Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Wat ouders van hun kinderen verwachten

Paar dagen geleden kwam ik in een gezonde discussie terecht met kennissen van vroeger.Was al eventjes geleden dat we elkaar nog hadden gezien,maar toevallig kwamen we elkaar tegen.
Iedereen nieuwsgierig naar elkaars levensloop en het werd een gezellige babbel over trouwen en kinderen.Op één na hadden we allen één of meerdere kinderen,de ene al wat ouder dan de andere.Op een gegeven moment kwamen we in een zekere discussie terecht over wat onze kinderen deden en hoe ze ertoe gekomen waren.Eén kennis was zodanig teleurgesteld in haar zoon,dat ze geen contact meer met hem had,want hij had geweigerd om de zaak van zijn ouders over te nemen.De vrouw was zo overtuigd van haar gelijk,dat ik het na een tijdje voor bekeken hield.
Ik begrijp niet dat ouders van hun kinderen zoiets verwachten.Heeft niet iedereen dan het recht om zijn eigen toekomst te kiezen?Ik kan hierom echt wel boos worden.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Kaaskopje

Kaaskopje

08-10-2012 om 19:57

Enige reden?

Was dat echt de enige reden dat ze geen contact meer hadden? Als dat zo is vind ik dat ook erg. Ik kan mij de teleurstelling wel voorstellen. Als je een goed lopend bedrijf hebt is het natuurlijk het mooist als je kind in je voetsporen wil treden, maar als je kind dat niet wilt zul je dat moeten accepteren.
Vooral mijn vader kon ook niet goed omgaan met verwachtingen en de werkelijkheid. Met dat voorbeeld heb ik al snel besloten om niets van mijn kinderen te verwachten en ze zoveel mogelijk hun gang te laten gaan. Zoveel mogelijk is natuurlijk ook betrekkelijk, want uiteraard zijn er grenzen. Maar ik heb ze nooit een studiekeuze opgedrongen, of een sport, of een hobby. Dat mochten ze zelf weten.

Tirza G.

Tirza G.

08-10-2012 om 20:19

O ja

Dat ken ik ja, hier in de familie ook een verstrengeling van zaken en familie. Brrrrr.

Tirza

Een zaak is ook een kind.

Wij hebben (in de directe familie) ook een eigen zaak die 'overgenomen' moest worden. Ooit....en liever niet aan mij, het is mijn 'ding' totaal niet! Hoewel mijn ouders nooit daadwerkelijk veel 'druk' hebben uitgeoefend was ons dat van klein kind af aan al duidelijk. Je groeit in dat idee als het ware ook in. En het geeft tóch druk. Want je weet zelfs zonder dat het uitgesproken is of vaak gezegd word heus wel wat ze het liefste zouden willen. Nu (jongste broer wilde het wel en vol overtuiging) alles allang is opgelost zeggen mijn ouders dat die 'zaak' ook een soort kind is. Een kind waarvoor gezorgd moet worden. Door 1 van de andere kinderen dus. Ik denk dat dat als je ouders géén eigen zaak hebben ook maar moeilijk je voor te stellen is. Maar als je ouders 'leven' voor die zaak is het een vanzelfsprekend iets wat ook jouw duidelijk is en erin zit gebakken of zoiets. Ik koos iets heel anders, maar daar hebben mijn ouders nooit moeilijk over gedaan. Ook omdat ze wel zagen dat dat bij mij pastte. En toen was jongste broer nog zo jong dat daar écht nog niks over duidelijk was. Broer na mij ook. Hoewel dat nog enige optie gaf om toch mogelijk de boel over te nemen. Ik was behoorlijk opgelucht dat jongste broer het vol enthousiasme wél wilde. En broer na mij ook. Het was een 'pak van ons hart' om zo maar eens te zeggen. Als jongste broer het niet had gewild had ons dat allemaal dwars gezeten denk ik. Het is nogal iets om 'iets' waar je ouders zó voor gegaan zijn en waar ze zoveel tijd in hebben gestoken en dat allemaal voor jouw of je broers om dat aan een wildvreemde over te doen b.v. En de tijd en arbeid die erin zit krijg je nooit daadwerkelijk 'terug' in financieën hoor. Ik denk ook dat wij ons alledrie enigzins 'schuldig' hadden gevoeld als geen van ons het had gewild. De 'zaak' is al meer generaties in onze familie en dan ben jij de spelbreker of zoiets. En niet omdat het niet kán...maar omdat je het gewoon niet ligt. Tjee dat is nogal wat hoor.
Het is net zoiets als je achternaam zomaar veranderen omdat je 'm niet zo mooi vindt.
En zelfs nu, nu wij een totaal ander beroep hebben zijn we nog steeds 'verbonden' aan die zaak. Bij officiële dingen moeten we nog steeds komen opdraven. Nieuwjaarsreceptie, afscheid van personeelsleden die met pensioen gaan, overhandiging van boek van zoveel jarig bestaan.....Wij zijn een onderdeel van de inboedel of zoiets. En er word verwacht, niet eens van onze ouders alleen, maar ook van het personeel, de relaties, de gemeenschap/maatschappij dat wij daar ons steentje bijdragen en present zijn. Nou ja, dat is te doen en met ons draven onze kinderen zelfs op. Die nu op de nominatie staan om de boel over te nemen. Ik merk dat ook dat 'druk' oplevert. Met name voor oudste die enorm goed is in waar die zaak werkelijk om draait. Niet dat wij die druk uitoefenen. Welnee...van mij/ons mag ze doen wat ze wil. Maar 'de maatschappij' vind het automatisch zo'n beetje als ze horen 'waar ze van is' en waar ze goed in is. Lastig gedoe. Gelukkig zijn er nog een heleboel die op de nominatie staan. Dus oudste is niet de enige optie Dat scheelt een heleboel.
Een kind helemaal uit je leven bannen omdat die andere wegen kiest zouden mijn ouders écht nooit doen. Wij zijn belangrijker dan 'de zaak' en ook dat hebben wij altijd wel geweten.
groeten albana

En er zitten ook voordelen aan hoor

En om de algemene opinie qua hebben van een zaak in de familie een beetje bij te stellen. Er zitten ook voordelen aan hoor. Ik weet zeker b.v. zolang de zaak er is dat ik nooit zonder werk en inkomen zal zitten
Mocht ik werkeloos raken, dan heb ik nog 'rechten' op die zaak en zal ik ze ook aanspreken. En er is daar altijd wel wat te doen/te werken en gedeeltelijk door de jaren heen ben je eigenlijk al een beetje 'ingewerkt'. En als je pubers een bijbaantje zoeken of het nu voor langere tijd is of voor een vakantie kan daar ook wel wat voor gecreeërd worden (magazijn opruimen b.v.)of ze worden ervoor gevraagd. Tenslotte wordt er nu ook de nodige (vrijwillige) bijdrage van ons verwacht in de vorm van opdraven en soms helpen organiseren bij bepaalde verplichtingen dus die zekerheid staat er tegenover. Ook met 'overtollige goederen' worden we wel eens bedeeld. Hier komen de p.c.'s en lap-tops in huis allemaal 'van de zaak', als ze worden vervangen krijgen ze zo een tweede leven, ze zijn zakelijk gezien dan toch niks meer waard. Ook is een auto in het weekend even 'lenen' een stuk gemakkelijker als er toch een wat dan ongebruikt bij de zaak staan. En als laatste is een parkeerplaats midden in het centrum voor ons altijd een makkie Onbetaald en onbeperkt qua tijd en als alles is afgezet in het centrum kunnen we er zelfs terecht.
Alles hep zijn voors en tegens hé?
groeten albana

an-louise

an-louise

12-10-2012 om 08:38 Topicstarter

Voor en tegens?

Natuurlijk heeft alles zijn voor en nadelen,maar ik vind het gewoon verkeerd ervan uit te gaan dat je kinderen de opvolgers moeten zijn voor een zaak die je als ouder bent gestart.Ik weet,in vele familie's gaat zoiets over van generatie op generatie en het is altijd leuk wanneer één van je kinderen iets verder uitbouwt waar jezelf jaren hebt voor gewerkt.Maar,men mag niet gaan denken dat zoiets vanzelfsprekend is,want dat gebeurt er vaak binnen families.Ik ken die situaties goed omdat ik er zelf ooit hebt ingezeten en geloof me,leuk was wel anders.Bij mijn man zat het er al van kindsbeen af ingebakken dat het bedrijf van zijn ouders een geweldige toekomst zou bieden,dus hij zou de opvolger worden.Ze dreven het zelfs zover dat ze ervan uit gingen dat ik mijn job zou opgeven om manlief voltijds bij te staan in de zaak.Mooi niet dus.Ten eerste was het helemaal mijn ding niet en ik wou mijn job zeker voor niets omruilen met wat anders.Ik had er geen probleem mee om af en toe eens bij te springen,maar dat is geheel wat anders.
Ik merk aan mijn man ook nu,zovele jaren later,dat hij ook de drang heeft om zijn kinderen te betrekken bij de zaak en dat hij het liefst van al zou hebben dat iemand het verder zet,maar vrees ervoor en ik vind dat niet erg.
Ik wil maar zeggen,dat je kinderen het recht hebben op een eigen leven,eigen keuzes enz...ik duld het ook niet wanneer man daarover opmerkingen maakt.Wij zijn jong geweest en hebben een keuze gemaakt,onze kinderen moeten dat ook kunnen en dat hoeft niet dezelfde te zijn als die van ons.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.