Adhd en school
Mijn zoon van 6 is dit jaar in groep 3 begonnen. Vanaf het begin van het jaar waren er problemen. De juf vond dat hij een achterstand had (terwijl hij nb versneld doorgestroomd is), zijn gedrag was storend en hij bleef niet stil zitten.
Uiteindleijk hebebn we, terwijl wij thuis geen problemen hadden en de cito testen ook geen achterstand lieten zien, toch besloten hem op aandringen van school te laten testen.
Mijn huisarts raadde me wel een onafhankelijk bureau aan, ook omdat school al sprak over een cluster 4 school en mijn zoon daar mi niet thuishoort.
Uiteindelijk is er uit de testen de diagnose ADHD gekomen. Op zich niet heel verassend voor ons. Het probleem is alleen dat school een verkeerde aanpak heeft. Zij laten hem gemakkelijke opdrachten maken, terwijl zijn iq helemaal niet laag blijkt te zijn (alles behalve zelfs).
School lijkt zich alleen niet te willen veranderen (overigens heeft het pedogisch centrum aangegeven dat zij absoluut geen grond zien tot overplaatsing naar bijzonder onderwijs).
Ik weet gewoon niet zo goed hoe we nu met school verder moeten. Boos worden heeft geen zin, maar mijn zoon is er wel bij gebaat dat alle neuzen dezelfde kant op staan. School wil hem laten doubleren maar wij en de orthopedagoog hebben daar twijfels over.
Graag zou ik wat tips of ervaringen willen
Alvast bedankt Kim
Andere school?
Kennelijk is er een verschil van opvatting tussen de school aan de ene kant en jullie en de orthopedagogen aan de andere kant.
Het is niet makkelijk om dat soort verschillen te slechten. Ze zitten nogal diep en enige logica zit er niet noodzakelijkerwijs achter.
Logisch benaderd: hoe zou zittenblijven kunnen helpen bij ADHD? Als dat zou helpen, dan zou dat toch allang van de daken geschreeuwd worden?
Dus nee, vooral niet zittenblijven.
Je schrijft dat hij 6 is en dat hij versneld naar groep 3 is gegaan. In welke maand is hij jarig?
Is een andere school een optie?
Groet,
Miriam Lavell
Nou
Bedankt voor je reactie
Hij is van eind december 2005 (23)
Omdat hij pas in januari 2010 begonnen is hebben ze hem daarom na de zomervakntie in groep 1 gelaten ahv de citotoest is hij toen in maart vorig jaar naar groep 2 gegaan en na de zomervakntie dus naar groep 3.
Andere school zou veentueel kunnen, maar dan zou zijn zusje ook naar een andere school moeten, dus dat zou wat ons betreft een uiterst middel zijn.
Wat voor een school?
Is het een openbare school of een katholieke? Hangt er een methodelabel aan als Montessori of Jenaplan, of is het gewoon klassikaal onderwijs?
Overigens: formeel is hij niet versneld. Hij hoort gewoon in groep 3 te zitten.
Groet,
Miriam Lavell
Okee dan niet
Het is een katholieke school, met klassikaal onderwijs. Hij zit nu in een uiterst vreemde combinatieklas nl groep 2/3.
Het is inderdaad een discussie dat hij niet versneld is officieel. Maar goed omdat hij dus pas in januari begonnen is (23 december valt namelijk in de kerstvakantie) hebben zij hem meegenomen als een januari kind. Dan daarbij ik vind dit een discussie die er verder niet toe doet. Hij is nu iig verre weg het jongste kind van groep 3 (kind boven hem is van begin september). Maar al zou dat niet zo zijn, dan nog is ervoor gekozen om hem na nog geen 4 maanden groep 2 naar groep 3 te laten gaan. Deze keuze hadden ze niet gemaakt als ze op dat moment twijfels hadden over zijn capaciteiten. Ze hadden hem immers gewoon groep 2 kunnen laten doen voor nog een jaar. Mijn zoon scoort op de cito toetsen heel goed. Nav zijn ze hem dus door gaan testen met de cito en nav hebben ze besloten dat hij eind maart nog naar groep 2 moest.
Toen zeiden ze dat hij uitdaging nodig had omdat hij anders ging onderpresetern en zich ging vervelen. Nu bij een andere juf neemt school de tegenovergestelde houding aan. Het isgewoon heel lastig om hier samen uit te komen.
Problemen vanaf begin groep 3
Juf heeft moeite met je kind, dat is duidelijk. Neem haar klachten serieus en beaam dat er niet èèn, twee, drie oplossingen zijn. Je zoon is "storend" in de klas. Ook voor de andere kinderen? Is hij ook onrustig als hij opdrachten maakt die hij leuk/interssant vindt? Heeft hij vriendjes in de klas of juist veel aanvaringen bij het buitenspelen? Stel deze vragen aan juf en probeer mee te denken naar oplossingen.
Hij kan moeilijk stilzitten. Daar hebben veel jongetjes moeite mee, vooral in de lagere groepen. Misschien kan juf de tijd die hij stil moet zitten en doorwerken duidelijk aan hem aangeven. Mag hij even een opdrachtje voor haar uitvoeren buiten de klas als hij hard heeft gewerkt? Even een lege koffiebeker naar de keuken brengen is al beweging.Een speciaal kussen op zijn stoel?
Deze juf vindt hem storend en kan niets aan zijn gedrag veranderen met een positieve draai. Wat het beleid van de school ook is, welke school dan ook, je bent afhankelijk van de gene die dat jaar lesgeeft. Deze problemen zal je de komende jaren tegen blijven komen. Begrip tonen en meedenken als ouder helpt vaak nog enigszins om de neuzen dezelfde kant op te krijgen.
Geef aan dat je denkt dat zijn concentratieproblemen alleen maar verergeren als hij doubleert.Hoe erg zijn de achterstanden en wat kan je hier thuis aan doen? Prestaties op Cito en lvs samen al doorgenomen met de juf? Wat kan je thuis doen? Jullie hebben thuis geen problemen, de orthopedagoog ziet een slim onrustig kind dat niet naar speciaal onderwijs hoort te gaan.
Maar ja, juf vindt hem storend. Als juf wat positiever over je zoon gaat denken, dan gaat het met je kind ook veel beter.
Geen achterstand
Even voor de duidelijkheid zowel de Cito als andere testen laten alles behalve een achterstand zien. Wat hij niet goed maakt, of doet heeft vooral te maken met concentratie, dus niet met het niet hebben van vaardigheden. Zo had hij bv de tempotoets lezen niet goed gedaan. Dus gaf de juf extra werk voor thuis. Mijn verbaasde dit, mijn zoon leest al vanaf dat hij 4 is en ook best goed, bleek dat hij van de 6 rijtjes er 4 foutloos had gelzen en toen gestopt was. ik snap best dat hij dan dus een onvoldoende heeft, maar hij heeft hiervoor thuis geen extra leeswerk nodig. Hij heeft dan een onvoldoende door een concentratieprobleem, niet door een leesprobleem.
Mijn zoon heeft op school genoeg vriendjes, maar heeft ook wel eens conflicten. Over het algemeen is het storende dat hij doet niet zozeer op andere kinderen gericht (dus niet vaak vechten enzo) maar wel zich bemoeien met andere kinderen. Zo had hij bv bij de citotoest de antwoorden door de klas geroepen. Dat is natuurlijk heel storend. over het algemeen is het niet stilzitten het grootste probleem van de juf. hij heeft een kussen maar dat werkt eigenlijk helemaal niet.
Vorig jaar had mijn zoon een hartstikke leuke juf. Toen ging het heel goed met hem op school. Nu hij deze juf heeft gaat het veel minder, zij doet weinig met de adviezen van verschillende observaties (maakt het werk bijvoorbeeld gemakkelijker ipv uitdagender). Zij zegt ook steeds dat ze denkt dat mijn zoon dingen niet snapt, maar dat ligt echt aan haar manier van vragen. Hij scoort alleen maar Atjes op de cito toest en ook bij de iq test gaf een heel ander beeld dan een kind dat niets snapt.
Drie sporen
Het gaat me er niet om een 1 oktoberdiscussie te starten. Maar de gedachte die op de school leeft dat hij versneld is, zou wel eens de belangrijkste motivatie kunnen zijn om hem te laten blijven zitten (hij is jong).
"Toen zeiden ze dat hij uitdaging nodig had omdat hij anders ging onderpresetern en zich ging vervelen. Nu bij een andere juf neemt school de tegenovergestelde houding aan. "
Dat gaat dus niet over een schoolvisie, maar over de particuliere mening van een juf. Elke juf een andere. Een bekend verschijnsel trouwens: leerkracht meent het kind nog een jaar onder de hoede te moeten hebben om het vormen een beter resultaat te geven.
Nog even voor het jargon (ook niet om over te discussieren, maar om duidelijkheid te scheppen): Scholen met een denominatie (katholiek, etc.) horen tot de bijzondere scholen. Het bijzondere zit er in dat het geen staatsscholen zijn (openbaar = openbaar bestuur), maar dat ze toch subsidie krijgen.
Kenmerk van bijzondere scholen is dat ze nogal eigenwijs kunnen zijn (ze staan heftig op de vrijheid van onderwijs als hun grondrecht), zeker als ze ook nog een methode aanhangen.
Maar dat is hier niet aan de hand. Dat maakt de kans om er uit te komen wat groter. Al kun je niet anders dan je doelen dichtbij houden: zorgen dat je kind van deze juf afkomt (hij moet over!).
Al die andere zaken van uitdagende lesstof en meer, dat is van later zorg en voor de uitwerking ervan ook weer bijzonder afhankelijk van de leerkracht die voor de klas staat.
Het is belangrijk dat je de mening van de juf serieus neemt. Daarbij hoort wel dat zij precies is in wat de problemen nu toch zijn. Hoor haar uit en schrijf het op.
Zie http://www.ouders.nl/mdos2010-kleuters7.htm
Daarmee komt vast te staan waar jullie het over eens zijn, zonder iets te hoeven zeggen over waar jullie het niet over eens zijn.
Zijn voortgang, toetsuitslagen, leesniveau, etc. Dat zal allemaal oke zijn. Cognitief toe aan groep 4 (misschien wel hoger?).
De problemen zullen waarschijnlijk in het rijtje 'sociaal-emotionele ontwikkeling' thuishoren. Vraag bij de problemen die de juf noemt concreet welke oplossingen daar bij horen. Alle kans dat ze daar juist hopeloos vaag in blijft, maar probeer het toch zo goed mogelijk en zonder kritiek op te schrijven.
Je hoeft haar mening niet te veranderen.
Het gaat erom de kans te creëren om zelf, na zichtbaar juf serieus genomen te hebben, een zelfde soort overwegingen te kunnen geven om toch voor doorstromen te kiezen. Die keuze maak je op grond van je eigen afwegingen en je bevoegdheden als ouders (zie die link).
Zo zal juf wellicht komen met de stelling dat de sociaal emotionele achterstand (zit niet stil, luistert niet), het risico brengt dat kind in groep 4 de lessen niet kan volgen en dus in de problemen komt.
Dat risico hoef je niet tegen te spreken. Je zet er dat andere risico tegenover: zittenblijven levert hem weer hetzelfde op en dus verveling en daardoor nog meer problemen.
De vraag is nu welk risico het zwaarst moet wegen en wie die weging maakt. In die afweging sta je respectvol, we begrijpen de risico's die u ziet, op je positie als ouders met het ouderlijk gezag. Je vindt de risico's van zittenblijven groter dan die van doorstromen en wil daarom toch dat hij doorstroomt.
Dit is een ruwe schets, maar ik hoop dat het (in combinatie met de link) genoeg is om te begrijpen wat ik bedoel.
Daarnaast is er nog een traject. Wil stipt dat al een beetje aan: Het beeld van de juf veranderen.
Ik weet niet wanneer precies die ADHD uitslag is gekomen, maar je kunt beginnen met een leugentje om bestwil. Bij de eerst volgende gelegenheid dat je juf spreekt, laat je semi terloops vallen dat jullie medicijnen, therapie, strategie, weet ik veel zijn begonnen. Een volgende keer (tijdje later), vertel je met blij gezicht dat je zulke mooie veranderingen ziet (je mag het net zo vaag houden als juf doet). Vraag of zij ze ook al ziet. Word niet boos als ze kribbig 'nee' zegt. Wees zalfvend positief 'oh maar dat komt beslist, thuis is het een wereld van verschil'.
Dat werkt als een tierelier.
En dan de derde weg: Heb het erover met je kind. Leg uit wat het probleem van juf is. Leg uit hoe dat kan zitten tussen mensen, de verkeerde indruk wekken en in een rare verhouding raken. Leg uit dat juf uit zichzelf niet zo makkelijk haar houding zal kunnen veranderen. Die houding heeft ze om zichzelf staande te houden voor 30 kinderen, het gaat niet over jouw zoon, al heeft hij er wel meer last van wellicht.
Leer hem witte voetjes halen.
Daarmee wil ik niet zeggen dat jij hem met dit soort gesprekken alsnog kunt weerhouden van het hardop prijsgeven van de antwoorden. Misschien is dat wel een soort van oerimpuls op een manier die heel erg bij ADHD hoort. Dat is eruit voordat hij er erg in heeft.
Het gaat erom dat er ook werkelijk verbeteringen te zien zijn. Een keer in het zicht wat stiller zitten of zijn, al zijn het maar 5 minuten. Een keer iets extra liefs doen. Zijn jas netjes ophangen.
"Zij zegt ook steeds dat ze denkt dat mijn zoon dingen niet snapt, maar dat ligt echt aan haar manier van vragen."
Herkenbaar! Al was het bij mijn zoon zo dat de juffen wel van mening veranderden door de toetsuitslagen.
Dit lijkt me iets om uit te diepen in het gesprek (zie boven): Hoe verklaart zij dat verschil?
Overigens ligt het niet per se aan haar manier van vragen, maar vooral aan de vragen zelf. Dat bukt zo verschrikkelijk de diepte in, dat je zoon bij god niet weet waar ze het over heeft.
Kun je bij hem lospeuteren waar die vragen zoal over gaan?
Er is daarin bovendien nog een andere kwestie: Juf is voortdurend stimulerend naar andere kinderen. Zegt 'goed zo!' tegen kinderen die iets proberen, of een half antwoord geven. De kans bestaat dat ze van hem juist een volledig goed antwoord verwacht, terwijl hij ondertussen compleet in de war is over wat voor een antwoorden zij nu toch wil. Hij probeert te doen wat zijn klasgenoten doen, maar dat lukt hem niet.
Resultaat: hij begrijpt haar echt niet.
Ook over dat soort effecten kun je met hem praten. Hij zal dat snappen. Misschien niet meteen kunnen toepassen, maar misschien wel soms. Daar kan hij dan weer een wit voetje mee halen.
Wanneer moet de zittenblijfbeslissing vallen? Daar hangt eigenlijk vanaf hoeveel tijdsdruk je hebt.
Groet,
Miriam Lavell
Vraag
Is de IB-er van de school ook betrokken bij dit gebeuren of spreek je steeds alleen met de juf.Wat je schrijdt over het tempolezen: het is idd raar dat je zoon thuis moet oefenen als hij 4 rijtjes vlot leest en dan stopt. Wel is er een probleem natuurlijk. Je zoon heeft ADHD en het lijkt erop dat hij daardoor niet goed functioneert op school; dus bv stopt na 4 rijtjes lezen, dingen voorroepen, bemoeien met andere kinderen enz. Daar zal aan gewerkt moeten worden . Het feit dat hij thuis ander gedrag laat zien dan op school is te verklaren : minder prikkels.
Ik ben het met je eens dat hij niet moet blijven zitten met zulke citouitslagen.Maar ik kan me wel voorstellen dat zijn ADHD hem wel belemmert en dat daar wel actie in moet ondernomen. Wat waren de adviezen die je gekregen hebt bij het onderzoek?Medicijne,therapie of ..??En is het bij juf bekend dat hij ADHD heeft?? Ik zou ook zeker de IB-erinschakelen.
Wat dan?
Abc, misschien kun je uitleggen wat er dan gebeuren moet. Ik krijg vooralsnog de indruk dat ADHD hem niet belemmert, maar het lesgeven aan de klas wel hindert af en toe. De vraag is welke doelen je in realistische zin kunt stellen om daar wat aan te doen.
Op welke termijn kan er wat veranderen en welke 'behandeling' hoort daar bij?
Een strategie kan zijn om de leerling uit te dagen (juist moeilijker werk te geven) en ondertussen erop te rekenen dat ouder worden ook wat doet. Dat levert niet meteen (voor het einde van groep 3) een oplossing, maar op termijn wellicht wel voldoende voor hem.
Of is er een strategie bekend die aantoonbaar sneller en beter resultaat levert?
Groet,
Miriam Lavell
Miriam d'r 3-sporenbeleid
Had ik drie jaar geleden moeten hebben. Zo zou het moeten zijn. Overigens ontwikkelen ADHD-kinderen zich ook sociaal emotioneel. Alleen vaak wat langzamer. Maar de kans zit erin dat je zoon een sprongetje maakt waardoor hij opeens wel meer groep 4 waardig wordt. Jammer toch als hij dan nog steeds in groep 3 zit? En verder gaat doubleren hem echt niet leren zich sociaal-emotioneel te ontwikkelen. In tegendeel denk ik in dit geval.
Wat bij ons trouwens wel heel erg veel geholpen heeft is een gesprek regelen tussen de leerkracht en de therapeut die ons begeleidde. Zijn woord woog veel zwaarder dan dat van ons. En hij heeft aan juf heel duidelijk kunnen uitleggen wat nu het probleem was van onze dochter en wat zij kon doen om dochter hierbij te helpen. Ik denk dat we daar nu nog steeds de vruchten van plukken.
Mijn dochter zit ondertussen "al" in groep 6 en is in rustiger vaarwater gekomen (mede door medicijngebruik).
Overigens vind ik de IB tip ook niet slecht. Dat zorgt in ieder geval voor wat continuiteit. Ik heb gemerkt dat iedere leerkracht zijn/haar eigen aanpak heeft en dat dat nogal eens kan leiden tot een zwalkende aanpak. Als de IBer op de achtergrond meedenkt, wordt dat ten dele voorkomen, hoop je dan...
Dank je
Bedankt voor je uitgereidde stuk, het is duidelijk wat je wilt zeggen en ik ben het met je eens.
De beslissing hoeft nog niet te vallen over het doubleren.
Ik denk dat de mening van de juf niet zal veranderen door de uitslag van de iq test, zij zal denken dat hij goed gegokt heeft of zoiets. De juf is nogal vasthoudend in haar idee.
De diagnose van ADHD is pas net bekend (vorige week), juf is hiervan niet op de hoogte we hebben 31 mei een gesprek met de ortho erbij. Maar goed dit was al wel het vermoeden. Het zal bij haar ook niet als verrassing komen (al dacht zij aan PDDNOS).
We hebben wel een gesprek over medicatie, maar ik sta er vooralsnog niet zo positief tegenover (maar dat kan nog veranderen hoor)
Wij hebben natuurlijk ook best het een en ander te behappen nu. Het is gewoon voor ons als ouders heel moeilijk om te zien dat de juf je kind niet leuk vindt. De diagnose ADHD is niet iets waar ik heel verdrietig over ben, maar het feit dat de juf zo negatief over hem is dat vind ik voor hem heel verdrietig.
Positie bepalen
Ja, je moet het zelf ook nog herkauwen.
En natuurlijk is het vervelend als er iemand naar over je kind denkt, maar probeer dat te relativeren. Hoe persoonlijk de uitspraken van juffen ook kunnen zijn, ze zeggen meer over de manier waarop die juf zich staande houdt tussen elk jaar weer een volle groep, dan over jouw kind.
Haar beeld is in dat perspectief gekleurd. Leer dat te zien en leer je kind dat ook te zien.
Denken, praten, schrijven, jezelf oefenen in het zien van dat perspectief. Dan kun je het beter relativeren en je eigen positie daarin bepalen. Een die niet aanvallend of verdedigend is. Een die niet hunkert naar een positieve klank, maar die wel voortdurend positief is over je kind.
Niet makkelijk, wel noodzakelijk.
Groet,
Miriam Lavell
Mening van juf
Inderdaad Rosase, een geweldig stuk van Miriam dat ik jaren geleden had moeten hebben! Dan had ik toen zakelijk en koel kunnen blijven, in plaats van me alles persoonlijk aan te trekken. Maar goed, ik heb inmiddels wel het een en ander geleerd, al had ik het nooit zo mooi op een rijtje kunnen zetten.
Een ding dat ik ook geleerd heb, is dit: de mening van de juf doet er niet toe. Zij levert jou en je zoon een dienst. Je hebt dus een zakelijke relatie met haar, net zoals met de bakker en de loodgieter. Zij levert die dienst goed of minder goed, zoals hier helaas het geval is. Juf is er namelijk niet alleen voor de kindjes die vanzelf netjes met de armen over elkaar gaan zitten. Gelukkig stap je volgend jaar over naar een nieuwe leverancier.
Mijn ouders hadden ooit een groenteboer die vond dat ze te veel aardappels kochten en te weinig dure fruitsoorten. Mijn ouders zijn overgestapt naar een ander groenteboer, die zich geen oordeel aanmat over hun koopgedrag. Jij gaat dat komend schooljaar gelukkig ook doen.
Nog een spoor
Ik vind dat er in de bovenstaande posts heel veel zinnige dingen staan.
Jouw zoon klinkt als de mijne, maar die is alweer 13 inmiddels. Hij heeft de basisschool overleeft en gaat nu prima op het VO.
Ik heb nog een spoor voor je, naast de drie sporen van Miriam. Als ik jou was, zou ik me gaan verdiepen in wat executieve functies zijn en kijken of je daar iets mee kunt doen in het leven van je kind. Bij onze zoon heeft het heel veel vruchten af geworpen, dat wij thuis met hem aan deze functies gewerkt hebben en hem gecoached hebben om die op school toe te passen. Bijna alles waar hij op school tegen aanliep, had met die functies te maken. In deze link wordt het verband tussen adhd en die functies toegelicht. http://books.google.nl/books?id=09uQNfJkNlQC&pg=PA15&lpg=PA15&dq=de+adhd+ijsberg&source=bl&ots=BMMPfSGf6N&sig=xLiyYMpPjp9Q8YeF0n-uOG22OD4&hl=nl&sa=X&ei=Why1T9LOJYS-8AOB_IjeDw&ved=0CGYQ6AEwAA#v=onepage&q=de%20adhd%20ijsberg&f=false (sorry voor de lange link)
Voor mij was dit een enorme eye-opener en ik had gewild dat ik dit wist toen onze zoon nog zo klein was als de jouwe.
Wij werken samen met hem aan deze executieve vaardigheden, met de methode van Ross Greene, die in het boek van de link besproken wordt, maar ook in 'Het explosieve kind' of op deze website: www.livesinthebalance.org. Het gaat erom dat je samen met je kind een probleem bespreekt en dan samen op zoek gaat naar oplossingen voor het probleem. Dan leer je je kind om oplossingsgericht te denken en te gaan denken in mogelijkheden. Dat is zeer waardevol.
Om een voorbeeld te geven: onze zoon kwam op school steeds weer in de problemen, doordat hij moeite heeft met onderscheid maken tussen feit en emotie (executieve functie). Als hij dus schrikt, verdrietig is, of boos is, kan hij geen rationele beslissingen meer nemen. Op school worden die rationele beslissingen wel steeds weer van kinderen verwacht op zulke momenten (ruzies uitpraten, je mond houden als de meester boos is, etc.) Wat een ellende heeft dat opgelevert.
Nu is onze zoon zich bewust van zijn beperkingen op dit gebied. Hij heeft geleerd om waar te nemen dat hij boos is en hij heeft geleerd om dan zijn mond te houden, niets te doen en als het nodig is, weg te lopen. Dat hij nu dit kan, maakt het voor hem mogelijk om naar een reguliere VO-school te gaan. Als hij dit niet had geleerd, was dat echt nooit gelukt.
Het is best zwaar, om thuis met je kind aan dit soort dingen te werken. Maar het kind leert ze het beste in het dagelijks leven en niet in de kamer van een therapeut. Executieve functies kun je oefenen bij alle dingen die je doet. Bij het boodschappen doen (plannen, tijdsbesef), bij het kijken naar een komische film (sociale regels), bij het doen van een game (frustratietolerantie) bij het eten koken (tijdsbesef, plannen), etc.. Ik denk altijd maar: een kind met dyslexie moet ook thuis keihard werken met zijn ouders, mijn kind heeft een andere leerstoornis en wij zullen er ook thuis keihard met hem aan moeten werken.
En het mooie is, het resultaat is er naar. Alleen heeft hij heel veel oefening, heel veel herhaling, heel veel opstaan en weer opnieuw beginnen nodig.
Heeft je zoon wel adhd?
Misschien zit ik er wel helemaal naast maar heeft je zoon wel adhd???? Ik vind het toch raar dat hij thuis dit gedrag niet laat zien maar wel op school bij deze juf.... Kijk eens bij http://www.hb-kind-forum.nl/ daar zul je veel soortgelijke verhalen tegenkomen. Veel slimme kinderen die niet genoeg worden uitgedaagd gaan adhd achtig gedrag vertonen. Slimme kinderen zijn vaak moeilijker corrigeerbaar. Gevoelig voor prikkels is nog geen adhd. Misschien is je zoon gewoon een slim mannetje maar hooggevoelig en beelddenker. Heeft hij een probleem of de juf met hem. Een andere school met een goed hb beleid en een juf die kinderen neemt zoals ze zijn en ieder kind gelijk behandeld. Zowel het wat drukke kind (waarom mag hij niet druk zijn een ander kind heeft dyslexie nou en???) Waarom moet zo'n jong kind al een zo'n negatief label hebben? Hij functioneert toch verder goed, verpest toch niet al zijn cito's? Waarom moet hij zo zijn als de rest van de juf? Ieder kind heeft zwakke en sterke kanten. Het roepen van de cito antwoorden in de klas kan ook zijn dat hij graag gehoord wil worden of heel enthousiast is. Hij is 6 jaar oud, toch niet zo erg?? Zo te lezen heeft je zoon heel veel sterke kanten. Wat een onzin die juf, wil ze allemaal brave kinderen die stil zitten. Ja nog mooier als je zoon medicijnen zou moeten. Bah ik zie die juf al voor me. Het kind is niet het probleem maar die overvolle klassen en die juf.... Het is geen kritiek naar jouw toe als moeder maar naar de hulpverleners en de juf om gedrag van zo'n jong kind zo negatief te benaderen. Geef het knulletje een kans. Zoek een andere school en geloof niet alles wat zo'n hulpverlener zegt, jij bent zijn moeder!!! Komt adhd voor in jouw of man zijn familie? Komt Hoogbegaafdheid voor bij jouw of bij je man? Het is toch erfelijk dus kijk daar ook naar... Succes en laat je niets wijsmaken, jij kent hem het beste... Ik zou nu hij zo jong is nog niets over Adhd zeggen op school. Ik spreek uit ervaring heb 3 kinderen waar ik voor heb moeten vechten en die achteraf geen Adhd blijken te hebben maar gewoon lekker eigenwijze slimme donderstenen die zich rot verveelden op school. Er was een juf die de pest had aan mijn kinderen. Het is een lang verhaal.... Na een schoolverandering verdwenen alle adhd problemen en had ik heel andere kinderen. Succes gewenst!
Euhm, negatief label?
'Waarom moet zo'n jong kind al een zo'n negatief label hebben?'
Als moeder van een geweldig leuke, goed gelukte adhd-er vind ik het stigmatiserend als je 'adhd' een negatief label noemt. Het label is voor zoon een sleutel geweest, waarmee we een verklaring en een manier van benaderen hebben gevonden. En dan helpen die medicijnen ook nog hartstikke goed bij hem. Niets negatiefs aan dus.
Geloof wel
Ik geloof wel dat mijn zoon ADHD heeft hoor. Mijn broer is ook gediagnostiseerd ADHD-er, dus het komt in de familie voor. Zijn gedrag zorgt thuis niet voor problemen, maar het gedrag van school is wel herkenbaar. Hier zit hij ook niet vaak stil, maar mij maakt het niets uit dat hij niet kaarsrecht op de bank zit als hij tv kijkt. Ik vind ADHD verder ook niet een heel negatief label ofzo. Ik denk wel dat het gedrag van mijn zoon slechter wordt naarmate de volwassenen er minder mee om kan gaan en naar mate de prikkels die hij krijgt te veel worden 9dus in een klas is het een groter probleem als bv bij de zwemles). Daarbij zal zijn intelligentie ook zeker een rol spelen. Hij is namleijk ook nog erg argumentatief, wil alles weten en overal over in discussie. Het Label HB zal hij niet krijgen aangezien er een kloof zit tussen verbaal en performaal die behoorlijk is. De exacte cijfers hebben we nog niet, maar verbaal zit hij op 152+ en performaal zo rond de 125 (maar performaal kunnen ze eigenlijk niet meten aangezien er een enorme uitschieter was voor ruimtelijkinzicht en dat het patroon heel grillig maakt).
Dat naadje-van-kous-willen-weten zorgt ook wel voor problemen hoor. Vooral omdat de juf modigheid en voor brutaliteit aanzien (voorbeeld: bijna vakantie, project buitenland. Juf: het buitenland is elk ander land dan Nederland, Zoon: nee juf , als je in Belgie woont is Nederland het buitenland. na de les werd ik dus aangesproken door de juf dat mijn zoon zo brutaal geweest was. Ik vind dit dus geowon mondigheid en niet brutaal gedrag.)
De opmerking van je kind over het buitenland vind ik zeker niet brutaal maar juist heel slim. Wel kan het afhangen van de manier waarop hij dit zegtStel je zoon roept contant door de lessen heen dan zal daar een oplossing voor moeten komen. Dat moet je zoon leren hoe het anders moet.Dat leert hij niet door een jaar te doubleren..Het is goed dat je erkent dat het op school wel problemen kan geven daar er veel meer prikkels zijn. Verder hangt het ook nog af van het aantal kinderen in de groep.
Je verhaal lezende vind ik echt dat je de IB-er in moet schakelen! Het is juist belangrijk dat er een doorgaande lijn komt voor je zoon.De IB-er kan daarvoor zorgen! Zelf zou ik denk ik wel open zijn ; dus uitslag onderzoek gewoon laten zien. Daaruit blijkt zeker dat zoon niet moet doubleren. Zeker niet met zo''n IQ.Want dat er iets van uitdaging moet komen lijkt me duidelijk.
Succes!
Iber
O ik vergat te zeggen dat er wel een ib-er betrokken is. Zij is alleen langdurig ziek geweest waardoor we een tijdje verschillende ib-ers gehad hebben. Nu hebben we geloof ik een andere toegwezen gekregen.Zowel de originele ib-er als degene die we nu krijgen zijn prettige, kundige vrouwen. Zij hebben zeker wel een meerwaarde. Verder krijgt de juf ok PAB vanuit een cluster 4 school voor mijn zoon. dat start binnekort. Op 31 mei hebben we ook een gesprek met degene die pAB geeft.
Verder ken ik mijn zoon, ik zal de laatste zijn om te zgegen dat hij altijd even gemakkelijk is, maar met een beetje invoelend vermogen heb je er meestal ook geen moeilijk kind aan. Je moet dan wel een beetje flexibel zijn. Ik snap best dat de juf het een hele opgave vindt om hem in de klas te hebben, hij vraagt ook veel anadacht. De juf van vorig jaar gaf dat ook aan. Maar zij vond hem wel een leuk joch. Mijn zoon deed het zo veel beter bij haar, en dan is het ook niet erg als de juf een keer tegen je zegt ik kon hem vandaag wel achter het behang plakken (want die dagen heb ik ook wel eens). Maar bij deze juf heb ik het idee dat hij verkrachtend en kinderen neerstekend door de klas loopt. En als ik dan vraag wat hij dan doet wat zo verschrikkelijk is, dan zegt ze bv hij stond wel 8x op van zijn stoel tijdens de kring. Storend?ja...wereldramp? amper. Nu geeft ze wel aan dat ze veel moeite met de organisatie van de klas heeft. Ze heeft niet veel kinderen in de klas (24) maar wel combinatieklas 2/3, wat lastig is.
Wat hij ervan vindt
Kimdekim:"Juf: het buitenland is elk ander land dan Nederland, Zoon: nee juf , als je in Belgie woont is Nederland het buitenland."
Gewéldig, maar ongepast.
Dit zijn wel precies de dingen die ik bedoel en waar je met je zoon over kunt praten. Deze concrete situatie in combinatie met de opmerking van juf dat zoon dom is, want haar vragen niet begrijpt, wekt de indruk dat er daadwerkelijk een soort van competentiestrijd tussen juf en je zoon gaande is.
Zij zegt voortdurend domme dingen en verkondigt halve waarheden, je zoon voelt de noodzaak om dat te corrigeren, klasgenoten uit de brand te helpen (schreeuwt de antwoorden rond).
Het is natuurlijk een natte-vinger analyse, maar het is belangrijk dat je dit niet uitsluit. Dat je samen met je zoon al filosoferend over juf, achterhaald wat hij nu zo graag gezegd wil hebben.
Laat je daarbij niet belemmeren door de gedachte dat ADHD hem op die momenten ongeremd maakt. Die momenten kunnen ook vooral gevoed worden door een sterk rechtvaardigheidsgevoel of een bijna evangelisch gevoelde nood 'de waarheid' te vertellen.
Uitleg is genoeg om die gevoelde nood te temperen. Uitleg over juffen (waarom die simplificatie?), over klasgenoten (weten ze allemaal wat jij weet?), over groepsprocessen (voor wie staat juf voor de klas?), etc.
Bij mijn zoon heeft dat goed geholpen. Nou ja: Hij zat in groep 8, zijn zus in groep 7. Ze kwam maar niet naar buiten bij het ophalen, dus gingen we haar zoeken. Ze had klassendienst, bleek, maar wij hadden haast. Dus pakten we alletwee ook een bezem om te helpen.
Juf tegen dochter:"Je moeder doet het veel beter dan jou" waarop mijn zoon luid en duidelijk "Dan JIJ!" deed.
Ongepast ja. Maar ik hield stijf mijn mond en liet daarmee doelbewust in het midden wie zich hier nu moest schamen. Juf droop af.
Onderweg naar onze haastige bezigheid heb ik dan toch weer uitgelegd waarom hij, met al zijn gelijk, toch beter zijn mond had kunnen houden.
Groet,
Miriam Lavell
Onbekend
Ik heb niet verteld dat ADHD in de familie voorkomt totdat we gingen testen.
Dat is alleen bekend bij de Psycholoog.
Hb en adhd
Kimdekim, heeft de psych die je kind getest heeft verstand van slimme kinderen? Ik vraag dat omdat veel slimme kinderen in een verkeerde omgeving gedrag vertonen dat ADHD kenmerken heeft. Simpel gezegd, als je je verveelt, wordt je vervelend. School heeft duidelijk geen beleid dat gericht is op slimme kinderen.
Ik kan je dit forum aanraden http://www.hb-kind-forum.nl/index.php, daar is veel expertise over hb en er zitten ook ouders met kinderen die zowel hb zijn als adhd hebben. Wat je schrijft wekt bij mij de indruk dat je kind zich helemaal te pletter verveelt en het zal niet het eerste kind zijn dat dan de tent afbreekt. Je kunt heel veel energie in je kind steken om het zich te leren aanpassen aan een ondeskundige juf, of je kunt eens om je heen gaan kijken of er een school is die wel snapt dat een kind dat lezend groep 3 binnenkomt een aangepast programma nodig heeft.
Enne.... over dat label hb
Dat gaat hij wel krijgen hoor. Met de scores die je noemt, komt daar gewoon een gemiddelde score boven 130 uit.
Het is bovendien de verbale score die positief werkt op de schoolresultaten.
En daarnaast komt een kloof bij hb kinderen veel voor en hoeft die geen invloed te hebben op gedrag. En zesjarige jongetjes zitten nog vaker wat lager op perfomale score als de fijne motoriek nog niet zo goed is. Dat trekt later weer bij.
Oneindig vaak uitleggen
Miriam zegt dat zo treffend, een sterk rechtvaardigheidsgevoel of een bijna evangelisch gevoelde nood 'de waarheid' te vertellen. Precies dat zie ik bij mijn kinderen (hb) ook. Hoe vaak heb ik al gehoord 'Ja maar ik zeg toch de waarheid?'. En steeds maar het geduld proberen op te brengen om uit te leggen dat die waarheid niet op het juiste moment en op de juiste manier wordt verteld. Dat vind ik juist zo lastig, doordat ik verwacht dat ze een dergelijke uitleg net zo snel oppikken als al die andere dingen waar ze naar vragen. Maar juist dat moet je dan weer eindeloos vaak zeggen. Het is soms zo lekker om hier te lezen dat andere ouders van hb-kinderen dat ook meemaken.
Oef herkenning
Tjonge, wat lijkt je zoon op die van ons.
Wat ik je nog wil meegeven:
Wij hebben er heel veel aan gehad, dat we de school en de leerkrachten van ons kind zijn gaan benaderen, zoals onze zoon. Dus ook als een persoon met gebrekkige executieve vaardigheden. Leerkrachten hebben (door werkdruk, ik snap het wel) soms erg veel moeite om zich in te leven in de kinderen in de klas. Juist als die kinderen slimmer zijn dan zij. Juist als die kinderen een stoornis hebben. Ze willen handvatten en regeltjes, maar het leven van een adhd-er is grillig. Je moet flexibel zijn. En dat zijn scholen en leerkrachten niet zo vaak.
Nu reageer ik op probleemsituaties, volgens de methode van Greene. Mijn perspectief is: leerkrachten doen het goed, als ze dat kunnen. Eerst gaan we luisteren naar die leerkracht. Wat is er aan de hand? In welke situatie gebeurt het, wanneer gaat het wel goed, wat is het verschil? Dan het perspectief van de ander (zoon/wij) verduidelijken. Wat vond/vind zoon van zoiets, welke argumenten zijn er, die er voor zorgen dat het probleem niet opgelost wordt? En dan uitnodigen om samen op zoek te gaan naar een oplossing. Wat zouden we kunnen doen, om het in de toekomst beter te laten gaan? Niet met lijstjes aan komen van: doe dit, doe dat. Maar iedere keer opnieuw uitleggen. We hebben gemerkt dat leerkrachten veel herhaling nodig hebben. Wij hebben al duizend keer uitgelegd dat onze zoon erg in het 'nu' leeft, dat hij als een mot getrokken wordt door de meest stimulerende activiteit van dat moment en dat hij niet kan denken als hij boos is. En na vijfhonderd keer bleef het uiteindelijk een beetje hangen.
Ook het feit dat het niet zozeer gaat om 'wat' het kind doet. (scheuren, schreeuwen, opstaan in de kring, anderen in de reden vallen), maar dat het gaat om de reden en de situatie. Want die dingen kun je beinvloeden. Dus altijd weer de vraag: 'Wat is er aan de hand?' En net als met de benadering van onze zoon: we blijven positief, we blijven kalm, we blijven georganiseerd en we gaan daarmee door. Die aanpak werkt ook bij scholen/leerkrachten.
Eh kimdekim
Dat is gewoon hoogbegaafd hoor....
Je kind kan best en hb zijn en adhd hebben, maar met dit soort scores zou ik vooral het hb-gedeelte niet over het hoofd zien. Ik denk dat het vooral van belang is dat ze hem op school eens goed bezig gaan houden. Dan komt de rest vanzelf wel.
Ik zou het 3-sporenbeleid van Miriam dus wel volgen, maar het dan ook eens even over zijn hoge iq hebben.
Daar moet je niet te licht over denken.
Dus
Dus eigenlijk moet ik dit zien als een soort van dubbele diagnose. Een extra probleem?
Ik kan me voorstellen dat een verbaal-performaal kloof heel frusterend kan zijn, maar is het niet te veel om ook nog van school te verwachten dat ze daar iets mee doen? ik ben wel benieuwd wat er uberhaupt qua score uitkomt omdat de psych al zei dat ze door het grillige patroon van de iq test het performale eigenlijk niet kon berekenen (hij had boven de 150 voor ruimtelijkinzicht en maar 90 voor planning (zo'n doolhof), daarbij werd de score ook nogal gedrukt door zijn slechte fijne motoriek) en het vebale kon ze niet uitrekenen omdat hij bij de meeste onderdelen boven het schema uitging ze noemen het dan volgens haar gewoon 152+. Het lijkt me iig voor school onmogelijk om hier dna ook nog rekening mee te houden. Maar goed wij hebben ons nu vooral gericht op de slechte concentratie, jullie zeggen eigenlijk dat de intelligentie zeker iets is waar ook aandacht naar uit moet gaan dus. Daar heb ik eigenlijk niet bij stilgestaan. Ik dacht alleen nou dat iig een zorg minder, dat hij het in principe dus wel allemaal moet snappen.
Mmm dit dan ook nog maar eens met de psych bespreken....
School hoeft helemaal niets met de kloof te doen
Wat school moet doen is je zoon uitdaging geven, flink aan het werk zetten met stof waar hij over na moet denken.
Mocht hij moeite hebben met plannen (ADHD) dan kunnen ze hem helpen door stof in kleinere brokjes op te geven, of andere tips voor ADHD uitproberen.
Maar eerste stap lijkt me voldoende uitdaging.
Kloof
Mijn ADHD-dochter had ook een kloof: 90 voor verbaal en 120 voor performaal. En daar liep ze dus op vast.
School heeft hier wel iets mee gedaan. En ondertussen zijn de resultaten dusdanig dat ik verwacht dat ze verbaal ook wel op niveau zal zijn (laatste 3 jaar niet meer gemeten).
Met een performale score van 127 verwacht ik niet dat jouw kind in het reguliere onderwijs tegen zijn grenzen aan gaat lopen. Er zit dan wel een kloof, maar hij wordt op dit moment niet dusdanig uitgedaagd dat hij daar op kan vastlopen. Mij lijkt eerder dat zijn hersens dusdanig niet uitgedaagd worden dat ze permanent in de halfslaapstand staan. Daar wordt je suf, dromerig, afgeleid en stierlijk vervelend van.
Zou dus echt goed kunnen dat als hij pluswerk gaat krijgen dat zijn gedrag ook met sprongen vooruit gaat.
Ik zou dit zeker met de psych bespreken en hem (haar?) dit ook met de juf laten bespreken. Denk dat er op dit gebied nog veel te winnen valt. Is hier niks over verteld tijdens het bespreken van de resultaten? De scores van jouw kind zijn namelijk dusdanig hoog (100 is namelijk gemiddeld) dat dat echt wel speciale aandacht vraagt.
Overigens hoeft het dus niet zo te zijn dat er sprake van 2 stoornissen is. Kan best dat het een het ander in de hand werkt. En dat de ADHD klachten op zijn minst verminderen indien hij meer uitgedaagd wordt.
Gefeliciteerd, je hebt een
Je hebt een Zeer Hoogbegaafd kind. Het niet in harmonie zijn van het IQ op zo'n jonge leeftijd vind ik helemaal niet gek. Helemaal geen kloof, geef het wat tijd en het zal bijtrekken. Zijn motoriek zal verbeteren en dat zal een positieve uitwerking hebben. Ik durf te wed den dat zijn IQ minstens 140+ is. Waarschijnlijk nog veel hoger... Die opmerking die hij tegen de juf maakt is niet brutaal, nee hij denkt na over wat zij zegt en gaat daar op in. Probeert uit te zoeken hoe het zit. Bah dat juf daar negatief over doet. Ze zou blij moeten zijn, hij had ook in zijn eigen droomwereld kunnen vluchten omdat hij het saai vindt. Dan had hij zeker Add gehad want het kind is zo dromerig. Mijn kinderen zitten op een school met veel hoogbegaafde kinderen. Als er een hb kind komt spelen moet ik strenger zijn en ze zijn drukker en impulsiever. Natuurlijk niet elk hb kind maar ik zie er toch veel die zo zijn... Ze hebben zover ik weet niet allemaal Adhd. Dus ja ik vind ze wel lastiger en drukker maar niet minder leuk. Dus ik kan me wel voorstellen dat de juf er een probleem mee heeft als ze het niet snapt. Op de school van mijn kinderen mogen er niet meer dan 3 hb kinderen in een groep zitten omdat dit te belastend is voor de leerkrachten. Dit is niet voor niets lijkt me.....
Als hij zich goed genoeg kan consentreren op een cito en hoog scoord heeft hij recht op leuker werk! Mijn zoon (ook zeer hoogbegaafd) ging pas goed scoren op zijn cito toen hij op de nieuwe school moeilijker werk mocht doen. Het is of hij wakker werd en dacht ik ga uit mijn hangmat en aan het werk. Nog steeds droomt hij weg tijdens de les. Maar ach dat doet hij al sinds groep 1. Stel hem onverwachts een vraag en hij zegt, Heu, waar gaat het over??? Het is dat ik wel wakker werd anders had hij in groep 3 gezeten ipv groep 4 en waarschijnlijk in een heel diepe slaap zijn geweest. De juf was er van overtuigd dat het kind achterliep..... Nee, ik moest met bewijzen komen en toen was het wel mogelijk. Dus nee, geen kind hoeft perfect te zijn. Mocht je zoon toch Adhd hebben, erbij zeg maar, dan is hij dubbel speciaal en niet een dubbel probleem toch? Om terug te komen op negatief label, ik vind dat het zo gezien wordt door de meeste mensen. Als je een Adhd diagnose krijgt van de hulpverleners. Het eerste wat ze roepen is dat je medicijnen nodig hebt. Je bent meteen een probleemgeval en daar hou ik niet van. Dus nee niet ik vind Adhd negatief maar de hulpverleners wel! Als hij goed met andere kinderen overweg kan dan vind ik het al minder geloofwaardig dat hij Adhd heft.... Juist Adhd kinderen zijn sociaal wat zwakker doordat ze snel afgeleid zijn. Hoe zit dit met jouw zoon? Maar ook hoogbegaafde kinderen zijn sociaal soms wat minder handig dus dat zegt nog steeds niets over Adhd 
