Ayla
Hoe is het nu met je dochter? Kan ze zich wat meer zetten tot het doen van werk waar ze minder zin in heeft? Zit ze wat beter in haar vel?
Leuk dat je vraagt
voor de kerst is er vrij veel in haar programma verandert. school zag dat ze meer uitdaging nodig had en ging aan de slag met een nieuw plusprogramma, dat was toen oa dat anne frank project.
Verder ging ze begrijpend lezen op groep 8 niveau, hoefde ze technisch lezen helemaal niet meer mee te doen, gewoon rekenen ook niet meer, alleen nog maar Kien. Het gewone taal is ook geschrapt, spelling en schrijven doet ze wel nog mee. Ze zijn hard op zoek naar haar frustratieniveau en men heeft dat nu redelijk gevonden. Het si nog steeds moeilijk om haar aan het werk te krijgen, ze vermijd al het werk waar ze zich onzeker over voelt en dat is dan vooral Kien. Terwijl als ze het eenmaal doet je wel ziet dat ze het kan. Ze heeft ergens in haar hersens zitten: Ik kan niet rekenen, ik kan niet rekenen en dus wil ik niet rekenen en dan doe ik het dus ook niet. Er is een contract met haar gesloten, Kien niet af is extra werk rekenen. Doel is vooral haar aan het werk te krijgen zodat ze ziet dat ze het kan. Er is even over gesproken om haar Kien groep 4 te laten doen om haar een succeservaring te laten ondervinden maar er was te veel risico dat dat averechts zou werken.
Qua plusprogramma werkt ze nu met Acadin en dat bevalt haar wel. Ze heeft nu twee projecten afgerond, Wanted en Leven op grote voet. Soms mag ze zelf een project kiezen, soms kiest de juf van de plusklas het project. Maar ook hier, als ze iets niet snapt blijft ze liever een uur in het luchtledige staren dan dat ze hulp vraagt.
Tussen dochter en mij is nog steeds de stilzwijgende afspraak dat ik niet meer naar school informeer en daar hou ik me ook aan, al vind ik het vaak wel heel moeilijk, zeker als ze boos en verdrietig uit school komt, ik laat het iniatief tot vertellen bij haar liggen op dit moment.
1 keer in de 2 maanden ongeveer praten wij bij met haar meester en de juf van de plusklas en dan kijken we waar het wringt en wat wij als ouders eventueel nog kunnen doen.
Voor de vakantie hebben we een afspraak gehad bij de psychologe maar daar wij beiden geen goed gevoel over, er was geen klik en we zagen haar echt niet ayladochter behandelen. We zijn nu in gesprek met een ander bureau.
Verder merken we dat er telkens steeds meer afstand komt tussen dochter en haar klasgenoten, ze heeft het echt met ze gehad, er is niets aan te doen natuurlijk maar ik vind het rot om te zien, dochter vereenzaamd en wil het liefste alles alleen doen. haar meester gaf vandaag aan dat ze echt wel ooit een vriendinnetje gaat vinden maar dat dat niet op deze school zal zijn, er is gewoon geen gelijke hier. We hopen dus maar op de toekomst.
Het versnellen is niet meer ter sprake gekomen, al wil ik dat nog steeds het liefste, dochter heeft het daar ook steeds meer over. Over een tijdje moeten we dat maar weer eens bij school neerleggen.
Het idee was om haar volgend jaar 6 en7 in 1 jaar te laten doen, omdat het een combi klas is is dat logistiek makkelijker. Het prettige hiervan is ook dat haar huidige klas ook meegaat maar dan naar groep 6, ze heeft dan bekende gezichten terwijl ze ondertussen ook kan wennen aan groep 7.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ayla
Hartelijk dank voor je zeer uitgebreide antwoord. Ja, ik denk nog wel eens aan je dochter omdat ik wel eea herken bij de mijne. School lijkt bij jullie lekker bezig te zijn. Goed dat je wat afstand neemt van school en dochter gezien je "stilzwijgende afspraak". Niet gemakkelijk, wel goed. En ja, sommige kinderen vinden het hele schoolgebeuren vervelend en voor hen is ook moeilijk iets te organiseren.
Goed dat je een afspraak hebt gemaakt met een externe deskundige, jammer dat het niet klikt maar misschien met de andere wel.
Ja, dat moeilijk vrienden hebben binnen de klas/leeftijdgenootjes herken ik wel. Dochter heeft absoluut geen vrienden gehad op de basisschool, heeft er ook geen over gehouden aan de basisschool. Ze vond wel groep 8 leuk, ze kon schitteren op het podium (musical) en liet iedereen verbaasd staan. Ook vond ze dat de kinderen in haar klas juist dat jaar wat minder kinderachtig gingen doen. Ze is trouwens niet versneld om allerlei uiteenlopende redenen die ik niet uit de doeken ga doen. Ik sta nog steeds achter de keuze die man en ik destijds gemaakt hebben. Nu, op de middelbare school (14 jaar), heeft ze veel meer contacten en zelfs vrienden, hoewel ze nog steeds vooral aansluiting zoekt bij wat oudere kinderen maar wel net zo avontuurlijk als zij en die ook wat verder om zich heen kijken. Ze staat momenteel op doubleren, mede doordat een aantal dingen niet geautomatiseerd zijn (al niet op de basisschool), haar vermijdingsgedrag (geen zin in dingen die ze niet leuk vindt) en haar hekel aan stampen. Maar goed, ze zal het vrij gemakkelijk op moeten kunnen halen, we houden haar maar voor dat ze anders nog een jaar langer hier in deze omgeving rond moet hangen en daar heeft ze echt geen zin in. De provinciestad is te klein voor haar.
Het is wat, slimme dochters 
Oh ja ...
... de slechte cijfers zijn ook een beetje het gevolg van het feit dat ze nu een stel leuke vrienden heeft. Aangezien ze die op de basisschool nauwelijks heeft gehad, slaat ze wat door met aandacht aan hen te geven. We rantsoeneren daarom de contacten nu wat voor haar, ook twitter, msn, facebook want ze vindt dat zelf moeilijk. Ze is het er niet mee eens maar ze komt niets tekort hoor.
Mina
We zijn ook heel blij met de school en wat zij doen voor dochter, ik denk dat maar weinig scholen dit doen, iedere week wordt er een nieuw programma voor dochter uitgezocht, dochter heeft iedere week individuele gesprekken met de juf van de plusklas, er wordt naar haar geluisterd en ze wordt door een groot deel van de leerkrachten begrepen. Als ze aangeeft dat ze zich alleen voelt en eenzaam dan is er niemand die zegt dat ze zich aanstelt, ze begrijpen dat dochter anders is dan de andere kinderen en haar gevoelens worden serieus genomen. Dat serieus nemen is voor dochter vooral belangrijk, een oplossing hoeft er niet meteen te komen maar ze moet zich wel erkent voelen. Van de andere kant staat de meester wel op zijn strepen, ze moet werk afmaken of er zijn gevolgen. Dit doen ze ook met oog op een versnelling, ze kan niet blijven wegschuiven en wegduiken, voordat ze naar het VO gaat willen we haar zover hebben dat ze zelf werk oppakt. Zoals school zelf aangeeft, prioriteit ligt nu bij het verbeteren van haar werkhouding, het verbeteren van haar zelfvertrouwen. Dat cognitieve komt wel. We hebben nu ook de afspraak dat ik haar thuis ook meer laat zwemmen, ik waarschuw haar 1 of 2 keer dat ze haar huiswerk moet maken en dan is het haar eigen probleem.
Van de andere kant ben ik wel heel trots hoe ze haar tafeltjes oppakt, ze heeft ze nu bijna allemaal gehaald en dat heeft haar echt moeite gekost. Ze oefent zonder al te veel strubbelingen en we hebben goede hoop dat ze binnenkort haar diploma heeft, dat is meer dan ik van te voren had verwacht. Dat automatiseren blijft toch moeilijk, het is een denkertje.
