Aanspreekvormen op school
Op ayladochter haar oude school werden juffen en meesters door de ouders aangesproken met juf…. en meester ….. Ik heb nooit meegemaakt dat een leerkracht met enkel zijn voornaam werd aangesproken, door ouders bedoel ikdan. Andersom ook, leerkrachten hadden het over mevrouw…. of mama van ayladochter. Ik vond dat altijd raar want we zijn toch allemaal van dezelfde generatie dus waarom zo stijf. Op de nieuwe school is dat heel anders, oders worden gewoon aangesproken bij de voornaam, leerkrachten ook, zelfs de directeur. De kinderen hebben het wel over juf… of meester….Laatst had ik echter met en vriendin een discussie hierover, zij vond dat tutoyeren niet netjes tegenover de kinderen want zo leren ze geen fatsoenlijke omgangsvormen. Hoe gaat dat op andere scholen?
Zelfde
hier gebruiken de ouders en docenten gewoon de voornamen tegenover elkaar, en de kinderen meestal juf of meester.
Maar het maakt de toon die aangeeft of het gepast is om de voornaam te gebruiken. Als er 2 docenten in de klas zijn zeggen de kleuters hier ook gewoon B.... als ze iets willen vragen of zeggen.
Hier
Hier worden ook voornamen gebruikt. Soms wel met juf of meester ervoor, maar de huidige juf geeft duidelijk aan dat ze dat niet fijn vindt en alleen met haar voornaam aangesproken wil worden. Zij spreekt mij ook bij m'n voornaam aan, de kinderen noemen de directeur ook bij z'n voornaam.
Ik vind het prettig, de school voelt heel veilig voor de kinderen, en ik denk dat dit een van de vele kleine dingen is die daar aan bijdragen. Dat vind ik belangrijker dan perfecte aanspreekvormen op school leren.
Zowel door ouders als kinderen
worden hier de juffen en meesters bij de voornaam genoemd. Ik vond dat best wennen, en vind eigenlijk ook niet dat het 'hoort' (voor de kinderen dan, voor de ouders is het minder afstandelijk en dat is wel prettig)
Op vorige school was het wel meester 'voornaam' en juf 'voornaam' Ook bij de directeur. Dat voelt voor mij natuurlijker.
Op school van middelste is het ook met juf of meester ervoor. Daar moest hij best wel aan wennen.
Meester en juf
de kinderen noemen hier de onderwijzers juf of meester met de voornaam erachter, de directeur is ook juf X. Wijzelf spreken elkaar aan bij de voornaam, maar als we het over een onderwijzer hebben, dan wel weer met juf of meester ervoor. De kinderen mogen best weten dat er verschil is tussen de omgang tussen ouders en onderwijzers en kinderen en onderwijzers.
Waarbij ik nog wil aanmerken dat wij echt een geweldige school hebben, rond de 200 kinderen.
Jons
Hier
Hier is het gewoon meester Jan en Juf Els, maar tutoyeren is geen probleem.
En hier
De kinderen spreken de leerkracht aan met juf/meester voornaam. Ik doe dat soms, en soms gebruik ik alleen de voornaam. Een juf van mijn kind is een vriendin van mij, die spreek ik aan met (bijvoorbeeld) "hé Liek", terwijl mijn kind altijd juffrouw Angelique zegt. Die neemt "hé Liek" echt niet van mij over, die spreekt haar zelfs in privésituaties aan met juffrouw Angelique. Ook de moeder van haar vriendinnetje, die de directeur van de school is, wordt door haar altijd juffrouw voornaam genoemd, zelfs als ze daar aan het spelen is.
skik
Hier gewoon
...voornaam. Geen juf of meester ervoor, maar gewoon alleen de voornaam (incl de directeur). Iedereen is ook gewoon je en jij.
Ik vind het prima. Kinderen zijn netjes en beleefd en voelen zelf wel aan wanneer ze wél U moeten gebruiken.
Skik
Dat is inderdaad heel grappig, mijn vriendin geeft les aan mijn dochter en het omschakelen school/prive gaat volkomen automatisch.
Grin
Ik vroeg het even aan mijn kinderen. Ze zeggen juf Marie en meester Klaas en ze spreken hen verder aan met 'u'.
Dochter: 'Ja, dat moet wel, omdat het oude mensen zijn.'
Haha kobalt!
Hoe oud dan? Zeker wel minstens 25!! Haha...
Hier de juffen van de creche bij de voornaam, zonder "juf." Ik zeg wel altijd "ga maar even dag zeggen tegen juf N" want dat vind ik wel zo beleefd. Ik weet niet of ze tutoyeren op school, maar ik wil wel graag dat de kleine meneer "juf J" zegt. Zelf zou ik het denk ik vreemd vinden om juf en u te zeggen, maar dan vooral omdat het gros jonger is dan ik!
Juf
Hier zeggen de kinderen juf + voornaam. Ik geloof dat een enkeling u zegt, maar de meeste kinderen gewoon je. Ik hoor wel eens ouders ook de aanspreektitel 'juf' gebruiken. Ik heb daar niet zoveel mee, zou dat zelf nooit doen (gebruik gewoon de voornaam). Net als 'mama van X'. Logisch als kinderen dat doen, maar volwassenen... nee. Maar toch hoor ik het wel eens.
Op middelbare school van oudste zoon, zeggen de leerlingen meneer of mevrouw + achternaam en gebruiken altijd de u-vorm. Grappig om te zien dat de kinderen, ook al zijn de anders gewend op de basisschool, dat dan toch moeiteloos overnemen.
Juf
Bij ons op school zeggen de kinderen juf Jannie en meester Jeroen, en meestal 'u'. De kleuters hoor ik voornamelijk je'en en jou'en, maar ze gebruiken wel de toevoeging juf of meester. Grappig is dat die toevoeging ook bij de concierge gebruikt wordt, meester Kees. De ouders noemen leerkrachten meestal bij hun voornaam, maar ik moet toegeven dat ik dat bij de oudere leerkrachten wel lastig vind. Zeker als ze mij niet tutoyeren. De jongere leerkrachten (beide kinderen hebben er nu een van 24) noem ik bij hun voornaam, en hoop dat ze die goede gewoonte dan overnemen richting mij.
30 jaar geleden
Op mijn basisschool vroeger zeiden we trouwens ook al juf Jannie en meester/meneer Jeroen. Tutoyeren deden we ook al.
Hier
juf en meneer voornaam. Door mijn kinderen; de (veel)oudere juffen die er eerst waren met u en de jongere juffen van nu met je.Dat gaven de juffen zelf aan. Directeur ook gewoon meneer voornaam.
Vroeger hadden wij allemaal meneer/juf achternaam bahalve 1 kleuterjuf, die had zo'n moeilijke molukse achternaam dat het juf voornaam werd 
Toen ze later trouwde met meneer achternaam( die wel makkelijk was)...bleef ze juf voornaam! Dat zat er zo in!
Vic
"De jongere leerkrachten (beide kinderen hebben er nu een van 24) noem ik bij hun voornaam, en hoop dat ze die goede gewoonte dan overnemen richting mij."
Ik zeg dan gewoon "oh, noem me maar gewoon (voornaam) hoor!" Of "mevrouw Valkyre is mijn moeder" 
Bij ons
Op school noemen de kinderen de juffen (meesters zijn er helaas niet, wel een concierge maar die wordt gewoon bij de voornaam genoemd) juf en dan de voornaam. Zelf spreek ik de juffen aan bij de voornaam. Daarbij scheelt het wel dat ik heel vaak op school ben en de juffen dus allemaal vrij goed ken. Ik hoor ook wel eens ouders juf en dan voornaam zeggen of gewoon juffrouw.
De kinderen zeggen wel je en jij tegen de juffen, vind ik ook prima hoor. Ze kennen de juffen toch goed? Ik leer mijn kinderen vooral u te zeggen tegen mensen die ze niet goed kennen.
Mijn kinderen nemen het noemen bij de voornaam ook niet over van me en blijven gewoon juf zeggen. Verder zijn ze er ook niet verbaasd over dat ik de juffen wel bij de voornaam noem, wat ze weer wel hebben als ik mijn moeder mama noem, dat vinden ze veel gekker, want dat is toch oma? Maar dat is weer een ander draadje natuurlijk. Moest er alleen even aan denken.
Tango (ot)
Ik weet niet meer hoe oud dochter was, een jaar of 3 denk ik. Zij was helemaal verbaasd toen ik zei dat haar opa mijn papa is. Het kostte heel wat overredingskracht om dat er bij haar in te krijgen, ze wilde het eerst niet geloven.
Soepstengel
Werkelijk? Juf en meneer voornaam? Hoe grappig, hier ook: meneer voornaam in plaats van meester voornaam. En je/jij trouwens.
Zelf gebruik ik ook juf/meneer voornaam als de kinderen er bij zijn, maar als ik ze alleen spreek gebruik ik de voornaam.
En hier op mijn school
Op mijn school noemen de ouders en de leerkrachten elkaar gewoon bij de voornaam (sommige ouders blijven je ook altijd "juf" noemen, ook goed).
Kinderen zeggen juf of meester met de voornaam erachter. Als ze onverhoopt de juf of meester alleen bij de voornaam noemen, zonder juf of meester ervoor, dan worden ze erop aangesproken, want dat is de bedoeling niet. Ik ben wel je juf en niet je vriendinnetje.
Ze hoeven geen u te zeggen en de meeste kinderen zeggen dan ook je en jij. Een enkel kind leert thuis dat je de juf gewoon wel u noemt, en die doet dat dan ook. Dat is voor mij gewoon allemaal goed.
Het gaat inderdaad om de toon. Ook met u kun je onbeleefd zijn en met je, jij en voornamen kun je heel beleefd zijn. De grootte van de afstand creeer je met name zelf.
Hier
Zeggen de kinderen juf voornaam en meneer voornaam. Meester kennen ze hier niet. Moest ik erg aan wennen toen we hier kwamen wonen. Zlef zge ik afwisselend uen jij tegen de leerkrachten. Komt misschien door het hoge aantal oudere leerkrachten. De sfeer op de school is goed en volgende de inspectie scoort de school heel hoog op sociaal welbevinden. . Een vriendin van mij heeft haar kinderen op een zwaar christelijke school en daar worden de leerkrachten bij de achternaam aangesproken en met u. Haar kinderen spraken mij ook ineens met u aan. Dat vond ik heel afstandelijk voelen, maar dat is persoonlijk. Mijn kinderen moeten u zeggen tegen 'vreemde'volwassenen. Maar ja, ieder zijn keus. Respect zit voor mij vooral in de toen en niet in de woorden.
Leandra (ot)
Woon je in het zuiden van het land? Daar zeggen ze inderdaad meneer i.p.v. meester. Ik weet dat nog van vroeger. Ik heb een nichtje dat in het zuiden woont en vroeger woonde ze daar dus ook al. Als ze bij mij logeerde of andersom, had ze het dus ook altijd over haar 'meneer' waarmee ze dus haar meester bedoelde. Zelf woonde ik in het midden van het land en sprak dus over meester.
Hier ook
Zoals bij veel eerdere schrijvers, op de BS wordt meneer Kees en juf Janneke gezegd door de kinderen, en worden gewoon voornamen gebruikt tussen ouders en leerkrachten zodra je elkaar wat beter kent. Grappig was dat één van de kleuterjuffen ook leidster was bij de scouting, waar de kinderen dus best veel moeite mee hadden. Moesten ze nu op scouting ook juf P zeggen? Of kon het op school ook zonder, dus gewoon P?
Op de middelbare school is het voor kinderen U en meneer of mevrouw achternaam, ook als ze op de BS dus iets anders gewend waren nemen ze dat snel over, net als bij IJsvogeltje. Tussen ouders en leerkrachten is het onderling ook veel formeler. Al geldt ook daar uiteraard dat als je elkaar wat beter leert kennen dat er ook best snel getutoyeerd wordt en ook voornamen gebruikt worden (bijvoorbeeld met de mentor). Vind ik eigenlijk wel prima zo, ik heb echt het gevoel dat ze weten wie we zijn (en wie zoon is) en dat we geen nummer zijn.
Marjoleine
