Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Stelle

Stelle

18-04-2013 om 21:17

Zembla

"Zembla onderzoekt waar de drang vandaan komt om kinderen in hokjes te plaatsen" En ja hoor, we zijn weer vertrokken!
Reserves nav oproep hier weer meer dan terecht, zucht.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
anna van noniemen

anna van noniemen

18-04-2013 om 22:43

Ik vermoedde al zoiets

ik heb vernomen dat de mensen die wel baat hadden bij een diagnose niet aan het programma mochten meewerken, het moest wederom een negatief beeld worden.... Ik wist dat al van te voren en heb me voorgenomen vanavond niet te kijken...ik denk dat ik uitzendig gemist van de week eens probeer....

Gekeken

Het begon met de stelling dat kleuters op en door school al onder druk staan om te presteren maar in no time over naar vingertje wijzen naar ouders die vinden dat hun kind perfect moet zijn en een verklaring in de vorm van een label zoeken om de tekortkomingen van hun kind te legitimiseren.

De voorbeelden die genoemd werden door de deskundologen herkende ik helemaal niet.Ouders die met niets minder dan een perfect modelkind genoegen nemen en een oorzaak en remedie gaan zoeken als het iets minder perfect blijkt te gaan. Ik ken wel ouders die al lang vermoeden dat hun kind anders is. Ouders die geen perfect kind proberen te kneden, maar binnen met de mogelijkheden en beperkingen van dat kind proberen een manier te vinden om het leven van het kind zo soepel mogelijk te laten verlopen. Het verzoek aan school is meestal een paar aanpassingen maken of het bijstellen van het referentiekader. Natuurlijk zijn er ouders die onrealistische verwachtingen hebben, veeleisend zijn en die wonderen verwachten, maar de meeste ouders die ik ken (IRL of van dit forum) hebben een vrij realistisch beeld van hun kind en hun mogelijkheden.

Ik denk dat veel aanzet tot testen vanuit school komt. Ik krijg het idee dat leerkrachten op de Pabo één kindmodel hebben geleerd. Een kind dat op een bepaalde leeftijd bepaalde vaardigheden heeft die allemaal op gelijk niveau moeten zijn en die zich in een gestage lijn van a naar b naar c ontwikkelen. Als daar dan ook maar iets van afwijkt dan is er dus een probleem. Bij een wat onevenwichtiger ontwikkeling wordt de slechtst ontwikkelde vaardigheid vaak als norm voor de gehele ontwikkeling van het kind gezien. Sprongsgewijze ontwikkeling lijkt ook wel eens moeilijk te behappen voor de leerkrachten. Bijvoorbeeld een kleuterjuf die met alle ouders van bewegelijke, levendige vierjarige jongetjes met nog wat weinig zitvlees of geduld alvast een balletje opgooit over ADHD en visolie.

Gelukkig zijn er ook leerkrachten die juist zien dat er wat met een kind aan de hand is, of juist dat er niks aan de hand is en dat ook niet-standaard gedrag of ontwikkeling normaal is en niet direct een stoornis. Ouders menen vaak zelf het beste te weten hoe hun kind in elkaar zit, maar de kennis en ervaring van de juf en wat afstand kan heel verhelderend zijn.
Als je een kenmerkenlijstje van stoornissen googlet, herken je altijd wel wat bij jezelf, je kind of je partner. Logisch, want bij veel van de labelwaardige aandoeningen word menselijk gedrag genoemd dat een ieder wel in meer of mindere mate vertoont, alleen is er pas sprake van een aandoening als je een minimum van de symptomen vertoont én het je dusdanig beperkt dat je ontwikkeling in ernstige mate verstoort wordt. Bij 'heeft moeite met verandering' is het nogal een verschil of je wat van slag bent als er onverwacht een andere juf voor de klas staat of dat je flipt als de bloempot op een andere plek in de vensterbank staat. Niet voor niks is in de DMS-IV de GAF-score van doorslaggevend belang (http://nl.wikipedia.org/wiki/GAF-score).
Dat in Zembla nagespeelde gesprek tussen een ouder en leerkracht over het vermoeden van DCD en de gevolgde therapie zou ik herkenbaarder vinden als de rollen omgedraaid zouden zijn. De juf die aangeeft dat Jantje net wat onhandiger en langzamer in zijn motoriek is en dat dat problemen gaat opleveren voor zijn zelfbeeld. En dat dat maar eens getest moest worden en dat daar therapie voor is. Een extreem voobeeld daarvan is het recente tienminutengesprek over mijn zoon geweest. De juf vermoedt bij hem dyslexie. Hij kende alle letters toen hij twee was en kon lezen op zijn vierde. Heeft op school A'tjes, goedjes en nooit lager dan een acht voor taal, lezen en spellen en verslindt het ene dikke boek na het andere. Alleen voor DMT heeft hij soms een C. En soms verhaspelt hij moeilijke woorden, zoals rare namen in Harry Potter. Het was de juf opgevallen dat hij een keer echt niet zag dat hij het woord geschiedenis verkeerd gespeld had. Dat had hij op een A-3 vel geschreven met losse, ver uit elkaar staande letters, elke letter met een andere kleur stift geschreven. Omdat zijn zus (echt) dyslectisch is dacht zij dat zoon daar ook wel eens last van zou kunnen hebben op basis van het voorgaande. Al zou het zo zijn dat hij er wat lichte kenmerken van zou hebben dan nog is er gezien zijn schoolresultaten en welbevinden geen enkel probleem. Dus waarom muggeziften? Ik ken trouwens wel aardig wat kinderen met een dyslexieverklaring die van een andere school op onze school komen en ineens met sprongen vooruit gaan. Ik moet één van de deskundigen van de uitzending dus wel gelijk geven dat er zoiets als schijndyslexie bestaat. Maar het initiatief voor testen ligt denk ik vaker bij (een tekortschietende) school dan bij ouders met niet waargemaakte hooggespannen verwachtingen. Wel denk ik dat als je gaat testen, je vaker met dan zonder diagnose terugkomt. Ik heb het idee dat wegens tijd- en geldgebrek soms te vluchtig gekeken wordt en bij een x-aantal symptomen een diagnose volgt. Zonder goed te kijken in hoeverre die symptomen belemmerend zijn of dat er andere redenen voor bepaald gedrag zijn dan een stoornis.
Verder vond ik de uitzending wat platgetrapte paden betreden en niks nieuws brengen. En zoals zo vaak is het allemaal de schuld van de ouders.

skik

neteret mut

neteret mut

19-04-2013 om 00:22

Ook gekeken

en niet veel nieuws gehoord. Over dyslexie/schijndyslexie: afkijken bij een tafelgroepgenootje maar dan op de kop. Zou dat kunnen en zou het onderwijs in rijen dan beter zijn?

tonny

tonny

19-04-2013 om 08:20

Rijen

Ben al geruime tijd geen invaljuf meer, maar heb rijen altijd prettiger gevonden (behalve met handvaardigheid, tekenen en schilderen, dan zijn groepjes heel plezierig; of bij samen eten).

Je kunt als leerkracht iedereen aankijken, ze kunnen jou aankijken zonder te draaien, en ze hebben minder gelegenheid om afgeleid te raken door groepsgenootjes. Ook minder gedoe van wat op wiens tafel ligt (over het randje).

Stelle

Stelle

19-04-2013 om 10:56

Sadomasochistisch

Ja, het was te voorspelbaar voor woorden, maar op een of andere sadomasochistische manier moet ik dan toch kijken. Alleen die hoogleraar kinderysiotherapie had wel een punt, geloof ik. Verder dacht ik vooral: 'wat ben ik blij dat mijn kind niet bij jullie op school zit!' Mijn god, je zou toch die directrice/ ib'ster treffen die denkt dat al die ouders die zich zorgen maken, niet kunnen accepteren dat hun kind niet perfect is. (op dat punt ben ik ook afgehaakt
En natuurlijk weer de aanname dat ouders denken dat adhd alleen bestaat uit 'druk jongensachtig gedrag' en dat willen onderdrukken met een pilletje. Zucht. Zou bijna iets gaan roepen over 'publieke omroep' en 'belastingcenten' en zo.. Wat een schrijnende bevooroordeeldheid en kortzichtigheid.

Siobo

Siobo

19-04-2013 om 12:50

Andere uitzending?

Het lijkt, als ik bovenstaande reacties lees, wel of ik een andere uitzending heb bekeken. De directeur uit Nieuwe-Pekela was juist heel kritisch over het schoolsysteem en de eisen van het ministerie. De rol van ouders kwam nauwelijks aan de orde, dat gebeurde pas later in de uitzending. Verder werd ook aandacht besteed aan het verhaal van een moeder die ondanks grote druk vanuit school haar kind niet wilde laten onderzoeken. Wel gaf de uitzending een te beperkt beeld: als je de toename van het aantal diagnoses wil verklaren, zul je ook andere mogelijke factoren moeten onderzoeken. Jammer dat het laatste niet gebeurd is. Verder lijkt het me nogal logisch dat als je een uitzending wijdt aan overdiagnosticering, je geen aandacht schenkt aan de "terechte" dagnoses. In de uizending werd het bestaan van stoornissen immers door niemand betwist. Ik was voor het kijken vooral benieuwd naar de rol van betere diagnosticering, maar daar werd helemaal geen aandacht aan besteed. Ook ik heb jammer genoeg niets nieuws gehoord.

Evanlyn

Evanlyn

19-04-2013 om 16:54

Het zou grappig zijn als het niet zo treurig was.

Wie kent er nou een ouder die graag een etiketje voor zijn kind haalt? Je gaat daar pas achteraan als alle andere mogelijkheden zijn uitgeput. Medicatie: idem dito. Die is echt niet om een speels kind "lekker rustig" te houden.

Wat wel even aan de orde kwam, maar volgens mij een eigen programma verdient in plaats van deze uitgekauwde onzin, is de druk die door scholen op ouders wordt uitgeoefend. Wij zijn hier niet voor (waar niet voor?), doe hem maar naar SO/SBO. Laat hem onderzoeken/geef hem medicatie, anders moet hij van school.

En dan nog de jongens die beter een meester dan een juf kunnen hebben...zucht, dat is ook ouder dan Sinterklaas. En het is niet waar. Een begripvolle leerkracht (m/v), die bereid is zich bij te scholen waar nodig, dat is wat kinderen (m/v) nodig hebben.

Schuld school

Ik heb ook gekeken, maar in hoeverre is het de schuld van school/juffen? Die stellen toch geen diagnose, maar verwijzen alleen maar door. Hebben we niet meer te maken met overijverige psychologen/orthopedagogen?

Verder denk ik dat het ontbreken van meesters wel degelijk een rol speelt. De balans is zoek en meisjesgedrag is nou eenmaal meer gewaardeerd. Gelukkig zijn mijn zoons rustig en hebben er geen last van, maar ik kan me goed voorstellen dat dat anders kan zijn.

Kaaskopje

Kaaskopje

20-04-2013 om 00:30

Meesters

Ik heb de uitzending niet gezien, dus daar ga ik niet op in, maar ik vind net als Gonniegans wel degelijk dat de invloed van te verjufde scholen niet onderschat moet worden. Net als het bij eenoudergezinnen belangrijk is om een kind wel in contact te brengen en een band op te laten bouwen met volwassenen van een anders sekse dan van de ouder. Vreemd om te lezen dat dat ontkend wordt. En voor zover ik weet doen de meeste onderwijzers hun best om hun kennis actueel te houden.

Meesters

Op de basisschool van mijn zoon zijn een paar fulltime meesters en nog wat mannelijke stagiairs. De leerlingen hebben zeker twee jaar een meester, soms vaker. Ik merk zelf eigenlijk geen verschil tussen een meesterjaar en een juffenjaar. Meesters verschillen in hun persoonlijkheid en aanpak onderling net zoveel als juffen en meesters van elkaar.

skik

mirreke

mirreke

20-04-2013 om 14:57

De tweet van fiorucci

Verwijst naar een artikel wat uitlegt dat de deskundigen en geïnterviewden in zembla juist iets anders of zelfs het tegenovergestelde zeiden dan in zembla leek. Hun bijdragen zijn verknipt of verdraaid. Zembla heeft de gehele uitzending naar hun eigen opvatting vervormd.
Dat is pas erg.

mirjam

anna van noniemen

anna van noniemen

20-04-2013 om 17:04

Dat klopt mirreke

ik weet zelfs dat diverse mensen, nu ze de uitzending hebben gezien, enorm spijt hebben van hun medewerking. Hier op het forum hadden we dat al voorspeld, dat Zembla het in die richting zou sturen, hadden ze de vorige keer ook gedaan namelijk....

Eens met siobo

Ik heb de uitzending ook gezien en ook de genoemde uitzending van Labyrinth. Evenals Siobo krijg ik het gevoel dat ik naar een andere uitzending heb zitten kijken dan veel andere mensen hier. Zó ongenuanceerd vond ik het niet. De invalshoek was inderdaad niet hoeveel kinderen er wellicht baat hadden bij een diagnose, maar dat was van tevoren bekend. Ik vond het redelijk aansluiten bij Labyrinth. Ook weinig nieuws, inderdaad, maar ook weinig schokkends. En al helemaal niet dat "alles de schuld van de ouders was". Dát heb ik al helemaal niet gehoord.

Stenna

Stenna

23-04-2013 om 00:10

Weggelaten

Net het stuk op de website van balans gelezen, dat Karmijn aangaf. Balans zegt te weten dat er ouders zijn geinterviewd met een andere visie, maar dat die stelselmatig uit de uitzending zijn weggelaten.
Dit staat er, onder andere:
"En het is nog extra kwalijk omdat wij weten dat de redactie van Zembla met een aantal ouders heeft gesproken die juist baat hebben bij een etiket. Hun kinderen zitten eindelijk lekker in hun vel. Maar deze mensen zijn stelselmatig uit de uitzending gelaten; dit was namelijk niet het verhaal dat Zembla wilde vertellen. Hoe ver de makers van Zembla gaan in het 'verknippen' van de complexiteit rond etiketten tot een eendimensionaal spelletje Zwartepieten, is te lezen in de column van Suzan Otten. "

Weglaten en onderwerp

Ik heb die commentaarstukken ook gelezen. Ik begrijp ook dat het voor ouders die met een andere insteek hun medewerking verleenden, dit erg teleurstellend moet/kan zijn. Maar als ik sec naar de uitzending kijk, is mijns inziens het onderwerp van Zembla geweest, dat de etiketten weliswaar bestaan, maar dat er zeker gevaar voor overdiagnosticering is. In die zin sluit het wel aan op wat Labyrinth liet zien. Weliswaar is er maar één keertje letterlijk gezegd "it is real", maar ik heb verder in de uitzending ook dat geproefd. Het ís er allemaal, maar in plaats van als hulpmiddel wordt die hele diagnosticering en etikettering aangewend voor oneigenlijke doelen en er zijn daadwerkelijk kinderen die onterecht etiketten krijgen. Dat er ouders zijn die ernaar zoeken, ja, ik ken ze wel. Klachten dat school het onderzoek doorduwt en roept dat het kind maar aan de ritalin moet, zie het archief van OO zelf: het gebeurt. Wat ik bij Zembla heb gezien, was niet het totale ontkennen van het nut en bestaan van etiketten, maar het oneigenlijk gebruik van die etiketten.

Stelle

Stelle

23-04-2013 om 10:28

Tendentieus

Ik denk dat het gaat om de insteek: als je pretendeert onderzoeksjournalistiek te bedrijven, onderzoek dan ook echt iets. Dan vermeld je dus niet alleen de zaken die je eigen vooroordeel bevestigen, maar ook de dingen die daarmee in tegenspraak zijn of die aanname nuanceren (en dan niet alleen in een bijzinnetje). Een uitzending als Zembla gemaakt heeft kan evt wel, maar dan in de vorm van bijv een opinierend praatprogramma. Wat er nu gebeurt, is dat de mensen die al vonden dat etiketjes willekeurig opgeplakt worden, die mening bevestigd zien en ouders met een echt 'etikettenkind' zich minder serieus genomen voelen. En dan zo'n dame die maar weer eens de 'vroeger had je geen adhd'-riedel van stal haalt is helemaal sneu. Nee, vroeger toen kinderen nog gewoon dom/ onleerbaar/ onhandelbaar/ rijp voor mlk waren, was het stukken beter..
Ik ontken het risico van overdiagnosticering niet (dat voorbeeld van 7 dyslecten in klas..) en ook ik zie een incidentele ouder die liever een kind-met-etiket heeft, dan een kind dat simpelweg 'niet zo slim is'. Maar ik denk dat het eerder uitzonderingen zijn. Ik vind dat Zembla met de vraagstelling 'waarom willen ouders hun kind zo graag in een hokje duwen' ontzettend tendentieus bezig is. De discussie over m/v voor de klas staat hier wmb los van. Evenals de vraag in hoeverre scholen mogen aansturen op diagnoses. Dat likt me op zichzelf interessant voer voor een aparte uitzending.

Kijk, daarin verschillen we dan van mening

Stelle: "De discussie over m/v voor de klas staat hier wmb los van. Evenals de vraag in hoeverre scholen mogen aansturen op diagnoses."
Volgens mij staat de invloed van de feminisering van het onderwijs hier niet los van. En de vraag in hoeverre leerkrachten mogen aansturen op diagnoses is er imho volledig mee verweven - een (bediscussieerbaar) deel van de groei van diagnoses komt immers vanuit het onderwijs. Als je de problematiek van overdiagnosticering in beeld wilt brengen, wat nog altijd naar mijn idee het onderwerp van de uitzending was, dan moet je ook kijken naar waar die groei vandaan komt. Zijn er oorzaken waardoor het meer voorkomt (en zo ja, welke dan?) en/of worden de grenzen van de diagnose steeds bijgesteld en wie heeft welk belang daarbij? De rol van het onderwijs mag niet worden uitgepoetst in dezen, want het is hun belang om kinderen een etiket te bezorgen. Daardoor krijgen ze immers meer geld.
Nogmaals: *ik* heb niet gezien dat "ouders hun kinderen in een hokje willen duwen" of "dat alles weer de schuld van de ouders is".

Stelle

Stelle

23-04-2013 om 11:27

Beetje eens dan

Goeie vragen, lijkt me een mooie uitzending
Maar al in de intro van het progr stelt Zembla de vraag 'waar de drang vandaan kom kinderen in hokjes te plaatsen'. En gaat vervolgens op zoek naar voorbeelden daarbij (en negeert de positieve ervaringen), waarbij een aantal keer herhaald wordt dat 'ouders niet kunnen/ willen accepteren dat hun kind gewoon druk is/ niet mee kan komen/ niet perfect is'. En dat is m.i. kort door de bocht (hoeveel kinderen zouden nu daadwerkelijk een etiketje krijgen op basis van alleen maar druk gedrag/ ongeconcentreerd/ geen sociaal genie zijn?) Ook: 'in elke klas zit wel een kind met etiketje'. Dat vind ik niet zo verwonderlijk. Een op de 25 a 30 kinderen met een of andere vorm van dyslexie/ ad(h), ass...? Lijkt me vrij mild, en zeker niet meer dan vroegah.
Goh, heb ineens heel erg zin om die uitzending te maken die het eigenlijk had moeten zijn. Ben het nl wel helemaal met je eens dat feminisering vh onderwijs geen goed plan is, net zomin als verder oprekken van dsm-criteria en de wildgroei aan therapieen soms eerder het belang van de sector dan die van het kind lijkt te dienen.

Stelle

Die uitzending zou ik wel met je samen willen maken. Volgens mij zouden we er wel uitkomen. Ik denk dat je eigen ervaring ook wel een beïnvloedt hoe je deze Zembla-uitzending ervaart. Wij hebben namelijk wel wat geduw vanuit school ervaren. Ik vond dat niet leuk (verdere details laat ik even achterwege). Of nee, geduw is niet het goede woord, stevige suggesties is een betere omschrijving. Daardoor lag mijn herkenning waarschijnlijk wat meer in dat gedeelte. Zembla stelt inderdaad in het begin de vraag 'waar de drang vandaan komt kinderen in hokjes te plaatsen'. En om eerlijk te zijn merk ik dat inderdaad wel. Er ís meer drang om kinderen in hokjes te plaatsen, maar dat komt mijns inziens ook doordat er meer hokjes zijn waar je ze in kunt wurmen.
Hm, toch eens met de Vara bellen voor een eigen uitzending?

Feminisering van de maatschappij

Volgens mij feminiseert de hele maatschappij, niet alleen het onderwijs. Bepaald soort gedrag wordt nergens meer getolereerd, de grens van wat 'normaal' gedrag is ligt steeds lager.

Jo Hanna

Jo Hanna

24-04-2013 om 12:21

Financiering en objectivering?

Ik ondervind ook druk vanuit school om dochter te laten testen. De indruk die ik krijg is dat het nauwelijks mogelijk is om extra aandacht te geven om vaardigheden aan te leren aan een kind zonder dat er een etiket is, vooral omdat er geen tijd=geld voor is. Ik weet niet precies hoe dat in het onderwijs gaat maar in de zorg zie je een steeds verder toenemende objectivering van problemen. Aantoonbaar problemen ondervinden en ervaren is niet genoeg om hulp gefinancierd te krijgen. Je moet een stoornis hebben. Als je dat zo regelt, moet je het niet gek vinden dat er een enorme toename komt van mensen met stoornissen. Als het zo'n zelfde dynamiek is in het onderwijs, kun je de toenemende diagnostisering ook zien als een teken dat het onderwijzend personeel 'wanhopig' naar manieren zoekt om kinderen te helpen die ze op een andere manier niet kunnen helpen. Ook omdat 'ze met enig psychologisch geweld in een mal duwen', zoals vroeger natuurlijk de eerste oplossing was voor afwijkend gedrag, niet meer aanvaardbaar is.
Groet, Jo Hanna

Tinus_p

Tinus_p

24-04-2013 om 15:26

Rechtvaardigheid

Genista:
"Volgens mij staat de invloed van de feminisering van het onderwijs hier niet los van. En de vraag in hoeverre leerkrachten mogen aansturen op diagnoses is er imho volledig mee verweven - een (bediscussieerbaar) deel van de groei van diagnoses komt immers vanuit het onderwijs. Als je de problematiek van overdiagnosticering in beeld wilt brengen, wat nog altijd naar mijn idee het onderwerp van de uitzending was, dan moet je ook kijken naar waar die groei vandaan komt. Zijn er oorzaken waardoor het meer voorkomt (en zo ja, welke dan?) en/of worden de grenzen van de diagnose steeds bijgesteld en wie heeft welk belang daarbij? De rol van het onderwijs mag niet worden uitgepoetst in dezen, want het is hun belang om kinderen een etiket te bezorgen. Daardoor krijgen ze immers meer geld."
Precies. Overigens gaat het niet alleen om 'meer geld', maar om een hele serie extra maatregelen -zoals vrijstellingen, extra tijd/speciaal toetsmateriaal (zoals bv bij dyslexie), etc etc etc. Voor dat soort uitzondertingen is een reechtvaardiging nodig -en die rechtvaardiging bestaat uit een 'erkende diagnose'. Immers, iedereen wil wel die uitzonderingspositie.

Ik denk, dat er onder het etikettencircus vaak reële problemen zitten, en ook een reële wens om leerlingen 'gelijk' of 'rechtvaardig' te behandelen.

anna van noniemen

anna van noniemen

24-04-2013 om 15:42

Toevallig vanmorgen nog over

feminalisering of vervrouwing of hoe je het noemen wilt, ik denk wel dat daardoor steeds meer kinderen uitvallen in ons onderwijs. Want we moeten met zijn allen zo leuk onze competenties ontwikkelen, samenwerken, netwerken, noem ze allemaal maar op. In het onderwijs zijn er hele stages en verslagen van nodig om aan te tonen dat je ze hebt.....En wat als je stoornis die dingen nou net in de weg staan?? Tja, jammer dus, want om je diploma te verkrijgen moet je die competenties aantonen. En zo maken wij als maatschappij zelf de drempel voor de kinderen, met name jongens, groter. Want veel van die competenties zijn vaardigheden die veel vrouwen van nature hebben....En mannen niet....

Jo Hanna

Jo Hanna

24-04-2013 om 16:19

Wie is opdrachtgever van het onderwijs?

Menen jullie dat nou, dat het de schuld van de vrouwen is? Van wie krijgen die vrouwen hun opdrachten eigenlijk? Wie wie bepaalt welke competenties leerllingen moeten ontwikkelen? Verzinnen die leerkrachten dat zelf? Waar worden onze kinderen eigenlijk voor onderwezen? Zijn vrouwen leidend op de plekken waar de eisen aan het onderwijs worden geformuleerd? Ik heb niet die indruk.
Groet, Jo Hanna

Evenwicht jo hanna

Ik denk dat het onderwijs gebaat is bij een evenwichtiger bezetting, dus meesters en juffen. Het is niet "de schuld" van de vrouwen, het zou imho evenmin wenselijk zijn als we alleen maar meesters hadden. Wat Tinus zegt is ook waar: als de uitzonderingspositie veel voordelen biedt, willen mensen (ouders, leerkrachten, therapeuten, enz) het wel.

Maylise

Maylise

24-04-2013 om 16:30

Hoe komen mensen erbij dat dit allemaal komt door vrouwen? Op de basisschool zie je inderdaad meer vrouwelijke leerkrachten maar het beleid wordt niet gemaakt door deze vrouwen. Bovendien samenwerkingen, competentie gericht onderwijs en weet ik veel wat voor een nieuwigheden kom je ook tegen in het hoger onderwijs waar de verhoudingen man-vrouw meer gelijk liggen. Bovendien kom je die dingen (persoonlijke ontwikkeling en dergelijke) ook weer tegen op de werkvloer. Ik weet zonder na te kijken zeker dat de meerderheid van de mensen die hebben meegewerkt aan de tot standkoming van de DSMV mannen zijn. Was het maar waar dat vrouwen zoveel macht hadden dat ze de hele samenleving konden feminiseren. Maar helaas we leven nog steeds in een mannelijke maatschappij.

Dat merk ik al weer aan deze discussie. Vrouwlijk wordt weggezet als negatief en iets waar mensen onder te lijden hebben.

Echter ik zie geen enkel bewijs waarom bijvoorbeeld intolerantie ten opzichte van afwijkend gedrag, nadruk op samenwerken en op het onwikkelen van competenties en de behoefte om iedereen maar te diagnosticeren een gevolg zou zijn van een eventuele vervrouwelijking van de maatschappij. Sowieso zie ik weinig bewijzen voor die hele vervouwelijking.

Andersom

< < Dat merk ik al weer aan deze discussie. Vrouwlijk wordt weggezet als negatief en iets waar mensen onder te lijden hebben. >>

Juist niet. Jongensgedrag wordt als negatief ervaren. Zolang jongens zich conformeren aan het gewenste (meisjes) gedrag is er niets aan de hand. Anders komen er mogelijke stoornissen in beeld. Zo lijkt het.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.