Ben ik weer-slechte concentratie en wiebelig

Wat me trouwens wel opviel op school

Wat me trouwens opviel gisteren bij de infoavond. Voor de gelegenheid lag 1 tafel bezaaid met woord en letterspelletjes, dus een letterklok, of een spelletje waarbij ze het woord bij het plaatje moesten zoeken. Of boekjes van maan roos vis. Dingen waarz e normaal nog niet aan mogen komen. Dus ook niet ayladochter of andere kindjes die al wat kunnen lezen of bij wie de interesse uitgaat naar letters en cijfers. Verboden gebied tot volgend jaar mei. Waarom zo streng, als er kinderen zijn die het al kunnen of die het leuk vinden om dat te doen dan laatz e toch lekker. Moet een kindje dan tot volgend jaar op een houtje bijten omdat de school vind dat ze er pas in mei aan toe zijn. Maar oke, mijn frustratie en waarschijnlijk zal ik die frustratie bij een gesprek ook wel een keer luchten. Ondertussen laat ik dochter lekker thuis met letters en woordjes klooien

Je hebt gelijk

Zo mocht mijn zoon van vier niet met Knex spelen,want op de doos stond: vanaf vijf jaar.Ik vertelde de juf dat hij toch al heel leuk kon spelen met Knex,maar tevergeefs.Bizar!
Bastet

Precies, geen vrijbriefje

Mijn ervaring:mijn dochter las toen ze net vijf was,maar dat kon gelukkig gewoon bij de kleuters.
In groep 3 en 4 sloeg de verveling toe,en ze werd zeer lamlendig,was nauwelijks nog behoorlijk aan het werk te krijgen.Ik moet regelmatig de juf bij de les houden,om te zorgen dat er voldoende uitdaging en verdieping voorhanden is.Ze leert nu thuis engels..
Groetjes,Bastet

Ayla - integendeel

Ik val even over dat je dacht dat je dochter het op school makkelijk zou krijgen. Ik ben zelf als slimme leerling niet al te prettig door mijn schooltijd heen gekomen. Het idee dat ik eraan overgehouden heb is dat de ideale leerling gemiddeld gedrag vertoont, niet opvalt in de klas, lekker spontaan is, misschien een beetje stil mag ook, verder alle opdrachtjes netjes en keurig uitvoert.. niet al te veel ruzie maakt, in de kring praat als de juf wil dat het wat zegt, werkjes doet ook als ze veel te makkelijk zijn.. ouders heeft die wel meehelpen maar niet al te veel vragen stellen...

Kortom, begin je hem te voelen? Zo'n leerkracht heeft er 30 in de klas zitten en moet een beetje leuk de dag doorkomen.

Oeps het was niet al te cynisch bedoeld. Maar ik denk dat je aan gedrag een betere voorspeller hebt dan aan cognitieve vaardigheden.

Om het bij mezelf te houden: mijn oudste voldoet helemaal aan het plaatje zoals hierboven geschetst. Alle juffen vinden hem adorable. Ondertussen hebben ze hem wel klein gehouden en in de richting van onderpresteren en faalangst geduwd, want dat zo'n schatje ook nog de slimste van de klas zou zijn - daar hadden ze nooit aan gedacht. Hij vraagt gewoon geen aandacht.

Reactie

Rodebeuk, bedoel het eigenlijk anders, voordat ayladochter naar school ging waren er gewoon geen problemen. Thuis was ze idd wel eens wiebelig maar oke dat zijn alle peuters wel eens, ze kan idd heel afwezig zijn maar wij zagen dat juist altijd als zich zo goed concentreren op iets. Zo goed dat ze de rest niet hoort. Zet haar achter de pc met een spelletje en je hoort of ziet haar 2 uur lang niet en zij ziet jou ook 2 uur lang niet. Dan wiebelt ze trouwens ook 2 uur lang niet, dan zit ze echt 2 uur lang doodstil. Waarom zou zij problemen krijgen, ze is lief, slim en begrijpt heel veel.

Pippin, moet wel een beetje lachen om jouw verhaal, maar daar is het wel waar het op neer komt. Ken je de basisdingen dan heb je verder weinig te doen. Ik weet echter nu al dat wij opmerkingen gaan krijgen dat ayladochter bepaalde basisvaardigheden niet kan. Ze heeft een hekel aan binnen de lijntjes te kleuren, prikken vind ze vreselijk (kan ik trouwens wel begrijpen, wat een rotklus) en knippen kan ze ook niet netjes. Dus haar fijne motoriek is niet om naar huis te schrijven. Maar gewoon omdat ze het niet leuk vind. De arts had dat trouwens wel vlot in de gaten. Ze moest een poppetje tekenen maar maakte zich op haar manier halfslachtig ervan af. Tja zei de arts, dit is nou echt geen kwestie van niet kunnen maar puur van niet willen en niet leuk vinden. Ik kon het alleen maar beamen.

ondertussen met de juf afgesproken dat ze ayladochter nog een week goed observeert en dan haar vragenlijst retour zal sturen naar de schoolarts. dan kunnen we dan een afspraak plannen

Geen problemen

Ayla, ik haak toch nog even na. Cognitieve vaardigheden zijn een slechtere voorspeller dan gedrag zei ik. Dat je geen problemen had voordat je dochter naar school ging klinkt heel herkenbaar. Dat haar problemen vooral rond school liggen wijst alleen maar meer in de richting dat ze op school geen voordeel heeft van haar cognitieve vaardigheden. In tegendeel, ze maken haar lastiger voor de juf en dat spiegelt zich mogelijk in het gedrag van je dochter.

Ik bedoel het allemaal niet te absoluut, ik wil maar zeggen dat het leven in de kleuterklas ontzettend druk en intensief is, dat juffen dus vooral belang hebben bij kinderen die gewoon meedoen. Als die kinderen ook cognitief in de middenmoot vallen is de kans veel groter dat ze ook kwa gedrag niet opvallen. Ze worden prima vermaakt. Slimme kinderen daarentegen moeten de hele dag aan een hele sliert rituelen meedoen. Vergis je niet, eindeloos in de kring zitten is heel inspannend als er niets boeiends wordt gedaan. De hele dag tussen een stel lawaaiige figuren zitten die dingen leren die jij al jkunt is ook heel vermoeiend.

Snap je waar ik naartoe wil? Ik probeer aan te geven dat je een keer anders zou moeten kijken naar de kleuterklas. Je verwachtingen loslaten dat het daar gaat over leren. Probeer er eens naar te kijken als een onderzoeker naar een kolonie apen. Of pinguins. Dan zie je dat het ene beestje zich lekkerder voelt dan het andere beestje, en dat ze de hele dag maar in die groep zich staande moeten houden. Er kunnen heel veel redenen zijn waarom het ene beestje zich lekkerder voelt dan het andere. Je moet niets uitsluiten van te voren, gewoon alleen maar observeren.

Als Ayladochter het niet leuk vindt om bepaalde fijne motoriek-dingen te doen dan zou ik weleens willen weten of ze voldoende werkjes krijgt die wél aansluiten bij haar niveau en belangstelling.

Rodebeuk

Wat jij bedoeld is eigenlijk dat haar gedrag meer zegt dan haar kennis begrijp. Het feit dat ze alles saai vind, niet leuk en school stom vind zegt meer dan dat ze al een beetje kan lezen of dat ze al kan optrekken of aftrekken.
Het probleem van de werkjes loop ik al een jaar tegen aan. In groep 1 begon het al, meester vond dat ayladochter zich moest aanpassen en gewoon moest doen wat de rest deed. Ze kreeg straf als ze opdrachten niet hoorde en scoorde slecht op de fijne motoriek. Ik heb toen al geprobeerd duidelijk te maken dat dochter geen interesse heeft in de dingen die ze moet doen en die dingen echt niet leuk vind. Nu in groep 2 gaat het gewoon door. Kleuters moeten hun fijne motoriek oefenen door strookjes te knippen, poppetjes te plakken etc en ayladochter vind het echt niet leuk. Ik denk dat het reuze meevalt met haar fijne motoriek als ze iets kan doen wat ze wel leuk vind. Thuis heb ik werkboekjes van maan roos vis en ze vind het wel leuk om de letters na te schrijven.

Wat me wel opvalt is wat jij zegt over dat het heel vermoeiend is om naar iets te luisteren wat je niet interessant vind. Daar kan ik me iets bij voorstellen. Als mij iemand iets verteld wat ik dodelijk saai vind dwalen mijn gedachten ook 10 keer af en begin ik ook na 5 minuten te gapen. Daarbij is dochter vaak heel moe, kringen onder haar ogen en ik heb haar zelfs al thuis moeten houden.

Wat mij ook het meeste bezighoud is niet zozeer het feit wat ze wel of niet kan maar haar gedrag en wat ze verteld. Het niet leuk vinden op school. Iedere dag vragen of ze naar school moet en hoe lang.

Daarnaast vraag ik me echter ook af hoe ik haar kan duidelijk maken dat het toch wel belangrijk is om op te letten. Dat het leuk is voor de andere kindjes om te luisteren als je in de kring zit, of is ze hier gewoon nog te klein voor?

School

Ayla, het probleem is niet je dochter, het probleem is school. Laat nou eens los dat school het weet. School weet het niet. School ziet een kind dat zich qua gedrag moet leren aanpassen omdat dat voor school makkelijker is. Jouw kind geeft qua gedrag heel duidelijk aan dat er op school voor haar iets goed fout zit. De dingen die goed zijn voor andere kinderen, waar zij plezier in hebben en waar zij van leren werken voor haar niet. In plaats van dat school dat ziet, haar dingen biedt waar zij wel wat van LEERT ( daarvoor is ze tenslotte op school) blijven ze insteken op gedrag. Ze mag niet leren op school, ze mag zich alleen vervelen. En school zich maar zorgen maken over haar gedrag, wat ze dus ZELF veroorzaken.

Duidelijker dan gerry kan ik het niet maken

één toevoeging. Ayla, als het mogelijk is, ga dan eens bij de kring zitten. je schrikt je de temeije, om maar ff met een bargoense term te smijten.

Het duurt en het duurt en het duurt. Je mag niet opstaan, je mag maar beperkt bewegen, je moet iedereen voor laten gaan, niet praten zonder toestemming van de juf. En het duurt zo een half uur of langer!! Als dan ook nog eens de inhoud niet aansluit bij je belangstelling dan is dat toch echt een beproeving. Een kind heeft maar beperkt mogelijkheden om te reageren op dit soort dingen, als volwassene kan je veel meer: vrijnemen, stiekum sms-en, boodschappenlijstje maken in je hoofd, zorgen dat de vergadering samenvalt met een Belangrijke Afspraak. Veel kinderen kunnen alleen maar reageren met onaangepast gedrag.

Laatst was jongste gevallen, twee knieën open, daardoor ben ik bij de kring gebleven. Het was een revelatie.

Kun je niet een keer meehelpen in de klas en je eigen beeld vormen?

En nog een ander onderwerp: hoogbegaafd of niet is geen wezenlijke kwestie. Er zijn heel veel slimme kinderen, sommige lukt het wel om toch een beetje heel door school heen te komen, andere lopen tegen kleine of grote problemen aan. Moeten die laatste kinderen niet gehholpen worden omdat ze net niet over de 130 punten scoren, of omdat er ook mb/hb kinderen zijn die het zonder extra hulp redden? Nee toch?

Ayladochter moet gewoon een schoolprogramma krijgen dat aansluit bij haar 'zone van naaste ontwikkeling' (google maar even) en waarmee ze de standaard einddoelen op het gebied van werkhouding, zelfkennis en sociaal gedrag haalt. En ja, dat zou weleens anders kunnen zijn dan het reguliere programma.

Meelezer

ik leg zeker niet het probleem bij ayladochter, dochter kan maar weinig veranderen aan hoe ze is en wat ze kan.

Of ik tevreden ben over deze school weet ik niet, ik wil eerst eens zien hoe dit nu opgepakt wordt. Eens zien hoe het volgende gesprek gaat. ik denk dat heel veel afhangt van de juf, ayladachter haar vorige meester was een leuke man maar niet goed voor ayladochter.
Het klopt als je zegt dat de naam weinig zegt over hoe een school is voor een specifiek kind. Alleen wisselen van school zou ik echt niet snel doen omdat gewoon 90% van de kinderen uitde buurt daar op school zit.

Meelezer

Nee, ik wil niet direct roepen dat er ´iets´ aan de hand is, dat was ook zeker niet mijn bedoeling. Daarnaast bedoel ik met 'iets' ook niet direct een of ander aandoening of stoornis, maar ik denk dat juist vaak veel kleiner is. En dat een kind dus veel baat kan hebben bij bijvoorbeeld een wiebelkussen of een andere eenvoudige praktische oplossing.
Ik heb er net als jij juist ook moeite mee dat tegenwoordig schijnbaar ieder kind met wat problematisch gedrag 'onderzocht moet worden'. Dus hup naar een GGZ-instelling voor allerhande IQ-testen en uitgebreide psychiatrische onderzoeken om te achterhalen waar. Dat is ook wat ik bedoel met mijn opmerking voor Ayla over zelf regie houden. Voordat je het weet zit je tot je oren in de onderzoeken en wordt het allemaal vreselijk groot gemaakt. Terwijl je helemaal geen psychiatrisch rapport of IQ-scores nodig om (zelf en samen met school) wat dingen uit te proberen.

Ijsvogeltje

Net als Meelezer vindt ik dat je moet oppassen om meteen aan 'er is iets mis met kind' te denken zeker als er zoveel aanwijzingen zijn dat school steken laat vallen. Wat je opmerking over zorgenkinderen betreft, ik lees daar eigenlijk nooit, dus ik kan daar niet meepraten. Maar ik lees wel op het hiq-forum (http://www.hiq-forum.nl/index.php) en ken daar aantal gevallen waar school en SBD vonden dat het kind een etiket nodig had, varierend van ADHD tot ASS en waar uiteindelijk bleek, na particulier onderzoek, dat het aan school lag. Op scholen waar de kinderen wel uitgedaagd werden en wel op niveau mochten werken waren de problemen er niet. Ik heb dus de (lees)ervaring dat scholen en SBD's regelmatig onterecht kinderen helemaal verkeerd behandelen en beoordelen. Dat hier geroepen wordt 'kijk naar onderpresteren,' is gewoon keihard nodig, want op hiq lees ik de gevallen waar het goed gegaan is, maar even logsich nadenken leert dat er dus ook gevallen zijn waar het fout gegaan is en kinderen nu ten onrecht met een stempel lopen en er nog steeds niet aan hun werkelijke problemen gebeurt.

Of dat ook voor Ayladochter geldt zal alleen blijken uit wat er gebeurt als Ayladochter passend werk krijgt in plaats van dat zij zich aan het werk moet aanpassen. De vraag is, of dat een haalbare optie is op deze school.

In groep 1 heeft Ayla meester al gezegd dat ze de groep 1 dingen niet leuk vond en al voorbij was. Reactie meester: kan me niet bommen, ze moet doen wat iedereen doet want ze moet leren zich te concentreren (zo werd het vast niet gebracht maar het was wel wat er feitelijk gebeurde).

Nu in groep 2 is er allerhande materiaal waar Ayladochter belangstelling voor heeft en thuis ook doet en van school mag ze niet. Waarom niet? Omdat het nog geen mei is... Juf heeft er totaal geen boodschap aan wat Ayladochter al of niet interesseert.

Ayladochter is bezig met leren lezen en rekenen, heeft een andere belangstelling dan de doorsnee kleuter op een aantal gebieden en vindt school niet leuk. Bij de schoolarts blijkt van een aantal kleuterdingen dat ze die wel kan maar niet wil. 't Zal in de klas vast niet anders gaan.

Ayladochter zit meer dan een jaar op deze school en wat heeft school gedaan om dit kind te helpen? Bitter weinig. In groep 1 was het straf en misschien nog andere manieren om haar te dwingen op te letten, maar helpen deed het niet. Nu maakt juf zich ook weer zorgen, maar kiken of ze verder is en haar eens iets geven wat haar interesseert om te zien of dat verschil maakt is niet iets waar juf aan denkt.

Ik durf te wedden dat als Ayladochter straks geobeserveerd wordt en de SBD van school net zo deskundig is als school zelf er een mooie stoornis voor Ayladochter gevonden gaat worden.

Goh

Ik hou iedereen wel bezig Voor de duidelijkheid, ik zoek absoluut niets bij ayladochter, voor mij is ze en lekker slimme meid die naar mijn gevoel op de verkeerde manier aangepakt word. Thuis doet ze haar eigen ding en als ze zich lichamelijk goed voelt is ze het liefste meisje wat er is. Ze kan urenlang alleen spelen, uren stil zitten op de computer, in haar eentje geconcentreerd een puzzel van 100 stukjes maken. En op die momenten hoort en ziet ze dus idd niets om zich heen. Dat gedeelte herken ik ook wel van school maar op school gaat het verder omdat ze daar ook niets meekrijgt als ze niets doet. Het wiebelige herken ik wel als ze zich verveelt of tot iets gedwongen word wat ze niet wil. Bijvoorbeeld het poppetje tekenen bij de arts, dan gaat ze zich verzetten, ondersteboven hangen op de stoel en vervelend doen. Het tellen daarna wat ze met de arts deed was wel leuk, dan zit ze opeens ook recht op de stoel en kijkt ze aandachtig naar hem. Het vervelend doe gebeurt op school, thuis is dat minder want ik dwing haar niet zo snel tot die dingen, maar het gebeurt wel eens. Wat ik gewoon niet weet is of dochter abnormaal is in dit gedrag of dat dit hoort bij een kleuter. Verder wil ik als eerste eens proberen andere werkjes los te krijgen van de school. Als we straks in gesprek gaan met juf, arts en IB’er moet er toch wel iets te regelen zijn. Verder ei de arts bij het vorige gesprek al heel duidelijk, hij wil geen etiketjes plakken maar zorgen dat het weer leuk wordt in de klas voor ayladochter en ik hoop dat dat gaat lukken

Jullie hebben me zeker laten nadenken, ik besef dat ik teveel bij de school heb neergelegd, ook uit mijn eigen naïviteit, school heeft de kennis dus zal het wel weten. Ik snap nu dat ik daarmee moet opletten

Ayla

Een leuke vraag voor het gesprek dat je gaat hebben: 'Al anderhalf jaar constateren jullie dat mijn dochter niet geconcentreerd is en haar werkjes ontloopt. Wij merken thuis dat ze zich verveelt op school en dat ze het helemaal niet fijn vindt op school. Wat hebben jullie nu precies allemaal gedaan en geprobeerd en wat doe je nu om haar hiermee te helpen?' En dan pak je je pen en je notitieblok, je zit klaar om alle acties van de school op te schrijven.
Ik verwacht dat er dan een stilte valt, gestameld gaat worden en men begint te mompelen over: 'gewoon,...' en 'ja, ik heb wel eens een keer dit of dat tegen haar gezegd...'
En dan is nog een leuke vraag: 'Heb je weleens met haar gepraat hierover? Heb je al eens aan haar gevraagd waarom ze het zo lastig vindt om de werkjes te doen?' Als ik de kleuterjuffen van onze school ken, ik denk dat er van de zes, eentje dat zou doen, gewoon eens met het kind onder vier ogen praten.
Op veel scholen wordt vergeten dat ze zelf ook gewoon dingen kunnen uitproberen en bedenken. Als een kind niet in het stramien past, wordt er gelijk SBD geroepen.
Enne, laat je er niet toe verleiden om dit soort gesprekken alleen te voeren. Ik weet niet of de vader van je dochter in beeld is, maar neem anders een goede vriendin of zo mee.

Ayla

Ik heb niet de hele draad doorgelezen, dus excuses als ik iets zeg dat bezijden het punt is of al eerder genoemd is.
Als jouw dochter thuis dingen laat zien die ze op school niet laat zien of op school nog niet mág doen (om wat voor reden dan ook) zou het dan een idee zijn om eens een video-opname te maken van wat ze thuis zoal presteert?

Hmmm

Hmmm, ik denk meer dat er hier een 2-stromenbeleid moet worden ingezet, ook op basis van wat ik uit eerdere draadjes over zowel Ayladochter als de school heb gelezen. Ayladochter is er niet 1 van 13 in een dozijn. Dat heeft vermoedelijk ergens een oorzaak. En school is niet flexibel voor kinderen die niet in het standaard plaatje passen. Denk je eigenlijk dat ze wel flexibel met je dochter omgaan als de oorzaak bekend is? Persoonlijk heb ik daar mijn twijfels over, gezien wat ze tot nu toe hebben laten zien. Is er echt geen school in de buurt waar ze meer rekening kunnen houden met niet gemiddelde kinderen?

Normaal

Ayla: Het vervelend doe gebeurt op school, thuis is dat minder want ik dwing haar niet zo snel tot die dingen, maar het gebeurt wel eens. Wat ik gewoon niet weet is of dochter abnormaal is in dit gedrag of dat dit hoort bij een kleuter.

Af en toe dergelijk gedrag hebben is volkomen normaal voor een kleuter. Wat niet normaal is, is de mate waarin jouw dochter dat gedrag vertoont. Dat kan komen vanwege een stoornis, dat kan ook komen vanwege je te pletter vervelen. Gezien wat je schrijft over je dochter, waar haar interesse ligt en hoe school daarmee omgaat, is mijn insteek dat je kans heel groot is dat het dat laatste is. En de kans heel klein dat je van school iets zinnigs te verwachten hebt.

Weer gesprek gehad (lang)

gisteravond hadden we een kort kennismakingsgesprek met de nieuwe juf van ayladochter. Uiteraard kwamen we al snel weer op het gewoonlijke probleem uit. Voor juf vormt het echt een probleem, ze weet niet wat er met ayladochter aan de hand is en ze weet niet wat ze ermee aan moet.

2 voorbeelden van afgelopen week:
dochter zit niet stil tijdens haar werkje hangt en gooit haar benen over de achterleuning van de stoel, juf heeft haar al vier keer gevraagd om gewoon te gaan zitten, uitgelegd dat als ze straks gaat schrijven een goede houding belangrijk is. maar 2 seconden hangen haar benen weer over de leuning.
Juf vraagt dochter de stoel even opzij te zetten en aan het tafeltje te gaan staan. Is dit dan beter, vind je staan fijner? Nou nee, oke pak je stoeltje weer en ga zitten. 2 seconden later hangen haar benen weer over de leuning.
voorbeeld 2; dochter mag een taakje kiezen, uit de weektaakjes die ze nog mag doen kiest ze tekenen. maar binnen drie minuten hangt ze verveeld op haar stoel en is ze niet te porren iets te doen.

Juf had erover zitten denken dochter moeilijkere taakjes te geven maar ze is ergens ook bang haar te overvragen. Wel gaf ze ons de tip eens naar een bijeenkomst voor hoogbegaafde kinderen te gaan. Gewoon om eens te kijken of het gedrag van ayladochter hierop aansluit en of we hier iets mee kunnen. Zelf had ze ook binnenkort een workshop over hoogbegaafde kinderen.

Ook stuurde ze nu toch een beetje aan op verder testen, wat voor testen weet ik nog niet, dat zal waarschijnlijk verder besproken worden in het egsprek met de IB'er en de arts.

Ik heb zelf ook nog aangegeven dat ayladochter echt met tegenzin naar school gaat en dat dat ons zorgen baart. dat ze thuis zich echt wel kan concentreren als ze iets doet wat haar interesseert. Dat wij snappen dat ayladochter zich ook moeite moet doen en af en toe iets moet doen wat haar minder of niet interesseert.

we hebbenw el allebei het idee dat deze juf zich moeite wil doen voor ons en ayladochter en dat helpt

Pelle

nee niet zo heel duidelijk gezegd maar op korte termijn hebben we het volgende gesprek en dan hebben we het toch nog een keer erover. Gisteren was gewoon te kort om uitgebreid erop in tegaan.

Ayla (ook lang

Ik ben het met Pelle eens. Laat die juf eens gek doen en je dochter een moeilijker werkje geven. Wat is het ergste dat kan gebeuren? Dat je dochter het nog niet kan? Uit de non-verbale communicatie van je dochter blijkt duidelijk dat ze het werkje erg saai vindt. Dat is natuurlijk niet zo leuk voor de juf om te merken, zij heeft haar werk namelijk niet goed gedaan. Maar misschien moet ze professioneel zijn, over haar eigen gevoel heen stappen en zorgen dat het werkje wat uitdagender en leerzamer wordt voor je dochter.
Ik krijg de indruk dat je de regie bij de school neerlegt. Ik heb daar erg slechte ervaringen mee, dus wil ik je graag wat dingen ter overweging voorleggen.
De school heeft een budget wat betreft onderzoeken. Als dit overschreden dreigt te worden, stokken alle onderzoeken en moet je tot het volgende schooljaar wachten. Dan maakt het niet uit hoe slecht het met een kind gaat, geen geld meer, betekent wachten. Ik zou eventuele onderzoeken dus niet door school laten doen. Mede doordat je eventuele uitkomsten dan niet meer in eigen beheer hebt. Wij zijn jarenlang achtervolgd door een onderzoek van de sbd. Het was allang verjaard, toch kwam men er steeds op terug. Nu is het uit dossier van zoon verwijderd, op ons verzoek, maar dat deed de verhoudingen met de school geen goed.
De school heeft er belang bij dat een kind braaf is, doet wat gezegd wordt en zich aanpast. Zeker voor bovengemiddeld slimme kinderen is aanpassen een slechte strategie. Ze kunnen er diep en diep ongelukkig van worden. Trap niet in die valkuil. Heb je aleens op www.hiq.nl gelezen? Daar is hier heel veel informatie over te vinden. (Los van het feit of je dochter nu wel of niet hoogbegaafd is.)
Voor de school is het misschien lastig dat je dochter niet gelijk in de houding springt en precies doet wat er gezegd wordt. Dat wordt dan onaangepast gedrag genoemd. Maar bedenk je dat het helemaal geen slechte eigenschap is: zelf nadenken, staan voor wat je vindt en je eigen keuzes maken. Iedere ouder wil dat zijn kind toch mee geven? Aangepast gedrag is op school misschien een pre, in de rest van de maatschappij is het een stuk minder handig.
Voor de juf is jouw dochter misschien lastig. Voor jouw dochter is het echter vele malen lastiger, vergeet dat nooit. Volgend jaar is deze juf van jouw dochter af. Jouw dochter moet echter nog jarenlang naar school. Het is voor haar essentieel om daar vaardigheden voor te leren, zodat het naar school gaan niet ondragelijk wordt.
Scholen kijken alleen naar het gedrag van kinderen. Leerkrachten weten echt te weinig van psychologie af om iets meer diepgang in hun observaties te kunnen brengen. Depressieve, teruggetrokken of angstige kinderen, worden alleen opgemerkt als ze zich navenant gaan gedragen. Je kunt hen dat niet kwalijk nemen, ze leren het niet, maar je moet je er als ouders wel bewust van zijn. Scholen hebben namelijk nogal de neiging zichzelf schromelijk te overschatten. http://www.ouders.nl/mond2009-competenties.htm
De ouders zijn de enige volwassenen die het belang van het individuele kind centraal kunnen zetten. Het is van groot belang dat je als ouder dus de regie over alle zorg en onderzoeken van je kind in handen neemt. Het is van groot belang dat je als ouder begrijpt hoe je kind in elkaar zit.
Als je school de regie geeft, staat het belang van de school centraal en niet meer dat van je dochter. Dat is onwenselijk voor je dochter. Zij verdient dat haar belang centraal staat.
Je hebt het over een gesprek tussen de schoolarts en de ib-er. Ik hoop dat jullie daar als ouders wel bij zijn uitgenodigd toch?
Pff, nu schrijf ik ook een lang verhaal. Maar ik wilde dat iemand bovenstaande vijf jaar geleden tegen mij had gezegd, vandaar.
Succes

Ergste dat kan gebeuren

Pippin: k ben het met Pelle eens. Laat die juf eens gek doen en je dochter een moeilijker werkje geven. Wat is het ergste dat kan gebeuren? Dat je dochter het nog niet kan?

Gerry: Het ergste dat kan gebeuren is dat Juf en Ayladochter een verschil van mening hebben over wat moeilijk en uitdagend is, en dat Ayladochter bij de moeilijkere werkjes van juf dus geen verbetering van gedrag laat zien, of er met de pet naar gooit en ze dus fout doet. Dan wordt het helemaal lastig om juf te vertellen dat de lat juist hoger moet in plaats van lager.

Update

nou er zijn weer wat dingen in gang gezet, juf raadde ons aan om toch eens wat dingen uit te zoeken mbt hoogbegaafdheid. Ook om te zien of we daar ayladochter in herkennen.
dus heb ik over een week een gesprek met iemand die coordinator hoogbegaafdheid is van de scholenstichring hier. Verder is er in de week van de 20 een themaavond over hoogbegaafde kinderen die we willen bezoeken. Het gesprek met de arts staat waarschijnlijk ook voor die week gepland.

Moeilijkere werkjes juich ik van de ene kant toe maar ben ik van de andere kant huiverig voor, wat als ayladochter er dan ook met de pet naar gooit? dan bereik ik natuurlijk helemaal niets meer met de school.

Pippin

je hebt zeker gelijk met wat je zegt, dochter heeft nog een hele school carriere voor zich, met verschillende leerkrachten. Daarom wil ik ook gewoon hebben dat er nu iets gedaan wordt. Mijn gevoel zegt gewoon dat dit probleem niet voorbij gaat vanzelf.

En als ik naar mijn eigen gevoel luister en naar wat ik van mijn meisje weet dan zie ik geen lastig kind, ik zie geen tegendraads kind. Ik neig juist bij alles wat ik over haar hoor en bij alles wat ik lees dat het kind slimmer is dan goed voor haar is. Maar het probleem is dat ik het nog niet hardop durf te zeggen. want wat als het niet klopt. Ben ik weer zo'n moeder die vond dat haar kind extra slim is terwijl ze gewoon normaal is.

dochter is zeker geen kind wat meteen in de houding springt, over alles gaat ze in discussie. Niet alleen op school maar ook met ons. het verschil is dat wij het leuk vinden. Je kunt echt met haar praten. Papa wat is er met die huizen in de krant gebeurt, een aardbeving schat. Wat is een aardbeving? dan beeft de aarde schat. waarom beeft de aarde dan, gebeurt dat hier ook, en waarom storten die huizen dan in elkaar, gaan er dan ook babies dood, dat is wel zielig he. Over alles kun je het met haar hebben en het meeste begrijpt ze ook nog.

maar dat is natuurlijk het verschil wij praten over die dingen. als ze wil weten wat een aardbeving is dan leg ik het haar uit, wil ze weten wat oorlog is ook, idem met doodgaan, ondergaan van de zon, zwaartekracht. De onderwerpen op school zijn toch iets anders lijkt me

Ik begin nu wel telkens meer te beseffen dat ik echt voor haar moet opkomen wil ik iets bereiken. gelukkig ben ik wel iets gewend na 3 jaar dokteren met haar.

Ayla

Daar was ik inderdaad ook wel bang voor. Zo'n moeder worden die haar kind geweldig vindt en het blijkt een heel gemiddeld kind te zijn. Maar toen bedacht ik later, waarom zou je je eigen kind niet geweldig mogen vinden? Als jij dat niet doet, wie moet dat dan doen?
Ik hield/houd het zelf meestal maar op: 'best slim', 'niet een van dertien in een dozijn', 'zelfstandige denker' en 'uitgebreide interesses'.
Bij ons op het schoolplein zijn er ook een aantal moeders die bij het hek hun eigen kinderen continu aan het afkraken zijn. Brrr. Dat vind ik veel naarder om aan te horen, dan zo'n super enthousiaste, ietwat door liefde verblinde moeder )). Laat mij dan maar bij de laatste categorie horen.

Ayla

"Moeilijkere werkjes juich ik van de ene kant toe maar ben ik van de andere kant huiverig voor, wat als ayladochter er dan ook met de pet naar gooit? dan bereik ik natuurlijk helemaal niets meer met de school."

Waarom denk je dat? heb je reden om aan te nemen dat de school maar één keer iets wil proberen en daarna nooit meer? Je hebt nu eenmaal geen glazen bol waarin je precies kan zien wat de toekomst gaat brengen. De school heeft die óók niet. Dus moet je dingen proberen - dat is de enige manier om te achterhalen wat voor jouw dochter werkt.
Uiteindelijk gaat het erom dat je een goede 'gebruiksaanwijzing' hebt voor je kind. De standaardgebruiksaanwijzing uit de boekjes volstaat niet voor je dochter. Dus zul je zelf (samen met school en eventuele anderen) moeten uitvinden wat dan wél werkt voor jouw kind. Dus proberen - proberen - proberen, op een andere manier kom je er niet achter. Een IQ-test kan je daar wellicht bij helpen, maar niet automatisch. Want weet de juf opeens wél precies wat ze met je dochter moet doen als haar IQ bekend is?

Herkenning

En als ik naar mijn eigen gevoel luister en naar wat ik van mijn meisje weet dan zie ik geen lastig kind, ik zie geen tegendraads kind. Ik neig juist bij alles wat ik over haar hoor en bij alles wat ik lees dat het kind slimmer is dan goed voor haar is. Maar het probleem is dat ik het nog niet hardop durf te zeggen. want wat als het niet klopt. Ben ik weer zo'n moeder die vond dat haar kind extra slim is terwijl ze gewoon normaal

Ayla,

bovenstaande herken ik helemaal. Een jaar geleden was ik op hetzelfde punt. Ik herkende alles wat ik las op HIQ etc. Maar toch was ik erg bang om over te komen als zo'n moeder. Ik weet inmiddels dat ik gelijk had en ik kan je alleen maar aanraden om je gevoel te volgen en voor je kind op te komen. Jij bent de enige bij wie haar belangen voorop staan, dus als jij het niet doet, doet niemand het.

Ik heb heel voorzichtig richting school aangegeven dat ik zat te denken in de richting van hoogbegaafdheid. Ze reageerden redelijk positief (zou best kunnen, ze is duidelijk wel slim) maar wilden er vervolgens niets mee doen.'Wij hebben last van haar werkhouding dus daar gaan we eerst wat aan doen.' Tja, als je de oorzaak van die werkhouding niet aanpakt gaat dat niet lukken.
Die discussies vonden ze ook lastig
Wij zaten intussen wel met een heel ongelukkig kind dat niet meer naar school wilde, elke dag verdrietig/huilend uit school kwam en weinig presteerde op school. Ondanks het hele gebeuren zag ze trouwens wel kans om eind groep 3 al bijna klaar te zijn met de stof an groep 4.

We zijn vervolgens met haar bij de GGZ beland, de SPVer met wie we een intake hadden wist het direct: ADD. Moest nog wel even getest natuurlijk, maar hij was er wel uit. Mijn idee over hoogbegaafdheid vond hij wel interessant maar hij wist daar verder niets over. Uit de IQ-test van de GGZ bleek dat ze niet HB was. Wij hadden twijfel over deze uitslag. Voorbeeld: ze kon niet puzzelen volgens de test. Klopt, legpuzzels doet ze niet, sinds haar 3e jaar.
Maar geef haar een 3d IQ puzzel...
Degene die de test had afgenomen wist ook helemaal niets over hoogbegaafdheid, vertelde ze.

Een test bij een gespecialiseerd bureau wees uit dat ze wel degelijk hoogbegaafd is. Nu zit ze op een leonardoschool en we hebben ons kind weer terug. Ze gaat met plezier naar school, komt blij thuis, heeft geen buikpijn meer, slaapt tegen 8 uur (was meestal 9 - 9.30)

Natuurlijk weet ik niet of jouw dochter ook HB is. maar als het er op lijkt (en zo klinkt het wel) zou ik haar laten testen. Soms kan een etiketje handig zijn heb ik gemerkt.

ik wens jullie sterkte en succes met de zoektocht