Wat is het ergste wat je hebt meegemaakt? (los van ziekte)
Naar aanleiding van de brand in de Notre-Dame: wat is het ergste (mag ook niet het ergste zijn) wat je meegemaakt hebt op het gebied van materiële zaken, wat je als verlies of schokkend ervaren hebt? Ik wilde aanvankelijk 'menselijk leed' buiten deze vraag houden, maar een ongeluk of iets dergelijks is ook behoorlijk ingrijpend, zoals ik ervaren heb, dus betrek ik dat ook bij mijn vraag.
Bij mij schieten dan toch ook branden te binnen. Een kaarsenmakerij stond in brand, enorme vlammen. Minder dramatisch dan wat er nu gaande is, maar toch ook een oud gebouw. Zo zonde. En later toen we al in ons huidige huis woonden was er brand in een bedrijf wat kilometers verderop te zien was én te ruiken. Ik weet nog dat we op een station van een nabijgelegen plaats stonden en dat we dat zagen. We wisten nog niet waar het was. Toen we naar huis liepen zag het er verontrustend richting ons huis uit. Ik werd steeds zenuwachtiger tijdens het lopen, tot we een bocht doorgingen en... oh nee toch meer naar links! Pfff... En wat ik nog tot op detail herinner is een auto-ongeluk met mijn moeder. Ik was net 13 jaar (ja daar heb je het al 
toen we werden aangereden. Die ontzetting als je merkt dat er geen ontkomen aan is! In die tijd was een gordel nog niet verplicht, ik had hem niet om en werd uit de auto geslingerd. Als je al in engeltjes gelooft, zat er op dat moment een op mijn schouder. Het was rustig op de weg, dus is mij bespaard gebleven dat een achterop rijdende auto mij niet kon ontwijken én toen ik de beschadigde auto later zag, vroeg ik me af hoe ik eruit was gekomen als ik wél een gordel om had gehad. Nu viel het al met al erg mee. Een gebroken sleutelbeen van mijn moeder en ik wat glaswondjes in mijn gezicht en snijwonden op mijn been. Ik zie zelfs nog voor me hoe de 'dader' aangeslagen in het ziekenhuis keek hoe het met ons was. Zonder woorden, de blik zei genoeg.
Flanagan
"Ik wil niet dat iemand achteraf spijt krijgt van zijn/haar openhartigheid."
Ik denk dat mensen dat prima voor zichzelf kunnen en moeten bepalen.
als kind
ben ik heel boos geweest over iets, ik ben daar echt wel overheen en toch (hoe onbenullig anderen het misschien ook kunnen vinden) herinner ik me die machteloze onthutsing nog. Het ging om een netje middelgrote chocolade paaseieren. Ik had die niet opgegeten want met die kleurige wikkels hingen ze zo mooi te glanzen. Ik genoot daarvan. Toen kwam de zomervakantie en we deden huizenruil met mijn halfzus en haar gezin. Haar dochter sliep in mijn kamer. Bij terugkomst waren de eieren weg, opgegeten. Ik heb dat toen echt heel erg gevonden. Ik zei al, eigenlijk onbenullig maar voor mij toen als kind niet. Is dat het ergst wat ik heb meegemaakt? tuurlijk niet, maar de emotie van toen is misschien wel passend in dit draadje
Eens met Flanagan
Ik was ook eerst van plan deze draad links te laten liggen, ik sloeg aan op Spoorloos.
Een van de kinderen heeft hier een ziekte gehad die ook nog al tot de verbeelding spreekt. Waarover met enige regelmaat televisieprogramma's zijn, die niet altijd even integer gemaakt worden. Of in elk geval niet even deskundig. Waarbij de meeste mensen - of hun buurvrouw, ook wel een achernichtje hebben die..... Of denken dat hun eigen achtstegroeper .. ooit, misschien, 't zal toch niet. Of gaan speculeren over de details. Pijnlijk en reden om voor mij heel kieskeurig te zijn tegen wie ik wat losliet.
Als je echt geinteresseerd bent dan luister je, en begin je niet direct uitgebreid over een tv-programma of over je zelf te kletsen. Daarmee laad je - onbedoeld - de schijn op je dat je uit bent op emotioneel ramptoerisme of sensatie.
Flanagan
Het hangt van de situatie af of ik verder vraag. Dat voel je soms ook aan. En dan moet je daar de tijd voor willen nemen. Als iemand vrijwillig een oud zeer benoemt, mag ik ervan uit gaan dat het besproken mag worden. Stel ik loop in de stad, spontaan babbeldebabbel met iemand die ik tegenkom. Dan komt het gesprek opeens op "groot leed" en dan zou ik daar dus op moeten reageren met "oh erg joh! Nou ik moet verder, het beste hè!"? Nee natuurlijk niet! Dan vraag ik voorzichtig verder maar wel met "als je dat wilt vertellen tenminste".
Stel ik zou jou tegenkomen, ik vertel iets en je zou niet inhaken op wat ik verteld heb, zou ik dat denk ik toch ervaren als gebrek aan belangstelling.
Kenfan
Ik zou je reactie kwetsend kunnen vinden, als ik het gevoel had dat je mij inmiddels een beetje zou kennen. Doe daar verder vooral geen moeite voor.
Einde draadje
Ik weet dat ik een draadje niet zomaar kan stopzetten, maar ik sluit het voor mezelf nu af. Ik ben er klaar mee.
Kaaskopje,
Ik snap je wel, een soort van hart onder de riem. Op straat kan je aan de lichaamstaal, de klank of de blik in de ogen zien of iemand het op prijs stelt. Dat is ook het verschil met een meer algemeen draadje en een draadje onder een bepaald rubriek. Een draadje in een bepaald rubriek maakt de weg open om er dieper op in te gaan, net als de blik in de ogen wanneer je iemand op straat spreekt.
Teleurstellingen in het leven, kan een reden zijn dat iemand zelf minder open is naar anderen of een ander ook minder direct durft te benaderen. Voorzichtigheid troef.
Flanagan tot slot 
Ja, maar die teleurstelling is persoonlijk en geen graadmeter voor hoe anderen met elkaar om horen te gaan. Ik knap toch wel een beetje op iemand af, als ik een blijvend gebrek aan belangstelling constateer. Belangstelling tonen zou over en weer moeten gaan, vind ik. Onhandig dus als iemand dat uit beleefdheid achterwege laat. Vind ik. Ik heb tijdens mijn toch al lange leven geleerd om juist wél te informeren hoe het verder is.
Dat ik dit draadje in deze rubriek heb geplaatst, was ook omdat mijn intentie luchtiger was dan echt groot menselijk leed, maar dan nog vind ik dat daar ruimte voor mag zijn, ondanks de intentie en 'verkeerde' rubriek. Het komt wel vaker voor dat een draadje richting iets anders 'ontspoort'. Ik ervaar het als bijzonder hoe het wordt opgevat. Het zou niet bij mij opgekomen zijn als een ander met dit draadje was gekomen. Maar goed, zelfs na 14 jaar mag ik me dus nog verbazen.
Mij ook niet
Ik ben hoogst verbaasd om de reactie. Heb zelf niet gereageerd omdat ik sowieso niet veel deel op internet.
Ik begrijp ook niet wat het uitmaakt of het in draadje 4 en rubriek 5 staat.
Als je niet wilt reageren kies je er voor om het niet te plaatsen of om na het verhaal niet meer te reageren.
Schietpartij op school
Ik zat in Veghel op school toen we dachten vuurwerk te horen en toen riep er iemand op de gang dat er een lijk onder lag.. ik was doodsbang. Er bleek iemand met een geweer naar binnen gelopen zijn en in de ronde te hebben geschoten omdat er iemand met zijn zusje uit was gegaan, eerwraak. Gelukkig waren er geen doden , maar we gewonden. Ik heb uren boven gezeten in school. Ik durfde niet naar huis. Meestal mochten we van de juf eerder weg, maar die dag gelukkig niet, anders stond ik zoals elke week bij de ingang op een vriendin van mij te wachten. En zat ik er ook tussenin. Het heeft nog steeds gevolgen voor me, ik ben doodsbang voor de knallen van vuurwerk.
Bregje
Vreselijk!
man heeft geen verlanglijstje ... grrr...
Mijn man is vrijdag jarig, en heeft geen verlanglijstje of specifieke wensen.
Maar ik wil hem wel iets leuks geven natuurlijk, maar dit jaar totaal geen inspiratie. Kan ook niets bedenken dat hij nou nodig zou hebben ofzo
Heeft iemand een tip?
Hij wordt 58, is heel erg sportief (hardlopen, bergwandelen), houdt van computers etc, wielrennen kijken, geen lezer, geen bioscoop of theater type
groetjes
Dihanne
Beste, Dihanne
Ik heb er alle begrip voor dat jij vindt dat het probleem dat jij hier voorlegt binnen de categorie valt van 'het-ergste-wat-je-hebt-meegmaakt' en ben dan ook gaarne bereid je te seconderen.
Tenzij jouw man zich een veganistische leefstijl heeft eigen gemaakt, zou een dassenharen scheerkwast misschien uitkomst kunnen bieden. Deze voelen heel zacht aan en schuimen de scheerzeep, indien men de juiste techniek toepast, uiterst efficiënt op.
En wat nog meer? Vanwege de hoge prijs die ervoor moet over hebben, behelst het cadeau geven ervan zonder meer een gul gebaar, dat mede hierdoor naar alle waarschijnlijkheid op prijs wordt gesteld.
Behalve natuurlijk ingeval je jouw leven deelt met een zogeheten 'iezegrim'. Dat wil zeggen de spreekwoordelijke wolf zonder schaapskleren. Die gromt hoogstens een afgebeten "nou, je wordt bedankt hoor!"
Weet dat dat dan niet aan jou ligt.
Rode krullenbol
RK (ot)
lol!! Ik vind jouw bijdragen sinds je ook on topic meeschrijft zo grappig 
On topic (van dihanne dan): voor een hardloper is er de wereld aan cadeaus te verzinnen. Of heeft-ie echt alles al? Mooie camelbak, nieuwe schoenen, gebruikt hij compressiekousen?, leuk nieuw zomertenue, nieuwe SPIbelt, ticket + reis voor een mooie marathon, etc etc. ik wist het wel
Dihanne, koers kijken.
Weet niet wat je budget is maar een leuke wielerkoers kijken is misschien wel wat. Hotelovernachting erbij, lekker wat eten. Vandaag is Luik-Batenaken-Luik dus dat is helaas voor dit jaar te laat. Volgende week begint de Giro, heb je ook nog een leuk uitje naar Italie 
. Meer wielerwedstrijden, https://www.touretappe.nl/uci/wielerkalender-2019/.
Of nog wat andere tips, wild kijken met boswachter, naar een marathon gaan, https://www.girlsruntheworld.nl/marathons-nederland-2019/. Leuke computerbeurs is er vast ook wel. Spullen voor hardlopen, paar goede bergschoenen.
Kaaskopje
Ik kan niets met je vraag. Ik kan dus maar beter niet reageren. Maar wat heb je eraan als ik vertel wat het ergste is wat ik materieel ben kwijtgeraakt. Ik heb dingen zien afbranden. Tja. Zolang er geen menselijk leed is, valt echt alles in het niet bij het overlijden van een kind.
Karin
Dit is al een wat ouder draadje. Reageren is sowieso nooit verplicht op OO. In die zin vraag ik me af waarom je dan wel de behoefte hebt om te melden dat je niets met mijn vraag kunt. Als je er toch een opening in zag om je verdriet te delen, vind ik dat alleen maar welkom, als dit nodig is om je hart te luchten. Ik ben met je eens dat het overlijden van een kind erger is dan materieel verlies. Dat begrijp ik beter dan je misschien denkt.
Uit eerdere reacties bleek ook dat mijn vraag door sommigen minder luchtig werd opgevat dan ik het bedoelde. Dat zal vast aan mijn vraagstelling liggen. Het is dus nooit mijn bedoeling geweest om van mensen te vragen om hun ergste menselijke leed op te rakelen. Ik heb zelf ook zo mijn bagage en daar doe je niet luchtig over. Natuurlijk is het vervelend dat de indruk anders was. Het nadeel van OO is dat je het bericht dan niet meer kunt verwijderen, zodat het niet langer voor ongemakkelijke gevoelens zorgt.