Automatiseren

Tsja

Wat mij een klein beetje verbaasd (maar misschien is dat juist goed) is dat het als zo'n groot probleem wordt ervaren. Ik zou denken: 'hij is nog zo klein, het komt wel goed'. Maar dat is puur gebaseerd op eigen ervaringen: ik weet nog heel goed dat ik tot mijn zestiende alles geteld heb. En ik kwam er mee weg, omdat het wel snel genoeg ging. Maar met het eindexamen hadden we bij aardrijkskunde het onderwerp demografie, en dat was rekenen geblazen. Opeens zag ik het licht, en opeens snapte ik wat rekenen was. Simpele sommetjes als 7+5, hoefde ik niet langer te tellen, ik snapte opeens dat het gewoon 7+3+2 is. En dus lukte het toen met grotere getallen ook.
Dus als het vroeger bij mij als echt probleem was gezien (ipv als zwakke rekenaar), had ik tot mijn zestiende in groep 4 kunnen blijven zitten.
Mijn dochter heeft hetzelfde probleem, maar haar basisschoolcarriere is wat raar omdat ze door ziekte maar weinig naar school is geweest, ze heeft hele jaren grotendeels gemist. Je zou kunnen denken dat dat een oorzaak is. In groep 8 zijn we zelf met RT begonnen, wat leidde tot een redelijke eindcito. Onlangs is nu, in havo 2, bedacht dat ze dyscalculie heeft. Maar ik heb nog goede hoop dat over een poos het kwartje alsnog valt. En bij haar ben ik ook blij dat het niet-automatiseren en het gewoon niet kunnen rekenen, nooit tot zittenblijven heeft geleid. Dan zat ze nu nog in groep 4. En ze kwam deze week tot mooi met een ruime 6 voor wiskunde thuis. En dat terwijl ze echt geen antwoord kan geven op de vraag: 25-8.

Niet teveel voorspellen

"Tot ieders verbazing haalt dit kind al drie keer een A of hoge B score"
Joepie! Maak een dansje. Eet tien stukken taart!
"Hij MOET dit gewoon tellen of zijn vingers gebruiken. "
Nou ja, moet. Dat kan ook aangeleerd gedrag zijn. Maar het doet er eigenlijk niet toe. Mijn zoon (22!) ratelt uit zijn hoofd de wortel van bijna elk getal dat je hem voorschoteld, maar telt ook nog op zijn vingers.
Je moet je afvragen of het erg is. Dat blijkt het tot nog toe niet te zijn. Je moet je kind een eigen strategie gunnen. Niet elk leren gaat zoals het in de boekjes staat.
"Juf zegt dat hij tot nu toe met de cito\'s gewoon blijkbaar genoeg tijd had om zijn vingers te gebruiken maar de kans is levensgroot dat hem dat in juni gr 4 bij de cito niet meer gaat lukken. "
Dat moet nog blijken. Loop er niet op vooruit!
Voor je eigen verrassing. Pak er geld bij. Probeer het eens met dubbeltjes en centen.
Groet,
Miriam Lavell

Gewoon onder elkaar

Voor sommen van 33-17 of 17+45 heeft de juf van mijn dochter in groep 4 bedacht dat ze die gewoon op de ouderwetse manier onder elkaar mag uitrekenen. (dus zoals wij dat vroeger ook deden). Mijn dochter met automatiseringsproblemen blijkt het dan opeens wel goed te kunnen.

Vraagje

moet jouw jongste ook zelf z'n strategie bedenken? (of komt dat later pas?) Hier wordt oudste maar 1 strategie aangeleerd, omdat hij de keuze niet kan maken wanneer de ene en wanneer de andere.
Of heeft dat niks met het probleem te maken?

Spellen

Zoasl eerder genoemd is Halli Galli een leuk spel om te spelen en te oefenen. Je hebt ook het spel 24. Ik heb het zelf nooit gespeeld maar je moet met gegeven getallen zo snel mogelijk bij het antwoord 24 komen.
http://www.leerspellen.nl/spel/74/24-spel.html

Pelle

je kan het aantal ook naar 10 doen, maak je gewoon 3 of 4 stapeltjes. Dat maakt het wel lastiger en kost het wat meer tijd. Maar hij leert zo wel zien dat 10 uit verschillende getallen kan bestaan.
(en sorry, ik weet ook niet meer wat ze wanneer leren, oudste en middelste volgen geen regulier programma, komt wel weer als jongste naar groep 3 enz gaat )

Ouderwets rekenen

----
CqCq: op zich snapt mijn zoon wel wat de bedoeling is (hij doet eerst de tientallen en dan de eenheden) maar dit gaat hij qua snelheid niet lang bijhouden en dat wil ik graag nog net even voor zijn.
---
Dit is niet wat ik bedoel, mijn dochter heeft juist ouderwets leren rekenen, dus van rechts naar links, dus eerst de eenheden, dan de tientallen, dan de hondertallen.
Vandaag kwam ze weer enthousiast thuis: ze had nu leren rekenen met duizendtallen. Automatiseren onder de 10 is voor haar al lastig genoeg, dus optellen van 25 + 56 op de moderne manier: eerst 20 + 50, 70 onthouden, dan 5 + 6 = 11 en dan 70 + 11 kost haar veel te veel tijd (bovendien raakt ze de tussenantwoorden kwijt). Onder elkaar is voor haar veel gemakkelijker: 5+ 6 = 11, 1 neerzetten, 1 (tiental) onthouden en dan 1 + 2 + 5 = 8 (tientallen).
(en dan is ze ook nog erg trots, omdat de juf heeft uitgelegd dat normaal gesproken deze manier van rekenen pas in de bovenbouw wordt aangeleerd, het doet haar zelfvertrouwen gewoon erg goed.)

Redactierekenen heet dat toch?

Ik heb ooit via Ouders Online een leuk artikel gekregen. Ken jij dat niet ook, Pelle? Het heet iets als: Waarom Daan en Sanne niet kunnen rekenen. Juist vanwege al dat schattend rekenen, al die methodes waar kinderen uit moeten kiezen, wordt het veel te verwarrend.
In dat artikel wordt gepleit voor de 'ouderwetse' methoden. Gewoon de staartdeling, optellen onder elkaar, aftrekken onder elkaar, vermenigvuldigen onder elkaar. Zo doe ik het ook. Ik ben pas bewust gaan schatten toen de kinderen naar school gingen en ik wilde weten wat zij deden. Wat ik nog steeds doe is gewoon alles uitrekenen, bv. in de winkel. Ik weet het sneller dan de kassa, maar ik tel en schat niet. Ik kan nog steeds niet de tafels uit mijn hoofd, nu begint het te komen, omdat ik telkens met de kinderen oefen (voor hen dus, niet voor mij).
Het heeft mijn schoolcarrière totaal niet geschaad, ik heb gymnasium B gedaan, mijn wiskundig inzicht is erg goed. En dat bewijst jouw kind dus ook, hij haalt immers goede resulaten bij de cito. Laat hem het snel uitrekenen oefenen.
En voor als je het artikel niet kent: http://staff.science.uva.nl/~craats/zwartboek.pdf
Ik heb mijn zoon ook onder elkaar leren optellen en aftrekken. Ik heb ook de indruk dat het leren schatten daarna pas begon door te dringen.

Erg?

Pelle:"hij ziet wel dat dat hetzelfde is als 80+16 of 80+10+6) maar 7+9 is het probleem "
Waarom is dat een probleem?
Groet,
Miriam Lavell

Snap er niks van...

Ik was op de basisschool ook geen ster in rekenen. Taal was mijn ding. Maar dat rekenen werd altijd over gezeurd...en die stomme rijtjes dat ging nog wel...maar tafels was een drama en ook verhalende sommen zag ik níks in...Ik snapte niet eens welke som bij het verhaaltje hoorde (zoals de cito b.v. werkt). Mijn moeder onderwijzeres had daar diepe zorgen over. Er was verschillende jaren sprake dat ik zou blijven zitten (gebeurde nooit trouwens, maar het was altijd kiele,kiele) en ik was ook nog 's eigenlijk te jong voor mijn klas (sept.jarig). Mijn moeder liet mijn intelligentie testen...en nee dat was allemaal goed. Wel bleek daaruit ook mijn zwakke rekenkant. afijn toen kwam de cito (toen nog niet erg ingeburgerd, maar ik heb 'm gemaakt)en tot verbazing van iedereen kwam er havo uit. Dus ging ik naar de havo. En daar kreeg ik een rekenmachine én wiskunde. En daar was ik goéd in!!! Erg goed! De wiskundeleraren liepen met me weg....En toch kon ik nog steeds níet schattend rekenen. Jaha simpele sommen zoals in de supermarkt. Maar zelfs hierboven zie ik voorbeelden die ik wel 'snap' maar waarvan ik écht geen flauw benul heb waar ergens in de duizendtallen de uitkomst kan liggen.En toch kon ik meestal wel chekken of de uitkomst van mijn rekenmachine klopte...ik rekende b.v.de laatste 2 getallen even uit...die ik dan wel gelijkwaardig maakte natuurlijk (ik leg het vast verward uit).Ik 'zie' vanzelf aan sommen of ze kloppen, of ze logisch zijn qua getalsstuktuur. Bah kan het niet eens uitleggen. Ik bekijk het gewoon wiskundig en dat kan ik prima, dat stomme gereken heb je écht nergens voor nodig. Jaha als je iets gaat studeren waar b.v. maten belangrijk zijn ofzo. In het dagelijks leven heb ik het nog nooit gemist. Ik kan het prima compenseren.Ik zie meteen of er geld bij moet of juist niet, of ze me goed teruggeven en of ik genoeg bij me heb voor de boodschappen en hoeveel uur ik moet wachten voor het zo en zo laat is. Ja ik heb rare methoden in mijn hoofd. Maar ze werken wel en prima. Zonder fouten, zonder schatten en zonder gereken.
En zowaar ik heb 2 kinderen die hetzelfde hebben oudste heeft nu wiskunde nog steeds in d'r pakket en kreeg op de basisschool zelfs r.t. voor rekenen. Jongste is nog erger...die is 12 en telt nog steeds op d'r vingers. Ik zal blij zijn als die van rekenen af is en wiskunde krijgt. Die heeft hetzelfde...alleen is haar algemene niveau stukken lager dan oudste. Maar breuken snapt ze beter dan optelsommen. T is echt waar.
Dat schattend rekenen is dramatisch voor ons...ik kan niet onthouden wat alle uitkomsten van al die tussensommen is....tegen de tijd dat som 2 klaar is ben ik som 1 alweer vergeten.Ik kan het wel in 1 keer ongeveer schatten.En dan bedenk ik wel of het klopt op m'n eigen manier. Werkt stukken beter.
Geef ons maar wiskunde. Stukken leuker en begrijpelijker dan dat stomme rekenen!
groeten albana

Herkenning

maar geen oplossing, sorry.
Hier een dochter (nu 13) die niet kon automatiseren. Tafels waren een ramp: een aantal kon ze onthouden, bijv 5x7 wist ze dan en daarna ging ze optellen tot 8 x 7 en bij 9 x 7 aftrekken... Altijd vingers gebruiken (doe ik zelf ook), slecht in hoofdrekenen. Altijd langzaamste van de klas. Voor de eindcito had ze 546, maar rekenen op vmbo-niveau. Ze zit nu in de 2e van het gymnasium en haar cijfers voor wiskunde zijn prima. Inzicht blijkt ze toch wel te hebben en veel oefenen helpt. Rekenen blijft moeilijk: 6+9 moet ze nog steeds over nadenken en kan ze fout hebben.
We hebben natuurlijk op de basisschool eindeloos en creatief geoefend. Het beste hielp 1 strategie aanleren.

Succes,
rosa

Geautomatiseerd

Pelle:"Het gaat ook meer om het feit dat ik het niet begrijp: waarom gaan de tafels wel maar niet het optellen? "
Ik kan je wel een verklaring geven, maar die komt vers van de koude grond.
Mijn zoon doet (nog steeds) hetzelfde. Tenminste, zo ziet het eruit. Je ziet die vingertjes gaan. Maar je kunt het ook anders zien. Stel nou dat hij dat gedrag bij getallen onder de tien zo geautomatiseerd heeft, dat het erbij hoort. Als een soort tik bijna.
Op een andere manier: stel nou dat hij bij hogere getallen wel een eigen strategie heeft ontwikkeld, terwijl bij onder de tien als een soort voorwaardelijk reflex de riedel van de juf zich in zijn hoofd afspeelt. Onwillekeurig en onbewust flitsen woorden als 'moeilijk' en 'tellen' door het hoofd. Het complete zenuwstelsel doet mee.
Ik weet niet of het waar is. Ik zou ook niet weten hoe je het zou moeten meten, maar dat geautomatiseerd gedrag bestaat, is een feit.
Ik denk eigenlijk dat je dat niet als probleem moet zien en vooral dat het geen enkele voorspellende waarde heeft voor hoe het rekenen later zal verlopen.
Groet,
Miriam Lavell

Braintraining?

op de ds? Daar zit een rekenoefening in met sommetjes en tafels.

Tafels bekken lekker

Pelle: "Het gaat ook meer om het feit dat ik het niet begrijp: waarom gaan de tafels wel maar niet het optellen?"
Tafels automatiseren heeft niks met rekenen te maken. Tafels hebben ritme en melodie. Je hoeft niet te snappen wat je zegt. 7x8=56, dat klinkt, ik kan er zo de akkoordjes bij bedenken.
Bij optellen en aftrekken ontbreekt dat helemaal, je moet dan echt aan het rekenen gaat. 25+8= geen idee, en die uitkomst blijft langer en beter hangen dan de werkelijke uitkomst. Je kan pas optellen en aftrekken als je de betekenis van de getallen weet, als je precies weet wat een getal voorstelt te zijn. Dat heb je bij de tafels helemaal niet nodig, dat zou je desnoods kunnen vervangen door: sjip ja tjap a gaga, en dat in honderd varianten, dat valt gewoon te oefenen zonder dat je de betekenis echt kent.

Tafels als mantra

Idd, wat kaatje zegt, tafels rollen lekker uit je mond. Het is een monotoon opdreunen, als je het achter elkaar doet. Maar of dat nou echt aan inzicht bijdraagt...
Als ik naar mezelf kijk, ik bereken ze nog steeds. Enkele ken ik echt uit mijn hoofd, en de rest reken ik supersnel uit aan de hand van een aantal referentietafels.
Optellen en aftrekken, ik denk dat je dan meer hebt aan de getallenrij, weten waar de getallen zich bevinden in verhouding tot elkaar. Ooit zag ik een programma waarin werd uitgelegd dat kinderen met dyscalculie geen of geen goede innerlijke getallenrij hebben.
Verder sluit ik me ook aan bij albana. De som die jij opnoemde Pelle, iets van 56200 gedeeld door 62 of zo, dat kan zou ik gewoon uitrekenen. Waarom moet je dat nou eerst schatten?
Als je goed leert rekenen, of je doet alles twee keer, maak je ook die fouten niet, (denk ik misschien heel simpel).
Niet om jouw probleem te bagatelliseren hoor. Ik kan me goed voorstellen dat je je zorgen maakt over zoon 2. Maar probeer ook te onthouden, een toets per ongeluk goed maken (A en B zoals je schrijft) kan niet, per ongeluk fouten maken kan wel. Je zoon kan het dus wel, maar heeft zijn eigen benadering. Zou het zin hebben hierover met school te gaan praten?

Rekenen met de klok

Mijn zoon heeft zichzelf leren rekenen. Na een hele tijd kwam ik erachter dat hij daarvoor de klok gebruikt. Hij gebruikt die cijers als een getallenlijn.
Ondertussen maakt hij moeilijke sommen (groep 5) maar ik zie hem bij eenvoudige sommen nog steeds naar de klok kijken. Gelukkig voor hem hangt er een klok in de klas.
Hij kan overigens goed rekenen.

Ja maar

ik begrijp het echt niet hoor, maar waarom zou je eerst moeten schatten?
Volgens mij is het gewoon een nieuwigheidje dat schatten. Vooral hoe ze leren schatten. Je moet dan eerst de tientallen volmaken of zo, en dan ergens wat lenen of afgeven. Maar dat vind ik allemaal net zo ingewikkeld als direct die som maken. Of eigenlijk veel ingewikkelder. En leg het mijn zoon (pdd-nos) maar eens uit, dat schatten. Als je een tientje hebt, en je moet zeven euro acht betalen, dan krijg je ongeveer drie euro terug. Nee hoor, mama, dan krijg je 2 euro en 92 cent terug. Dat is ongeveer drie euro. Ja, maar het is precies 2 euro 92. (we wonen in Dld, daar doet men nog aan centen).
Het heeft voor hem totaal geen zin. Gelukkig zijn Duitsers heel punctueel en houden niet van ongeveer, dus schatten leert hij hier niet. Ziejewel, kan ook, zo'n 84 miljoen mensen die niet leren schatten. (maar ja, het onderwijs heeft hier weer zijn andere nadelen, als je naar duitsland gaat, blijf dan bij de grens...)
Oh, en nog meer ot. Ik schoot wel even heel erg in de lach bij je laatste berichtje pelle, (niet gemeen bedoeld hoor Foske..., maar het stond er zo droog)

Anita

Ook had ik nu op Anita gereageerd, gewoon omdat rekenen me erg bezighoudt, de laatste tijd!

Zijn goede linkjes! Uurtje per dag oefenen en zelfs hoofdrekenen begint te lukken!

Automatiseren en auditief geheugen - kaatje

Wel leuk dat Kaatje aangeeft dat tafels 'muzikaal' onthouden kunnen worden. Mijn zoon snapt rekenen prima, maar de tafels (en ook de getallencombinaties die 10 en 15 maken) beklijven niet. Hij kan ze na wat oefenen best even vasthouden, maar een paar dagen later is het weer weg. Hij is volgens mij behoorlijk 'tone deaf' (hoe heet dat eigenlijk in het NLs?) en heeft fonologische verwerkingsproblemen (kan slecht rijmen). Voor mijn gevoel klopt het dus ook precies: omdat hij moeite heeft met bepaalde aspecten van de meer auditieve kant van informatieverwerken, geven lezen, spellen en rekenen problemen. Het gaat in elk geval om net even andere vormen van automatiserings, maar er is duidelijk een rol voor auditieve informatieverwerken en auditieve (werk)geheugen.
Overigens is het niet zo'n probleem als je de tafels niet kunt onthouden, als je maar razendsnel hoofdrekenen kunt (zo doe ik het nog steeds). Jammergenoeg kan mijn zoon dat niet echt, hoewel hij goed begrijpt wat hij moet doen gaat het vrij langzaam.
Jose

Muziekale tafels

De tafels die ik ken zijn in mijn hoofd ook muziekaal...behalve, 1,2,5 en 10. Die kan ik zo wel uitrekenen....Maar als je mij vraagt wat is 6x7 heb ik 2 keuzes. Ik reken het uit (5x7 en 7 erbij...) of ik dreun ze in mijn hoofd op tot ik bij de 6 keer 7 ben. Mijn 'muziekstuk' moet bij het begin beginnen, anders zegt het me niets. Afhankelijk van welke berekening kies ik voor 1 of 2. Soms gaat de ene sneller,soms de andere. Ik reken ook wel andersom (dus 9x8=10x8-8).8x8 wordt lastiger...beide is een lange denksom in mijn hoofd. lastig hoor. Maar die kan ik dan weer wel aardig 'gokken'. En dan zit het nu nog 'vers' in mijn hoofd. T ís eigenlijk nog maar kort geleden dat ik met beiden úren heb geoefend. Voordat oudste ergens in groep 4/5 zat (is ondertussen 8 jaar geleden) was het nog véél erger. En toch....red ik me er prima mee. Heb net nog een wiskundig p.c.-programmaatje uitgelegd gekregen op het werk en dat was een erg leuk programmaatje. Dat programmaatje rekende trouwens dingen uit Maar was wiskundig opgezet, door een hoogleraar wiskunde nog wel...Hahaha,maar ik kon het volgen...dat vond ik met mijn boerenverstand toch al heel knap van mezelf. Dat vond de hoogleraar trouwens ook...die merkte aan mijn vragen wel dat ik er tenminste iéts van snapte en dat kwam ze (jaja, een vrouwlijke hoogleraar wiskunde!) niet vaak tegen...Welke opleiding had ik gehad? (Hier ben ik maar wijselijk niet op in gegaan...niet te diep in ieder geval) En ik had er talent voor.En het was werkelijk écht interessant...terwijl mijn collega er de ballen van snapte...
Ik vond het persoonlijk een nogal toevallige noot die vandaag onverwachts voorbij kwam en dat nog wel terwijl we hier zo'n draadje hadden.
Ik heb altijd gedacht dat mijn wiskundeknobbel mijn rekenmanco verving of opving. En dat denk ik nog steeds. Wiskunde is gewoon véél logischer. Rekenen moet je maar gewoon 'doen' en onthouden. Ik kan me nu nog herinneren dat toen ik voor het eerst van -getallen hoorde (dus getallen onder de nul). Ik voor het eerst enige logica ontdekte in die getallenreeks en ook in het getal nul...Waarom hadden ze dat niet eerder gezegd? Zo is het toch veel 'logischer'. Maar ik geloof dat ik de enige ter wereld ben die dat vindt.
groeten albana

Oefenen en strategie

Als juf van groep 4 heb ik een aantal kinderen dat het optellen en aftrekken over het tiental niet heeft geautomatiseerd.

Nu is in mijn ogen de enige remedie oefenen maar wel op constructieve wijze.
Ik heb niet het hele draadje gevolgd en dus typ ik wellicht overbodige informatie maar wil toch wat tips geven.

Mijn eerste tip is eigenlijk; is de r.t.-er op de school al geraadpleegd en ingeschakeld?
Dat is meestal de uitgelezen persoon om een goed handelingsplan op te stellen. Die zou de hulp bij de verschillende rekenstrategieën moeten kennen.

Als eerste zou ik helemaal terug gaan naar het begin.
Heeft je zoon besef van wat een getallenlijn precies is?
Kent hij de positie van de verschillende cijfers en kan hij springen met 10 of met 5?

Als volgende stap kun je beginnen met het automatiseren van het optellen en aftrekken over het tiental. Willekeurig flitsen of oefenen heeft geen zin. Je zult hem moeten duidelijk zien te maken wat de opbouw is.
Begin dus met 10. Ga flitsen : 10 + 1, 10+2, 10+3 enz.
Pas als hij dat beheerst ga je door; 10-1; 10-2 ; 10-3.
Dan pak je het volgende getal wat er naast ligt; 11+1; 11+2 etc. Hetzelfde riedeltje met aftrekken.

Voor getallen over het tiental houd ik bij moeilijk rekenende kinderen 1 vaste strategie aan. Ik doe dat met splitsen.
Eerst zorg ik dat de kinderen goed kunnen springen over de getallenlijn; 10-20-30-40 enz. Heen en weer.

Een som als 23+ 14 laat ik uitrekenen als volgt: 23+10=33 ; dan nog 4 erbij; 33+4= 37.
Ik kies voor deze strategie omdat hij later bij sommen over het 100 tal ook bruikbaar is.
Een som als 37+ 55 doe ik hetzelfde; eerst 37+50=87, dan nog 5 erbij (volmaken tot 90; 2 erbij).

Andere oplossingsstrategieën (rekenen langs een rond getal bijvoorbeel) bewaar ik voor kinderen die sterker zijn in rekenen.

Ik denk dat een enkelvoudige strategie voor moeilijk rekenende kinderen belangrijk is.
Bij kinderen in hogere groepen die er helemaal niet uit komen, grijp ik gewoon terug op het ouderwetse cijferen; zet maar onder elkaar.

Maar goed.
Nogmaals; de r.t.-er van de school zou in staat moeten zijn om een handelingsplan te schrijven voor je zoon en juf tips te geven. Ik denk dat dat de eerste persoon is die je advies zou moeten geven.

Een opdracht als "ga oefenen met sommen als" zonder er een oplossingsstrategie bij te geven lijkt me vrij zinloos.
Rekenen is een kwestie van logisch nadenken en een logische opbouw bieden.

Wellicht kun je vragen aan juf wat zij je kind bied?
groeten,
een juf

Spelvaute

Excuses voor de spelfouten; ik wilde een lang verhaal kwijt in weinig tijd.

Albana (compleet o.t.)

Ben wel zeer nieuwsgierig naar wat je muzikale dochter heeft gekozen, instrumentbouwer buitenland, of iets anders...

Nee! (kaatje) o.t.

Nee, na hele debatten hier thuis en zijzelf er ook lang over nadenken heeft ze zélf (jaha, belangrijk!) besloten om een 'gewone' opleiding te gaan doen. Niks met muziek, eigenlijk vind ze dat ook meer voor érbij. Broer baalde daar wel van...maar opa (ex-eigenaar dus weet waar hij over praat) vondt het zelfs een verstandige beslissing van (klein)dochter. Dochter zelf was tot de conclusie gekomen dat ze zichzelf nog té jong vond om uit huis te gaan (wauw wat een inzicht hé) en opa was het op alle fronten met haar eens. Als ze die opleiding af heeft kan het altijd nog...Wel mag ze eind van het jaar C-diploma proberen te halen....en dat na pas 2 jaar piano-les.Alleen de theorie leek haar nog dramatisch moeilijk.
groeten albana

Albana (weer o.t.)

Mag ik het een zeer verstandig besluit vinden? Gefeliciteerd!

Leuk albana (ook geheel ot)

Wat leuk om het nog even te lezen over je dochter. Ik dacht er laatst nog aan. Hier namelijk een dochter in dezelfde fase van haar leven die besloten heeft conservatorium uit te stellen tot na de opleiding verpleegkunde. Zodat ze daar straks van kan leven. Want ze zingt/ speelt liever, maar geen van haar docenten/ vrienden in de muziek kan het stellen zonder (vaak slecht betaalde) bijbaan, dus begint ze daarmee. Zo kan ze ook nog even werken aan opera's en een nog groter bereik en wie weet wordt het dan niet eens meer lichte muziek straks.

Misschien nieuw draadje? (sorry ook ot)

Hé Yta dat is interessant..... Tot die conclusie was dochter ook al gekomen....En in vaste dienst op een muziekschool les geven ziet ze écht helemaal niet zitten. Vooral niet aan van die ' ongemotiveerde onmuzikale kinderen die door hun ouders gepuhst worden' zoals zij dat noemt...Dat instrumentenbouwer verdient dan weer wel een leuke boterham, maar dat is weer zo....ahum 'fabriekachtig' oftewel 'productiewerk' en of ze dat wel wil....
Leuk is dat zij d'r opa als voorbeeld heeft dus altijd alles met bewijzen kan staven...Toen opa alleen errug goed muziek maakte kon hij niet rondkomen..hij gaf les en speelde in het provinciaalorkest maar verdiende amper genoeg om op zichzelf te wonen. Dus werd ie instrumentenbouwer. Dat verdiende genoeg...maar nu had hij weer geen tijd voor zijn grote liefde muziek spelen! En zeker niet toen wij ook nog 's kwamen en aandacht wilden. Pas nu...nu opa met pensioen is komt ie écht aan zijn trekken qua muziek maken....En dat verdient leuk! En nog keurig 'wit' ook want als 65+er mag dat allemaal..
En hij kan z'n muziekpartners op kwaliteit uitzoeken, want niks moet,alles mág....als hij er zin in heeft! Voor 1 middagje beurt hij soms 275 euro en dan krijgt hij er nog drinken etc. bij (soms zelfs eten). Hoppa dat is even wat anders dan 7 euro per uur bij de grootgrutter!
Deze combi ziet dochter wel zitten...maar er écht werk van maken...mwah, dat is andere koek. Dan moet je dat héle dagen doen ! Alleen voor de lol spelen is wel even héél wat anders volgens dochter.
Afijn nu op naar C. Dan heeft ze 2 C diploma's...maar ja wat moét je ermee?
groeten albana