek van 90 graden onder m’n been stond.

De uitvaart van m’n schoonzus, met m’n zwager en hun kinderen aan het graf. Hartverscheurend...

kunsthistorica

kunsthistorica

16-04-2019 om 12:59

Vreselijk, maar...

Uiteraard bloedde mijn (kunsthistorisch) hart fors bij dit nieuws. Aan de andere kant heeft Alkes zeker een punt. Een historisch gebouw is geen vaststaand "symbool" maar iets waar in eeuwen ontzettend veel aan gebouwd en ook weer afgebroken is. Ik hoop dat deze dame ook deze ramp overleeft. Ze stamt uit een goede tijd in elk geval, dat geeft wel vertrouwen in haar herstel.

rode krullenbol

rode krullenbol

16-04-2019 om 13:08

“Iek ben konijn van Olland”

De de Notre-Dame van Parijs heeft niet alleen voor katholieken en kunsthistorici een bijzondere betekenis. Op 2 december 1804 vond er de kroning van Napoleon Bonaparte tot keizer plaats. Met als in zekere zin het belangrijkste saillante detail (onder de vele andere) het zelf op het hoofd zetten van de kroon. – “What’s in a man’s name?” – Zie voor de historische draagwijdte van dit gebaar: https://nl.wikipedia.org/wiki/Kroning_van_Napoleon.

Wie dit allemaal maar een ver-van-mijn-bed-show vindt, breng ik graag De Franse tijd (1795-1813) onder de aandacht. Met Napoleon’s jongere broer Lodewijk/Louis Bonaparte, die hun achternaam al evenzeer eer aan deed. Zie: https://www.historischnieuwsblad.nl/nl/artikel/6745/lodewijk-napoleon.html.

Rode Krullenbol

Kaaskopje

Kaaskopje

16-04-2019 om 13:15

Alkes

Wat is dat nou voor wonderlijke conclusie? Juist als je historisch besef hebt, weet je dat dat regelmatig is voorgekomen in het verleden. Maar met de brand van de Notre-Dame (want daar gaat het nu over) is naast het gebouw meer verloren gegaan, wat je nooit meer als origineel kunt terug 'maken'. Dat is verloren. Stel dat de Mona Lisa in rook op zou gaan. Dat kun je niet vervangen, het is niet meer van de hand van Leonardo Davinci, het is een kopie.

mirreke

mirreke

16-04-2019 om 13:48

Toch Kaaskopje

wat mij echt een hart onder de riem stak, was de positieve instelling van veel mensen, wat ik daarvan las tenminste. \

Een argument was inderdaad dat de meeste (alle?) historische monumenten een work in progress zijn, en dat er vaak en veel en in verschillende tijden aan gebouwd is.

En dat er van Notre Dame veel gered is en overeind is blijven staan. En dat het belangrijkste, de stenen constructie, nog goed is. En dat er kortom herbouwd gaat worden.

Het is een drama, maar het toont ook veerkracht. Dat betekent niet dat je bij het moment zelf niet verdrietig of onder de indruk mag zijn, integendeel, maar wel dat je ook dit weer in perspectief moet zien.

Ik vind het hartverscheurend, maar wat er nu omheen gebeurd vind ik ook zeker net zo indrukwekkend, en ook symbolisch voor deze tijd...

Tijgeroog

Tijgeroog

16-04-2019 om 14:15

Kaaskopje

Ja, ik vind het heel erg zonde dat er delen van de Notre Dame verwoest zijn. Dat er kunst en dergelijk in de Notre Dame verwoest is. Maar ik ben heel blij dat de buitenkant voor een groot deel nog staat. Dat het er op lijkt dat niet alle roosvensters kapot zijn. Dat het orgel er nog staat. Dat een aantal standbeelden net verwijderd waren om gerestaureerd te worden.

En het zou ook erg zonde zijn als de Mona Lisa zou verdwijnen. Maar er blijft genoeg moois over op de wereld. En de Mona Lisa zal ook niet voor altijd en eeuwig blijven bestaan, niets doet dat, dat is de realiteit.

Dus ja, ik vind het heel erg, maar ik kijk liever met een positieve blik naar de toekomst en focus op wat wel bewaard is gebleven en op wat gerestaureerd kan worden.

En in de geschiedenis van de Notre Dame zal nu een nieuw kopje toegevoegd worden: "brand van 2019", na de verwoestingen door Hugenoten, Franse revolutie en 2e Wereldoorlog. Zo’n lijstje als je bij zoveel kerken en kastelen ziet.

Zeetakje

Zeetakje

16-04-2019 om 14:16

Ben ik nou de enige die vooral meeleeft met de zwaargewonde brandweerman? Natuurlijk is er een prachtig, historisch gebouw heel zwaar beschadigd geraakt en is dat eeuwig zonde, maar iedereen leeft nog en het is, zoals het zich laat aanzien, een ongeluk.

Bij mij zijn de ergste dingen die ik heb meegemaakt toch echt hele andere dingen.

Mijn kind dat een vreselijke diagnose kreeg. De wanhoop in zijn ogen kan ik nog steeds voor me zien.

Het verdriet toen na een schoolwissel van één van mijn kinderen bleek dat de nieuwe school nog vele malen erger was.

De verslagenheid van mijn schoonzusje en haar man toen ze ouders waren geworden van een zwaar gehandicapt kindje.

De radeloosheid van een klasgenoot van mijn zoon toen hij zijn moeder zo jong moest verliezen, terwijl zijn vader al jaren niet in beeld was.

De dag dat ik als jong meisje hoorde dat mijn buurjongetje was aangereden en overleden. Dat soort dingen.

En dan de dingen die in het nieuws komen, de dood van Anne Faber en alle anderen die dit soort dingen mee moeten maken, allerlei aanslagen die zoveel leed veroorzaken, natuurrampen waardoor honderduizenden mensen dakloos worden en ga zo maar door.

Ik kan het afbranden van de Notre Dame echt niet anders zien dan eeuwig zonde, maar ik hoop vooral dat de brandweerman er weer helemaal bovenop komt.

En eigenlijk vind ik het best raar van mezelf dat ik hier zo nuchter in sta, want ik ben echt een emotionele tut. Kennelijk raken personen me meer dan gebouwen of zo. Vrees dat ik nu ik zo eerlijk ben het hele forum over me heen krijg en dat raakt me dan wel weer.

Tineke van Gaal

Tineke van Gaal

16-04-2019 om 14:28

Mijn zoon

Ik kan een hele rij ellendige dingen opnoemen die in mijn leven gebeurd zijn maar die vallen allemaal in het niet bij de dood van mijn zoon. Hij was pas 20.
Dat gemis heeft zo'n enorm gat geslagen in mijn hart en in mijn gezin, dat is niet voor te stellen.
Hij zou in juni 29 worden. Zou hij een vrouw en kinderen hebben, waar zou hij werken en wonen? Zou hij zijn droom om in het buitenland te wonen hebben kunnen waarmaken? Zou hij nog steeds van hardcore houden en van smeerkaas?
Goddank is het contact met mijn andere kinderen weer goed al is het ook moeilijk om hen te zien doen wat hun broer niet kan. Als de jongste eind van het jaar jarig is geweest, zijn ze allemaal ouder dan hun broer is geworden.
Die gedachte blijft bizar.

Tijgeroog

Tijgeroog

16-04-2019 om 14:53

Zeetakje

Terwijl ik mijn vorige tekst schreef schoot ook door m’n hoofd dat ik ook blij was dat er geen dodelijke/ernstig gewonde slachtoffers zijn. Maar ik vond dat ik wel weer genoeg uitgewijd had, en het in deze context niet relevant was.

Gisteravond werd er inderdaad overal gemeld dat er 1 brandweerman zwaargewond was, in het nieuws van vanochtend werd gesproken dat 1 brandweerman en 2 politiemannen lichtgewond zijn. Volgens de definitie van de NOS hoefde er dus niemand in het ziekenhuis te blijven en ga ik er vanuit dat ze snel weer hersteld zijn.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

16-04-2019 om 14:54

Zeetakje

Ja, je bent vast de enige die dat erg vindt.

Zeetakje

Zeetakje

16-04-2019 om 15:15

Tijgeroog

Dat er alleen lichtgewonden blijken te zijn, is goed om te lezen. Ik vind dit stukje van je heel mooi:

"En in de geschiedenis van de Notre Dame zal nu een nieuw kopje toegevoegd worden: "brand van 2019", na de verwoestingen door Hugenoten, Franse revolutie en 2e Wereldoorlog. Zo’n lijstje als je bij zoveel kerken en kastelen ziet."

Er is inderdaad geschiedenis geschreven gisteren.

Tineke: Wat enorm heftig. Als ik dat lees, realiseer ik me hoe gelukkig wij moeten zijn met het feit dat ons kind het, zoals het er nu naar uitziet, gered heeft. Sterkte.

Lou

Lou

16-04-2019 om 15:59

Kaaskopje

"Omdat dit soort herinneringen boven kunnen komen bij een gebeurtenis als de brand van de Notre-Dame. Het leven is niet alleen maar leuk, dus mag er soms ook ruimte zijn voor minder leuke herinneringen."

Zeker komen die herinneringen boven en zeker mag er ruimte zijn voor minder leuke dingen. Maar dat was mijn vraag niet. Waarom wil jij dit lezen, vroeg ik mij af.

Misschien is het ook gewoon niet meer dan wat het is: herinneringen delen. Prima.

Wilgenkatje

Wilgenkatje

16-04-2019 om 18:20

De bijlmerramp

Daar moet ik meteen aan denken. De puinhopen, het zoeken naar vermiste familieleden, De brand in bij de jaarwisseling in Volendam - al die omgekomen en verminkte jonge mensen, vreselijk. De vuurwerkexplosie in Enschede.

In ons eigen gezin de geboorte van ons 24-weken-kleinkind, zo angstig als die eerste tijd was.

Alles is vervangbaar

Toe; ik de beelden van de Notre-Dame zag, vond ik dat wel triest. Zoveel arbeidsjaren, zoveel handwerk. Gelukkig bleven de westtorens bespaard. Net als die hoek met de drietand waarop een paar mannen stondente blussen. Die paar brandweermannen intrigeerden mij zeer. Steeds hopende dat die hoek overeind zou blijven omdat die mannnen daar stonden.
Maar het gebouw kan nu beter gesloopt worden zodat het herbouwd kan worden op een wijze met de technische vernuft en brandspoilers op de koop toe.

Dat is het mooie van de beschadiging van materialistische zaken. Wat ervoor in de plaats komt, is technisch gezien een vooruitgang.

Eens hadden we ‘s nachts tijdens een wolkbreuk lekkage. Kind riep ons dat water langs de ramen de slaapkamer instroomde. Idd bij iedere raam op die verdieping aan die zijde stroomde het water langs de bovenkant! van de raamstijlen naar binnen, zo op de laminaat vloer. Het kwam niet via de ramen maar via de stijlen naar binnen. Iedereen moest zijn bed uit en meehelpen. Met handdoeken en potjes op de smalle vensterbank, met theedoeken en kookpannen dweilden we in ons slaaptenue de vloer. Man ging op dakterras kijken wat er aan de hand was. Hij stond meteen tot boven zijn enkel in het water. De afvoer bleek te zijn verstopt met bladeren en het water was over de loodplaten tussen de gevels het huis in gestroomd. In de stromende regen heeft hij de afvoer vrij gemaakt en een gootje tussen de dakbedekking getrokken. We hadden de pech in het midden van het rijtje te wonen; de ene buurman had nergens last van, de andere buren wel, in het wat minder.

Maar we hebben er ook wat van opgestoken. Tegenwoordig letten we op de staat van de afvoer. Dergelijke ervaring eens maar nooit meer.

Bennikki

Bennikki

16-04-2019 om 22:34

Tineke

Voordat je reactie ondergesneeuwd raakt. Wat verschrikkelijk. 20 Jaar nog maar. Ik weet niet wat ik moet zeggen.
Ben je nieuw op het forum?

Kaaskopje

Kaaskopje

16-04-2019 om 23:14

Lou

Ik ben een beetje sprakeloos door je achterdocht. Waaraan heb ik dat verdiend?

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.