Dagtaak aan prutswerk

even kort door de bocht, dit is typisch voor heel veel mensen die hb zijn, super gefrustreerd omdat de hele wereld wordt bevolkt door sukkels en prutsers die er niks van begrijpen, heel intelligent op bepaalde vlakken maar dan wel met een reusachtige balk in het oog (vandaar dan zo'n idee dat vier uur reistijd per dag prima kan voor een jong kind). Ik ken er een aantal, de meesten vallen uit op school, eind lagere school/begin middelbare school. Sommigen vinden nog een plezier in iets praktisch, sommigen blijven verder thuis. Wat mij betreft kan je beschouwen als een behoorlijke handicap en dat is erg. Zoals een moeder van twee hb kinderen (beide voor hun achtste definitief uitgevallen op school en depressief) tegen me zei: "over vijftien jaar zitten ze of in een inrichting, of vinden ze een medicijn tegen kanker uit, we gaan t zien".

Ysenda schreef op 28-01-2024 om 17:14:

[..]
Als hb-er zul je het moeten doen met de mensen om je heen. Vliegen vang je met stroop, niet met azijn en die slimheid ontbreekt nog bij je.

Jammer dat je het ‘die slimheid‘ moet noemen, klinkt als een sneer namelijk. Iets wat mensen heel fijn vinden om te doen bij hb’ers: iets benoemen waar ze niet zo slim/goed in zijn.
Ter aanvulling: ‘die slimheid‘, en dan bedoel ik eigenlijk het strategisch communiceren en beïnvloeden, kost me veel energie, en veel andere hb’ers ook. Want het is voortdurend kijken, voelen, luisteren en aanpassen aan die ander. Die ander hoeft dat niet te doen, of misschien soms wel maar in veel mindere mate. 

mijn man is HB. Hoewel ze dat vroeger niet zo noemden. Hij is zelfs getest op zijn plaatselijke dorpsschooltje. Hij deed vroeger alle boodschappen voor de leraren onder schooltijd. Toch heeft hij er nooit onder geleden. Hij is na de middelbare school gaan studeren en heeft daarna altijd heel goede banen gehad. Hij is alleen ook sociaal. Goed in sport. Eigenlijk een heel normaal iemand die alleen veel sneller denkt en heel erg goed is in zijn werk.

Van onze 4 kinderen zijn er twee ook HB. Een studeert nu in Rotterdam. De andere zit in de derde van het vwo. Wat zij allebei overeenkomstig hebben is dat ze eigenzinnig zijn. Ze waren/zijn populair op school maar het boeide ze niet zo. Ze zijn allebei goed in sport. School is nooit heel moeilijk geweest en ik kan mij niet herinneren dat ze ooit hard aan het werk waren. Onze jongste doet nog steeds niet erg veel op het vwo.

Ook dat kan. Heel normale kinderen die heel slim zijn maar toch gewoon door het onderwijs heenrollen zonder al te veel problemen. Bij jou dochter speelt er meer dan HB waarschijnlijk en dat ziet de school. Waarom denk je dat switchen naar een hb school alle problemen oplost? En waarom een school op 100 km. Zijn er geen hb klassen in de buurt? Mijn kinderen zijn geswitcht naar een montessorischool dat was voor ons de beste beslissing ooit. Ze hebben voor mijn zoon en nog was klasgenootjes een keer zelfs wiskundelessen geregeld en hij heeft heel veel donald duckjes gelezen in de leeshoek omdat hij toch al kl aar was met alle weektaken.  

@Henricus, voor je je kind uitschrijft; wat biedt de huidige school aan kinderen in de middenbouw? Heb je gevraagd wat het verschil tussen lesaanbod middenbouw versus plusklassen middenbouw?
Jij bent ca. 30 jr ouder dan je dochter; in jouw tijd bestonden er geen plus-boeken. Jouw ervaring hoeft geen herhaling voor je dochter te betekenen omdat het onderwijs in die 30 jr wel wat veranderd is. Vraag eens heel openlijk aan de IBer hoe in die jaren het onderwijs is verbeterd. Misschien zie je beren op de weg, door gebrek aan informatie.
Geef je dochter wat tijd om eerst op sociaal vlak wat mondiger te worden.

ps. Een vriendin deed haar twee Hb- kinderen in de middelbouw op een Leonardoschool. Voor de oudste werkte dit, maar voor de jongste was het een drama want op die Leonardo school zaten relatief veel kinderen die medicatie gebruikten vanwege gedragsproblematiek. Het kind voelde zich daar niet thuis en weigerde naar school te gaan. Soms is lesmateriaal ondergeschikt aan omgaan met klasgenootjes. Belangrijkste is dat een kind zich veilig en welkom voelt. Dan leren ze het best.
Het kind is twee jaar later weer van school veranderd en dat gaat een kind niet in de koude kleren zitten.

Het is geen gemakkelijke keus; vraag anders  ( of liever, laat je vrouw de vragen stellen) aan de ouders van de Hb- kinderen op die school of  zij tevreden zijn over die plusklassen . Momenteel heb je geen objectief vergelijkingsmateriaal want je kijkt alleen naar je eigen periode van 30 jr geleden.

Plantenbak schreef op 28-01-2024 om 17:35:

. Bij jou dochter speelt er meer dan HB waarschijnlijk en dat ziet de school. 

Ik ben toch wel benieuwd waarom je dat zegt?

PhilDunphy schreef op 28-01-2024 om 17:40:

[..]

De meeste hb'ers vallen uit op school door een langdurige bore-out of door het gebrek aan executieve functies (wat dan weer komt doordat het onderwijs voor deze doelgroep hier te weinig leerervaringen in biedt). Niet door een soort algemene frustratie over dat ze niet worden begrepen door de wereld.

En laten we vooral niet vergeten  dat de meeste HB'ers net als alle andere kinderen probleemloos door het onderwijs rollen, alleen met wat minder onvoldoendes. Ook al was het hier lang niet altijd probleemloos met mijn kinderen ik weiger hoogbegaafdheid als een stoornis te beschouwen.

Ik heb niet alles gelezen dus misschien vraag ik iets dubbel,  maar waarom,  als je zo'n last hebt van de onkunde van school,  heb je je kind niet zelf laten testen? 

Ik weet dat er nog behoorlijk wat onkunde is op scholen over hb, maar scholen hebben ook te kampen met ouders die constant beweren dat hun kind hb is,  en die dat niet zijn.  Maar mijn ervaring zijn dat ook kinderen die op het Leonardo onderwijs zitten.  Kinderen die snel leren.  Maar niet perse kinderen met hb. En ja en van mijn kinderen is ook hb ( getest) en sociaal acceptabel gedrag naar anderen is voor hem soms ook een uitdaging.  Maar dat kan ook door zijn ADHD komen.  Want denken dat je alles beter weet en kan en ook nog eens geen filter hebben is niet zo'n goede combinatie,  waar wij heel veel tijd en energie ingestoken hebben om hem dat een beetje te leren verbergen.  

Daglichtlamp schreef op 28-01-2024 om 17:44:

[..]

En laten we vooral niet vergeten dat de meeste HB'ers net als alle andere kinderen probleemloos door het onderwijs rollen, alleen met wat minder onvoldoendes. Ook al was het hier lang niet altijd probleemloos met mijn kinderen ik weiger hoogbegaafdheid als een stoornis te beschouwen.

Yes! Misschien niet helemaal probleemloos, of misschien wel probleemloos én met meerdere onvoldoendes en net op het randje. Of een combi van. Het kan allemaal. Het is geen stoornis, maar behoeft in een aantal gevallen wel een specifiekere aanpak.

Begrip van anderen zou ook al helpen. En de bereidheid van anderen om anders te mogen zijn. Zonder meteen de bak aan vooroordelen, oordelen en de eis om te conformeren. Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg.

Ik heb een hb kind (getest) dat met moeite de Havo doet. Je ziet hb kinderen op alle niveaus en soorten van onderwijs terug. Er bestaan namelijk veel verschillen tussen de diverse hb-ers. Het profiel kan sterk verschillen: het kan bijvoorbeeld disharmonisch zijn, waardoor wiskunde een makkie is maar Nederlands vreselijk moeilijk. Ieder heeft zijn/haar eigen uitdagingen. Een kind hoeft geen exacte kopie van de intelligentie van de ouder(s) te hebben. En daarom ook niet dezelfde behoeftes te hebben.

Wat ik als moeder vooral belangrijk vindt is dat mijn kind lekker in zijn vel zit en thuis zichzelf mag zijn.

Hoe oud is je dochter?

Denken dat je alles beter weet is nooit een goed uitgangspunt in het leven, omdat het je hindert in dingen bijleren en dingen van de andere kant bekijken. Aangezien niemand alleen leeft zullen we allemaal om moeten gaan met de mensen om ons heen. Dat vraagt aanpassing en inleving, en ook eens ervan uitgaan dat als iemand het anders ziet, die ander misschien niet stom is maar een ander gezichtspunt heeft en andere achtergrondkennis en ervaring. Bovendien zijn zaken helemaal niet zo klip en klaar als hb-ers soms lijken te denken, je kunt de toekomst van een kind niet voorspellen en wat scenario’s tekenen en dan denken dat als je het juiste kiest, daar ook een gewenste uitkomst uit gaat volgen. Zo werkt het leven helemaal niet. Een hb school kan voor een kind vreselijk zijn, omdat het daar geen aansluiting vindt, omdat er een vervelende leraar zit, omdat het een bacterie opdoet die het leven blijvend verandert, je weet het niet.
Dus wat je nu doet kan goed uitpakken, of niet, of toch ondanks dat het de verkeerde keuze was. Een hoog IQ helpt echt niet om wel te waarborgen dat het leven zich voegt naar je wil, nog afgezien van dat wat voor jezelf een goed idee lijkt dat voor je kind misschien helemaal niet goed is.

Haha, wel een heel aparte manier om een probleem te benaderen. Ik begrijp soms wel de boosheid op de zorg. Heel vaak stelt een arts een voorlopige diagnose en geeft een medicijn, en dan helpt dat medicijn niet dus wordt er aanvullend onderzoek gedaan, met een andere diagnose. Zo werkt het systeem. Natuurlijk kunnen ze wel alles tegelijk uit de kast trekken, maar dat jaagt de maatschappij op heel grote onkosten. Wat wij allemaal met onze belastingcenten moeten gaan betalen. Dus dat gaat niet gebeuren.

Dus ben je niet tevreden, ga dan terug, kaart de zaak weer opnieuw aan  en dan probeert men het volgende.