Ben ik weer-slechte concentratie en wiebelig

Aanvulling

Gisteren weer bij arts geweest voor tweede hoortest en ook nog kort gesproken over de vragenlijst van juf. Hij heeft een paar punten aan mij verteld die juf had aangegeven. Loopt verbaal enigszins achter (???), speelt veel alleen, vaak stil in de klas, gedraagt zich alsof ze zich niet prettig in de klas voelt. En nog 1 of 2 van die dingen. Ik herken hier gewoon niet ayladochter in. Thuis is ze zo vrolijk, vertelt ze honderduit. En dat verbaal achter snap ik al helemaal niet. Ze loopt verbaal niet achter, ze vroeg me gisteren wat een telescoop was. Als ik dan nog eens bij dochter probeer te vissen dan krijg ik alleen te horen dat ze soms raar doet omdat ze geen zin heeft om te antwoorden of omdat ze moe is. Ik ben echt blij als we volgende week het gesprek hebben zodat er eens wat dingen opgeklaard kunnen worden en ik ook echt eens kan horen wat er nu speelt.

Ayla (lang)

In een ander draadje las ik dat jouw dochter bepaalde kleding slecht verdraagt. Dat zette mij toch weer even aan het denken. Ik schreef al eerder dat ik veel dingen van jouw dochter herken in mijn zoon. Ook slim, wiebelig, niet zo´n goede concentratie (op school dan). Ook die gevoeligheid van de huid kennen we hier. Bij mijn zoon hangt dit allemaal nauw met elkaar samen. Ik zal beschrijven hoe het bij hem in elkaar steekt, misschien heb je er wat aan.
Een kind dat zo gevoelig op de huid is, sommige kleding niet verdraagt etc. heeft een 'afwijkende' prikkelverwerking. De hele dag komen er prikkels op de af (via aanrakingen, maar ook geluid, dingen die je zet, proeft, en via je spieren). Hier moet het lijf wat mee. Meestal gaat dit goed, maar bij sommige mensen gaat dit wat anders. Die registreren de prikkels te sterk, of juist onvoldoende, of een combinatie van beide. En als je een wat verstoorde prikkelverwerking hebt, kan de alertheid in het geding komen. Je kunt op momenten dan té alert zijn (hyper, overgevoelig, het idee dat je zintuigen op scherp staan). Of juist niet alert genoeg (dromerig, afwezig). Op die momenten is een kind niet goed in staat om dingen te leren (in de breedste zin van het woord). Het is dus van belang dat een kind zo veel mogelijk in de juiste 'alertheids-mood' zit.
Mijn zoon reageert op bepaalde prikkels heftig. Hij heeft een 'tactiele overregistratie'; dat betekent dat zachte aanrakingen, kleding, een schrammetje, een jeukbultje etc. veel sterker bij hem 'binnenkomen' dan je zou verwachten. Daar staat tegenover dat de prikkels die hij via zijn spieren moet doorkrijgen, vaak onvoldoende binnenkomen. Hij 'voelt' zijn lijf dus minder goed dan een ander doet. Kan niet zomaar zijn kleine teen bewegen. Fijne motoriek en pennegreep zijn niet goed. Spierspanning is relatief laag. Van geluiden kan hij vreselijk schrikken; die kunnen té sterk binnenkomen.

Toen we dit inzicht in hem kregen, werd opeens heel veel duidelijk, en zagen we ook veel meer. Opeens begrepen we waarom hij zo hyper kon worden als een kind in de klas tegen hem aan botste. Waarom hij zo´n hekel had aan tekenen en kleuren. Waarom zijn fijne motoriek en articulatie niet zo goed waren. Waarom hij zo afwezig kon zijn. En op andere momenten zo ontzettend wiebelig en druk. Waarom hij zo heftig op kou of warmte kon reageren. Waarom hij in paniek kan raken van jeuk. Waarom zijn 'werkhouding' niet goed was. Hij verwerkt zijn prikkels nu eenmaal anders!
Dankzij een goede kinderfysiotherapeut zijn we een heel stuk wijzer geworden. Die 'verstoorde' prikkelverwerking gaat niet helemaal over, maar als je weet waarop je kind over- of onderreageert, kun je natuurlijk wel heel veel doen.
Zij kwam er bijvoorbeeld achter dat voor mijn zoon een hogere spierspanning (met name in de romp) erg belangrijk is. Als zijn spierspanning hoog is, concentreert hij zich beter en is zijn fijne motoriek (ook zijn articulatie) beter. Op school zit een kind veel langer stil dan thuis. Gevolg: spierspanning neemt af en concentratie verdwijnt. Sinds hij op een wiebelkussen zit (en sinds kort op een zitbal) gaat dat beter. Daarnaast zorgt de juf dat hij zo nu en dan even wat kan bewegen, een zware doos mag wegbrengen oid.
En zo doen we nog wel meer dingen. Uiteindelijk moet hij zelf leren om er mee om te gaan. Het blijft lastig, maar het inzicht in het prikkelgebeuren heeft ons wel op een heel andere manier naar hem leren kijken. We kunnen er nniet alles mee verklaren (hoeft ook niet), maar wel veel.
Je zou het boek 'Uit de pas' eens kunnen lezen. Dat gaat volledig over dit onderwerp. 'problemen met de sensorische integratie', noemen ze het ook wel met een mooi woord.
Daarnaast is voldoende cognitieve uitdaging op school ook voor mijn zoon erg belangrijk. Als het te makkelijk is, ziet de juf dat direct terug in zijn gedrag. (gelukkig ook maar denk ik, daardoor doet ze wel haar best om hem uit te dagen).

Ayla

"Als ik het goed begrijp bedoel je niet dat je zoon hypersensitief is?"
Het zou kunnen dat er verschillende namen voor worden gebruikt, ik denk namelijk niet dat het wat ´anders´ is. Het draait allemaal om die prikkelverwerking, die niet altijd ´volgens het boekje' verloopt. En dat was voor ons een eye-opener, zo hadden we er niet naar gekeken. Van de fysiotherapeute (en uit het boek) begreep ik dat tactiele overregistratie en een onderregistratie van de prikkels via de spieren in ieder geval vaak in combinatie met elkaar voorkomen. Maar dat het per kind (of volwassene) verschilt. De een heeft moeite met geluiden, de ander juist met aanrakingen, een derde met prikkels via de spieren, een vierde met alles tegelijk. En de een wordt er hyper van, de ander juist afwezig. Of weer een combinatie van.

Het zal je niet verbazen dat veel kinderen met een stoornis ook sensorische integratie problemen hebben, maar het is nadrukkelijk niet zo dat iedereen met een S.I.probleem een stoornis heeft. Het is een soort 'containerbegrip'.

Niet afwachten

Je klinkt toch nog wat alsof je de regie bij de anderen legt. Uit ervaring kan ik zeggen; absoluut niet doen. Neem het heft in handen, informeer je, maar vooral; ga op zoek naar een goede hulpverlener die iig ook veel van hb weet. Zorg dat je zeer goed voorbereid een gesprek ingaat, weet wat je wil bereiken en vooral hoe je dat voor elkaar wilt krijgen. Je gaat nu veel kostbare tijd verspillen vrees ik. Voor je dochter is school nu helemaal niet fijn! Ook voelt ze haarscherp aan dat jullie ´het niet weten`. Het is nodig voor haar dat jij het op korte termijn wél weet en daar iig naartoe werkt. Verwacht dat niet van school, het is jouw taak en de inspanningen van school kunnen vies tegenvallen.

School leuk maken voor je dochter

Er is al zoveel geschreven dat wellicht mijn posting niets meer toevoegt...maar toch een poging...

Je vraagt je af wat je van school kan verwachten...
Ik denk dat je dat anders in moet steken...jij moet school vragen/motiveren werkjes overeenkomstig de interesses van jouw dochter te geven...het is duidelijk dat je kind het op school niet naar haar zin heeft. Het is ook duidelijk dat school er tot nu toe niet in slaagt school voor jouw dochter leuk/interessant te maken. Natuurlijk hangt ze driedubbel ondersteboven op haar stoel als ze iets moet doen wat zij niet leuk vindt...School kan wel van mening zijn dat jouw dochter moet knippen en plakken, maar ze weten jouw dochter niet te motiveren.
Vraag je dochter wat zij leuk zou vinden om te doen op school, kijk naar haar interesses en vraag school wat voor werkjes/activiteiten zij hebben om daar op in te spelen. Dus niet moeilijker knip en plakwerkjes, maar wellicht iets met letters? Je schreef al dat school allerlei materiaal heeft, maar dat tot mei niet in de klas wil gebruiken...Als school geen passende werkjes/activiteiten voor jouw dochter wil organiseren, dan zul je misschien een andere school moeten overwegen... en kriebelende kleren, te strakke kleren leiden bij veel mensen af; het is ook gebruikelijk dat jonge kinderen hun motoriek nog moeten oefenen.
Vraag je continue zelf af hoe jouw dochter in haar ontwikkeling zou moeten worden gestimuleerd, wat voor hulp zij nodig heeft (professioneel en zo ja welke en hou dat altijd in eigen hand!

Je kan makkelijk bij een fysiotherapeut langsgaan om te checken of jouw dochter hulp nodig heeft voor de ontwikkeling van haar motoriek, of haar spierspanning ok is. Zo zul jij dingen moeten onderzoeken, uitsluiten en nieuwe dingen moeten bedenken. Ik denk dat je niet zoveel van school moet verwachten. Jij moet school zo aansturen dat zij de juiste aanpak voor jouw dochter vinden. Jij kent jouw dochter het beste...school kan met vragen naar jou komen, daar ga jij een antwoord op zoeken en jouw antwoord moet school dan weer verder op weg helpen om school enigszins leuk te maken voor jouw dochter...

Inderdaad lijkt het mij heel zinvol dat je ook met een deskundige op het gebied van hb/ontwikkelingsvoorsprong gaat praten. Motoriek kan een kind op veel manieren ontwikkelen...knippen, plakken en kleuren is niet zo essentieel als school vaak denkt

Heel veel succes!

Groet,
mamsofie

Ayla

Het punt is dat het niet gaat lopen zoals je wil/denkt. School zal niet met allerlei geweldig aanbod komen dat jullie thuis eens even rustig kunnen gaan onderzoeken. Als jij achteroverleunend het gesprek ingaat is de kans groot dat juf, ib´er of arts de regie over gaat nemen.
Je (je kind) maakt echt veel meer kans als je stelling in gaat nemen. Meestal kan alleen de ouder dat, school wil misschien ook het beste voor het kind maar er spelen altijd andere belangen mee. Die zullen ze ook verdedigen wrs zonder dat je het merkt. Alleen jij kunt pal achter je kind gaan staan en haar recht verdedigen.
Ik zou een keuze maken en ik zou die vandaag maken, vóór het gesprek. Ik zou zeker niet op alles tegelijk in gaan zetten, stapje voor stapje, je kunt niet alles tegenlijk goed doen! En ik persoonlijk zou zeker eerst voor haar welzijn op school gaan, de rest zou kunnen wachten.
Ik snap dat je daar misschien niet alleen uit komt, zoek dan steun bij een psycholoog, of een andere hb-deskundige. Misschien is ze niet hb (of spelen er heel ander dingen) maar je moet een soort van werkhypothese hebben. Waarschijnlijk heeft ze iig te kampen met problemen die veel hb kinderen hebben, dus je kunt wel vooruit. Testen zou ik zeker gelijk doen.

Zorg dat jij deskundig bent

Ayla, wat je van school zou moeten verwachten: deskundigheid, herkennen van wat speelt, weten van adequate oplossingen blijkt in de praktijk vaak een grote illusie. Er zijn scholen die wel deskundig zijn, maar gezien de opstelling van meester vorig jaar acht ik de kans groot dat jouw school daar niet bijhoort. Wat mij realistisch lijkt gezien je verhalen op deze school is een school die onbekend is met ontwikkelingsvoorsprong, die dus niet weet hoe deze leerlingen te benaderen, die niets weet over uitdagen en die blijft hangen in gedrag. Heeft school plusklassen of een hb beleid? Dan is er waarschijnlijk meer kennis maar ook dat hoeft niet zaligmakend te zijn.

Wat wil jij voor je dochter? Wat heeft jouw kind nodig? Zorg dat jij weet wat je wil en waar je over wil praten. Hou de regie en zorg dat jij deskundig bent.

http://www.hiq-forum.nl/index.php is je al vanuit verschillende hoeken aangeraden en ik doe het weer want daar zit de expertise, daar zitten ouders die hiermee te maken gehad hebben en die tegen van alles en nog wat aangelopen zijn. Advies over bureaus in je regio waar mensen goede ervaringen mee gehad hebben kun je daar ook krijgen.

Hou een ding duidelijk in de gaten: school ziet niet wat jij thuis ziet, school ziet een totaal ander kind. En dat kind, dat kind dat dromerig is en achter loopt zal hun insteek zijn.

Heb je werkjes van dingen die dochter thuis doet? Zodat je bewijzen mee naar school kunt nemen?

En nogmaals, neem zelf het heft in handen, je hebt school nu al ruim een jaar de kans te geven om te kijken en om te herkennen en ze hebben er niets van gebakken.

Orienteren op andere scholen kan denk ik ook geen kwaad, je hebt al een paar keer geschreven wat voor goede school dit is. Alleen krijg ik niet het idee dat je dochter daar ook maar iets van merkt.

Zal morgen

een update sturen na ons gesprek.

Veel succes

Morgen. Hopelijk heb je een goed en vruchtbaar gesprek.

Zo is het gegaan (errug lang)

gisterochtend had ik eerst ene gesprek met iemand van de overkoepelende scholenstichting, zij i aanspreekpunt voor meerbegaafde en hoogbegaafde kinderen. Ik heb bijna 2 uur met haar gepraat en het was eens fijn met een neutraal iemand dingen op een rijte te kunnen zetten. Ayladochter heeft volgens haar zeker kenmerken van een verderontwikkelde kleuter oftewel een hoogbegaafd kind. Dit komt niet alleen naar voren in haar kennis maar vooral in haar gedrag. het zich af zetten tegen de taken in de klas. Haar sociale gedrag, volgens deze persoon verwacht ayladochter al meer van vriendschappen dan ene normale kleuter en is zij verder op dit gebied. Het feit dat ze vaak erg moe is aan het einde van de dag, het rusteloze en wiebelige en juist ook het dromerige. De onderwerpen waar ze mee bezig is, de vragen die ze stelt, het nieuwsgierige dat ze heeft
Ze is uiteraard nog te klein om dingen met zekerheid te zeggen maar er zijn veel overeenkomsten. Ze heeft een verslag van dit gesprek gemaakt en heeft aangegeven dat ene volgend gesprek misschien ene goed idee is, eventueel samen met de school.

daarna hadden we het gesprek met school. Als eerste werden de vragenlijsten behandeld die waren ingevuld. Er werd aangegeven dat ayladochter te klein is om iets met zekerheid te kunnen zeggen maar als ze ouder was geweest dan had ze veel overeenkomsten gehad met ADHD. Echter onze verhalen van thuis spraken dat wel weer tegen. Juf gaf aan dat ayladochter wel wat blijer overkwam de laatste weken maar helemaal goed was het nog niet. Ze is moeilijk te stimuleren, ze moet opdrachten meerdere keren herhalen of haar bij zich pakken om dingen samen te doen. De arts vroeg haar hierop of ze het idee had dat ayladochter de dingen wel begreep maar dat idee had de juf wel. Ze moest haar vaak ook dwingen om moeilijkere dingetjes te pakken, dus de moelijkere puzzels ipv de makkkelijke, terwijl ze dan wel ziet dat ze ze heel goed kan maken. Verder gaf zij aan dat ayladochter heel gevoelig was voor kritiek en complimenten, uitzonderlijk gevoelig voor ene kleuter. Dat kon ik alleen maar bevestigen. Als iemand kritiek geeft kanz daar echt weken van ondersteboven zijn. Ze willen dat wel als aandachtspunt meenemen. Wij hebben nog aangegeven dat wij het idee hadden dat ze vaak theater speelt op school of in ieder gevl niet laat zien wat ze kan, dat ze zich erg gemakkelijk ervan afmaakt. juf gaf aan dat ze verbaal erg goed is, bovengemiddeld, tenminste dat heb ik begrepen. Ze heeft ook geen probleem zich te verdedigen tegen andere kinderen. Ze staat het liefste vooraan en de enige keer dat ze tot nu toe heeft gelachen ind e klas was toen ze tijdens gym vooraan in de rij mocht lopen. dat vond juf wel erg, dat dat de enige keer was dat ze gelachen heeft. Ze speelt veel alleen en zoekt ind e klas behalve met haar eigen vriendinnetje weinig contac met andere kinderen. Het liefste doet ze alleen haar ding. Buiten gaat dat nu beter en zoekt ze ook vaker contact met andere kinderen.

concreet hebben we nu de volgende afspraken gemaakt. Volgende week is hier herfstvakantie en daarna zal ze getest woorden op letter, woord en klankkennis. Ze gaan kijken hoe groot haar voorsprong is op dit gebied en naar aanleiding van deze uitkomst zullen ze al eerder beginnen met het voorbereidend lezen wat eigenlijk pas voor mei gepland stond. Verder willen ze haar meer gaan uitdagen, haar dwingen meer moeite te doen voor dingen. Wat ik begrepen heb doen ze dit met materialen die ze in de klas hebben. Ook hebben we over ene paar weken weer een 2e gesprek met de juf en de IB' er, daarin zullen een aantal dingen van ayladochter haar ontwikkeling onder de loep genomen worden om te kijken of ze past in het beeld van verderontwikkelde kleuter. Dit hoort blijkbaar bij het stappenplaan begaafde en hoogbegaafde kinderen dat de school heeft. De school geeft toe nog vrij groen te zijn op het gebied van hoogbegaafde kinderen maar geeft ook aan zich hier steeds verder in te verdiepen. Er komt dit jaar een plus klas en er zijn verschillende cursussen voor leerkrachten geweest.

Ik heb echter nog een aantal zorgpunten die ik gisteren nog niet heb kunnen uitspreken omdat ik me dat pas later realiseerde.
Wat als dochter tijdens de test er met de pet naar gooit, als ze geen zin heeft om letters te herkennen etc Niets zo grillig als een dochter van 5. Heb ik dan alles voor neits gedaan? Ook gaf de vrouw vand e stichting mij de tip om ayladochter niet te laten etsten door haar eigen juf maar door bijvoorbeeld de IB 'er. Ayladochter zal daar vrijer tegenover staan en mischien opener reageren.
Verder heeft dochter aparte interesses, dood, leven, aarde etc, kunnen kleuters zich in de klas hiermee verdiepen. Nu praten we thuis over die dingen maar kan school daar ook iets mee doen.

nou ja een heel verhaal maar ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden

Ayla

Het klinkt allemaal best wel goed toch? Ik vind het een pre voor deze juf dat ze het erg vindt dat ze jouw dochter nog bijna niet heeft zien lachen. Volgens mij is er vorig jaar al een hoop kapot gegaan bij je dochter.
Over die testen, als ze kennis van zaken hebben, dan moeten ze ook begrijpen dat ze de inzet van het kind op dat moment moeten laten meewegen.
Over dat verdiepen van de interesses van je dochter, ik heb eens ergens gelezen, dat het juist goed is, als school inzet op gebieden die niet de interesse van het kind hebben. Als kinderen gek zijn op dino's, dan zal een basisschool ze daar echt niets meer over kunnen leren. Een cursus paleontologie gaat toch te ver. Dan kan de school beter over een nieuw onderwerp beginnen, waar het kind nog niets van weet, zodat het kind in ieder geval dingen LEERT. Volgens mij stond dit in het boek: Als je kind (g)een einstein is. Ik vond het wel logisch klinken.
Succes met alles.

Pippin

dat boek heb ik als tip gekregen en wil ik me vandaag gaan halen. De schrijfster ervan Tessa Kieboom, heeft vorige week bij de overkoepelende stichting van onze school een lezing gegeven. Baal er ontzettend van dat ik dat gemist heb, dat leek me wel heel interessant.